Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ο ανεξομολόγητος

Από Paranormap.net

Ημερομηνία: 11/04/2014

Καταχωριτής: Aragorn

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/thavmata/item/30326-%CE%BF-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%82

Βρίσκεστε: Βάση αναφορών / ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ / Μονή Αγίου Γερασίμου /

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ο ανεξομολόγητος

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ζούσε σ’ ένα χωριό του Ξηρομέρου της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν περίπου 52 ετών και δεν είχε ποτέ εξομολογηθή. Πήγαινε όμως στην Εκκλησία και είχε καλή προαίρεση.

Κάποτε, όταν βρέθηκε στον Αστακό, (κωμόπολη) για μία υπόθεση του, πήγε στον Ι. Ναό του αγίου Νικολάου, βρήκε τον εφημέριο π. Ιερόθεο, που ήταν και Πνευματικός, και εξωμολογήθηκε. Έκανε μια τυπική εξομολόγηση και τις βαρειές αμαρτίες δεν τις είπε. Εκείνος για να τον στηρίξη στην μετάνοια, του συνέστησε να επισκεφθή την ιερά Μονή του αγίου Γερασίμου στην Κεφαλληνία που πανηγυρίζει το καλοκαίρι στις 16 Αυγούστου.

Πράγματι, ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, μετέβη με άλλους προσκυνητές στο μοναστήρι του αγίου Γερασίμου στις 15 Αυγούστου. Το απόγευμα της 15ης Αυγούστου μεταφέρουν την τιμία Λάρνακα του αγίου Γερασίμου στον μεγάλο ναό για την τελετή της πανηγύρεως. Κατά την μεταφορά η Λάρνακα του Αγίου περνά πάνω από αρρώστους, κυρίως δαιμονισμένους και την συνοδεύει ο Αρχιερεύς της περιοχής, περιστοιχούμενος από πλειάδα ιερέων της νήσου Κεφαλλονιάς. Βρέθηκε λοιπόν και ο μπαρμπα-Θεόδωρος εκεί κοντά, σαν τον Ζακχαίο, παρακολουθώντας την τελετή της μεταφοράς της τίμιας Λάρνακας του Αγίου.

Τότε λοιπόν ξεπετάχτηκε ένας δαιμονισμένος και άρχισε να λέγη: «Θόδωρε, τί θέλεις εσύ εδώ; Ήλθε και ο Θόδωρος στον Καψάλη!» (Έτσι αποκαλεί τον άγιο Γεράσιμο ο διάβολος). Μετά απευθυνόμενος σ’ έναν άλλο δαιμονισμένο του λέγει: «Θωμά, ακούς; Ήλθε και ο Θόδωρος στον Καψάλη! Δος του χαβαδάκι!». Άρχισαν, λοιπόν, να του φωνάζουν υπενθυμίζοντας και αμαρτίες, τις οποίες δεν είχε εξομολογηθή και οι οποίες ήταν θανάσιμες, ενώ αυτός ένιωθε καταντροπιασμένος.

Ακούοντας όλα αυτά ο μπαρμπα-Θεόδωρος, έντρομος έτρεξε μπροστά στην τιμία Λάρνακα και απευθυνόμενος στον αείμνηστο Αρχιερέα π. Ιερόθεο Βουή, του λέγει: «Τρελλαίνομαι, θέλω Πνευματικό να εξομολογηθώ τώρα». Τότε ο αείμνηστος Αρχιερεύς σταμάτησε την πομπή, δέχθηκε με στοργή τον μπαρμπα-Θεόδωρο και ανέθεσε σ’ ένα Πνευματικό να τον εξομολογήση κατ’ ιδίαν μέσα στον μικρό Ι. Ναό, ενώ η πομπή συνέχισε την πορεία της. Μετά οι δαιμονισμένοι δεν μπορούσαν πλέον να του πουν τίποτε, γιατί είχαν σβηστή οι αμαρτίες του με την καλή εξομολόγηση.

Αυτά τα διηγήθηκε αυτούσια ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, ο οποίος από τότε άλλαξε ριζικά την ζωή του, ζώντας με συνεχή μετάνοια και τηρώντας με φόβο Θεού τις εντολές του Χριστού. Έφτασε σε ηλικία 95 ετών και απεβίωσε εν ειρήνη και μετανοία την 23η Απριλίου 2000. Αιωνία του η μνήμη.

Αμήν.

«Ασκητές μέσα στον κόσμο»

Αρχική πηγή:

• Από  hellas-orthodoxy.blogspot.gr

Φωτογραφία: Eurokinissi

 

Η Γένεση του μοναχισμού

Το φαινόμενο του μοναχισμού

Ο μοναχισμός δεν αποτελεί μόνο χριστιανικό, άλλα και γενικότερο θρησκευτικό φαινόμενο. Πριν εμφανιστεί ο Χριστιανισμός στο προσκήνιο της ιστορίας, η μοναχική ζωή ήταν γνωστή μέσα στην περιοχή των ανατολικών θρησκειών. Αλλά και στο πλαίσιο του Ιουδαϊσμού υπήρχαν κατά την εποχή της εμφανίσεως του Χριστιανισμού οι θρησκευτικές κοινότητες των Εσσαίων στην Παλαιστίνη και των Θεραπευτών στην Αίγυπτο, οι οποίες εκτός από τον ασκητικό τους χαρακτήρα διαμόρφωσαν και κάποιο είδος μοναχικής ζωής. Ενώ όμως στις ανατολικές θρησκείες, όπου κυριαρχεί η τάση για φυγή από τον κόσμο, η άσκηση και ο μοναχισμός αποτελούν πρωτογενή θρησκευτικά φαινόμενα, στον Ιουδαϊσμό, όπως και σε οποιαδήποτε θρησκεία με μεσσιανικό ή προφητικό χαρακτήρα, η άσκηση και ο μοναχισμός παρουσιάζονται ως εκφραστικά μέσα της θρησκευτικής ζωής. Από την άλλη πλευρά η ασκητική ζωή, που αποτελεί την προϋπόθεση για τη φυγή από τον κόσμο και την ανάπτυξη του μοναχισμού, δεν ήταν άγνωστη στον ελληνιστικό κόσμο.

Χριστιανικός ασκητισμός.

Στην περιοχή του Χριστιανισμού ο ασκητισμός, πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε αργότερα ο μοναχισμός, δεν εμφανίστηκε ως παρείσακτο στοιχείο, αλλά ως ουσιώδης διάσταση της χριστιανικής πίστεως και ως βασική συνέπεια της μορφώσεως του καινού εν Χριστώ ανθρώπου. Η άποταγή των πάντων, που αποτελεί το θεμέλιο της ασκητικής και μοναχικής ζωής στον Χριστιανισμό, παρουσιάστηκε από τον ίδιο τον Χριστό ως προϋπόθεση για όλους, όσοι θέλουν να τον ακολουθήσουν: «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» . «Ος ουκ αποτάσσεται πάσι τοις εαυτού υπάρχουσιν, ου δύναται είναι μου μαθητής». Ο Χριστιανός καλείται να ζει στον κόσμο ως «πάροικος και παρεπίδημος» με την προσδοκία της βασιλείας του Θεού. Επίσης η προτίμηση της παρθενίας ή της αγαμίας αντί του γάμου εν ονόματι της βασιλείας των ουρανών διαφαίνεται καθαρά στα βιβλία της Καινής δια¬θήκης. Πολλοί Χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες, παρατηρεί ο απολογητής Ιουστίνος στις πρώτες δεκαετίες του δεύτερου αιώνα, διατηρούν την παρθενία τους σε ηλικία εξήντα και εβδομήντα ετών. Και ο απολογητής Αθηναγόρας λίγο αργότερα σημειώνει: «Εύροις δ’ αν πολλούς των παρ’ ημίν και άνδρας και γυναίκας καταγηράσκοντας αγάμους ελπίδι του μάλλον συνέσεσθαι Θεώ». Τέλος η προσευχή, η νηστεία, η υπακοή και η καλλιέργεια της αρετής αποτελούσαν ουσιώδη στοιχεία της χριστιανικής ζωής από την πρώτη εμφάνιση της.

Ακραίες τάσεις.

Ακραίες ασκητικές τάσεις παρουσίασαν κατά το δεύτερο ιδίως αιώνα οι Γνωστικοί με τη μεταφυσική τους δυαρχία και την πλήρη περιφρόνηση του κόσμου. Για τους Γνωστικούς ο κόσμος, όπως και καθετί που συνδέεται με αυτόν, δεν έχει θετική αξία. Ο Θεός των Εβραίων είναι για τους Γνωστικούς ο κατώτερος Θεός, που είναι και δημιουργός του κόσμου. Ο αγαθός Θεός δεν συνδέεται με τη δημιουργία του κόσμου. Γι’ αυτό και η ενανθρώπηση του αγαθού Θεού στο πρόσωπο του Ιησού θεωρείται ως φαινομενική. Οι Γνωστικοί, δηλαδή εκείνοι που διαθέτουν το σπινθήρα του αγαθού, λυτρώνονται από τα έργα του δημιουργού Θεού με την περιφρόνηση της δημιουργίας. Έτσι καλλιεργήθηκαν ακραίες ασκητικές τάσεις, που έφθαναν ως την απόλυτη απόρριψη του γάμου, ενώ ταυτόχρονα και πάνω στην ίδια βάση οικοδομήθηκε ένας άκρατος φιλελευθερισμός, που έφθανε ως την περιφρόνηση κάθε ηθικής αρχής (αντινομισμός). Κατά την ίδια περίοδο, και χωρίς τις αριστοκρατικές διακρίσεις των Γνωστικών, ο Μαρκίων σχημάτισε θρησκευτικές κοινότητες με οπαδούς από τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Οι κοινότητες αυτές δεν είχαν μόνο έντονες ασκητικές τάσεις, αλλά και σχετικό μοναστικό χαρακτήρα. Τέλος ο Μοντανισμός, που διαδόθηκε και αυτός στα λαϊκότερα στρώματα της Φρυγίας και αργότερα της Βόρειας Αφρικής, εκτός από τον έντονο ασκητισμό του παρουσίασε και φανερή τάση φυγής από τον κόσμο. Όπως είναι γνωστό, ο Μοντανός ήθελε να συγκεντρώσει όλους τους οπαδούς του στην Πέπουζα της Φρυγίας.

Άσκηση και μοναχισμός.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων αιώνων της ιστορίας της Εκκλησίας, παρά τήν έντονη παρουσία του ασκητισμού, δεν εμφανίστηκε οργανωμένος μοναχισμός. Ενώ πολλοί Χριστιανοί ζούσαν ως μοναχοί στον κόσμο, κι ενώ ο γενικότερος προσανατολισμός του αρχέγονου Χριστιανισμού είχε μέσα του όλες τις προϋποθέσεις που δημιούργησαν αργότερα το μοναχισμό, το φαινόμενο της τοπικής μακρύνσεως από τον κόσμο και της διαβιώσεως στην έρημο άρχισε μετά τα μέσα του 3ου αιώνα και θεσμοποιήθηκε τον 4ο αιώνα. Με τον τρόπο αυτόν η άσκηση, που αποτελούσε εξαρχής χαρακτηριστικό γνώρισμα της χριστιανικής ζωής, βρήκε την εξειδικευμένη θεσμική έκφρασή της στο μοναχισμό.

Το ερώτημα.

Στο σημείο όμως αυτό δημιουργείται το ερώτημα: Γιατί ο μοναχισμός παρουσιάστηκε με την καθυστέρηση αυτή στην ιστορία της Εκκλησίας; Ποιοί παράγοντες συνέβαλαν, ώστε η άσκηση, που υπήρχε εξ αρχής στη χριστιανική ζωή, να πάρει την εξειδικευμένη μορφή της μοναχικής ζωής κατά την περίοδο αυτήν; Αυτονόητο βέβαια είναι ότι εδώ δεν εξετάζουμε το μοναχισμό από τη θεολογική του πλευρά ούτε επιχειρούμε να τον ερμηνεύσουμε από την οπτική γωνία της κλήσεως του Θεού ή ακόμα και της ανθρώπινης κλίσεως, αλλά προσπαθούμε να τον προσεγγίσουμε ως θεσμό της Εκκλησίας. Γι’ αυτό φροντίζουμε να ερμηνεύσουμε την εμφάνιση του μέσα στα όρια των κοινωνικών εξελίξεων και αλλαγών.

Τα κοινωνικά δεδομένα.

Οι βασικές λοιπόν αλλαγές που σημειώθηκαν κατά την περίοδο αυτή στην κοινωνική ζωή των Χριστιανών είναι: Η γενίκευση των διωγμών εναντίον των Χριστιανών από τα μέσα του 3ου αιώνα, η οριστική κατάπαυσή τους τον 4ο αιώνα, και η κρατική αναγνώριση του Χριστιανισμού, που συνδέεται με τη μαζική είσοδο των εθνικών στη χριστιανική Εκκλησία και την ισχυροποίηση του εκκλησιαστικού θεσμού. Τα γεγονότα αυτά, μαζί με τη γενικότερη κοινωνική και οικονομική κρίση της εποχής, δεν φαίνονται να είναι άσχετα με την εμφάνιση του μοναχισμού. Για τον λόγο αυτόν απαιτείται να προχωρήσουμε στη διερεύνηση των σχέσεων που μπορεί να έχει το καθένα από αυτά με την εμφάνιση του μοναχισμού.

Πρώτη υπόθεση.

Η πρώτη υπόθεση για την ερμηνεία του φαινομένου αυτού μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Η γενίκευση των διωγμών εναντίον των Χριστιανών από τα μέσα του 3ου αιώνα συνέβαλε στην απομάκρυνση πιστών από τις κατοικημένες περιοχές και την εγκατάστασή τους σε ερημικούς τόπους, όπου δεν μπορούσε να φτάσει ο κρατικός έλεγχος.

Από ιστορικές πληροφορίες γνωρίζουμε ότι πολλοί Χριστιανοί αναγκάστηκαν, είτε ομαδικά είτε ατομικά, να εγκαταλείψουν τον τόπο της διαμονής τους και να καταφύγουν σε ερημικές περιοχές, για να διαφύγουν τη σύλληψη. Ιδιαίτερα μάλιστα ο ιστορικός Σωζόμενος αναφέρει ότι κατά την εποχή του αρκετοί θεωρούσαν τους διωγμούς ως αιτία για την εμφάνιση του μοναχισμού: «Άλλοι δε φασιν αιτίαν ταύτη παρασχείν τους κατά καιρόν τη θρησκεία συμβάντας διωγμούς.

Έπεί γάρ φεύγοντες εν ορεσι και ερημίαις και νάπαις τας διατριβάς εποιοϋντο, εθάδες του βίου τούτου εγένοντο».

Με την υπόθεση όμως αυτή δεν ερμηνεύεται το όλο φαινόμενο του μοναχισμού. Οι διωγμοί θα μπορούσαν πραγματικά να προκαλέσουν τάση φυγής των Χριστιανών προς την έρημο και με τον τρόπο αυτό να συμβάλουν στην εμφάνιση μοναχικής ζωής, δεν θα ήταν όμως σε θέση να οδηγήσουν στη διατήρηση και τη θεσμοποίησή της. Μετά την κατάπαυση των διωγμών έπρεπε και η τάση της φυγής προς την έρημο να εκλείψει, ή τουλάχιστο να υποχωρήσει σημαντικά. Στην πραγματικότητα όμως σημειώθηκε το αντίθετο. Η τάση της φυγής όχι μόνο δεν υποχώρησε μετά την κατάπαυση των διωγμών, αλλά και παρουσίασε τότε μεγαλύτερη ακμή.

Η δεύτερη υπόθεση.

Η δεύτερη υπόθεση είναι η εξής: Η κατάπαυση των διωγμών και η αναγνώριση του Χριστιανισμού ως ελεύθερης θρησκείας συνέβαλαν στην εκκοσμίκευση της ζωής των Χριστιανών και προκάλεσαν την αντίδραση πολλών πιστών, που εκδηλώθηκε με την αθρόα φυγή τους στην έρημο και την ανάπτυξη της μοναχικής ζωής.

Είναι γνωστό ότι από τη δεύτερη δεκαετία του 4ου αιώνα όχι μόνο δεν παρουσιάζονταν εξωτερικά εμπόδια, αλλά και υπήρχαν λόγοι σκοπιμότητας και συμφέροντος για την προσέλευση στον Χριστιανισμό. Και πραγματικά πολλοί προσέρχονταν στην Εκκλησία, για να επιτύχουν κοινωνικά ή οικονομικά οφέλη. Το φαινόμενο αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απότομη αύξηση του αριθμού των Χριστιανών και την εκ-κοσμίκευση της ζωής τους. Έτσι όμως μειώθηκε η συνεκτική δύναμη των χριστιανικών κοινοτήτων και άρχισε να δημιουργείται μια ανομική κατάσταση. Και όπως στην κοινωνική ζωή η ανομική κατάσταση τροφοδοτεί τη φυγή από την κοινωνία, που εκδηλώνεται με τη μορφή της ανομικής αυτοκτονίας, έτσι και στη θρησκευτική ζωή η ανομική κατάσταση τροφοδότησε τη φυγή από τον κόσμο, που εκδηλώθηκε με την προσέλευση στο μοναχισμό. Η φυγή από τον κόσμο, που αποτελεί ένα είδος αυτοκτονίας στο επίπεδο της οριζόντιας κοινωνικότητας, πραγματοποιείται ως ανάσταση στην προοπτική της κατακόρυφης κοινωνικότητας, δηλαδή της κοινωνίας με τον Θεό, όπου αποκαθίσταται σε ένα νέο επίπεδο και η κοινωνία με τους συνανθρώπους. Ο μοναχός δεν εγκαταλείπει τους συνανθρώπους του από αντίδραση προς αυτούς, αλλά από αδυναμία να ζήσει τη θρησκευτική ζωή που θέλει κοντά τους. Έτσι ο μοναχισμός εμφανίζεται ως ένα είδος «αντικοινωνίας», η οποία, χωρίς να έχει την έννοια της αντιθέσεως προς την κοσμική κοινωνία, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια συνεπέστερη χριστιανική ζωή, που έχει ορίζοντα την παγκοσμιότητα.

Χαρακτηριστική στο σημείο αυτό είναι η παρατήρηση του Μ. Βασιλείου για τη σπουδαιότητα της μοναχικής ζωής: «Συντελεί δε προς το αμετεώριστον τη ψυχή και το ιδιάζειν κατά την οίκησιν… Και προς πάσι τοις άλλοις, πολλοίς ούσιν, εις το πλήθος των παρανομούντων αποβλέπουσα ψυχή, πρώτον μεν ουκ άγει καιρόν επαισθάνεσθαι των ιδίων αμαρτημάτων και συντρίψαι εαυτήν διά της μετανοίας επί τοις πλημμελήμασιν εν δε τη συγκρίσει των χειρόνων και κατορθώματος τίνα φαντασίαν προσκτάται· είτα υπό των θορύβων και των ασχολιών, ας ο κοινός βίος πέφυκεν εμποιείν, της αξιολογωτέρας μνήμης του Θεού αποσπώμενη, ου μόνον το εναγαλλιάσθαι και ενευφραίνεσθαι τω Θεώ ζημιούται, και το κατατρυφάν του Κυρίου και το καταγλυκαίνεσθαι τοις ρήμασιν αυτού… αλλά και εις καταφρόνησιν ή και λήθην των κριμάτων αυτού παντελή συνεθίζεται, ου μείζον κακόν ουδέν αν ουδέ ολεθριώτερον πάθοι».

Τρίτη υπόθεση.

Μια τρίτη υπόθεση για την ερμηνεία της αναπτύξεως του χριστιανικού μοναχισμού είναι εκείνη, που συνδέει το φαινόμενο αυτό με την οικονομική και την κοινωνική κρίση της εποχής. Υποστηρίχθηκε μάλιστα ότι η γένεση του μοναρχισμού μπορεί κατά ένα μεγάλο μέρος να θεωρηθεί ως κάποιο ιδιαίτερο κεφάλαιο της ιστορίας του κοινωνικού προβλήματος, και ότι προέκυψε από τη σύμπτωση της ασκητικής διαθέσεως των Χριστιανών με την κοινωνική εξαθλίωση της εποχής .

Η σχέση της οικονομικής με τη θρησκευτική ζωή του ανθρώπου είναι γενικότερα γνωστή. Η φτώχεια, η αύξηση των φόρων, η νομισματική κρίση, η διοικητική διαφθορά και η γενικότερη κοινωνική ακαταστασία, που σημειώθηκαν κατά την εποχή του Διοκλητιανοΰ, ήταν φυσικό να ευνοήσουν τη φυγή στην έρημο και την ανάπτυξη του μοναχισμού. Φεύγοντας οι Χριστιανοί στην έρημο δεν εύρισκαν μόνο καλύτερους όρους για την καλλιέργεια της ασκητικής ζωής, αλλά και απαλλαγή από τις έντονες οικονομικές και κοινωνικές καταπιέσεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι και ο μοναχισμός εξαπλώθηκε περισσότερο στην περιοχή της Αιγύπτου, και ιδιαίτερα της Θηβαΐδας, που ως καθαρά αγροτική περιοχή ήταν περισσότερο ευαίσθητη στην οικονομική και κοινωνική κρίση.

Η σύνδεση της φυγής στην έρημο με οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους ενισχύεται και από την ίδια τη μοναστική παράδοση. Έτσι π.χ. στα Αποφθέγματα Πατέρων υπάρχουν αφηγήσεις για τον αββά Ολύμπιο και για κάποιον άλλο μοναχό που έζησε μαζί με τον αββά Παφνούτιο, όπου συνδέονται αντίστοιχα η προσέλευση και η επιστροφή στη μοναχική ζωή με κοινωνικοοικονομικούς λόγους. Η σπουδαιότητα όμως των λόγων αυτών δεν πρέπει να υπερβάλλεται. Παρόμοιοι λόγοι υπήρχαν στη ζωή των Χριστιανών και προηγουμένως, χωρίς να συντελέσουν στη φυγή τους από τον κόσμο. Αλλά και από τη μεταγενέστερη ιστορία του Χριστιανισμού μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί ότι ούτε η ακμή του μοναχισμού συνέπιπτε πάντοτε με περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσεως ούτε όσοι κατέφευγαν στο μοναχισμό προέρχονταν πάντοτε από τα φτωχότερα ή τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα.

Τέταρτη υπόθεση.

Η τέταρτη τέλος υπόθεση μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Η ισχυροποίηση της θεσμικής μορφής της Εκκλησίας περιόρισε τις χαρισματικές διαστάσεις της και προκάλεσε την ανάγκη να δημιουργηθούν νέες δυνατότητες για την καλλιέργεια της χαρισματικής ζωής. Την ανάγκη αυτή κάλυψε και η εμφάνιση του μοναχισμού.

Μαζί με την ανάπτυξη του εκκλησιαστικού θεσμού εμφανίζονταν, όπως γνωρίζουμε, και διάφορες χριστιανικές ομάδες, που έρχονταν σε αντίθεση με την Εκκλησία, επικαλούμενες μια γνησιότερη θρησκευτική ζωή με χαρισματικό χαρακτήρα (π.χ. Μοντανιστές, Νοβατιανοί, Δονατιστές). Παράλληλα όμως και μέσα στην ίδια την Εκκλησία πολλοί πιστοί, χωρίς καθόλου να αμφισβητούν τους θεσμούς της, επιδίωκαν μια πληρέστερη βίωση του χαρισματικού περιεχομένου της χριστιανικής πίστεως. Η τάση αυτή είχε γίνει πιο έκδηλη από τον 3ο αιώνα, οπότε και ενισχύθηκε περισσότερο ο εκκλησιαστικός θεσμός. Έτσι βρέθηκε ένας νέος ζωτικός χώρος για τη ζωή των πιστών, η έρημος. Η φυγή στην έρημο δεν πραγματοποιήθηκε ως φυγή από την Εκκλησία, αλλά ως φυγή από τον κόσμο. Ο μοναχός φεύγει στην έρημο, για να αφιερωθεί εντονότερα στη νέα ζωή που του προσφέρει η Εκκλησία. Θα μπορούσε βέβαια η φυγή αυτή να θεωρηθεί ως κάποια μορφή διαμαρτυρίας απέναντι στη ζωή των κοσμικών Χριστιανών. Η θεώρηση όμως αυτή δεν φαίνεται και γενικότερα σωστή. Οι μοναχοί και οι κοσμικοί Χριστιανοί δεν παρουσιάστηκαν ούτε αναπτύχθηκαν ως αντίθετες τάξεις. Σε ολόκληρη την περίοδο του μεσαίωνα, αλλά και ως τους νεώτερους χρόνους, όχι μόνο υπήρχε στενός σύνδεσμος ανάμεσα στις μοναχικές και τις κοσμικές χριστιανικές κοινότητες, αλλά και γενικότερα ο μοναχισμός αποτελούσε το ιδεώδες για την κοινωνική ζωή των πιστών στον κόσμο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον ανατολικό χριστιανικό κόσμο του μεσαίωνα, όπου η κοινωνική ζωή των πιστών είχε φανερή τη σφραγίδα του μοναχικού ιδεώδους.

