Μοναχοί έγιναν «κομάντο» για ένα τάμα

Αναρριχήθηκαν με σχοινιά στη σκήτη του Αγίου Γρηγορίου που βρίσκεται μέσα σε απόκρημνη σπηλιά των Μετεώρων.

Έκοβε την ανάσα το τολμηρό εγχείρημα δύο ηγουμένων μονών των Μετεώρων, τεσσάρων μοναχών και πέντε πυροσβεστών στους κοφτερούς βράχους των Μετεώρων.

Αναρριχήθηκαν ως «κομάντο» με σχοινιά σε ύψος 50 μέτρων, για να φθάσουν στην απόκρημνη σκήτη του Αγίου Γρηγορίου Μετεώρων, κάνοντας πραγματικότητα το τάμα των δύο ηγουμένων.

Ρίγη συγκίνησης διαπερνούσαν το σώμα των 11 ανδρών που κατάφεραν τελικά να σκαρφαλώσουν στην σπηλιά.

Η πρώτη λειτουργία μετά από 50 χρόνια στη σκήτη του Αγίου Γρηγορίου ήταν γεγονός…

ΠΗΓΗ: Τελευταίος Άγγελος

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ο ανεξομολόγητος

Από Paranormap.net

Ημερομηνία: 11/04/2014

Καταχωριτής: Aragorn

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/thavmata/item/30326-%CE%BF-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%82

Βρίσκεστε: Βάση αναφορών / ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ / Μονή Αγίου Γερασίμου /

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ο ανεξομολόγητος

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ζούσε σ’ ένα χωριό του Ξηρομέρου της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν περίπου 52 ετών και δεν είχε ποτέ εξομολογηθή. Πήγαινε όμως στην Εκκλησία και είχε καλή προαίρεση.

Κάποτε, όταν βρέθηκε στον Αστακό, (κωμόπολη) για μία υπόθεση του, πήγε στον Ι. Ναό του αγίου Νικολάου, βρήκε τον εφημέριο π. Ιερόθεο, που ήταν και Πνευματικός, και εξωμολογήθηκε. Έκανε μια τυπική εξομολόγηση και τις βαρειές αμαρτίες δεν τις είπε. Εκείνος για να τον στηρίξη στην μετάνοια, του συνέστησε να επισκεφθή την ιερά Μονή του αγίου Γερασίμου στην Κεφαλληνία που πανηγυρίζει το καλοκαίρι στις 16 Αυγούστου.

Πράγματι, ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, μετέβη με άλλους προσκυνητές στο μοναστήρι του αγίου Γερασίμου στις 15 Αυγούστου. Το απόγευμα της 15ης Αυγούστου μεταφέρουν την τιμία Λάρνακα του αγίου Γερασίμου στον μεγάλο ναό για την τελετή της πανηγύρεως. Κατά την μεταφορά η Λάρνακα του Αγίου περνά πάνω από αρρώστους, κυρίως δαιμονισμένους και την συνοδεύει ο Αρχιερεύς της περιοχής, περιστοιχούμενος από πλειάδα ιερέων της νήσου Κεφαλλονιάς. Βρέθηκε λοιπόν και ο μπαρμπα-Θεόδωρος εκεί κοντά, σαν τον Ζακχαίο, παρακολουθώντας την τελετή της μεταφοράς της τίμιας Λάρνακας του Αγίου.

Τότε λοιπόν ξεπετάχτηκε ένας δαιμονισμένος και άρχισε να λέγη: «Θόδωρε, τί θέλεις εσύ εδώ; Ήλθε και ο Θόδωρος στον Καψάλη!» (Έτσι αποκαλεί τον άγιο Γεράσιμο ο διάβολος). Μετά απευθυνόμενος σ’ έναν άλλο δαιμονισμένο του λέγει: «Θωμά, ακούς; Ήλθε και ο Θόδωρος στον Καψάλη! Δος του χαβαδάκι!». Άρχισαν, λοιπόν, να του φωνάζουν υπενθυμίζοντας και αμαρτίες, τις οποίες δεν είχε εξομολογηθή και οι οποίες ήταν θανάσιμες, ενώ αυτός ένιωθε καταντροπιασμένος.

Ακούοντας όλα αυτά ο μπαρμπα-Θεόδωρος, έντρομος έτρεξε μπροστά στην τιμία Λάρνακα και απευθυνόμενος στον αείμνηστο Αρχιερέα π. Ιερόθεο Βουή, του λέγει: «Τρελλαίνομαι, θέλω Πνευματικό να εξομολογηθώ τώρα». Τότε ο αείμνηστος Αρχιερεύς σταμάτησε την πομπή, δέχθηκε με στοργή τον μπαρμπα-Θεόδωρο και ανέθεσε σ’ ένα Πνευματικό να τον εξομολογήση κατ’ ιδίαν μέσα στον μικρό Ι. Ναό, ενώ η πομπή συνέχισε την πορεία της. Μετά οι δαιμονισμένοι δεν μπορούσαν πλέον να του πουν τίποτε, γιατί είχαν σβηστή οι αμαρτίες του με την καλή εξομολόγηση.

Αυτά τα διηγήθηκε αυτούσια ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, ο οποίος από τότε άλλαξε ριζικά την ζωή του, ζώντας με συνεχή μετάνοια και τηρώντας με φόβο Θεού τις εντολές του Χριστού. Έφτασε σε ηλικία 95 ετών και απεβίωσε εν ειρήνη και μετανοία την 23η Απριλίου 2000. Αιωνία του η μνήμη.

Αμήν.

«Ασκητές μέσα στον κόσμο»

Αρχική πηγή:

• Από  hellas-orthodoxy.blogspot.gr

Φωτογραφία: Eurokinissi

 

Πειραιώς Σεραφείμ : Οι Χρυσαυγίτες είναι νεο-παγανιστές και όχι Χριστιανοί Ορθόδοξοι…

      Πειραιώς Σεραφείμ : Οι Χρυσαυγίτες είναι νεο-παγανιστές και όχι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Ο συγκεκριμένος χώρος είναι επικίνδυνος για το Ελληνορθόδοξο Γένος.

Οι Χρυσαυγίτες είναι νεο-παγανιστές και όχι Χριστιανοί Ορθόδοξοι…

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 23ῃ Ἀπριλίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ἀπαράδεκτη καί ἐξυβριστική ἀπάντησις στά κρίσιμα ἐρωτήματα πού θέσαμε στόν κομματικό σχηματισμό Λαϊκός Σύνδεσμος «Χρυσή Αὐγή» δηλ. ἄν ἐξακολουθεῖ νά στηρίζει τόν νεοπαγανισμό τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καί ἄν καλύπτει τούς Βουλευτάς του κ. Ἠλία Κασιδιάρη καί κ. Ἀρτέμη Ματθαιόπουλο πού ὁ πρῶτος μέ τούς νεολαίους τιμοῦν τό χειμερινό ἡλιοστάσιο καί τήν ἄλογη καί ἀσυνείδητη μάζα ἐνέργειας πού εἶναι τό ἄστρο τοῦ πλανητικοῦ μας συστήματος, ὁ δέ δεύτερος δημοσίᾳ δήλωσε ὅτι τιμᾶ τήν ἀρχαία εἰδωλολατρική θρησκεία, γεγονότα αὐταπόδεικτα καί πασίδηλα ἀποδεικνύει πλεόν ὅτι ὁ κομματικός αὐτός σχηματισμός χρησιμοποιεῖ τό πρόταγμα τοῦ ἐθνικισμοῦ γιά νά καλύψη τό νεοπαγανιστικό του ἰδεολόγημα. Τό προσωπεῖο ἔπεσε καί μέ τίς ὕβρεις καί τίς συκοφαντίες δέν μπορεῖ νά συσκοτίση τήν πραγματικότητα.

Οἱ συκοφαντίες τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ὅτι δῆθεν εἴμαστε ἐντολοδόχοι τοῦ παγκόσμιου κέντρου τοῦ Σιωνισμοῦ καί ὅτι δῆθεν στοχεύουμε στόν ἀρχιεπισκοπικό θῶκο καί ὅτι δῆθεν κατηγοροῦμε τήν Χρυσή Αὐγή ἀπροϋποθέτως καί χωρίς δικαιολογία μέ τό νά ὑποβάλωμε κρίσιμα ἐρωτήματα πού προέκυψαν ἀπό δημόσιες ἐνέργειες καί δηλώσεις βουλευτῶν της, γιά νά ἔχωμε δῆθεν τήν εὔνοια τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κατεστημένου, ἀποδεικνύουν δυστυχῶς ὅτι ὁ συγκεκριμένος χῶρος εἶναι ἐπικίνδυνος γιά τό Ἑλληνορθόδοξο Γένος.

Ἡ ὁμολογία τους «ναί κάποιοι νέοι τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἑόρτασαν τό χειμερινό ἡλιοστάσιο, μία ἡμέρα ἱερή τῆς παράδοσης τοῦ Ἑλληνισμοῦ γιά χιλιάδες χρόνια», ἀποδεικνύει πλήρως ποῖος εἶναι ἐγκάθετος τοῦ παγκόσμιου κέντρου τοῦ Σιωνισμοῦ καί ποιός ὄχι, γιατί ὁ διεθνής Σιωνισμός ἐπιχειρεῖ νά ἐκθεμελιώση τήν εἰς Χριστόν πίστιν καί τήν θεόθεν ἀποκάλυψι μέ τό νεοπαγανιστικό μόρφωμα καί τήν ἀναβίωση τῶν διαμονικῆς ὑφῆς ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν θρησκειῶν.

Ἡ δημόσια κριτική ἐνεργειῶν καί θέσεων πού ἅπτονται τοῦ πνευματικοῦ βίου δέν εἶναι ἐνασχόλησις μέ τήν πολιτική, ὡς κατηγορούμεθα ἀλλά εἶναι καθῆκον καί ποιμαντική ὑποχρέωσις διά τήν διαφύλαξι τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος ἀπό «λύκους βαρεῖς» ἔχοντας δοράν προβάτου (Ματθ. Ζ 15). Ὅσον δέ ἀφορᾶ στίς ἐπικλήσεις Γραφικῶν λογίων «μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε» καί «τά τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» εἶναι «ἀπορία ψάλτου βήξ» ὡς καί «ἀπό τήν Πόλιν ἔρχομαι καί εἰς τήν κορφήν κἄν ἕλα». Τέλος ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά διαβάσει τήν ἀληθινή σχέση τοῦ ναζιστικοῦ κινήματος τοῦ ἀνισόρροπου καί φρενοβλαβοῦς Ἀδόλφου Χίτλερ πού αἱματοκύλισε τόν κόσμο καί μέ τό ἰδεολόγημα τοῦ ὑπερανθρώπου ἔστησε τό φρικῶδες Ὁλοκαύτωμα ἑκατομμυρίων ψυχῶν μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἕξι ἑκατομμυρίων Ἑβραίων τόν παραμπέμπω στό δυνατό σύγγραμα «Min Hametzar» (Ἀπό τά βάθη) πού ἐξεδόθη στήν Ν. Ὑόρκη τό 1961 στά Ἑβραϊκά καί πού συνεγράφη ἀπό τόν Ραββίνο τῆς Σλοβακίας Michael Ber Weissmandl ztl, Κοσμήτορα τοῦ Ἱδρύματος Nitra Yeshiva πού ἀναφέρεται στά χρόνια 1942-1945 πού μπορεῖ νά τό βρεῖ στίς ἱστοσελίδες www.israelversusjudaism.org καί www.jewsnotzionists.org/index.htm τῶν ὀρθοδόξων Ἑβραίων τῶν ΗΠΑ.

Τό ζήτημα λοιπόν πού τίθεται δέν εἶναι ἄν εἴμεθα ὄργανο, διατάκτης καί παπαγαλάκι τῶν «ἰσχυρῶν τοῦ κατεστημένου» ἀλλά ὅτι ὁ συγκεκριμένος κομματικός σχηματισμός προβάλλει στόν Ἑλληνικό λαό ὄχι τήν Ἑλληνορθόδοξη ἰδιοπροσωπεία ἀλλά τήν νεοπαγανιστική σύγχυση διότι ὅλοι ἀντιλαμβάνονται ὅτι Χριστός καί εἴδωλα δηλ. δαιμόνια δέν μποροῦν νά συνυπάρξουν καί ὅτι ἐπειδή τό δένδρο ἐκ τοῦ καρποῦ κρίνεται οὐδόλως διαφέρουν ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος ἐκ τοῦ ἑτέρου πόλου τοῦ Σιωνιστικοῦ συστήματος τοῦ δῆθεν μέντορος τοῦ Διαφωτισμοῦ καί ἀθεϊστικοῦ Σύριζα Εκμ.

Αναδημοσίευση από : anavaseis.blogspot.gr

Πηγή : http://www.imp.gr/2012-03-27-20-22-23/503-οι-χρυσαυγίτες-είναι-νεο-παγανιστές-και-όχι-χριστιανοί-ορθόδοξοι.html

Το λάβαμε από το: NO RFID

Η Γένεση του μοναχισμού

Το φαινόμενο του μοναχισμού

Ο μοναχισμός δεν αποτελεί μόνο χριστιανικό, άλλα και γενικότερο θρησκευτικό φαινόμενο. Πριν εμφανιστεί ο Χριστιανισμός στο προσκήνιο της ιστορίας, η μοναχική ζωή ήταν γνωστή μέσα στην περιοχή των ανατολικών θρησκειών. Αλλά και στο πλαίσιο του Ιουδαϊσμού υπήρχαν κατά την εποχή της εμφανίσεως του Χριστιανισμού οι θρησκευτικές κοινότητες των Εσσαίων στην Παλαιστίνη και των Θεραπευτών στην Αίγυπτο, οι οποίες εκτός από τον ασκητικό τους χαρακτήρα διαμόρφωσαν και κάποιο είδος μοναχικής ζωής. Ενώ όμως στις ανατολικές θρησκείες, όπου κυριαρχεί η τάση για φυγή από τον κόσμο, η άσκηση και ο μοναχισμός αποτελούν πρωτογενή θρησκευτικά φαινόμενα, στον Ιουδαϊσμό, όπως και σε οποιαδήποτε θρησκεία με μεσσιανικό ή προφητικό χαρακτήρα, η άσκηση και ο μοναχισμός παρουσιάζονται ως εκφραστικά μέσα της θρησκευτικής ζωής. Από την άλλη πλευρά η ασκητική ζωή, που αποτελεί την προϋπόθεση για τη φυγή από τον κόσμο και την ανάπτυξη του μοναχισμού, δεν ήταν άγνωστη στον ελληνιστικό κόσμο.

Χριστιανικός ασκητισμός.

Στην περιοχή του Χριστιανισμού ο ασκητισμός, πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε αργότερα ο μοναχισμός, δεν εμφανίστηκε ως παρείσακτο στοιχείο, αλλά ως ουσιώδης διάσταση της χριστιανικής πίστεως και ως βασική συνέπεια της μορφώσεως του καινού εν Χριστώ ανθρώπου. Η άποταγή των πάντων, που αποτελεί το θεμέλιο της ασκητικής και μοναχικής ζωής στον Χριστιανισμό, παρουσιάστηκε από τον ίδιο τον Χριστό ως προϋπόθεση για όλους, όσοι θέλουν να τον ακολουθήσουν: «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» . «Ος ουκ αποτάσσεται πάσι τοις εαυτού υπάρχουσιν, ου δύναται είναι μου μαθητής». Ο Χριστιανός καλείται να ζει στον κόσμο ως «πάροικος και παρεπίδημος» με την προσδοκία της βασιλείας του Θεού. Επίσης η προτίμηση της παρθενίας ή της αγαμίας αντί του γάμου εν ονόματι της βασιλείας των ουρανών διαφαίνεται καθαρά στα βιβλία της Καινής δια¬θήκης. Πολλοί Χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες, παρατηρεί ο απολογητής Ιουστίνος στις πρώτες δεκαετίες του δεύτερου αιώνα, διατηρούν την παρθενία τους σε ηλικία εξήντα και εβδομήντα ετών. Και ο απολογητής Αθηναγόρας λίγο αργότερα σημειώνει: «Εύροις δ’ αν πολλούς των παρ’ ημίν και άνδρας και γυναίκας καταγηράσκοντας αγάμους ελπίδι του μάλλον συνέσεσθαι Θεώ». Τέλος η προσευχή, η νηστεία, η υπακοή και η καλλιέργεια της αρετής αποτελούσαν ουσιώδη στοιχεία της χριστιανικής ζωής από την πρώτη εμφάνιση της.

Ακραίες τάσεις.

Ακραίες ασκητικές τάσεις παρουσίασαν κατά το δεύτερο ιδίως αιώνα οι Γνωστικοί με τη μεταφυσική τους δυαρχία και την πλήρη περιφρόνηση του κόσμου. Για τους Γνωστικούς ο κόσμος, όπως και καθετί που συνδέεται με αυτόν, δεν έχει θετική αξία. Ο Θεός των Εβραίων είναι για τους Γνωστικούς ο κατώτερος Θεός, που είναι και δημιουργός του κόσμου. Ο αγαθός Θεός δεν συνδέεται με τη δημιουργία του κόσμου. Γι’ αυτό και η ενανθρώπηση του αγαθού Θεού στο πρόσωπο του Ιησού θεωρείται ως φαινομενική. Οι Γνωστικοί, δηλαδή εκείνοι που διαθέτουν το σπινθήρα του αγαθού, λυτρώνονται από τα έργα του δημιουργού Θεού με την περιφρόνηση της δημιουργίας. Έτσι καλλιεργήθηκαν ακραίες ασκητικές τάσεις, που έφθαναν ως την απόλυτη απόρριψη του γάμου, ενώ ταυτόχρονα και πάνω στην ίδια βάση οικοδομήθηκε ένας άκρατος φιλελευθερισμός, που έφθανε ως την περιφρόνηση κάθε ηθικής αρχής (αντινομισμός). Κατά την ίδια περίοδο, και χωρίς τις αριστοκρατικές διακρίσεις των Γνωστικών, ο Μαρκίων σχημάτισε θρησκευτικές κοινότητες με οπαδούς από τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Οι κοινότητες αυτές δεν είχαν μόνο έντονες ασκητικές τάσεις, αλλά και σχετικό μοναστικό χαρακτήρα. Τέλος ο Μοντανισμός, που διαδόθηκε και αυτός στα λαϊκότερα στρώματα της Φρυγίας και αργότερα της Βόρειας Αφρικής, εκτός από τον έντονο ασκητισμό του παρουσίασε και φανερή τάση φυγής από τον κόσμο. Όπως είναι γνωστό, ο Μοντανός ήθελε να συγκεντρώσει όλους τους οπαδούς του στην Πέπουζα της Φρυγίας.

Άσκηση και μοναχισμός.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων αιώνων της ιστορίας της Εκκλησίας, παρά τήν έντονη παρουσία του ασκητισμού, δεν εμφανίστηκε οργανωμένος μοναχισμός. Ενώ πολλοί Χριστιανοί ζούσαν ως μοναχοί στον κόσμο, κι ενώ ο γενικότερος προσανατολισμός του αρχέγονου Χριστιανισμού είχε μέσα του όλες τις προϋποθέσεις που δημιούργησαν αργότερα το μοναχισμό, το φαινόμενο της τοπικής μακρύνσεως από τον κόσμο και της διαβιώσεως στην έρημο άρχισε μετά τα μέσα του 3ου αιώνα και θεσμοποιήθηκε τον 4ο αιώνα. Με τον τρόπο αυτόν η άσκηση, που αποτελούσε εξαρχής χαρακτηριστικό γνώρισμα της χριστιανικής ζωής, βρήκε την εξειδικευμένη θεσμική έκφρασή της στο μοναχισμό.

Το ερώτημα.

Στο σημείο όμως αυτό δημιουργείται το ερώτημα: Γιατί ο μοναχισμός παρουσιάστηκε με την καθυστέρηση αυτή στην ιστορία της Εκκλησίας; Ποιοί παράγοντες συνέβαλαν, ώστε η άσκηση, που υπήρχε εξ αρχής στη χριστιανική ζωή, να πάρει την εξειδικευμένη μορφή της μοναχικής ζωής κατά την περίοδο αυτήν; Αυτονόητο βέβαια είναι ότι εδώ δεν εξετάζουμε το μοναχισμό από τη θεολογική του πλευρά ούτε επιχειρούμε να τον ερμηνεύσουμε από την οπτική γωνία της κλήσεως του Θεού ή ακόμα και της ανθρώπινης κλίσεως, αλλά προσπαθούμε να τον προσεγγίσουμε ως θεσμό της Εκκλησίας. Γι’ αυτό φροντίζουμε να ερμηνεύσουμε την εμφάνιση του μέσα στα όρια των κοινωνικών εξελίξεων και αλλαγών.

Τα κοινωνικά δεδομένα.

Οι βασικές λοιπόν αλλαγές που σημειώθηκαν κατά την περίοδο αυτή στην κοινωνική ζωή των Χριστιανών είναι: Η γενίκευση των διωγμών εναντίον των Χριστιανών από τα μέσα του 3ου αιώνα, η οριστική κατάπαυσή τους τον 4ο αιώνα, και η κρατική αναγνώριση του Χριστιανισμού, που συνδέεται με τη μαζική είσοδο των εθνικών στη χριστιανική Εκκλησία και την ισχυροποίηση του εκκλησιαστικού θεσμού. Τα γεγονότα αυτά, μαζί με τη γενικότερη κοινωνική και οικονομική κρίση της εποχής, δεν φαίνονται να είναι άσχετα με την εμφάνιση του μοναχισμού. Για τον λόγο αυτόν απαιτείται να προχωρήσουμε στη διερεύνηση των σχέσεων που μπορεί να έχει το καθένα από αυτά με την εμφάνιση του μοναχισμού.

Πρώτη υπόθεση.

Η πρώτη υπόθεση για την ερμηνεία του φαινομένου αυτού μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Η γενίκευση των διωγμών εναντίον των Χριστιανών από τα μέσα του 3ου αιώνα συνέβαλε στην απομάκρυνση πιστών από τις κατοικημένες περιοχές και την εγκατάστασή τους σε ερημικούς τόπους, όπου δεν μπορούσε να φτάσει ο κρατικός έλεγχος.

Από ιστορικές πληροφορίες γνωρίζουμε ότι πολλοί Χριστιανοί αναγκάστηκαν, είτε ομαδικά είτε ατομικά, να εγκαταλείψουν τον τόπο της διαμονής τους και να καταφύγουν σε ερημικές περιοχές, για να διαφύγουν τη σύλληψη. Ιδιαίτερα μάλιστα ο ιστορικός Σωζόμενος αναφέρει ότι κατά την εποχή του αρκετοί θεωρούσαν τους διωγμούς ως αιτία για την εμφάνιση του μοναχισμού: «Άλλοι δε φασιν αιτίαν ταύτη παρασχείν τους κατά καιρόν τη θρησκεία συμβάντας διωγμούς.

Έπεί γάρ φεύγοντες εν ορεσι και ερημίαις και νάπαις τας διατριβάς εποιοϋντο, εθάδες του βίου τούτου εγένοντο».

