Ανακαλύφθηκε το χαμένο νησί της αρχαιότητας όπου έγινε η ναυμαχία των Αργινουσών

Διεθνής ομάδα επιστημόνων, μετά από μελέτη των πετρωμάτων και της αρχιτεκτονικής, σε μια μικρή χερσόνησο κοντά στα παράλια της Σμύρνης, αποφάνθηκε ότι ανακάλυψε το χαμένο νησί, που αναφέρουν τα αρχαία ελληνικά κείμενα και πάνω στο οποίο έγινε η ναυμαχία των Αργινουσών νήσων, στα τέλη του Πελοποννησιακού πολέμου

Μπροστά σε μια σημαντική ανακάλυψη βρέθηκαν επιστήμονες, που ερευνούν τα παράλια της Σμύρνης, στη Μικρά Ασία. Η διεθνής ομάδα επιστημόνων, η οποία ενεργεί υπό την εποπτεία του Γερμανικού Ινστιτούτου Αρχαιολογίας, μελέτησε τα πετρώματα και την αρχιτεκτονική στην περιοχή Ντικιλί της Σμύρνης και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μικρή χερσόνησος που υπάρχει σε αυτό το σημείο της δυτικής Τουρκίας, είναι το χαμένο νησί του Αιγαίου, το οποίο αναφέρεται σε αρχαία κείμενα.

Οι προσχώσεις που δημιουργήθηκαν στην περιοχή με το πέρασμα των ετών συνετέλεσαν, ώστε το τρίτο νησί του συμπλέγματος των Αργινουσών νήσων της αρχαιότητας, στα παράλια της Μικράς Ασίας και, ακριβώς, απέναντι από τη Λέσβο να «εξαφανιστεί» από τον χάρτη. Τα άλλα δύο νησιά είναι γνωστά στην Τουρκία ως Νήσοι Garip.

Η διεθνής ομάδα των επιστημόνων αποτελείτο από γεωφυσικούς, τοπογράφους και γεωαρχαιολόγους, οι οποίοι προέρχονταν από την Τουρκία, την Γερμανία και την Βρετανία και μελέτησε τα γεωλογικά δείγματα της περιοχής για να καταλήξει στο σημαντικό επιστημονικό συμπέρασμα.

Ο αρχαιολόγος, Felix Pirson, δήλωσε στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης: «Πριν ξεκινήσει η έρευνά μας ήταν θέμα συζητήσεων, αν ήταν εδώ οι Αργινούσες νήσοι ή όχι. Το στενό μεταξύ αυτού του νησιού και της ηπειρωτικής γης γέμισε με προσχώσεις και δημιουργήθηκε μια χερσόνησος. Αυτό το μέρος ήταν σταθμός μεταξύ σημαντικών διαδρομών που οδηγούσαν στη Λέσβο, στο Αδραμύττιο και στην Πέργαμο».

Στο νησί πραγματοποιήθηκε το 406 π.χ. η ναυμαχία των Αργινουσών κατά τα τέλη του Πελοποννησιακού πολέμου μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών. Η ναυμαχία έληξε με νίκη των Αθηναϊκών δυνάμεων έναντι των Σπαρτιατών, όμως, η νίκη αμαυρώθηκε από την εκτέλεση των νικητών Αθηναίων στρατηγών, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο, επειδή δεν διέσωσαν τους ναυαγούς και δεν περισυνέλεξαν τις σωρούς περίπου 5.000 συμπολεμιστών τους. Αυτή η αντίδραση των Αθηναίων πολιτών ήταν σε απόλυτη σύμπνοια με τα πιστεύω τους, αφού είναι γνωστές οι ιδέες των αρχαίων Ελλήνων αναφορικά με τον θάνατο, την ψυχή και την ταφή των νεκρών τους.

ΠΗΓΗ: Protothema.gr | Ανακαλύφθηκε το χαμένο νησί της αρχαιότητας όπου έγινε η ναυμαχία των Αργινουσών

ΔΡΑΚΟΣΠΙΤΑ: Αφιέρωμα | Τι κρύβεται πίσω από τα μυστηριώδη κτίσματα; [Βίντεο]

ΑΦΙΕΡΩΜΑ | ◮ ΔΡΑΚΟΣΠΙΤΑ ◮

Αρχαία κτίσματα Άρτιας Αρχιτεκτονικής, Άγνωστης χρήσης και Αγνώστων “Κατασκευαστών” στο Όρος “ΟΧΗ” στην Εύβοια…
Ο Μύθος που κρύβεται πίσω από το Μυστήριο των κτισμάτων αυτών… Η Πραγματικότητα;

Χώροι λατρευτικών “τελετών”; Προϊστορικά Μαντεία;

Αποκάλυψη ΣΟΚ! Ανακαλύφθηκαν στην αρχαία Πελλάνα ανθρώπινα οστά γιγαντιαίων διαστάσεων! (Βίντεο)

«Αποκαλύφθηκαν στην αρχαία Πελλάνα ανθρώπινα οστά γιγαντιαίων διαστάσεων και μαζί με αυτά μπαζώθηκε ο μοναδικός στο είδος του βαθμιδωτός λαξευτός Βασιλικός Τάφος στον κόσμο» ”

Γράφει ο Νίκος Μπακής
Τα παιδιά της Πελλάνας μαζί με την Proud To Be A Spartan Pictures παρουσιάζουν για μια ακόμη φορά ένα νέο μουσικό ντοκιμαντέρ με τίτλο: «ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΑ ΤΕΙΧΗ – Η ΠΕΛΛΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ», αφιερωμένο στον Μεγάλο Δάσκαλο και Κορυφαίο Έλληνα Αρχαιολόγο του 21ου αιώνα Θεόδωρο Σπυρόπουλο και στο ανασκαφικό του έργο.
Το αποκαλυπτικό αυτό ντοκιμαντέρ προβάλλει φωτογραφίες που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, όπου περιέχει και το γνωστό πλέον βιντεάκι με το μοναδικό στο είδος του
βαθμιδωτό λαξευτό Βασιλικό Τάφο στον κόσμο, όπου μπαζώθηκε με τον πιο απάνθρωπο και βάρβαρο τρόπο κάτω από 250 τόνους ακατέργαστου υλικού και μπάζα και το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον Ελληνικό Τύπο και τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης ως «η μεγαλύτερη αρχαιολογική ανακάλυψη του αιώνα, η οποία καταστράφηκε εν μία νυκτί». Καθώς επίσης μοναδικά ευρήματα από μια σειρά ανθρώπινων σκελετών γιγαντιαίων διαστάσεων, όπου κυμαίνονταν από 2 έως 2.50 μ. ύψος ο καθένας και βρέθηκαν στο Μυκηναϊκό Νεκροταφείο της αρχαίας Πελλάνας.

Επίσης δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο και οι σπουδαίες ανακαλύψεις της εξαίρετης Αρχαιολόγου κ. Αδαμαντίας Βασιλογάμβρου, όπου εν έτη 2008 έγινε ανεύρεση για πρώτη φορά στη Λακωνία ενεπίγραφης πήλινης πινακίδας σε Γραμμική Γραφή Β΄ και έστρεψε το ενδιαφέρον των αρχαιολόγων στον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Βασιλείου Ξηροκαμπίου, μια χαμηλή λοφοσειρά στο νοτιοδυτικό τμήμα της πεδιάδας της Σπάρτης, σε απόσταση περίπου 12 χλμ. από την πόλη. Πολύ γρήγορα η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει στο φως άλλες 4 πινακίδες Γραμμικής Β΄, καθώς κι ένα οικοδόμημα του 14ου αιώνα π. Χ. με 7 δωμάτια, όπου ανακαλύφθηκαν πάνω από 17 ξίφη μέσα σε κιβώτιο κολλημένα μεταξύ τους εξαιτίας μεγάλων θερμοκρασιών (προφανώς από πυρκαγιά) κ.ά.

Ενώ τα επίσημα χείλη της επιστημονικής κοινότητας δεν έχουν αποφανθεί ακόμα ή καταλήξει αν τα ευρήματα αυτά ανήκουν σε ανάκτορο αν και τα πρώτα στοιχεία δημιουργούν αυτή την αισιοδοξία, κάποιοι ενθουσιώδεις αρχαιολόγοι από την άλλη πλευρά, παρέα με κάτι αδαείς δημοσιογράφους βιάστηκαν να το βαφτίσουν «Σπάρτη του Μενελάου» (!), χωρίς βέβαια να έχουν εντοπιστεί γύρω από το λόφο του Ξηροκαμπίου Βασιλικοί Τάφοι, Κυκλώπεια τείχη ή ανάκτορα, αδιάσειστες αποδείξεις που να καταδεικνύουν την μεγαλοπρέπεια ενός ανακτορικού κέντρου, κάτι ανάλογα με εκείνα που είχαν βρεθεί στην Τροία, στις Μυκήνες, στην Τίρυνθα, στην Πύλο και στην Πελλάνα, θέτοντας σοβαρά σε αμφισβήτηση ακόμη και την ύπαρξη του Ομηρικού Βασιλείου της ΦΑΡΙΔΟΣ.

Ο ποιητής Όμηρος αναφέρει σαφέστατα στην ΙΛΙΑΔΑ πως την εποχή εκείνη υπήρχαν 10 Πόλεις «…οι δε είχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν, Φαρίν τε Σπάρτην τε πολυτρήρωνά τε Μέσσην, Βρυσειάς τα ενέμοντο και Βρυσειάς τ᾽ ἐνέμοντο καὶ Αὐγειὰς ἐρατεινάς, οἵ τ᾽ αρ᾽ Ἀμύκλας εἶχον Ἕλος τ᾽ ἔφαλον πτολίεθρον, οἵ τε Λάαν εἶχον ἠδ᾽ Οἴτυλον ἀμφενέμοντο …» (Ομήρου Ιλιάδα, Ραψωδία Β΄, στίχοι 581 – 585). Τις πόλεις αυτές τις συναντάμε ακόμα και στις μέρες μας είτε ως μικρά χωριά, είτε απλά ως τοπωνύμια.

Η μοναδική Πόλη που δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμη και αποτελούσε πονοκέφαλο όχι μόνο στους ιστορικούς και περιηγητές, αλλά και στους ίδιους τους αρχαιολόγους ήταν η Λακεδαίμων. Ο Όμηρος δίνει στην Λακεδαίμονα δύο επίθετα «κοίλην» και «κητώεσσαν». Το κοίλην είναι εύκολο να εξηγηθεί, πρόκειται για μια περιοχή που μοιάζει με γούβα. Το κητώεσσαν όμως σημαίνει γεμάτη με κήτη δηλαδή θαλάσσια θηλαστικά (δελφίνια, φώκιες κ.ά.), οι γεωτρήσεις τα τελευταία χρόνια απέδειξαν ότι το υπόστρωμα στην Λακεδαίμονα είναι πλούσια σε λιγνίτη. Πλην του λιγνιτικού στρώματος υπήρχαν και τα απολιθώματα των κητών.

Σύμφωνα με τον κ. Σπυρόπουλο προς το τέλος της εποχής των Παγετώνων και αφού ξεκίνησε η σταδιακή τήξη των πάγων κατά τη διάρκεια του Πλειστόκαινου, ο Ελληνικός χώρος άρχισε να αναδύεται σιγά σιγά από τη θάλασσα της Μεσογείου και να σχηματίζονται τμήματα ξηράς. Από το φαινόμενο αυτό δημιουργήθηκαν τεράστιες λιμνοθάλασσες. Μία από αυτές παρέμεινε έως το 1750 π. Χ. και ήταν η Λίμνη της Λακεδαίμονος «Η ΙΕΡΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ», η οποία έφθανε από την Πελλάνα έως το Γύθειο, ενώ ο Ποταμός Ευρώτας (ευ + ρότα = καλή πλοήγηση) ήταν πλωτός μέχρι τη θάλασσα.

Ο χρόνος θα δείξει τελικά αν ο κ. Σπυρόπουλος είχε δίκιο ή όχι και όσοι τον αμφισβητούν ας βγουν με το ονοματεπώνυμό τους και όχι να κρύβονται μέσα στα καφενεία όπως συνηθίζεται άλλωστε στην Ελλάδα και να τον διαψεύσουν δημόσια, γιατί ο μόνος που μπορεί να τον διαψεύσει ή καλύτερα να τον κρίνει είναι η ίδια η Ιστορία και κανένας άλλος. Εκτός από αντίζηλους που είχε αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον συκοφαντούσαν και καταπολεμήθηκε βάναυσα από το σύστημα, έχει αποκτήσει και φανατικό κοινό, ένας από αυτούς τους ένθερμους υποστηρικτές είναι και ο πρώην Υπουργός και πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» κ. Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης, ο οποίος σ’ ένα απόσπασμα από το άρθρο του στο Βήμα της Κυριακής με τον τίτλο: «Το Ανάκτορο του Μενελάου διχάζει» στις 23/2/2003, μας παραθέτει πως είναι πλέον πεπεισμένος ότι η Ομηρική Λακεδαίμων ευρέθη: «Ανεξάρτητα όμως από αυτό που ανάγεται στη σφαίρα της επιστημονικής ανάλυσης είναι γεγονός ότι η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή από το 1830 αναζητούσε το ανάκτορο του Μενελάου στη μυκηναϊκή Σπάρτη, δηλαδή στο ύψωμα της Κοκκινόραχης, όπου υπήρχε ιερό του Μενελάου και της Ελένης, ιδρυμένο περί το 700 π. Χ.

Ανάκτορο όμως δεν ευρέθη εκεί που να ταιριάζει σ’ έναν Μενέλαο! Ούτε βασιλικοί τάφοι βρέθηκαν εκεί ή αλλού στη Λακωνία, ούτε Κυκλώπεια τείχη, ούτε μέγαρο με ιερά και αποθήκες, τίποτα από αυτά που χαρακτηρίζουν ένα μυκηναϊκό κέντρο και μάλιστα ένα ανάκτορο ανάλογο του Ατρείδη Μενελάου. Όλα όμως αυτά βρέθηκαν κοντά στη σημερινή Πελλάνα, που κατά τον Σπυρόπουλο, που επικαλείται τον Όμηρο, είναι η Ομηρική Λακεδαίμων – που υπήρξε η πρωτεύουσα του Μενελάου».