Κατά τον Ε. Τroeltsch με την ανάπτυξη της Εκκλησίας δημιουργήθηκε οξύ χάσμα ανάμεσα σ’ αυτήν και τον κόσμο, ο οποίος πλέον έπρεπε ή να απορριφθεί ή να γίνει δεκτός στο σύνολό του. Ο μοναχισμός λοιπόν πραγματοποίησε το πρώτο, ενώ οι ευρύτερες λαϊκές μάζες των Χριστιανών το δεύτε¬ρο. Η ερμηνεία όμως αυτή, που προϋποθέτει επίσης την αντιθετική διάκριση ανάμεσα στους μοναχούς και τους κοσμικούς Χριστιανούς, δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα. Ο μοναχισμός δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως διάσπαση, αλλά ως εντατικοποίηση της χριστιανικής ζωής. Και η εντατικοποίηση δεν περιέχει την έννοια της αντιθέσεως, αλλά της λειτουργικής διακονίας μέσα στο ενιαίο σύνολο.

Συμπερασματικά λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι ο χριστιανικός μοναχισμός ως θεσμοποίηση της ασκητικής ζωής των πιστών εμφανίζεται με τη συμβολή όλων αυτών των παραγόντων. Όλοι οι παράγοντες που αναφέρθηκαν, και όχι βέβαια κατά τον ίδιο βαθμό, δηλαδή στην αρχή η γενίκευση των διωγμών, που οδήγησε πολλούς Χριστιανούς σε ερημικές περιοχές, ή ακόμα και η γενικότερη κοινωνική και οικονομική κρίση, και στη συνέχεια η εκκοσμίκευση της ζωής των Χριστιανών στον κόσμο, που μείωσε τη συνεκτική δύναμη των εκκλησιαστικών κοινοτήτων, όπως και η ισχυροποίηση της θεσμικής μορφής της Εκκλησίας, που προκάλεσε την αναζήτηση ενός νέου χώρου για την καλλιέργεια της χαρισματικής ζωής, συνέβαλαν στη γένεση και διαμόρφωση του χριστιανικού μοναχισμού.

πηγή: Γεωργίου Ι. Μαντζαρίδη, «Κοινωνιολογία του Χριστιανισμού», εκδ. Π. Πουρναρά-Θεσ/νίκη, σ. 101-110

Το παρόν άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από την εξής αρχική πηγή αυτού: http://www.pemptousia.gr/2011/10/η-γένεση-του-μοναχισμού/

Η προφητεία του Αγίου Μαλαχία για τον Πάπα και το τέλος του κόσμου

Τι αναφέρει η αρχαία προφητεία του Αγίου Μαλαχία για το τέλος του κόσμου μετά την φημολογούμενη παραίτηση του Πάπα;

H είδηση της ξαφνικής παραίτησης του Πάπα από το θρόνο προκάλεσε έκπληξη στο Βατικανό. Πρόκειται για την πρώτη παραίτηση Πάπα από το θρόνο εδώ και αιώνες, για την ακρίβεια από το 1415, και στο Βατικανό επικρατεί ανησυχία και σκεπτικισμός, ενώ προετοιμάζεται η διάδοχη κατάσταση. Μετά την είδηση της παραίτησης, ήρθε στο φως μια αρχαία προφητεία που προκαλεί ερωτήματα, καθώς ο Ιρλανδός Άγιος Μαλαχίας είχε προβλέψει από τον 12ο αιώνα το τέλος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και την Τελική Κρίση, δηλαδή τη Δευτέρα Παρουσία. Σύμφωνα με τις προφητείες του Μαλαχία, ο επόμενος Πάπας θα είναι μαύρος και ο τελευταίος καθώς κατά τη διάρκεια της δικής του Βασιλείας θα έρθει το Τέλος του κόσμου.

«Στον τελικό διωγμό της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας θα βασιλεύει ο Πέτρος ο Ρωμαίος ο οποίος θα βοσκήσει το ποίμνιό του μέσα σε μεγάλη δοκιμασία μετά την οποία η πόλη των επτά λόφων ( Ρώμη ) θα καταστραφεί και ο φοβερός Κριτής θα κρίνει τους ανθρώπους», αναφέρει το κείμενο.

Στο 1139 ο Άγιος Μαλαχίας ο οποίος υπήρξε Αρχιεπίσκοπος του Armagh (κάτι που αντιστοιχεί στο «πάσης της Ιρλανδίας») ταξίδευσε από την Ιρλανδία στην Ρώμη για να δώσει έναν απολογισμό σχετικά με τις υποθέσεις του.

Εκεί είχε ένα περίεργο όραμα για το μέλλον μέσα στο οποίο του αποκαλύφθηκε το όνομα του κάθε Πάπα συνολικά 112 τον αριθμό για όλα τα χρόνια ( εννοείται από εκείνη την χρονική στιγμή ) μέχρι το τέλος του κόσμου.

Χαρακτηριστικό είναι ότι η λίστα του Αγίου Μαλαχία αριθμεί 268 Πάπες, δύο παραπάνω από εκείνη του Βατικανού, πιθανότατα επειδή ο «προφήτης» συμπεριλαμβάνει και δύο «Αντιπάπες» στη λίστα του.

Το κείμενο αυτό του Αγίου Μαλαχία αμφισβητείται έντονα από μεγάλο μέρος της Καθολικής Εκκλησίας, ενώ το γεγονός ότι η καταγραφή των ονομάτων χάθηκε κάπου στα αρχεία του Βατικανού μέχρι την επάνεμφάνισή της το 1590 δημιουργεί ακόμη περισσότερα ερωτηματικά.

Πηγή: http://www.fimes.gr/2013/02/agios-malachias-papas-telos-tou-kosmou/#ixzz2KmBEkkVn

Κεραυνός χτύπησε το Βατικανό την ώρα της παραίτησης του Πάπα

Οι Κινέζοι λένε μια εικόνα χίλιες λέξεις. Δείτε τη φωτογραφία που απεικονίζει με τον πιο παραστατικό τρόπο την παραίτηση του Πάπα.

Η φωτογραφία αυτή, δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της ιταλικής εφημερίδας La Repubblica, ανήμερα της παραίτησης του Πάπα και δείχνει έναν κεραυνό να χτυπά τον τρούλο της βασιλικής του Αγίου Πέτρου.

Να σημειωθεί πως η φωτoγραφία τραβήχτηκε από τον φωτογράφο Alessandro Di Meo, του πρακτορείου ειδήσεων Ansa, όπως αναφέρει η La Repubblica και μάλιστα λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση της παραίτησής του!

Δείτε το βίντεο με την φωτογραφία σύμβολο της παραίτησης του Πάπα:

Πηγή: http://www.fimes.gr/2013/02/papas-paraitisi-fotografia/#ixzz2KmDqlR9E

Ένας νέος Άγιος στην Ορθόδοξης Εκκλησίας.Ο Άγιος Ηλίας της Μακέεβκα

Έναν νέο μεσίτη που θα προσευχεται για εμας προς τον Ουράνιο Πατέρα έχουμε από προχθές-22 Σεπτεμβρίου 2012.Στην πόλη Μακεέβκα της Ουκρανίας έγινε η αγιοκατάταξη  του μεγαλόσχημου μοναχού Ηλία (Ilya Yakovlevich Ganja).

Ο Άγιος αυτός γέροντας μεταξύ των ετών 1937-1946 (χρονολογία της κοιμήσεώς του)έζησε σε αυτήν την πόλη της Ουκρανίας που βρίσκεται στην επισκοπή του Ντόνετσκ.Πριν είχε ζήσει για κάποια χρόνια στην Σκήτη του Προφήτη Ηλία στο Άγιον όρος και στην Λαύρα των Σπηλαίων απ’όπου τον έδιωξαν οι κομμουνιστές.

Έμενε στα σπίτια διάφορων πιστών οι οποιοι θεωρούσαν μεγάλη ευλογία να τον φιλοξενουν αφού θαυματουργούσε δια της προσευχής του και είχε το διορατικό χάρισμα.Οι κομμουνιστικές αρχές ποτέ δεν μπορούσαν να τον πιάσουν αφού ήξερε από πριν ότι προκειται να πάνε στην οικία που βρισκόνταν(σ.σ.όπως συνέβη και με την Αγία Ματρώνα της Μόσχας την αόμματη).

 Κατα τα σκληρά χρόνια του Β Παγκοσμίου Πολέμου είχε προβλέψει ότι στην πόλη Μακέεβκα δεν επρόκειτο να γίνει καμία μάχη με τους Γερμανούς και ότι δεν θα υποφέρουν πολύ από αυτούς,όπως και έγινε παρότι οι Γερμανοί βρισκόνταν σε εκείνη την περιοχή.  Πάντοτε είχε το ένα μάτι κλειστό.Σε μία φωτογραφία όμως τα άνοιξε και τα δύο!Όταν τον ρώτησαν απάντησε ως εξής:«Μπορώ να κοιτάξω τον κόσμο και με το ένα μάτι»! Στις αρχές του 1946 είπε στα πνευματικά του παιδιά ότι δεν θα κάνουν Πάσχα μαζί.Πράγματι ο άγιος γέροντας Ηλίας εκοιμήθη την Μεγάλη Τετάρτη 17 Απριλίου 1946.Η κηδεία του έγινε την Μεγάλη Παρασκευή 1946.Μετά από 66 χρόνια βρέθηκε το λείψανό του. Η αγιοποίησή του έγινε στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Γεωργίου όπου εναπέθεσαν και το άγιο λείψανό του.

ΠΗΓΗ/ Πηγή φώτο /Απόδοση στα ελληνικά proskynitis.blogspot.gr
πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/09/blog-post_2026.html#ixzz27WFYSjqN

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ-ΓΙΑ ΟΣΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Νέα από σύγχρονη γερόντισσα : “ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΠΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΥΜΑΡΕΙΑ”

Λάβαμε από τον γνωστό κι αξιόπιστο φίλο του blog Τ. τα παρακάτω νέα από σύγχρονη γερόντισσα, τα οποία παραθέτουμε με την παρατήρηση ότι από μόνοι τους οι χρονικοί προσδιορισμοί – όπως αποδείχθηκε κατ’ επανάληψη – είναι, αν μη τι άλλο, ριψοκίνδυνοι και καλό είναι να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντί τους :

«ΜΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΓΡΑΦΟΥΝ ΛΕΕΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΟΛΑ.  ΑΠΟ ΤΟΝ IOYNIO  ΘΑ  ΑΡΧΙΣΟΥΝ (σ.σ. ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΗ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΕΙ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ).

ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΨΕΥΤΟΡΩΜΑΙΪΚΟΥ.

ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΜΠΑΜ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΘΑ ΜΟΛΥΝΘΟΥΝ.

ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΑΝΑΣΑ ΑΦΟΥ ΜΕ 3 ΜΗΝΕΣ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

ΑΥΤΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙΑ ΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ. ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ.

ΟΣΟΙ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΓΛΙΤΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΟΡΑ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΟΙ.

ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ ΘΑ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΝ.(ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ). ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΘΑ ΕΥΤΕΛΙΣΤΕΙ-ΞΕΥΤΙΛΙΣΤΕΙ.

ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΒΑΤΑΤΖΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ-ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΥΣ ΟΛΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ,ΕΜΕΙΣ ΤΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΝ.

ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΓΟΥΝ.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΠΟΡΟ. ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΣΠΟΡΟ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ. (ΞΕΡΩ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΠΟΡΟ ΚΑΙ ΒΑΖΟΥΝ ΟΛΟ ΥΒΡΙΔΙΑ,ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΟΥΝ).

ΕΡΕΥΝΑΤΕ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ (3 ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΜΙΛΑΓΕ ΓΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΑΓΙΟΥΣ & ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ)

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕΥΣΑΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΗΣ ΣΙΩΝ (ΤΑΛΜΟΥΔ Η ΒΑΣΗ). ΕΠΙΣΗΣ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΠΟΛΛΑ  ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ, ΟΠΩΣ ΠΟΡΝΕΙΑ,ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΑΛΛΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ.

ΜΕΤΑ ΤΟ 2050 ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ.

ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ  ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟΝΙΣΕ:

Α) ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΜΕ ΛΕΝΕ ΤΡΕΛΟ ΚΑΙ ΑΙΣΧΑΤΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ,ΝΑ ΨΑΞΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΝ ΚΑI ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΝ. ΕΣΥ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΛΕΣ.

Β) ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. ΚΟΜΜΕΝΗ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ,ΣΕ ΑΥΣΤΗΡΟ ΥΦΟΣ(Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΥΦΟΣ ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕ ΣΗΜΑΝΕ ΠΟΛΕΜΟΣ). ΟΣΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΣΟ ΘΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΑ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΑΒΑΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΜΕ.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΠΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΥΜΑΡΕΙΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ,ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ “ΚΑΛΟΤΥΧΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΖΗΣΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΡΩΓΕΙ ΜΕ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΚΟΥΤΑΛΙ”.»

Μία Γερόντισσα είπε για τα γεγονότα που θα συμβούν στην Ελλάδα http://hggiken.pblogs.gr/2012/03/nea-apo-syghronh-gerontissa-meta-th-mpora-er…

ΠΗΓΗ: http://hggiken.pblogs.gr/2012/03/nea-apo-syghronh-gerontissa-meta-th-mpora-erhetai-h-efmareia.html

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Πατέρας Ελπίδιος-Μετά τον Ιούνιο (2012) θα ζήσουμε πολλά

ΠΗΓΗ: http://www.youtube.com/watch?v=sJxRcGCrZHM&feature=iv&src_vid=BuGCs2l9rOg&annotation_id=annotation_295228

«Αναστήθηκε» 12 μέρες μετά το θάνατό της

Μια 67χρονη γυναίκα στη Νιγηρία ξεγλίστρησε από το θάνατο και μετά από 12 ημέρες που θεωρείτο νεκρή επανήλθε στη ζωή.

Η γυναίκα, που νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Νιγηρίας, κρίθηκε κλινικά νεκρή. Οι συγγενείς της ξεκίνησαν άμεσα τις ενέργειες για να οργανώσουν την κηδεία της, όμως ένας αναπάντεχος παράγοντας καθυστέρησε την ταφή της.

Ήταν η πανεθνική απεργία για την περικοπή ενός επιδόματος καυσίμων, η οποία κατέστησε αδύνατο να συγκεντρωθούν όλα τα παιδιά της Victoria Gbemisola Babatunde για να την αποχαιρετίσουν.

Το διάστημα της απεργίας και μέχρι να καταφέρουν να συγκεντρωθούν όλοι οι συγγενείς, ο αδερφός της γυναίκας, ιερέας στο επάγγελμα, πήρε τη σορό της στο σπίτι του. Επίσης, προσέλαβε έναν υπάλληλο νεκροτομείου για να συντηρεί το πτώμα μέχρι να πραγματοποιηθεί η κηδεία.

Την ένατη ημέρα «θανάτου» της, η 67χρονη φταρνίστηκε και άνοιξε τα μάτια της. Ο άνθρωπος που την φρόντιζε έτρεξε έντρομος να φωνάξει τους συγγενείς της.

Για τις επόμενες τρεις ημέρες η γυναίκα δεν πρόφερε ούτε μία λέξη, κάνοντας τους οικείους της να αμφιβάλλουν για το αν είναι ζωντανή ή νεκρή. Κρατώντας ζεστό το σώμα της τελικά την 4η ημέρα, η γυναίκα μίλησε στον αδερφό της και αργότερα έφαγε και ήπιε νερό.

Αυτή τη στιγμή, η 67χρονη έχει ξεπεράσει το «θάνατό» της και ζει κανονικά στο σπίτι του ιερέα αδερφού της.

ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/

Πλάσμα με φτερά εμφανίστηκε σε δρόμο της Ινδονησίας (Βίντεο)

Ένα βίντεο που κάνει τον γύρο του διαδικτύου από κάμερα ασφαλείας στην Ινδονησία έχει γίνει θέμα συζήτησης, αφού εμφανίζεται ένα φωτεινό πλάσμα με φτερά το οποίο μετά από λίγα δευτερόλεπτα εξαφανίζεται.

Όπως θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί η μορφή εμφανίζεται από το πουθενά και αφού στέκεται για λίγη ώρα στο έδαφος ξαφνικά χάνεται.

Λίγο αργότερα άνθρωποι φτάνουν στο σημείο για να δουν τι έχει γίνει .

Οι θεωρίες για το βίντεο είναι πολλές, ενώ κάποιοι υποστηρίζουν πως είναι ψεύτικο και πως πρόκειται για διαφημιστικό ταινίας ή video game που θα βγει στην αγορά τις επόμενες μέρες.

ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/

Τι γιορτάζουμε την Μεγάλη Παρασκευή

“Τη Αγία και Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ τα ΑΓΙΑ και σωτήρια και φρικτά Παθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν ” τούς εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τούς γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τούς ήλους, την λόγχην και προ πάντων τον Σταυρόν και τον θάνατον, α δι’ ημάς εκών κατεδέξατο ” έτι δε και την του ευγνώμονος ληστού, του συσταυρωθέ- ντος αυτώ, σωτήριον εν τω σταυρώ ομολογίαν.”
Εσταυρώθης δι’ εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν” εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι.”(Μακαρισμοί μετά έξοδον Εσταυρωμένου)

Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:

α) Τα πτυσίματα
β) τα μαστιγώματα
γ) τις κοροϊδίες
δ) τους εξευτελισμούς
ε) τα κτυπήματα
στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
ζ) Σταύρωση και
η) τον θάνατο του Χριστού μας.

H Μεγάλη Παρασκευή συμβολίζει τα συμβάντα της δίκης του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο, την μαρτυρική πορεία Του προς τον Γολγοθά, την Σταύρωση του και τελικά την Ταφή του.

Ο Επιτάφιος βρίσκεται στην εκκλησία στολισμένος με ανοιξιάτικα λουλούδια. Μετά το τέλος της Λειτουργίας κάθε ενορία γυρνά τον επιτάφιο στην περιφέρεια της, σε μερικές εκκλησίες απλώς περιφέρεται γύρω από την εκκλησία. Ήδη σε πολλές περιοχές της Ελλάδας τα πρώτα
πυροτεχνήματα εμφανίζονται την βραδιά του επιτάφιου.

http://www.madata.gr

ΠΗΓΗ: http://pournari.blogspot.com/2012/04/blog-post_13.html

Μεγάλη Πέμπτη η περιφορά του εσταυρωμένου στο Ναύπλιο

Holy Thursday procession of the Crucified in Nafplio

Μεγάλη Πέμπτη η περιφορά του εσταυρωμένου στο Ναύπλιο

« Μεγάλη Πέμπτη η περιφορά του εσταυρωμένου στο Ναύπλιο »

Η Μεγάλη Παρασκευή μας φέρνει ενώπιον των Παθών του Κυρίου μας. Ο Χριστός υποφέρει, σταυρώνεται και πεθαίνει, για να μας οδηγήσει…
στην σωτηρία, την απαλλαγή από την φθορά και την αμαρτία που διαποτίζει την ύπαρξή μας και να μας δώσει την Ζωή. Στους Μακαρισμούς, που ψάλλουμε μετά την έξοδο του Εσταυρωμένου, διαβάζουμε χαρακτηριστικά: Εσταυρώθης δι εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν. Εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι . Η συγγνώμη του Σταυρού και η ανάβλυση της ζωής μέσα από το Πάθος, μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε ότι αληθινή ελευθερία δεν νοείται χωρίς θυσία.

Μεγάλη Πέμπτη απόγευμα στον Ιερό ναό της Αγίας Τριάδος Ναυπλίου σε μία κατανυχτική ατμόσφαιρα ο Ιερέας του ναού Πατέρας Ηλίας Αλευράς με τρεμάμενη φωνή Λέγοντας το σήμερον κρεμάται επί ξύλου… μεταφέρει γύρω γύρω από τη εκκλησία στην πλάτη του τον σταυρό. Ο κόσμος που έρχεται στην εκκλησία είναι πάρα πολύς . Η θυσία του Χριστού στο Γολγοθά ήταν άρνηση της βιολογικής επιβίωσης της ανθρώπινης φύσης, καθώς ο Χριστός ως Θεάνθρωπος και αναμάρτητος μπορούσε να μην πεθάνει. Ήταν όμως η σπουδαιότερη κατάφαση της ζωής, από την ίδια τη Ζωή. Όπως λέει ένα από τα πιο όμορφα εγκώμια της Μ. Παρασκευής, σαν τον πελεκάνο, που, όταν τα παιδιά του δηλητηριάζονται από το τσίμπημα του φιδιού, τρυπά τα πλευρά του και τους μεταγγίζει το αίμα του για να τα σώσει, πεθαίνοντας ο ίδιος, έτσι κι ο Χριστός μας δίνει το αίμα Του, για να σωθούμε από το δηλητήριο της αμαρτίας και του θανάτου και να ξαναβρούμε το αληθινό νόημα της ύπαρξής μας.

 ΠΗΓΗ: http://www.axortagos.gr/megali-pempti-perifora-tou-estavromenou-sto-nafplio.html

Προφητικός πρόλογος του βιβλίου ‘Διδαχαί Οσίων Πατέρων’ από το 1955

Διαβάστε τον συγκλονιστικό πρόλογο του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Μουστάκα ο οποίος επιμελήθηκε την εξήγηση – όπως αναφέρεται – του βιβλίου Διδαχαί Οσίων Πατέρων της Εκκλησίας.

Το βιβλίο εκδόθηκε το 1955 ενώ ο πρόλογος συνάχθηκε από τον Αρχ. Χρυσόστομο στις 20/7/1954.

Σας παραθέτουμε τον πρόλογο, ενώ αμέσως μετά μπορείτε να δείτε και αυτούσιο το βιβλίο.

Για την υπόδειξη αυτή, ευχαριστούμε τον αναγνώστη μας Εμμανουήλ, τον οποίο και καλωσορίζουμε στην συγγραφική μας ομάδα ως etherovamwn!

Πρόλογος

Αδελφέ Αναγνώστα,

Ζώμεν εις μίας εποχήν ασύνηθων προμηνυμάτων των επερχόμενων τη οικουμένη δεινών. Αργά ή γρήγορα ο Παγκόσμιος Πόλεμος της ηλεκτρικής ατομοβόμβας, θα εκραγεί και ως αιφνίδιος κεραυνός θα επιπέσει κατά της κεφαλής της μοιχαλίδος και αμαρτωλής γενεάς μας.

Τότε, νέα Βαβέλ θα συνταράξει πάσαν ψυχήν.

Τότε, θα αντικρύσεις γεγονότα πρωτοφανή και συγκλονιστικά.

Πρώτοι οι φίλοι σου θα γίνουν κύνες και θα σε καταδιώκουν μέχρι απωτέρας κρύπτης, ίνα αρπάσουν τον άρτον εκ του στόματός σου και ροφήσουν το αίμα εκ της καρδίας σου.