Με την υπόθεση όμως αυτή δεν ερμηνεύεται το όλο φαινόμενο του μοναχισμού. Οι διωγμοί θα μπορούσαν πραγματικά να προκαλέσουν τάση φυγής των Χριστιανών προς την έρημο και με τον τρόπο αυτό να συμβάλουν στην εμφάνιση μοναχικής ζωής, δεν θα ήταν όμως σε θέση να οδηγήσουν στη διατήρηση και τη θεσμοποίησή της. Μετά την κατάπαυση των διωγμών έπρεπε και η τάση της φυγής προς την έρημο να εκλείψει, ή τουλάχιστο να υποχωρήσει σημαντικά. Στην πραγματικότητα όμως σημειώθηκε το αντίθετο. Η τάση της φυγής όχι μόνο δεν υποχώρησε μετά την κατάπαυση των διωγμών, αλλά και παρουσίασε τότε μεγαλύτερη ακμή.

Η δεύτερη υπόθεση.

Η δεύτερη υπόθεση είναι η εξής: Η κατάπαυση των διωγμών και η αναγνώριση του Χριστιανισμού ως ελεύθερης θρησκείας συνέβαλαν στην εκκοσμίκευση της ζωής των Χριστιανών και προκάλεσαν την αντίδραση πολλών πιστών, που εκδηλώθηκε με την αθρόα φυγή τους στην έρημο και την ανάπτυξη της μοναχικής ζωής.

Είναι γνωστό ότι από τη δεύτερη δεκαετία του 4ου αιώνα όχι μόνο δεν παρουσιάζονταν εξωτερικά εμπόδια, αλλά και υπήρχαν λόγοι σκοπιμότητας και συμφέροντος για την προσέλευση στον Χριστιανισμό. Και πραγματικά πολλοί προσέρχονταν στην Εκκλησία, για να επιτύχουν κοινωνικά ή οικονομικά οφέλη. Το φαινόμενο αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απότομη αύξηση του αριθμού των Χριστιανών και την εκ-κοσμίκευση της ζωής τους. Έτσι όμως μειώθηκε η συνεκτική δύναμη των χριστιανικών κοινοτήτων και άρχισε να δημιουργείται μια ανομική κατάσταση. Και όπως στην κοινωνική ζωή η ανομική κατάσταση τροφοδοτεί τη φυγή από την κοινωνία, που εκδηλώνεται με τη μορφή της ανομικής αυτοκτονίας, έτσι και στη θρησκευτική ζωή η ανομική κατάσταση τροφοδότησε τη φυγή από τον κόσμο, που εκδηλώθηκε με την προσέλευση στο μοναχισμό. Η φυγή από τον κόσμο, που αποτελεί ένα είδος αυτοκτονίας στο επίπεδο της οριζόντιας κοινωνικότητας, πραγματοποιείται ως ανάσταση στην προοπτική της κατακόρυφης κοινωνικότητας, δηλαδή της κοινωνίας με τον Θεό, όπου αποκαθίσταται σε ένα νέο επίπεδο και η κοινωνία με τους συνανθρώπους. Ο μοναχός δεν εγκαταλείπει τους συνανθρώπους του από αντίδραση προς αυτούς, αλλά από αδυναμία να ζήσει τη θρησκευτική ζωή που θέλει κοντά τους. Έτσι ο μοναχισμός εμφανίζεται ως ένα είδος «αντικοινωνίας», η οποία, χωρίς να έχει την έννοια της αντιθέσεως προς την κοσμική κοινωνία, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια συνεπέστερη χριστιανική ζωή, που έχει ορίζοντα την παγκοσμιότητα.

Χαρακτηριστική στο σημείο αυτό είναι η παρατήρηση του Μ. Βασιλείου για τη σπουδαιότητα της μοναχικής ζωής: «Συντελεί δε προς το αμετεώριστον τη ψυχή και το ιδιάζειν κατά την οίκησιν… Και προς πάσι τοις άλλοις, πολλοίς ούσιν, εις το πλήθος των παρανομούντων αποβλέπουσα ψυχή, πρώτον μεν ουκ άγει καιρόν επαισθάνεσθαι των ιδίων αμαρτημάτων και συντρίψαι εαυτήν διά της μετανοίας επί τοις πλημμελήμασιν εν δε τη συγκρίσει των χειρόνων και κατορθώματος τίνα φαντασίαν προσκτάται· είτα υπό των θορύβων και των ασχολιών, ας ο κοινός βίος πέφυκεν εμποιείν, της αξιολογωτέρας μνήμης του Θεού αποσπώμενη, ου μόνον το εναγαλλιάσθαι και ενευφραίνεσθαι τω Θεώ ζημιούται, και το κατατρυφάν του Κυρίου και το καταγλυκαίνεσθαι τοις ρήμασιν αυτού… αλλά και εις καταφρόνησιν ή και λήθην των κριμάτων αυτού παντελή συνεθίζεται, ου μείζον κακόν ουδέν αν ουδέ ολεθριώτερον πάθοι».

Τρίτη υπόθεση.

Μια τρίτη υπόθεση για την ερμηνεία της αναπτύξεως του χριστιανικού μοναχισμού είναι εκείνη, που συνδέει το φαινόμενο αυτό με την οικονομική και την κοινωνική κρίση της εποχής. Υποστηρίχθηκε μάλιστα ότι η γένεση του μοναρχισμού μπορεί κατά ένα μεγάλο μέρος να θεωρηθεί ως κάποιο ιδιαίτερο κεφάλαιο της ιστορίας του κοινωνικού προβλήματος, και ότι προέκυψε από τη σύμπτωση της ασκητικής διαθέσεως των Χριστιανών με την κοινωνική εξαθλίωση της εποχής .

Η σχέση της οικονομικής με τη θρησκευτική ζωή του ανθρώπου είναι γενικότερα γνωστή. Η φτώχεια, η αύξηση των φόρων, η νομισματική κρίση, η διοικητική διαφθορά και η γενικότερη κοινωνική ακαταστασία, που σημειώθηκαν κατά την εποχή του Διοκλητιανοΰ, ήταν φυσικό να ευνοήσουν τη φυγή στην έρημο και την ανάπτυξη του μοναχισμού. Φεύγοντας οι Χριστιανοί στην έρημο δεν εύρισκαν μόνο καλύτερους όρους για την καλλιέργεια της ασκητικής ζωής, αλλά και απαλλαγή από τις έντονες οικονομικές και κοινωνικές καταπιέσεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι και ο μοναχισμός εξαπλώθηκε περισσότερο στην περιοχή της Αιγύπτου, και ιδιαίτερα της Θηβαΐδας, που ως καθαρά αγροτική περιοχή ήταν περισσότερο ευαίσθητη στην οικονομική και κοινωνική κρίση.

Η σύνδεση της φυγής στην έρημο με οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους ενισχύεται και από την ίδια τη μοναστική παράδοση. Έτσι π.χ. στα Αποφθέγματα Πατέρων υπάρχουν αφηγήσεις για τον αββά Ολύμπιο και για κάποιον άλλο μοναχό που έζησε μαζί με τον αββά Παφνούτιο, όπου συνδέονται αντίστοιχα η προσέλευση και η επιστροφή στη μοναχική ζωή με κοινωνικοοικονομικούς λόγους. Η σπουδαιότητα όμως των λόγων αυτών δεν πρέπει να υπερβάλλεται. Παρόμοιοι λόγοι υπήρχαν στη ζωή των Χριστιανών και προηγουμένως, χωρίς να συντελέσουν στη φυγή τους από τον κόσμο. Αλλά και από τη μεταγενέστερη ιστορία του Χριστιανισμού μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί ότι ούτε η ακμή του μοναχισμού συνέπιπτε πάντοτε με περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσεως ούτε όσοι κατέφευγαν στο μοναχισμό προέρχονταν πάντοτε από τα φτωχότερα ή τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα.

Τέταρτη υπόθεση.

Η τέταρτη τέλος υπόθεση μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Η ισχυροποίηση της θεσμικής μορφής της Εκκλησίας περιόρισε τις χαρισματικές διαστάσεις της και προκάλεσε την ανάγκη να δημιουργηθούν νέες δυνατότητες για την καλλιέργεια της χαρισματικής ζωής. Την ανάγκη αυτή κάλυψε και η εμφάνιση του μοναχισμού.

Μαζί με την ανάπτυξη του εκκλησιαστικού θεσμού εμφανίζονταν, όπως γνωρίζουμε, και διάφορες χριστιανικές ομάδες, που έρχονταν σε αντίθεση με την Εκκλησία, επικαλούμενες μια γνησιότερη θρησκευτική ζωή με χαρισματικό χαρακτήρα (π.χ. Μοντανιστές, Νοβατιανοί, Δονατιστές). Παράλληλα όμως και μέσα στην ίδια την Εκκλησία πολλοί πιστοί, χωρίς καθόλου να αμφισβητούν τους θεσμούς της, επιδίωκαν μια πληρέστερη βίωση του χαρισματικού περιεχομένου της χριστιανικής πίστεως. Η τάση αυτή είχε γίνει πιο έκδηλη από τον 3ο αιώνα, οπότε και ενισχύθηκε περισσότερο ο εκκλησιαστικός θεσμός. Έτσι βρέθηκε ένας νέος ζωτικός χώρος για τη ζωή των πιστών, η έρημος. Η φυγή στην έρημο δεν πραγματοποιήθηκε ως φυγή από την Εκκλησία, αλλά ως φυγή από τον κόσμο. Ο μοναχός φεύγει στην έρημο, για να αφιερωθεί εντονότερα στη νέα ζωή που του προσφέρει η Εκκλησία. Θα μπορούσε βέβαια η φυγή αυτή να θεωρηθεί ως κάποια μορφή διαμαρτυρίας απέναντι στη ζωή των κοσμικών Χριστιανών. Η θεώρηση όμως αυτή δεν φαίνεται και γενικότερα σωστή. Οι μοναχοί και οι κοσμικοί Χριστιανοί δεν παρουσιάστηκαν ούτε αναπτύχθηκαν ως αντίθετες τάξεις. Σε ολόκληρη την περίοδο του μεσαίωνα, αλλά και ως τους νεώτερους χρόνους, όχι μόνο υπήρχε στενός σύνδεσμος ανάμεσα στις μοναχικές και τις κοσμικές χριστιανικές κοινότητες, αλλά και γενικότερα ο μοναχισμός αποτελούσε το ιδεώδες για την κοινωνική ζωή των πιστών στον κόσμο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον ανατολικό χριστιανικό κόσμο του μεσαίωνα, όπου η κοινωνική ζωή των πιστών είχε φανερή τη σφραγίδα του μοναχικού ιδεώδους.

Κατά τον Ε. Τroeltsch με την ανάπτυξη της Εκκλησίας δημιουργήθηκε οξύ χάσμα ανάμεσα σ’ αυτήν και τον κόσμο, ο οποίος πλέον έπρεπε ή να απορριφθεί ή να γίνει δεκτός στο σύνολό του. Ο μοναχισμός λοιπόν πραγματοποίησε το πρώτο, ενώ οι ευρύτερες λαϊκές μάζες των Χριστιανών το δεύτε¬ρο. Η ερμηνεία όμως αυτή, που προϋποθέτει επίσης την αντιθετική διάκριση ανάμεσα στους μοναχούς και τους κοσμικούς Χριστιανούς, δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα. Ο μοναχισμός δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως διάσπαση, αλλά ως εντατικοποίηση της χριστιανικής ζωής. Και η εντατικοποίηση δεν περιέχει την έννοια της αντιθέσεως, αλλά της λειτουργικής διακονίας μέσα στο ενιαίο σύνολο.

Συμπερασματικά λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι ο χριστιανικός μοναχισμός ως θεσμοποίηση της ασκητικής ζωής των πιστών εμφανίζεται με τη συμβολή όλων αυτών των παραγόντων. Όλοι οι παράγοντες που αναφέρθηκαν, και όχι βέβαια κατά τον ίδιο βαθμό, δηλαδή στην αρχή η γενίκευση των διωγμών, που οδήγησε πολλούς Χριστιανούς σε ερημικές περιοχές, ή ακόμα και η γενικότερη κοινωνική και οικονομική κρίση, και στη συνέχεια η εκκοσμίκευση της ζωής των Χριστιανών στον κόσμο, που μείωσε τη συνεκτική δύναμη των εκκλησιαστικών κοινοτήτων, όπως και η ισχυροποίηση της θεσμικής μορφής της Εκκλησίας, που προκάλεσε την αναζήτηση ενός νέου χώρου για την καλλιέργεια της χαρισματικής ζωής, συνέβαλαν στη γένεση και διαμόρφωση του χριστιανικού μοναχισμού.

πηγή: Γεωργίου Ι. Μαντζαρίδη, «Κοινωνιολογία του Χριστιανισμού», εκδ. Π. Πουρναρά-Θεσ/νίκη, σ. 101-110

Το παρόν άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από την εξής αρχική πηγή αυτού: http://www.pemptousia.gr/2011/10/η-γένεση-του-μοναχισμού/

Τι είναι το Τριώδιο και σε τι χρησιμεύει;

Όταν κάποιος ξεκινάει ένα ταξίδι θα πρέπει να ξέρει που πηγαίνει. Αυτό συμβαίνει και με τη Μεγάλη Σαρακοστή. Πάνω απ΄ όλα η Μ. Σαρακοστή, είναι ένα πνευματικό ταξίδι που προορισμός του είναι το Πάσχα, “η Εορτή των Εορτών”. Η νέα ζωή η οποία πρίν δύο χιλιάδες περίπου χρόνια “ανέτειλε εκ του τάφου”, προσφέρθηκε σε μας, σε όλους εκείνους που πιστεύουν στο Χριστό. Μας δόθηκε τη μέρα που βαφτιστήκαμε.

Έτσι το Πάσχα πανηγυρίζουμε την Ανάσταση του Χριστού σαν γεγονός που έγινε και ακόμη γίνεται σε μας. Γιατί ο καθένας μας έλαβε το δώρο αυτής της νέας ζωής. Είναι ένα δώρο που ριζικά αλλάζει τη διάθεσή μας απέναντι σε κάθε κατάσταση αυτού του κόσμου, ακόμη και απέναντι στο θάνατο. Επιβεβαιώνουμε θριαμβευτικά το: “νικήθηκε ο θάνατος”. Φυσικά υπάρχει ακόμα ο θάνατος, είναι σίγουρος, τον αντιμετωπίζουμε, και κάποια μέρα θα έρθει και για μας. Αλλά όλη η πίστη μας είναι ότι με το δικό Του θάνατο ο Χριστός άλλαξε τη φύση ακριβώς του θανάτου. Τόν έκανε πέρασμα – “διάβαση”, “Πάσχα” – στη βασιλεία του Θεού μεταμορφώνοντας τη δραματικότερη τραγωδία σε αιώνιο θρίαμβο, σε νίκη. Με το “Θανάτω θάνατον πατήσας”, μας έκανε μετόχους της Ανάστασής Του.

Τέτοια είναι η πίστη της Εκκλησίας μας. Εμείς ξεχνάμε όλα αυτά γιατί είμαστε απασχολημένοι, τόσο βυθισμένοι στις καθημερινές έγνοιες μας, που ξεχνάμε ακόμα και το θάνατο και τελικά, εντελώς αιφνιδιαστικά, μέσα στις “απολαύσεις της ζωής μας” μας έρχεται τρομακτικός, αναπόφευκτος, παράλογος.

Πραγματικά ζούμε σαν να μην ήρθε ποτέ Εκείνος. Αυτή είναι η μόνη πραγματική αμαρτία, όλων των κατ’ όνομα χριστιανών. Αν το αναγνωρίσουμε αυτό, τότε μπορούμε να καταλάβουμε τι είναι το Πάσχα και γατί χρειάζεται και προϋποθέτει τη Μεγάλη Σαρακοστή.

Ολόκληρη η λατρεία της Εκκλησίας μας είναι οργανωμένη γύρω από το Πάσχα, που είναι το Τέλος και που ταυτόχρονα είναι και η Αρχή.

Για πολλούς από τους χριστιανούς, η Μεγάλη Σαρακοστή αποτελείται από τυπικούς κανόνες που επικρατεί το αρνητικό στοιχείο, όπως η αποχή απο ορισμένα φαγητά. Όμως σκοπός της είναι να “μαλακώσει” τη καρδιά μας τόσο, ώστε να μπορεί να αποκτήσει την εμπειρία της κρυμμένης “δίψας και πείνας” για επικοινωνία με το Θεό. Αυτή η “ατμόσφαιρα” της Μ. Σαρακοστής δημιουργείται βασικά με τη λατρεία, με τους ύμνους του Τριωδίου που οι ιεροί υμνογράφοι, συνέθεσαν και οργάνωσαν όλες τις ακολουθίες, με θαυμαστή κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής.

Το ΤΡΙΩΔΙΟ είναι ένα λειτουργικό βιβλίο που περιλαμβάνει ύμνους και βιβλικά αναγνώσματα γιά την κάθε μέρα της περιόδου της Μ. Σαρακοστής, η οποία αρχίζει με την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου και τελειώνει με τον Εσπερινό του Αγίου και Μεγάλου Σαββάτου.

Η άγνοια των ύμνων του Τριωδίου είναι η βασική αιτία που μας κάνει σιγά σιγά να παραμορφώνουμε τη κατανόηση, το σκοπό και το νόημα της Μεγάλης Σαρακοστής.

Πολύ πριν αρχίσει η Μ. Σαρακοστή, η Εκκλησία μας αναγγέλλει ότι πλησιάζει και μας καλεί να μπούμε στην περίοδο της προετοιμασίας γι΄αυτήν. Γιατί; Γιατί η Εκκλησία έχει μια βαθειά ψυχολογική γνώση της ανθρώπινης φύσης. Ξέροντας την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και την τρομακτική “κοσμικότητα” της ζωής μας, αναγνωρίζει την αδυναμία μας να αλλάξουμε αυτόματα, να πάμε ξαφνικά από μια πνευματική ή διανοητική κατάσταση σε μια άλλη. Έτσι, αρκετά πριν αρχίσει η ουσιαστική προσπάθεια, η Εκκλησία προκαλεί τη προσοχή μας στη σοβαρότητα της Μ. Σαρακοστής και μας καλεί να σκεφθούμε τη σημασία της.

Αυτή η προπαρασκευαστική περίοδος περιλαμβάνει τις Κυριακές: α) Του Τελώνη και του Φαρισαίου, που αναφέρεται στην Ταπείνωση. β) Του Ασώτου, που αναφέρεται στην μετάνοια. γ) Της Απόκρεω, που αναφέρεται στην Τελευταία Κρίση και στη χριστιανική αγάπη και δ) Της Τυροφάγου, ή της Συγγνώμης που θυμόμαστε της εξορία από τον Παράδεισο των Πρωτοπλάστων.

ALEXANDER SCHMEMANN-ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

http://pneymatiko.wordpress.com/2013/03/14/τι-ειναι-το-τριωδιο-και-σε-τι-χρησιμευε/

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΣΟΚΑΡΕΙ: ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ!

Μια φωτογραφία που κάνει το γύρο του Facebook και πραγματικά σοκάρει.

Σύγχρονοι μάρτυρες, οι οποίο σφαγιάστηκαν από Ισλαμιστές, επειδή αρνήθηκαν να αποκηρύξουν τον Ιησού Χριστό.

Τα σχόλια δικά σας…

 

Πηγή ‘Ο τελευταίος άγγελος’

_________________________________________________________________________________

Αυτό είναι Ρ Α Τ Σ Ι Σ Μ Ο Σ !!! Ρ Α Τ Σ Ι Σ Μ Ο Σ !!!Ρ Α Τ Σ Ι Σ Μ Ο Σ !!! Ρ Α Τ Σ Ι Σ Μ Ο Σ !!!Ρ Α Τ Σ Ι Σ Μ Ο Σ !!! Ρ Α Τ Σ Ι Σ Μ Ο Σ !!!Ρ Α Τ Σ Ι Σ Μ Ο Σ !!! Ρ Α Τ Σ Ι Σ Μ Ο Σ !!! Που είναι οι “υπερασπιστές” του δήθεν “κατά του ρατσισμού”! Στις μέρες μας Χριστιανός ΔΕΝ σκοτώνει ΟΥΤΕ απειλεί την σωματική ακαιρεότητα αλλόθρησκου.. αλλά οι γνωστοί-άγνωστοι… σσσςςςς κάνουν τις πάπιες! Ποιος θα βγει στο Σύνταγμα για κάτι σαν αυτό? Σςςςς οι πάπιες περνάνε!!! Στιφάδο γρήγορα!!!\

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ!!!

 

 

Εγκύκλιος Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ επί τη ενάρξει της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ Τριωδίου ἡ Ἐκκλησία μερίμνησε, μέσα ἀπὸ τὴν λατρεία, τὰ εὐαγγελικὰ ἀναγνώματα καὶ τὴν ὑμνολογία, γιὰ τὴν κατάλληλη προπαρασκευή μας, ἔτσι ὥστε νὰ εἰσέλθουμε μὲ τρόπο ἤπιο καὶ ὁμαλὸ στὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Τώρα, στὶς ἀπαρχὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτῆς περιόδου, φροντίζει γιὰ νὰ ἀνοιχθοῦμε στὸ σωτήριο πέλαγος τῶν πνευματικῶν ἀγωνισμάτων, μὲ σιγουριὰ καὶ ἀσφάλεια. Γιατί, ὅσο κι ἂν ἀκούγεται παράδοξο, κινδύνους κρύβουν συχνά, οἱ προσπάθειες στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα, ὅταν αὐτὲς γίνονται ἀπροϋπόθετα. Πολλὰ πρόσωπα, παρ’ ὅτι ἀγωνίστηκαν ὑπέρμετρα, ὄχι μόνο δὲν κατέφεραν νὰ γευθοῦν τοὺς γλυκοὺς καρποὺς τῆς ἀσκήσεως, ἀλλὰ εἴτε ἀπογοητεύτηκαν καὶ ἐγκατέλειψαν τὴν προσπάθεια, εἴτε ἀκόμη χειρότερα, ξεγελάστηκαν ἀπὸ τὸν Πονηρὸ καὶ πίστεψαν πὼς προχώρησαν στὰ πνευματικά, πὼς ἔφτασαν σὲ μέτρα ἁγιότητος, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποστερηθοῦν τῆς Θείας Χάριτος καὶ νὰ ὑποστοῦν μεγάλους πειρασμούς καὶ τραγικὲς πτώσεις.

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς διδάσκει τὸ ἀληθινὸ περιεχόμενο τῆς Τεσσαρακοστῆς, τὸ βαθύτερο νόημα Της, τὸ προσευχητικὸ καὶ ἀσκητικὸ ἦθος, τὸν τρόπο ποὺ καλούμαστε νὰ διάγουμε τὶς ἡμέρες αὐτὲς. Ἡ ἀκριβὴς γνώση, ἡ μεμαρτυρημένη ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων, τόσο ὡς πρὸς τὸ νόημα αὐτῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιόδου, ὅσο καὶ ὡς πρὸς τὸ βίωμα ποὺ καλούμαστε νὰ ἔχουμε, εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση τοῦ ἀγώνα ποὺ ξεκινοῦμε.

Στὴν προσπάθεια μας γιὰ ἀναζήτηση τοῦ βαθυτέρου περιεχομένου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μεγὰλο ὄφελος θὰ ἀποκομίσουμε, ἄν στρέψουμε τὴν προσοχή μας στὴν ἔννοια τῆς μετανοίας. Τοῦτο στὴν ἐποχή μας μοιάζει δύσκολο, ἀφοῦ ἡ ἀμετανοησία προτάσσεται ἀπὸ τὴν κοσμικὴ λογικὴ ὡς ἡ δέουσα στάση ζωῆς. Συχνὰ ἀκοῦμε πρόσωπα, νὰ δηλώνουν, πολλὲς φορὲς καὶ δημόσια, πὼς δὲν μετανιώνουν γιὰ τίποτα ἀπὸ ὅσα στὴ ζωὴ τους ἔχουν πράξει.