Όλες αυτές οι κυκλώπειες και μυστηριώδεις κατασκευές μας βάζουν σε σκέψεις, η κατασκευή λαξευτού τάφου προϋποθέτει μεγάλες τεχνικές γνώσεις, κατασκευαστική εμπειρία και μακροχρόνια εργασία και οικοδομικά μέσα υψηλά. Παρότι η σύγχρονη τεχνολογία έχει φθάσει σε απίστευτα ύψη κι όμως εξακολουθούν να προβληματίζουν τους ειδικούς για το αν οι πολιτισμοί εκείνοι κατοικήθηκαν από εξωγήινους ή γίγαντες, με αποτέλεσμα να υποπίπτουν συνεχώς σε λανθασμένα και ανυπόστατα συμπεράσματα. Γι’ αυτό ο Δάσκαλος μάς δίδαξε να ερευνούμε και να ετυμολογούμε τα πανάρχαια τοπωνύμια που μας προσφέρει μέσα από τα σπλάχνα της η Ελληνική Γη και όχι να κολλάμε σε εγκαταλειμμένες, εδώ και εκατοντάδων ετών, θεωρίες όπως είναι της απαρχαιωμένης Αγγλικής Αρχαιολογικής Σχολής, οι οποίοι Άγγλοι Αρχαιολόγοι ισχυρίζονται, με το έτσι θέλω, ότι το Ανάκτορο του Μενελάου και της Ελένης βρίσκεται στην σημερινή Σπάρτη δίχως να υπάρχουν χειροπιαστά στοιχεία για να καταδείξουν την ορθότητα των επιχειρημάτων τους, κατά συνέπεια όλες αυτές οι θεωρίες χαρακτηρίστηκαν αβάσιμες και έχουν απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα.

Η Χώρα μας η Ελλάς εκτός από Γεωγραφικός είναι και ένας απέραντος «Μυθολογικός» Χάρτης, όπου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι φρόντισαν να κρυπτογραφήσουν όλη την Ιστορία του πολιτισμού τους χρησιμοποιώντας τα στοιχεία της φύσεως ως σημείο αναφοράς όπως ήταν για παράδειγμα ο Ήλιος, η Σελήνη, πλανήτες, αστρικά νεφελώματα, βουνά, ποτάμια, λίμνες, πελάγη, νησιά, δάση, το ζωικό βασίλειο ακόμα και ανθρώπινα συναισθήματα όπως ήταν ο εγκέφαλος, η ψυχή κτλ, μετατρέποντας το καθένα σε ξεχωριστές οντότητες ή αλλιώς θεότητες. Η όλη διαδικασία είχε ως σκοπό την διαφύλαξη των αρχείων ενός Κράτους ή στοιχεία για την προέλευση μιας φυλής από τυχόν λεηλασία ή τον αφανισμό του πολιτισμού τους, ούτως ώστε οι μεταγενέστερες γενεές να έχουν άμεση πρόσβαση στις χαμένες γνώσεις σπάζοντας τους κώδικες που ήταν καλά κρυμμένες μέσα από την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα.

Για την Ιστορία είπαμε πολλά για τον σπουδαίο αυτόν άνδρα δεν είπαμε το παραμικρό. Τον κ. Θεόδωρο Σπυρόπουλο έχουμε ακουστά μονάχα το όνομά του, αλλά κανείς ή τουλάχιστον ελάχιστοι γνωρίζουν τι ακριβώς έχει πετύχει στην μακρόχρονη και πλούσια καριέρα του ως Αρχαιολόγος και πόσα ακόμα μπορεί να μας διδάξει. Είναι Δρ. Αρχαιολογίας με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό του, οι οποίες περγαμηνές ξεπερνάνε ακόμα και το λαμπρό ανασκαφικό του έργο. Είναι:
– Ανασκαφέας Αρχαιολόγος
– Επίκουρος Καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
– Μέλος της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρίας
– Μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου
– Επίτιμο Μέλος στην Εταιρία Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά
– Επίτιμος Δημότης Πελλάνας (πρώην Δήμος Πελλάνας) και
– Συγγραφέας βιβλίων και μελετών που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα Ελληνικά και ξένα περιοδικά όπως είναι: Το Αρχαιολογικό Δελτίου, Το Τρίτο Μάτι, ΑΕΡΩΠΟΣ, Δαυλός, Sparta in Laconia, CORPUS κ.ά.

Υπήρξε μαθητής του Μεγάλου Αρχαιολόγου Σπύρου Μαρινάτου, όπου μαζί με τον Δάσκαλό του το 1967 έκαναν την μεγαλύτερη, μέχρι τότε, αρχαιολογική ανακάλυψη στην Ελλάδα στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης. Εκεί ήρθε στο φως μια ολόκληρη προϊστορική πόλη της Υστεροκυκλαδικής Α΄ περιόδου (1600 – 1400 π. Χ.), θαμμένη κάτω από τα ηφαιστειακά υλικά. Χάρη σ’ αυτό το ελαφρύ υλικό (τέφρα) τα σπουδαία αυτά οικοδομήματα διατηρήθηκαν επί αιώνες ακέραια και σε άριστη κατάσταση, όπου η δόμηση ήταν πυκνή και διέθετε πολυώροφα κτίρια με πλούσιες τοιχογραφίες, οργανωμένες αποθήκες, βιοτεχνικούς χώρους, άριστη πολεοδομική οργάνωση με δρόμους, πλατείες και είχε ένα πλήρως αναπτυγμένο αποχετευτικό σύστημα, το οποίο περνούσε κάτω από το λιθόστρωτο και συνδεόταν απευθείας με τα σπίτια, όπως συμβαίνει και στις σύγχρονες πόλεις.

Από το έτος 1968 έως και το έτος 1984 η Αρχαιολογική Εταιρία της Αθήνας διενεργεί συστηματική ανασκαφή στην Τανάγρα υπό την διεύθυνση του Δρ. Σπυρόπουλου σε δύο θέσεις, 500 και 800 μ. Ανατολικά του σημερινού χωριού της Τανάγρας, Νοτίως του Στρατιωτικού Αεροδρομίου, σε δύο Νεκροταφεία των μυκηναϊκών χρόνων. Κατά την ανασκαφή ήλθαν στο φως γραπτές λάρνακες και τα άλλα αρχαία της Τανάγρας των μυκηναϊκών χρόνων περίπου 1350 – 1180 π. Χ.
Αργότερα ως Έφορος αρχαιοτήτων στην πόλη της Θήβας ανακαλύπτει κατά την χρονική περίοδο 1971 και 1973 στο χώρο του Αμφείου την μεγαλύτερη βαθμιδωτή πυραμίδα της τρίτης χιλιετίας π. Χ, η οποία έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί σ’ ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία του Ευρωπαϊκού χώρου. Καθώς επίσης και τους τάφους των μυθικών αδερφών Ζήθου και Αμφίωνα, όπου σύμφωνα με τα Ομηρικά Έπη ήταν υιοί του Δία και της Αντιόπης και ήταν εκείνοι που πρώτοι έκτισαν την έδρα και τα τείχη της «εφτάπυλης» Θήβας (Οδύσσεια λ 260 – 289). Θα περίμενε κανείς να επαινεθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ο καθηγητής για τις σπουδαίες αυτές ανακαλύψεις, παραταύτα εκδιώχθηκε βιαίως από τις ανασκαφές και «μετατέθηκε» άρον άρον στη Σπάρτη, όπου και παρέμεινε μέχρι την συνταξιοδότησή του το 2002.

Η έπαυλη του Ηρώδη Αττικού στην Εύα/Λουκού Κυνουρίας είναι το σημαντικότερο μνημείο των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων στον ελληνικό χώρο, όπως καταδεικνύουν η μεγάλη της έκταση και κυρίως ο εξαιρετικός πλούτος των αρχιτεκτονικών λειψάνων και των πολυσχιδών γλυπτών και ψηφιδωτών ευρημάτων της. Το μνημείο ήρθε στο φως έπειτα από είκοσι ένα χρόνια συστηματικής ανασκαφής από τους καθηγητές Δρ. Θεόδωρο Σπυρόπουλο (1980 – 2001) και τον γιό του Δρ. Γεώργιο Σπυρόπουλο (1990 – 2001).
Θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτό το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι που παίζει με τόση επιδεξιότητα το Υπουργείο Πολιτισμού και να αποδοθεί δικαιοσύνη για τις καταστροφές στην αρχαία Πελλάνα. Γιατί όμως κρύβονται; Γιατί δεν μιλάει κανείς; Γιατί τα Μ.Μ.Ε. και ειδικά η δημόσια τηλεόραση Ε.Ρ.Τ. μαζί με τα υπόλοιπα «τουρκοκάναλα» δεν βγάζουν αυτό το μείζον θέμα στην επικαιρότητα;

Οι απαντήσεις είναι απλούστατες και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να αντιληφθεί κανείς πως στην ιδέα και μόνο αν ανατρεπόταν η Ελληνική Ιστορία από τις ανακαλύψεις του κ. Σπυρόπουλου, τότε ολόκληρη η διδακτική ύλη της Ιστορίας θα διαγραφόταν από όλα τα σχολικά βιβλία, αυτομάτως το γεγονός αυτό θα προκαλούσε τριγμούς τόσο στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων όσο και στους κύκλους της Αρχαιολογίας. Επίσης θα τάραζε τα λιμνάζοντα νερά μιας μερίδας «βολεμένων» της συντηρητικής κοινωνίας της πόλης μας γνωστοί κι ως «τζάκια της Σπάρτης», οι οποίοι με το έμμονο οικονομικό συμφέρον ως πρόσχημα δεν θα δίσταζαν να σαμποτάρουν αρχαιολογικούς χώρους, έργα υποδομής, την κατασκευή υπερσύγχρονων αυτοκινητόδρομων ή ακόμα και να παρεμποδίσουν τη δημιουργία μουσείου στην Σπάρτη πλήττοντας έτσι ανεπανόρθωτα τον τουρισμό και την ανάπτυξη της Λακωνίας, για να ικανοποιήσουν το αρρωστημένο τους προσωπικό όφελος.

Γεγονός είναι πως ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος έχει χτυπήσει φλέβα χρυσού και η ανακάλυψή του δεν είναι καθόλου τυχαία. Πρώτη φορά στα χρονικά της Αρχαιολογίας συναντάμε ασύλητο (σφραγισμένο) βαθμιδωτό λαξευτό Βασιλικό Τάφο τέτοιας υψίστης σπουδαιότητας, δηλαδή από την αρχή του διαδρόμου μέχρι την είσοδο της Πύλης κλείνει προς τα μέσα σχηματίζοντας στα τοιχώματα βαθμιδωτή πυραμίδα και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο αποκαλυπτικό βίντεο, ο οποίος εμπεριέχει στο εσωτερικό του κι άλλους δυο καλά φυλαγμένους τάφους (τρείς τάφους μέσα σε ένα μεγάλο). Και ένας Θεός ξέρει τι αμύθητους θησαυρούς και γνώσεις θα κρύβουν μέσα τους, προσθέτοντας επιπλέον άλλα 1.000 χρόνια Ιστορίας στην αρχαία Σπάρτη. Έτσι άλλωστε δεν συνέβη με τον Μανόλη Ανδρόνικο με την ανακάλυψή του για τον τάφο του Φιλίππου;

Είναι προφανές πως το σάπιο «Ελληνικό» καθεστώς που κυβερνάει τη Χώρα μας εδώ και 40 χρόνια ενοχλείται από την παρουσία λαμπρών προσωπικοτήτων και δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να ορθώσει το ανάστημά της εκεί που δικαιωματικά της αξίζει. Δυστυχώς θύματα αυτού του οργανωμένου σχεδίου εξόντωσης, το οποίο τείνει να γίνει παγκόσμιο φαινόμενο είναι η νεολαία μας και τώρα εξαπλώνεται σαν πανώλη και στον πολιτισμό μας. Συνήθως χτυπάει σε δυο μέτωπα πρώτα με το χρήμα στοχεύοντας στην υπερκατανάλωση και στην οκνηρία και μετά στην παιδεία αφανίζοντας γλώσσα και οικογένεια.

Τέλος εμείς οι κάτοικοι της Πελλάνας δεν θα εγκαταλείψουμε έτσι εύκολα τα όπλα, ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι το τέλος και όπως έχει ειπωθεί επανειλημμένως κατά το παρελθόν: «παίρνοντας την γενναία απόφαση παραδίδουμε τις περιουσίες και τα χωράφια μας στα χέρια του κ. Σπυρόπουλου για το καλό της Ιστορίας και του τόπου μας και αν δεν αλλάξει το πολιτικό σκηνικό θα πάρουμε το νόμο στα χέρια μας και σύντομα θα μας βρείτε μπροστά σας».

Βίντεο αποκάλυψη
Ξενάγηση δοκίμων αξιωματικών της Σχολής Υποψηφίων Εφέδρων Αξιωματικών (Υ.Ε.Α.) στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης

ΠΗΓΗ: http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr

Παράξενη εξαφάνιση αεροπλάνου στο παρελθόν: προσγειώθηκε μετά από 35 χρόνια!

Όλη αυτή η ιστορία με το χαμμένο αεροπλάνο των μαλαισιακών αερογραμμών θυμίζει την ιστορία ενός αεροπλάνου που πραγματοποιούσε πτήση πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος στις 4 Σεπτεμβρίου του 1945.

Το γεγονός είχε προκαλέσει παγκόσμια αναστάτωση,όπως τώρα το μαλαισιανό αεροπλάνο.Μάταια όμως,το έψαχναν.Όλες οι έρευνες για την ανεύρεσή του απέβησαν άκαρπες και κάποια στιγμή σταμάτησαν κλείνοντας το φάκελο της υπόθεσης με το αεροσκάφος να θεωρείται οριστικά χαμμένο στα κρύα νερά του Ατλαντικού.

Όμως ,ακριβώς 35 χρόνια αργότερα , στις 12 Οκτωβρίου του 1980 συνέβει κάτι το εκπληκτικό:το ίδιο αεροπλάνο προσγειώθηκε σε αεροδρόμιο της Βραζιλίας χωρίς να ειδοποιήσει τον πύργο ελέγχου!

Το γεγονός αποσιωπήθηκε από τα δυτικά ΜΜΕ,όμως το μετέδοσαν τα ινδονησιακά νέα.

Πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια το αεροπλάνο;Μήπως είχε πέσει μέσα σε μια χρονοδίνη που το εκτόξευσε στο μέλλον;Μήπως συνέβει το ίδιο και με το μαλαισιανό αεροπλάνο;

ΠΗΓΗ: http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr/2014/03/Paraksenh-eksafanish-aeroplanou-sto-parelthon-prosgeiwthhke-meta-apo-35-xronia.html#.U3HL4Chwbvp

Αρχαιόπολη στο Τρίγωνο των Βερμούδων!

Στο βυθό του ωκεανού στην περιοχή του Τριγώνου των Βερμούδων μια ομάδα Καναδών επιστημόνων εντόπισε πρόσφατα μια χαμένη πόλη. Κοντά στις ακτές της Κούβας, ένα υποβρύχιο ρομπότ κατέγραψε ερείπια κτιρίων, τέσσερις γιγάντιες πυραμίδες και κάτι που μοιάζει με άγαλμα Σφίγγας. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα βυθισμένα κτίσματα ανήκουν στην προκλασική περίοδο της ιστορίας της Καραϊβικής και της Κεντρικής Αμερικής και η αρχαία πόλη θα μπορούσε να κατοικείται από εκπροσώπους πολιτισμού,όμοιου με τους κατοίκους της Τεοτιχουακάν (εγκαταλειμμένη πόλη, που βρίσκεται σε απόσταση 50 χλμ. από την Πόλη του Μεξικού και έχει ηλικία περίπου 2000 ετών).

