Πολλές φορές μου έλεγε ότι φοβόταν ότι δεν θα τα καταφέρει,πιστευε ότι δεν ήταν αρκετά καλός.Σαν άνθρωπος είχε και αυτός τις αδυναμίες του και τις πτώσεις του.,αλλά δεν έκανε λάθος σε ότι ήταν πιο σημαντικό,η ζωή του ήταν όλη αφιερωμένη στο Χριστό
Δεν καταλάβαινα γιατί βιάζεται.Τα τελευταία τρία χρόνια εργαζονταν ασταματητα.Εγώ γκρίνιαζα.Ήθελα την απλή ευτυχία να έχω τον συζυγο και πατέρα των παιδιών μου δίπλα μου.Αλλά αυτός ήταν προορισμένος για άλλους δρόμους
Έλεγε ότι θα τον σκοτώσουν.Όταν τον ρωτούσα ποιος θα φυλάει εμένα και τα τρία παιδιά μας,μου έλεγε ότι μας αφήνει σε καλά χέρια΄΄στα χέρια της Παναγίας,αυτή θα σας φροντιζεί΄΄Είχα ξεχάσει αυτά τα λόγια.Μου είχε πει για τα ρούχα που θέλει να φορά στην κηδεία του.Εγώ του έλεγα αστειευόμενη ότι δεν πρέπει να μιλάμε γιάυτό γιατί δεν ξέρουμε ποιος θα πεθάνει πρώτος.Μου είπε ότι εγώ θα τον θάψω.Όταν του είπα μια φορά ότι δεν έχω πάει σε κηδεία ιερέως η απάντησή του ήταν΄΄Μην ανυσηχεις θα έρθεις στη δική μου΄΄
Θυμαμαι τόσες συζητήσεις μας αλλά τώρα καταλαβαίνω το νόημα τους.Τώρα οι αμφιβολίες μου διαλύθηκαν
Όχι δεν είπαμε αντίο σ΄άυτή τη ζωή,δεν ζητήσαμε συγχώρεση ο ένας από τον άλλον,δεν αγκαλιαστήκαμε.Ήταν μια μέρα συνηθισμένη…εκείνος έφυγε για να λειτουργήσει,ήταν η τελευταία φορά που τον είδα ζωντανό.
Γιατί δεν πήγα εκείνη την ημέρα να τον συναντήσω στην εκκλησία;.Πραγματικά ήθελα να πάω,αλλα σαν να με τραβούσε καποιο χέρι.Συχνά πήγαινα και τον συναντουσα στην εκκλησία.Τις τελευταιες μερες προσπαθούσα να είμαι όσο πιο πολύ μαζί του.
Μετάφραση:proskynitis.blogspot.com