Συμβαίνει ὅμως ἐξ’ ἴσου συχνὰ, πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς νὰ πιστεύουμε, πὼς βιώνουμε τὴν κατάσταση τῆς μετανοίας, μὰ πολύ νὰ ἀπέχουμε ἀπὸ αὐτὴν. Τοῦτο ὀφείλεται πρωτίστως στὴν δυσκολία νὰ τοποθετηθοῦμε μὲ τιμιότητα καὶ μὲ εἰλικρίνεια ἀπέναντι στὶς ἀστοχίες καὶ στὶς ἁμαρτίες μας. Ἄλλοτε προσεγγίζουμε τὶς πτώσεις μας συναισθηματικὰ, κι ἄλλοτε ἠθικολογικά.

Ἡ συναισθηματικὴ προσέγγιση τῶν ἁμαρτημάτων μας, ὁδηγεῖ συνήθως σὲ ἐκείνη τὴν ψυχικὴ κατάσταση ποὺ κοινῶς ὀνομάζουμε τύψεις. Οἱ πρόγονοί μας στοὺς ἀρχαίους καιροὺς, πρὶν γνωρίσουν τὸν Σωτήρα Χριστό, -τότε ποὺ μὲ μύθους προσπαθοῦσαν νὰ ψηλαφήσουν τὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων- εἶχαν περιγράψει τὴν ψυχικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἔχει ὑποπέσει σὲ μεγάλο ἁμάρτημα καὶ βασανίζεται ἀπὸ τύψεις, μὲσα ἀπὸ τὶς φοβερές μορφὲς τῶν μυθικῶν Ἐρυνιῶν. Οἱ Ἐρυνύες παρουσιάζονταν νὰ ἔχουν ὄψη φρικτὴ. Ἡ ἀποστολή τους ἦταν νὰ κυνηγοῦν ἀνελέητα τὸν ἔνοχο ἐλέγχοντάς τον γιὰ τὰ ἀδικήματά του. Ἡ πάλη αὐτὴ ἦταν γεμάτη ὀδύνη, ἀφοῦ ὁ ἔνοχος δὲν ἡσύχαζε ποτὲ καὶ πουθενά. Συχνὰ κατέληγε στὴν τρέλα ἤ ἀκόμα καὶ στὸν ἴδιο τὸν θάνατο.

Οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦμε πολλές φορὲς ἀμήχανα νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς πτώσεις μας, ἀποδεχόμενοι νὰ διαλεχθοῦμε μὲ τὶς τύψεις. Οἱ τύψεις, μᾶς γυρίζουν πρὸς τὰ πίσω, ἐκεῖ ὅπου τὰ ὀδυνηρὰ γεγονότα τῶν πτώσεών μας ἐπανέρχονται ξανὰ καὶ ξανὰ στὸ νοῦ, βασανίζοντας καὶ πληγώνοντας τὴν ὕπαρξη, χωρὶς νὰ ἔχουν δύναμη νὰ τὴν ἀποκαταστήσουν καὶ νὰ τὴν θεραπεύσουν. Οἱ τύψεις, μᾶς ἐγκλωβίζουν στὸ παρελθόν, στὰ ὅσα ἔχουν διαπραχθεῖ, χωρὶς νὰ δίδεται κάποια διέξοδος στὸ ἀνθρώπινο δράμα, κάποια ἀνάπαυση στὸ ψυχικὸ ἄλγος. Οἱ τύψεις παράγουν δάκρυα, τὰ ὁποῖα ὅμως δὲν προσφέρουν τὴν κάθαρση καὶ τὴν ἴαση, ἀντιθέτως θεριεύουν τὸν πόνο, ὀξύνουν τὸ πρόβλημα, ἑδραιώνουν τὴν ἀπογοήτευση, ἐπιβάλλουν τὴν ἀδράνεια. Γι’ αὐτὸ οἱ τύψεις δὲν σχετίζονται μὲ τὴν ἀληθινή μετάνοια.

Ὅμως καὶ ἡ ἡθικολογικὴ προσέγγιση τῶν ἁμαρτημάτων, δὲν εἶναι ἱκανὴ νὰ προσφέρει μιὰ πραγματικὴ ἀποκατάσταση. Ἡ προπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νὰ διάγει τὸν βίο του μὲ τρόπο χρηστὸ καὶ δίκαιο, προσκρούει συνεχὼς στὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες τῆς φύσεως μας. Ἡ αἴσθηση τοῦ δικαίου ἔχει ἀμαυρωθεῖ μέσα μας καὶ γι’ αὐτὸ ἀδικοῦμε συχνὰ τοὺς γύρω μας, μὰ πιὸ πολύ ἀδικοῦμε τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό. Δὲν στεκόμαστε μὲ εἰλικρίνεια καὶ ἀνδρεῖο φρόνημα ἔναντι τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἀναζητοῦμε ἐλαφρυντικὰ καὶ δικαιολογίες, προσπαθώντας νὰ κάνουμε τοὺς ἄλλους -ἴσως καὶ τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό- νὰ πιστέψουν πὼς δὲν εἴμαστε θῦτες, ἀλλὰ θύματα. Ἄλλοτε πάλι κρίνουμε τὰ ἁμαρτήματά μας μὲ μιὰ στεῖρα αὐστηρότητα, ποὺ ἀπέχει ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ γι’ αὐτὸ δὲν εἶναι ἰκανὴ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὰ πάθη μας.

Ὁ ἔλεγχος τοῦ ἑαυτοῦ μας χρειάζεται νὰ συντελεῖται ἀνὰ πάσα στιγμή. Ἄν θέλουμε νὰ ἀναμετρηθοῦμε μὲ τὰ σφάλματα μας, ὀφείλουμε νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν ἐνοχή μας γι’ αὐτά. Τοῦτο εἶναι ἕνα πρῶτο βῆμα, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὰ ὅσα σκοτίζουν τὴν ὕπαρξή μας.

Ἡ ἀποδοχὴ τῶν εὐθυνῶν μας παρὰ ταῦτα, ἀπὸ μόνη της, δὲν δύναται νὰ φωτίσει τὴν ζωή μας, νὰ τὴν ἀποκατασήσει ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀποδέχεται τὴν ἐνοχὴ του, ἔχει ἐντοπίσει τὸ πρόβλημα, δὲν ἔχει γνωρίσει ὅμως ἀκόμα τὴν λύση του. Παραμένοντας σ’ αὐτὴ τὴν ψυχικὴ κατάσταση, τῆς ἀποδοχῆς ποὺ δὲν καταλήγει στὴ λύτρωση καὶ στὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὶς ἐπιπτώσεις τῶν ἁμαρτιῶν, τὰ πρόσωπα εἴτε ἀπογοητεύονται εἴτε σκληραίνουν. Γι’ αὐτὸ ἡ ἐνοχὴ δὲν εἶναι ὅρος συνώνυμος τῆς μετανοίας.

Ὅμως τί εἶναι τελικὰ ἡ μετάνοια; Ἀς ἀκούσουμε τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐκείνους ποὺ μᾶς δίδουν τὴν ὀρθόδοξη θεώρηση τῆς ζωῆς καὶ τῆς ὑπάρξεως, τὶ μαρτυρία καταθέτουν γιὰ τὴν μετάνοια.

Λέγει ὁ Ἀγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς:

«Μετάνοια ἐστὶ τὸ μισήσαι τὴν ἁμαρτίαν καὶ ἀγαπήσαι τὴν ἀρετὴν καὶ ἐκκλίναι ἀπὸ τοῦ κακοῦ καὶ ποιήσαι τὸ ἀγαθόν».

(Μετάνοια εἶναι νά μισήσεις τήν ἁμαρτία καί νά ἀγαπήσεις τήν ἀρετή, νά ἀπομακρύνεσαι ἀπό τό κακό καί νά πράττης τό καλό.)

Ἀναγνωρίζουμε τὴν μετάνοια ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἀπέχθεια γιὰ τὴν ἁμαρτία καὶ ἀγάπη γιὰ τὴν ἀρετή. Ἄς προσέξουμε ἀγαπητοὶ ὅτι ἡ μετάνοια ἀποτελεῖ πρωτίστως κατάσταση ἐσωτερικὴ, ἡ ὁποία συντελεῖται στὴ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὄχι ἁπλῶς μία βελτίωση τῆς συμπεριφορᾶς μὲ τύπους καὶ σχήματα ἐξωτερικὰ. Ὑπάρχει ἀλλοίωση στὰ βάθη τὴς ὑπάρξεως, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ τελικὰ στὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ στὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ πράττει μόνο τὸ ἀγαθό.

Ἄς δοῦμε ὅμως καὶ ὅσα ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης καταγράφει στὸ βιβλίο τῆς «Κλίμακος» στὸ κεφάλαιο «Περὶ Μετανοίας»:

«Μετανοὼν σημαίνει ἀγοραστὴς τῆς ταπεινώσεως. Μετάνοια σημαίνει μόνιμος ἀποκλεισμὸς κάθε σωματικῆς παρηγορίας.

Μετάνοια σημαίνει σκέψις αὐτοκατακρίσεως, ἀμεριμνησία γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα καὶ μέριμνα γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἑαυτοῦ μας.

Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα τῆς ἐλπίδος καὶ ἀποκήρυξις τῆς ἀπελπισίας. Μετανοών σημαίνει κατάδικος ἀπηλλαγμένος ἀπὸ αἰσχύνη».

Ἄς προσέξουμε καὶ τοὺς λόγους τούτους. Ἡ μετάνοια συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ταπείνωση, ἀπὸ τὴν αὐτοκατάκριση, ἀπὸ τὸν ἐκούσιο ἀποκλεισμό ἀπὸ κάθε παρηγορία, ὅμως τὴν ἴδια στιγμή παρουσιάζεται ὡς θυγατέρα τῆς ἐλπίδος, ὡς ἀποκήρυξη τῆς ἀπελπισίας, ὡς ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν αἰσχύνη τῆς ἁμαρτίας. Δὲν εἶναι κατάσταση ποὺ ἐγκλωβίζει τὸν ἄνθρωπο σὲ μιὰ στεῖρα θλίψη, ἀλλὰ τὸν ἀναγεννᾶ ἀπελευθερωμένο ἀπὸ τὰ δεινὰ τῶν πτώσεών του.

Κι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παραγγέλει:

«Ἥμαρτες; Μετανόησον· μὴ διὰ τῆς ῥᾳθυμίας ἀνίατον σεαυτῷ τὸ πάθος ποιήσῃς. Σκότος ἀλλοιοῦται, φωτὸς φανέντος· καὶ ἁμαρτία ἀφανίζεται, μετανοίας ὀφθείσης».

(Ἁμάρτησες; Μετανόησε κι ὄχι μέ τήν νωθρότητα νά κάνεις ἀνίατο τό πάθος γιά σένα. Ὅπως τό σκοτάδι ἐλλατώνεται ὅταν φανεῖ τό φῶς ἔτσι ἡ ἁμαρτία ἀφανίζεται ὅταν φανεῖ ἡ μετάνοια).

Γιὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο ἡ μόνη ἀπάντηση στὴν ἁμαρτία εἶναι ἡ μετάνοια, ἡ ὁποία ἐνεργεῖ ὡς τὸ φῶς τὸ ποὺ μὲ τὴν παρουσία του ἀφανίζει κάθε σκότος. Ἡ μετάνοια εἶναι τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ ποὺ φαίνει πᾶσι, γι’ αὐτὸ ἀποτελεῖ μετοχὴ στὴ θεία Χάρη, εἶναι θεῖος φωτισμὸς. Δὲν εἶναι κατάκτηση ἀνθρώπινη, ἀλλὰ δώρημα τοῦ Θεοῦ σὲ κάθε ἀνθρώπινη ψυχὴ ποὺ παίρνει τὴν ἀπόφαση νὰ ἐγκαταλείψη τὴν ζοφώδη νύκτα τῆς ἁμαρτίας.

Ἡ σπουδὴ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς ὑποδεικνύει πὼς μετάνοια δὲν εἶναι οἱ τύψεις καὶ οἱ ἐνοχὲς, δὲν εἶναι ἡ συναισθηματικὴ συντριβὴ ἢ ἡ ὀρθολογικὴ δικαιοκρισία, δὲν εἶναι τὰ ἀπεγνωσμένα δάκρυα ἤ ἡ ἀπέλπιδη αὐτοκαταδίκη. Ἡ μετάνοια δὲν εἶναι σχῆμα θεωρητικὸ, πρόσταγμα ἠθικολογικὸ. Εἶναι ἀλήθεια ψηλαφίσιμη σὲ πρόσωπα· στὸν τελώνη καὶ στὸν ἄσωτο, στὴν ὁσία Μαρία τὴν Αἰγυπτία, στοὺς ἀποστόλους Πέτρο καὶ Παῦλο, στὸν ληστὴ, τὸν συσταυρωθέντα μετὰ τοῦ Κυρίου καὶ σὲ τόσες ἄλλες ἁγίες μορφὲς ποὺ ἡ Ἐκκλησία τοποθετεῖ ἐνώπιόν μας καθημερινὰ γιὰ νὰ γνωρίσουμε καὶ ἐμεῖς οἱ ταλαίπωροι ποιὸς εἶναι ὁ σίγουρος καὶ ἀσφαλῆς δρόμος τῆς σωτηρίας.

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ἡ θύρα τῆς μετανοίας ἀνοίγει μὲ τὴν εἴσοδο μας στὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ. Μὴ φοβηθεῖτε τὴν στενότητα τῆς πύλης, μὴ διστάσετε μπροστὰ στὴν ταπεινή της ὅψη, μὴ δειλιάσετε ἀναλογιζόμενη τὴν πνευματικὴ σας γυμνότητα, μὴν ἀρνηθεῖτε τὴν εὐκαιρία ποὺ ὁ Θεὸς δίδει σὲ ὅλους μας, νὰ πορευθοῦμε συνειδητὰ πρὸς τὸ Πάσχα, πρὸς ἐκεῖνο τὸ πέρασμα ποὺ ὁδηγεῖ ἀπὸ τὴν δουλεία τῆς ἁμαρτίας στὴν ἐλευθερία τοῦ σταυρωθέντος καὶ ἀναστάντος Χριστοῦ.

«Ἰδού καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού καιρός μετανοίας»

Καλὴ καὶ εὐλογημένη ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή !

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/03/serafeim-mitropolitis-peiraios-sarakosti.html#ixzz2ND45Ow2M

Η προφητεία του Αγίου Μαλαχία για τον Πάπα και το τέλος του κόσμου

Τι αναφέρει η αρχαία προφητεία του Αγίου Μαλαχία για το τέλος του κόσμου μετά την φημολογούμενη παραίτηση του Πάπα;

H είδηση της ξαφνικής παραίτησης του Πάπα από το θρόνο προκάλεσε έκπληξη στο Βατικανό. Πρόκειται για την πρώτη παραίτηση Πάπα από το θρόνο εδώ και αιώνες, για την ακρίβεια από το 1415, και στο Βατικανό επικρατεί ανησυχία και σκεπτικισμός, ενώ προετοιμάζεται η διάδοχη κατάσταση. Μετά την είδηση της παραίτησης, ήρθε στο φως μια αρχαία προφητεία που προκαλεί ερωτήματα, καθώς ο Ιρλανδός Άγιος Μαλαχίας είχε προβλέψει από τον 12ο αιώνα το τέλος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και την Τελική Κρίση, δηλαδή τη Δευτέρα Παρουσία. Σύμφωνα με τις προφητείες του Μαλαχία, ο επόμενος Πάπας θα είναι μαύρος και ο τελευταίος καθώς κατά τη διάρκεια της δικής του Βασιλείας θα έρθει το Τέλος του κόσμου.

«Στον τελικό διωγμό της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας θα βασιλεύει ο Πέτρος ο Ρωμαίος ο οποίος θα βοσκήσει το ποίμνιό του μέσα σε μεγάλη δοκιμασία μετά την οποία η πόλη των επτά λόφων ( Ρώμη ) θα καταστραφεί και ο φοβερός Κριτής θα κρίνει τους ανθρώπους», αναφέρει το κείμενο.

Στο 1139 ο Άγιος Μαλαχίας ο οποίος υπήρξε Αρχιεπίσκοπος του Armagh (κάτι που αντιστοιχεί στο «πάσης της Ιρλανδίας») ταξίδευσε από την Ιρλανδία στην Ρώμη για να δώσει έναν απολογισμό σχετικά με τις υποθέσεις του.

Εκεί είχε ένα περίεργο όραμα για το μέλλον μέσα στο οποίο του αποκαλύφθηκε το όνομα του κάθε Πάπα συνολικά 112 τον αριθμό για όλα τα χρόνια ( εννοείται από εκείνη την χρονική στιγμή ) μέχρι το τέλος του κόσμου.

Χαρακτηριστικό είναι ότι η λίστα του Αγίου Μαλαχία αριθμεί 268 Πάπες, δύο παραπάνω από εκείνη του Βατικανού, πιθανότατα επειδή ο «προφήτης» συμπεριλαμβάνει και δύο «Αντιπάπες» στη λίστα του.

Το κείμενο αυτό του Αγίου Μαλαχία αμφισβητείται έντονα από μεγάλο μέρος της Καθολικής Εκκλησίας, ενώ το γεγονός ότι η καταγραφή των ονομάτων χάθηκε κάπου στα αρχεία του Βατικανού μέχρι την επάνεμφάνισή της το 1590 δημιουργεί ακόμη περισσότερα ερωτηματικά.

Πηγή: http://www.fimes.gr/2013/02/agios-malachias-papas-telos-tou-kosmou/#ixzz2KmBEkkVn

Κεραυνός χτύπησε το Βατικανό την ώρα της παραίτησης του Πάπα

Οι Κινέζοι λένε μια εικόνα χίλιες λέξεις. Δείτε τη φωτογραφία που απεικονίζει με τον πιο παραστατικό τρόπο την παραίτηση του Πάπα.

Η φωτογραφία αυτή, δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της ιταλικής εφημερίδας La Repubblica, ανήμερα της παραίτησης του Πάπα και δείχνει έναν κεραυνό να χτυπά τον τρούλο της βασιλικής του Αγίου Πέτρου.

Να σημειωθεί πως η φωτoγραφία τραβήχτηκε από τον φωτογράφο Alessandro Di Meo, του πρακτορείου ειδήσεων Ansa, όπως αναφέρει η La Repubblica και μάλιστα λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση της παραίτησής του!

Δείτε το βίντεο με την φωτογραφία σύμβολο της παραίτησης του Πάπα:

Πηγή: http://www.fimes.gr/2013/02/papas-paraitisi-fotografia/#ixzz2KmDqlR9E

Ανακάλυψη της κιβωτού του Νώε – Κρυφή Αλήθεια

Το πρόγραμμα αυτό παρουσιάζει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι εξερευνητές έχουν βρει την τελευταία κατοικία του πλοίου που μπορεί να είναι κιβωτός του Νώε, όπως περιγράφεται στη Βίβλο και το βιβλίο της Γένεσης. Περιλαμβάνει φωτογραφίες, βίντεο, φυσικά στοιχεία και συνεντεύξεις με τους ερευνητές, καθώς και τις πιο γνωστές αρχές «Κιβωτός του Νώε» στον κόσμο σήμερα.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν ελληνική υπότιτλοι

Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να ενεργοποιήσετε από τις επιλογές τους αγγλικούς υποτίτλους και έπειτα να τους κάνετε μετάφραση στα ελληνικά.

Βέβαια η μετάφραση δεν είναι όπως καταλαβαίνετε τέλεια αλλά όποιος δεν ξερει αγγλικά θα βγάλει κάποιο νόημα.

ΠΗΓΗ: aneksigita-fainomena.blogspot.gr

Σημεία του Ουρανού στις Ημέρες μας (Μερος Α΄)

(pentapostagma.gr)

Αγαπητοί αναγνώστες, τις επόμενες μέρες θα αναδημοσιεύσουμε τη σειρά των άρθρων με τίτλο «Σημεία του ουρανού στις μέρες μας», με σκοπό τη συνέχιση με νέα άρθρα – «σημεία». Το έντονο ενδιαφέρον σας για τα άρθρα αυτά μας έχει πραγματικά εντυπωσιάσει, καθώς μέσα από την επικοινωνία που είχαμε μαζί σας, νιώθουμε ότι εκπληρώνουν το σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την ενδυνάμωση της πίστης μας.

Αρχική Δημοσίευση 28/6/2012

Πρόλογος

Εκτός από τα σημεία των καιρών για τα οποία διακρίνεται η εποχή μας, υπάρχουν άραγε και σημεία του ουρανού που μας γεμίζουν με ελπίδα και πίστη ότι το έλεος και η χάρις του Θεού σε αυτές τις έσχατες ημέρες ποτέ δεν θα εγκαταλείψει τον άνθρωπο;
«Η πίστη μας είναι ολοζώντανη» λέμε συνήθως όταν ακούσουμε για ένα θαύμα που έγινε στις ημέρες μας από αγίους ή σύγχρονους Γέροντες, τους οποίους γνωρίσαμε κάποιοι από κοντά και πάρα πολλοί από τα βιβλία με τη ζωή τους, όπως ο Γερ. Πορφύριος, Γερ. Παΐσιος, Ιωσήφ ο Ησυχαστής κ.ά.
Με αυτό το δεδομένο η ομάδα του «Πενταπόσταγμα» βρήκε έναν άνθρωπο χαριτωμένο, αγιασμένο, που ζει χρόνια σε Μοναστήρι και αφήνει τον εαυτό του να γίνεται στα χέρια του Θεού, η έγχρωμη τηλεόραση του Πορφυρίου και η ασπρόμαυρη του Παϊσίου όπου ζωντανεύει σήμερα μπροστά μας το θαύμα της ολοζώντανης πίστης στο Θεό.

Θα ξεκινήσουμε να μοιραστούμε με τους αναγνώστες του χώρου μας, πραγματικά γεγονότα και μαρτυρίες γι’ αυτό τον ξεχωριστό άγιο Γέροντα των ημερών μας. Για λόγους ποικίλους δεν θα αποκαλύψουμε το όνομά του, ούτε τα ονόματα όσων έζησαν κοντά του θαυμαστά γεγονότα. Διότι στόχος μας είναι όχι η προβολή προσώπων, αλλά να δείξουμε ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε όσους ελπίζουν εις Αυτόν.

Συνήθως για τέτοιες αγιασμένες μορφές, οι έχοντες «φαρισαϊκό» φρόνημα και οίηση «χριστιανοί» μας κληρικοί και λαϊκοί, προσπαθούν να μειώσουν τα αγιασμένα αυτά πρόσωπα όσο είναι εν τη ζωή, κάνοντας τους κριτές και επικριτές όλων των άλλων, αλλά προβάλλοντας ταυτόχρονα και έντεχνα τον εαυτό τους ως καλό και άξιο, οπότε έχουν «το δικαίωμα» να κρίνουν τους άλλους ως αναξίους.
Αυτό έκαναν και οι Φαρισαίοι στο πρόσωπο του Χριστού. Έτσι ο Χριστός μας στις ημέρες Του, όπως λέει η Αγία Γραφή, ήταν σημείο αντιλεγόμενο.