Ο Θεός θα αποστρέψει το πνεύμα και τους Αγγέλους Αυτού εκ της γης, ήτις θα αναστατωθεί ώσπερ εν καιρό μεγάλου σεισμού.

Αι εκκλησίαι θα εξελίσσονται εις σαλόνια με κλειδοκύμβαλα και με Γενοβέφας. Πάσα επικοινωνία μετά του Θεού θα διακοπεί και αντί μυσταγωγίας, θα ακούεται ο οφιοειδής ψίθυρος των σειρήνων.

Εν μέσω σκοτεινού κοινωνικού χάους, οι αγωνιζόμενοι Χριστιανοί θα ομοιάζουν προς πτηνά αναζητούντα, ένεκα σφόδρας νεροποντής, φωλέας υπό τα φυλλόματα δένδρων, ή προς τυφλούς οδηγούμενους υπό παιδίων δι’ επαιτείαν.

Ύπνος ναρκωτικός θα καταλάβει πάντας επί του πλανήτου, καθώς ο προκαλούμενος υπό των μυιών της Αφρικής. Θα δυνηθούν δε να αγρυπνήσουν και να σωθούν μόνον όσοι ετοιμάσουν δι’ εαυτούς σταυρόν και ήλους του Γολγοθά, ή εν προχειροτάτον φέρετρον.

Νέος Ναβουχοδονόσορ και νέα Ιεζαβέλ δεν θα εγερθεί, αλλά κάτι χειρότερον εκείνων, τουτέστιν ο πονηρός και υπερήφανος και λάγνος και οργίλος εκάστου οφθαλμός.

Ο αποχωρισμός της ψυχής από του σώματος δεν θα είναι δυνατόν να επέλθη, η μη μόνον δια της στιλβούσης ρομφαίας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Τα Άγια και ιερά σκέυη θα αντιζυγίζονται μετά των οψωνίων της αγοράς.

Ο Μωάμεθ θα επαναβιώση με ετέραν μορφήν.

Οι γονείς θα υποταχθούν υπό τας διαταγάς και απειλάς των υιών και των θυγατέρων των.

Οι κυβερνήται των λαών θα απομονωθούν, μη δυνάμενοι να επιβάλουν νόμους ανορθώσεως και ισορροπίας.

Χείμαρροι δαιμονίων θα κατακλύσουν την ύπαιθρον και τας πόλεις.

Οι ιατροί θα περιέλουν εις αμηχανίαν και μόνον έμπειροι ερημίται θα εκκαθαρίζουν την βρώμαν των τοιούτων επιδημικών ασθενειών.

Η ελεημοσύνη θα εξαρτάται όχι μόνον από το να προσφέρεις και το δεύτερο ένδυμά σου, αλλά και από την θυσίαν αυτής της ψυχής σου, καθώς και από την πίστην και την ελπίδα σου εις τον Θεόν.

Και από αυτάς έτι τας οικογενειακάς εστίας, ασφαλέστερα θα αποδειχθούν τα φρενοκομεία.

Παρά πάσαν προσδοκίαν οι πλέον βάρβαροι των ανθρώπων θα σταθούν μετά βαθύτερας κατανύξεως προ της δόξης του Κυρίου.

Το δαιμόνιον πάντως της βλασφημίας θα εξακολουθήσει να παραμένει κωφόν.

Ο πνευματικός πόλεμος θα διεξάγεται ταυτοχρόνως και κατά μέτωπον και εκ πλαγίων και εκ των όπισθεν και εκ των άνω και εκ των κάτω.

Η Έυα θα επανεμφανιστεί άνευ φύλλου συκής, κλαίουσα ως ο κροκόδειλος και υποκρινόμενη ότι δήθεν ευρίσκεται εις τον Παράδεισον της Εδέμ.

Ευκολώτερον πράγμα θα είναι να θαυματουργήσεις παρά να εξηγήσεις αληθώς την Αγία Γραφή. Τα λαμπρότερα παλάτια θα κτίζωνται εις τας ερήμους και εις τα νεκροταφεία.

Μόνον εν όργανον θα αναμέλπη την ωδήν την θεοτερπή, ήγουν η μυστική λύρα του Πνεύματος.

Νέον είδος αυτοκτονίας θα επινοηθεί, με τας βιταμίνας του Εωσφόρου, η δε νηστεία θα εκλείψει και κατ’ ουσίαν και κατά τύπους.

Δυσκολώτερον θα είναι να ξεχωρίσεις ανάμεσον του καλού και του κακού, ανάμεσον του Χριστούν και του διαβόλου, παρά να διακρίνεις πορφυράν εις το βάθος της θαλάσσης.

Η φιλοξενία προς τους οδοιπόρους θα παύσει, ενώ πάντες θα φιλοξενούν τον Σατανάν εις την καρδίαν των.

Πάσαι οι κοσμοκατοίκητοι περιοχαί θα λιμνάσουν, το δε ύδωρ θα κράζη μετά βοής εις τους ανθρώπους και θα λέγει προς αυτούς: ‘Μετουσιωθείτε καλύτερον εις σπουργίτας παρά εις εγχέλεις’.

Όλοι θα προτιμούν την αγχόνην, παρά την εξομολόγησιν.

Τόση οκνηρία θα ενσκύψει, ώστε οι εφευρέται θα ανακαλύπτωσι ψευδείς ανθρώπους, προς εξυπηρέτησίν των.

Τα ύδατα των πηγών θα τρέχουν ποταμηδόν επί των κοιλάδων, αλλ’ ουδείς θα καλλιεργεί κήπον.

Έσχατος κίνδυνος θα αναγκάσει πάντας ίνα μεταβάλει έκαστος την οικίαν αυτού εις φυλακήν, αλλοίμονον δε εις τους μη αυτοεγκλείστους.

Πόλεις άνω των 50.000 κατοίκων θα σβεσθούν εκ του γεωγραφικού χάρτου καθ’ ολοκληρίαν.

Συνεργεία πειρασμών θα τροχίζουν τας γλώσσας των ανθρώπων επιμελέστερον, παρ’ όσον οι γύφτοι τας ψαλίδας των λαιμητόμων.

Μεγαλυτέραν εμπιστοσύνην θα σοί παρέχει εν ζώον του δρυμού, παρά ο τρώγων τον άρτον μετά σου.

Τα μοναστήρια θέλουσι μεταποιηθεί εις αποθήκας οίνου.

Οι νεκροί θα επιστρέφουν επί της γης κηρύττοντες μετάνοιαν μετά δακρύων, αλλ’ οι ακροαταί τωνθα προτιμούν να τους φονεύσουν παρά να μετανοήσουν.

Ο ανθρωποκτόνος δαίμων θα φέρει περισσότερα αποτελέσματα με τα όνειρα της ημέρας, παρά με τα ενύπνια της νυκτός.

Μεγαλυτέραν αξίας θα έχει ο λόγος παρά ο όρκος.

Πολλοί θα εκπέμπουν δεήσεις, αλλά ελάχιστοι θα έχουν λειτουργούν το ακουστικό της προσευχής.

Άλλοι θα κολυμβούν ανέτως εις τα τρικυμίας του Ωκεανού και άλλοι θα πνίγωνται εις αβαθείς λιμένας.

Σεις δε, ω πανούργοι γυναίκες, φευ!! Σκληροτράχηλος Βεελζεβούν θα σας κρατεί δεδεμένας και θα σας καθυποβάλλει να χορεύετε, ως οι πίθηκοι και αι αρκούδαι αι συρόμεναι δι’ αλυσίδων υπό των αθιγγάνων.

Οι θεοφόροι Πατέρες της Ορθοδοξίας είναι οι Πατριάρχαι της Διαθήκης του Χριστού. Αι διδαχαί αυτών, του άτεχνου τούτου βιβλίου, είναι σανίδες και ασφάλτωμα της Εκκλησιαστικής Κιβωτού. Εισέλθετε εντός αυτής και μη φόβου τον επερχόμενον πνευματικόν κατακλυσμόν.

‘Ο Θεός ημών Καταφυγή και Δύναμις’

Έγραφον εν Άνω Ηρακλείω Αττικής τη 20 Ιουλίου 1954

Αρχιμ. Χρυσόστομος Μουστάκας

 

Παρακάτω μπορείτε να βρείτε όλο το υπόλοιπο βιβλίο!

ΠΗΓΗ:

http://kotsarikos.com/2012/01/18/προφητικός-πρόλογος-του-βιβλίου-διδα/

Ένα πρόσφατο Θαύμα του Αγίου Αρχιστράτηγου Μιχαήλ

Πριν έναν περίπου χρόνο, επισκεφτήκαμε, στην Παιδιατρική Κλινική του Τζάννειου Νοσοκομείου Πειραιά, την κόρη του κουμπάρου μας, η οποία είχε χτυπήσει το πόδι της και νοσηλευόταν. Εκεί είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε ένα κοριτσάκι τεσσάρων χρόνων, το οποίο χρωστούσε τη ζωή του στον ίδιο τον Ταξιάρχη. Πραγματικά ήταν απίστευτο το γεγονός που έζησαν οι γονείς τού μικρού κοριτσιού, οι οποίοι ευλαβούταν πολύ τον Ταξιάρχη. Σας γράφω, λοιπόν, το περιστατικό, όπως ακριβώς το άκουσα:Η κοπέλα (μητέρα του κοριτσιού) όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει, εισήχθη στο μαιευτήριο και ως συνήθως, έξω από το χειρουργείο ήταν ο μέλλων πατέρας με όλους τους κοντινούς συγγενείς, περιμένοντας το ευτυχές γεγονός. Όμως, μετά από πολύωρη αναμονή, βγαίνει ο ιατρός κατάχλωμος και βιαστικός, και αντί ευτυχούς…
… γεγονότος αναγγέλλει ότι το μωρό, ενώ έβγαινε κανονικά, ξαφνικά κόλλησε το κεφαλάκι του στον κόλπο της μήτρας και δεν βγαίνει. «Καταβάλλουμε προσπάθειες αλλά ακόμα και εάν σωθεί και δεν πεθάνει από ασφυξία, λόγω έλλειψης οξυγόνου θα έχει υποστεί βλάβες ο εγκέφαλος». Αυτά είπε ο ιατρός και βιαστικά έφυγε για να ξαναμπεί στο χειρουργείο και να συνεχίσει τις αγωνιώδεις προσπάθειες.

Τα λόγια του είχαν πέσει σαν κεραυνός εν αιθρία. Τα έχασαν όλοι και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Την ώρα εκείνη με λίγο κουράγιο που βρήκε η μέλλουσα γιαγιά, ψέλλισε στο παλικάρι: «πήγαινε παιδί μου στην εκκλησία απέναντι και άναψε ένα κερί στον Ταξιάρχη. Εκείνος μπορεί να σώσει το παιδί μας». Χωρίς δεύτερη σκέψη ο νέος άντρας έτρεξε και προσευχόμενος με δάκρυα στον Ταξιάρχη άναψε το κεράκι και γύριζε βιαστικά πίσω για να δει τί έκβαση θα είχε η όλη κατάσταση. Και από εδώ αρχίζουν τα παράξενα!

Μπαίνοντας στην είσοδο του νοσοκομείου, ένα άγνωστο παλικάρι τραυματιοφορέας τον σταματάει και του λέει: «Μη φοβάσαι, ησύχασε. Όλα πήγαν καλά. Είναι καλά και η γυναίκα σου αλλά και η κόρη σου. Όλα τέλειωσαν καλά». Το παλικάρι τον χιλιοευχαρίστησε κι ανακουφισμένο έτρεξε επάνω. Φτάνοντας στον όροφο, τους βλέπει όλους να περιμένουν με την ίδια αγωνία όπως ακριβώς τους είχε αφήσει. Δεν ήξεραν τίποτε από αυτά που του είχε πει ο τραυματιοφορέας αλλά ούτε και είχαν νέα από τον ιατρό. Την ώρα που γίνονταν αυτά και ο μέλλων πατέρας κοιτούσε την μητέρα του παραξενεμένος, βγαίνει ο ιατρός ανακουφισμένος αλλά πλήρως σαστισμένος, και τους λέει τα εξής: «Όλα πήγαν καλά και είναι καλά και η γυναίκα σας και το κοριτσάκι σας.» και συνεχίζοντας να μιλάει αργά σαν υπνωτισμένος τους είπε: «Ξέρετε συνέβη κάτι πολύ παράξενο. Την ώρα που αγωνιζόμασταν μάταια και εγώ και οι μαίες να κάνουμε κάτι μη θέλοντας να πιστέψουμε ότι χάσαμε πια το παιδί, ανοίγει η πόρτα του χειρουργείου και μπαίνει ένας νεαρός τραυματιοφορέας και μας λέει «κάντε στην άκρη. Θα την ξεγεννήσω εγώ». Χωρίς να ρωτήσουμε το παραμικρό και δίχως να φέρουμε αντίρρηση υπακούσαμε , κάναμε στην άκρη και τον κοιτούσαμε σαν υπνωτισμένοι να ξεγεννάει την γυναίκα σας. Μετά από λίγο κρατούσε στα χέρια του το κοριτσάκι σας υγιέστατο και χωρίς να έχει υποστεί την παραμικρή βλάβη». Ο ιατρός μιλούσε σαν χαμένος ενώ οι συγγενείς και ο πατέρας έκλαιγαν από χαρά αλλά και ευγνωμοσύνη στον Άγιο Ταξιάρχη, διότι όπως κατάλαβαν όλοι, ο μυστηριώδης τραυματιοφορέας δεν ήταν άλλος από Αυτόν.

Αυτό ήταν το μεγάλο και φοβερό θαύμα που άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.

Αδελφοί μου, μη φοβάστε τίποτα. Ζει ο Θεός! Και οι Άγιοι και οι Άγγελοι είναι σκέπη και προστάτες μας, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΙ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ. Και ας έχουμε στο μυαλό μας και κάτι άλλο. Εάν δεν εισακουστεί καμιά φορά η προσευχή μας και δεν ζήσουμε κι εμείς ένα τέτοιο θαύμα, ΜΗΝ σκανδαλιστούμε, ΜΗΝ γογγύσουμε, ΜΗΝ πούμε γιατί σε εκείνους και όχι σε εμάς. Ποτέ μην κάνουμε τέτοια σκέψη. Να θυμόμαστε πάντα πως όταν δακρύζουμε εμείς, δακρύζει κι ο Χριστός, ο οποίος έδωσε το Αίμα Του επάνω στο Σταυρό για όλους εμάς και είναι ο ΜΟΝΟΣ που μας αγαπάει πραγματικά. Για να μην εκπληρώνει λοιπόν, κάτι που διακαώς εμείς ζητούμε κάποιο λόγο θα έχει. Εκείνος ξέρει πολλά περισσότερα από το φτωχό και μικρό μας μυαλό. Πρέπει να μάθουμε να έχουμε πάντοτε εμπιστοσύνη στην Κρίση Του και στο Θέλημά Του. Είναι ο Δημιουργός μας και δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ. Ότι κι αν γίνει. Ο Θεός μαζί μας.

Α.Μ.

Πηγή : Όπου Γής 

http://panagiaalexiotissa.blogspot.com/2011/11/blog-post_369.html

http://tistheosmegas.blogspot.com/2011/11/blog-post_11.html

Πῶς κατάφερε τὸ Ἃγιον Ὂρος ν΄ἀφεθῇ ἀνενόχλητο ἀπὸ τὶς Τουρκικὲς πειρατικὲς ἐπιδρομές

Καταχωριτής: ARAGORN

Πηγή: http://anihneftes.blogspot.com/search?updated-max=2011-12-08T17:41:00%2B02:00&max-results=7

Σὲ κώδικα τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων* μαθαίνουμε πῶς κατάφερε τὸ Ἃγιον Ὂρος ν΄ἀφεθῇ ἀνενόχλητο ἀπὸ τὶς Τουρκικὲς πειρατικὲς ἐπιδρομές:

«Ὁ δεύτερος Τοῦρκος σουλτάνος ποὺ ἐβασίλευσεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν (Βαγιαζήτ ὁ Β’, 1479-1512), διέταξε τὸν ναύαρχόν του, ὃπως ἐξοπλίζων 30 κάτεργα ἐνεργήσῃ πειρατικὴν ἐπιδρομὴν κατὰ τοῦ Ἁγίου Ὂρους μὲ ἀντικειμενικὸν σκοπὸν νὰ κουρσεύσῃ τὰς μονάς, νὰ συλλάβῃ σκλάβους καὶ νὰ λεηλατήσῃ τὰ πάντα. Τὴν νύκτα, κατὰ τὴν ὁποίαν κατέπλευσε ὁ στόλος, ὁ Τοῦρκος ναύαρχος εἶδε καθ’ ὓπνον γυναῖκα, ἡ ὁποία τὸν παρώτρυνε ν’ἀποχωρίσῃ ἀμέσως, διότι ἂλλως ἡ ἀρμάδα θὰ κατεστρέφετο. Καὶ ὁ μὲν ναύαρχος δὲν ἀνεχώρησεν, ἀλλὰ μετ’ ὀλίγον ἒπνευσε σφοδρότατος ἂνεμος, ἡ θάλασσα ἐταράχθῃ, ἂγρια κύματα ἐξέσπασαν καὶ ἐκ τῶν κατέργων ἂλλα μὲν ἐβυθίστηκαν, ἂλλα δὲ κατεστράφησαν προσκρούσαντα ἐπὶ τῶν ἀπόκρημνων βράχων.

Ὁ ναύαρχος μόλις κατορθώσας νὰ διασωθῇ ἒφθασε κακῶς ἒχων εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ διηγήθη τὰ συμβάντα εἰς τὸν σουλτάνον. Τότε ἀπεφασίσθη ν’ἀφεθῇ ἀνενόχλητον τὸ Ἃγιον Ὂρος, οἱ δὲ μοναχοὶ ἀπέδωσαν τὸ θαῦμα εἰς τὴν Θεομήτορα».

(Σημ. Ἰ. Κ. Βασδραβέλλη:  Ἐν τούτοις μετὰ πάροδον ἐτῶν τινων, ἐπὶ βασιλείας τοῦ σουλτάνου Σελήμ τοῦ Α’, υἱοῦ τοῦ Βαγιαζήτ, ἐνηργήθη καὶ ἂλλη πειρατικὴ ἐπιδρομὴ κατὰ τοῦ Ἁγιωνύμου Ὂρους. Εἰς τὸν κώδικα τῆς Μονῆς Ἁγίου Παύλου ὑπάρχει ἐνθύμησις, ἀναγράφουσα τὰ ἐξῆς: «Ἐν ἒτει ζ,οε’ (1566;) μηνὶ Ὀκτωβρίῳ ἐβασίλευσεν ὁ Σελήμης καὶ ἐχάλασεν καὶ ἐκούρσευσε τὰ μοναστήρια καὶ ἐπῆρε τὸν βίον τους· φεῦ τῆς μανίας καὶ τῆς ἀδικίας ὁποὺ ἒκαμεν).

ΠΗΓΗ: http://www.paranormap.net/article/4864

Πού βρίσκεται σήμερα η κεφαλή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου;

από kotsarikos

Το αυθεντικό κεφάλι του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στην Αμιένη.

Μετάφραση: Ραφαήλ Παπανικολάου

Η κεφαλή του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κλάπηκε από την Κωνσταντινούπολη κατά την άλωσή της από τους Σταυροφόρους το 1204, και από το 1206 βρίσκεται στην πόλη Amiens (Αμιένη) της βόρειας Γαλλίας, στον περίφημο καθεδρικό της ναό, ο οποίος χτίστηκε ακριβώς για να στεγάσει το άγιο αυτό λείψανο και μάλιστα συγκαταλέγεται στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Τα παρακάτω αποτελούν μετάφραση ενός δημοσιεύματος του ιστολογίου Full of Grace and Truth, όπου παρατίθενται δύο αποσπάσματα από ένα αφιέρωμα του υπέροχου περιοδικού “Road to Emmaus” (Δρόμος προς Εμμαούς). Σας προτείνουμε να ρίξετε μια ματιά μέχρι το τέλος του δημοσιεύματος. Γίνεται λόγος και για τις αποδείξεις της γνησιότητας της τιμίας κάρας.

Το παρακάτω είναι απόσπασμα από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από το περιοδικό Road to Emmaus για ιερά ορθόδοξα λείψανα στη Γαλλία. Πρόκειται για μια συνέντευξη με τον π. Νικολά Nikichine ο οποίος από καιρό ερευνά πολλά από τα φερόμενα λείψανα που έχουν σχέση με την Ορθοδοξία στη Γαλλία και παρουσιάζει εδώ πολλά από τα συμπεράσματά του. Μεταξύ των κειμηλίων που έχουν περισσότερες ιστορικές αποδείξεις, όπως αναφέρει, είναι η κεφαλή του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην Amiens της Γαλλίας. […]

“Από το 13ο αιώνα, ο καθεδρικός ναός της Νοτρ Νταμ στην Αμιένη στεγάζει ένα μέρος του κρανίου – τα οστά του προσώπου – του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Αυτό δεν πρέπει να συγχέει αυτούς που γνωρίζουν ότι και το Άγιον Όρος ισχυρίζεται ότι έχει «την κεφαλή του αγίου Ιωάννη» (σημείωση του μεταφραστή: ίσως να εννοεί κάπου αλλού). Αυτή η ονοματοδοσία είναι μια ευσεβής συνήθεια, γιατί ακόμα κι αν έχετε μόνο ένα μέρος του κεφαλιού ή του χεριού, δεν θα λέγατε, «έχουμε πέντε εκατοστά του κρανίου», θα λέγατε, «έχουμε την κάρα του». Στο Άγιον Όρος έχουν ένα άλλο μέρος του κρανίου, αλλά στην Αμιένη έχουμε τα οστά του προσώπου, και μπορείτε να φανταστείτε ακόμη και την προσωπικότητά του πίσω από αυτά τα λείψανα.”

“RTE: Μπορείτε να μας πείτε τώρα για τα αποδεικτικά στοιχεία για ορισμένα από τα λείψανα που έχετε μελετήσει;

Π/ΝΙΚΟΛΑ: Όλα τα κυριότερα λείψανα που ανέφερα προηγουμένως έχουν βάσιμα ιστορικά και επιστημονικά επιχειρήματα από πολλές διαφορετικές πηγές, και αυτή η ποικιλία της συνοχής είναι ισχυρό επιχείρημα από μόνο του. Επίσης, μαθαίνοντας την ιστορία αυτών των λειψάνων, εμείς οι Ορθόδοξοι ανακαλύπτουμε μια άλλη άποψη για την ιστορία της δυτικής Εκκλησίας και έναν νέο τρόπο κατανόησης αυτών των ιστορικών γεγονότων.

Για παράδειγμα, η κεφαλή του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου αποκτήθηκε κατά τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης το 1204 (σημείωση του μεταφραστή: από τους λατίνους σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας, οι οποίοι κατέκτησαν την Κωνσταντινούπολη και άρπαξαν όλους τους θησαυρούς της, π.χ. τα διάφορα πολύτιμα κειμήλια που μεταφέρθηκαν και βρίσκονται έως σήμερα στην Βενετία, το Άγιο Μανδήλιο που σήμερα είναι γνωστό ως η Σινδόνη του Τορίνο, η περίφημη εικόνα της Οδηγήτριας που ζωγραφίστηκε από τον ευαγγελιστή Λουκά και κατέληξε στο Montevergine της Ιταλίας, και άλλα πολλά). Αυτό ήταν μια μεγάλη τραγωδία για την ανατολική Εκκλησία, αλλά τώρα βλέπουμε τι έχει συμβεί στη Μικρά Ασία, στην Τουρκία, από την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453 μέχρι σήμερα. Αν το κεφάλι είχε παραμείνει εκεί, θα είχε χαθεί ή καταστραφεί, όταν η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Τούρκων (όπως συνέβη με πολλά λείψανα), ή μήπως θα ήταν ακόμα προσβάσιμο για προσκύνηση; Τώρα, αυτό το λείψανο είναι στη Γαλλία, σε έναν πολύ όμορφο καθεδρικό ναό, και είναι δυνατό για τους Ορθόδοξους να το προσκυνήσουν με τον πλέον ανοικτό τρόπο. Η 25η Μαΐου, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, ή η 7η Ιουνίου, σύμφωνα με την αστική ημερολόγιο, είναι η γιορτή της Τρίτης Ευρέσεως της Κεφαλής του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, και σε αυτή τη γιορτή, το 2004, τελέσαμε την Θεία Λειτουργία με αυτό το λείψανο στην αγία τράπεζα. Αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στη σύγχρονη Τουρκία, και αυτό το είδος προβληματισμού αλλάζει την εκτίμησή μας για το ιστορικό γεγονός της μεταφοράς αυτού του λειψάνου στην Αμιένη. Ο Θεός έχει την δική Του πρόνοια.