Η πόλη βρίσκεται 183 μέτρα κάτω από τον ωκεανό και η ομάδα των ερευνητών με επικεφαλής τους Weinzweig και Zalitzki είναι πεπεισμένοι ότι είναι η Ατλαντίδα – η χαμένη πόλη για πάνω από 10.000 χρόνια. Τον περασμένο Ιούλιο, Αμερικανοί και Γάλλοι εξερευνητές έκαναν στο βυθό της θάλασσας της Καραϊβικής μια άλλη μνημειώδη ανακάλυψη: Μία μερικώς διαφανή, κρυστάλλινη πυραμίδα, πιθανότατα μεγαλύτερη από την πυραμίδα του Χέοπα, στο Κάιρο. Μέχρι τώρα, όμως , δεν έχει εξακριβωθεί η ηλικία και η «καταγωγή» του μυστηριώδους αυτού κτίσματος.

Πηγές: StrangeFiles.net, Paranormal.gr

__________________________________________________________________

XGRT.gr Παρακάτω θα σας παραθέτουμε συνεχώς ότι νεότερο υπάρχει για την υπόθεση αυτή κατόπιν ευρύτερης έρευνας μας!

September 29, 2012 – Πυραμίδες κάτω από τα νερά της Κούβας ανακαλύφθηκαν από δυο επιστήμονες τον Paul Weinzweig και την Pauline Zalitzki. Βρήκαν ερείπια αρχαίων κτισμάτων για περίπου ένα μίλι κάτω από τη θάλασσα θεωρώντας πως πρόκειται για την μυθική Ατλαντίδα. Η Paulina δεν βρήκε πουθενά αλλού στην Κούβα αρχαίες περιγραφές και σύμβολα που να είναι πανομοιότυπες με εκείνες για τις δομές των προκυμαίων-κατασκευών.

Οι δύο επιστήμονες χρησιμοποίησαν υποβρύχια ώστε ναβρεθούν οι τεράστιες δομές των πυραμίδων (που θυμίζει της Γκίζας στην Αίγυπτο), χτισμένο από πέτρες που ζυγίζουν εκατοντάδες τόνους.

Βρήκαν Σφίγκες, πέτρες οργανωμένες όπως του Στόουνχεντζ και μια γραπτή γλώσσα χαραγμένη στις πέτρες.

Γιατί δεν είχε ανακαλυφθεί πριν;

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακάλυψε την υποτιθέμενη θέση κατά τη διάρκεια της πυραυλικής κρίσης της Κούβας στη δεκαετία του εξήντα, Πυρηνικά υποβρύχια περιπολούσαν στον Κόλπο (σε βαθιά θάλασσα) μέχρι που συνάντησαν τις δομές των πυραμίδων. Αμέσως, “έκλεισαν” το χώρο και πήραν τον έλεγχο αυτού και των αντικειμένων, ώστε να μην έρθει στα χέρια των Ρώσων.

Ένας καταγγέλλων από τον στρατό, που χρησιμοποιείτο για να εξυπηρετεί στον Κόλπο Montego είπε ότι εξακολουθεί να εργάζονται στην περιοχή και να ανακτούν τα αντικείμενα και τα όργανα (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που εξακολουθούν να εργάζονται) από τη δεκαετία του ’60.

Αυτή η περιοχή στην Κούβα δεν θα μπορούσε να είναι πάνω από τη θάλασσα λιγότερο πριν από 10.000 χρόνια…

Μια πολύ καλά διατηρημένη περιοχή. Η εικασία μας είναι ότι, αν η περιοχή της “πλατφόρμας” των Αζορών ήταν καλύτερα διερευνημένη, θα μπορούσαμε να δούμε πολλά περισσότερα. Υπάρχει μια ανεπιβεβαίωτη έκθεση της δομής της πόλης, όπως αυτή των 250 χλμ. νότια των Αζορών σύμφωνα με τον Berlitz.

Περιγραφή 1ου βίντεο:

Περίπου πριν από επτά χρόνια η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου και σε όλο το δίκτυο. Το National Geographic δημοσίευσε ένα άρθρο στην ιστοσελίδα του και είχε σχέδια καλύπτοντας όλη την ιστορία και με περαιτέρω έρευνα. Το 2005 αποχώρησε από τη συμφωνία. Μερικοί λένε ότι είχε να κάνει με την σχέση Κούβα / ΗΠΑ και άλλοι πιστεύουν ότι πηγαίνει “βαθύτερα” το θέμα. Η Paulina λέει ότι χρειάζεται $ 2,000,000.00 για να πάει πίσω και εισχωρήσει με τρυπάνι μέσα από τις πυραμίδες ώστε να δούμε τι υπάρχει μέσα. Θέλει να ανακτήσει αντικείμενα. Έχει τώρα κινηθεί πάνω σε άλλα έργα κοντά στο Μεξικό γιατί πρέπει να κάνει για τα προς το ζην.

Περιγραφή 2ου βίντεο:

Παρά τον κάποιο βαθμό δημοσιότητας, τα “εξωφρενικά” ευρήματα δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί στοκοινό. Σε αυτό το δεύτερο μέρος θα δείτε την πυραμίδα του Zelitskys, από υποβρύχια θέα, σε σύγκριση με την Πυραμίδα της Dashur. Θα δείτε επίσης το link για να δείτε δύο σύντομα βίντεο για τους μονόλιθους ή πυραμίδες.

Ελεύθερη μετάφραση από τον ιστότοπο (Πηγή:) Disclose.tv

Σύντομα περισσότερα…

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ-ΓΙΑ ΟΣΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Νέα από σύγχρονη γερόντισσα : “ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΠΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΥΜΑΡΕΙΑ”

Λάβαμε από τον γνωστό κι αξιόπιστο φίλο του blog Τ. τα παρακάτω νέα από σύγχρονη γερόντισσα, τα οποία παραθέτουμε με την παρατήρηση ότι από μόνοι τους οι χρονικοί προσδιορισμοί – όπως αποδείχθηκε κατ’ επανάληψη – είναι, αν μη τι άλλο, ριψοκίνδυνοι και καλό είναι να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντί τους :

«ΜΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΓΡΑΦΟΥΝ ΛΕΕΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΟΛΑ.  ΑΠΟ ΤΟΝ IOYNIO  ΘΑ  ΑΡΧΙΣΟΥΝ (σ.σ. ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΗ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΕΙ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ).

ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΨΕΥΤΟΡΩΜΑΙΪΚΟΥ.

ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΜΠΑΜ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΘΑ ΜΟΛΥΝΘΟΥΝ.

ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΑΝΑΣΑ ΑΦΟΥ ΜΕ 3 ΜΗΝΕΣ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

ΑΥΤΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙΑ ΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ. ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ.

ΟΣΟΙ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΓΛΙΤΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΟΡΑ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΟΙ.

ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ ΘΑ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΝ.(ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ). ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΘΑ ΕΥΤΕΛΙΣΤΕΙ-ΞΕΥΤΙΛΙΣΤΕΙ.

ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΒΑΤΑΤΖΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ-ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΥΣ ΟΛΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ,ΕΜΕΙΣ ΤΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΝ.

ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΓΟΥΝ.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΠΟΡΟ. ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΣΠΟΡΟ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ. (ΞΕΡΩ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΠΟΡΟ ΚΑΙ ΒΑΖΟΥΝ ΟΛΟ ΥΒΡΙΔΙΑ,ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΟΥΝ).

ΕΡΕΥΝΑΤΕ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ (3 ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΜΙΛΑΓΕ ΓΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΑΓΙΟΥΣ & ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ)

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕΥΣΑΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΗΣ ΣΙΩΝ (ΤΑΛΜΟΥΔ Η ΒΑΣΗ). ΕΠΙΣΗΣ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΠΟΛΛΑ  ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ, ΟΠΩΣ ΠΟΡΝΕΙΑ,ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΑΛΛΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ.

ΜΕΤΑ ΤΟ 2050 ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ.

ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ  ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟΝΙΣΕ:

Α) ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΜΕ ΛΕΝΕ ΤΡΕΛΟ ΚΑΙ ΑΙΣΧΑΤΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ,ΝΑ ΨΑΞΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΝ ΚΑI ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΝ. ΕΣΥ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΛΕΣ.

Β) ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. ΚΟΜΜΕΝΗ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ,ΣΕ ΑΥΣΤΗΡΟ ΥΦΟΣ(Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΥΦΟΣ ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕ ΣΗΜΑΝΕ ΠΟΛΕΜΟΣ). ΟΣΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΣΟ ΘΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΑ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΑΒΑΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΜΕ.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΠΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΥΜΑΡΕΙΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ,ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ “ΚΑΛΟΤΥΧΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΖΗΣΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΡΩΓΕΙ ΜΕ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΚΟΥΤΑΛΙ”.»

Μία Γερόντισσα είπε για τα γεγονότα που θα συμβούν στην Ελλάδα http://hggiken.pblogs.gr/2012/03/nea-apo-syghronh-gerontissa-meta-th-mpora-er…

ΠΗΓΗ: http://hggiken.pblogs.gr/2012/03/nea-apo-syghronh-gerontissa-meta-th-mpora-erhetai-h-efmareia.html

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Πατέρας Ελπίδιος-Μετά τον Ιούνιο (2012) θα ζήσουμε πολλά

ΠΗΓΗ: http://www.youtube.com/watch?v=sJxRcGCrZHM&feature=iv&src_vid=BuGCs2l9rOg&annotation_id=annotation_295228

“Καρική”, η γλώσσα των αρχαίων κατοίκων της Μεσογείου!

Συντάκτης: Μαρία Ραγκούση, Δημοσίευση: 12/05/2012

 Αφορμή για την μελέτη της καρικής γλώσσας –μιας σπάνιας και εν πολλοίς ελάχιστα μελετημένης γλώσσας των αρχαίων κατοίκων της Μεσογείου αποτέλεσαν δυο ασυνήθιστα κεραμικά σπαράγματα (θραυσματα αγγείων του 6ου π.χ αιώνα) που εντοπίστηκαν στη διάρκεια ανασκαφών των τελευταίων ετών στο Καραμπουρνάκι της Θεσσαλονίκης .

Τα εξαιρετικά περιορισμένα οικονομικά μέσα που είχαν στη διάθεση τους οι ανασκαφείς στο Καραμπουρνάκι της Θεσσαλονίκης έγιναν η αφορμή για την ουσιαστική διακοπή της ανασκαφής αλλά και την παράλληλη μελέτη δυο παλαιότερων (του 1997) και εξαιρετικά σπάνιων για τον ελληνικό χώρο ευρήματων (κεραμικά σπαράγματα με εγχάρακτες επιγραφές) που χρονολογούνται στα αρχαϊκά χρόνια και φέρουν επιγραφές σε καρικό αλφάβητο.

 «Για την ανάγνωσή τους συνεργαστήκαμε με καθηγητή Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης Ignasi-Xavier Adiego, έναν από τους πλέον ειδικούς μελετητές της καρικής γλώσσας. Ο καθηγητής Adiego διάβασε στην πρώτη επιγραφή τρία τυπικά καρικά κύρια ονόματα (Υσωλ δηλαδή Ύσσωλλος, Υλιατ δηλαδή Υλίατος/Ολίατος, και την κατάληξη -υδιγος).

 Η αναγνώριση πολλών μεμονωμένων γραμμάτων ως αριθμητικών συμβόλων ενισχύει το ενδεχόμενο να έχουμε και στις δύο περιπτώσεις εμπορικές καταγραφές ή κάποιου είδους υπολογισμούς» λεει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επικεφαλής της ανασκαφικής ομάδας στο Καραμπουρνάκι και καιθηγητής της κλασσικής αρχαιολογίας στο ΑΠΘ Μιχάλης Τιβέριος, συμπληρώνοντας πως «οι Κάρες είχαν από παλιά στενές σχέσεις με τους γείτονές τους Ίωνες και μαζί επιδόθηκαν σε διάφορες δραστηριότητες και είχαν κοινά εμπορικά ενδιαφέροντα, σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές». «Στο Θερμαϊκό κόλπο πρέπει να τους έφεραν, λοιπόν, οι Ίωνες, αφού κατά τους αρχαϊκούς χρόνους η παρουσία των Ιώνων στο λιμάνι της αρχαίας Θέρμης ήταν ιδιαίτερα έντονη, όπως μας βεβαιώνουν τα σχετικά ευρήματα», συμπληρώνει ο κ. Τιβέριος.

Η αρχαία Καρία

Η καρική είναι μια από τις γλώσσες του αιγιακού χώρου που παραμένουν ακόμα άγνωστες.
Η Καρία, στους ιστορικούς χρόνους καταλάμβανε τη ΝΔ γωνία τη Μ.Ασίας από το ύψος περίπου της Σάμου ως και αυτό της Ρόδου. Είναι μάλιστα πιθανόν οι Κάρες, να κατοικούσαν τον αιγιακό χώρο προτού κατεβούν τα πρώτα ελληνικά φύλα.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, που καταγόταν από τα μέρη αυτά, οι Κάρες ήταν αρχικα εγκατεστημένοι στα νησιά του Αιγαίου, οι Ελληνες τους έδιωξαν (xgrt: ?) και τους υποχρέωσαν να περιορισθούν στη νότια Μ. Ασία όπου και τελικά συνυπήρξαν ειρηνικά για τα επόμενα χρόνια. Θεωρούνταν δυνατοί πολεμιστές και κάποιοι απ’ αυτούς κλήθηκαν από τους Φαραώ της Αιγύπτου ως μισθοφόροι.
Από την εφημερίδα Το ΒΗΜΑ

ΠΗΓΗ: Pyles.tv

 

Έσπασε το κρανίο των Μάγια που προστατεύει την ανθρωπότητα

Το τέλος του κόσμου ήρθε ακόμα πιο κοντά, καθώς η απρόσεκτη κίνηση ενός Γερμανού έγινε κακός οιωνός, σύμφωνα με τις προφητείες των Μάγια.

Κατά τη διάρκεια μιας φωτογράφησης σε στούντιο της Γερμανίας, έπεσε μέσα από τα χέρια ενός βοηθού παραγωγής, ένα κρανίο φτιαγμένο από ηφαιστειακά πετρώματα, το οποίο κάποτε ανήκε στον επικεφαλής των SS, Χάινριχ Χίμλερ.