Αγιασμένες μορφές όμως των ημερών μας μιμούμενοι τον Χριστό, έγιναν και αυτοί σημεία αντιλεγόμενα της εποχής τους. Ποιός δε θυμάται ότι όσο ζούσε ο Γέρ. Παΐσιος αρκετοί αγιορείτες αλλά και εκτός Αγίου Όρους, τον χαρακτήριζαν ως «Μαντείο των Δελφών» και ως «χαρτορίχτρα», διότι δεν ήθελαν να παραδεχτούν το προορατικό τους χάρισμα; Ποιός δε θυμάται ότι τον Γέρ. Ιωσήφ τον Ησυχαστή που επιτελούσε και θαύματα όταν ζούσε, θεωρούσαν τα ίδια αυτά άτομα και τον χαρακτήριζαν ως πλανεμένο; Μάλιστα απέτρεπαν πολύ κόσμο να πηγαίνει στο Γέροντα Παΐσιο, στο Γέροντα Πορφύριο, στο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Σήμερα φυσικά όσοι από αυτούς ζουν μιλούν περί της αγιότητος αυτών των ανθρώπων.
Με λύπη αναφέρει ο Γέρ. Παΐσιος ότι παρασύρθηκε και πίστευσε ότι ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής ενώ το κελλί του ήταν κοντά στο δικό του κελλί (εντός Αγίου Όρους δηλαδή) δεν πήγε ούτε μία φορά να τον δει και να φιλήσει το χέρι του, επειδή πίστεψε εκείνους που έλεγαν τον Γέροντα Ιωσήφ πλανεμένο.

Το ίδιο έχει συμβεί και με πολλούς Αγίους που σήμερα στολίζουν πια τον Παράδεισο στον ουρανό. Ξεχωριστό παράδειγμα του αιώνος μας, ο άγιος Νεκτάριος που όσο ζούσε κυνηγήθηκε, συκοφαντήθηκε και διώχθηκε από την επίσημη Διοικούσα Εκκλησία που τον κατηγορούσε ανελέητα. Αλλά και για πολλούς άλλους αγίους θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ανάλογες φαρισαϊκές συμπεριφορές.

Να γιατί λοιπόν, αν και γνωρίσαμε το Γέροντα αυτό, δεν θα αποκαλύψουμε εμείς εδώ το όνομά του. Διότι στόχος μας δεν είναι η προβολή του, αλλά το ότι η Εκκλησία μας είναι ζωντανή και στις ημέρες μας. Αλλά και διότι πάντοτε οι άνθρωποι αυτοί -όπως ήταν και ο Αρχηγός μας Ιησούς Χριστός- θα είναι για κάποιους σημείο αντιλεγόμενο.
«Το Πενταπόσταγμα»

 

1ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 

Ο Γέροντας προείδε το θάνατο του πεθερού μου και είπε: «Να εξομολογηθεί τώρα. Σε τρεις ημέρες θα πεθάνει».

Ήταν καλοκαίρι του 2011 όταν πήγαμε στην Ιερά Μονή … Ήταν ημέρα Κυριακή. Συνήθως τις Κυριακές το πρωί δέχεται ο Γέροντας τον κόσμο. Σταύρωσε τον πεθερό μου και του μίλησε ιδιαιτέρως λέγοντάς του κάποιες πνευματικές συμβουλές. Αυτό επαναλήφθηκε άλλη μία φορά. Αυτές οι δύο επισκέψεις και συμβουλές του Γέροντα ενδυνάμωσαν τον πεθερό μου για ν’ αντιμετωπίσει την ασθένεια του καρκίνου με υπομονή και δύναμη.
Μετά από 3 μήνες περίπου τηλεφώνησα σ’ έναν από τους μοναχούς της Μονής και του περιέγραψα την κατάσταση του πεθερού μου. Με συμβούλεψε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει, αφού η κατάστασή του είχε χειροτερέψει. Ήρθε ιερέας και τον κοινώνησε. Ξαναμίλησα τηλεφωνικά με το μοναχό και του ανέφερα ότι ο πεθερός μου κοινώνησε, αλλά ο ιερέας δεν ήταν εξομολόγος και δεν τον εξομολόγησε. Τότε ο μοναχός μου είπε ότι πρέπει να εξομολογηθεί οπωσδήποτε. Στον τηλεφωνικό διάλογο που είχαμε με το μοναχό, ακούω από το βάθος τη φωνή του Γέροντα να λέει: «Πρέπει τώρα να εξομολογηθεί. Βρείτε έναν εξομολόγο. Δεν θα προλάβετε. Σε τρεις ημέρες θα πεθάνει!». Δεν καταφέραμε να βρούμε εξομολόγο. Το συγκλονιστικό είναι ότι ο πεθερός μου πέθανε πράγματι την τρίτη ημέρα όπως είχε πει ο Γέροντας.
Ήταν ξημερώματα 3.17´ όταν με ξύπνησαν και πήγα στον πεθερό μου και παρατήρησα ότι το πρόσωπό του είχε αλλάξει όψη και ήταν πολύ μαύρο. Τα μάτια του ήταν πολύ ανοιχτά και κοιτούσε με παράξενο τρόπο. Τότε μας ρώτησε: «Ποιός είναι αυτός;» ενώ κοιτούσε προς το ταβάνι του δωματίου. «Κερατά!» φώναξε με δυνατό ύφος και συνέχισε να βγάζει ένα παράξενο ουρλιαχτό. Η έκφραση του προσώπου του ήταν φοβισμένη και αγριεμένη συγχρόνως. Κοιτούσε συνεχώς ψηλά, αριστερά, δεξιά. Έβαζε τα χέρια του μπροστά στα μάτια του σαν να μην ήθελε κάποιον να δει. Αντιδρούσε και τον τρόμαζε αυτό που έβλεπε και τον ενοχλούσε. Οι εκφράσεις του προσώπου του ήταν παράξενες, σαν να απεχθανόταν αυτό που έβλεπε. Αυτό κράτησε δύο ώρες. Ήταν τόσο φοβερό! Αρχίσαμε εμείς να λιβανίζουμε το δωμάτιο και τότε ηρέμησε και είπε: «Α! τι ωραία που είναι τώρα!» και μετά έπεσε σε κώμα. Ήρθε ο ιερέας, του διάβασε μία ευχή και ο πεθερός μου ξεψύχησε. Τότε καταλάβαμε πόσο σημαντικό μυστήριο είναι η εξομολόγηση. Αλλά όλοι απορούσαμε για το πως ο Γέροντας ήξερε ποιά ημέρα ο πεθερός μου θα φύγει και τώρα καταλάβαμε γιατί επέμενε να εξομολογηθεί.
Γ. Κ.
Βάρδα Ηλείας

(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)

2ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

«Ανέστησε» εκ βεβαίου θανάτου τον πατέρα μου

Ο Γέροντας εδώ και 9 χρόνια είναι πνευματικός μου και υπήρξε το στήριγμα της οικογένειάς μου όλη αυτή την περίοδο.
Στις 26/3/2012 εισήχθη στο Νοσοκομείο Σωτηρία ο πατέρας μου Σταύρος, σε ηλικία 82 ετών, βρισκόμενος στο τελικό στάδιο μιας χρόνιας αναπνευστικής πνευμονοπάθειας. Τηλεφώνησα αμέσως στο Γέροντα και του είπα ότι ο πατέρας μου είναι πάρα πολύ άσχημα και οι γιατροί δεν μας δίνουν καμία ελπίδα. Τότε ο Γέροντας μου απάντησε: «Ο μπαμπάς σου θα πάει καλά και θα επιστρέψει σπίτι».
Στις ημέρες που ακολούθησαν ομολογώ ότι για πρώτη φορά αμφέβαλλα για τα λόγια του, καθώς μετά από πέντε πνευμονικά οιδήματα και ένα έμφραγμα που υπέστη ο πατέρας μου στο Νοσοκομείο, οι γιατροί μας κάλεσαν όλη την οικογένεια να παραμείνουμε όλη τη νύχτα κοντά του, διότι όλα έδειχναν ότι είναι η τελευταία, αφού υπήρχε ολική ανεπάρκεια πνευμόνων, ανεπάρκεια καρδιάς και νεφρών. Τοποθέτησαν μάλιστα και το ειδικό παραβάν για την οπτική απομόνωση του ετοιμοθάνατου πατέρα μου από τους υπολοίπους ασθενείς του δωματίου. Σ’ αυτή την κατάσταση ο μπαμπάς μου επικοινωνούσε ελάχιστα μαζί μας, ενώ υπέφερε αφάνταστα. Ο Γέροντας με συμβούλεψε από την πρώτη στιγμή να κοινωνήσει άμεσα ο πατέρας μου για να πάρει δύναμη, καθ’ ότι τον είχε εξομολογήσει πριν λίγο καιρό ο ίδιος.
Την Κυριακή 1η Απριλίου 2012 επισκέφθηκε αργά το βράδυ ο Γέροντας τον μπαμπά μου και αφού τον σταύρωσε, ακούμπησε το σταυρό στην καρδιά του, στο κέντρο του στέρνου και με τις δύο παλάμες του ακουμπούσε το σταυρό και τα πνευμόνια του πατέρα μου, ενώ το βλέμμα του χάθηκε στο κενό, καθώς προσευχόταν νοερά. Η στιγμή είχε μια απίστευτη ένταση. Φεύγοντας, ο Γέροντας μου είπε: «Είναι όντως πολύ σοβαρά ο πατέρας σου. Ας περιμένουμε να γίνει το θέλημα του Θεού.»
Οι γιατροί την επόμενη ημέρα ξαφνιάστηκαν από το ότι ο μπαμπάς μου ακόμη ζούσε. Οι κρίσεις δύσπνοιας και ασφυξίας σταμάτησαν ξαφνικά, ενώ τα ζωτικά του όργανα είχαν αρχίσει να επαναλειτουργούν. Οι γιατροί μας είπαν ότι είναι μια απλή αναλαμπή. Εντός των προσεχών ημερών, θα έλθει ξαφνικά το μοιραίο. Όμως ο μπαμπάς μου στις 10/4/2012 πήρε εξιτήριο και είναι σπίτι και συνεχίζει κανονικά τη ζωή του. Οι υπόλοιποι ασθενείς του δωματίου φώναζαν τον πατέρα μου Λάζαρο. Ο πατέρας μου δεν θυμάται καθόλου τις ημέρες που ήταν στο Νοσοκομείο. Το μόνο που θυμάται είναι το Γέροντα, σκυμμένο από πάνω του να προσεύχεται και τίποτε άλλο. Δοξάζω και ευχαριστώ το Θεό που με τις προσευχές του Γέροντα «ανέστησε» από βέβαιο θάνατο τον πατέρα μου.
Μ.Δ.
Γαλάτσι Αθηνών

(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)

3ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Εξαφανίστηκε ο καρκίνος αμέσως

Ονομάζομαι Α.Ι. είμαι νεαρός και κατάγομαι από τη Λεμεσσό της Κύπρου. Στις 31 Μαΐου του 2012 πήγα και επισκέφθηκα τον Γέροντα……….. Είχα κακοήθη όγκο-καρκίνο στο λαιμό μου και έκανα χημειοθεραπείες χωρίς η κατάστασή μου όμως να βελτιώνεται. Ζήτησα από τον Γέροντα να προσευχηθεί για μένα. Ο Γέροντας προσευχήθηκε και με σταύρωσε και τότε ένιωσα μέσα μου να με διαπερνά ένα ρεύμα. Ήμουν σίγουρος ότι είχα γίνει καλά. Την άλλη μέρα πήγα στους γιατρούς για εξετάσεις και οι γιατροί μου επιβεβαίωσαν ότι ο καρκίνος είχε εξαφανιστεί. Είμαι καλά. Πίστη στο Χριστό να υπάρχει και όλα γίνονται. Ζει Κύριος ο Θεός.
Α.Ι.
Λεμεσσός Κύπρου

(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)

συνεχίζεται τις επόμενες ημέρες το μέρος Β΄

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/06/blog-post_8171.html#ixzz27Vze4lON

Μετάνοια χωρίς την προαίρεση μας

Υπάρχει μετάνοια χωρίς την προαίρεση μας;

-Ναι, είναι ή αναγκαστική μετάνοια. Σου ζητάω δηλαδή να με συγχώρεσης για ένα κακό πού σου έκανα, για να γλυτώσω από τις συνέπειες, αλλά εσωτερικά δεν αλλάζω. Ό διαβολεμένος άνθρωπος κάνει δήθεν ότι μετάνιωσε και πηγαίνει με πονηριά, βάζει μετάνοιες με προσποιητή καλοσύνη, για να πλανέσει τούς άλλους. Αλλά και το να πάει κανείς να πει τις αμαρτίες του στον πνευματικό, γιατί φοβάται μήπως πάει στην κόλαση, και αυτό δεν είναι μετάνοια.

Γιατί δεν είναι ότι μετανοεί για τις αμαρτίες του, αλλά το θέμα είναι να μην πάει στην κόλαση! Μετάνοια πραγματική είναι πρώτα να συναισθανθεί ο άνθρωπος το σφάλμα του, να πονέσει, να ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό και μετά να εξομολογηθεί. Έτσι θα έρθει ή θεία παρηγοριά. Γι’ αυτό πάντα συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση. Μόνον εξομολόγηση ποτέ δεν συνιστώ.

Να, και όταν γίνεται ένας σεισμός, βλέπει κανείς ότι όσοι έχουν καλή προαίρεση συγκλονίζονται, μετανοούν και αλλάζουν ζωή. Οι άλλοι, οι περισσότεροι, έρχονται προς στιγμήν σε συναίσθηση, μόλις όμως περάσει ο κίνδυνος, πάλι γυρίζουν στην παλιά τους ζωή. Γι’ αυτό, όταν μου είπε κάποιος ότι στην πόλη πού μένει έγινε δυνατός σεισμός, του είπα: Σας κούνησε δηλαδή γερά σας ξύπνησε όμως;. Μάς ξύπνησε, μάς ξύπνησε, μου λέει. Πάλι όμως θα κοιμηθείτε, του είπα.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

Πηγή: εδώ
πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/09/blog-post_8941.html#ixzz27cZLGCcS

Ένας νέος Άγιος στην Ορθόδοξης Εκκλησίας.Ο Άγιος Ηλίας της Μακέεβκα

Έναν νέο μεσίτη που θα προσευχεται για εμας προς τον Ουράνιο Πατέρα έχουμε από προχθές-22 Σεπτεμβρίου 2012.Στην πόλη Μακεέβκα της Ουκρανίας έγινε η αγιοκατάταξη  του μεγαλόσχημου μοναχού Ηλία (Ilya Yakovlevich Ganja).

Ο Άγιος αυτός γέροντας μεταξύ των ετών 1937-1946 (χρονολογία της κοιμήσεώς του)έζησε σε αυτήν την πόλη της Ουκρανίας που βρίσκεται στην επισκοπή του Ντόνετσκ.Πριν είχε ζήσει για κάποια χρόνια στην Σκήτη του Προφήτη Ηλία στο Άγιον όρος και στην Λαύρα των Σπηλαίων απ’όπου τον έδιωξαν οι κομμουνιστές.

Έμενε στα σπίτια διάφορων πιστών οι οποιοι θεωρούσαν μεγάλη ευλογία να τον φιλοξενουν αφού θαυματουργούσε δια της προσευχής του και είχε το διορατικό χάρισμα.Οι κομμουνιστικές αρχές ποτέ δεν μπορούσαν να τον πιάσουν αφού ήξερε από πριν ότι προκειται να πάνε στην οικία που βρισκόνταν(σ.σ.όπως συνέβη και με την Αγία Ματρώνα της Μόσχας την αόμματη).

 Κατα τα σκληρά χρόνια του Β Παγκοσμίου Πολέμου είχε προβλέψει ότι στην πόλη Μακέεβκα δεν επρόκειτο να γίνει καμία μάχη με τους Γερμανούς και ότι δεν θα υποφέρουν πολύ από αυτούς,όπως και έγινε παρότι οι Γερμανοί βρισκόνταν σε εκείνη την περιοχή.  Πάντοτε είχε το ένα μάτι κλειστό.Σε μία φωτογραφία όμως τα άνοιξε και τα δύο!Όταν τον ρώτησαν απάντησε ως εξής:«Μπορώ να κοιτάξω τον κόσμο και με το ένα μάτι»! Στις αρχές του 1946 είπε στα πνευματικά του παιδιά ότι δεν θα κάνουν Πάσχα μαζί.Πράγματι ο άγιος γέροντας Ηλίας εκοιμήθη την Μεγάλη Τετάρτη 17 Απριλίου 1946.Η κηδεία του έγινε την Μεγάλη Παρασκευή 1946.Μετά από 66 χρόνια βρέθηκε το λείψανό του. Η αγιοποίησή του έγινε στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Γεωργίου όπου εναπέθεσαν και το άγιο λείψανό του.

ΠΗΓΗ/ Πηγή φώτο /Απόδοση στα ελληνικά proskynitis.blogspot.gr
πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/09/blog-post_2026.html#ixzz27WFYSjqN

Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός – Προφητεία Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ περί Ἀντιχρίστου

Προφητεία Αγίου Κοσμά του Αιτωλού περί Αντιχρίστου

Ακόμη να στοχάζεσθε και την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, καθώς γράφουν τα βιβλία της Εκκλησίας μας και λέγουν εις τον όγδοον αιώνα έχει να γένη το τέλος του κόσμου. Μα πρωτύτερα έχει να γεννηθεί ο Αντίχριστος και να κάμει τόσα κακά εις τον κόσμον και έχει να ονομάσει του λόγου του υιόν Θεού και θέλει σταθή βασιλεύς να ορίσει τον κόσμον όλον και να κάνη θαύματα κατά φαντασίαν, δια να πλανά τους ανθρώπους να τον ομολογήσουν διά Χριστόν και όσοι τον πιστύεουν να τους τάζει τόσα αγαθά και ύστερα να τους βουλώνει εις το μέτωπον, μάλιστα οι Εβραίοι όλοι έχουν να τον πιστεύσουν.
Διά ημάς τους χριστιανούς έχει να στείλη ο Θεός τον προφήτην Ηλίαν διά να παραγγείλει και να διδάξει όσοι έχουν άγιον Βάπτισμα, την βόυλαν του Ιουσού Χριστού, να φυλάγωνται να μην πιστεύουν εκείνον τον πλάνον Αντίχριστον και εκείνα όπου τάξει είναι όλα ψεύτικα διά να τους γελάσει, να τους βουλώσει. Και καλύτερα να τυραννισθούν και να θανατωθούν παρά να τον πιστεύουν και να βουλωθούν. Αυτά και άλλα έχει να διδάξει ο προήφτης Ηλίας. Και ύστερα εκείνος ο πλάνος ακούοντας το κήρυγμα του προφήτη Ηλία έχει να λυσσάξει από τον θυμό του και να τυραννεί και να παιδεύει όσους δεν τον πιστεύουν με τα πλέον χειρότερα βασανιστήρια και καλότυχος και τρισμακάριος όποιος υπομείνη και δεν βουλωθει, εκείνος βέβαια θέλει στεγανωθει και θέλει σταθει εις τον χορόν των μαρτύρων. Και πάλιν άθλιος και ταλαίπωρος όποιος πλανεθεί και τον πιστεύσει και βουλωθεί, εκείνος έχει να καίεται πάντοτε εις την αιώνιον κόλασιν μαζί με τον πλάνον Αντίχριστον.

Αυτά λογιάζω, αδελφοί μου, σας ετρόμαξαν την καρδίαν και αληθινά φοβερά πράγματα είναι και εγώ όπου τα λέγω τρέμω και δειλιώ, μα τί να κάμω όπου έχω χρέος να σας τα φανερώσω. Λοιπόν ύστερα από αυτά τα κακά του κατηραμένου Αντιχρίστου θέλει λάμψει ο Πανάγιος σταυρός επάνω εις τον ουρανόν…

«… Καθώς εις τον καιρόν του Νώε οι άνθρωποι δεν επίστευον αλλά τον επεριγελούσαν, έως όπου ήλθεν εξάφνως η οργή του Θεού και ο κατακλυσμός και έπνιξεν όλον τον κόσμον, ομοίως και τώρα χριστιανοί μου εις την Δευτέραν Παρουσίαν του Χριστού μας δεν έχουν να πιστεύσουν οι άνθρωποι καθώς και τότε δεν επίστευσαν. Το ηξεύρω και εγώ χριστιανοί μου πως με περιγελούν και λέγουν: Τώρα ήλθες εσύ παλαιοκαλόγερε, να μας ειπείς λόγια εδικά σου. Τα λόγια οπού σας λέγω δεν είναι εδικά μου, είναι λόγια του Παναγίου Πνεύματος, οι αμαρτίες είναι εδικές μου, και όποιος θέλει να πιστεύσρι, πλην είναι ο καθένας ελεύθερος και όπως θέλει να κάμει. Εγώ το χρέος μου κάμνω, την πραγματεία μου».

Εκ του βιβλίου «ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΛΑΝΗΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/09/blog-post_284.html#ixzz2607bglZx

Πραγματικές ιστορίες που αφηγείται ο Γέροντας Παϊσιος

by Κέντρο Αυτογνωσίας ω-megaμείον

• Kάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Αγιο Γεράσιμο στην Κεφαλληνία.Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι-έλεγε νοερώς την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ,Υιέ του Θεού ελέησον ημάς-ενώ έξω έψαλλαν.Είχαν δε φέρει στην εκκλησία και έναν δαιμονισμένο,για να θεραπευθεί από τον Αγιο Γεράσιμο. Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το ιερό,το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε: -Μη τραβάς αυτό το σχοινί ,ρε καλόγηρε,γιατί με καίει. Το άκουσε αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον μοναχό: -Κάνε αδελφέ μου κομποσχοίνι όσο μπορείς,για να ελευθερωθεί το πλάσμα του θεού από το δαίμονα. Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναξε : -Ρε παλιόπαπα,τί του λες να τραβάει το σχοινί;Με καίει! Τότε ο μοναχός με περισσοτερο πόνο έκανε κομποσχοίνι και ο βασανισμένος άνθρωπος απαλλάχτηκε από το δαιμόνιο.
• Ελεγε ο Γέρο-Ζαχαρίας ότι στην >της Νέας Σκήτης έλεγαν οι πατέρες την ευχή εκφώνως. Κάποτε είχαν μαζευτεί οι δαίμονες οργισμένοι και ένας από τους έξω από εδώ φώναζε: -Λένε εκφώνως την ευχή,δεν έχει δύναμη η προσευχή! Τότε ένας από τους μεγαλύτερους δαίμονες είπε: -Είτε εκφώνως είτε νοερώς την λένε την ευχή,έχει δύναμη,μια που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
• Ελεγε ο Γερο-Αρσένιος, ο Σπηλαιώτης: -Οταν κάνω κομποσχοίνι όρθιος,αισθάνομαι έντονη ευωδία θεική.Ενω όταν λέω την ευχή καθιστός,ελάχιστη ευωδία αισθάνομαι. Παρ’όλο που ήταν τότε ενενήντα πέντε χρονών ο Γέροντας,αγωνιζόταν συνέχεια φιλότιμα και συνέχεια πλουτιζόταν πνευματικά και ας είχε πολλά αποταμιευμένα πνευματικά κεφάλαια!
• Κάτω απότον Αγιο Βασίλειο εκεί που στρίβει ο Ζυγός για την Αγια Αννα, παλαιότερα έμενε ο Διακονητής της Μεγίστης Λαύρας,ο οποίος επέβλεπε τους τράγους που είχαν για πάχυνση. Κάποτε τις αποκριές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής,ενώ ήταν πανσέλληνος και ο Διακονητής Πατήρ Εφραίμ,αδελφός της Μονής,έκανε κομποσχοίνι άκουσε οχλαγωγία μεγάλη χωρίς φασαρίες,μόνο φωνές:> >σκέφτηκε ο πατήρ Εφραίμ. Βγαίνει λοιπόν έξω στο φεγγάρι,αλλά τί να δεί!Περίπου τριακόσιους δαίμονες να αδημονούν και ο αρχηγός τους να λέει: -Για δες !Ενας σκελετωμένος καλόγηρος να μας καθυστερεί μέρες την φάλαγγα και να μη μπορούμε να πάμε στον κόσμο τώρα για τα αποκριάτικα γλέντια και ξεφαντώματα!
• Κάποτε είχε πάει ένας ψαράς στον ευλαβέστατο παπα-Μηνά της Σκήτης της Αγίας Αννας φρέσκα ψάρια για την Πανηγυρή του.Ο Γέροντας παραξενεύτηκε πότε τα έπιασε ,γιατί ήταν Κυριακή.Ρωτάει λοιόν τον ψαρά: -Πότε τα έπιασες; Εκείνος απάντησε: -Σήμερα το πρωί.Είναι φρέσκα-φρέσκα! Τότε ο παπα-Μηνάς του λέει: -Παιδί μου,δεν μπορώ να τα αγοράσω είναι αφορισμένα,γιατί τα έπιασες Κυριακή. Ο ψαράς δεν μπορούσε να το καταλάβει αυτό.Τότε του λέει ο Γέροντας: -Θέλεις να βεβαιωθείς για αυτό;Δώσε ένα ψάρι στο γάτο και θα δείς ότι δε θα το φάει. Πράγματι δεν το έφαγε το ψάρι ο γάτος.Εδειξε αποστροφή.Αυτό φυσικά συγκλόνισε τον ψαρά και στο εξής σεβόταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές. Ο παπα-Μηνας ήταν πολύ καλογερικός και διακρινόταν στην ευλάβεια και στην άσκηση.Ετρωγε μία φορά την ημέρα μετά την ενάτη και εκείνο άλαδο.Επόμενο ήταν να κατοικεί μέσα του η θεία Χάρις,αφού ήταν και πολύ ταπεινός.