Παλιό ανάγλυφο από τον καθεδρικό της Αμιένης που δείχνει την άφιξη της κεφαλής του αγίου Ιωάννη στην πόλη. Παρατηρούμε ότι το άγιο λείψανο με την χρυσή λειψανοθήκη είναι ακριβώς το ίδιο όπως το βλέπουμε και σήμερα.

Ο Θεός επέτρεψε τη μεταφορά αυτών των λειψάνων εδώ, και αυτή η δυτική κοινωνία είναι τα διατηρεί πιστά. Βεβαίως, η Γαλλία περνάει μια περίοδο αποχριστιανοποίησης, αλλά ακόμη βλέπουμε  καθημερινή προσκύνηση των λειψάνων αυτών από έναν μικρό αριθμό πιστών χριστιανών. Ένα άλλο πολύ γνωστό παράδειγμα από τον 11ο αιώνα είναι η μεταφορά («μετακομιδή») του λειψάνου του αγίου Νικολάου από τα Μύρα της Λυκίας (και αυτή βρίσκεται σήμερα στην Τουρκία) στο Μπάρι στην Ιταλία. Στην ακολουθία που είναι αφιερωμένη σε αυτό το γεγονός, λέμε «Δεν ήταν χρήσιμο στα μάτια του Θεού αυτά τα πολύτιμα λείψανα να παραμένουν αδρανή στην έρημο της Λυκίας.» [*** Βλ. την σημείωση παρακάτω] Εμείς οι Ορθόδοξοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε ευλαβικά την πρόνοια του Θεού, η οποία εκδηλώνεται σε αυτό.

Αυτή η συνεχής προσκύνηση από ακόμη και μια μειοψηφία Γάλλων πιστών είναι ένα από τα πνευματικά επιχειρήματα για τη γνησιότητά τους. Σε κάθε περίπτωση που έχω μελετήσει, έχω βρει ντόπιους που πιστεύουν, και ακαδημαϊκούς μελετητές που έχουν έγγραφα, ιστορικά βιβλία, και αρχεία που παρουσιάζουν τα ιστορικά και επιστημονικά επιχειρήματα που αποδεικνύουν τη γνησιότητα του λειψάνου. Βεβαίως, αυτοί οι άνθρωποι είναι λίγοι σε αριθμό. Ο μεγάλος αριθμός των Γάλλων ρωμαιοκαθολικών όχι μόνο δεν γνωρίζουν τίποτα για τα δικούς τους ιερούς τόπους, αλλά και δεν ενδιαφέρονται και πολύ για αυτά. Αυτό δεν είναι δικό τους φταίξιμο – αυτοί οι ίδιοι είναι θύματα των αντι-χριστιανικών, αντι-εκκλησιαστικών, και αντι-λειψανικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Δυστυχώς, κάθε αδύναμο σημείο της ιστορίας της δυτικής Εκκλησίας (σημείωση του μεταφραστή: δηλαδή του Παπισμού) μεγεθύνεται με σκοπό να γενικεύσει την εντύπωση της αδυναμίας της Εκκλησίας συλλήβδην. Οι ρωμαιοκαθολικοί είχαν τις αποτυχίες τους, και η ευπιστία των απλών ανθρώπων γινόταν ενίοτε αντικείμενο εκμετάλλευσης από κακούς κληρικούς για το κέρδος, αλλά και πάλι, όταν μελετάτε την ιστορία των μεγάλων λειψάνων, δεν μένει χώρος για αυτές τις απλοϊκές αντιρρήσεις.

Αντιθέτως, έχουμε πολύ κατηγορηματικά και ισχυρά επιχειρήματα. Μπορούμε να αναφέρουμε το παράδειγμα της κεφαλής του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στην Αμιένη, η οποία, ανατομικά, είναι ένα οστό του προσώπου χωρίς το σαγόνι. Συγχρόνως, μια εκκλησία στην επισκοπή του Βερντέν (σημείωση του μεταφραστή: άλλη πόλη της Γαλλίας) είχαν, όπως φημιζόταν, το σαγόνι του Αγίου Ιωάννη. Μια επιτροπή συστήθηκε για να εξετάσει τα δύο κειμήλια, και στην προκειμένη περίπτωση, το σαγόνι στο Βερντέν αποδείχθηκε ότι ήταν ενός άλλου ανθρώπου, μετά τον δέκατο αιώνα, αλλά τα συμπεράσματα της ίδιας επιτροπής σχετικά με τα λείψανα του αγίου Ιωάννη στην Αμιένη ήταν εκπληκτικά. Το οστό της Αμιένης όχι μόνο έχει χρονολογία από τον πρώτο ως τον τρίτο αιώνα μετά Χριστόν, αλλά και αυτό το κομμάτι του κρανίου προσδιορίστηκε ότι ήταν ενός άνδρα μεσογειακής καταγωγής, ηλικίας από 30 μέχρι 45, και επιπλέον υπήρχε μια αρχαία τρύπα που προκλήθηκε από ένα αιχμηρό εργαλείο, ακριβώς στο κάτω μέρος του μετώπου. Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, γνωρίζουμε ότι μετά τον αποκεφαλισμό του, η Ηρωδιάδα μαχαίρωσε το κεφάλι με το μαχαίρι της ως εκδίκηση για την καταγγελία εκ μέρους του του παράνομου γάμου της με τον Ηρώδη. Αν και αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό για τους επιστημονικούς εξεταστές, έχουμε πράγματι αυτό το επιχείρημα από τη δική μας παράδοση, μαζί με άλλα ιστορικά και ανθρωπολογικά επιχειρήματα για τη γνησιότητα του λειψάνου του.

Στην ιστορία των μεγάλων κειμηλίων, έχουμε σχεδόν πάντα αυτή την επιστημονική και πνευματική ταύτιση. Για παράδειγμα, στην ιστορία της Σινδόνης του Τορίνου, η ιστορική τεκμηρίωση δεν είναι πολύ πειστική, αλλά τα πιο εντυπωσιακά επιχειρήματα προέρχονται από την επιστημονική πλευρά, τα πορίσματα των οποίων έχουν συνεχώς αναθεωρηθεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. (σημείωση του μεταφραστή: Τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί και η πληθώρα των ιστορικών τεκμηρίων σχετικά με την αγία Σινδόνη, εκτός από τα επιστημονικά! Μπορείτε να διαβάσετε για την θύελλα των συγκλονιστικών στοιχείων σε διάφορα βιβλία, όπως για παράδειγμα στα άψογα “The Crucifixion of Jesus: A Forensic Inquiry” του ιατροδικαστή Frederick Zugibe και το “Holy Faces, Secret Places” του ιστορικού ερευνητή Ian Wilson. Το ένα εστιάζει κυρίως στις αποδείξεις που αφορούν στις φυσικές επιστήμες, ενώ το άλλο στις ιστορικές.)

Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, είχαμε αυτό που ονομάστηκε «Καθολική Αναγέννηση» στη Γαλλία. Η πρωτόγονη και άξεστη λογικοκρατία και η κριτική των επαναστατών και των Προτεσταντών που προσπαθούσαν να δυσφημίσουν τα λείψανα ώθησαν τους Ρωμαιοκαθολικούς να εξερευνήσουν τις ιστορίες αυτών των αντικειμένων. Μελέτησαν, έκαναν αρχαιολογικές έρευνες, και έφτασαν σε ένα υψηλότερο επίπεδο αντικειμενικής επιχειρηματολογίας υπέρ της γνησιότητας πολλών από αυτά τα λείψανα που ήταν γνωστά από πριν. Όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και στη χριστιανική Ανατολή, έχουμε ακόμη πολλά έγγραφα που δεν έχουν ερευνηθεί, εξαιτίας των γλωσσικών φραγμών, την αρχαιότητας, και της έλλειψης πρόσβασης.

Ο καθεδρικός ναός της Παναγίας στην Αμιένη, όπου φυλάσσεται η κεφαλή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Καθώς συνεχίζουμε να μελετάμε, βρίσκουμε με τον καιρό ακόμη περισσότερα επιχειρήματα υπέρ της γνησιότητας, αλλά η άποψή μου είναι ότι η λογική διερεύνηση δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί επαρκή απόδειξη. Περιορίζεται από την φύση της λογικοκρατίας. Το βασικό επιχείρημα για εμάς είναι το επιχείρημα της πίστης μας. Δεν είναι το γεγονός ότι αυτό το λείψανο, αυτό το κόκαλο, είναι πραγματικά από από τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή με κάποιον τρόπο να επηρεάζει τη σύγχρονη ζωή μας, το προσωπικό μας πεπρωμένο. Γνωρίζουμε από την ιστορία της Εκκλησίας ότι, αν αυτό λείψανο είναι από τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, τότε έχουμε μια μεγαλύτερη εγγύηση ότι η αδύναμη προσευχή μας θα έχει περισσότερα αποτελέσματα εδώ από ό, τι σε άλλο τόπο.

Το σημείο όπου θέλουμε να καταλήξουμε είναι να δείξουμε ότι δεν είναι μόνο εφικτό, αλλά και χρήσιμο να προσευχόμαστε μπροστά σε άγια λείψανα. Έχουμε αρκετά στοιχεία που να δείχνουν ότι υποστηρίζουν την προσευχή μας. Ο Θεός και οι άγιοι οι ίδιοι μάς δίνουν αρκετά επιχειρήματα. Ωστόσο, ακόμη και αν καλώ προσκυνητές σε αυτά τα ιερά μέρη, προσωπικά, δεν τολμώ να επιβάλω αυτό το σέβας ως μια βεβαιότητα. Μόνο το σύνολο της Εκκλησίας μπορεί να το εξουσιοδοτήσει αυτό. […]“

(παρμένο από: http://www.roadtoemmaus.net/back_issue_articles/RTE_25/A_CITY_OF_SAINTS.pdf, “A CITY OF SAINTS: THE FORGOTTEN RELIQUARIES OF PARIS”;
Road to Emmaus Vol. VII, No. 2 (#25))

[***Σημείωση: Όπως γράφει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον “Συναξαριστή” του για την γιορτή της μετακομιδής του λειψάνου του αγίου Νικολάου (20 Μαϊου): «Διά τούτο ευδόκησεν ο Θεός να σηκωθούν από εκεί τα άγια λείψανα του μεγάλου Πατρός ημών Nικολάου, και να μεταφερθούν εις την πολυάνθρωπον πολιτείαν την ονομαζομένην Mπαρ, ήτις ευρίσκεται εις την Iταλίαν. Ένα μεν, διά να μη μείνουν τα λείψανα τοιούτου Aγίου άτιμα και άδοξα, και άλλο δε, διά να απολαύση και η Δύσις τα τούτου θαυμάσια, ήτις ακόμη δεν είχε πέση εις τας αιρέσεις και κακοδοξίας, αλλ’ ήτον Oρθόδοξος, και ενωμένη με την Aνατολικήν Eκκλησίαν.” (http://www.snhell.gr/references/synaxaristis/search.asp)

(και τώρα οι ταπεινές μου απόψεις…) (σημείωση του μεταφραστή: δηλαδή του ιστολογίου Full of Grace and Truth)

Αυτά και τα παρόμοια συναισθήματα που προαναφέρθηκαν δεν δείχνουν να αποδέχονται καθόλου την αφαίρεση των ιερών ορθοδόξων λειψάνων (συμπεριλαμβανομένης εκείνης κατά την λεηλασία της Κωνσταντινούπολης) και τη μεταφορά τους σε ξένα και ακόμα και ετερόδοξα μέρη, αλλά φαίνεται να επαναλαμβάνουν ότι κανείς μας δεν γνωρίζει τον άπειρο νου του Θεού, και το τί ευδοκεί το ανεξιχνίαστο θέλημά Του. Ίσως θα έπρεπε επίσης να δείχνουμε ταπεινοφροσύνη, μετάνοια και καρτερία στις διάφορες δοκιμασίες που επιτρέπονται από το Θεό εξαιτίας των πολλών αμαρτιών μας. Εν πάση περιπτώσει, ας ευχαριστήσουμε τον Θεό εν τέλει για τις αμέτρητες υλικές και πνευματικές ευλογίες που συνεχίζουμε να λαμβάνουμε από Αυτόν σε αφθονία.]

Πηγή: Περιοδικό “Road to Emmaus: A Journal of Orthodox Faith and Culture” (ιστοσελίδα http://www.roadtoemmaus.net/). Αναδημοσίευση από http://full-of-grace-and-truth.blogspot.com/2009/08/head-of-precious-forerunner-in-amiens.html.

πηγή

Διαβάστε και εδώ τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Πηγή: http://kotsarikos.com/

Η ιστορία της βασιλόπιτας!

Συντάκτης: Μαρία Γεωργιάδου,

Πριν από περίπου 1500 χρόνια, Δεσπότης στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας ήταν ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος ζούσε ειρηνικά και αρμονικά με τους συνανθρώπους του. Υπήρχε κατανόηση, αλληλοβοήθεια, αλληλεγγύη και αγάπη μεταξύ τους.

Κάποια μέρα, ένα στρατηγός – τύραννος της περιοχής, που ήταν άπληστος, ζήτησε να του παραχωρήσουν όλο το χρυσάφι της πόλης, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη με σκοπό την κατάκτηση και τη λεηλασία της.

Ο Μέγας Βασίλειος προσευχόταν στο Θεό όλη τη νύχτα. Τον παρακαλούσε να σώσει την πόλη και τους ανθρώπους. Όταν ξημέρωσε, ο στρατηγός με το στρατό του κύκλωσε την πόλη από όλες τις μεριές. Μπήκε με τους ακολούθους του και ζήτησε να μιλήσει στον Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν.

Ο σκληρόκαρδος στρατηγός

Ο αδίστακτος και οργισμένος στρατηγός με αλαζονεία και θράσος, απαίτησε όλο το χρυσάφι της πόλης και οτιδήποτε πολύτιμο υπήρχε σε αυτήν. Ο Μέγας Βασίλειος είπε πως οι κάτοικοι της πόλης ήταν άνθρωποι φτωχοί και δεν είχαν τίποτα να δώσουν στον πλεονέκτη στρατηγό. Τα λόγια αυτά όμως θύμωσαν περισσότερο τον στρατηγό, ο οποίος άρχισε να προειδοποιεί τον Δεσπότη πως θα τον εξορίσει πολύ μακριά από τον τόπο του. Τον απείλησε επίσης πως θα τον σκοτώσει αν παρακούσει.

Οι χριστιανοί της Καισαρείας, ακούγοντας τις απειλές, θέλησαν να βοηθήσουν τον αγαπημένο τους Δεσπότη. Μάζεψε λοιπόν ο καθένας ότι χρυσαφικό είχε στο σπίτι του για να το δώσουν στον άκαρδο στρατηγό, ο οποίος είχε αρχίσει να δίνει διαταγές στο στρατό του να επιτεθεί στους φτωχούς ανθρώπους της πόλης.

 Το θαύμα και η σωτηρία

Ο Μέγας Βασίλειος, προσπαθώντας να προστατέψει την πόλη και τους κατοίκους της, προσευχήθηκε και μετά έδειξε στον στρατηγό το σεντούκι που είχε μέσα όλα τα μαζεμένα χρυσαφικά των κατοίκων.

 Και τότε έγινε το θαύμα! Όταν ο άπληστος στρατηγός άνοιξε το σεντούκι κι ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά, εμφανίστηκε μία λάμψη κι αμέσως μετά ένας λαμπρός καβαλάρης που χίμηξε με το στρατό του πάνω στον στρατηγό και τους ανθρώπους του. Πολύ γρήγορα ο κακός στρατηγός και ο στρατός του αφανίστηκαν. Ο φωτεινός και ολόλαμπρος καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και οι στρατιώτες του ήταν οι άγγελοι.

 Το πρόβλημα και η λύση από τον Θεό

Έτσι σώθηκε η Καισαρεία κι ο Δεσπότης της ενώ ανακουφίστηκε, βρέθηκε πάλι σε δύσκολη θέση και προβληματισμό. Έπρεπε να επιστρέψει τα χρυσαφικά στους φτωχούς κατοίκους και μάλιστα να πάρει ο καθένας ότι του ανήκε. Δεν έπρεπε να αδικηθεί κανείς. Αλλά αυτό ήταν πολύ δύσκολο και μάλλον ανέφικτο. Τότε ο Μέγας Βασίλειος παρακάλεσε το Θεό να τον βοηθήσει κι Εκείνος του έδωσε φώτιση και λύση.

Ο Δεσπότης φώναξε τους βοηθούς και τους διακόνους και τους ζήτησε να ζυμώσουν μικρά ψωμάκια, όπου μέσα στο κάθε ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν τα ετοίμασαν, ο Δεσπότης τα μοίρασε στους ανθρώπους της πόλης, σαν ευλογία. Όλοι οι κάτοικοι απόρησαν στην αρχή, μα η έκπληξη έγινε τεράστια όταν κόβοντας η κάθε οικογένεια το ψωμάκι της έβρισκε μέσα τα δικά της χρυσαφικά.

Ήταν λοιπόν ένα πολύ ιδιαίτερο ψωμάκι που έφερε στους ανθρώπους μεγάλη χαρά κι ευλογία. Έτσι, από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί της, για την πρώτη μέρα του καινούργιου χρόνου, για τη μέρα του Αγίου Βασιλείου! Σύμφωνα με την παράδοση, αυτός που βρίσκει στο κομμάτι του το φλουρί, είναι και ο τυχερός της χρονιάς!

ΠΗΓΗ: Pyles.tv

Βασίλειος ο Μέγας!

• Συντάκτης: Μαρία Γεωργιάδου,

 Ο Άγιος Βασίλειος γεννήθηκε το 329 μ.Χ. στη Νεοκαισάρεια της Καππαδοκίας. Ήταν ένα από τα εννέα παιδιά του Βασιλείου και της Εμμελείας. Η οικογένειά του ήταν βαθιά θρησκευόμενη κι έτσι ο Βασίλειος από τα πρώτα χρόνια της ζωής του διδάχθηκε τη Χριστιανική πίστη.

Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε από τον πατέρα του ο οποίος ήταν δάσκαλος. Συνέχισε τη μόρφωσή του στην Καισάρεια, στην Κωνσταντινούπολη και στην Αθήνα όπου σπούδασε φιλοσοφία, αστρονομία, ρητορική, γραμματική και ιατρική. Κατά την διάρκεια των σπουδών του ανέπτυξε μεγάλη φιλία με τον Γρηγόριο τον Θεολόγο, όπου και οι δύο ταυτόχρονα με τις σπουδές τους ανέπτυξαν ιεραποστολική δράση και ίδρυσαν τον πρώτο φοιτητικό χριστιανικό σύλλογο.

Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του ο Βασίλειος επέστρεψε στην Καισάρεια και άρχισε να ασκεί το επάγγελμα του διδασκάλου ρητορικής και του δικανικού ρήτορος. Άσκησε και τα δύο επαγγέλματα με μεγάλη αφοσίωση και ακεραιότητα κι αυτό τον έκανε πολύ γνωστό στην ευρύτερη περιοχή.

Στη συνέχεια εγκατέλειψε την επαγγελματική του καριέρα και αφιέρωσε όλο το χρόνο του στην μελέτη χριστιανικών βιβλίων και στην Άσκηση. Γι΄αυτό τον λόγο αποσύρθηκε σε ένα οικογενειακό κτήμα στον Πόντο.

Ο Άγιος Βασίλειος θέλοντας να εντρυφήσει στην χριστιανική πίστη, ταξίδεψε στους Αγίους Τόπους, στην Αίγυπτο, στον Ιορδάνη και στη Μεσοποταμία για να συναναστραφεί με πολλούς ασκητές και μοναχούς και να μάθει πράγματα για τον τρόπο της ζωής τους.
Όταν επέστρεψε στον Πόντο, μοίρασε όλη του την περιουσία στους φτωχούς και αποσύρθηκε στο κτήμα του επιθυμώντας να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του ως μοναχός. Εκεί έγραψε τους κανόνες που συντονίζουν τη ζωή στα μοναστήρια μέχρι και σήμερα, τους «Κανονισμούς δια τον Μοναχικόν βίον».

 Η καλή φήμη του Αγίου Βασιλείου με τον καιρό εξαπλώθηκε σε όλη την Καππαδοκία. Τότε Μητροπολίτης της Καισάρειας ήταν ο Ευσέβιος, ο οποίος χειροτόνησε τον Άγιο Βασίλειο πρεσβύτερο, κάνοντας πράξη τη βούληση των χριστιανών του τόπου, αλλά και τη Θεία Βούληση. Όταν ο Ευσέβιος έφυγε από τη ζωή, ο Άγιος τον διαδέχτηκε στην επισκοπική έδρα της Καισάρειας.

Η θητεία του Αγίου Βασιλείου ήταν υποδειγματική. Βοηθούσε τους φτωχούς, τους ασθενείς και τους αδικημένους με όλη του την ψυχή και τις δυνάμεις.

Σημαντικό σταθμό κι έργο ζωής στην πορεία του, αποτελεί η ίδρυση και λειτουργία ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος της «Βασιλειάδας».  Εκεί διοχέτευσε όλη την ποιμαντική του ευαισθησία, καθιστώντας την πρότυπο κέντρου περίθαλψης και φροντίδας των ασθενέστερων κοινωνικά ατόμων. Ουσιαστικά η Βασιλειάδα υπήρξε ένας πρότυπος οίκος για τη φροντίδα των ξένων, την ιατρική περίθαλψη των φτωχών άρρωστων και την επαγγελματική κατάρτιση των ανειδίκευτων. Έγραψε πολλά ασκητικά και παιδαγωγικά συγγράμματα, ομιλίες κι επιστολές.

Μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του αγωνίστηκε για τον Χριστιανισμό και την ευημερία των ανθρώπων. Καταπονημένος από την ευρεία δράση που ανέπτυξε σε πολλούς τομείς της χριστιανικής πίστης, καθώς και την ασκητική ζωή την οποία ακολουθούσε πιστά, ο Άγιος Βασίλειος πεθαίνει την 1η Ιανουαρίου του 379 και σε ηλικία 50 ετών. Ο θάνατός του ήταν μεγάλο πλήγμα και βυθίζει στο πένθος όλο τον χριστιανικό κόσμο της Ανατολής.

Η μνήμη του τιμάται την 1η Ιανουαρίου. Από το 1801 ο Πατριάρχης Κων/πόλεως θέσπισε έναν κοινό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Ιωάννη Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου στις 30 Ιανουαρίου, ως προστατών της παιδείας και των γραμμάτων.

Χρόνια σας πολλά και καλά!