Σύμφωνα με το θρύλο που περιβάλλει την εσχατολογική προφητεία των Μάγια, οι Ναζί έκλεψαν το κρανίο αυτό από το Θιβέτ. Ο σκαλισμένος από τους Μάγια ηφαιστειακός λίθος περιέκλειε μαγικές δυνάμεις, ικανές να προστατεύσουν την ανθρωπότητα ώστε να επιβιώσει από την Αποκάλυψη, η οποία έρχεται στις 21 Δεκεμβρίου 2012.

Το πέτρινο κρανίο όμως δεν υπάρχει πια, καθώς διαλύθηκε σε μικρά κομματάκια. Για κάποιους αυτή η καταστροφή είναι σημάδι για το επερχόμενο τέλος του κόσμου.

Το κρανίο των Μάγια είχε στην κατοχή του ένας ιστορικός, ο Τόμας Ρίτερ. Του το είχε παραχωρήσει η οικογένεια ενός Βρετανού στρατιώτη, ο οποίος ήταν παρόντας στη σύλληψη του Χίμλερ το 1945. Ο ιστορικός πάντως καθησύχασε τον κόσμο λέγοντας ότι το ατύχημα «δεν θα θυμώσει τους θεούς» και η γη θα συνεχίσει να γυρνά και στις 22 Δεκεμβρίου.

Το κρανίο είχε ηλικία 1000 ετών και είναι ένα από τα 13 μυθικά κρανία των Μάγια. Τα εννέα είχαν χρώμα και αναπαριστούσαν τις φυλές των ανθρώπων. Τα υπόλοιπα τέσσερα ήταν διάφανα, πιθανώς φτιαγμένα από κρύσταλλο, και συμβόλιζαν «τα κτήνη που περπατούν, έρπουν, γλιστρούν και πετούν».

ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/

Εντοπίστηκε βυθισμένη εκκλησία στη λίμνη Κρεμαστών

Σχεδόν ανέπαφος εντοπίστηκε ο βυζαντινός ναός της «Παναγίας της Επισκοπής» στο βυθό της λίμνης Κρεμαστών του νομού Ευρυτανίας. Το εκκλησάκι είχε βυθιστεί μαζί με ακόμα 90.000 στρέμματα γης τον Ιούλιο του 1965, όταν κατασκευάστηκε το υδροηλεκτρικό φράγμα των Κρεμαστών.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα του Βήμα Online, μία ομάδα ερασιτεχνών αυτοδυτών από την Αθήνα εντόπισε τελικά το εκκλησάκι, ακούγοντας τις επανειλημμένες εκκλήσεις των κατοίκων προς τις αρχές να ερευνήσουν την κατάσταση του βυθισμένου κτίσματος. Η «Παναγία της Επισκοπής», χτισμένη τον 8ο αιώνα, είναι από τα σπουδαιότερα βυζαντινά μνημεία της χώρας και παραμένει σχεδόν ανέπαφη στο βυθό της τεχνητής λίμνης, σαν άλλη Ατλαντίδα.

Είκοσι χωριά, δεκάδες μοναστήρια και εκκλησίες, καλλιέργειες και δέντρα βρίσκονταν στα 90.000 στρέμματα γης που βυθίστηκαν για την κατασκευή του υδροηλεκτρικού φράγματος Κρεμαστών, μεγαλύτερου γαιοφράγματος της Ευρώπης. Περίπου 2.000 κάτοικοι αναγκάστηκαν να αφήσουν την περιοχή στα όρια μεταξύ των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας, βλέποντας τα χωριά τους να βυθίζονται στο όνομα της αναβάθμισης της ενεργειακής παραγωγής της Ελλάδας.

Ο Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «Τηθύς» δεν ξεκίνησε με σκοπό την ανακάλυψη του ναού, στη συνέχεια όμως τους κίνησε το ενδιαφέρον. «Αρχίσαμε να μαζεύουμε στοιχεία, να μελετάμε παλιές φωτογραφίες, χάρτες, έγγραφα και ταξιδέψαμε στην περιοχή για να μιλήσουμε αναλυτικά με τους ντόπιους. Η λίμνη έχει μεγάλη έκταση και έπρεπε να είμαστε απόλυτα ακριβείς, ειδάλλως δεν είχαμε καμία ελπίδα» διηγείται στο «Βήμα» ο Χρήστος Ευθυμίου, μέλος του ΔΣ του «Τηθύς».

Το Μάιο του 2008 ξεκίνησαν τις προσπάθειες με δυναμικό 13 δυτών, 7 συνοδών, 8 αυτοκινήτων και πολλών φιαλών. Ο Κώστας Σερπάνος, ψαράς της περιοχής, τους οδήγησε με τη βάρκα του στο σωστό σημείο ακολουθώντας τις τηλεφωνικές οδηγίες του ηλικιωμένου πατέρα του που ως άλλος Ξέρξης παρακολουθούσε από το βουνό, ανακαλώντας στη μνήμη του το τοπίο πριν από 45 χρόνια.

«Ο όγκος εντοπίστηκε σε βάθος 30 μέτρων! Η ορατότητα όμως ήταν τρομερά περιορισμένη λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε φερτές ύλες και κοκκινόχωμα από τα ποτάμια που εκβάλλουν στη λίμνη. Ήταν σαν να καταδύεσαι σε λάσπη» θυμάται ο Γιώργος Κυπραίος, ένας από τους δύτες. «Σε βάθος μόλις δεκαπέντε μέτρων επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι, τσουχτερό κρύο και οι κάτοικοι μας είχαν προειδοποιήσει για την ύπαρξη υπογείων ρευμάτων. Ταυτόχρονα,το υψόμετρο στο οποίο βρίσκεται η λίμνη (400 μ.) αύξανε τον κίνδυνο της νόσου των δυτών».

Η ομάδα ήταν έτοιμη να τα παρατήσει, ωστόσο βλέποντας πόσο είχαν επενδύσει συναισθηματικά οι κάτοικοι της περιοχής στην αποστολή τους, αποφάσισαν να την ολοκληρώσουν. Τελικά κατάφεραν να φτάσουν στα 32 μέτρα βάθος όπου εντόπισαν το θόλο και διαπίστωσαν ότι η εκκλησία ήταν ακόμη όρθια.

«Παρ΄ ότι δεν πιστεύω στον Θεό, η συγκεκριμένη εμπειρία είχε έναν μυστικισμό σχεδόν θρησκευτικό. Έπειτα από τόση προσπάθεια και ταλαιπωρία,με όλη τη συναισθηματική φόρτιση που φέραμε, το να αντικρίζουμε τον τρούλο μάς γέμισε χαρά,κυρίως γιατί θα τη μοιραζόμασταν με τους κατοίκους» δηλώνει στο «Βήμα» η δύτρια Μαρία Σαλωμίδη.

ΠΗΓΗ: http://tvxs.gr/news/

Αφγανοί ‘Παστούν’: Είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων!…

Αφγανοί ‘Παστούν’: ‘Οφείλουμε πάρα πολλά στο Μέγα Αλέξανδρο’…
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Η διαχρονική επίδραση του ελληνο-βακτριανού Βασιλείου των ελληνιστικών χρόνων στην Κεντρική Ασία είναι το αντικείμενο ενός ενδιαφέροντος άρθρου του συγγραφέα Αμανουλάχ Γιλζάϊ (Amanullah Ghilzai).

Ο συντάκτης διαπραγματεύεται την παρουσία της ελληνότροπης φυλής Παστούν καθώς και της αρχαίας Ελλάδας στην Κεντρική Ασία, με την ευεργετική και ανεπανάληπτη παρουσία των Ελλήνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την παράδοση που υπάρχει-μετά από δύο χιλιάδες τριακόσια χρόνια– στις σύγχρονες τοπικές κοινωνίες.

Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι δυο χιλιάδων χιλιομέτρων, στην Κεντρική Ασία, εντόπισε ο συγγραφέας, πολλά ελληνικά αλλά και βακτριανά στοιχεία τα οποία διαιωνίστηκαν και έφθασαν μέχρι τις μέρες μας.

«Πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα παρουσιάζουν πως υπό του βασιλιά Κουσάνα των Βακτριανών, είχε υιοθετηθεί το ελληνικό αλφάβητο, επίσημη γλώσσα ήταν η ελληνική, το εμπόριο και η νομοθεσία του Κράτους ήταν στην ελληνική γλώσσα.. Τεκμηρίωση αυτών αποτελούν τα νομισματικά στοιχεία που παρέχουν καθαρές ενδείξεις της χρήσης της ελληνικής γλώσσας στο εμπόριο, στην Κεντρική Ασία και το Ιράν. Μέσα σε όλα αυτά συνυπάρχει η φυλή Παστούν που βιώνει στο σημερινό Αφγανιστάν και τις πακιστανικές επαρχίες που συνορεύουν με αυτό.»

Το ερώτημα του συντάκτη είναι: πως δημιουργήθηκε αυτή η ομάδα ανθρώπων και ποια είναι η ιστορική πορεία της, η εξέλιξή της, η οποία σαφώς η παρουσία της αρχίζει από τα ελληνιστικά χρόνια;

Ο ερευνητής Αμανουλάχ Γιλζάϊ αρχίζει το κύριο άρθρο του ως εξής:

«Πολλοί Αφγανοί και εθνικές ομάδες Παστούν του Πακιστάν οφείλουν πάρα πολλά στον Μέγα Αλέξανδρο ο οποίος τους πρόσφερε έναν ανεπανάληπτο πολιτισμό, που τους διαμόρφωσε για περίπου χίλια χρόνια μέσα από διαφορετικές ιστορικές φάσεις. Αν και έχουν περάσει, ήδη, 23 αιώνες από την ελληνική κατάκτηση της Βακτρίας (αρχαίο Αφγανιστάν), τα χνάρια των αρχαίων Ελλήνων μπορεί να τα δει στους εθνικούς Αφγανούς ή τους Παστούν. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελούν οι προφορικές παραδόσεις των φυλών Παστούν που ανάγουν την καταγωγή τους στους αρχαίους Yonas ή Yavana (σ.σ.: Ίωνες). Η ισχυρή παρουσία της ελληνικής μυθολογίας και εκατοντάδες ελληνικών λέξεων ενυπάρχουν ακόμη στη σύγχρονη γλώσσα Πάστο, η οποία είναι μία από τις κύριες γλώσσες του δυτικού Αφγανιστάν και του βορειο-δυτικού Πακιστάν. Η δημιουργία του αφγανικού έθνους ή Παστούν φαίνεται πως είναι αποτέλεσμα της κατάκτησης του Αλεξάνδρου.»Η επί πολλών αιώνων ελληνική διοίκηση της Βακτρίας (αρχαίο Αφγανιστάν) που ακολούθησαν το θάνατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, άλλαξε αυτήν την ιρανική περιοχή τόσο πολύ που πολύ δύσκολα κανείς αναγνωρίζει την παλαιά ιρανική επιρροή. Πολλοί από τους σύγχρονους εθνικούς Αφγανούς (Pashtuns) είναι αναμφισβήτητα, απόγονοι των αποίκων αρχαίων Ελλήνων.

» Αυτό μπορεί αν αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό από τα αρχαιολογικά ευρήματα, από τις αναφορές στην ελληνική μυθολογία και σε ένα μεγάλο αριθμό ελληνικών λέξεων και προτάσεων που βρίσκονται στη σημερινή γλώσσα Πάστο. Αυτό πιστοποιείται και επιστημονικά, ό,τι, δηλαδή, οι πρόγονοί τους θα μπορούσαν να αποτελούν τον κύριο κορμό ή τη μοναδικότητα των κατοίκων της Βακτρίας που αναμίχθηκε με τον εντόπιο πληθυσμό.»

Είναι αλήθεια πως μας παρέχεται, με τα ανωτέρω, μια άλλη άποψη από αυτήν που έχουμε διαμορφώσει σχετικά με τις επιρροές της ελληνικής παρουσίας στην Κεντρική Ασία. Βλέπουμε Αφγανούς και βορειο-πακιστανούς της φυλής Παστούν να είναι υπερήφανοι για την ελληνική καταγωγή τους. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τους Καλάς.Η εμπεριστατωμένη έρευνα όμως του αναφερόμενου ερευνητή εμπλουτίζει τις γνώσεις μας για την παράδοση που ακολούθησε μετά τη ζωή του μακρόχρονου ελληνο-βακτριανού κράτους και την ευγνωμοσύνη των εντόπιων κατοίκων προς τους άποικους που έφεραν τον πολιτισμό. (Δες σχετικά και Αφγανιστάν – Το Ελληνο-Βακτριανό Βασίλειο ).

Ο Αμανουλάχ Γιλζάϊ αναφερόμενος στο γλωσσικό υπόβαθρό των σημερινών Παστούν καθώς και των ερεισμάτων για τις απόψεις του, σημειώνει:

«Γνωρίζω αρκετές γλώσσες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Πάστο, η οποία είναι η μητρική μου. Μετά βίας μπορώ να βρω κάποιες ισχυρές ενδείξεις, μεταξύ των εθνικοτήτων της γενικότερης περιοχής ώστε να προτείνω κάποια συγκεκριμένη εθνική ομάδα ως απόγονους των Βακτριανών ή των Ελληνοβακτριανών.

Με την παρούσα έρευνα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως μόνο οι πρόγονοι των σύγχρονων Παστούν είναι Βακτριανοί, οι κάτοικοι του αρχαίου Αφγανιστάν. Πράγματι μερικοί Παστούν αξιώνουν μια ελληνική-ιωνική καταγωγή, επομένως λέγεται ό,τι ‘οι αφγανικές φυλές Θυνοί και Βιθυνοί είναι οι Τάνεις και Βιτάνεις, οι Ταονοί του Γατς, οι Καροί είναι Κάρο, Ιονοί είναι Γιούνους (Γιοβάνα σημαίνει Ίωνες) αυτοί αποτέλεσαν μια ενότητα που σχημάτισε τη βάση της εθνογένεσης των Παστού”.

Ο αρθογράφος υποστηρίζει πως ακολουθώντας τα χνάρια των αρχαίων Ελλήνων μέσα από τους εθνικούς Αφγανούς ή Παστούν δεν βλέπει κάτι σχετικό ή παραπλήσιο σε άλλες γλώσσες της Κεντρικής Ασίας.