ΠΗΓΗ: http://www.facebook.com/note.php?note_id=10150161647242568

2011: Η χρηματική βοήθεια προς τα ιεραποστολικά κλιμάκια από την Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής

2011: Η χρηματική βοήθεια προς τα ιεραποστολικά κλιμάκια ανήλθε στο ποσό του 1.213.632,22 €

Κατά το έτος 2011 η Αδελφότητά μας ενίσχυσε τα ιεραποστολικά κλιμάκια με τις δικές σας δωρεές, αποστέλλοντας χρηματικά βοηθήματα συνολικού ύψους 1.213.632,22 €. Πιο συγκεκριμένα, εστάλησαν:

Στη Σιέρρα Λεόνε (Ι.Ε. Σιέρρα Λεόνε)

• 48.000 για την ολοκλήρωση του Ιερού Ναού της Αναστάσεως
• 22.000 για την αποπεράτωση του σχολικού συγκροτήματος στο Freetown
• 15.000 για την περίφραξη του οικοδομικού συγκροτήματος στο Waterloo
• 5.000 για εκπαιδευτικούς σκοπούς
• 4.000 για ανόρυξη πηγαδιών
• 500 για αγορά βιβλίων

Στην Τανζανία (Ι.Μ. Ειρηνουπόλεως)

• 15.000 για αποπεράτωση Ιερού Ναού
• 10.000 για αγορά αυτοκινήτου
• 5.000 για την αποπεράτωση του Δημοτικού Σχολείου Άγιος Μάρκος
• 5.000 για τον εξοπλισμό του Σχολείου
• 5.000 για διάφορες ιεραποστολικές ανάγκες

Στην Μπραζαβίλ (Ι.Ε. Μπραζαβίλ)

• 15.000 για τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στο Pointe Noirre

Στη Νιγηρία (Ι.Μ. Νιγηρίας)

• 13.350 για την αποπεράτωση του Ιερού Ναού του Αγίου Χριστοφόρου

Στο Μπουρούντι (Ι.Ε. Μπουρούντι)

• 30.000 για την αποπεράτωση του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου
• 15.000 για τον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος
• 13.000 για τον εξοπλισμό της Τεχνικής Σχολής

Στην Ινδονησία (Ι.Μ. Σιγκαπούρης)

• 55.000 για τον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλου Παύλου και Μάρθας
• 40.050 για την ανέγερση του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Pargambiran
• 20.000 για την αποπεράτωση του 3ου ορόφου της Ακαδημίας
• 11.000 για την αγορά αγροτικής έκτασης στο Pargambiran
• 5.000 για ιεραποστολικές ανάγκες
• 4.100 για τη λειτουργία του Νοσοκομείου της Ιεραποστολής
• 3.000 για υποτροφίες

Στο Μαλάουι (Ι.Μ. Ζάμπιας)

• 42.000 για την ανόρυξη 14 πηγαδιών
• 16.000 για την ανέγερση οικίας ιερέως
• 9.000 για τον εξοπλισμό Ιερού Ναού
• 8.400 για βαπτίσεις
• 1.350 ως κοινωνική βοήθεια

Στη Μαδαγασκάρη (Ι.Ε. Μαδαγασκάρης)

• 55.000 για την ανέγερση Αγροτικής Σχολής στην Manakara
• 25.000 για συσσίτια
• 20.000 για την ανέγερση ορφανοτροφείου
• 10.000 για τον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας και Μαγδαληνής
• 10.000 για την αποπεράτωση Γυμνασίου

Στην Ουγκάντα (Ι.Μ. Καμπάλας)

• 40.500 για συσσίτια
• 31.000 για τους Ιερούς Ναούς Αναλήψεως και Αγίας Δροσίδος
• 22.500 για την ανέγερση Γυμνασίου
• 15.000 για την προμήθεια μύλου
• 5.000 για ηλεκτρική γεννήτρια

Στην Ινδία (Ι.Μ. Σιγκαπούρης)

• 44.000 για συσσίτια
• 40.000 για την αποπεράτωση του ορφανοτροφείου αρρένων στην Καλκούτα

Στα Νησιά Φίτζι (Ι.Μ. Νέας Ζηλανδίας)

• 45.000 για τον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος
• 8.000 για τον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου
• 8.000 για την κάλυψη γενικών ιεραποστολικών αναγκών

Στην Γκάνα (Ι.Μ. Άκκρας)

• 25.000 για σχολεία
• 20.000 για την αγορά ακινήτου

Στο Κογκό (Ι.Μ. Κεντρώας Αφρικής)

• 65.000 για την ανέγερση Δημοτικού και Γυμνασίου σχολείου στην πόλη Gungu
• 55.000 για την αγορά οικοπέδου και την ανέγερση του Ιερού Ναού των Αρχαγγέλων στην Κινσάσα
• 42.000 για την ανέγερση του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην πόλη Gungu
• 20.000 για συσσίτια
• 15.000 για την ανέγερση ιατρείου
• 13.000 για την κάλυψη λειτουργικών αναγκών
• 3.000 για την ανόρυξη πηγαδιού

Στην περιοχή Κατάγκας του Κογκό (Ι.Ε. Κατάγκας)

• 8.000 για αγορά οικοπέδου
• 2.500 για τον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων στην Tsiabula
• 500 για οικία ιερέως

Στην Αιθιοπία (Ι.Μ. Αξώμης)

• 2.000 για συσσίτια

Στην Μποτσουάνα (Ι.Ε. Μποτσουάνας)

• 53.500 για την αγορά, διαμόρφωση και εξοπλισμό Ιερού Ναού
• 50.000 για την αγορά ιεραποστολικού κέντρου

Στη Λιβύη (Ι.Μ. Λιβύης)

• 8.000 για αποκατάσταση πολεμικών ζημιών

Στην Κολομβία (Ι.Μ. Μεξικού)

• 550 για έξοδα περίθαλψης

Στο Καμερούν (Ι.Μ. Καμερούν)

• 15.000 για την αποπεράτωση του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου

http://ierapostoles.gr/2012/01/%CF%87%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-2011/

_____________________________________________________________________________________________

ΣΗΜ. Xgrt.Gr ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΒΙΛΛΕΣ ΓΙΑ ΚΟΥΣΤΟΥΜΑΚΙΔΕΣ…

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΦΙΛ-ΑΝΘΡΩΠΟΙ!! ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙΞΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΑΛ”ΑΡΧ…ΕΣ”…

ΠΑΣΟΚ: Να καταργηθεί ο Σταυρός από την Σημαία

 To https://genesisxresearch.wordpress.com/ ΔΕΝ φέρει ευθύνη για ορθογραφικά λάθη (είναι αναδημοσίευση) παρά μόνο αλλοιώνει τις βρυσιές για ευννόητους λόγους!

 ΕΘΝΙΚΗ ΞΕΦΤΙΛΑ! ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΥΡΟ Η “ΣΗΜΑΙΑ” ΣΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΣΤΗΝ ΘΕΣ/ΚΗ!

Στα αποκαλυπτηρια του αγαλματος του Καραμανλη στη Θεσσαλονικη,εαν προσεξατε η Ελληνικη σημαια δεν ηταν Ελληνικη σημαια,αλλα ενα πραγμα με τεσσερις λωριδες, χωρις Σταυρο.

Το βιντεο ειναι αυτο

http://www.youtube.com/watch?v=BZqH9k6d-wU

Εψαξα στο ιντερνετ και η απαντηση ειναι,οτι ειναι ενα μπλε πραγμα που εχει τεσσερις λωριδες.

Ερωτηση. Γιατι δεν βαλαν την Ελληνικη σημαια, αλλα ενα πραγμα με τεσσερις λωριδες? Τι αντιπροσωπευει το πραγμα με τις τεσσερις λωριδες?

Ειναι το ιδιο που μου ειχαν πει οταν ειχα παει στον αντ1 για το γραφημα που ειταν και δεν ηταν Ελληνικη σημαια. Θυμαστε? (σ.σ.ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ κλικ εδώ κι εδώ (η ανάρτηση με το τι συνέβη όταν ο φίλος πήγε στον Αντ1 να διαμαρτυρηθεί) κι εδώ κι εδώ κι εδώ το μέιλ που στείλαμε στην διεύθυνση ειδήσεων στον Αντ1)

Θελω να μαθω απο ολους οσους ειταν εκει,κανεις δεν ειχε αρχιδια να πει τι ειναι αυτο το ….. ρε ….. ? Παιζετε με την σημαια,ειναι δεν ειναι,ειναι δεν ειναι?

Γραμματεις και Φαρισαιοι υποκριτες. Δεν εχουνε  ….. ρε να πουνε ευθεως οτι θελουνε να βγαλουνε τον Σταυρο απο την Σημαια και το πανε λαου λαου..οπως σερνονται τα φιδια.

Αυριο θα παρω τηλ.στον Δημο Θεσσαλονικης και θα τους παρει ο διαολος και αυτους.Φιλικα
Ιωαννης

Σχόλιο: Την κατάργηση του Σταυρού από την Σημαία την είχε προαναγγείλει ο Σηφουνάκης ΔΙΑΒΑΣΤΕ:

ΠΑΣΟΚ: Να καταργηθεί ο σταυρός απο την σημαία – ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ “ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ” (video)

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ-ΓΙΑ ΟΣΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Νέα από σύγχρονη γερόντισσα : “ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΠΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΥΜΑΡΕΙΑ”

Λάβαμε από τον γνωστό κι αξιόπιστο φίλο του blog Τ. τα παρακάτω νέα από σύγχρονη γερόντισσα, τα οποία παραθέτουμε με την παρατήρηση ότι από μόνοι τους οι χρονικοί προσδιορισμοί – όπως αποδείχθηκε κατ’ επανάληψη – είναι, αν μη τι άλλο, ριψοκίνδυνοι και καλό είναι να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντί τους :

«ΜΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΓΡΑΦΟΥΝ ΛΕΕΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΟΛΑ.  ΑΠΟ ΤΟΝ IOYNIO  ΘΑ  ΑΡΧΙΣΟΥΝ (σ.σ. ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΗ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΕΙ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ).

ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΨΕΥΤΟΡΩΜΑΙΪΚΟΥ.

ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΜΠΑΜ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΘΑ ΜΟΛΥΝΘΟΥΝ.

ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΑΝΑΣΑ ΑΦΟΥ ΜΕ 3 ΜΗΝΕΣ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

ΑΥΤΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙΑ ΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ. ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ.

ΟΣΟΙ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΓΛΙΤΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΟΡΑ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΟΙ.

ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ ΘΑ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΝ.(ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ). ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΘΑ ΕΥΤΕΛΙΣΤΕΙ-ΞΕΥΤΙΛΙΣΤΕΙ.

ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΒΑΤΑΤΖΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ-ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΥΣ ΟΛΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ,ΕΜΕΙΣ ΤΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΝ.

ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΓΟΥΝ.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΠΟΡΟ. ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΣΠΟΡΟ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ. (ΞΕΡΩ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΠΟΡΟ ΚΑΙ ΒΑΖΟΥΝ ΟΛΟ ΥΒΡΙΔΙΑ,ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΟΥΝ).

ΕΡΕΥΝΑΤΕ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ (3 ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΜΙΛΑΓΕ ΓΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΑΓΙΟΥΣ & ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ)

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕΥΣΑΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΗΣ ΣΙΩΝ (ΤΑΛΜΟΥΔ Η ΒΑΣΗ). ΕΠΙΣΗΣ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΠΟΛΛΑ  ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ, ΟΠΩΣ ΠΟΡΝΕΙΑ,ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΑΛΛΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ.

ΜΕΤΑ ΤΟ 2050 ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ.

ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ  ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟΝΙΣΕ:

Α) ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΜΕ ΛΕΝΕ ΤΡΕΛΟ ΚΑΙ ΑΙΣΧΑΤΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ,ΝΑ ΨΑΞΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΝ ΚΑI ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΝ. ΕΣΥ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΛΕΣ.

Β) ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. ΚΟΜΜΕΝΗ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ,ΣΕ ΑΥΣΤΗΡΟ ΥΦΟΣ(Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΥΦΟΣ ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕ ΣΗΜΑΝΕ ΠΟΛΕΜΟΣ). ΟΣΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΣΟ ΘΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΑ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΑΒΑΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΜΕ.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΠΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΥΜΑΡΕΙΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ,ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ “ΚΑΛΟΤΥΧΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΖΗΣΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΡΩΓΕΙ ΜΕ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΚΟΥΤΑΛΙ”.»

Μία Γερόντισσα είπε για τα γεγονότα που θα συμβούν στην Ελλάδα http://hggiken.pblogs.gr/2012/03/nea-apo-syghronh-gerontissa-meta-th-mpora-er…

ΠΗΓΗ: http://hggiken.pblogs.gr/2012/03/nea-apo-syghronh-gerontissa-meta-th-mpora-erhetai-h-efmareia.html

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Πατέρας Ελπίδιος-Μετά τον Ιούνιο (2012) θα ζήσουμε πολλά

ΠΗΓΗ: http://www.youtube.com/watch?v=sJxRcGCrZHM&feature=iv&src_vid=BuGCs2l9rOg&annotation_id=annotation_295228

Μαγεία, Μαντεία, Σατανισμός ή η κορύφωση της Πνευματικής τύφλωσης του ανθρώπου

 

ΜΑΓΕΙΑ, ΜΑΝΤΕΙΑ, ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ

Ή Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ

ΤΥΦΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή Δρ. Θ.

Αρχιερατικού Επιτρόπου Καμπανίας

 

Η μαγεία, η μαντεία, οι διάφορες αποκρυφιστικές δοξα­σίες και τελετές, ο σατανισμός κυριαρχούν σε πολλά επί­πεδα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων.¹²⁶ Πρόκειται για φαινόμενα που είναι μεν ισόχρονα στην ιστορία του ανθρώπου, όμως σήμερα σ’ ολόκληρο τον κόσμο, παίρνουν επικίνδυνες διαστάσεις παρασύροντας πολλούς ανθρώπους στην απάτη, όπως τόνισε ενώπιον της I. Συνόδου της Εκ­κλησίας της Ελλάδος ο Μητροπολίτης Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου κ. Προκόπιος.¹²⁷ Η επιβεβαίωση παλαιών μα­ντικών τεχνών όπως η αστρολογία και η χειρομαντεία μαρ­τυρούν ότι το “πνεύμα πύθωνα” εξακολουθεί να πλανά τους ανθρώπους.¹²⁸

Με τον όρο «αποκρυφισμός»¹²⁹ εννοούμε τη διδαχή για απόκρυφα πράγματα, απόκρυφες μεθόδους και απόκρυφες πραγματικότητες. Στον αποκρυφισμό ανήκουν οι νέο-ειδωλολατρικές ομάδες, οι γκουρουϊστικές, θεοσοφικές, νεο-γνωστικές, οι ψυχολάτρεις και γενικά η ονομαζόμενη «Νέα Εποχή».

Η Μαντεία¹³⁰ στηρίζεται στην πεποίθηση ότι υπάρχει μό­νιμη αποκάλυψη του Θεού ή των Θεών για όσα συνέβησαν ή μέλλουν να συμβούν στον κόσμο. Στη βάση βρίσκεται η θρησκευτική ιδέα για την ύπαρξη ενός υπερφυσικού κό­σμου που διευθύνει τη φύση και τους ανθρώπους.

Αυτοί που εξασκούν τη Μαγεία παίζουν το ρόλο ιερέων που και αυτοί εκλιπαρούν τα διάφορα πνεύματα για να ικα­νοποιήσουν τα αιτήματά, τους. Οι προσευχές τους συνοδεύ­ονται από διάφορα ξόρκια, ασυνάρτητους φθόγγους, ευχές, κατάρες, επωδές και όρκους.

Η διαφορά της μαγείας με τη μαντεία συνίσταται στο ότι η μαντεία ενδιαφέρεται για την άμεση γνώση του μέλλο­ντος, ενώ η μαγεία επιθυμεί μέσω τελετών τον προσδιορι­σμό θετικό ή αρνητικό του μέλλοντος κάποιου ή κάποιων ανθρώπων.¹³¹

Σύμφωνα με τη διάκριση που επιχειρεί ο Χαλιβελάκης¹³² στο Λεξικό του η μαγεία διακρίνεται σε θετική και αρνητι­κή μαγεία.

Η αρνητική μαγεία είναι ένα παρακλάδι της Μαγείας σύμφωνα με την οποία κατά την άσκηση της προεξέχουσα θέση έχουν τα ταμπού. Είναι μία ειδική εφαρμογή της συ­μπαθητικής και των δύο βασικών νόμων της ομοιότητας και της επαφής. Η υποδιαίρεση οφείλεται στο φιλόσοφο και εθνολόγο Τζόρτζ Τζέιμς Φρέιζερ ο οποίος χωρίζει τη Μαγεία σε θεωρητική και πρακτική. Η πραγματική διαιρεί­ται σε θετική και αρνητική μαγεία.

Η θετική μαγεία είναι ο αντίποδας της αρνητικής και α­ποβλέπει στην ωφέλεια όσων την επιζητούν.¹³³

Η θεωρητική Μαγεία είναι ο αντίποδας της πρακτικής.¹³⁴ Στη φαρμακομαγεία¹³⁵ χρησιμοποιούνται βότανα, φίλτρα και άλλα χορταρικά με τα οποία τελούνται οι ποικιλώνυμες μαγείες.

Ο Χαλιβελάκης στο Λεξικό του διακρίνει τα εξής είδη μαντείας.

• Αυγομαντεία¹³⁶ σύμφωνα με την οποία τα σχήματα που εμφανίζει το ασπράδι ή ο κρόκος κατά τη βράση προ­λέγει τα μελλούμενα.

• Αερομαντεία¹³⁷ σύμφωνα με την οποία με πυξίδα την Αγία Γραφή προμαντεύεται το μέλλον με παρατηρήσεις στην ατμόσφαιρα στα μετεωρολογικά και ουράνια φαινόμε­να.

• Αριθμομαντεία¹³⁸ σύμφωνα με την οποία οι αριθμοί είναι ιεροί και διαδραματίζουν ένα καθοριστικό ρόλο στη ζωή και στο μέλλον του ανθρώπου και του σύμπαντος. Υ­ποστηρίζεται ότι ο Θεός μερίμνησε οι αριθμοί να έχουν ιερή αποστολή μέσα στην Αγία Γραφή. Ο κάθε αριθμός έχει μια εσωτερική έννοια η οποία του παρέχει μία αναμ­φισβήτητη δύναμη που επιδρά στο σύνολο του κοσμικού ρυθμού και ειδικότερα στις πράξεις και στα γεγονότα της ανθρώπινης ζωής.

• Αρτομαντεία¹³⁹ σύμφωνα με την οποία με το ζυμάρι  του ψωμιού μπορεί να προβλεφθεί το μέλλον.

• Αστρομαντεία¹⁴⁰ ή αστρολογία σύμφωνα με την ο­ποία τα άστρα κατέχουν μαγικές ιδιότητες και αποκαλύ­πτουν στους εξηγητές τους τα μυστικά των ανθρώπων και ιδίως το μέλλον τους.

• Βελονομαντεία¹⁴¹ σύμφωνα με την οποία η σωστή χρήση των βελόνων έχει τη δυνατότητα να προβλέπει τα μέλλοντα να συμβούν.

• Βιομαντεία¹⁴², σύμφωνα με την οποία το μέλλον του ανθρώπου μπορεί να προβλεφθεί από ορισμένα σημεία του σώματος του.

• Βροντομαντεία¹⁴³ και η βροχομαντεία σύμφωνα με την οποία οι βροντές και η βροχή φέρνουν μηνύματα από το Θεό τα οποία ο μάντης πρέπει να τα ερμηνεύσει για να προβλέψει το μέλλον.

• Γαστρομαντεία¹⁴⁴ σύμφωνα με την οποία η μελέτη των εντοσθίων των ζώων μπορεί να προβλέπει το μέλλον.

• Γεωμαντεία¹⁴⁵ σύμφωνα με την οποία τα μελλούμενα μπορούν να προβλεφθούν ανάλογα με τη μορφολογία και τη σύσταση του εδάφους.

• Γραφομαντεία¹⁴⁶ σύμφωνα με την οποία το μέλλον προβλέπεται από την ανάγνωση χειρογράφων του ενδιαφε­ρομένου από τον γραφομάντη.

• Ζωομαντεία¹⁴⁷. Οι ζωομάντεις υποστηρίζουν ότι μπο­ρούν να προβλέπουν το μέλλον μελετώντας τα εντόσθια ζώων.

• Καμπομαντεία¹⁴⁸. Ο καμπομάντης παρατηρεί τη φορά του καπνού που βγαίνει από το ψήσιμο σφαγίων και προ­λέγει το μέλλον.

• Καφεμαντεία¹⁴⁹ σύμφωνα με την οποία το μέλλον α­ποτυπώνεται στο φλιτζάνι του καφέ. Ο καφεμάντης έχει την ικανότητα να το διαβάζει.

• Ονειρομαντεία¹⁵⁰ η οποία είναι η ερμηνεία των ονεί­ρων.

• Χαρτομαντεία¹⁵¹ σύμφωνα με την οποία τα παιγνιό­χαρτα κρύβουν μαγικές δυνάμεις και ιδίως τα μυστικά του μέλλοντος. Η ανακάλυψη αυτών των μυστικών γίνεται μόνο από τους χαρισματούχους ανθρώπους οι οποίοι είναι οι χαρτομάντεις.