 Δείτε το απολυτίκιο του Μεγάλου Βασιλείου

ΠΗΓΗ: http://www.pyles.tv/News/thriskies-profities/Vasilios-o-Megas.aspx

Η Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου (26 Δεκεμβρίου)

Η Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

«Μετά την απόφαση του Ηρώδη να φονευτούν όλα τα παιδιά στη Βηθλεέμ, άγγελος Κυρίου φάνηκε στον ύπνο του Ιωσήφ λέγοντάς του: «Σήκω και πάρε το παιδί και τη Μητέρα Του και φύγε στην Αίγυπτο». Φεύγει λοιπόν για την Αίγυπτο η Θεοτόκος με το βρέφος και τον Ιωσήφ, για τους παρακάτω δύο λόγους: Πρώτον, για να εκπληρωθεί αυτό που είχε λεχθεί από τον προφήτη ότι «Από την Αίγυπτο κάλεσα τον Υιό μου». Δεύτερον, για να κλείσει κάθε στόμα αιρετικών. Διότι αν δεν είχε φύγει, θα συλλαμβανόταν το βρέφος. Κι αν μεν φονευόταν, θα εμποδιζόταν η σωτηρία των ανθρώπων. Αν δε δεν φονευόταν, ή με ξίφος ή με άλλη τιμωρία, προκειμένου να εκπληρωνόταν το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία, θα μπορούσε να θεωρηθεί από πολλούς ότι ήλθε κατά φαντασία και δεν έγινε αληθινά πραγματικός άνθρωπος. Διότι αν ήταν αληθινός άνθρωπος, θα σφαζόταν από το σπαθί του τυράννου, κάτι που και χωρίς να υπάρχει πρόφαση, τόλμησαν οι άθεοι αιρετικοί να το πουν, ότι δηλαδή γεννήθηκε κατά φαντασία. Γι’ αυτό λοιπόν φεύγει στην Αίγυπτο, και για να συντρίψει τα εκεί είδωλα και για να σώσει όλη την οικουμένη κατά τον καιρό της σωτήριας Σταύρωσης».

Η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου θα πρέπει καταρχάς να θυμίσουμε ότι στοιχεί στην παράδοση της Εκκλησίας, να εορτάζεται μετά από ένα μεγάλο γεγονός του ερχομού του Θεού στον κόσμο για τη σωτηρία του ανθρώπου, το πρόσωπο που πρωταγωνίστησε σ’ αυτό. Έτσι μετά τη Γέννηση του Κυρίου έχουμε τη Σύναξη της Θεοτόκου, Εκείνης που έγινε η «γέφυρα δι’ ης κατέβη ο Θεός», όπως και μετά τη Βάπτισή Του έχουμετη Σύναξη του αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού. Είναι περιττό βεβαίως να πούμε ότι το ίδιο το γεγονός, η καθαυτό εορτή, βρίσκεται σε άμεση σχέση με το πρωταγωνιστούν πρόσωπο, με άλλα λόγια η εκάστοτε Σύναξη αποτελεί την προέκταση της εορτής, τονίζοντας και επαναλαμβάνοντας το ίδιο νόημά της, σε μεγάλο βαθμό δε και τους ίδιους τους ύμνους της.

Η Σύναξη της Θεοτόκου λοιπόν τονίζει και πάλι τη Γέννηση του Κυρίου, με ιδιαίτερη επιμονή στην πραγματικότητα της Σάρκωσής Του. Το στοιχείο αυτό ίσως δεν γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό σήμερα, μετά από τόσους αιώνες εξαγγελίας και βίωσης από την Εκκλησία της θεολογικής σημασίας της. Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους και αιώνες όμως ήταν ό,τι πιο καίριο και σημαντικό, δεδομένου ότι αμφισβητείτο από αιρετικούς η πραγματικότητα της ενσάρκωσης, οι οποίοι «έφριτταν» στη σκέψη ότι ο Θεός πήρε πραγματική ανθρώπινη σάρκα, προσέλαβε δηλαδή την ύλη του κόσμου τούτου. Τι κρυβόταν πίσω από την άρνησή τους αυτή; Η πεποίθηση ότι ο κόσμος αυτός είναι κόσμος κακός, δημιούργημα άλλου, μη καλού Θεού, συνεπώς φανέρωναν τον μη χριστιανικό προβληματισμό τους, μάλλον την με επίφαση του χριστιανισμού δήλωση των ανατολίτικων δυαλιστικών περί Θεού δοξασιών τους. Θέλουμε να πούμε ότι οι αιρετικοί αυτοί στην πραγματικότητα ήταν οπαδοί του ιρανικού λεγόμενου παρσισμού, κατά τον οποίο υπάρχουν δύο θεοί, ο θεός του καλού και ο θεός του κακού, ο οποίος θεός του κακού είναι και ο δημιουργός του κόσμου. Πώς λοιπόν η κακή ύλη του κακού θεού μπορούσε να προσληφθεί από τον καλό Θεό, που ερχόταν να σώσει την ψυχή – όχι ασφαλώς και το σώμα – του ανθρώπου;

Η Εκκλησία μας λοιπόν αντέδρασε σθεναρά, διότι επικράτηση αυτών των αντιλήψεων (κατά δόκηση ή φαντασία εμφάνιση του Υιού του Θεού) θα σήμαινε πλήρη διαστροφή της αλήθειας της και άρνηση του πραγματικού Χριστού. Με ένταση λοιπόν τόνισε ότι ο Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, έλαβε πραγματική και όχι κατά φαντασία την ανθρώπινη φύση, το σώμα και την ψυχή, ώστε ενσωματώνοντάς τα στον Εαυτό Του να σώσει τον άνθρωπο και δι’ αυτού και όλη τη δημιουργία. Και αιτία γι’ αυτό βεβαίως ήταν το γεγονός ότι ο κόσμος όλος, η ύλη και το σώμα του ανθρώπου, αποτελούν δημιουργήματα του ενός Θεού, του φύσει αγαθού Θεού, που είναι και ο Δημιουργός βεβαίως του κόσμου. Ήταν τόσο σημαντική η αλήθεια αυτή, ώστε ήδη από την Καινή Διαθήκη ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος να τονίζει ότι από την αποδοχή ή όχι της αληθινότητας της σάρκωσης του Θεού φανερώνεται κανείς ως χριστιανός ή όχι. «Πας ος μη ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα εκ του Θεού ουκ έστι», και «πας ος ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα εκ τουΘεού εστι». Πάνω στην αλήθεια αυτή δηλαδή κρινόταν η αλήθεια από την αίρεση. Κιαυτό τονίζει ιδιαιτέρως σήμερα η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου, που προεκτείνει, όπως είπαμε, τη Γέννηση του Κυρίου. «Ο γαρ ην διέμεινε, Θεός ων αληθινός, και ο ουκ ην προσέλαβεν, άνθρωπος γενόμενος διά φιλανθρωπίαν». (Αυτό που ήταν ο Υιός και Λόγος του Θεού το κράτησε, δηλαδή ότι είναι Θεός αληθινός, και αυτό που δεν ήταν το προσέλαβε κι έγινε άνθρωπος από φιλανθρωπία). Ο προβληματισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου στον οίκο του κοντακίου της σημερινής εορτής το διακηρύσσει επίσης έντονα: «Την γαρ σφραγίδα της Παρθενίας μου ορώσα ακατάλυτον, κηρύττω σε άτρεπτον Λόγον, σάρκα γενόμενον» (Βλέποντας τη σφραγίδα της παρθενίας μου να μένει χωρίς να χαλάσει, σε κηρύσσω αληθινό Λόγο του Θεού, που πήρες την ανθρώπινη σάρκα).

Και βεβαίως η σημερινή εορτή της Σύναξης υπενθυμίζει πάλι ότι μπροστά στο πανθαύμαστο γεγονός του ερχομού του Θεού στον κόσμο ως ανθρώπου, όλη η δημιουργία ανταποκρίνεται με ευχαριστία, προσφέροντας τα δώρα της, το καλύτερο όμως όλων των δώρων ήταν του ίδιου του ανθρώπου. Διότι ακριβώς πρόσφερε ό,τι ωραιότερο και ανώτερο μπορούσε ποτέ να φανεί ως κτίση: την Παναγία Παρθένο. «Έκαστοντων υπό σου γενομένων κτισμάτων την ευχαριστίαν σοι προσάγει∙ οι άγγελοι τον ύμνον∙ οι ουρανοί τον αστέρα∙ οι μάγοι τα δώρα∙ οι ποιμένες το θαύμα∙ η γη το σπήλαιον∙ η έρημος την φάτνην∙ ημείς δε Μητέρα Παρθένον» (Καθένα από τα δημιουργήματά Σου, Κύριε, σου προσφέρει την ευχαριστία του: οι άγγελοι τον ύμνον, οι ουρανοί το αστέρι, οι μάγοι τα δώρα, οι ποιμένες τον θαυμασμό τους, η γη το σπήλαιο, η έρημος τη φάτνη, εμείς όμως Μητέρα Παρθένο). Μη ξεχνάμε: η Παναγία είναι ο εκπρόσωπός μας στον Ουρανό, Εκείνη που έδωσε το αίμα και τη σάρκα της προκειμένου να γίνει άνθρωπος ο ίδιος ο Θεός, συνιστά την «αξιοπρέπειά» μας, αποτελεί πάντοτε την παρηγοριά και την ελπίδα μας. Προς χάρη Της η όποια προσευχή μας γίνεται εισακουστή από τον Θεό, αφού Εκείνος θέλησε να γίνει σαν κι εμάς μέσα από Εκείνην.

Ακολουθείν

πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/12/26.html#ixzz1hucYnxW5

O Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για το Χώκινγκ και το βιβλίο του “Ο μεγάλος σχεδιασμός”

“Με αφορμή τον συνεχιζόμενο θόρυβο που έχει προκαλέσει διεθνώς η κυκλοφόρησις του τελευταίου βιβλίου του παραπληγικού Βρετανού αστροφυσικού Stephen Hawking με τίτλο “The Grand Desing” («Ο μεγάλος σχεδιασμός») και της συνεχούς παρουσιάσεως των απόψεών του που στοχεύουν στο να απομειώσουν την δράσι του Δημιουργού Θεού στην εκδίπλωση των θαυμασίων της δημιουργίας Του και όπως χαρακτηριστικά ανεφέρθη σε γνωστά έντυπα που «πατρωνάρουν» τέτοιες απόψεις «να σκοτώσει τον Θεό» και να διαψεύση την παρουσία και την αγαθοποιόν ενέργειαν Του επιθυμούμε να ενημερώσωμε τον ευαγή κλήρο και τον φιλόθεο λαό του Θεού:

1. Ο συγκεκριμένος παραπληγικός Βρετανός επιστήμων είναι απολύτως συμπαθής ιδιαιτέρως διότι ευρίσκεται εις μίαν δραματικήν κατάστασιν υγείας απεικονιζομένην εις δημοσιευθέντα φωτογραφικά στιγμιότυπα, απολύτως καθηλωμένος και επικοινωνών με ηλεκτρονικήν φωνήν, που επιφέρει την κατανόησιν δια την συμπλεγματικότητα και τραγικότητα των απόψεών του που αδίκως βεβαίως  ενοχοποιούν ουσία τον Τρισάγιον Θεόν δια την δυσχερεστάτην θέσιν της υγείας του διότι η ασθένεια, η φθορά και ο θάνατος δεν προέρχονται από τον Θεόν αλλά είναι αποτέλεσμα της σχάσεως των ανθρώπων και του κόσμου από Αυτόν. (!!!!!)

Σχόλιο ai-vreS:  Όπου τεμπέλης και φαγάς ή παπάς ή μυλωνάς….

2. Πριν από 22 έτη ο ίδιος επιστήμων στο βιβλίο του «Το χρονικό του χρόνου» στο οποίον επεχείρησε να κάνει ευλογοφανείς εικασίες για το τι πρέπει να έχει συμβεί λίγο πριν την μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) έγραφε επιλογικά: «… τότε θα έχομε γνωρίσει τον νουν του Θεού».

Σήμερα με το καινούριο του έργο αρνείται τον εαυτόν του ίσως συνεπεία των μεγάλων προβλημάτων της υγείας του και στην θεμελιώδη ερώτηση που είχε κάνει πριν 300 χρόνια ο Λάιμπνιτς «γιατί υπάρχει κάτι, ενώ θα μπορούσε να μην υπάρχει τίποτα;» ο κ. Χώκινγκ απαντά: «επειδή υπάρχουν οι νόμοι της φυσικής και ιδιαίτερα ο νόμος της βαρύτητας, χάρις σε αυτόν το νόμο το σύμπαν μπορεί θαυμάσια να δημιουργήθηκε μόνο του χωρίς να προϋπήρχε τίποτα. Αν ήθελε πράγματι ο Θεός να δημιουργήση τον άνθρωπο γιατί να δημιουργήση και τους εξωπλανήτες την ύπαρξη των οποίων έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια πέραν από κάθε αμφιβολία η επιστήμη».

3. Οι φυσικοί νόμοι τους οποίους επικαλείται ο Βρετανός κ. Χώκινγκ δεν απομειώνουν την δημιουργία του κόσμου από τον αιώνιο και ακατάλυτο και υπερβατικό Δημιουργό αλλά αντιθέτως αποτελούν ομού μετά των άλλων επιστημονικών και φιλοσοφικών αποδείξεων όπως:

α. το πεπερασμένον του υλικού σύμπαντος,

β. η αέναος κίνησις της συμπαντικής ύλης – μάζης,

γ. το αγεφύρωτον χάσμα μεταξύ ανοργάνου και οργανικής ύλης,

δ. η οργανική διάπλασις και η ζωή των ενοργάνων όντων,

ε. αι οργανικαί και ψυχικαί ιδιότητες των ενοργάνων όντων και

ς. η αρμονία του λοιπού σύμπαντος,

μία απόλυτη απόδειξη της υπάρξεως και της δράσεως του Τρισαγίου Θεού διότι ουδείς εχέφρων και απροκατάληπτος από το δαιμονικό μίσος κατά του Θεού, μπορεί να απαντήση στο κεφαλαιώδες ερώτημα πόθεν προήλθαν οι φυσικοί λεγόμενοι νόμοι οι έννομες αυτές δυνάμεις εις τας οποίας είναι υποτεταγμένη και δουλεύει η συμπαντική ύλη, αέναα μεν αλλά μετά φανερού πάντοτε σκοπού κινείται, τρέπεται αλλοιώνεται, μετασχηματίζεται και μεταμορφώνεται ώστε δια των απαύστων κινήσεων, τροπών και αλλοιώσεών της να πραγματοποιούνται πάντοτε ωρισμένοι τελολογικοί σκοποί;

Η διηνεκώς κινουμένη, τρεπομένη, αλλοιουμένη ύλη η από άλογα σωμάτια μάζης ηλεκτρικής αποτελούμενη είναι δυνατόν να εκπορέυση δυνάμει εννόμους, σταθερές και ατρέπτους και να υποταγή συγγχρόνως σε αυτές; Αναντίρρητα όχι, διότι εκ πηγής- μάζης αλόγου στερουμένης νοήσεως, ειδέναι και συνοχής δεν είναι δυνατόν κατ’ αρχήν να προέλθουν δυνάμεις δια των οποίων να εκδηλώνεται άπειρος σκοπιμότης, σοφία και πρόνοια.

Ουδέποτε αποτέλεσμα, προϊόν η παράγωγον προερχόμενον εξ οιασδήποτε πηγής μπορεί να είναι ανώτερο της πηγής εκ της οποίας πηγάζει η προέρχεται.

Η εκδοχή ότι η, εξ αλόγων και πεπερασμένων μονάδων ηλεκτρισμού, αποτελουμένη συμπαντική ύλη-ενέργεια έχουσα εκ του εαυτού της την ικανότητα εκπορεύσεως εννόμων δυνάμεων εξεπόρευσε αυτές μυστηριωδώς και ακολούθως υπετάγη σε αυτές είναι έκδηλα παράλογος, αβάσιμος και αστήρικτος διότι η συμπαντική ύλη-ενέργεια είναι άλογος, στερείται δηλαδή νοήσεως και συνειδέναι και επομένως δεν είναι δυνατόν να παραγάγη δυνάμεις δια των οποίων να εκδηλώνεται άπειρος σοφία και πρόνοια.

Ο έλλογος και σκόπιμος αυτοπεριορισμός εις τον οποίον από όλα τα κτίσματα της παρούσης δημιουργίας μόνον ο άνθρωπος συνειδητώς υποβάλλεται τελείται δι’ ελλόγου πνευματικής δυνάμεως η οποία δεν προέρχεται από το υλικό μας σώμα αλλά είναι απόρροια και αποτέλεσμα εκδηλώσεως της βουλήσεως της ψυχής που δύναται να αντιπαλαίει τα ορμέμφυτα η ένστικτα και η οποία ως πνευματική και ενσυνείδητος έχει την ικανότητα της τελείας κυριαρχίας επί του σώματός μας και του εκουσίου και συνειδητού μας αυτοπεριορισμού.

Στερουμένη όμως η συμπαντική-ύλη ενέργεια στα βασικά της συστατικά, νοήσεως και συνειδέναι δηλ. πνευματικής υποστάσεως η ψυχής, δεν ήτο δυνατόν ούτε τους φυσικούς νόμους δια των οποίων εκδηλούται άπειρος σοφία, πρόνοια και σκοπιμότης να παραγάγη, ούτε και ακολούθως αυτοπεριοριζομένη να υποταγή σκοπίμως σ’αυτούς.

Είναι επομένως πασίδηλον στους μη διαμονιώντας και μισούντας τον Θεόν ότι οι  καθολικοί και παγκρατείς φυσικοί νόμοι οι απ’ αρχής της οντοποιήσεως της ύλης εκδηλούμενοι, όπως ο νόμος της αενάου και με ορισμένας ταχύτητας κινήσεως των θεμελιωδών συστατικών-σωματίων-μονάδων της ύλης (ηλεκτρονίων, ποζιτρονίων, πρωτονίων κα) και ο νόμος της έλξεως η βαρύτητος οι κατευθύνοντες τις κινήσεις, τις έλξεις, και τις ενώσεις πυκνώσεις-πήξεις, αλλοιώσεις και μεταμορφώσεις της συμπαντικής ύλης σαν άτεγκτοι δυναμικαί νομοτέλειαι δια την επιτέλεσιν πάντοτε ωρισμένων τελολογικών σκοπών δεν εξεπορεύθηκαν από την ύλη και ούτε προήλθαν από αυτήν διότι άλλως δεν θα ήτο δυνατόν και να υποτάξουν την ύλη και να δεσπόζουν σε αυτήν.

Το αυτό ισχύει και δια τους μεταγενεστέρους φυσικούς νόμους, χημικούς, βιολογικούς κλπ, οι οποίοι από της εκδηλώσεώς τους κυριαρχούν όχι μόνον στην ύλη αλλά και στους προηγουμένους παγκρατείς φυσικούς νόμους της διηνεκούς κινήσεως και της έλξεως-βαρύτητος.

Έχει υψίστη σημασία και θα έπρεπε αν τα κίνητρα του κ. Χώκινγκ ήταν αμιγώς επιστημονικά να σκεφθή το πασίδηλο γεγονός ότι οι νεώτεροι φυσικοί νόμοι, οι εμφανιζόμενοι και εκδηλούμενοι μετά την πήξη-πύκνωση της συμπαντικής ύλης και την περιέλευσή της διαδοχικά εις τας καταστάσεις των αερίων των υγρών και των στερεών, δηλ. οι χημικοί και βιολογικοί κλπ νόμοι εκ των οποίων οι τελευταίοι εκδηλώνονται μόνο μετά την εμφάνιση πάνω στη γη του φαινομένου της ζωής, κυριαρχούν όχι μόνον επί της ύλης αλλά και επί των παγκρατών προηγουμένων αυτών φυσικών νόμων της κινήσεως και της έλξεως και αφαιρούν τρόπον τινα μέρος της επί της συμπαντικής ύλης καθολικής κυριαρχίας τους.

Διότι πως είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι και οι νεώτεροι αυτοί φυσικοί νόμοι προήλθαν είτε από την ύλη είτε από τους πρωταρχικούς και φυσικούς νόμους της κινήσεως και της έλξεως της βαρύτητος; Αν εξεπορεύοντο από την ύλην δεν ήτο δυνατόν να κυριαρχούν σε αυτήν. Αν προήρχοντο εκ των προηγουμένων πρωταρχικών νόμων της κινήσεως και της έλξεως της βαρύτητος έπρεπε να είναι υποτεταγμένοι σε αυτούς.

Μόνον παρανοϊκοί βυσοδομούντες κατά της λογικής, μπορούν να προσδώσουν στην άλογη ύλη, αϊδιότητα, πρώταρχο και πάμπρωτο διότι το σύμπαν εμφανίζεται ως αιτιατό, ως αποτέλεσμα και ως γεγονός και εδώ ανακύπτει το πανυπέρτιμο και λεπτεπίλεπτο ζήτημα υπάρχει σκοπός μέσα στο σύμπαν η υπάρχει ένας τυφλός μηχανισμός ασυνειδήτων δυνάμεων καθωριζομένων φαινομένων σε τρεις αναβαθμούς, τον χημικόν εξελιγμόν, τον ηλεκτρισμόν και των καθολικόν μαγνητισμόν;

Από τους φωσφορίζοντες όμως βυθούς των αβύσσων μέχρι τις ατέρμονες ουράνιες εκτάσεις μία ακούγεται φωνή ότι «πανταχού σελαγίζει της σκοπιμότητος η υπέροχος σφραγίς».

Όλοι επομένως οι φυσικοί νόμοι που διέπουν και ιθύνουν τις μεταμορφώσεις, τις μεταβολές της συμπαντικής ύλης σε όλες τις πυκνώσεις και μορφές αυτής, είναι δυνάμεις θέσει και όχι φύσει, δυνάμεις δηλαδή δοτές που έχουν ταχθή στην ύλη εξωτερικά ώστε με την επιβολή τους να επιτελή η ύλη ώρισμένους πάντοτε σκοπούς και επειδή η στοιχειώδης λογική αλλά και η υγιής επιστήμη και φιλοσοφία αποκλείουν απολύτως να δεχθούμε ότι οι φυσικοί νόμοι που δεσπόζουν στην συμπαντική ύλη δια των οποίων εκδηλώνεται ασύλληπτος παντοδυναμία, πανσοφία, σκοπιμότης και πρόνοια μη προερχόμενοι πρόδηλα από την ύλη είναι δυνατόν να έχουν προέλθη από το μηδέν, είναι επόμενον ότι οι φυσικοί νόμοι αποτελούν υπέροχες και αμάχητες μαρτυρίες της υπάρξεως του Παντοδυνάμου και Πανσόφου  Νομοθέτου και Δοτήρος των, δηλ. του απείρου Θεού.

Δεν απατελούν όμως αμαχήτους μαρτυρίας της υπάρξεως του παντοδυνάμου Θεού οι φυσικοί νόμοι μόνον δια της επιβολής τους στην συμπαντική ύλη, αποτελούν ωσαύτως και δια  της εις ορισμένας περιπτώσεις σκοπίμου παραβιάσεως των, προς τελειωτέραν εξυπηρέτησιν της Δημιουργίας.

Παράδειγμα σχετικόν παραβιάσεως του γενικού φυσικού νόμου κατά το οποίον «παν σώμα θερμαινόμενον διαστέλλεται, πηγνύμενον δε συστέλλεται» παρατηρείται εις την διαστολήν του ύδατος και εις την συστολήν της αργίλου.

Συμπερασματικώς ότι οι φυσικοί νόμοι είναι δυνάμεις δοτές στην ύλη εξωτερικά και όχι πηγαίες από την ύλη προερχόμενες διακηρύσσεται πανηγυρικά και από την επιτευχθείσα διάσπαση του ατομικού πυρήνα διότι αν αι δυνάμεις αι εκλυόμεναι από την διάσπαση των ατόμων ήταν πηγαίες ουδέποτε θα ήταν δυνατόν να διασπαστούν και να εκλυθούν.

Με την διάσπασι απεδείχθη δε πανηγυρικά ωσαύτως ότι είναι ωρισμένη απολύτως, η ελκτική δύναμις που συνέχει προς άλληλα τα σωματίδια των πρωτονίων και των νετρονίων, που σχηματίζουν καθε ατομικό πυρήνα και ότι είναι ωρισμένος απολύτως ο αριθμός τους εκ των οποίων κάθε ατομικός πυρήνας σχηματίζεται και ότι είναι ωρισμένη απολύτως η δύναμις που συγκρατεί τα ηλεκτρόνια περί τον πυρήνα.