«Γνωρίζω πολύ καλά την περσική γλώσσα (I have good knowledge of the Persian language (Farsi) )αλλά δεν μπορώ να βρω κάποια συγγένεια με την Ελληνική Μυθολογία ή τη δυναμική παρουσία των αρχαίων Ελλήνων μέσα σε αυτήν. Η έρευνά μου επιχειρεί να διαμορφώσει ένα νέο σκηνικό σε όλα αυτά και θέλω να μοιραστώ τα όποια συμπεράσματα με άλλους. Με την εύρεση πολλών νέων στοιχείων γραμμένων στην αρχαία βακτριανή γλώσσα που μετέφρασε ο καθηγητής Σιμς-Ουίλλιαμς (Sims-Williams) της Σχολής Ανατολικών και Αφρικανικών μελετών του Λονδίνου, ο κόσμος έχει μάθει για πρώτη φορά την ύπαρξη του εκλεπτυσμένου Βακτριανού πολιτισμού.»Η έρευνά μου ίσως δώσει νέο φως στο παρελθόν της γλώσσας Πάστο και την ταυτότητα των Βακτριανών.»Ακόμη η έρευνα δεν περιορίζεται στην ελληνική μυθολογία και στην ύπαρξη ενός μεγάλου αριθμού ελληνικών λέξεων στη γλώσσα Πάστο, αλλά αποκαλύπτω αρκετές παραμέτρους των αρχαίων Ελλήνων, αν και είναι νεκρές τώρα, στην κυρίως Ελλάδα, εντούτοις υπάρχουν ακόμη μεταξύ πολλών ή λίγων Παστούν.»

Ο Αφγανός μελετητής για να πείσει τον αναγνώστη αναφέρει τη διάσωση ενός πολεμικού χορού των αρχαίων Ελλήνων, που είχε το όνομα ‘Αθηνά’. Το όνομα ‘Αθέν’, μας λέει, υπάρχει ακόμη σε όλη την περιοχή όπου ζουν οι Παστούν, στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Ο χορός φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σχέση με αυτόν που ονομάζεται «Πυρρίχιος» (σημ: ελληνικά στο κείμενο) με κινήσεις που θα μπορούσαν να επιφέρουν τους χορευτές σε εκστατικές καταστάσεις.

«Οι αρχαίοι Παστούν», λέει, ο Αμανουλάχ Γιλζάϊ, τους οποίους θα αποκαλώ Ελληνο-Αφγανούς, φαίνεται να έχουν πάρει πολλά στοιχεία από τους αρχαίους Έλληνες της ηπειρωτικής αρχαίας Ελλάδας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι των αθηναϊκών ελλανόδικων επιτροπών. Το σύστημα αυτό απονομής δικαιοσύνης έχει αλλάξει σε πολλά μέρη του κόσμου, αλλά μερικές φυλές Παστούν έχουν το ίδιο από ελληνιστικά χρόνια, πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια.»

Πιο κάτω ο Αμανουλάχ Γιλζάϊ παραλληλίζει εφτά αρχαίες ελληνικές θεότητες με ονομασίες που συναντούμε σήμερα στο ανατολικό Ιράν και οι οποίες προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Ο θεός Ζεύς στη γλώσσα Πάστο λέγεται Ζέσταν, με μια ελάχιστη ηχητική διαφορά μπορεί να ακουστεί ως Ζεύσ-ταν.

Η Αθηνά ήταν η λατρευτή θεά των αρχαίων Παστούν ή ελληνο-αφγανών. Η αναπαράσταση στα ελληνο-βακριανά νομίσματα της μακεδονικής Αθηνάς ήταν περισσότερο σαν θεά του πολέμου και των υδάτων. Κι αυτό γιατί πολλοί Παστούν ακόμη έχουν παράδοση τον πολεμικό χορό ‘Άθεν’. Ο χορός ‘Άθεν’ είναι πατριωτικός, όπως ακριβώς ήταν και στους αρχαίους Έλληνες.

Τονίζει ο συγγραφέας για το θέμα αυτό: “ Οι Παστούν, οι οποίοι είναι μουσουλμάνοι, γενικά, δεν βλέπουν τους χορούς με ένα θετικό βλέμμα, αλλά ο ‘Άθεν’ αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση, αφού τον τηρούν με σεβασμό γνωρίζοντας πως ο χορός αυτός ανήκει στο προ-μουσουλμανικό παρελθόν τους.

»Η καταγωγή του ‘Άθεν’ έγινε γνωστή από την δική μου έρευνα.
Οι Ταλιμπάν του Αφγανιστάν θεωρούν τον ‘Άθεν’ ως μη μουσουλμανικό στοιχείο και τον απαγόρευσαν, ενώ αποτελεί το κύριο στοιχείο της εθνικής ομάδας των Παστούν. Αυτό έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία του Αφγανιστάν, η απαγόρευση του χορού, ο οποίος αποτελούσε τον εθνικό χορό αιώνων για τη χώρα».

Ο Αφγανός ερευνητής αναφέρει για τη θεά του γάμου την Ήρα με τη μυθική θεά των Παστούν Όρα και τα έθιμα τα οποία διατηρούνται έως σήμερα.

Ο θεός του θανάτου Άδης με τον Αδίρ-αχ που παραπέμπει στο τέρας που έχει την ονομασία ‘Mordozmai’ που παραβάλλεται με τον Μινώταυρο, που ήταν μισός άνθρωπος και μισός ζώο που μια τέτοια εικόνα μπορεί κανείς να δεί σε ελληνο-βακτριανό άγαλμα στο Μουσείο της Πεσαβάρας.

Ο Τάρταρος υπάρχει στην Πάστο ως Ταρταρίν και σημαίνει την χειρότερη έκφραση του διαβόλου.
Αναφέρεται ακόμη για τον Πάνα, την Περσεφόνη, τη Δήμητρα και τους συσχετίζει με σχετικές ονομασίες στη γλώσσα Πάστο.

Παραθέτει ακόμη και ορισμένες λέξεις που έχουν αλλοιωθεί, όπως:
Λίγο=lega
Γυναίκα= Jenekai
Θείος=Thro
Γιαγιά= Yayah Anyah
Όριζα=Rizi
Αυγό (ωό)=agai
Κεφάλι, κάρα= Kakarra
Κλπ.

Σημείωση:
Την έρευνα αυτήν προλογίζει, στην αγγλική γλώσσα, ο Έλληνας πανεπιστημιακός καθηγητής Νικόλας Βερνίκος ο οποίος σημειώνει:
«Η τεκμηρίωση του κ. Α. Γιλζάϊ παρέχει μερικές δραματικές ενδείξεις επιρροής του ελληνικού παρελθόντος με αρχαιολογικά ευρήματα τα οποία δεν έχουν ακόμη μελετηθεί ή δημοσιευθεί επίσημα, σχετικά με στοιχεία και αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Αλλά ωθεί περαιτέρω την έρευνα του στο ετυμολογικό πεδίο των λαϊκών εκφράσεων των Παστούν με τις ελληνικές γλωσσικές επιρροές. Σημειώνει ακόμη μερικά κοινά γνωρίσματα που υπάρχουν μεταξύ του φυλετικού νόμου των Παστούν-Βαλί και όμοιων φυλετικών μεσαιωνικών νόμων στις βαλκανικές περιοχές όπου οι Μακεδόνες είχαν εξουσιάσει και οι βασιλικές μακεδονικές γενιές είχαν συνάψει δεσμούς συγγένειας.»

Το πλήρες δημοσίευμα, στην αγγλική γλώσσα, μπορείτε να το διαβάσετε στην: Pashto

Βαλκανικό Περισκόπιο – Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

ΠΗΓΗ: http://www.echedoros-a.gr/2009/08/blog-post_12.html

Σαρκοφάγος κινέζας βασίλισσας, στολισμένη με αρχαιοελληνικά σύμβολα!

Την περίεργη ιστορία μίας σαρκοφάγου που έχει εντυπωσιάσει τους κινέζους αρχαιολόγους!

Ανήκει σε μία βασίλισσα της Δυναστείας των Τανγκ, που έζησε τον 9ο μ.Χ. αιώνα στην πόλη Τσαγκάν της Κίνας και φέρει πάνω της χαραγμένα αρχαία ελληνικά σύμβολα (στη φωτογραφία των του Ding Haitao, Xinhua, βλέπετε ένα μέρος της σαρκοφάγου)!

Τα αρχαιοελληνικά σύμβολα

Τα σύμβολα της σαρκοφάγου είναι φανερά επηρεασμένα από την αρχαία ελληνική μυθολογία, γεγονός που παραξενεύει τους μελετητές αφού συνήθως οι σαρκοφάγοι στην Κίνα διακοσμούνταν με θέματα από την Βουδιστική παράδοση.

Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Γκε Τσενγκιόνγκ (Ge Chengyong), πάνω στην σαρκοφάγο διακρίνονται οι φιγούρες τεσσάρων αρχαίων ελλήνων πολεμιστών, ζώα που προσφέρονται ως θυσία σε θεούς και αίγες που παραπέμουν σε αρχαία ελληνική τραγωδία! “Και η ζωή της βασίλισσας μοιάζει βγαλμένη από ελληνική τραγωδία, αφού έχασε πολλά από τα παιδιά της από δολοπλοκίες και συνομωσίες μέσα στο παλάτι της”, παρατηρεί.

Το εξωτερικό Αρχαία Ελλάδα, το εσωτερικό Κίνα!

Το περίεργο είναι πως το εσωτερικό της σαρκοφάγου, είναι στολισμένο από εικόνες της κινεζικής παράδοσης, με αναφορές στον Ταοϊσμό, τον Βουδισμό και τον Κομφούκιανισμό, και δεν έχει καμία σχέση με το εξωτερικό της που θυμίζει Αρχαία Ελλάδα! Ο Ταοϊσμός επισημοποιήθηκε στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τανγκ, ανταγωνιζόμενος τον Κομφουκιανισμό και τον Βουδισμό, που ασκούσαν εξίσου σημαντικές κοινωνικές, θρησκευτικές και πολιτικές επιδράσεις.

Για τους περισσότερους κινέζους κανένα από τα παραπάνω ρεύματα δεν ήταν αποκλειστικά μοναδικό και κάπως έτσι ξεκίνησε στην αυτοκρατορική Κίνα, η συνύπαρξη και των τριών θρησκευτικο- φιλοσοφικών ρευμάτων.
Η Δυναστεία των Τανγκ και το Βυζάντιο

Η συγκεκριμένη βασίλισσα, έζησε πριν από 1200 χρόνια και ήταν μέλος της Δυναστείας των Τανγκ. H εποχή της δυναστείας των Τανγκ (618-907 μ.X.) αποτελεί μία από τις λαμπρότερες στην ιστορία της Κίνας. H κινεζική αυτοκρατορία γνώρισε στις μέρες τους πρωτοφανή οικονομική και πολιτισμική άνθηση, έγιναν σημαντικές εφευρέσεις ενώ η έκτασή της διπλασιάστηκε και η πολιτική της επιρροή εδραιώθηκε στην ευρύτερη ασιατική ήπειρο.

Κάπου στα βάθη των αιώνων και στο ευρύ πεδίο της Κεντρικής Ασίας, ο κινεζικός αυτός πολιτισμός είναι βέβαιο ότι συνάντησε τον αντίστοιχο βυζαντινό. Αν και δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα είναι σίγουρο ότι έγινε μεταξύ τους ένας γόνιμος διάλογος, που οδήγησε σε αλληλοεπιρροές! Αυτό προκύπτει από ευρύματα που απεικονίζουν ανέμελες στιγμές με τις ασιάτισσες κυρίες της αυλής να παίζουν έφιππο πόλο όπως και οι Βυζαντινοί, μέχρι και τις αντιλήψεις για τη ζωή πριν και μετά θάνατον.

Πώς εξηγείται η επιλογή της Αρχαίας Ελλάδας!

Σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ως προς το γιατί οι απόγονοι της βασίλισσας των Τανγκ επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν αρχαία ελληνικά σύμβολα στην σαρκοφάγο της, αλλά και πώς ήταν σε θέση οι κινέζοι τεχνίτες να τα αναπαραστήσουν τόσο σωστά, ο Γκε Τσενγκιονγ, απάντησε:

” Είμαστε βέβαιοι πως οι σαρκοφάγοι δεν κατασκευάζονταν σε κάποια άλλη χώρα εκτός Κίνας. Πιστεύω ότι οι δημισουργοί ήταν έμπειροι τεχνίτες που είχαν μεταναστεύσει από την Δυτική ή Κεντρική Ασία κατα τη Δυναστεία των Τανγκ.

ΠΗΓΗ: http://mysteries.b2w.gr/?p=1196

Βυθισμένες αρχαίες πόλεις στον Ελλαδικό χώρο

Η αντίληψη που επικρατεί στο ευρύ κοινό σχετικά με την υποβρύχια αρχαιολογία είναι σε μεγάλο βαθμό εσφαλμένη, καθώς το ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στην ανακάλυψη και μελέτη των ναυαγίων και των περιεχομένων τους. Ωστόσο το ενδιαφέρον της εναλίας αρχαιολογίας δεν περιορίζεται μόνο στα ναυάγια, αλλά επεκτείνεται και στην έρευνα αγνώστων πολλές φορές οικισμών και βυθισμένων λιμανιών.

Τα βυθισμένα οικιστικά συγκροτήματα του ελλαδικού χώρου δεν περιβάλλονται βεβαίως από το μυστήριο που γοητεύει πολλούς, όπως η υπόθεση της χαμένης Ατλαντίδος, αλλά συμπληρώνουν καίρια τον αρχαιολογικό ιστό της χώρας και παρέχουν πολύτιμα πληροφοριακά στοιχεία για την ιστορία, το εμπόριο, τις πληθυσμιακές μετακινήσεις, τη γεωλογία και το κλίμα του Αιγαιακού περιβάλλοντος, στο οποίο κυρίως έχουν εντοπιστεί. Οι ήδη γνωστές υποβρύχιες αρχαιολογικές θέσεις κατά μήκος των ακτογραμμών της Ελλαδικής επικρατείας καλύπτουν το χρονολογικό πεδίο από την προϊστορική εποχή μέχρι και την πρώιμη βυζαντινή. Συνοπτικά είναι οι παρακάτω:

Σαλάντι Αργολίδας.

Ο προϊστορικός οικισμός βρίσκεται στο μέσο του όρμου των Διδύμων, λίγο βορειότερα του γνωστού σπηλαίου Φράγχθι. Εκτείνεται με κατεύθυνση βορειοδυτικά-νοτιοανατολικά σε μια ζώνη μήκους 400 και πλάτους 30 μ. περίπου κατά μήκος της παραλίας και μέχρι την ισοβαθή των 4 μ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Λόγω των αλουβιακών αποθέσεων στο μυχό του όρμου και της ανόδου του επιπέδου της στάθμης του ύδατος η συνολική έκταση του οικισμού δεν είναι δυνατόν προς το παρόν να προσδιοριστεί Η επιφανειακή έρευνα, που έγινε το 1998 από τους αρχαιολόγους της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων Δ. Χανιώτη και Α. Τεγονίδου, και Χ. Αγουρίδη το 2000, έδειξε ότι ο οικισμός θα πρέπει να καταλάμβανε μια έκταση 20 στρεμμάτων περίπου και να βρισκόταν κατά την πρώιμη Εποχή του Χαλκού σε χαμηλή κοιλάδα και σε αρκετή απόσταση από τη θάλασσα, αν κρίνουμε από την ελαφρά κλίση του βυθού. Οι τοίχοι θεμελιώσεως των κτηρίων του οικισμού, που είναι ορατοί σήμερα στην επιφάνεια του βυθού, είναι κατασκευασμένοι από αργούς λίθους και είναι κυρίως δύο τύπων:

Διπλοί πάχους 50-60 εκατοστών με ενδιάμεσο γέμισμα και μονοί πάχους 30 εκ. Στο δεύτερο τύπο ανήκει και ημικυκλικό κτίσμα διαμέτρου 4 μ. Αμφότεροι οι παραπάνω τύποι συναντώνται συχνά σε οικισμούς της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδος κατά την πρώιμη Χαλκοκρατία. Από την κεραμική που ανευρέθει, όπου κυριαρχούν οι ραμφόστομες φιάλες, τα χονδροειδή αγγεία οικιακής χρήσεως, τα ανοικτά αγγεία με ανάγλυφες ταινίες στο άνω μέρος τους καθώς και μυλόλιθοι και τρυπητήρια από ηφαιστειακό υλικό του Σαρωνικού, ο οικισμός χρονολογείται στην πρώιμη Εποχή του Χαλκού και μάλιστα στην δεύτερη και πιο ώριμη φάση της.