• Χειρομαντεία¹⁵² σύμφωνα με την οποία η επιστημονι­κή και σχολαστική παρατήρηση των χεριών του κάθε αν­θρώπου κάνει δυνατή τη γνώση του μέλλοντος.

Μια δεδομένη μαντική πρακτική σε όλα τα κοινωνικά στρώματα είναι η αστρολογία¹⁵³, η πρόβλεψη δηλαδή του μέλλοντος από τις θέσεις και τις κινήσεις των άστρων κα­θώς και η αστρολογία πιστεύει ότι το πεπρωμένο των αν­θρώπων και των λαών καθορίζονται από τις σχετικές θέ­σεις των άστρων και των πλανητών.

Ο Σατανισμός¹⁵⁴ είναι η θρησκεία του Σατανά και έχει πιστούς σε όλες τις Ηπείρους. Οι υπηρέτες του Εωσφόρου πιστεύουν ως Θεό τους το Σατανά, τον λατρεύουν ως Κύριο των πάντων και θεωρούν ότι ο Θεός τους είναι παντοδύνα­μος και άτρωτος¹⁵⁵.

Αυτοί που λατρεύουν το Σατανά πιστεύουν μ’ όλη τους την ψυχή σ’ αυτόν και απορρίπτουν όλους τους άλλους Θε­ούς. Πρεσβεύουν ότι ο Σατανάς είναι ο Κύριος τους, και ότι βέβαια υπάρχει και πορεύεται νικηφόρα.¹⁵⁶

 

---

¹²⁶ Περισσότερα βλ. σχ. Sean Sellers, Ο Σατανισμός της νέας Εποχής, Μετάφρ. Α. Δημητρίου.

¹²⁷ Προκοπίου, Μητροπολίτου Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, Το πρόβλη­μα του αποκρυφισμού στην Ελλάδα, στο: Παρουσία 1990, σελ. 3.

¹²⁸ Καραβιδοπούλου I., «Ο απόστολος Βαρνάβας και Παύλος στην Κύπρο: οι απαρχές του ευαγγελισμού της οικουμένης» στο Τόμος τιμητικός για τα είκοσι πέντε χρόνια αρχιερατικής διακονίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κιτίου κ.κ. Χρυσόστομου, Λάρνακα 1998, σελ. 581-600.

¹²⁹ Προκοπίου Μητροπολίτου Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, ο.π., σελ 3-6 και 19-21.

1³⁰ Χαλιβελάκη Δ., Αιρέσεις και δόγματα, Αθήνα 1994, σελ. 464.

¹³¹ Χαλιβελάκη Δ., ο.π., σελ. 458.

¹³² Χαλιβελάκη Δ., ο.π., σελ. 115.

¹³³ Χαλιβελάκη Δ., ο.π., σελ. 343.

¹³⁴ Χαλιβελάκη Δ., ο.π., σελ. 344.

¹³⁵ Χαλι6ελάκη Δ., ο.π., σελ. 903.

¹³⁶ Χαλιβελάκη Δ., ο,π., σελ. 123.

¹³⁷ Χαλιβελάκη Δ., ο.π., σελ. 44.

¹³⁸ Χαλιβελάκη Δ., ο.π., σελ. 108.

¹³⁹ Χαλιβελάκη Δ, ο.π. σελ. 117.

¹⁴⁰ Χαλιβελάκη Δ, ο.π, σελ. 122.

¹⁴¹ Χαλιβελάκη Δ, ο.π, σελ. 143.

¹⁴² Χαλιβελάκη Δ, ο.π, σελ. 149.

¹⁴³ Χαλιβελάκη Δ, ο.π, σελ. 156.

¹⁴⁴ Χαλιβελάκη Δ, ο.π, σελ. 162.

¹⁴⁵ Χαλιβελάκη Δ, ο.π, σελ. 172.

¹⁴⁶ Χαλιβελάκη Δ, ο.π, σελ. 180.

¹⁴⁷ Χαλιβελάκη Δ, ο.π, σελ. 315.

¹⁴⁸ Χαλιβελάκη Δ, ο.π., σελ. 403.

¹⁴⁹ Χαλιβελάκη Δ, ο.π., σελ. 410.

¹⁵⁰ Χαλιβελάκη Δ, ο.π., σελ. 572.

¹⁵¹ Χαλιβελάκη Δ, ο.π., σελ. 934.

¹⁵² Χαλιβελάκη Δ, ο.π., σελ. 936.

¹⁵³ Sean Sellers, ο σατανισμός της νέας εποχής, Μετάφρ. Α. Δημητρίου, σελ 87.

¹⁵⁴ Χαλιβελάκη Δ., ο.π., σελ. 764. Ο Σατανάς δημιουργήθηκε από το Θεό όπως όλα τα όντα. Ήταν άγγελος, ένα φωτεινό και πνευματικό ον που υπηρετούσε και δοξολογούσε τα πάντα «καλά λίαν» Τα ιερά κείμενα α­ναφέρουν ότι σε κάποια χρονική στιγμή αυτός ο άγγελος εξέπεσε του καλού και έγινε κακός, «πως εξέπεσεν εκ του ουρανού ο Εωσφόρος ο πρωί ανατέλλων, συνετρίβη εις την γην ο αποστέλλων προς πάντα τα έ­θνη» Ησ. 14,12 «Εθεώρουν τον Σατανά ως αστραπήν εκ του ουρανού πε­σόντα» Λουκ 10,18. Ως αιτία πτώσης αναφέρεται η υπερηφάνεια του και η αλαζονεία του, θέλησε να γίνει ανώτερος από το δημιουργό του και να πάρει τη δέση του στον ουρανό. Η άρνηση των ορίων της ύπαρξης του α­ποτέλεσε τη μεγαλύτερη ύβρη. Περισσότερα βλ. σχ. Ν. Ματσούκα, ‘Ο Σατανάς’, Θεσσαλονίκη 1999 και ακόμη Ν. Ματσούκα, ‘Δογματική και Συμ­βολική Θεολογία’, Θεσσαλονίκη. «Ο Διάβολος απ’ αρχής αμαρτάνει» Α Ιωάν., 38 και «ανθρωποκτόνος ην απ’ αρχής και εν τη αληθεία ου έστηκεν» Ιωάν 8,44. Αντιτίθεται στο πρόσωπο του Ιησού Μαρκ. 1,12 και είναι ο κατεξοχήν εχθρός του σωτηριώδους κηρύγματος του Θεανδρώπου Ματθ. 13,14. Δεν είναι μόνο ανθρωποκτόνος αλλά και Θεοκτόνος καθώς είναι υπαίτιος του πάθους του Ιησού Χριστού Λουκ. 22,3, αυτός του κίνη­σε το φθόνο εναντίον του. Δια της αμαρτίας και του θανάτου κυριαρχεί στον κόσμο, είναι ο άρχοντας του σκότους Εφεσ. 6,12 τον οποίο ο Χρι­στός νίκησε πάνω στο Σταυρό Κολ. 2,15, και Β’ Κορ. 10,5, Ιωάν. 12,31 και 16,11. Εφόσον ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο γιατί αποκαλείται ο Σατα­νάς «άρχον του κόσμου»; Ιωάν. 12,31 και 14,30 και 16,11. Ο όρος έχει μια ηθική έννοια. Ο σατανάς κυριαρχεί στον κόσμο μέσω της αμαρτίας στην οποία έχουν υποταχθεί οι άνθρωποι. Ο σατανάς δεν έχει κάποια πραγμα­τική εξουσία επάνω στην κτίση αλλά την αποκτά μέσω της πτώσης των ανθρώπων στην αμαρτία βλ. σχ. I. Ρωμανίδου, Το προπατορικόν αμάρτη­μα, Θεσσαλονίκη 1989.

¹⁵⁵ Χαλιβελάκη Δ, ο.π, σελ. 892.

¹⁵⁶ Χαλιβελάκη Λ., ο.π.. πελ. 774.

 

Από το βιβλίο: «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ»  – ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΑΒΑΛΑΣ

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

15   ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2012

ΠΗΓΗ: http://www.egolpion.com/mageia_manteia.el.aspx

ΕΙΝΑΙ ΟΙ “ΕΓΧΡΩΜΟΙ” ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ ; (ΟΧΙ)

Σχόλιο Xgrt.gr: Αντιρατσιστικό άρθρο!

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ, ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ;

Απόσπασμα από το βιβλίο «ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ» του Αρχιμ. Χριστοδούλου, πραγματικά επίκαιρο, αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους πιστεύουν ότι μπορούν να υπηρετούν δυο Κυρίους…

Κάποτε που ήμουνα μαζί με το Γέροντα στο κελλί του, βρήκα την ευκαιρία να λύσω μία απορία μου σχετικά με τη μαύρη φυλή. Με απασχολούσε, αν έχη κανένα κακό αντίκτυπο στην ψυχή τους το χρώμα του σώματος. Μήπως ο Θεός τους αποστρέφεται; Γιατί, καθώς πίστευα, δεν υπήρχαν από τη φυλή τους άνθρωποι που ν’ αγωνίσθηκαν και να σώθηκαν. Δεν είχα ακούσει ποτέ για μαύρο που να ευαρέστησε στον Θεό.

— Θα σου απαντήσω, μου είπε ο άγιος. Οι Αιθίοπες γενεαλογικώς κατάγονταν από τον Σημ. Και έχουμε πολλούς που κάλεσε ο Θεός στη Βασιλεία Του από τη φυλή τους. Έλαμψε μάλιστα η αρετή τους και με θαύματα. Θα σου διηγηθώ τρία παραδείγματα.

Σε παλαιότερα χρόνια ζούσε ένας τέτοιος μαύρος ληστής. Ήταν πανύψηλος άνδρας με φοβερό παρουσιαστικό. Λήστευε στα μέρη της Παννέφου κι ήταν τόσο τρομερός, ώστε όταν μούγγριζε πέθαινες από τον φόβο σου. Μια νύχτα όμως είδε ένα τρομακτικό όνειρο. Ήταν, λέει, μια απέραντη πεδιάδα κι αυτός στεκόταν στη μέση. Σε μια στιγμή στρέφει το βλέμμα του και βλέπει ένα πύρινο ποταμό, που κυλούσε με πολύ θόρυβο, κι έτρωγε στο διάβα του ακόμη και το χώμα και τις πέτρες. Έκανε λίγα βήματα πιο κοντά για να δη. Μόλις όμως πλησίασε, βγήκαν τέσσερις φλόγες, τον άρπαξαν από τα μαλλιά και τον τραβούσαν να τον ρίξουν μέσα στο φλεγόμενο ποτάμι, για να τον κατακάψουν. Του φάνηκε τότε ότι την ώρα που τον έσερναν, ένα πνεύμα τού είπε: «Άθλιε, αν μετανοούσες και γινόσουν μοναχός δεν θα μπορούσαμε να σε καταποντίσουμε εδώ μέσα».

Ξύπνησε κατατρομαγμένος. Τον είχε καταλάβει ίλιγγος και φρίκη απ’ το φοβερό θέαμα. Τι να σημαίνη; αναρωτιόταν. Και καθώς δεν μπορούσε να δώση εξήγηση  αποφάσισε να πάη σ’ ένα αναχωρητή μοναχό και να τον ρωτήση τι είναι αυτός ο πύρινος ποταμός, που ονειρεύτηκε. 

Παρευθύς πέταξε τα ληστρικά του σύνεργα και πήρε το δρόμο που οδηγούσε στην Πάννεφο. Βάδισε κάμποσο και σε λίγο ρίχνοντας γύρω του μια ματιά βλέπει ένα αναχωρητικό κελλί. Πλησίασε και χτύπησε την πόρτα. Ένας γέροντας τού άνοιξε αμέσως. «Καλώς ήρθες, λεβέ­ντη! Πως και μπήκες σ’ αυτό τον κόπο; Μήπως σε θορύβησε ο πύρινος ποταμός και οι τέσσερις φλόγες που σε άρπαξαν να σε ρίξουν μέσα; Τι φοβερή που είναι, παιδάκι μου, η απειλή εκείνου τού ποταμού! θέλεις να γλυτώσης από τη φρίκη του; Μετανόησε για τα ληστρικά σου κακουργήματα και γίνε μοναχός. Τότε θα σωθής».

Ο ληστής άκουσε εμβρόντητος τα λόγια τού ασκητή. Πέφτει αμέσως στα πόδια του: «Λυπήσου με, τίμιε πάτερ, τον μαύρο στο σώμα και στην ψυχή, παρακάλεσε. Ελέη­σέ με τον άθλιο και κάνε με ό,τι σε προστάξη ο Θεός». Με δάκρυα εξακολουθούσε να τον ικετεύη ώσπου ο άγιος εκείνος γέροντας τον έκειρε μοναχό. Και αφού τον δίδαξε όλα τα καθήκοντα της μοναχικής ζωής, του άφησε το κελλί του κι εκείνος αποσύρθηκε πιο βαθιά στην έρημο, για να ζήση ανάμεσα στα θηρία…

Εκείνος λοιπόν ο μαύρος με την πολλήν άσκησι έφτασε σε τέτοια μέτρα αρετής, ώστε την ώρα που προσευχόταν έμοιαζε ολόκληρος σαν πύρινος στύλος που λαμποκο­πούσε. Χιλιάδες, αμέτρητοι δαίμονες ρίχνονταν εναντίον του, αλλ’ αυτός τους περιφρονούσε όλους. Η προσευχή του τους έκαιγε και τους αφάνιζε ολότελα. Η σοφία τού Θεού είχε καταυγάσει τον νου του. Έγραφε βιβλία κι έστελνε επιστολές στους πατέρες της σκήτης και σε πολ­λούς άλλους. Όλους τους ωφελούσε διδάσκοντάς τους ανόθευτη και ξάστερη την αλήθεια τού Χριστού. Και όταν ο μαύρος αυτός πέθανε, το άγιο λείψανό του ανά­βλυσε πολύ μύρο, που, καθώς βεβαιώνουν όλοι στα μέρη εκείνα, θεράπευε τους δαιμονισμένους και όλους τους αρρώστους. Άλλ’ ας αρκεσθώ σ’ αυτά γι’ αυτόν.

Ένας άλλος μαύρος — γέρος και φτωχός — ζούσε σε μια πόλη γυρίζοντας εδώ κι εκεί κι όλο κάτι μουρμουρίζο­ντας. Γι’ αυτό πολλοί έλεγαν ότι είναι τρελλός. Ήρθε κά­ποτε μεγάλη ανομβρία σ’ εκείνη την πόλη. Η γη ήταν κατάξερη, τα ζώα ψοφούσαν, όλα τα φυτά κιτρίνισαν. Οι κά­τοικοι της πόλεως με τον επίσκοπό τους έκαναν συνεχώς λιτανείες και αγρυπνίες, αλλά τίποτε! Μια νύχτα, επί τέ­λους, βλέπει ο επίσκοπος στον ύπνο του έναν άγγελο να τού λέη: «Ο Θεός σε προστάζει να πάρης όλους τους κληρικούς σου και να πας στη νότια πύλη της πόλεως. Εκεί όποιον θα δης να έρχεται πρώτος απ’ τους αγρούς προς τα μέσα, παρακάλεσέ τον πάρα πολύ, μέχρι να τον πείσης να προσευχηθή στον Θεό. για να σας στείλει βροχή».

Αυτά είπε ο άγγελος κι εξαφανίσθηκε. Την άλλη μέρα πρωί-πρωί, μετά την ακολουθία τού όρθρου, ο επίσκοπος με το ιερατείο του ξεκίνησαν για την πύλη που υπέδειξε ο άγγελος. Δεν πέρασε πολλή ώρα και είδαν να έρχεται απ’ έξω ένας πολύ γέρος μαύρος που κουβαλούσε στους ώμους του ξύλα. «Γέροντα», τον παρακάλεσε αμέσως ο επίσκοπος, «προσευχήσου στον ελεήμονα Θεό να μας σπλαγχνισθή και να στείλη λίγη βροχή σε τούτη την κατάξερη γη».

Χωρίς δεύτερη κουβέντα ο γερο-μαύρος ύψωσε τα με­λανά γερασμένα χέρια του και προσευχήθηκε. Ξαφνικά άρχισε να βροντά και ν’ αστράφτη δυνατά. Σηκώθηκε άνεμος, μαζεύθηκαν σύννεφα στον ουρανό, κι άρχισε να βρέχη ραγδαία. Όλ’ αυτά έγιναν ώσπου ν’ ανοιγοκλείσης τα μάτια σου με μόνη την προσευχή τού μαύρου. Τόσο πολύ έβρεξε, ώστε από το νερό κινδύνευαν να πλημμυρί­σουν τα σπίτια. Τότε ο επίσκοπος παρακάλεσε πάλι τον γέροντα να σταματήση την βροχή. Κι εκείνος ύψωσε για δεύτερη φορά τα χέρια του στον ουρανό. Αμέσως η νερο­ποντή σταμάτησε!…

Όταν όλα γαλήνεψαν, τον παρακάλεσε ο επίσκοπος να τού φανερώση ποιος ήταν και πως πολιτευόταν, ώστε να έχη τέτοια παρρησία στον Θεό. Και ο σεβάσμιος εκείνος γέροντας αποκρίθηκε ταπεινά: «Με βλέπεις πως είμαι ένας τιποτένιος μαύρος και ζητάς να βρης αρετή σε μένα;». «Για τ’ όνομα τού Θεού», επέμεινε ο επίσκοπος, «φανέρωσέ μου όλη την αλήθεια προς δόξαν τού Κυρίου μας». «Δεν έχω κάνει τίποτε καλό, πάτερ. Να, μόνο από τότε που έγινα χριστιανός, δεν έφαγα δωρεάν ψωμί ανθρωπου. Κάθε μέρα πάω στο βουνό και μαζεύω ένα μικρό φόρτωμα ξύλα. Το βάζω στους ώμους μου και κατε­βαίνω στην πόλη να το πουλήσω. Από αυτά που κερδίζω κρατάω μόνο δυο οβολούς, ίσα για το φαγάκι της ημέρας. Τα υπόλοιπα τα δίνω στους ομοίους μου τους φτωχούς. Όταν χειμωνιάση και δεν μπορώ ν’ ανέβω στο βουνό για ξύλα, νηστεύω μέχρι να βρω καμμιά καλή μέρα. Τότε ξανανεβαίνω στο βουνό κατά τη συνήθειά μου και κουβαλάω το μικρό μου φορτίο, για να το πουλήσω και να βολευθώ, όπως πάντα μαζί με τους φτωχούς μου».

Έβαλε πάλι το γεροντάκι τα ξύλα στους ώμους, χαιρέτισε τον επίσκοπο και τους ιερείς και μπήκε στην πόλη, για να τα πουλήση.

Αλλά ας σταματήσω και γι’ αυτόν. Θα σου διηγηθώ ενός ακόμη τη ζωή, παιδί μου, για να βεβαιωθής ότι και πλήθη μαύρων έχει καλέσει ο υπεράγαθος Θεός στη βα­σιλεία του.

Όταν ζούσε ακόμη ο φιλόχριστος βασιλεύς Κωνστα­ντίνος επισκέφθηκα το Βόιο, όπου υπήρχε ένα παραθαλάσσιο κοινόβιο. Καθώς συζητούσα με τους αδελφούς πνευματικά θέματα, ήρθε η κουβέντα και για τους μαύ­ρους, ότι πάρα πολλούς απ’ αυτούς έχει τιμήσει ο Θεός. Τότε ένας αδελφός, ονόματι Χαρισήθης, είπε:

— Εγώ γνώρισα μαύρο που αναδείχθηκε μεγάλος ασκητής.

Και επειδή όλοι ζητούσαν να μάθουν τις σκληραγωγίες του, άρχισε ο Χαρισήθης.

— Ήμουνα σ’ ένα κτήμα του κοινοβίου και δούλευα στο αμπέλι. Μια μέρα είδα να κάθεται κάτω από ένα κλήμα κάποιος μαύρος. Είχε μπροστά του ένα πλυμένο κολοκύθι γεμάτο νερό και μερικά αγριόχορτα που τα έτρωγε. Τον παρατηρούσα συνεχώς πολλές μέρες και θαύμασα τη σκληραγωγία του, γιατί επί ένα μήνα δεν άλλαξε το νερό απ’ το κολοκύθι. Τόσο που γλύτσιασε το νερό και βρω­μούσε αφόρητα. Πολλές φορές τον παρακάλεσα να μ’ αφήση να του αλλάξω το νερό ή να του φέρω λίγο ψωμί, αλλά στάθηκε αδύνατο. Έμενε συνεχώς στο ίδιο μέρος τηρώντας σιωπή και όλη τη νύχτα έψαλλε και προσευχό­ταν.

Όταν τις μέρες του καλοκαιριού έπιανε πολλή ζέστη, πήγαινε στην παραλία, καθόταν πάνω σ’ ένα βράχο, και ψηνόταν όλη την μέρα. Πολλές φορές, όταν πήγαινε κα­νένας να τον δη, έκανε τον τρελλό κι έλεγε: «Ναι! ναι! σε ξέρω που ήρθες να με σκοτώσης, αλλά ο Θεός από πάνω σε βλέπει!», κι έδειχνε με το δάχτυλό του τον ουρανό.

— Αυτά είναι, παιδάκι μου, τα κατορθώματα των μαύ­ρων, είπε τελειώνοντας ο Νήφων. Γι’ αυτό μη νομίζης ότι είναι απόβλητοι από τον Θεό. Αλλά όπως το αμπέλι κάνει και μαύρα και άσπρα σταφύλια, κατά τον ίδιο τρόπο δημιούργησε και τους ανθρώπους ο Θεός. Άλλοι είναι μαύροι, άλλοι κίτρινοι, άλλοι λευκοί. Ανάλογα, ας πούμε, και με τη γη, γιατί κι αυτή είναι πολύμορφη.

Αυτά μου είπε ο δούλος τού Θεού και σηκώθηκε να προσευχηθή. Ύψωσε τα χέρια στον ουρανό και άρχισε να δέεται.

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    http://www.egolpion.com

7 ΙΟΥΝΙΟΥ  2012

ΠΗΓΗ: http://www.egolpion.com/mavroi.el.aspx

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΙΣ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ»;

 

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΙΣ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ»;

(Ι)

Η Ρώσικη Εκκλησία όχι μόνο δεν έχει αναγνωρίσει τις λεγόμενες «εναλλακτικές θεραπείες» αλλά εναρμονιζόμενη με τα πορίσματα της Θ’ & ΚΒ’ Πανορθόδοξης Συνδιασκέψεως στην οποία συμμετείχε σαν εκπρόσωπος του Ρωσικού Πατριαρχείου ο  Ιερομόναχος Θεοφάνης Λουκιάνωφ, «…προειδοποιεί και για τον κίνδυνο της εισαγωγής, με το πρόσχημα της «εναλλακτικής ιατρικής», των αποκρυφιστικών και «μαγικών» πρακτικών, οι οποίες  υποβάλλουν τη βούληση και τη συνείδηση των ανθρώπων στην επιρροή των δαιμονικών δυνάμεων».

«Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει το δικαίωμα και την πραγματική δυνατότητα της μη αποδοχής εκείνων των μεθόδων ασκήσεως επιρροής πάνω στον οργανισμό του, οι οποίες αντιτάσσονται στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις».