Κατόπιν των ανωτέρω διερωτάται κάθε εχέφρων άνθρωπος από ποίον ετάχθησαν οι φυσικοί νόμοι ώστε υπό την ισχύ τους και την άτεγκτο επιβολή τους κινουμένη η συμπαντική ύλη και διαφόρους αλλά ωρισμένας πάντοτε μορφάς προσλαμβάνουσα να εμφανίζει την υπέροχη και τόσο εναρμόνια ποικιλία του κόσμου τόσον εις τα ελάχιστα όσον και εις τα μέγιστα; Ποίος έταξε τους πρωταρχικούς νόμους της κινήσεως και της έλξεως της συμπαντικής ύλης;

Ποίος εχώρισε τριαδικώς τα θεμελιώδη συστατικά της σωματίδια εις φορείς θετικού και αρνητικού ηλεκτρισμού και εις ουδέτερα και ποίος διήρεσε τα σωματίδια με ειδικήν και ωρισμένην δι’ έκαστον μάζαν;

Ποίος έταξε ακολούθως και τους νεωτέρους φυσικούς νόμους τους χημικούς, βιολογικούς κλπ που δεσπόζουν και επί των πρωταρχικών και παγκρατών νόμων της κινήσεως και της έλξεως; Και ποίος τέλος ενηρμόνισε τους φυσικούς νόμους για να πραγματοποιήται η ασύλληπτος τάξις και αρμονία στην υλική αυτή δημιουργία;

Και όμως την άπειρη αυτή δύναμη, σοφία και πρόνοια αποδίδουν κατά καιρούς οι άφρονες υλιστές και σήμερον ο κ. Χώκινγκ που έχει το ελαφρυντικό της συγχύσεως του νοός του, από την αφόρητο σωματική δυστυχία του, στα άβουλα και άψυχα σωματίδια του ηλεκτρισμού που σχηματίζουν εν τω συνόλω την συμπαντικήν ύλην και που δεν έχουν προς άλληλα μήτε συνοχήν.”

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΗΓΗ: http://ai-vres.blogspot.com/2010/09/o_24.html

Δεν είναι εύκολο να είσαι Χριστιανός

Δείτε το βίντεο

Uploaded by enoriaAZ on May 4, 2010

Ένα μικρό οδοιπορικό στην Όρθοδοξη Ρουμανία και πως βιώνουν την πίστη άνθρωποι απλοί. Οι συνεντεύξεις των μοναχών είναι από τους:
Γέροντας IIie Cleopa (1912 – †1998)
π. Ioanichie Bălan ( 1930 – †2007)

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/12/blog-post_7537.html

Η κατά σάρκα γέννησις του Κυρίου Ιησού Χριστού

Η κατά σάρκα γέννησις του Κυρίου Ιησού Χριστού

Ημερομηνία εορτής:25/12/2011Η κατά σάρκα γέννησις του Κυρίου Ιησού ΧριστούΤύπος εορτής:
Σταθερή.
Εορτάζει στις 25 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.Θεὸς τὸ τεχθέν, ἡ δὲ Μήτηρ Παρθένος.
Τὶ μεῖζον ἄλλο καινὸν εἶδεν ἡ κτίσις;
Παρθενικὴ Μαρίη Θεὸν εἰκάδι γείνατο πέμπτη.

Βιογραφία

Στις 25 Δεκεμβρίου η αγία Εκκλησία μας γιορτάζει το μεγάλο και ανερμήνευτο γεγονός της κατά σάρκα γεννήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού από την Υπεραγία Θεοτόκο.Μετά τον Ευαγγελισμό της Παρθένου Μαρίας από τον αρχάγγελο Γαβριήλ και ενώ πλησίαζε ο καιρός να τελειώσουν οι εννιά μήνες από την υπερφυσική σύλληψη του Χριστού στην παρθενική της μήτρα, ο Καίσαρ Αύγουστος διέταξε απογραφή του πληθυσμού του ρωμαϊκού κράτους. Τότε ο Ιωσήφ μαζί με τη Θεοτόκο, ξεκίνησαν για τη Βηθλεέμ, για να απογραφούν εκεί. Έτσι ξεκίνησαν από την Ναζαρέτ και ύστερα από κοπιαστικό ταξίδι έφτασαν στην Βηθλεέμ, όπου επειδή είχε συγκεντρωθεί πλήθος κόσμου δεν κατάφεραν να βρουν κατάλυμα, παρά μόνο ένα φτωχικό σπήλαιο. Εκεί η Θεοτόκος γέννησε τον Κύριο Ιησού Χριστό και σπαργάνωσε σαν βρέφος τον Κτίστη των απάντων. Έπειτα Τον έβαλε επάνω στη φάτνη των αλόγων ζώων, διότι «ἔμελλε νὰ ἐλευθέρωση ἡμᾶς ἀπὸ τὴν ἀλογίαν», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Από τότε, όλοι οι πιστοί χριστιανοί με χαρά ψάλλουν τον ύμνο των αγγέλων εκείνης της νύκτας: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (βλ. Ευαγγέλιο Λουκά, Β’ 1-20). Δόξα δηλαδή, ας είναι στο θεό, που βρίσκεται στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στη γη ολόκληρη, που είναι ταραγμένη από την αμαρτία ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός έδειξε την αγάπη Του στους ανθρώπους με την ενανθρώπηση του Υιού Του.Να σημειώσουμε εδώ, ότι η γιορτή των Χριστουγέννων καθιερώθηκε για πρώτη φορά την 25η Δεκεμβρίου του 397 μ.Χ. επί πατριαρχείας Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Κατ’ άλλους ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιουβενάλιος, χώρισε τις δύο γιορτές των Φώτων και των Χριστουγέννων, οι οποίες παλιότερα γίνονταν την ίδια μέρα, δηλαδή την 6η Ιανουαρίου.

Σημειώσεις

Διαβάστε εδώ την ερμηνεία της εικόνας της Γεννήσεως του Κυρίου.
Διαβάστε και ακούστε εδώ Χριστουγεννιάτικα κάλαντα.
Διαβάστε εδώ Χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Διαβάστε εδώ Χριστουγεννιάτικα ποιήματα.
Διαβάστε εδώ την προέλευση του εθίμου του δένδρου των Χριστουγέννων.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Αὐτόμελον.
Ποίημα Ῥωμανοὺ τοῦ Μελῳδοῦ
Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι· Μάγοι δὲ, μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι· δι᾽ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.Ὁ Οἶκος
Τὴν Ἐδὲμ Βηθλεὲμ ἤνοιξε, δεῦτε ἴδωμεν· τὴν τρυφὴν ἐν κρυφῇ εὕρομεν, δεῦτε λάβωμεν, τὰ τοῦ Παραδείσου ἔνδον τοῦ Σπηλαίου. Ἐκεῖ ἐφάνη ῥίζα ἀπότιστος, βλαστάνουσα ἄφεσιν· ἐκεῖ εὑρέθη φρέαρ ἀνώρυκτον, οὗ πιεῖν Δαυῒδ πρὶν ἐπεθύμησεν· ἐκεῖ Παρθένος τεκοῦσα βρέφος, τὴν δίψαν ἔπαυσεν εὐθύς, τὴν τοῦ Ἀδὰμ καὶ τοῦ Δαυΐδ· διὰ τοῦτο πρὸς τοῦτο ἐπειχθῶμεν, οὗ ἐτέχθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

Ορθόδοξος Συναξαριστής

Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός,

σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, Τριὰς ἁγία, δόξα σοι.

ΠΗΓΗ: http://www.saint.gr/55/saint.aspx

Περισσότερα στο http://www.saint.gr/55/saint.aspx

Σταυροὶ ἐμφανίζονται μέσα στὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ

Παράδοξο καὶ ἀνεξήγητο γεγονὸς ποὺ ἔρχεται μετὰ τὴν περυσινὴ ἐμφάνιση τῶν
ἑξαπτέρυγων ἀγγέλων,Τὸ παράδοξο γιὰ ὅλους ἐμᾶς ποὺ δὲν κατέχουμε τὴν
τέχνη τῆς Ἁγιογραφικῆς εἶναι ὅτι τὰ ψηφιδωτὰ καλύφθηκαν ἀπὸ παχὺ στρῶμα
ἀσβέστη (περίπου δύο δάχτυλα), ὅπως φαίνεται καὶ σὲ συγκεκριμένη
φωτογραφία, γιὰ νὰ καλύψουν τὰ χριστιανικὰ σύμβολα καὶ ἐπάνω στὸν
ἀσβέστη ἐμφανίστηκαν αὐτοὶ οἱ σταυροί.

Καὶ δίκαια ἀναρωτιέται ὁ ἐπισκέπτης, ἀφοῦ δὲν τοὺς ἔβαψε μετέπειτα κάποιος,
εἶναι δυνατὸν νὰ “πότισαν” ἀπὸ τὸν τοῖχο μέχρι τὴν ἐξωτερικὴ στρώση τοῦ
σοβά;

Καὶ γιατί νὰ ἐμφανιστοῦν μόνο οἱ σταυροὶ καὶ νὰ μὴν ἐμφανιστοῦν καὶ οἱ ὑπόλοιπες
τοιχογραφίες-ἁγιογραφίες, οἱ ὁποῖες εἶναι καὶ σὲ ψηφιδωτὴ μορφὴ (δηλαδὴ
ἀποκλείεται ὁ “τυχαῖος” ἐμποτισμός, ἀφοῦ τὸ ἐπιστρωθὲν ὑλικὸ εἶναι
ψηφίδα); Ἀκόμη ὅμως καὶ ἐὰν ἐπρόκειτο γιὰ καλυμμένες μὲ σοβὰ
ἁγιογραφίες, ἀποτελεῖ πολὺ παράδοξο γεγονὸς νὰ μὴν φαίνονται μὲ γυμνὸ
μάτι, ἀλλὰ νὰ ἀποτυπώνονται στὸν φωτογραφικὸ φακό!!! Τότε ἔχουμε μία
παραδοξότητα, ποὺ ἴσως θὰ πρέπει νὰ ἐλεγχθεῖ…

Ἁγιογράφος, ποὺ ἔχει ἐργαστεῖ καὶ σὲ ψηφιδωτὲς εἰκόνες, λέει χαρακτηριστικά:

“Γιὰ νὰ καταλάβετε μιλᾶμε γιὰ ἕνα ἀδρανὲς ὑλικὸ π.χ. πέτρα (ὅπως τὰ
ψηφιδωτὰ) εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποδώσει χρῶμα ὡς χημικὴ ἀντίδραση στὸν νωπὸ
σοβὰ (ὄχι καὶ μόνο ἐπεριέχει ἀσβέστη) ὥστε νὰ ἀπεικονίσει τὸ…

σχῆμα Σταυροῦ”…

Οἱ σταυροὶ ὅπως ὅλοι παρατηροῦμε εἶναι ὀρθόδοξοι (ἰσοσκελεῖς) βυζαντινοὶ
καὶ ἀποτελοῦν σύγχρονο φαινόμενο (τῶν τελευταίων μηνῶν…). Γιὰ τὴν
περίπτωση ποὺ πρόκειται γιὰ μεταλλικοὺς σταυροὺς ποὺ ὀξειδώθηκαν,
ἁγιογράφος εἶπε: “Καὶ ὅπως καὶ ἐσεῖς θὰ γνωρίζετε τὸ σίδερο μὲ συνδιασμὸ
μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου καὶ τὶς ἀτελείωτες καιρικὲς συνθῆκες προκαλεῖ
ὀξείδωση καὶ τὸ κόκκινο χρῶμα (σκουριὰ) ἁπλώνεται σὰν καρκίνωμα. Ὅποτε
σὲ ἕνα ἀριστούργημα σὲ ὅλους τους τομεῖς σὲ καμία περίπτωση δὲν θὰ
βάλανε ὑλικὸ ἀπὸ σίδερο… Ἐπίσης, ἂν μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε, ὅλος ὁ
Ναὸς καὶ τὰ ἄλλα ἀρχιτεκτονικὰ κτίσματα σὲ ὅλης της Βυζαντινῆς Περιόδου
ἀποτελεῖται ἀπὸ κομμάτια κεραμικῶν, ἀσβέστη, ποταμίσια ἄμμος,χαλίκι καὶ
ἀτελείωτα αὐγά!!!!.

Τὸ φρέσκο (τεχνικὴ τῶν Βυζαντινῶν γιὰ τὶς τοιχογραφίες), ἀποτελεῖται ἀπὸ πάστα
ἀσβέστη ποὺ εἶναι ἀπὸ πέτρα, ἄμμο ποταμοῦ, καὶ μαρμαρόσκονη, σὲ τρεῖς
στρώσεις (μαῦρο φρέσκο, κίτρινο φρέσκο καὶ ἄσπρο φρέσκο) καὶ πάνω ἐκεῖ
γίνονται οἱ Ἁγιογραφίες. Οἱ σκόνες χρωμάτων ἀνακατεύονται μόνο μὲ νερὸ
καὶ τίποτα ἄλλο γιατί τὸ ὑλικὸ ποὺ τὰ κολλάει πάνω στὸν τοῖχο εἶναι ὁ
ἀσβέστης. Ὁ ἀσβέστης βγαίνει μὲ τὸ νερὸ ἀπὸ τὸν σοβὰ πρὸς τὴν ἐπιφάνεια
(μὲ τὸν καιρὸ) καὶ συναντώντας τὸ διοξείδιο τοῦ ἄνθρακα ἀπὸ τὸν ἀέρα
γίνεται πάλι ἀσβεστόλιθος. Δηλαδὴ ἐνῶ στεγνώνει ὁ τοῖχος βγαίνει ἀπὸ τὸ
σοβὰ καὶ μαρμαρώνεται πάνω στὰ χρώματα, τὰ ὁποῖα θὰ παραμείνουν πιασμένα
στὴ μέση του ἀσβεστόλιθου γιὰ πάντα. Αὐτὰ τὰ ἔμαθα (τὴν τεχνικὴ) ἀπὸ
τὸν βοηθὸ καθηγητὴ στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Βουκουρεστίου Ρουμανίας Mihai
Coman.”…

Ἀξίζει ὅμως νὰ σταθοῦμε καὶ στὴν περίπτωσή της μὴ συμμετρίας τῶν σταυρῶν μὲ τὰ
ὑπόλοιπα (μεταγενέστερα προφανῶς) ἰσλαμικὰ σχήματα. Καὶ αὐτὴ ἡ μὴ
συμμετρία προδίδει πὼς καμία σχέση δὲν ἔχουν οἱ σταυροὶ μὲ τὴν μετέπειτα
διακόσμηση τοῦ ναοῦ. Κανεὶς ἁγιογράφος δὲν θὰ καλλιτεχνοῦσε
παραβιάζοντας τὴν λογική της καλαισθησίας, πόσο δὲ μᾶλλον στὴν περίπτωση
τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας ποὺ ἀποτελοῦσε (καὶ συνεχίζει νὰ ἀποτελεῖ)
πραγματικὸ κόσμημα στὸν χῶρο τῆς τέχνης καὶ τῆς ἀρχιτεκτονικῆς.

Πῶς ἐξηγεῖται ὅμως πὼς οἱ σταυροὶ βρίσκονται παντοῦ μέσα στὴν Ἁγία Σοφία
καὶ συγκεκριμένα στὰ τέσσερα θολωτὰ σημεῖα; Κάποιοι μιλοῦν γιὰ θαῦμα…
(στὴν φωτογραφία δεξιὰ βλέπετε τὸ ἀρκετὰ μεγάλο πάχος τοῦ σοβά, ποὺ
φρόντισαν νὰ βάλουν οἱ Τοῦρκοι γιὰ σειρὰ ἐκατονταετιῶν, προκειμένου νὰ
ἀποκρύψουν μὲ ἀπόλυτη βεβαιότητα τὶς ἁγιογραφίες καὶ τὰ ψηφιδωτά του
Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας).

Ἐμφάνιση ἀγγέλων κάτω ἀπὸ τὸν σοβὰ

Δὲν εἶναι ὅμως μόνο αὐτὴ ἡ περίπτωση, ἀφοῦ στὸ τέλος τοῦ Ἰουλίου τοῦ 2009,
στὸ φῶς ἦρθε ἡ παράσταση ἑνὸς ἀγγέλου, ἡ ὁποία ἦταν καλυμμένη ἐδῶ καὶ
ἔξι αἰῶνες ἀπὸ συντηρητὲς στὴν Ἁγία Σοφία. Ὁ Τοῦρκος Ἀχμὲτ Ἒμρ Μπιλτιλί, ἕνας ἐκ τῶν συντηρητῶν, δήλωσε ὅτι ἔχουν ὡς στόχο τώρα νὰ φέρουν στὴν
ἐπιφάνεια καὶ δεύτερο ἄγγελο, ποὺ χρονολογεῖται ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς
Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας.

Τὰ μωσαϊκὰ εἶχαν καλυφθεῖ λίγο μετὰ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλης, τὸ 1453, καὶ τὴ
μετατροπὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας σὲ τζαμί. Οἱ Τοῦρκοι, ἀντὶ νὰ μετακινήσουν τὰ
μοναδικῆς ὀμορφιᾶς μωσαϊκά της Ἁγίας Σοφίας, τὰ κάλυψαν μὲ μέταλλο καὶ
γύψο (προσφιλὴς τακτική του πολιτισμοῦ τῆς Τουρκίας).

Καὶ ἡ συνέχεια τῆς πρώτης ἀνακάλυψης, ἔφερε μία μεγάλη ἱστορικὴ ἀποκάλυψη
ἔρχεται στὸ φῶς ὕστερα ἀπὸ αἰῶνες «σκότους». Αὐτὴ τὴ φορὰ τέσσερις
ἄγγελοι ζωγραφισμένοι πάνω σὲ μωσαϊκὸ ἦταν γιὰ χρόνια κρυμμένοι, ἐν
γνώσει τῶν τουρκικῶν ἀρχῶν, κάτω ἀπὸ πολλὰ στρώματα ἀσβέστη καὶ τέσσερις
τεράστιες ἀσπίδες, στὶς τέσσερις κολῶνες ποὺ στηρίζουν τὸν τροῦλο τῆς
Ἁγιᾶς Σοφιᾶς.

Οἱ τέσσερις ἄγγελοι, ποὺ ὁ καθένας τοὺς ἔχει ἔξι φτερά, δημιουργήθηκαν μεταξὺ 900 –
1300 π.Χ. Μάλιστα, στὰ μέσα τοῦ 1800, ὁ Ἰταλὸς ἀρχιτέκτονας Fossati,
τοὺς εἶδε κάνοντας ἐπισκευὲς στὸ ναό. Τὴ διαταγὴ νὰ καλυφθοῦν μὲ ἀσβέστη
ἔδωσε ὁ σουλτάνος Abdulmecit. Στὴ συνέχεια τοποθετήθηκαν πάνω τους
ἀσπίδες, ποὺ ἀναγράφουν ἀραβικὲς προσευχές.

Ὡστόσο, τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ἦρθε καὶ οἱ τέσσερις μοναδικὲς τοιχογραφίες θὰ
βγοῦν ξανὰ στὸ φῶς, δίνοντάς μας μία γεύση ἀπὸ τὴν ἀξεπέραστη τέχνη τῶν
προγόνων μας.

Φύλακας Άγγελος

Συντάκτης: Όλγα Τάντου

Σαν φύλακες – άγγελοι θεωρούνται εκείνα τα πνευματικά όντα που σκοπό έχουν να «παρακολουθούν» και να βοηθούν τους ανθρώπους εδώ στη Γη.

 Η κυρία Diana Cooper είναι συγγραφέας για την αγγελική καθοδήγηση και υποστηρίζει ότι επικοινωνεί με αγγέλους. Θεωρεί δεδομένο ότι υπάρχουν φύλακες άγγελοι, και εξηγεί στο pyles.tv και την Όλγα Τάντου, ποια μορφή έχουνε και γιατί οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να τους αντιληφθούμε.

Γιατι κάποιοι λένε πως βλέπουν τους αγγέλους;

Diana Cooper:” Οι άνθρωποι είμαστε τρισδιάστατα όντα και έχουμε την τάση να δίνουμε σημασία μόνο σε αυτά που μπορούμε να δούμε και να ακούσουμε. Αλλά έξω από τη συχνότητά μας, σε υψηλότερα επίπεδα, υπάρχουν όντα φωτός. Αν λοιπόν συντονιστούμε στην ίδια συχνότητά με αυτά, τότε θα είμαστε σε θέση να επικοινωνούμε μαζί τους. Βρίσκονται δηλαδή σε υψηλότερη συχνότητα από αυτή που μπορούμε να αντιληφθούμε με την όραση και την ακοή”.

  Είναι δυνατό όμως κάποιοι άνθρωποι να καταφέρουν να τους δουν! Οι άγγελοι μπορούν να «κανονίσουν» να συναντηθούν δύο άνθρωποι τη σωστή χρονική στιγμή, να μεσολαβήσουν ώστε κάποιος να συμπεριφερθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο, να σε σώσουν από κάτι, ή να σε βοηθήσουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορούν να πάρουν και ανθρώπινη μορφή για να βοηθήσουν κάποιον.

  Όμως, δεν είναι απαραίτητο να έχουν ανθρώπινη μορφή. Μπορούν να βοηθήσουν με οποιοδήποτε τρόπο. Αν κάποιος ζητήσει τη βοήθεια τους, θα του «ψιθυρίσουν» την απάντηση ακόμη και για την πιο δύσκολη απόφαση που μπορεί να υπάρχει, μέχρι και στα πιο μικρά πράγματα, όπως για παράδειγμα να βρεις μία θέση πάρκινγκ. Θέλουν να διευκολύνουν τη ζωή μας, και μπορεί η βοήθειά τους να γίνει ακόμη και με τη μορφή μιας σύμπτωσης. Για παράδειγμα, να συναντήσεις τον κατάλληλο άνθρωπο την κατάλληλη χρονική στιγμή”.

Ο άγγελος που της άλλαξε τη ζωή

  Η κυρία Cooper, υποστηρίζει ότι μπορεί να επικοινωνεί με αγγέλους. Μας περιγράφει την συγκλονιστική εμπειρία που είχε όταν της συνέβη για πρώτη φορά, γιατί στη συνέχεια επιδίωξε αυτή η εμπειρία να επαναληφθεί πολλές φορές μέχρι και σήμερα και πώς έχει αλλάξει – βελτιωθεί η ζωή της από αυτή την επικοινωνία με τα πνευματικά όντα.

  Diana Cooper: “Για πρώτη φορά, συνέβη πριν πολλά χρόνια, σε μια περίοδο της ζωής μου που δεν είχα καμία πνευματική ή θρησκευτική αναζήτηση. Ωστόσο, βρισκόμουν σε απελπιστική θέση και είπα: “Αν υπάρχει οτιδήποτε εκεί έξω, να με  βοηθήσει”. Και μόλις το είπα, ένας όμορφος, χρυσός άγγελος μπήκε μέσα στο δωμάτιο και με πήρε σε ένα ταξίδι όπου μου έδειξε το μέλλον μου και μέσω τηλεπάθειας μου έδωσε πολλές πληροφορίες που δεν γνώριζα.

  Μετά από αυτό, η επικοινωνία μου με τους αγγέλους συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Η παρουσία των αγγέλων με βοήθησε να κατανοήσω ότι για όλα υπάρχει λύση που απλώς βρίσκεται σε ένα ανώτερο επίπεδο και αρκεί να ζητήσουμε τη βοήθεια των αγγέλων και θα μας την παρέχουν με την προϋπόθεση ότι πρόκειται για καλό σκοπό.

Κι αν είναι απλώς ένα “παιχνίδι του μυαλού”;

  Όλγα Τάντου: Άνθρωποι που δεν πιστεύουν σε κάποια θρησκεία, έχουν υποστηρίξει πως εμφανίστηκαν σε αυτούς άγγελοι; Και αν ναι, πώς τους επηρέασε;

  Diana Cooper:” Βέβαια! Έτσι συνέβη και σε εμένα. Δεν πίστευα σε κάποια θρησκεία. Τώρα, το εκπληκτικό είναι πως αρκετοί αποτυπώνουν σε ψηφιακές μηχανές αγγέλους”.