Πλατυγιάλι Αστακού.

Ο χώρος αυτός, σε οδική απόσταση 12 χλμ. νότια του Αστακού Αιτωλοακαρνανίας, εντοπίζεται μεταξύ των ακρωτηρίων Κάρλο Γλώσσα και Στενή Γωνιά. Το πλάτος του όρμου είναι 1 χλμ., ενώ η θάλασσα εισδύει σ’ αυτόν περίπου 2 χλμ. Η είσοδός του προστατεύεται από τις νησίδες του συμπλέγματος των Εχινάδων. Τόσο μέσα στη θάλασσα όσο και στην παραλία υπάρχουν πηγές γλυκού νερού. Η υποθαλάσσια έρευνα στην περοχή είχε ξεκινήσει με αφορμή τον προγραμματισμό κατασκευής στον ομώνυμο όρμο διαλυτηρίου πλοίων από την ΕΤΒΑ και διήρκεσε από τον Ιούλιο έως το Δεκέμβριο του 1986. Αξιοπρόσεκτο εύρημα είναι ο ταφικός εγχυτρισμός ενός βρέφους.

Ο προϊστορικός οικισμός βρισκόταν στο μυχό του κόλπου, σε σημείο που και προ της βύθισής του πρέπει να ήταν χαμηλή κοιλάδα. Οι λόγοι της καταβύθισης παραμένουν ουσιαστικά άγνωστοι, αφού η εξακρίβωσή τους προϋποθέτει γεωλογική μελέτη. Τοίχοι κτισμάτων διακρίνονται σε μια ζώνη 400 μ. παράλληλα προς την ακτογραμμή και σε απόσταση 130 μ. απ’ αυτήν, τουλάχιστον ως την ισοβαθή των 5 μ. Μερικοί απ’ αυτούς συνεχίζονταν και στην παραλία σε αρκετό βάθος κάτω από το έδαφος. Το τμήμα του οικισμού που καλύπτεται απο τη θάλασσα έχει έκταση περίπου 50 στρεμμάτων και καταποντίστηκε πριν από 4.500 χρόνια. Η οριστική του εξαφάνιση ωστόσο επήλθε με την εγκατάσταση του διαλυτηρίου πλοίων, που συντελέστηκε εξαιτίας της αβελτηρίας αλλά και με τις «ευλογίες» της θανούσας υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη.

Πουνταζέζα Λαυρίου.

Πρόκειται για παραθαλάσσιο οικισμό του αρχαίου δήμου Σουνίου της Λαυρεωτικής και ταυτίζεται με τον «Πορθμόν των Σαλαμινίων», που αναφέρεται σε επιγραφές του 363 π.Χ. από την αρχαία Αγορά Αθηνών. Ο οικισμός φαίνεται να εκτεινόταν στην ευρύτερη περιοχή του λόφου της Πουνταζέζας, καταλήγοντας ομαλά προς τη θάλασσα. Στον πορθμό οι εύποροι δημότες, που ανήκαν στο γένος των Σαλαμινίων, φαίνεται να είχαν στη κατοχή τους καλλιεργήσιμη γη, αλώνι, πηγάδι, δύο οικίες, τέμενος άγνωστης θεότητας καθώς και τέμενος του Ηρακλέους.

Οι πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι στην περιοχή υπήρξε έντονη γεωργοκτηνοτροφική αλλά και μεταλλευτική δραστηριότητα. Σήμερα ένα μέρος του παραθαλασσίου τμήματος του οικισμού είναι καταποντισμένο λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Τα κυριότερα λείψανα εντοπίζονται στη βορειοανατολική πλευρά και καταλαμβάνουν μια έκταση 110χ35 μ. Εκεί παρατηρούνται τοίχοι κτισμάτων από πωρόλιθο εγκάρσιοι αλλά και παράλληλοι προς την ακτογραμμή. Το ύψος τους είναι περίπου 40 εκ. Επίσης σε απόσταση 25 μ. από την ακτή σε βάθος 1,85 μ. εντοπίζονται απομεινάρια τετραγώνου λίθινου οικοδομήματος (προφανώς δημοσίου κτηρίου) διαστάσεων 9,65χ9,65 μ. Η ακμή του οικισμού ανάγεται στους κλασικούς χρόνους.

Λιμάνι Αβδήρων.

Μέσα στο σύγχρονο λιμενίσκο της κοινότητας των Αβδήρων πραγματοποιήθηκε το 1992 η υποβρύχια έρευνα του αρχαίου λιμενοβραχίονα, που, αν και αρκετά φθαρμένος, σώζει σε μεγάλο βαθμό το αρχικό σχήμα και μέγεθός του. Έχει μήκος περίπου 170 μ. και κατεύθυνση από ανατολών προς δυσμάς. Κατά την πρώτη ανασκαφική περίοδο διαπιστώθηκε κατ’ αρχήν η ύπαρξη δύο τουλάχιστον οικοδομικών φάσεων. Στην πρώτη φαίνεται να ανήκει ένας λιμενοβραχίονας πλάτους 8 μέτρων δομημένος με λιθοπλίνθους από γρανίτη και ελαφρά κλίση προς το βορρά. Εξωτερικά του σημείου που γωνιάζει εντοπίστηκαν δύο ημικυκλικοί πύργοι διαμέτρου 10 και 13 μ. Στην νεότερη φάση του λιμανιού ανήκει η προς τη λιμενολεκάνη επέκτασή του πλάτους 3-3,5 μ., που εφάπτεται στην εσωτερική πορεία της αρχαιότερης φάσης και είναι κατασκευασμένη επίσης από μεγάλες γρανιτένιες λιθοπλίνθους.

Μεθώνη (Οικισμός Εποχής του Χαλκού).

Περί τα μέσα της δεκαετίας του 80 στον κόλπο της Μεθώνης, σε απόσταση 300 μ. από το δημοτικό κάμπινγκ και σε βάθος 3,5 έως 5,5 μ. εντοπίστηκαν εκτεταμένα οικοδομικά λείψανα και συστάδες. Οι τοίχοι σώζονται σε ορισμένες περιπτώσεις σε ύψος τεσσάρων δόμων, αποτελούνται δε κατά κανόνα από πλακερές πέτρες. Η τοιχοδομία αυτή συγκροτείται κυρίως από διπλές σειρές λίθων. Σε λίγες περιπτώσεις εμφανίζεται μόνο μία σειρά, αποτελούμενη από ακατέργαστους ογκόλιθους. Σημαντικό στοιχείο για τη προϊστορική χρονολόγηση του ευρήματος υπήρξε τοίχος σε διάταξη «ιχθυόκανθου», που «πορεύεται» δυτικά από μεγάλο κυκλικό οικοδόμημα.

Η γενική εικόνα των λειψάνων συνηγορεί υπέρ της πιθανότητας καταβύθισης λόγω σεισμού. Από το 1990 διεξάγεται συστηματική έρευνα στον εν λόγω χώρο, όπου αξίζει να σημειωθεί ότι έχει βρεθεί μια λίθινη προϊστορική άγκυρα ενσωματωμένη σε τοίχο καθώς και υπολείμματα ταφικού εγχυτρισμού δύο νηπίων. Οι υπάρχουσες ιστορικές πληροφορίες για τη περιοχή είναι αξιολογότατες. Κατά την εποχή των Τρωικών ονομαζόταν Πήδασος. Ο Στράβων την αναφέρει ως Πήδασον αμπελόεσσαν. Τα δύο σπουδαιότερα ιερά της πόλης ήταν ο ναός της Ανεμώτιδος Αθηνάς, όπου υπήρχε και ανδριάντας του Διομήδους και ναός της Αρτέμιδος, όπου και το υπό του Αναχάρσιδος αναφερόμενο φρέαρ, από το οποίο αντλούσαν νερό αναμεμιγμένο με πίσσα. Ίσως να πρόκειται για την πρώτη άντληση πετρελαίου στον ελλαδικό χώρο.

Πλύτρα Λακωνίας.

Βρίσκονται στη δυτική πλευρά της χερσονήσου Επιδαύρου Λιμηράς μεταξύ των όρμων Σκοτεινός και Άρασμα στο Λακωνικό Κόλπο και ταυτίζεται με την αρχαία πολίχνη Ασωπός των Ελευθερολακώνων. Η περιοχή, που κατά την αρχαιότητα πρέπει να βρισκόταν περίπου 3 μέτρα ψηλότερα από τη σημερινή στάθμη της θάλασσας, είναι διάσπαρτη με αρχαία κτήρια. Είναι τυπικό παράδειγμα αρχαιολογικού χώρου, που έχει διαταραχθεί λόγω τεκτονικών φαινομένων και που σήμερα βρίσκεται βυθισμένος μέχρι και το βάθος των 7 μέτρων. Κατά μήκος του πρανούς της ανατολικής ακτής είναι ορατά τα σημεία όπου έχει αποκοπεί από τη στεριά.

Έχουν βρεθεί ανθρώπινα οστά αναμειγμένα με κεραμικά, που ενδεικνύουν το αιφνίδιον της καταστροφής που είχε επέλθει. Η συνεχής διάβρωση της παράκτιας περιοχής αποκαλύπτει οικοδομήματα με εντυπωσιακά ψηφιδωτά δάπεδα καθώς και αρχαίους τοίχους, που συνεχίζουν κάτω από τη θάλασσα. Τα πλείστα των οικοδομικών λειψάνων, που υφίστανται στον πυθμένα του κόλπου, χρονολογούνται από την ελληνιστική έως την παλαιοχριστιανική περίοδο. Απ’ αυτά ξεχωρίζουν ένα πηγάδι δομημένο με λίθους και υδραυλικό κονίαμα, ο αρχαίος λιμενοβραχίονας και ο επ’ αυτού οχυρωματικός πύργος ή φάρος. Τα βυθισμένα κτήρια είναι κατασκευασμένα από ορθογώνιους λιθοπλίνθους, που προέρχονται από τα παρακείμενα επίσης βυθισμένα λατομεία της αρχαιότητας.

Φαλάσαρνα.

Βρίσκεται στον αυχένα της χερσονήσου της Γραμβούσας στην δυτική Κρήτη. Λόγω θέσης υπήρξε το πλέον στρατηγικό σημείο ελέγχου των θαλασσίων οδών μεταξύ του Αιγαίου πελάγους και της Ιταλίας. Ο αρχαίος λιμένας της πόλης βρίσκεται σε απόσταση 100 μ. από την παραλία, θαμμένος κάτω από τόνους προσχώσεων και θαλασσίων αποθέσεων. Αυτό οφείλεται στο γεωλογικό φαινόμενο της προς βορράν κίνησης της λιθοσφαιρικής πλάκας της Αφρικής και της συνακόλουθης σύγκρουσής της με αυτή του Αιγαίου. Στοιχεία από τον χώρο της Φαλάσαρνας, που χρονολογήθηκαν με «άνθρακα 14», απέδειξαν ότι το δυτικό τμήμα της Κρήτης πρέπει να «υψώθηκε» περί το 365 π.Χ. μέσα σε διάστημα λίγων ημερών.

Ελίκη Αχαΐας.

Βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Σελινούντα και Κερυνίτη. Ο Παυσανίας στα «Αχαϊκά» του (VΙΙ, 24,5 και 25, 5) αφιερώνει μεγάλο μέρος της διήγησής του σ’ αυτήν. Η συγκεκριμένη πόλη, κέντρο λατρείας του Ελικωνίου Ποσειδώνος, μπορεί χωρίς υπερβολή να χαρακτηριστεί ως καταποντισμένο μυστήριο. Από τα υφιστάμενα ιστορικά στοιχεία γνωρίζουμε ότι συνεπεία σεισμικής έξαρσης κατά τον χειμώνα του 373 π.Χ. καταβυθίστηκε στο σύνολό της, ενώ οι κάτοικοί της μετανάστευσαν στην κυρίως Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Ουδέν άλλο είναι επισήμως γνωστό γι’ αυτήν σήμερα πέρα από τις σποραδικές και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αλιέων του Κορινθιακού κόλπου, που κάνουν λόγο για ύπαρξη υποβρυχίων ερειπίων. Πριν από λίγα χρόνια συντελέστηκε η πρώτη υποθαλάσσια μαγνητοσκόπηση της περιοχής από ιδιωτικό συνεργείο δυτών.

Πύρρα.

Βρίσκεται επίσης στη Λέσβο, στον κόλπο της Καλλονής. Πρόκειται για αρχαιότατη πόλη, της οποίας τα βυθισμένα απομεινάρια είναι δυνατό να γίνουγ διακριτά σε βάθος λιγότερο των 8 μ., όποτε οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν.

Ανθηδών.

Στο παραλιακό τμήμα της κωμόπολης αυτής της κεντρικής Ευβοίας (άλλοτε ανήκε στη Βοιωτία) σώζονται ακόμη θεμέλια δημοσίων οικοδομημάτων, αρχαίος μόλος, λιμενοβραχίονες και κρηπιδώματα κατασκευασμένα από μεγάλους ορθογώνιους λίθους. Χρονολογούνται από την Αρχαϊκή έως την Ελληνιστική περίοδο.

Παυλοπέτρι Λακωνίας.

Βρίσκεται κοντά στην Ελαφόνησο. Στον υποθαλάσσιο χώρο του έχει ανακαλυφθεί ευρέως εμβαδού οικισμός της Πρωτοελλαδικής περιόδου, του οποίου η εξέλιξη χρονολογείται μέχρι την Υστεροελλαδική.

Και άλλοι είκοσι ένας πανάρχαιοι και νεώτεροι οικισμοί εκτός από τους προαναφερθέντες.

Υπάρχουν ακόμη τα λείψανα 21 βυθισμένων οικισμών στις ακτές της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδος, τους οποίους σε μια απλή κατηγοριοποίηση με κριτήριο την αρχαιότητά τους δυνάμεθα να τους κατατάξουμε ως εξής:

Πρωτοελλαδικοί: Μανίκια Ευβοίας (οικισμός και νεκροταφείο).