Σας υπενθυμίζουμε ότι στα Πορίσματα της ΚΒ’ Συνδιασκέψεως αναφέρεται… «ότι όλες οι μορφές και εκφάνσεις του αποκρυφισμού (αστρολογία, μαγεία, εναλλακτικές θερα­πείες κ.α.) δεν έχουν καμμία επιστημονική τεκμηρίωση και αξία. …»

Ξεκάθαρη απάντηση στα παπαγαλάκια του επαγγελματικού αποκρυφισμού από τη Ρώσικη Εκκλησία. Ξεκάθαρη απάντηση σε όσους αλλοιώνουν έννοιες – νοήματα και διδασκαλίες αιώνων προκειμένου να πουλήσουν το σάπιο εμπόρευμα των λεγομένων ενεργειακών θεραπευτικών μεθόδων. Σας παρουσιάζουμε τα αποσπάσματα από την επίσημη ιστοσελίδα της Ρωσικής Εκκλησίας σε 3 γλώσσες.

http://www.mospat.ru/ru/documents/social-concepts/xi/

 

http://www.mospat.ru/en/documents/social-concepts/xi/

http://www.mospat.ru/gr/documents/social-concepts/xi/

Στο δεύτερο μέρος, σε επόμενη ανάρτησή μας, θα μάθετε ποιοι είναι αυτοί που κόπτονται για την υγεία σας με προώθηση των ενεργειακών θεραπευτικών μεθόδων, του βελονισμού και της ομοιοπαθητικής μέσω της Ορθοδοξίας, ποιες είναι οι «αγνές» προθέσεις τους, με ποιους κορυφαίους Ομοιοπαθητικούς συνεργάζονται και ποιες οργανικές θέσεις κατέχουν! Προσεχώς…

ΠΗΓΗ: http://www.egolpion.com/alternative_russia.el.aspx

Μία ιστορική Μονή στην Μάνη

Συντάκτης: Ειρήνη Λαμπιώτη, Δημοσίευση: 29/05/2012

Είναι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της μανιάτικης γης.  Όλοι θα περάσουν από τον Κότρωνα, αλλά σχεδόν κανείς δεν θα μπει στον κόπο να ανηφορίσει την πλαγιά του βουνού Αραβίκια, πάνω από το ωραίο παραθαλάσσιο χωριουδάκι. Ο ανηφορικός τσιμεντόδρομος καταλήγει στην νότια άκρη του βουνού στο μοναστήρι της, σε μια θέση με εκπληκτική θέα. Σαν από αεροπλάνο θα θαυμάζετε κάτω τον Κότρωνα και την Προσηλιακή Μάνη. Η Mονή Μεταμορφώσεως Σωτήρα Γωνέας βρίσκεται πολύ κοντά στο χωριουδάκι Γωνέα και είναι εν μέρει αναστηλωμένη.

Από εκεί η θέα αληθινά κόβει την ανάσα! Το καθολικό είναι ένα από τα ομορφότερα εκκλησιαστικά μνημεία της Μάνης και είναι στολισμένο με ένα πολύ μεγάλο πλήθος τοιχογραφιών πολύ καλά διατηρημένων με χρώματα που λάμπουν ολοζώντανα!  Υπάρχουν δύο στρώματα τοιχογραφιών και χρονολογούνται πιθανώς στον 14ο αιώνα, εποχή που χτίστηκε η εκκλησία.

Η ιστορική Μονή της οικογένειας Καλλέργη.

  Η Γωνέα, είναι ο τόπος καταφυγής κλάδου της οικογένειας των εκ Κρήτης Καλλέργηδων. Οι Καλλέργηδες περί τα μέσα του 17ου µ.Χ. αιώνα, καταδιώχθηκαν από τους Τούρκους, διέφυγαν από την Κρήτη στη Μάνη και εποίκησαν τον οικισµό της Γωνέας, που βρίσκεται σε δυσπρόσιτη αντηρίδα, της σειράς των λόφων της Αραβίκιας σε υψόµετρο 100 µέτρων από τη θάλασσα και σε µικρή απόσταση από το µυχό του κόλπου της Κολοκυθιάς.

Η µονή της Γωνέας είναι καθαγιασµένη προς τιµήν της Μεταµόρφωσης του Σωτήρα και είναι ευχαριστήρια έκφραση των Καλλέργηδων προς το Σωτήρα Χριστό για τη διάσωσή τους από τους Τούρκους και τους κινδύνους, που πέρασαν στη θαλάσσια περιπέτειά τους µέχρι να φθάσουν από την Κρήτη στη Μάνη.

Η µονή της Γωνέας είναι και σήµερα µεγαλόπρεπη, παρά την εγκατάλειψή της και την αδιαφορία της αρχαιολογικής υπηρεσίας και των τοπικών αρχών. Το υψηλό περιτείχισµα της µονής, τα κελιά, η τράπεζα, το αρχονταρίκι, ο φούρνος, οι αποθήκες και η σωζόµενη ωραία μικρή εκκλησία της µε τις αξιόλογες τοιχογραφίες, παρά τη λεηλασία και την παντελή έλλειψη συντήρησης, φανερώνουν την επιβλητική παρουσία της µονής, που πήγασε από την ευλάβεια και τη βαθιά πίστη των Καλλέργηδων στον Σωτήρα Χριστό.

Οι βυζαντινές τοιχογραφίες του 18ου µ.Χ. αιώνα.

  Στη δυτική κάµαρα απεικονίζονται «οι Αίνοι µε το Χριστό που περιβάλλεται από το ζωδιακό κύκλο».  Ο «Οκτώβριος» εικονίζεται µε τη µορφή «σκορπιού». Κάτω από το ζωδιακό κύκλο στο βόρειο σκέλος υπάρχουν πιστοί, που δέονται και υµνούν τον Κύριο και στο νότιο απεικονίζονται κυρίως ζώα και χαλάζι, χιόνι, κρύσταλλος και φωτιά.

Οι αρχαιολόγοι έχουν διαπιστώσει και δεύτερο στρώµα τοιχογραφιών, που διακρίνεται στην Ανατολική κάµαρα του ναού. Για την Ιστορία αναφέρω μια μάχη που συνέβει το 1614, στο σημείο που βρίσκεται κάτω από την ιστορική μονή, μεταξύ μανιατών και οθωμανών.

Συγκεκριμένα,  σουλτάνος, στην αδυναμία του να υποτάξει την Μάνη, ανάθεσε τη φροντίδα αυτή στο διάσημο Οθωμανό κουρσάρο Μουσολίν Ραίζ δίνοντας του τιμές, αξιώματα και συμπαραστάτη το Σιλάν-πασά των Ιωαννίνων.

Και η μάχη με τον Οθωμανό κουρσάρο Μουσολίν Ραίζ.

Ο Μουσολίν Ραί  το 1613 εισχωρεί με πεζούς και στόλο στα χωριά του κόλπου της Κολοκυθιάς, στον Κότρωνα, που εκεί τα πλοία του βρίσκουν αραξοβόλι στο απάνεμο λιμανάκι της Αρέας-Κότρωνα και αποβιβάζει τα στρατεύματα του, τους πειρατές του. Οι κάτοικοι των χωριών πανικόβλητοι πήραν τα όρη και τα βουνά για να κρυφτούν σε σπήλαια και τσαράνες προκειμένου να αποφύγουν την αιχμαλωσία, το θάνατο και τον εξανδραποδισμό.

  Τα στρατεύματα του Μουσολίν Ραίζ άρπαζαν και κατάστρεφαν ότι έβρισκαν μπροστά τους, παραδίδεται μάλιστα ότι στο δρόμο τους συνάντησαν ένα νέο άνδρα με σκοτισμένα λογικά, σακάτη (χωλό) στα άκρα, που περιφερόταν άσκοπα και αγνοούσε τον κίνδυνο, τον συνέλαβαν, για να τον ανακρίνουν, κι αυτός ξεστόμιζε ακαταλαβίστικα λόγια και παρά το ότι δεν λάμβαναν καμμία πληροφορία, συνέχιζαν να τον φέρουν μαζί τους, έχοντας τον ως προπομπό.

Στη διαδρομή της πορείας προς το χωριό Αφούγγια (Σκαλτσοτιάνικα), ο χωλός άνδρας άκουσε κλάματα μωρού και το ένστικτο του τον προέτρεψε με αλαλαγμούς και χοροπηδητά να ξεφωνίζει στρεβλές φράσεις που έλεγαν: “σκύλα πνίξε το παιδί σου για να σώσεις τη ζωή σου!!!, σκύλα πνίξε το μωρό σου για να σώσεις το λαό σου”. Το μωρό κατά την παράδοση συνέχισε το κλάμα και οι πειρατές εντόπισαν τη σπηλιά, που κρύβονταν οι φυγάδες, κυρίως γυναικόπαιδα.

Η είσοδος της σπηλιάς ήταν ένα μικρό στενό πέρασμα και οι εγκλωβισμένοι αντιστέκονταν με πείσμα και η σύλληψη των γυναικόπαιδων ήταν αδύνατη. Οι επιδρομές του Μουσολίν Ραίζ με σπουδή για να τελειώνουν στα γρήγορα, έβαλαν φωτιά στο άνοιγμα της εισόδου, με δεδομένο το θλιβερό αποτέλεσμα, ο καπνός και η έλλειψη αερισμού τους δημιούργησε ασφυξία με αποτέλεσμα να προτιμήσουν το θάνατο παρά την αιχμαλωσία, την ατίμωση και τον εξανδραποδισμό.

Ο Μουσολίν Ραίζ θεώρησε πως ήταν εύκολα τα πράγματα και την επόμενη χρονιά, το 1614, έρχεται με χίλιους περίπου στρατιώτες και αντιμετωπίζει τους Μανιάτες με περίσσια σκληρότητα. Η οργή όμως η αγανάκτηση και το μένος των γενναίων της Μάνης έφερε το οικτρό τέλος τους. Οι Μανιάτες επιτέθηκαν με μανία κατά των Οθωμανών κάτω από το σημερινό μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα της Γονέας στην περιοχή του κόλπου της Κολοκυθιάς, και κατάσφαξαν τους στρατιώτες του Μουσολίν Ραίζ, αλλά και ο ίδιος δεν διέφυγε το θάνατο…

Το άρθρο του κ. Σταύρου Λιλόγλου έστειλε στο pyles.tv το www.pireasnews.gr

Pyles.tv

29 Μαϊου: ημέρα θλίψης, γιατί “η Πόλις εάλω…”

Συντάκτης: Νικόλαος Αλεβιζόπουλος, Δημοσίευση: 29/05/2012

29 ΜΑΙΟΥ: ημέρα θλίψης  γιατί «Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ…».  Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, πρωτεύουσας του Βυζαντινού κράτους, από τους Τούρκους το 1453, το τέλος ουσιαστικά του Βυζαντίου ως πολιτικής οντότητας, δεν σήμανε και το τέλος της διάχυσης του Βυζαντινού πολιτισμού.

Μπορεί  τα τουρκικά στρατεύματα του Μωάμεθ Β’ μετά από γενική έφοδο, κυρίως στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, να μπαίνουν αλαλλάζοντας  στην Κωνσταντινούπολη, όμως ο ηρωικός, σύμφωνα με την παράδοση, θάνατος του Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου, του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, επισφραγίζει την άλωση της Βασιλίδας από το Μωάμεθ τον Πορθητή, με μεταφυσικό νόημα, σχεδόν με μυστηριακή πνοή.

Η πτώση της ιστορικής πόλης και η ηρωική και ιερή μορφή του τελευταίου υπερασπιστή Αυτοκράτορα, σημειώνουν και το τέλος του Βυζαντίου με την υπερχιλιετή, ένδοξη και σκληρή πολεμική ιστορία του, με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη και τον απαστράπτοντα πολιτισμό του.

Ο τελευταίος αυτοκράτορας…

Ο τρόπος που θυσιάστηκε ο τελευταίος Αυτοκράτορας, καθώς και ότι δεν διασώθηκαν πληροφορίες για τις τελευταίες στιγμές του στο πεδίο της μάχης, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για ποικίλους θρύλους με κυριότερο αυτόν του «μαρμαρωμένου βασιλιά» που περιμένει την στιγμή να ανακτήσει την Πόλη και την Αυτοκρατορία του. Μια λαϊκή, χριστιανική παράδοση, αναφέρει ότι τη στιγμή που διέρρηξαν οι Τούρκοι την πύλη της Αγίας Σοφίας τελούνταν θεία λειτουργία και ο ιερέας τη στιγμή που είδε τους μουσουλμάνους να ορμούν στο πλήθος των πιστών, εισήλθε και εξαφανίσθηκε μέσα στον τοίχο, πίσω από το Άγιο Βήμα, που άνοιξε μπροστά του κατά τρόπο μαγικό. Λέγονταν ότι όταν η Κωνσταντινούπολη θα επανέλθει στα χέρια των Χριστιανών, ο ιερέας θα βγει από τον τοίχο για να συνεχίσει την λειτουργία.

Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, ο Αμερικανός ιστορικός Ε. Α. Γκρόσβενορ αναφέρει ότι στην συνοικία Αμπού Βεφά στην Κωνσταντινούπολη, υπήρχε ένας χαμηλός ανώνυμος τάφος τον οποίο οι Έλληνες της πόλης τιμούσαν ως τάφο του Κωνσταντίνου και τον χρησιμοποιούσαν κρυφά ως τόπο προσευχής. Όμως η Οθωμανική Κυβέρνηση επενέβη εκείνη την εποχή επιβάλλοντας ποινές και ερημώνοντας το μέρος .

Η αποφράδα ημέρα του 1453…

Χάρις στα απόρθητα τείχη της και στην ισχύ του βυζαντινού κράτους η Κωνσταντινούπολη έμεινε απόρθητη για σχεδόν 1000 χρόνια. Γνώρισε πολλές πολιορκίες από τους Αβάρους, τους Άραβες, τους Ρώσους, τους Βουλγάρους, αλλά έμελλε να πέσει για πρώτη φορά το 1204 στα χέρια των Σταυροφόρων, οι οποίοι κατευθύνονταν προς την Παλαιστίνη για να ελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους. Οι Βυζαντινοί ξαναπήραν στην κατοχή τους την Κωνσταντινούπολη το 1261 και τη διατήρησαν για σχεδόν 200 χρόνια ακόμη. Παρά την αδυναμία τους, θα αποκρούσουν και άλλες πολιορκίες μέχρι να φθάσει η αποφράδα μέρα του 1453.

Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους κράτησε περίπου 3 μήνες και, τελικά, ο σημαντικά ισχυρότερος Μωάμεθ την κατέλαβε την Τρίτη 29 Μαΐου 1453.Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου οι Τούρκοι όρμησαν μέσα στην πόλη αρχίζοντας μαζικές λεηλασίες. Ένα μεγάλο πλήθος πολιτών κατέφυγε στην Αγία Σοφία, ελπίζοντας να βρει εκεί ασφάλεια. Αλλά οι Τούρκοι διέρρηξαν την κεντρική πύλη και όρμησαν μέσα στην εκκλησία όπου έσφαξαν το πλήθος, χωρίς διάκριση φύλου και ηλικίας. Την ημέρα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης, ή πιθανόν την επόμενη, ο Σουλτάνος εισήλθε επίσημα στην πόλη και πήγε στην Αγία Σοφία, όπου και προσευχήθηκε. Κατόπιν ο Πορθητής εγκαταστάθηκε στα αυτοκρατορικά ανάκτορα των Βλαχερνών.

Θανάτωση του άμαχου πληθυσμού, χωρίς διάκριση!

 Όπως παραδίδει ο Γεώργιος Φραντζής, δόθηκε διαταγή για τριήμερη λεηλασία της πόλης. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ουσιαστικά η λεηλασία έπαυσε μετά την πρώτη ημέρα. O ιστορικός Μιχαήλ Δούκας αναφέρει πως ο σουλτάνος επιφύλαξε για τον εαυτό του τα οικοδομήματα και τα τείχη της πόλης, αφήνοντας τα υπόλοιπα αγαθά, τους αιχμαλώτους και τα λάφυρα στη διάθεση των στρατευμάτων . Ο άμαχος πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης θανατωνόταν χωρίς διάκριση.

Οι εκκλησίες με επικεφαλής την Αγία Σοφία, καθώς και τα μοναστήρια, με όλο τους τον πλούτο, λεηλατήθηκαν και βεβηλώθηκαν, ενώ οι ιδιωτικές περιουσίες έγιναν αντικείμενο αρπαγής και λαφυραγωγίας. Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών χάθηκαν αναρίθμητοι πολιτιστικοί θησαυροί. Πολύτιμα βιβλία κάηκαν, κομματιάστηκαν ή πουλήθηκαν σε εξευτελιστικές τιμές. Ο ιστορικός Κριτόβουλος, που ανήκε στο φιλο-οθωμανικό στρατόπεδο, αναφέρει ότι δεν υπήρξε στοιχειώδης οίκτος κατά τις λεηλασίες και η πόλη ερημώθηκε ολοσχερώς.

Μία συγκλονιστική μαρτυρία: “Εάλω η Πόλις…”

«…. Οι Έλληνες μόλις διέτρεξε η φήμη πως έπεσε η Πόλη, άλλοι άρχισαν να τρέχουν προς το λιμάνι στα πλοία των Βενετσιάνων και των Γενοβέζων και καθώς ορμούσαν πολλοί πάνω στα πλοία βιαστικά και με ακαταστασία χάνονταν, γιατί βούλιαζαν τα πλοία. Και έγινε εκείνο που συνήθως γίνεται σε τέτοιες καταστάσεις. Με θόρυβο, φωνές και χωρίς καμιά τάξη έτρεχαν να σωθεί ο καθένας μέσα σε σύγχυση…

  Ένα μεγάλο πλήθος άνδρες και γυναίκες, που όλο και μεγάλωνε από τους κυνηγημένους, στράφηκε προς τον πιο μεγάλο ναό της Πόλης, που ονομάζεται Αγιά Σοφιά. Μαζεύτηκαν εδώ άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Σε λίγο όμως πιάστηκαν από τους Τούρκους χωρίς αντίσταση. Πολλοί άνδρες σκοτώθηκαν μέσα στο ναό από τους Τούρκους. Άλλοι πάλι σ’ άλλα μέρη της Πόλης πήραν τους δρόμους χωρίς να ξέρουν για που. Σε λίγο άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι πιάστηκαν και πολλοί όμως από τους Έλληνες φάνηκαν γενναίοι: αντιστάθηκαν και σκοτώθηκαν, για να μη δουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους σκλάβους.

 Σε όλη την Πόλη τίποτε άλλο δεν έβλεπες παρά αυτούς που σκότωναν και αυτούς που σκοτώνονταν, αυτούς που κυνηγούσαν και κείνους που έφευγαν».

Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, “Απόδειξις ιστοριών”

Ας πάψουμε να είμαστε μίζεροι! Ας νιώσουμε περήφανοι για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία!

Ουσιαστικά το Βυζάντιο υπήρξε πολυσχιδέστερο και πολυπλοκότερο από ό,τι φαντάζονται οι πολέμιοι του. Και όπως κάθε πολιτισμός, έχει κι αυτό τους επικριτές του και τους φανατικούς οπαδούς του. Το μόνο βέβαιο είναι ότι  σήμερα δεν θα μπορούσαμε να μιλούμε για ελληνική μόρφωση και παιδεία αν δεν ήταν αυτό που διέσωσε και, μέσω των αιώνων, διέσπειρε το ελληνικό πνεύμα σε όλο τον κόσμο.

Ας πάψουμε να είμαστε μίζεροι και ας αισθανθούμε υπερήφανοι για τη μοναδική αυτοκρατορία στον κόσμο που κράτησε τόσα χρόνια και έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε κάθε έθνος που ήρθε σε επαφή μαζί του. Ας πάψουμε να παπαγαλίζουμε τις ανθελληνικές αθλιότητες ορισμένων ξένων ιστοριογράφων που εξυμνούν κρατίδια διάρκειας δεκαετιών και λησμονούν έστω και να αναφέρουν το χιλιόχρονο οικοδόμημα του Βυζαντίου. Ας πάψουμε να πιστεύουμε τις εκ του πονηρού υπεκφυγές μερικών ξένων ιστοριογράφων οι οποίοι από τη μία θεωρούν το Βυζάντιο ως μη-σημαντικό και από την άλλη προσπαθούν να υποστηρίξουν – ο καθένας για τη χώρα του – ότι η δική τους χώρα είναι οι πραγματικοί συνεχιστές αυτής της “μη-σημαντικής” χιλιόχρονης αυτοκρατορίας.

Η Ρωσσία, η Αυστροουγγαρία και η Γερμανική Συνομοσπονδία (και όχι μόνο) χρησιμοποίησαν σαν σημαία το δικέφαλο αετό για να αποδείξουν ότι ήταν συνεχιστές του Βυζαντίου. Δεν πρέπει να αφήσει ο καθένας τις προσωπικές του αντιθρησκευτικές απόψεις να επικαλύψουν όλα τα λαμπρά και ενδιαφέροντα, θετικά στοιχεία του Βυζαντινού πολιτισμού.

Δυστυχώς μόνο στην Ελλάδα της γκρίνιας και της μιζέριας μπορεί να παρατηρηθεί το φαινόμενο του να υπάρχουν μερικοί που πιστεύουν ότι το ελληνικό έθνος για 1100 χρόνια ως δια μαγείας “εξαφανίστηκε” από προσώπου Γης και μετά το 1821, ως δια μαγείας πάλι, εμφανίστηκε ξανά στον ίδιο χώρο! Ας γίνουμε η Ελλάδα της αυτογνωσίας που προσφέρει η ιστορική γνώση. Γιατί ο Βυζαντινός πολιτισμός ήταν πλούσιος και σε κάθε περίπτωση αντικειμενικά ανώτερος από κάθε άλλον της ίδιας περιόδ��υ.  Το Βυζάντιο ήταν περισσότερο “φως”…από όσο ήταν σκοτάδι.

Γράφει η Αμαλία Κ. Ηλιάδη
φιλόλογος-ιστορικός (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ’ το Α.Π.Θ.)
Υπεύθυνη Σχολικής Βιβλιοθήκης 2ου Ε.Π.Α.Λ.  Τρικάλων
http://users.sch.gr/ailiadi , http://www.matia.gr

ΠΗΓΗ: Pyles.tv

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς Ιωάννης ξυπνάει (κυριολεκτικά)!

Ο Διάβολος σε μορφή Αγίας…

Αυτό που θα πω μου σηνέβη στ’ αλήθεια. Πριν απο περίπου 3 μήνες ήταν γύρω στις 2 το βράδυ και σκέφτηκα να ξαπλώσω στον καναπέ του σπιτιού μου επειδή βαριώμουν να στρώσω το κρεβάτι. Ξάπλωσα και για 10 λεπτά ήταν όλα ήσυχα, ξαφνικά πετάγομαι όρθια διότι αισθάνθηκα κάτι να με ακουμπάει, κοιτάζω γύρω μου και πιάνω το ρολόι να δω την ώρα. Ήταν 3 και μισή. Ανεξηγήτα προχώρησε η ώρα τόσο γρήγορα. Εκείνη την στιγμή σηκώθηκα να πάω να προσευχηθώ σε μια εικόνα της Αγίας Σοφίας (έτσι με λένε) που ήταν δίπλα στον καναπέ, κρεμασμένη στον τοίχο επειδή φοβήθηκα. Όταν άρχησα να λέω το Πάτερ Ημών η εικόνα….