  Ο.Τ: Ωστόσο, οι σκεπτικιστές υποστηρίζουν ότι οι μορφές αυτές μπορεί απλώς να είναι “παιχνίδια του μυαλού”.

  Diana Cooper: “Ναι, φυσικά και υπάρχουν σκεπτικιστές και πάντα θα υπάρχουν. Είναι καλό να είσαι σκεπτικιστής, όχι όμως και να μην έχεις ανοιχτό μυαλό. Θα τους έλεγα: “Ναι, κοιτάξτε τις μορφές, αμφισβητήστε τις, αλλά ορισμένες από αυτές είναι τόσο λαμπερές που δεν μπορείτε να τις παρερμηνεύσετε”.Οι άγγελοι θα μας βοηθήσουν το 2012

  Ο.Τ: Την τελευταία δεκαετία όλο και περισσότεροι άνθρωποι μιλούν για τους αγγέλους, πιστεύουν ότι έχουν κάνει θαύματα στη ζωή τους, ζητούν βοήθεια από ανθρώπους που υποστηρίζουν ότι μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους. Γιατί εκτιμάτε ότι συμβαίνει αυτό;  

 

  Diana Cooper: “Γιατί βαθιά μέσα μας, στην ψυχή μας, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άγγελοι. Επίσης, οφείλεται στο ότι ανεβαίνει η συχνότητα του πλανήτη. Πλησιάζουμε στο 2012, που όπως γνωρίζετε είναι ένα έτος τεράστιας σημασίας. Τότε τελειώνει η περίοδος των 26.000 ετών και παγκοσμίως θα μετακινηθούμε σε μία καινούρια πνευματική συνείδηση. Για αυτό το λόγο έρχονται και άγγελοι για να μας βοηθήσουν να μεταφερθούμε σε ένα ανώτερο επίπεδο”.

  Ο.Τ: Αρκετοί υποστηρίζουν πως το 2012 θα γίνουν πολλές αλλαγές, κάποιοι μάλιστα κάνουν λόγο ότι θα έρθει το τέλος του κόσμου. Πώς σχετίζονται με αυτό οι άγγελοι;

  Diana Cooper:” Όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί μιλούν για το 2012. Όλοι. Και κάνουν λόγο για την 25ετή περίοδο του εξαγνισμού που θα προηγηθεί και έπειτα θα έρθει το τέλος του κόσμου. Αυτό δεν σημαίνει ότι κυριολεκτικά θα τελειώσει ο κόσμος, αλλά θα πάψει να υπάρχει ο κόσμος έτσι όπως τον γνωρίζουμε εμείς, και θα γίνει μία νέα αρχή όπου οι άνθρωποι θα συνεργάζονται, θα βοηθούν ο ένας τον άλλο. Και για αυτές τις αλλαγές οι άγγελοι βρίσκονται μαζί μας και μας βοηθούν για να τις πραγματοποιήσουμε”.

Πηγή: Pyles.tv

Οι χτύποι στον τάφο του Αγίου Νεκταρίου!

Συντάκτης: Μαρία Ραγκούση,

Ο Άγιος Νεκτάριος το 1908 παραιτήθηκε από διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής για λόγους υγείας και γήρατος και εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Αίγινα.

Δύο γεγονότα που έλαβαν χώρα τότε είχαν σαν αποτέλεσμα να γίνει άμεσα λαοφιλής. Θεράπευσε έναν δαιμονισμένο νεαρό κάτι που μαθεύτηκε πολύ γρήγορα και οι χωρικοί τότε τον επισκέφτηκαν ζητώντας του να κάνει λειτουργία και δέηση στον Θεό να βρέξει, γιατί είχε 3 χρόνια να βρέξει στο νησί με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί εκτεταμένη ανομβρία και οικονομική ζημία. Πράγματι  λειτούργησε με σύσσωμη την παρουσία των νησιωτών, και την ίδια μέρα άρχισε να βρέχει. Αυτά, οι Αιγινίτες  τα έλαβαν ως θεϊκά σημάδια με αποτέλεσμα να θεωρούν Άγιο τον Νεκτάριο, ακόμα και εν ζωή.

Επι 13 χρόνια αφοσιώθηκε στην καθοδήγηση των μοναχών, στην ανοικοδόμηση της μονής, στη συγγραφή και στην πνευματική και οικονομική στήριξη των αδυνάτων κατοίκων του νησιού. Ο Άγιος συνέθεσε τον ύμνο “Αγνή Παρθένε Δέσποινα”, ο οποίος θεωρείται απο τους πιο κατανυκτικούς της ορθοδοξίας. Η παράδοση θέλει την Παναγία να εμφανίζεται ενώπιον του Αγίου Νεκταρίου στο μοναστήρι της Αίγινας, και να του ζητάει να καταγράψει σε χαρτί τον ύμνο.

Οι χτύποι που ακούγονται ακόμη και σήμερα!

Μετά την Κοίμησή του (8 Νοεμβρίου 1920) ετάφη εκεί, κάτω από την σκιά ενός πεύκου που είχε φυτέψει ο ίδιος και που υπάρχει μέχρι σήμερα. Καθημερινά, δεκάδες πιστοί προσέρχονται στον τάφο του και πολλοί υποστηρίζουν ότι έχουν ακούσει τον Θαυματουργό Άγιο, να μετακινεί ή να κτυπάει από μέσα με τη Ράβδο του, υποδηλώνοντας με τον τρόπο αυτόν τη ζωντανή Παρουσία του ανάμεσά μας, ενώ το ίδιο Θαύμα (;) συμβαίνει και στη Μεγάλη Εκκλησία του Αγίου όπου φυλάσσεται το χέρι του.

Δεν είναι λίγοι πάντως εκείνοι που μιλούν για αυθυποβολή των πιστών, αφού όσοι επισκέπτονται το Μοναστήρι γνωρίζουν την ιστορία με τους χτύπους και πηγαίνουν προετοιμασμένοι να τους ακούσουν και οι ίδιοι!

Μία προσωπική μαρτυρία

Τα θαύματα του Αγίου είναι πολλά και δεν είναι λίγοι αυτοί που περνούν καθημερινά από το δωμάτιο που άφησε την τελευταία του πνοή στο Αρεταίειο για να προσευχηθούν και να ζητήσουν την βοηθειά του εκεί που καίει διαρκώς ένα καντήλι μπροστά  στην εικόνα του.

Γνωστό είναι επίσης το προσκύνημα στην εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα του Λαυρίου όπου οι πιστοί κάνουν λόγο για αμέτρητα θαύματα. Δείτε το βίντεο όπου ο Γέροντας Νεκτάριος -ηγούμενος του προσκυνήματος- διηγείται το θαύμα της ιάσεώς του.

ΠΗΓΗ: Pyles.tv

Παναγία η Πορταϊτισσα

Εδόθη το προσωνύμιο τούτο στην Παναγία, επειδή είναι τοποθετημένη η ιερά εικόνα στο παρεκκλήσιο της μονής Ιβηρών που ευρίσκεται αριστερά της κεντρικής Πύλης. Η εικόνα αυτή εσώθη από τα χέρια των αιρετικών εικονοκλαστών, όταν μία χήρα γυναίκα από την Νίκαια άφησε την εικόνα στα κύματα της θαλάσσης.
Ο μοναχός Γαβριήλ ανεύρε την εικόνα και παρά τις συνεχείς προσπάθειες να τεθεί η εικόνα στο Αγιο Βήμα του καθολικού της Μονής, εκείνη έφευγε από την θέση της και ίστατο πάνω από την παλαιά πύλη της Μονής, επί των τειχών ως θυρωρός και φύλαξ της Ιεράς Μονής. Τελικώς, οι μοναχοί έθεσαν την ιερά εικόνα στο σημείο που εκείνη είχε επιλέξει. Λέγεται, μάλιστα, ότι εάν χαθεί η εικόνα από την θέση της, τότε θ’ αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την δευτέρα παρουσία του Κυρίου μας. Η Αγία αυτή εικόνα φέρει στο κάτω μέρος της σιαγόνος της Θεοτόκου μία ουλή από την μάχαιρα ενός πειρατού. Από την ουλή αυτή έρρευσε αίμα, το οποίο πηγμένο διακρίνεται και σήμερα επάνω στην εικόνα

Στην Ιερά Μονή των Ιβήρων βρίσκεται η θαυματουργή Εικόνα Πορταΐτισσα, η οποία κατά την παράδοση είναι έργο του Ευαγγελιστού Λουκά, το παλλάδιο του Αγίου Όρους και της Ορθοδοξίας. Έχει διαστάσεις 137 εκατοστά ύψος και 94 πλάτος, το δε βάρος 96 κιλά, μαζί με τα αναθήματα και τα λοιπά. στη σεβάσμια μορφή της Κυρίας Θεοτόκου διαγράφεται εναργώς μια πλούσια δέσμη ευγενών και δυνατών αισθημάτων. Η αυστηρή έκφραση του ιερού προσώπου Της, τονιζομένη από την επιβλητική, καθηλωτική ματιά Της, προξενεί το δέος.
Αυτή η εικόνα ήταν κτήμα μιας ευλαβούς χήρας στη Νίκαια, όταν εικονομάχοι στρατιώτες την ανακάλυψαν στο σπίτι της, μπροστά απ’ την οποία έκαιγε ακοίμητη καντήλα. Με την υπόσχεση χρημάτων η σώφρων χήρα πήρε μια μέρα παράταση και τη νύχτα έριξε, με το γυιό της μαζί, την Εικόνα στη θάλασσα, η οποία ξαφνικά στάθηκε όρθια και έπλεε προς την Ελλάδα. Εκείνος ο γυιός, για να μη τον συλλάβουν, ήρθε στη Θεσσαλονίκη και μετά στο Αγιον Όρος. Κανείς δεν ξέρει που βρισκόταν 170 χρόνια η Εικόνα, απ’ το 829 που έπεσε στη θάλασσα ως το 1004 που βγήκε στην Ιβήρων.
Κάθονταν οι παλαιοί άγιοι Γέροντες της Ιβήρων και μιλούσαν περί σωτηρίας ψυχής, όταν ξαφνικά βλέπουν μέσα στη θάλασσα ουρανομήκη λάμψη, και θαύμαζαν που έβλεπαν ακόμα και τη νύχτα να λάμπτη κάτι τι σαν τον ήλιο. Μαζεύτηκαν όλοι οι Μοναχοί του Όρους, και με βάρκες θέλησαν να πάνε στο περίεργο και θαυμαστό σημείο. Μπόρεσαν μόνο να διακρίνουν ότι ήταν μία εικόνα της Θεοτόκου, διότι όσο πλησίαζαν τόσο η εικόνα απομακρυνόταν. Όποτε οι Πατέρες συγκεντρώθηκαν στην Εκκλησία και ικέτευαν θερμώς τον Πανάγαθο να τους επιτρέψη να πάρουν την αγία Εικόνα. Πράγματι ο Θεός άκουσε τη δέηση τους και απήντησε ως έξης.
Έξω απ’ το Μοναστήρι ασκήτευε κάποιος Μοναχός Γαβριήλ απ’ την Ιβηρία. Ήταν απλός, αναχωρητής, αδιαλείπτως έλεγε Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. η τροφή του ήταν τα βότανα του βουνού και ποτό του το νερό και μέρα-νύχτα μελετούσε το νόμο του Κυρίου. Με μια λέξη ήταν επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος. Ενώ προσευχόταν, νύσταξε λίγο, έκλεισε τα μάτια του και βλέπει την αγία Θεοτόκο με ιδιαίτερη λαμπρότητα και του λέει• πήγαινε στο Μοναστήρι σου και πες στον ηγούμενο ότι ήρθα για να τους δώσω την εικόνα μου• μετά βάδισε στη θάλασσα, για να γνωρίσουν όλοι την αγάπη και πρόνοια που έχω στο Μοναστήρι σας. Μόλις είπε αυτά η Παναγία, χάθηκε απ’ τα μάτια του Γαβριήλ.
Μετά πήγε στο Μοναστήρι, είπε το νέο και οι Πατέρες με πομπή και Θεομητορικούς ύμνους πήγαν προς την παραλία. ο Γέρων Γαβριήλ περπάτησε λίγο στη θάλασσα και αμέσως η εικόνα ήρθε στην αγκαλιά του. οι Πατέρες με πολλήν ευλάβεια και χαρά την υποδέχτηκαν και έκαμαν ολονύκτιες αγρυπνίες και δεήσεις και Λειτουργίες επί τρία μερόνυχτα, για να ευχαριστήσουν τον Θεό και την Παναγία. Την έβαλαν στο ναό της Μονής, αλλά εκείνη έφευγε και στεκόταν πάνω από την πύλη του Μοναστηριού. Αυτό επανελήφθη πολλές φορές, ώσπου ξαναπαρουσιάστηκε η Παναγία στον Γέροντα Γαβριήλ και του λέει• πες στον ηγούμενο να παύσετε να με πειράζετε, διότι δεν ήρθα στο Μοναστήρι για να με φυλάτε σεις, αλλά ήρθα για να γίνω εγώ φύλακας και φρουρός σας και σ’ αυτήν και στην μέλλουσα ζωή• και όσοι θα ζήσουν με ευλάβεια και φόβο Θεού και δεν αμελούν στην απόκτηση των αρετών, και τελειώσουν την πρόσκαιρη ζωή τους σ’ αυτόν τον τόπο, ας έχουν θάρρος και να μη φοβούνται την κόλαση διότι αυτή τη χάρη ζήτησα από τον Θεό και Υιό μου και την πήρα• ως επιβεβαίωση των λόγων μου σας δίνω αυτό το σημείο, όσο βλέπετε την εικόνα μου στο Μοναστήρι σας, δεν θα λείψη απ’ το Όρος τούτο η χάρις και το έλεος του Υιού μου και Θεού, (ε’ 143).
Όταν τα άκουσε αυτά ο ασκητικός και θεοφόρος πατήρ Γαβριήλ έρχεται βιαστικά στο Μοναστήρι και τα αναφέρει στον ηγούμενο ο όποιος χάρηκε πολύ, συνάθροισε την αδελφότητα και διατάζει να κτισθή στην είσοδο της Μονής ειδικό παρεκκλήσιο για την φύλακα της Μονής θαυματουργόν Εικόνα. Απειρο είναι το πλήθος των προσκυνητών της, ιδιαίτερα τον Δεκαπενταύγουστο και τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, οπότε λιτανεύεται και γιορτάζεται η ανάμνηση της ευρέσεως της με λειτουργία σε παρεκκλήσι της παραλίας, στο σημείο ακριβώς που την έβγαλε από τη θάλασσα ο Αγιος Γαβριήλ. Από τότε έχουν γίνει πάρα πολλά θαύματα• έχουν θεραπευθή δαιμονισμένοι κουτσοί, τυφλοί και κάθε άλλο είδος ασθενείας.
* * *
Τον παλαιό καιρό ένας οδοιπόρος ξεκίνησε από την έρημο του Αθωνος και οδοιπορώντας όλη την ήμερα, το απόγευμα έφτασε στη Μονή των Ιβήρων. Επειδή βιαζόταν, δεν μπήκε μέσα. Ζήτησε μόνο λίγο ψωμί από τον πορτάρη, ο όποιος δεν του έδωσε, και νηστικός και πικραμένος συνέχισε την πορεία του προς τις Καρυές. Σε 20 περίπου λεπτά από τη Μονή κάθισε ο οδοιπόρος σε μία πέτρα να ξεκούραστη λίγο αναλογιζόμενος το γεγονός με δάκρυα και στενάζων κατά του πορτάρη. Τότε άκουσε βήματα, σηκώνει το κεφάλι και βλέπει μία σεμνή γυναίκα, που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα παιδί.
Τον πλησιάζει και τον έρωτα με συμπονετικό ύφος: τι έχεις και κλαις; μήπως είσαι άρρωστος; Όχι, άπαντα ο οδοιπόρος, δεν είμαι άρρωστος, αλλά πεινώ• ζήτησα από τον πορτάρη των Ιβήρων λίγο ψωμί και δεν μου έδωσε. Η Γυναίκα του λέει: μη λυπάσαι, τέκνον, κατά του θυρωρού, διότι θυρωρός της Μονής των Ιβήρων είμαι εγώ. Πάρε αυτό το φλουρί, γύρισε στο Μοναστήρι και αγόρασε με αυτό ψωμί κι εγώ θα σε περιμένω εδώ. ο οδοιπόρος πείθεται και επιστρέφει στο Μοναστήρι, βρίσκει τον πορτάρη και ζητεί ν’ αγοράση ψωμί δίνοντας και το φλουρί, που καθώς είπε του το δώρησε μια γυναίκα.
Όταν ο πορτάρης άκουσε για γυναίκα σαν να κατάλαβε, και μόλις είδε και το φλουρί θαύμασε και έσπευσε να χτυπήση την καμπάνα να συναθροισθούν οι Πατέρες και να τους αναφέρη το συμβάν. Συγκεντρώθηκαν οι Πατέρες και μόλις άκουσαν το παράδοξο γεγονός έμειναν κατάπληκτοι. Διεπίστωσαν ότι το φλουρί που έφερε ο οδοιπόρος ήταν το από παλαιά αφιερωμένο στην Εικόνα της Πορταΐτισσας, το όποιο με πολλήν ευλάβεια ξανατοποθέτησαν και πάλι προ της αγίας Εικόνας. Αμέσως όλοι μαζί πήγαν στον τόπο της εμφανίσεως της γυναίκας, 20 λεπτά απ’ το Μοναστήρι προς τις Καρυές, και δεν ηύραν κανέναν. Εις ανάμνησι του θαύματος έστησαν εκεί μικρό προσκυνητάρι.
Κατά το 1960 ο Ιερομόναχος Μάξιμος Πνευματικός Ιβηρίτης ανήγειρε περικαλλέστατο ναΰδριο στον τόπο εκείνο του θαύματος προς τιμήν της Πορταΐτισσας Θεοτόκου. Εδώ ερχόταν ο Γέροντας κάθε δειλινό και άναβε το καντήλι στην Εικόνα της αναπαράστασης του θαύματος κάτω απ’ το δέντρο. Μια βραδιά ακούει φωνή απ’ την Εικόνα: θέλω εκκλησία εδώ. Ξαφνιάστηκε, σταυροκοπήθηκε και δεν είπε τίποτα, μήπως ήταν ιδέα του. Την άλλη βραδιά πάλι τα ίδια. και τρίτη φορά ακούστηκε η φωνή και ο Γέροντας απήντησε δεν μπορώ και η Παναγία: θα σε βοηθήσω εγώ. Τότε έπιασε τον Γέροντα ένας ζήλος, άλλο πράγμα. Δυο χρόνια κουβάλησε πέτρες απ’ το ποτάμι, καθάρισε τον τόπο απ’ τα βάτα και τ’ άγρια ξύλα, ο μάστορας δούλεψε πρόθυμα και έγινε ένα ωραιότατο εκκλησάκι που οι ξένοι επισκέπται δεν χορταίνουν να το βγάζουν φωτογραφίες. και κάθε Κυριακή και μεγάλη γιορτή, βρέχει χιονίζει, ο Γέροντας λειτουργία μέσ’ στη νύχτα μ’ έναν υποτακτικό του. Εκεί δίπλα θέλει πολύ ο Γέροντας και ν’ αναπαυθή αιώνια, γι’ αυτό έχει ετοιμάση από πολύ πρίν τον τάφο του (ε’ 133).

Πηγή: http://www.gonia.gr/gonia.php?article=2164

Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης – Η Εμφάνιση του 16 χρόνια μετά και οι Προφητείες του για την Ελλάδα το 1991

“Έρχεται “πόλεμος” στην Ελλάδα” είπε ο Γέροντας αλλά για λίγους μήνες…

Η Εμφάνιση του αγαπητού Γέροντα  Παΐσιου και ότι ο ίδιος προειδοποίησε!

Σίγουρα έτσι έχουν τα πρα΄γματα στην Ελλάδα!

ΔΕΙΤΕ Παλαιότερα άρθα που αναφέρεται στον Γέροντα Παΐσιο σχετικά με το επίκαιρο θέμα στην Ελλάδα

Γέροντας Παΐσιος: Να τι θα γίνει στο Αιγαίο και πότε !!!

“Σε 3 μήνες πόλεμος” προβλέπει ο Γέροντας Παΐσιος

Τι προφήτευσε ο Γέροντας Παΐσιος για την Πόλη;

Τα Εξαμήλια (6 ναυτικά μίλια και τα νησια αυτών από τις ακτές τις Ελλάδας) η Ώρα που θα γίνει αυτό που είπε ο Άγιος Κσομάς ο Αιτωλός.

Ο Γέροντας είπε: “Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φτάσει στα 6 μίλια, πράγματι θα καταστραφεί! Είναι η Ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους αλλά αυτό ΔΕΝ θα γίνει από εμάς! Αυτό είναι το θέλημα του Θεού!  Το ΕΞΑΜΙΛΙ θα είναι η Αρχή του Τέλους τους! Θα μας δώσουν την Πόλη γιατί οι Έλληνες είναι Ορθόδοξοι, τη στιγμή ποου θα γίνει πόλεμος Ρωσίας και Τουρκίας!

Στην αρχή οι Τούρκοι θα νομίζουν ότι νικάνε αλλά αυτό θα είναι η καταστροφή τους! Οι Ρώσσοι τελικά θα νικήσουν και η Πόλη θα πέσει στα χέρια τους! Μετά θα την πάρουμε εμείς! Θα αναγκαστούν να μας τη δώσουν..!

Σε άλλους προσκηνητές ο Γέροντας εξηγεί χαρακτηριστικά: “Ο ι τούρκοι θα καταστραφούν θα σβήσουν από το χάρτη, διότι είναι ένα έθνος το οποίο δεν προέκυψε από το Έθνος του Θεού”, “Από τους τούρκους ο 1/3 θα πάει από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί γιατί έχει εκχριστιανιστεί και το τελευταίο 1/3 θα σκοτωθεί στον Πόλεμο αυτό”

“Η Τουρκία θα διαμελιστεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση! Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους”.

“Το Κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί! Αυτά θα γίνουν σύντομα, όταν θα πάψει η γενιά που κυβερνάει την τουρκία και θα αναλάβει η νέα γενιά πολιτικών, τότε θα γίνει ο διαμελισμός της τουρκίας”

Πολύ σύντομα οι προσευχές που γίνονται κάτω από την επιφάνεια της Γης, πολύ σύντομα θα γίνονται πάνω στη Γη και τα κεράκια που ανάβονται κάτω θα ανάβονται πάνω. Πίστη και Ελπίδα στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί! Όλα αυτά θα γίνουν μέσα στα χρόνια αυτά (το είχε πει την δεκαετία του 90 και όλα δείχνουν έτσι  γίνονται τώρα, ακούμε για Εξαμίλια), Έφτασε ο καιρός.

“Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι θα μας παραχωρήσουν την Κωνσταντινούπολη, ΟΧΙ γιατί μας αγαπάνε γιατί αυτό θα συμπλέει με τα συμφέροντά τους! Οι τούρκοι θα κάνουν μόνο μια πρόκληση στην Ελλάδα, θα έχει σχέση με την Αιγιαλίτιδα ζώνη, θα μας πιάσει πείνα και θα πεινάσει η Ελλάδα, λίγοι μήνες θα κρατήσει και θα πούμε το ψωμί ψωμάκι” …τα υπόλοιπα στο βίντεο παρακάτω!

Είναι ΕΥΛΟΓΙΑ που η Ελλάδα δεν θα πάρει μέρος γιατί όποιος εμπλακεί στον πόλεμο αυτό…ΧΑΘΗΚΕ! Στρατό θα έχουμε μόνο στα σύνορα!

Αναρτήθηκε από Ομάδα XGRT

Επανήλθε στη ζωή όταν τη ράντισαν με αγιασμένο νερό

Αδυνατούν να εξηγήσουν επιστημονικά την ξαφνική ανάρρωση οι γιατροί της…Όλοι πίστευαν ότι ο θάνατος της 13χρονης Lucy Hussey-Bergonzi ήταν σίγουρος. Όταν, όμως, ο παπάς έβρεξε το κεφάλι της ετοιμοθάνατης κοπέλας με αγιασμένο νερό εκείνη επανήλθε αμέσως!