Κλασικοί: Τορώνη Καβάλας, Ερέτρια Ευβοίας, Κεγχρεαί Κορίνθου, Γύθειο Λακωνίας και Φεία Ηλείας.

Ελληνιστικοί: Κίρρα Φωκίδος, Δόμβραινα Βοιωτίας, Διβάρι Γιάλοβας Μεσσηνίας, Παλαιά Επίδαυρος Αργολίδος, Ελούντα Κρήτης, Ψείρα Κρήτης, Χερσόνησος Κρήτης, Ίτανος Κρήτης.

Βυζαντινοί: Παροικία Πάρου, Δρέπανο Αργολίδος.

Εύλογα παρατηρούμε ότι η ύπαρξη βυθισμένων οικισμών, που χρονολογούνται μέχρι και τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες – ενώ έκτοτε λόγω της εμφανίσεως της πειρατείας ατονεί η συγκρότηση παρακτίων πόλεων -, είναι δηλωτική της συνεχούς παρουσίας ενός συνδυασμού γεωλογικών φαινομένων, που εξακολουθεί να βρίσκεται σε αδιάκοπη εξέλιξη επί σειρά χιλιετιών. Η καταβύθιση της Αιγηΐδος προ 10-12.000 ετών οφείλεται στην εκδήλωση των ιδίων ακριβώς φαινομένων (άνοδος στάθμης υδάτων, σεισμοί, ηφαιστειακές εκρήξεις), με τη μόνη διαφορά ότι τότε η ένταση και η χρονική διάρκεια τους ήταν σαφώς πολλαπλάσιες σε σύγκριση με τις μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους.

Αναφορικά με το ερευνητικό μέρος τα κριτήρια της επιλογής ενός υποθαλασσίου χώρου για μελέτη δεν είναι σταθερά, ενώ το λιγοστό προσωπικό της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων (μόλις τριάντα πρόσωπα, δέκα από τα οποία είναι αρχαιολόγοι) σαφώς δεν επαρκεί, για να καλύψει μια επικράτεια με συνολικό μήκος ακτών μεγαλύτερο από ολόκληρης της Αφρικής και θαλάσσιο χώρο σχεδόν διπλάσιο από την ξηρά της. Ευχής έργον θα ήταν η πλήρωση περισσοτέρων θέσεων με ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό στον τομέα της εναλίου αρχαιολογίας καθώς και η μελλοντική εντατικοποίησης των ερευνών με τη χρήση βαθυσκαφών, αφού είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά μυστικά βρίσκονται ακόμη κρυμμένα στα μεγαλύτερα βάθη κάτω από το γαλανό πέπλο των ελληνικών πελαγών.

Πηγές και βοηθήματα: Ξέρξη Λίβα, Η Αιγηίς κοιτίς των Αρίων και του Ελληνισμού, Αθήνα 1956.Ηλία Τσατσόμοιρου, Αιγαίο Βουνό, Αθήνα 1981.Ιωάννου Πασσά, Η αληθινή Προϊστορία, Αθήνα 1985.Αλεξάνδρου Καλέμη, Η αποκάλυψη των φυσικών και ιστορικών θησαυρών της Ευβοίας, Αθήνα 2000.Στράβωνος, Γεωγραφικά. Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις (Αττικά – Αχαϊκά).Υπουργείο Πολιτισμού – Εφορεία Εναλίων Αρχαιοατήτων, Αναφορές των αρχαιολόγων Χρήστου Αγουρίδη, Αικατερίνης Δελλαπόρτα, Παναγιώτας Τίτσα-Μελά, Χρυσηίδας Σαμίου, Ηλία Σπονδύλη, Ελπίδας Χατζηδάκη.Περιοδικό Δαυλός τευχος Απριλίου 2002,erevna-enimerwsi.blogspot.com, αναδημοσίευση από εδώ

ΕΛΛΑΣ

ΠΗΓΗ: http://ellas2.wordpress.com

θανούσας υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη.

Υπάρχουν κρησφύγετα εξωγήινων στην Γη;

If extraterrestrials have influenced human history, can find evidence of their existence in tunnels and caves throughout the world?
The documentary by History Channel, presents alien metal books found in a cave at the equator (Ecuador), in the unknown underground city in Turkey and Indians describe to have seen aliens residing beneath the surface of the Earth!

Μετάφραση:

Αν εξωγήινοι επηρέασαν την ανθρώπινη ιστορία, μπορεί να βρεθούν αποδείξεις της ύπαρξής τους σε τούνελ και σπηλιές σε όλο το κόσμο;
Το ντοκυμαντέρ του History Channel, παρουσιάζει τα εξωγήινα μεταλλικά βιβλία που βρέθηκαν σε μια σπηλιά στον Ισημερινό (Ecuador), την άγνωστη υπόγεια πόλη στη Τουρκία και Ινδιάνους να περιγράφουν ότι είδαν εξωγήινους που κατοικούν κάτω από την επιφάνεια της Γης!

ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΝΕΑ

ΠΗΓΗ: ΑΠΟΡΡΗΤΟ

Βρέθηκε μούμια 700 ετών! Άθικτο το πρόσωπο και τα ρούχα της!

Αυτό που βλέπεις στην φωτογραφία δεν είναι άγαλμα, αλλά η μούμια μιας γυναίκας που έζησε πριν  από περίπου 700 χρόνια στην Κίνα!  Βρέθηκε τυχαία από εργάτες που έκαναν έργα στο δρόμο, δυο μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης στην πόλη Taizhou.

Οι επιστήμονες από το αρχαιολογικό μουσείο που έσπευσαν να εκτιμήσουν το εύρημα δεν πίστευαν στα μάτια τους! Η γυναίκα είχε πεθάνει πριν από 700 χρόνια και το πτώμα ήταν τόσο καλοδιατηρημένο σαν να είχε πεθάνει πρόσφατα!

Το δαχτυλίδι και τα ρούχα βοήθησαν στον εντοπισμό της αριστοκρατικής καταγωγής της γυναίκας

http://kalyterotera.blogspot.com

ΠΗΓΗ : Περίεργα – PERIERGAA: Βρέθηκε μούμια 700 ετών! Άθικτο το πρόσωπο και τα ρούχα της!

Ο Χαμένος Πολιτισμός των Νάζκα

Όταν οι “θεοί” ζωγράφισαν την έρημο

Πετώντας με ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο, πάνω από τα γιγαντιαία σχήματα στην έρημο της Νάζκα, στο Περού, έμεινα κυριολεκτικά άφωνος, παρ’ ότι είχα δει αρκετές φωτογραφίες, αλλά και ένα κατατοπιστικότατο ντοκιμαντέρ. Αναρωτήθηκα πώς θα ένιωσε ο Αμερικανός αρχαιολόγος Πολ Κόσοκ, όταν το 1939 ανακάλυψε τυχαία τα σχέδια, πετώντας όπως εγώ πάνω από την έρημο. Δεν κρατούσε φωτογραφική μηχανή κι έτσι τα σχεδίασε στο σημειωματάριό του. Ποιοι, όμως, ζωγράφισαν αυτά τα τεράστια ζώα, φυτά και σχήματα πριν από δεκάδες αιώνες και μάλιστα… μονοκοντυλιά! Και τι χρησίμευαν αυτά τα σχέδια; Ήταν ένα κοσμοδρόμιο, όπως υποστήριξε ο Ντένιγκεν; Ήταν λατρευτικά σύμβολα; Ή μήπως συναποτελούν ένα γιγαντιαίο ωροσκόπιο, όπου η μαϊμού, το κολιμπρί και η όρκα αντιστοιχούν στα δικά μας σύμβολα του ζωδιακού κύκλου; Και από την άλλη, πώς αυτά τα σχήματα διατηρούνται αναλλοίωτα επί 2.500 χρόνια;

Το ταξίδι προς την έρημο

Το ταξίδι προς την έρημο – 2 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Έπειτα από ένα ακατάπαυστο ταξίδι τριών εβδομάδων, ξεκινώντας από τη Χιλή, περνώντας στη Βολιβία και έχοντας διασχίσει οδικώς τα υψίπεδα των Άνδεων, ο νους έχει γεμίσει από συναισθήματα και φωτογραφίες. Έφθασα νύχτα στην πολύχρωμη και πολύβουη Λίμα, μια πολυπληθή πόλη των 10 εκ. κατοίκων, πρωτεύουσα του Περού, που αποτέλεσε για μένα τον ενδιάμεσο σταθμό στο ταξίδι του μυστηρίου προς τη Νάζκα. Αναχώρησα νωρίς το πρωί, καθώς η απόσταση είναι 460 χιλιόμετρα και οι θερμοκρασίες υψηλές – στους 30° C για την περίοδο (Ιανουάριος). Αφήνοντας πίσω μου τη Λίμα και τα μεγάλα προάστια των παραγκουπόλεων του ενός εκατομμυρίου κατοίκων, ακολούθησα μια πραγματικά πρωτόγνωρη διαδρομή νότιο-δυτικά δίπλα στον Ειρηνικό Ωκεανό, ανάμεσα σε καταπράσινες πεδιάδες και απόλυτα ερημικά τοπία.

Tα νησιά Μπαγιέστας

Tα νησιά  Μπαγιέστας – 3 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Διασχίζοντας μικρές και μεγάλες πόλεις και αφού είχαν περάσει τρεις ώρες, έκανα την πρώτη στάση στο ψαροχώρι του Παράκας, με σκοπό να επισκεφθώ τον επίγειο παράδεισο που είχα εντοπίσει. Πρόκειται για τα νησιά Μπαγιέστας που απέχουν από το λιμάνι μόλις 30 λεπτά με ταχύπλοο σκάφος. Μια σειρά από άγριες, απρόσιτες και φυσικά ακατοίκητες βραχονησίδες που αποτελούν ένα ασύλληπτο υδροβιότοπο, ο οποίος φιλοξενεί χιλιάδες θαλασσοπούλια, όπως γλάρους, πελεκάνους, κορμοράνους, αλλά και θαλάσσιους λέοντες, πιγκουίνους και αμέτρητα καβούρια, αστερίες κ.ά. Στην επιστροφή ξαπόστασα σε ένα από τα μαγαζάκια που υπάρχουν στο λιμάνι. Διστακτικά, ομολογώ, αποφάσισα να δοκιμάσω μια καβουρόσουπα η οποία, τελικά, αποδείχθηκε εξαιρετικά εύγευστη.

Η Νάζκα αποκαλύπτεται

Η Νάζκα αποκαλύπτεται – 4 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

Μόλις ανέκτησα δυνάμεις συνέχισα τη διαδρομή μου ταξιδεύοντας, για πολλή ώρα, σε τεράστιες ευθείες μέσα σε αμμώδεις άνυδρες περιοχές. Είχα μπει στην έρημο της Νάζκα, μια από τις πιο ξηρές ερήμους του κόσμου. Εκεί, την περίοδο 400 π.Χ.- 650 μ.Χ., αναπτύχθηκε ο πολιτισμός των Nazca με πρωτεύουσα την Cahuachi (Καχουάτσι) ο οποίος αφανίστηκε αιφνιδίως, προκαλώντας ένα ακόμη μυστήριο πέρα από τα γιγαντιαία γεώγλυφα. Η περιοχή καταλαμβάνει έκταση 525 τετρ.χλμ και καθώς πλησίαζα προς την πόλη άρχισαν να εμφανίζονται τα περίφημα βιομορφικά και γεωγλυφικά σχέδια της Νάζκα. Ήταν απόγευμα όταν έφτασα στο ξενοδοχείο και η εξερεύνηση θα έπρεπε να περιμένει, αφού ήταν ώρα για χαλάρωση και ξεκούραση.

Πετώντας πάνω από το μυστήριο

Πετώντας πάνω από το μυστήριο – 5 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Νωρίς την επόμενη μέρα ξεκίνησα για το αεροδρόμιο της Nάζκα, καθώς η κράτηση που είχα κάνει για την πτήση πάνω από τα σχήματα ήταν στις 10 το πρωί, αλλά έπρεπε να βρίσκομαι εκεί τουλάχιστον μία ώρα νωρίτερα, καθώς οι έλεγχοι είναι σχολαστικοί. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο κατευθύνθηκα προς το τουριστικό γραφείο για να τσεκάρω το εισιτήριό μου, όπου μια όμορφη νεαρή Περουβιανή μου ζήτησε το διαβατήριο και μου υπέδειξε να ανέβω σε μια ζυγαριά για να με ζυγίσει, μαζί με τη φωτογραφική μου μηχανή! Αυτό επαναλήφθηκε άλλη μια φορά, καθώς το αεροπλάνο είναι μικρό και οι επιβάτες τοποθετούνται ανάλογα με το βάρος τους. Τσάντα, σακίδιο και ειδικά κινητό τηλέφωνο απαγορεύονται. Το μονοκινητήριο αεροπλάνο πετούσε σε ύψος 300 μέτρων περίπου. Προκειμένου να απολαύσει κανείς και να φωτογραφίσει τα σχήματα, χρειάζονται πολλοί αεροπορικοί ελιγμοί. Το στομάχι συνεπώς πρέπει να είναι άδειο. Το θέαμα είναι μια αλησμόνητη εμπειρία κι ένα απαράμιλλο φωτογραφικό θέμα.

Τα σχέδια

Τα σχέδια – 6 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Τα σχέδια είναι δύο ειδών, τα βιομορφικά και τα γεωγλυφικά. Τα πρώτα απεικονίζουν 70 περίπου φυτά και ζώα, όπως μια αράχνη μήκους 45 μέτρων με συνεχή γραμμή, ένα κόνδορα με άνοιγμα φτερών 130 μέτρα, καθώς και μια μαϊμού, ένα λάμα, ένα φίδι, έναν άνθρωπο… Οι γραμμές καλύπτουν περίπου 500 τ.χλμ. και το μεγαλύτερο σχέδιο μπορεί να εκτείνεται σε περίπου 270 τ. μέτρα. Το εξαιρετικά ξηρό, απάνεμο και αναλλοίωτο κλίμα της περιοχής των Νάζκα έχει συντηρήσει τις γραμμές σχεδόν ανέπαφες για αιώνες. Η έρημος Nάζκα είναι μια από τις ξηρότερες στη Γη και διατηρεί μια θερμοκρασία περίπου 25°C όλο το χρόνο. Η απουσία ανέμων έχει συμβάλει στη διατήρηση των σχεδίων ακάλυπτων από χώματα με αποτέλεσμα να είναι ορατά μέχρι σήμερα.