Συνέχεια της ιστορίας…

ΠΗΓΗ: http://www.xgrt.gr

Τι γιορτάζουμε την Μεγάλη Παρασκευή

“Τη Αγία και Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ τα ΑΓΙΑ και σωτήρια και φρικτά Παθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν ” τούς εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τούς γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τούς ήλους, την λόγχην και προ πάντων τον Σταυρόν και τον θάνατον, α δι’ ημάς εκών κατεδέξατο ” έτι δε και την του ευγνώμονος ληστού, του συσταυρωθέ- ντος αυτώ, σωτήριον εν τω σταυρώ ομολογίαν.”
Εσταυρώθης δι’ εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν” εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι.”(Μακαρισμοί μετά έξοδον Εσταυρωμένου)

Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:

α) Τα πτυσίματα
β) τα μαστιγώματα
γ) τις κοροϊδίες
δ) τους εξευτελισμούς
ε) τα κτυπήματα
στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
ζ) Σταύρωση και
η) τον θάνατο του Χριστού μας.

H Μεγάλη Παρασκευή συμβολίζει τα συμβάντα της δίκης του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο, την μαρτυρική πορεία Του προς τον Γολγοθά, την Σταύρωση του και τελικά την Ταφή του.

Ο Επιτάφιος βρίσκεται στην εκκλησία στολισμένος με ανοιξιάτικα λουλούδια. Μετά το τέλος της Λειτουργίας κάθε ενορία γυρνά τον επιτάφιο στην περιφέρεια της, σε μερικές εκκλησίες απλώς περιφέρεται γύρω από την εκκλησία. Ήδη σε πολλές περιοχές της Ελλάδας τα πρώτα
πυροτεχνήματα εμφανίζονται την βραδιά του επιτάφιου.

http://www.madata.gr

ΠΗΓΗ: http://pournari.blogspot.com/2012/04/blog-post_13.html

Μεγάλη Πέμπτη η περιφορά του εσταυρωμένου στο Ναύπλιο

Holy Thursday procession of the Crucified in Nafplio

Μεγάλη Πέμπτη η περιφορά του εσταυρωμένου στο Ναύπλιο

« Μεγάλη Πέμπτη η περιφορά του εσταυρωμένου στο Ναύπλιο »

Η Μεγάλη Παρασκευή μας φέρνει ενώπιον των Παθών του Κυρίου μας. Ο Χριστός υποφέρει, σταυρώνεται και πεθαίνει, για να μας οδηγήσει…
στην σωτηρία, την απαλλαγή από την φθορά και την αμαρτία που διαποτίζει την ύπαρξή μας και να μας δώσει την Ζωή. Στους Μακαρισμούς, που ψάλλουμε μετά την έξοδο του Εσταυρωμένου, διαβάζουμε χαρακτηριστικά: Εσταυρώθης δι εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν. Εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι . Η συγγνώμη του Σταυρού και η ανάβλυση της ζωής μέσα από το Πάθος, μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε ότι αληθινή ελευθερία δεν νοείται χωρίς θυσία.

Μεγάλη Πέμπτη απόγευμα στον Ιερό ναό της Αγίας Τριάδος Ναυπλίου σε μία κατανυχτική ατμόσφαιρα ο Ιερέας του ναού Πατέρας Ηλίας Αλευράς με τρεμάμενη φωνή Λέγοντας το σήμερον κρεμάται επί ξύλου… μεταφέρει γύρω γύρω από τη εκκλησία στην πλάτη του τον σταυρό. Ο κόσμος που έρχεται στην εκκλησία είναι πάρα πολύς . Η θυσία του Χριστού στο Γολγοθά ήταν άρνηση της βιολογικής επιβίωσης της ανθρώπινης φύσης, καθώς ο Χριστός ως Θεάνθρωπος και αναμάρτητος μπορούσε να μην πεθάνει. Ήταν όμως η σπουδαιότερη κατάφαση της ζωής, από την ίδια τη Ζωή. Όπως λέει ένα από τα πιο όμορφα εγκώμια της Μ. Παρασκευής, σαν τον πελεκάνο, που, όταν τα παιδιά του δηλητηριάζονται από το τσίμπημα του φιδιού, τρυπά τα πλευρά του και τους μεταγγίζει το αίμα του για να τα σώσει, πεθαίνοντας ο ίδιος, έτσι κι ο Χριστός μας δίνει το αίμα Του, για να σωθούμε από το δηλητήριο της αμαρτίας και του θανάτου και να ξαναβρούμε το αληθινό νόημα της ύπαρξής μας.

 ΠΗΓΗ: http://www.axortagos.gr/megali-pempti-perifora-tou-estavromenou-sto-nafplio.html

Προφητικός πρόλογος του βιβλίου ‘Διδαχαί Οσίων Πατέρων’ από το 1955

Διαβάστε τον συγκλονιστικό πρόλογο του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Μουστάκα ο οποίος επιμελήθηκε την εξήγηση – όπως αναφέρεται – του βιβλίου Διδαχαί Οσίων Πατέρων της Εκκλησίας.

Το βιβλίο εκδόθηκε το 1955 ενώ ο πρόλογος συνάχθηκε από τον Αρχ. Χρυσόστομο στις 20/7/1954.

Σας παραθέτουμε τον πρόλογο, ενώ αμέσως μετά μπορείτε να δείτε και αυτούσιο το βιβλίο.

Για την υπόδειξη αυτή, ευχαριστούμε τον αναγνώστη μας Εμμανουήλ, τον οποίο και καλωσορίζουμε στην συγγραφική μας ομάδα ως etherovamwn!

Πρόλογος

Αδελφέ Αναγνώστα,

Ζώμεν εις μίας εποχήν ασύνηθων προμηνυμάτων των επερχόμενων τη οικουμένη δεινών. Αργά ή γρήγορα ο Παγκόσμιος Πόλεμος της ηλεκτρικής ατομοβόμβας, θα εκραγεί και ως αιφνίδιος κεραυνός θα επιπέσει κατά της κεφαλής της μοιχαλίδος και αμαρτωλής γενεάς μας.

Τότε, νέα Βαβέλ θα συνταράξει πάσαν ψυχήν.

Τότε, θα αντικρύσεις γεγονότα πρωτοφανή και συγκλονιστικά.

Πρώτοι οι φίλοι σου θα γίνουν κύνες και θα σε καταδιώκουν μέχρι απωτέρας κρύπτης, ίνα αρπάσουν τον άρτον εκ του στόματός σου και ροφήσουν το αίμα εκ της καρδίας σου.

Ο Θεός θα αποστρέψει το πνεύμα και τους Αγγέλους Αυτού εκ της γης, ήτις θα αναστατωθεί ώσπερ εν καιρό μεγάλου σεισμού.

Αι εκκλησίαι θα εξελίσσονται εις σαλόνια με κλειδοκύμβαλα και με Γενοβέφας. Πάσα επικοινωνία μετά του Θεού θα διακοπεί και αντί μυσταγωγίας, θα ακούεται ο οφιοειδής ψίθυρος των σειρήνων.

Εν μέσω σκοτεινού κοινωνικού χάους, οι αγωνιζόμενοι Χριστιανοί θα ομοιάζουν προς πτηνά αναζητούντα, ένεκα σφόδρας νεροποντής, φωλέας υπό τα φυλλόματα δένδρων, ή προς τυφλούς οδηγούμενους υπό παιδίων δι’ επαιτείαν.

Ύπνος ναρκωτικός θα καταλάβει πάντας επί του πλανήτου, καθώς ο προκαλούμενος υπό των μυιών της Αφρικής. Θα δυνηθούν δε να αγρυπνήσουν και να σωθούν μόνον όσοι ετοιμάσουν δι’ εαυτούς σταυρόν και ήλους του Γολγοθά, ή εν προχειροτάτον φέρετρον.

Νέος Ναβουχοδονόσορ και νέα Ιεζαβέλ δεν θα εγερθεί, αλλά κάτι χειρότερον εκείνων, τουτέστιν ο πονηρός και υπερήφανος και λάγνος και οργίλος εκάστου οφθαλμός.

Ο αποχωρισμός της ψυχής από του σώματος δεν θα είναι δυνατόν να επέλθη, η μη μόνον δια της στιλβούσης ρομφαίας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Τα Άγια και ιερά σκέυη θα αντιζυγίζονται μετά των οψωνίων της αγοράς.

Ο Μωάμεθ θα επαναβιώση με ετέραν μορφήν.

Οι γονείς θα υποταχθούν υπό τας διαταγάς και απειλάς των υιών και των θυγατέρων των.

Οι κυβερνήται των λαών θα απομονωθούν, μη δυνάμενοι να επιβάλουν νόμους ανορθώσεως και ισορροπίας.

Χείμαρροι δαιμονίων θα κατακλύσουν την ύπαιθρον και τας πόλεις.

Οι ιατροί θα περιέλουν εις αμηχανίαν και μόνον έμπειροι ερημίται θα εκκαθαρίζουν την βρώμαν των τοιούτων επιδημικών ασθενειών.

Η ελεημοσύνη θα εξαρτάται όχι μόνον από το να προσφέρεις και το δεύτερο ένδυμά σου, αλλά και από την θυσίαν αυτής της ψυχής σου, καθώς και από την πίστην και την ελπίδα σου εις τον Θεόν.

Και από αυτάς έτι τας οικογενειακάς εστίας, ασφαλέστερα θα αποδειχθούν τα φρενοκομεία.

Παρά πάσαν προσδοκίαν οι πλέον βάρβαροι των ανθρώπων θα σταθούν μετά βαθύτερας κατανύξεως προ της δόξης του Κυρίου.

Το δαιμόνιον πάντως της βλασφημίας θα εξακολουθήσει να παραμένει κωφόν.

Ο πνευματικός πόλεμος θα διεξάγεται ταυτοχρόνως και κατά μέτωπον και εκ πλαγίων και εκ των όπισθεν και εκ των άνω και εκ των κάτω.

Η Έυα θα επανεμφανιστεί άνευ φύλλου συκής, κλαίουσα ως ο κροκόδειλος και υποκρινόμενη ότι δήθεν ευρίσκεται εις τον Παράδεισον της Εδέμ.

Ευκολώτερον πράγμα θα είναι να θαυματουργήσεις παρά να εξηγήσεις αληθώς την Αγία Γραφή. Τα λαμπρότερα παλάτια θα κτίζωνται εις τας ερήμους και εις τα νεκροταφεία.

Μόνον εν όργανον θα αναμέλπη την ωδήν την θεοτερπή, ήγουν η μυστική λύρα του Πνεύματος.

Νέον είδος αυτοκτονίας θα επινοηθεί, με τας βιταμίνας του Εωσφόρου, η δε νηστεία θα εκλείψει και κατ’ ουσίαν και κατά τύπους.

Δυσκολώτερον θα είναι να ξεχωρίσεις ανάμεσον του καλού και του κακού, ανάμεσον του Χριστούν και του διαβόλου, παρά να διακρίνεις πορφυράν εις το βάθος της θαλάσσης.

Η φιλοξενία προς τους οδοιπόρους θα παύσει, ενώ πάντες θα φιλοξενούν τον Σατανάν εις την καρδίαν των.

Πάσαι οι κοσμοκατοίκητοι περιοχαί θα λιμνάσουν, το δε ύδωρ θα κράζη μετά βοής εις τους ανθρώπους και θα λέγει προς αυτούς: ‘Μετουσιωθείτε καλύτερον εις σπουργίτας παρά εις εγχέλεις’.

Όλοι θα προτιμούν την αγχόνην, παρά την εξομολόγησιν.

Τόση οκνηρία θα ενσκύψει, ώστε οι εφευρέται θα ανακαλύπτωσι ψευδείς ανθρώπους, προς εξυπηρέτησίν των.

Τα ύδατα των πηγών θα τρέχουν ποταμηδόν επί των κοιλάδων, αλλ’ ουδείς θα καλλιεργεί κήπον.

Έσχατος κίνδυνος θα αναγκάσει πάντας ίνα μεταβάλει έκαστος την οικίαν αυτού εις φυλακήν, αλλοίμονον δε εις τους μη αυτοεγκλείστους.

Πόλεις άνω των 50.000 κατοίκων θα σβεσθούν εκ του γεωγραφικού χάρτου καθ’ ολοκληρίαν.

Συνεργεία πειρασμών θα τροχίζουν τας γλώσσας των ανθρώπων επιμελέστερον, παρ’ όσον οι γύφτοι τας ψαλίδας των λαιμητόμων.

Μεγαλυτέραν εμπιστοσύνην θα σοί παρέχει εν ζώον του δρυμού, παρά ο τρώγων τον άρτον μετά σου.

Τα μοναστήρια θέλουσι μεταποιηθεί εις αποθήκας οίνου.

Οι νεκροί θα επιστρέφουν επί της γης κηρύττοντες μετάνοιαν μετά δακρύων, αλλ’ οι ακροαταί τωνθα προτιμούν να τους φονεύσουν παρά να μετανοήσουν.

Ο ανθρωποκτόνος δαίμων θα φέρει περισσότερα αποτελέσματα με τα όνειρα της ημέρας, παρά με τα ενύπνια της νυκτός.

Μεγαλυτέραν αξίας θα έχει ο λόγος παρά ο όρκος.

Πολλοί θα εκπέμπουν δεήσεις, αλλά ελάχιστοι θα έχουν λειτουργούν το ακουστικό της προσευχής.

Άλλοι θα κολυμβούν ανέτως εις τα τρικυμίας του Ωκεανού και άλλοι θα πνίγωνται εις αβαθείς λιμένας.

Σεις δε, ω πανούργοι γυναίκες, φευ!! Σκληροτράχηλος Βεελζεβούν θα σας κρατεί δεδεμένας και θα σας καθυποβάλλει να χορεύετε, ως οι πίθηκοι και αι αρκούδαι αι συρόμεναι δι’ αλυσίδων υπό των αθιγγάνων.

Οι θεοφόροι Πατέρες της Ορθοδοξίας είναι οι Πατριάρχαι της Διαθήκης του Χριστού. Αι διδαχαί αυτών, του άτεχνου τούτου βιβλίου, είναι σανίδες και ασφάλτωμα της Εκκλησιαστικής Κιβωτού. Εισέλθετε εντός αυτής και μη φόβου τον επερχόμενον πνευματικόν κατακλυσμόν.

‘Ο Θεός ημών Καταφυγή και Δύναμις’

Έγραφον εν Άνω Ηρακλείω Αττικής τη 20 Ιουλίου 1954

Αρχιμ. Χρυσόστομος Μουστάκας

 

Παρακάτω μπορείτε να βρείτε όλο το υπόλοιπο βιβλίο!

ΠΗΓΗ:

http://kotsarikos.com/2012/01/18/προφητικός-πρόλογος-του-βιβλίου-διδα/

Εντοπίστηκε βυθισμένη εκκλησία στη λίμνη Κρεμαστών

Σχεδόν ανέπαφος εντοπίστηκε ο βυζαντινός ναός της «Παναγίας της Επισκοπής» στο βυθό της λίμνης Κρεμαστών του νομού Ευρυτανίας. Το εκκλησάκι είχε βυθιστεί μαζί με ακόμα 90.000 στρέμματα γης τον Ιούλιο του 1965, όταν κατασκευάστηκε το υδροηλεκτρικό φράγμα των Κρεμαστών.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα του Βήμα Online, μία ομάδα ερασιτεχνών αυτοδυτών από την Αθήνα εντόπισε τελικά το εκκλησάκι, ακούγοντας τις επανειλημμένες εκκλήσεις των κατοίκων προς τις αρχές να ερευνήσουν την κατάσταση του βυθισμένου κτίσματος. Η «Παναγία της Επισκοπής», χτισμένη τον 8ο αιώνα, είναι από τα σπουδαιότερα βυζαντινά μνημεία της χώρας και παραμένει σχεδόν ανέπαφη στο βυθό της τεχνητής λίμνης, σαν άλλη Ατλαντίδα.

Είκοσι χωριά, δεκάδες μοναστήρια και εκκλησίες, καλλιέργειες και δέντρα βρίσκονταν στα 90.000 στρέμματα γης που βυθίστηκαν για την κατασκευή του υδροηλεκτρικού φράγματος Κρεμαστών, μεγαλύτερου γαιοφράγματος της Ευρώπης. Περίπου 2.000 κάτοικοι αναγκάστηκαν να αφήσουν την περιοχή στα όρια μεταξύ των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας, βλέποντας τα χωριά τους να βυθίζονται στο όνομα της αναβάθμισης της ενεργειακής παραγωγής της Ελλάδας.

Ο Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «Τηθύς» δεν ξεκίνησε με σκοπό την ανακάλυψη του ναού, στη συνέχεια όμως τους κίνησε το ενδιαφέρον. «Αρχίσαμε να μαζεύουμε στοιχεία, να μελετάμε παλιές φωτογραφίες, χάρτες, έγγραφα και ταξιδέψαμε στην περιοχή για να μιλήσουμε αναλυτικά με τους ντόπιους. Η λίμνη έχει μεγάλη έκταση και έπρεπε να είμαστε απόλυτα ακριβείς, ειδάλλως δεν είχαμε καμία ελπίδα» διηγείται στο «Βήμα» ο Χρήστος Ευθυμίου, μέλος του ΔΣ του «Τηθύς».

Το Μάιο του 2008 ξεκίνησαν τις προσπάθειες με δυναμικό 13 δυτών, 7 συνοδών, 8 αυτοκινήτων και πολλών φιαλών. Ο Κώστας Σερπάνος, ψαράς της περιοχής, τους οδήγησε με τη βάρκα του στο σωστό σημείο ακολουθώντας τις τηλεφωνικές οδηγίες του ηλικιωμένου πατέρα του που ως άλλος Ξέρξης παρακολουθούσε από το βουνό, ανακαλώντας στη μνήμη του το τοπίο πριν από 45 χρόνια.

«Ο όγκος εντοπίστηκε σε βάθος 30 μέτρων! Η ορατότητα όμως ήταν τρομερά περιορισμένη λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε φερτές ύλες και κοκκινόχωμα από τα ποτάμια που εκβάλλουν στη λίμνη. Ήταν σαν να καταδύεσαι σε λάσπη» θυμάται ο Γιώργος Κυπραίος, ένας από τους δύτες. «Σε βάθος μόλις δεκαπέντε μέτρων επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι, τσουχτερό κρύο και οι κάτοικοι μας είχαν προειδοποιήσει για την ύπαρξη υπογείων ρευμάτων. Ταυτόχρονα,το υψόμετρο στο οποίο βρίσκεται η λίμνη (400 μ.) αύξανε τον κίνδυνο της νόσου των δυτών».

Η ομάδα ήταν έτοιμη να τα παρατήσει, ωστόσο βλέποντας πόσο είχαν επενδύσει συναισθηματικά οι κάτοικοι της περιοχής στην αποστολή τους, αποφάσισαν να την ολοκληρώσουν. Τελικά κατάφεραν να φτάσουν στα 32 μέτρα βάθος όπου εντόπισαν το θόλο και διαπίστωσαν ότι η εκκλησία ήταν ακόμη όρθια.

«Παρ΄ ότι δεν πιστεύω στον Θεό, η συγκεκριμένη εμπειρία είχε έναν μυστικισμό σχεδόν θρησκευτικό. Έπειτα από τόση προσπάθεια και ταλαιπωρία,με όλη τη συναισθηματική φόρτιση που φέραμε, το να αντικρίζουμε τον τρούλο μάς γέμισε χαρά,κυρίως γιατί θα τη μοιραζόμασταν με τους κατοίκους» δηλώνει στο «Βήμα» η δύτρια Μαρία Σαλωμίδη.

ΠΗΓΗ: http://tvxs.gr/news/

Κύριλλος: Φαν του Σατανά όσοι ακούνε πανκ

Κύριλλος: Φαν του Σατανά όσοι ακούνε πανκ

Όπως ο ίδιος είπε “εκτελούν το έργο του Σατανά” , ζητώντας την παραδειγματική τους τιμωρία χωρίς μάλιστα ίχνος επιείκειας.

«Η καρδιά μου ραγίζει από πίκρα σχετικά με τα άτομα αυτά που θέλουν να αποκαλούν τους εαυτούς τους “Χριστιανούς Ορθόδοξους” στο θρήσκευμα», διευκρίνισε , προσθέτοντας πως “αυτού του είδους η ιεροσυλία στην οποία υπέπεσαν δεν πρέπει να δικαιολογηθεί, ούτε να μείνει ατιμώρητη”.

Ο Πατριάρχης έκανε λόγο για  την πιο διάσημη συναυλία διαμαρτυρίας των “Pussy Riot”, η οποία έλαβε χώρα πριν μερικές εβδομάδες, στις 21 Φεβρουαρίου, όταν πέντε από τα μέλη του συγκροτήματος εισέβαλαν στον καθεδρικό Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα, τραγουδώντας ένα κομμάτι, εν είδη “μιας πανκ προσευχής”, από τη θέση του ποιμνίου.

Το τραγούδι, όπως υποστηρίζει το συγκρότημα, καταδικάζει τόσο τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, όσο και τον νεοεκλεγέντα Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν.

“Τη στιγμή που εισέβαλαν στο ναό κι έπαιξαν το κομμάτι αυτό, ο Σατανάς γελούσε εις βάρος μας”, συμπλήρωσε ο Παναγιότατος που αρνήθηκε να επέμβει προκειμένου να αφεθούν δυο από τα μέλη του συγκροτήματος από τη φυλακή όπου κρατούνται ακόμη.

Να σημειωθεί πως η Ναντέζντα Τολοκονίκοβα και η Μαρία Αλιόκιν διαμαρτύρονται για τις συνθήκες της σύλληψής τους που θα τις κρατήσει πίσω από τα σίδερα μέχρι την ακρόαση τους, τον Απρίλιο.

Απεργία πείνας  θα πραγματοποιήσουν για τον λόγο αυτό  μέχρι να αφεθούν ελεύθερες.

Μάλιστα εάν  οι δυο μουσικοί κριθούν ένοχες, κινδυνεύουν με έως 7 χρόνια φυλάκισης.

Φανερωμένη

el.wikipedia.org

Γενικά η ονομασία Φανερωμένη και ειδικότερα για τον ελλαδικό χώρο, είναι συνυφασμένη με ευσεβείς παραδόσεις του ελληνικού λαού τις οποίες και επικύρωσε η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία στο διάβα των τελευταίων αιώνων. Συνήθως αφορούν τόπους όπου κατά καιρούς «φανερώθηκαν» ιερές εικόνες, συνηθέστερα της Παναγίας, κατά θαυμαστό τρόπο, που η προηγούμενη απόκρυψή τους ανάγεται στη περίοδο της εικονομαχίας στο Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Έτσι η ονομασία «Φανερωμένη» δίνονταν σε ανάμνηση παρόμοιου τρόπου εύρεσης εικόνας σε περιοχές, ναούς και μοναστήρια τα οποία κτίζονταν στη συνέχεια στους τόπους εύρεσης αυτών των εικόνων.

ΠΗΓΗ: http://arta-mou.blogspot.com/2011/06/blog-post_3055.html

Φανερωμένη Άρτας

Η Φανερωμένη είναι ορεινό χωριό του νομού Άρτας. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.040 μέτρων στις πλαγιές του όρους Ξηροβούνι και αποτελεί έναν από τους ορεινότερους οικισμούς του νομού Άρτας. Η Φανερωμένη ανήκει στον δήμο Ξηροβουνίου και σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 159 κατοίκους. Στη Φανερωμένη, κάθε χρόνο, γίνεται πανηγύρι την ημέρα της γιορτής του Αγίου Πνεύματος.

 

Πηγή: http://arta-mou.blogspot.com/2011/06/photo-facebook-wikipedia.html