Συγκεκριμένα, η νεαρή ηθοποιός, η οποία έπαθε εγκεφαλική αιμορραγία λίγες μόλις μέρες μετά από τα γυρίσματα του έργου «Χάρι Πότερ και ο ημίαιμος πρίγκιπας», μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο όπου και συνδέθηκε με μηχανήματα υποστήριξης.

Η νεαρή κοπέλα η οποία γεννήθηκε με αρτηριοφλεβική δυσπλασία υπεβλήθη σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις ενώ βρισκόταν ήδη σε κώμα χωρίς να παρουσιάζει κάποια βελτίωση.

Όταν η 41χρονη μητέρα της, Denise, ενημερώθηκε από τους γιατρούς ότι ήρθε η στιγμή να την αποχαιρετήσουν εκείνη κάλεσε τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας καθώς κι έναν παπά για να τη βαπτίσουν πριν την αποχαιρετίσουν οριστικά.

Τη στιγμή, όμως, που το αγιασμένο νερό άγγιξε το μέτωπο της, όλοι έμειναν άναυδοι καθώς το χέρι της τινάχτηκε απότομα. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ως εκ θαύματος η κοπέλα κατάφερε να αποσυνδεθεί από τα μηχανήματα και να επανέλθει οριστικά εντός μόλις εντός 24 ωρών.

Η μητέρα της περιγράφει: «Δύο μέρες μετά τη δεύτερη χειρουργική επέμβαση είπα στο σύζυγό μου ότι πρέπει να τη βαφτίσουμε. Εκείνη τη στιγμή πίστευα πραγματικά ότι θα πέθαινε και ήθελα απλά να της προσφέρω μια καλύτερη ευκαιρία σε κάποια άλλη πιθανή ζωή. Δεν ξέραμε τι ακριβώς κάναμε αλλά το νοσοκομείο οργάνωσε τα πάντα μέσα σε μόλις δύο μέρες.

Έτσι, βρισκόμασταν όλοι γύρω από το κρεβάτι της για να τη βαπτίσουμε. Τότε εκείνη ακριβώς τη στιγμή όταν ο παπάς έβαλε αγιασμένο νερό το μέτωπό της, το χέρι της τραντάχτηκε και κουνήθηκε άμεσα προς τα πάνω. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν απλά ένα τίναγμα όμως μέσα σε ένα 24ωρο βγήκε από τα μηχανήματα υποστήριξης και ανάρρωσε. Πιθανότατα, να ανάρρωνε ούτως ή άλλως όμως ο τρόπος με τον οποίο συνέβη σου δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για θαύμα. Όταν ρώτησα τους γιατρούς σε τι οφείλεται η ξαφνική ανάρρωση μου είπαν ότι δεν έχουν καμία επιστημονική απάντηση κι ότι δεν γνωρίζουν πως συνέβη. Πιστεύω ότι είναι ένα θαύμα. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμιά άλλη εξήγηση»…

Πηγή: http://www.sfinaki.gr/index.php?ind=news&op=news_show_single&ide=41192

Παράδοξο σημείο (Aπό τον βίο του Αγίου Σάββα του εν Καλύμνω)

Ο σύγχρονός μας άγιος Σάββας (1862-1948), προστάτης και πολιούχος της Καλύμνου, τελούσε τη θεία λειτουργία με τέλεια προσήλωση στο μυστήριο.

Πολλές φορές συλλειτουργούσε και συνομιλούσε με αγίους, κάποτε μάλιστα με τους τρεις Ιεράρχες, ενώ συγχρόνως τον περιέβαλλαν χοροί αγγέλων.

Την ώρα της θείας μεταλήψεως, όπως είχαν παρατηρήσει συλλειτουργοί του η και άλλοι πιστοί, φούσκωνε και ξεχείλιζε το άγιο ποτήριο, χωρίς όμως να χύνεται η θεία Κοινωνία.

Η Νίκη Κουτελαίνα, αργότερα μοναχή Σαλώμη, είδε κάποτε τον όσιο στην προσκομιδή πολύ υψωμένο, ενώ τριγύρω παραστέκονταν αγγελικά τάγματα. Παρατήρησε μάλιστα κι αυτή ότι το άγιο ποτήριο φούσκωνε.

Φοβήθηκε η γυναίκα, αλλά δεν μίλησε. Αργότερα φανέρωσε στον άγιο Σάββα αυτά που είδε. Εκείνος όμως της είπε: Ω, παιδί μου, μη προς Θεού! μην τα πεις πουθενά!

πηγή: Παπανικολάου Βασίλειος, Ο Άγιος Σάββας ο νέος ο εν Καλύμνω

αναδημοσίευση από: Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Γιατί το χαμόγελο του Γέροντος Ιωσήφ είναι από την αιωνιότητα;

5 Ιουλίου, 2009 — VatopaidiFriend

Αξιότιμε Κύριε Παπανικολάου,

Λίγες ώρες μετά τον ενταφιασμό του Γέροντος Ιωσήφ δημοσιεύσατε στην ιστοσελίδα σας ένα άρθρο με τον τίτλο «Η κηδεία του μακαρίου Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού – Χαμόγελο από την αιωνιότητα» περιγράφοντας με λίγα λόγια το γεγονός βοηθούμενος και από λίγες φωτογραφίες. Η φωτογραφία του κεκοιμημένου, χαμογελαστός όχι μόνο με τα χείλη αλλά με όλη την έκφραση του προσώπου του, έκανε μεγάλη εντύπωση στον κόσμο και το βλέπουμε από τα άρθρα και σχόλια σε πολλές ιστοσελίδες. Και όντως συναντά κανείς νεκρούς με φωτεινό πρόσωπο, με ειρηνική έκφραση, με βαθειά ανάπαυση, αλλά πού το χαμόγελο; Αφ’ ενός όλοι οι πνευματικοί Πατέρες  λένε ότι η ώρα του θανάτου είναι φοβερή για τον άνθρωπο, αφ’ ετέρου διαβάζουμε στα Γεροντικά ότι και οι πιο προχωρημένοι στην πνευματική ζωή, από ταπείνωση, δεν ξεθάρρευαν πριν περάσουν στην άλλη ζωή όπου δεν υπάρχει πια κίνδυνος. Επί πλέον ο Γέροντας Ιωσήφ ήταν καρδιοπαθής και πολύ ταλαιπωρημένος από την αρρώστια. Πώς λοιπόν κοιμήθηκε χαμογελώντας;

Η απάντηση είναι: ΟΧΙ, δεν κοιμήθηκε χαμογελώντας, αλλά ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ.

Μετά συζήτηση με μερικούς πατέρες της Μονής, σας μεταφέρουμε την διήγηση του γεγονότος.

Οι δύο μοναχοί που ήταν μαζί του μέχρι την τελευταία στιγμή έτρεξαν να ειδοποιήσουν τον Γέροντα Εφραίμ και τους υπόλοιπους πατέρες και δεν πρόσεξαν τον κεκοιμημένο, ο οποίος έμεινε μάλιστα με το στόμα μισάνοιχτο.

Ήρθαν λοιπόν να τον ετοιμάσουν σύμφωνα με το μοναχικό τυπικό. Ο Γέροντας Εφραίμ έδωσε εντολή να του αφήσουν το πρόσωπο ακάλυπτο. Οι πατέρες προσπάθησαν να του κλείσουν το στόμα, αλλά ήταν αργά, το στόμα παρέμενε ανοιχτό. Έδεσαν μάλιστα μία γάζα γύρο να του κρατήσει το στόμα κλειστό, αλλά μετά που το έβγαλαν το στόμα άνοιξε πάλι. Είχαν περάσει περίπου 45 λεπτά από την κοίμησή του.

– Γέροντα, θα φαίνεται άσχημο έτσι με το στόμα, τί να κάνουμε;

– Όπως είναι, μην του καλύψετε το πρόσωπο!

Τον έραψαν στον μοναχικό μανδύα όπως συνήθως. Όλη η διαδικασία να τοποθετηθεί στον μανδύα και να ραφεί διάρκεσε άλλα περίπου 45 λεπτά. Στην συνέχεια έκοψαν το ύφασμα γύρω από το πρόσωπό του, κατά την εντολή, και βρήκαν τον Γέροντα όπως τον βλέπουν πλέον όλοι, χαμογελαστός. Τους άκουσε και τους έκανε και αυτό το μικρό χατήρι, για να μην τους λυπήσει; Ή ήθελε να μας δώσει μια ιδέα για αυτό που είδε και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται μετά την αναχώρησή του από την παρούσα ζωή;

Το χαμόγελο του Γέροντος Ιωσήφ είναι το πρώτο υπερφυσικό γεγονός μετά την κοίμησή του και έγινε μεγάλη παρηγοριά για όλους.

Παναγιώτης Κουτσού

Πηγή: http://vatopaidi.wordpress.com

Ο Άγιος Γκαλκάνο και το μυστήριο του Σπαθιού στην πέτρα!

Η ιστορία του ιππότη Γκαλκάνο και το μυστήριο του σπαθιού που τον συνοδεύει, απασχόλησαν πρόσφατα τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Ιταλίας. Ο Γκαλκάνο, έζησε τον 12ο αιώνα και ήταν γιος ενός φεουδάρχη άρχοντα. Ατομιστής και αλαζόνας, μέχρι την ηλικία των 20 ετών, είδε την ζωή του να αλλάζει ριζικά όταν – σύμφωνα με την παράδοση των Λατίνων-, είχε την ευλογία να του εμφανιστεί δύο φορές ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, ο οποίος και του ζήτησε να αφήσει την κοσμική ζωή και να γίνει ερημίτης. Υπακούωντας στο κάλεσμα, ο Γκαλκάνο αποτραβήχτηκε από τα εγκόσμια και μετατράπηκε σε μοναχό που ζούσε κυρίως στα περίχωρα της ιταλικής πόλης Σιέννα.

Θαύμα ή απάτη;

Το ένα και μοναδικό “θαύμα” που φέρεται να έκανε ο Γκαλκάνο, αποτελεί μέχρι και σήμερα -800 χρόνια μετά- ένα αντικείμενο αμφισβήτησης και διαφωνίας. Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση αλλά και το ντοκουμέντο που σώζεται μέχρι τις ημέρες μας, ο μοναχός πλέον Γκαλκάνο, κατάφερε με μία και μόνο κίνηση να σφηνώσει το σπαθί του βαθιά σε έναν βράχο! Αν και κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατο, ο ίδιος είχε υποστηρίξει ότι το κατάφερε χάρη στην βαθιά πίστη του στον Θεό!

Μέχρι πρόσφατα το “θαύμα”, χαρακτηριζόταν απάτη, αφού οι περισσότεροι υποστήριζαν ότι δεν υπάρχει σπαθί μέσα στον βράχο, αλλα μόνο η λαβή του που ήταν ορατή εξωτερικά. Το βασικό επιχείρημα μάλιστα ήταν ότι στο σημείο ακριβώς που το ξίφος έμπαινε -υποτίθεται- στην πέτρα, υπήρχε τοποθετημένο τσιμέντο!

Ερώτημα 1ο: υπάρχει ή όχι ξίφος μέσα στον βράχο;

Στην πραγματικότητα, αυτό οφειλόταν στο ότι το 1960, ένας βάνδαλος είχε επιχειρήσει να το βγάλει από την σχισμή του, με αποτέλεσμα να το σπάσει. Οι υπεύθυνοι του χώρου, είχαν πάρει τότε την απόφαση να τοποθετήσουν και παλι το σπασμένο κομμάτι στην θέση του, στερεώνοντάς το με τσιμέντο!

Οι ερευνητές, του Πανεπιστημίου της Ιταλίας, σκέφτηκαν ότι η σύγχρονη τεχνολογία, τους έδινε επιτέλους τη δυνατότητα να μελετήσουν, αν το υπόλοιπο τμήμα του σπαθιού, υπήρχε πράγματι σφηνωμένο μέσα στον βράχο. Ετσι, αφού απομάκρυναν τη λαβή που φαινόταν εξωτερικά, κατά��ερνα να τρυπήσουν το τσιμέντο με τρυπάνι και να τοποθετήσουν μέσα στον βράχο μια μικροκάμερα. Σύμφωνα με τη δημοσίευσή τους, το υπόλοιπο σπαθί φάνηκε τελικά ολόκληρο στην οθόνη τους.

Ερώτημα 2ο: το σπαθί είναι του 12ου αιώνα ή μεταγενέστερο;

.Ούτε αυτό όμως ήταν αρκετό για να σταματήσουν οι φήμες περί “απάτης”, αφού μία από τις ιστορίες που συνοδεύουν το ξίφος, λέει ότι το 1920 κάποιοι  χρησιμοποίησαν μία σχισμή του βράχου ως καλούπι, μέσα στο οποίο έριξαν λυωμένο μέταλλο.

Οι ερευνητές, για αν εξετάσουν και αυτό το ενδεχόμενο, ζήτησαν και πήραν ειδική άδεια για να αφαιρέσουν το ξίφος από τον βράχο. Τα συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν, δεν πιστοποιεί σίγουρα “θαύμα”, αλλά καταρρίπτει τα επιχειρήματα όσων μιλούν με σιγουριά  περί απάτης.

Αυτό που ανακάλυψαν, λοιπόν, είναι ότι το μέταλλο του σπαθιού χρονολογείται από τον 12 αιώνα. Επίσης κοντά στον βράχο εντοπίστηκαν δύο μουμιοποιημένα χέρια τα οποία ανάγονται και αυτά στον 12ο αιώνα.

Με πληροφορίες από 24wro.blogspot, www.newsbomb.gr

«Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται, εν τω μέσω της νυκτός…»

Ενα από τα πιο γνωστά τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας είναι αυτό που ακούγεται κάθε Μεγάλη Δευτέρα, το «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται».

«Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός,
και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα.
Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα.
Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς,
ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς.
Αλλά ανάνηψον κράζουσα·
Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς».

Σε ελεύθερη μετάφραση, το τροπάριο έχει ως εξής:

«Δείτε, έρχεται ο Γαμπρός μέσα στη νύχτα,
και καλότυχος ο δούλος, που θα τον βρει ξύπνιο,
ενώ ανάξιος εκείνος που θα πιαστεί στον ύπνο.
Πρόσεχε λοιπόν, ψυχή μου, μην αφεθείς στον ύπνο,
για να μην παραδοθείς στο θάνατο και μείνεις έξω από τη βασιλεία.
Αλλά σύνελθε και φώναξε:
Είσαι Άγιος, Άγιος, Άγιος, Θεέ μας, μέσω της Θεοτόκου ελέησέ μας».

Ακούστε το με την μοναδική φωνή του Πέτρου Γαϊτάνου:

Πηγή: Pyles.Tv

Αγία Ματρώνα η Ρωσίδα Αγία η αόμματος

Η Αγία Ματρώνα γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1881, στο χωριό Σέμπινο της Ρωσίας από γονείς χωρικούς φτωχούς μα πολύ ευλαβείς. Ήταν το τέταρτο παιδί τους και από θαυματουργική επέμβαση οι γονείς της την κράτησαν και δεν την έδωσαν σε ορφανοτροφείο όταν αυτή γεννήθηκε.

Βαπτίστηκε Ματρώνα προς τιμήν τής Οσίας Ματρώνας τής εν Κωνσταντινουπόλει και η αγία, η οποία σημειωτέων γεννήθηκε αόμματη (χωρίς δηλαδή οφθαλμούς, με κενές τις κόγχες) έδειξε από νωρίς την θεία της εκλογή. Αγωνιζόταν από μικρή στην προσευχή και γρήγορα φάνηκε και το διορατικό-προορατικό αλλά και το θεραπευτικό της χάρισμα. Γνώριζε αμαρτίες, σκέψεις, και πράξεις των ανθρώπων. Ένοιωθε και προγνώριζε συμφορές και καταστροφές, με τις ευχές της δε, θεράπευε πλήθος αρρώστων που συνέρρεαν όχι μόνο από το χωριό της αλλά και από την ευρύτερη περιοχή

Στην εφηβική της ηλικία πήγε σε αρκετά προσκυνήματα συχνά συνοδευόμενη από την κόρη ενός πλούσιου ευγενούς της περιοχής. Λέγεται ότι σε μία επίσκεψή της στην Κροστάνδη, στον ναό όπου λειτουργούσε ο Άγιος Ιωάννης, εκείνος μετά από την Θεία Λειτουργία παρεκάλεσε τον κόσμο να παραμερίσει για να περάσει η δεκατετράχρονη τότε Ματρώνα λέγοντας: «Έλα Ματρώνουσκα, έλα σε μένα. Ιδού έρχεται η αντικαταστάτριά μου, ο όγδοος στύλος της Ρωσίας!» προμηνύοντας την αποστολή της Αγίας για την εκκλησία και τον πολυπαθή Ρωσικό λαό. Λίγα χρόνια αργότερα η Αγία καθηλώθηκε εξαιτίας μόνιμης παράλυσης στα πόδια. Παρέμεινε έτσι καθιστή έως το τέλος της οσιακής ζωής της.

Με την κομμουνιστική επανάσταση, το 1925, μετακόμισε στη Μόσχα όπου και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της, περιπλανώμενη από σπίτι σε σπίτι, κατατρεγμένη, βοηθώντας πλήθη βασανισμένων ψυχών, με ψυχικές μα και σωματικές ασθένειες, τους οποίους έσωσε με την προσευχή και καθοδήγησε στη σωτηρία. Όπου και αν πήγαινε, σε όποιο σπίτι και αν φιλοξενούνταν έφερνε την ειρήνη και την ηρεμία στις ψυχές, άλλοτε χαριτολογούσε με τους ανθρώπους και άλλοτε τους έλεγχε με δριμύτητα, και τους νουθετούσε. Ήταν επιεικής, θερμή και ευσπλαχνική, δεν έκανε κηρύγματα και διδασκαλίες μα ήταν ολιγόλογη, λακωνική. Δίδασκε τον κόσμο να αποφεύγει την κατάκριση και να εμπιστεύεται το θέλημα του Θεού. Να κάνουν θερμή προσευχή και συχνά τον σταυρό τους θωρακίζοντας έτσι τον εαυτό τους. Συνιστούσε συχνή μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων και αγάπη στους ασθενείς και ηλικιωμένους.

Η Αγία δίδασκε όχι με τα λόγια αλλά με τον βίο της. Η αρετή της συνίστατο στην μεγάλη της υπομονή και καρτερία, και την απόλυτη αγάπη της και εμπιστοσύνη στο Θεό.

Αυτή ήταν η Αγία Ματρώνα η αόμματος. Τρεις ημέρες πριν την κοίμησή της ο Κύριος της απεκάλυψε την τελείωσή της ώστε εκείνη να προετοιμαστεί. Προείπε και τα εξής:

«Όταν πεθάνω, στον τάφο μου θα έρχονται λίγοι, μόνο οι οικείοι μου, και όταν θα πεθάνουν και εκείνοι θα ερημώσει ο τάφος μου, σπάνια θα έρχεται κανείς. Μα μετά από χρόνια ο κόσμος θα με γνωρίσει και θα έρχονται σαν κοπάδια για να βοηθηθούν. Και εγώ θα τους ακούω και όλους θα τους βοηθώ.»

Είπε ακόμη: «όλους που ζητάνε βοήθεια από μένα θα τους συναντώ μετά τον θάνατό τους».

Κοιμήθηκε στις 2 Μαΐου 1952 και έκτοτε χιλιάδες πιστούς ορθοδόξους από όλο τον κόσμο έχει η Αγία βοηθήσει, και πολλοί είναι εκείνοι που επικαλούνται την παρρησία της στον Κύριο.

Στις 8 Μαρτίου 1998 έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων της που μεταφέρθηκαν στην Ιερά Μονή της Αγίας Σκέπης στη Μόσχα, όπου χιλιάδες προσκυνητές περιμένουν υπομονετικά καθημερινά για να τα προσκυνήσουν.

Η μνήμη της τιμάται στις 2 Μαΐου.

Τον βίο της Αγίας Ματρώνας μας έστειλε ένας επισκέπτης της Ματιάς, ο Δημήτριος, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά. Στην συνέχεια παραθέτουμε το email που μας έστειλε, επειδή περιέχει πληροφορίες χρήσιμες, πιστεύουμε, σε όλους. Να τι μας έγραψε ο Δημήτριος:

«Αγαπητοί μου φίλοι,

θα ήθελα να προσθέσω στο Αγιολόγιο των σύγχρονων Αγίων που άμεσα μας παραστέκονται και έχουν παρρησία στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και την Αγία Ματρώνα την Ρωσίδα την αόμματο, την οποία μου την γνώρισε ο γέροντάς μου και η οποία έχει γίνει ιδιαιτέρως γνωστή και στην Ελλάδα, όπως τα τελευταία χρόνια ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός της Ρωσίας (από το Άγιο Όρος μέχρι και σε μοναστήρια και ναούς της Αττικής) λόγω της ταχύτατης βοήθειάς της!

Υπάρχουν δύο μεταφρασμένα βιβλία που ήδη κυκλοφορούν στα ελληνικά ορθόδοξα βιβλιοπωλεία:

«Η Αγία Ματρώνα τής Μόσχας», εκδόσεις ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ, Θεσσαλονίκη 2002 και, «Η Αγία γερόντισσα Ματρώνα η αόμματη, ο όγδοος στύλος της Ρωσίας», εκδόσεις Ιεράς Καλύβης Αγίου Χαραλάμπους, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος 2002. Ένα μικρό βιβλίο, το οποίο μας δείχνει πόσο η αγάπη και η αφοσίωση στο Θεό μπορεί να οδηγήσει ανθρώπους σε πνευματικά μεγαλεία, αλλά και να δώσει μηνύματα στον πολιτισμό της αφθονίας μας και του κλεισμένου στον εαυτό του ανθρώπου.

Η Ακολουθία της Αγίας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΤΗΝΟΣ: «Ακολουθία της Οσίας και Θεοφόρου μητρός ημών Ματρώνης τής αομμάτου συγχρόνου Ρωσίδος Ασκησάσης εν κόσμω» του Δρ. Χαραλάμπους Μ. Μπούσια επιμελεία Αρχιμανδρίτου Φιλοθέου Νικολάκη – εκδόσεων ΤΗΝΟΣ 2004.

Ο δε Παρακλητικός Κανών, το απολυτίκιο και οι Χαιρετιστήριοι Οίκοι εις την Αγία Ματρώνα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Σαϊτη με τίτλο: «Η Οσία Ματρώνα η Ρωσίδα η αόμματος» επιμέλεια Αρχιμανδρίτου Φιλοθέου Νικολάκη.

Θα σας πρότεινα να αγοράσετε τα παραπάνω βιβλία ώστε να έχετε οι ίδιοι γνώμη για την σπουδαία αυτή Αγία της Ρωσίας, την Αγία Ματρωνούλα όπως χαϊδευτικά την αποκαλούν οι Ρώσοι.

Εικόνες τής Αγίας μέχρι στιγμής έχω βρει στην Αθήνα, στο κατάστημα “ΣΟΦΡΙΝΟ”, που έχει κυρίως Ρωσικά Εκκλησιαστικά είδη και βρίσκεται στην οδό Αγίας Φιλοθέης 2Α, στον ίδιο δρόμο που βρίσκεται και η Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Ιστοσελίδες που δείχνουν εικόνες της Αγίας, την φωτογραφία της, μα και προφητείες της είναι οι ακόλουθες:

http://www.rel.gr/photo/

http://www.kivotoshelp.gr/Pages/Cpagosmios.htm#Matrona

Εύχομαι να αγαπήσετε την Αγία γερόντισσα το ίδιο και σεις, όπως και εγώ. Και εκείνη να σας προστατεύει πάντα και να μεσιτεύει για σας στον Κύριό μας στον οποίο έχει μεγάλη παρρησία.

Αμήν!»

Πηγή: http://www.matia.gr/