Γιατί διατηρήθηκαν

Γιατί διατηρήθηκαν – 7 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

Οι ειδικοί εξηγούν πως η άψογη διατήρηση των σχεδίων οφείλεται σε τρεις λόγους. Πρώτον, στη νυχτερινή υγρασία που κάνει τις πέτρες να βυθίζονται κάθε βράδυ ελαφρά μέσα στο χώμα. Τη μέρα, το χώμα ξεραίνεται από τις υψηλές θερμοκρασίες και επομένως οι πέτρες στερεώνονται, σταδιακά, ακόμα περισσότερο. Δεύτερος λόγος είναι η ιδιομορφία του εδάφους που αποτελείται από γύψο και άργιλο και τρίτον, στο ότι η περιοχή δεν είχε ανακαλυφθεί από κάποιον άλλο πολιτισμό, ώστε να καταστρέψει τα σχέδια και τις γραμμές.

Ποιοι ήταν οι Νάζκα

Ποιοι ήταν οι Νάζκα – 8 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

Οι Νάζκα ήταν, ταυτόχρονα, πολεμικός και εμπορικός λαός. Παρά το γεγονός πως δεν διέθετε γραπτή γλώσσα, φαίνεται ότι ανέπτυξε ιδιαίτερα τα μαθηματικά και την αστρολογία. Ήταν εξαιρετικοί αρχιτέκτονες και κατασκευαστές πυραμίδων -ύψους 20 μέτρων και πλάτους 110 μέτρων- και σπουδαίοι καλλιτέχνες. Το θρησκευτικό συναίσθημα ήταν υψηλό, υπηρετώντας σαμανικές δοξασίες. Αυτό, άλλωστε, εικάζουν οι ερευνητές με αφορμή τα μουμιοποιημένα κρανία που βρέθηκαν σχετικά πρόσφατα και τα οποία ανήκουν στους ίδιους και όχι σε εχθρούς τους. Η συνεχής και μεγάλη ξηρασία που αντιμετώπιζαν τους έκανε να λατρεύουν το νερό. Έτσι έγιναν σπουδαίοι κατασκευαστές υδραγωγείων και δεξαμενών και εξέλιξαν διάφορες τεχνικές. Τα σχέδια της ερήμου αποδίδονται σε αυτούς.

Οι θεωρίες για το μυστήριο

Οι θεωρίες για το μυστήριο – 9 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Διακεκριμένοι αρχαιολόγοι, εθνολόγοι και ανθρωπολόγοι που έχουν μελετήσει των αρχαίο πολιτισμό των Νάζκα, προσπάθησαν να προσδιορίσουν το αντικείμενο των γραμμών και των στοιχείων. Ο γνωστός ερευνητής Έριχ φον Ντένιγκεν υποστηρίζει πως είναι έργα εξωγήινων πολιτισμών, ενώ η δρ Ράιχε, που επίσης έκανε εκτεταμένες έρευνες στην περιοχή, προσδιόρισε γύρω στο 500 π.Χ. την κατασκευή του “μεγαλύτερου αστρονομικού βιβλίου του κόσμου”, χρησιμοποιώντας γι’ αυτόν τον υπολογισμό την ετήσια εκτροπή ορισμένων σταθερών άστρων από τις γραμμές που ήταν χαραγμένες στην έρημο. Όμως, υπολογισμοί που έγιναν από τους επιστήμονες έδειξαν ότι μόνο το 20% από τις γραμμές αυτές αντιστοιχεί σε ακριβείς θέσεις αστρικών σωμάτων.

Αστρονομικοί χάρτες

Αστρονομικοί χάρτες – 10 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

Μήπως αυτοί οι τεράστιοι αστρονομικοί χάρτες έγιναν για να τους βλέπει κάποιος από ψηλά; Αν είναι έτσι, αυτός ο “κάποιος” πρέπει σίγουρα να ήταν οι “θεοί” οι οποίοι έπρεπε να μνημονεύονται και να εξευμενίζονται όχι μόνο για να διατηρούν τον Ήλιο, τη Σελήνη, τους πλανήτες και τους αστερισμούς στην τροχιά τους, αλλά και για να κρατάνε το κλίμα κάτω από τις ίδιες πάντα συνθήκες. Κατ’ άλλους ερευνητές, τα τεράστια αυτά σχέδια ίσως να αναπαρίσταναν αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου ή άλλες ομάδες αστεριών, ενώ ο μελετητής Γιόχαν Ράινχαρντ εντάσσει τα σχέδια της ερήμου σε μια λατρεία που σχετίζεται με το νερό και τα βουνά.

Η νεκρόπολη των Νάζκα

Η νεκρόπολη των Νάζκα – 11 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Φως στα μυστήρια της Νάζκα έριξε η ανακάλυψη μιας τεράστιας νεκρόπολης από τον Ιταλό αρχαιολόγο Τζουζέπε Ορεφίτσι, δέκα χιλιόμετρα βορειοδυτικά της ζώνης των γεωγλύφων. Ο Ορεφίτσι ανακάλυψε 300.000 ανθρώπινους τάφους χιλιάδες μουμιοποιημένα κεφάλια στα οποία είχαν γίνει τρύπες με ειδικά εργαλεία, ώστε να τα διαπερνούν σχοινιά. Τα ευρήματα χρονολογήθηκαν στο 500 π.Χ. και είχαν κοινή αναφορά στο νερό. Ο Ιταλός αρχαιολόγος θεωρεί τα γεώγλυφα τόπο λατρείας, υποστηρίζοντας πως αρχικά σχεδιάστηκαν σε μικρογραφία και μετά κατασκευάστηκαν στα υπαρκτά μεγέθη, γι’ αυτό και τα σχήματα έχουν συχνά ατέλειες. Ο Ιταλός αρχαιολόγος επιβεβαίωσε τη θεωρία του στην πράξη κατασκευάζοντας, με τη βοήθεια των ντόπιων ιθαγενών, ένα πανομοιότυπο γιγαντιαίο σχέδιο. Ο πολιτισμός τους μάλλον καταστράφηκε από κάποιο μεγάλο σεισμό που είχε ως αποτέλεσμα να αφομοιωθούν διαδοχικά από άλλους πολιτισμούς των Άνδεων, αρχικά από τους Χουαρίς, στους Τσίνχας και τελικά τους Ίνκας…

ΠΗΓΗ: http://giatinplakablog.blogspot.com/2011/11/blog-post_245.html

Η ιέρεια από το Καχουάτσι του Περού

Απ’ το Περού καταφτάνει ένα νέο αρχαιολογικό εύρημα: η ανακάλυψη της μούμιας νεαρής ιέρειας, θαμμένης με πολύτιμα κοσμήματα στο Καχουάτσι του Περού την περίοδο 300-450 μ.Χ.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το σώμα κάτω από ένα στρώμα καλαμιών και σχοινιών. Το ίδιο το σώμα της ιέρειας φαίνεται ότι ήταν βαμμένο και με έναν επιπλέον σπόνδυλο, ενώ είχε ελαφρώς παραμορφωμένους τους βραχίονες των χεριών της. Ήταν τυλιγμένη με φίνο ύφασμα διακοσμημένο με σχέδια φαλαινών του νότιου Ειρηνικού και αιχμές από βέλη από οψιδιανό.

Το εντυπωσιακότερο ωστόσο εύρημα αποτελούν τα κοσμήματα που βρέθηκαν στο χώρο της ταφής: η ίδια η ιέρεια βρέθηκε με ένα εξαίσιο ασημένιο σκουλαρίκι στη μύτη της, ενώ ανάμεσα στα ταφικά ευρήματα βρέθηκαν περιδέραια και βραχιόλια.

Η ανακάλυψη αυτή έρχεται να προστεθεί στις ανακαλύψεις και ό,τι μας έχει διασωθεί από τον περίφημο πολιτισμό της Νάζκα στο σημερινό Περού.

ΠΗΓΗ: http://www.discoveryon.info/2009/11/mummy-of-young-priestess.html

10 μυθικές και χαμένες πόλεις

Ατλαντίδα, El Dorado, Τροία, είναι μερικές από τις μυθικές πόλεις, όπου εκατοντάδες άτομα αφιέρωσαν την ζωή τους στην αναζήτηση τους. Κάποιες από αυτές βρέθηκαν, κάποιες άλλες όμως, εξακολουθούν να κινούνται στην σφαίρα της «μυθολογίας», εξάπτοντας την φαντασία των απανταχού θαυμαστών και εξερευνητών.

1. The City Of The Caesars

Επίσης γνωστή ως Wandering City ή City of Patagonia, πρόκειται για μια μυθική πόλη που θεωρείται ότι βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της Νότιας Αμερικής στην περιοχή γνωστή ως Παταγονία. Η πόλη δεν έχει βρεθεί ποτέ και θεωρείται από τους περισσότερους ότι είναι ένας μύθος, αλλά υπήρχαν αρκετοί στο πέρασμα του χρόνου που την αναζήτησαν, κυρίως άποικοι εξερευνητές. Λέγεται ότι είχε ιδρυθεί από τους επιζώντες ενός ισπανικού ναυαγίου και θεωρείται ότι στην πόλη υπήρχαν τεράστιες ποσότητες από χρυσό και κοσμήματα. Με την πάροδο του χρόνου, δημιουργήθηκαν διάφοροι μύθοι για την πόλη, με μερικούς από αυτούς να αναφέρουν ότι κατοικείτε από γίγαντες με ύψος 10 ποδιών και άλλοι ότι είναι μια πόλη φάντασμα που εμφανίζεται και εξαφανίζεται.

2. Τροία

Η πόλη έγινε διάσημη από τα επικά ποιήματα του Ομήρου. Γνωστή για τον τρωικό πόλεμο, η αρχαία Τροία ήταν μια ισχυρά οχυρωμένη πόλη χτισμένη σε έναν λόφο κοντά στον ποταμό Scamander. Η παράκτια θέση, της επέτρεψε να γίνει μια μεγάλη ναυτική δύναμη, και οι κοντινές πεδιάδες παρείχαν άριστο έδαφος για τις καλλιέργειες. Η Τροία θεωρήθηκε από πολλούς ότι ήταν στην ουσία ένας μύθος, έως ότου ανασκάφηκε αρχικά το 1870 από τον Heinrich Schliemann, ο οποίος ανακάλυψε ότι υπήρξαν στην πραγματικότητα πολυάριθμες πόλεις στην περιοχή, οι οποίες κατά τη διάρκεια των ετών είχαν χτιστεί η μία πάνω από την άλλη.Βέβαια, υπάρχουν και εκείνοι που αμφισβητούν τα ευρήματα και υποστηρίζουν ότι τα αρχαία αυτά ερείπια δεν έχουν καμιά σχέση με την αρχαία Τροία.

3. Η χαμένη πόλη του Ζ

Υποθετικά βρίσκεται βαθιά στις ζούγκλες της Βραζιλίας. Στην χαμένη πόλη του Ζ, λέγεται ότι ζούσε ένας προηγμένος πολιτισμός με ένα περίπλοκο δίκτυο από γέφυρες, δρόμους και ναούς. Η μανία για την πόλη, άρχισε όταν βρέθηκε ένα έγγραφο στο οποίο ένας Πορτογάλος εξερευνητής, επέμεινε ότι είχε επισκεφτεί την πόλη το 1753, αλλά δεν βρέθηκε κανένα στοιχείο για τον ίδιο ποτέ. Η πόλη του Ζ έγινε ακόμα πιο διάσημη μετά την εξαφάνιση του εξερευνητή Percy Fawcett, ο οποίος το 1925 εξαφανίστηκε χωρίς κανένα ίχνος, ενώ αναζητούσε την πόλη. Κατά την διάρκεια των ετών που ακολούθησαν, διάφοροι άλλοι τυχοδιώκτες έχουν πεθάνει ή εξαφανιστεί στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν την πόλη. Τα τελευταία χρόνια, μια πόλη γνωστή ως Kuhikugu, ανακαλύφθηκε στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου και παρουσίασε στοιχεία περίπλοκων οχυρώσεων και εφαρμοσμένης μηχανικής, που οδήγησε πολλούς να σκεφτούν ότι αυτή η πόλη μπορεί να είναι η πηγή του μύθου της Ζ.

4. Πέτρα

Η Petra βρίσκεται στην Ιορδανία κοντά στη νεκρή θάλασσα και πιστεύεται ότι ήταν ένα κέντρο εμπορίου για τα καραβάνια. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό γνώρισμά, είναι η έξοχη αρχιτεκτονική της πέτρας, η οποία είναι χαραγμένη στους βράχους των περιβαλλόντων βουνών. Αυτό βοήθησε στο να γίνει η PETRA μια φυσικά ενισχυμένη πόλη όταν καθιερώθηκε ως πρωτεύουσα το 100 π.χ. Υπάρχουν αποδείξεις ότι δημιουργήθηκαν πολλά τεχνολογικά επιτεύγματα στην πόλη, όπως τα φράγματα και οι δεξαμενές, οι οποίες βοήθησαν τους κάτοικους στις πλημμύρες της περιοχής και αποθήκευαν το νερό για χρήση σε περιόδους ξηρασίας. Μετά από εκατοντάδες χρόνια ευημερίας, η πόλη πέρασε σε παρακμή, όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την περιοχή και το 363 μ.χ. ένας σεισμός κατέστρεψε πολλά από τα κτίρια της. Η Petra εγκαταλείφθηκε τελικά και ξεχάστηκε έως ότου να αποκαλυφθεί και να γίνει στον κόσμο ευρέως γνωστή το 1812 από έναν Ελβετό εξερευνητή.

5. El Dorado

Μία από τις πιο διάσημες θρυλικές πόλεις, το El Dorado ήταν μια μυθική αυτοκρατορία που υποτίθεται ότι βρίσκεται στις ζούγκλες της Νότιας Αμερικής. Η ονομασία της σημαίνει «The Golden One» και η πόλη κυβερνιόταν από έναν ισχυρό βασιλιά και διέθετε ανείπωτο πλούτο σε χρυσό και κοσμήματα. Την εποχή των κατακτήσεων, η πόλη ήταν το όνειρο κάθε κατακτητή και πολλές καταστροφικές εκστρατείες ξεκίνησαν σε αναζήτηση της. Η πιο γνωστή από αυτά, ήταν με επικεφαλή τον Gonzalo Pizarro, ο οποίος το 1541 οδήγησε μια ομάδα 300 στρατιωτών και πολλές χιλιάδες Ινδούς στη ζούγκλα, στην αναζήτηση του El Dorado. Η ομάδα του αποδεκατίστηκε από την ασθένεια, την πείνα και επιθέσεις από τους ντόπιους. Έτσι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εκστρατεία και να γυρίσει με άδεια χέρια.

6. Memphis

Ιδρύθηκε το 3.100 π.χ. και ήταν η πρωτεύουσα της αρχαίας Αιγύπτου. Χρησίμευε ως διοικητικό κέντρο για εκατοντάδες χρόνια πριν εγκαταλειφθεί με την άνοδο της Θήβας και της Αλεξάνδρειας. Στο αποκορύφωμά της, η Memphis εκτιμάται ότι είχε πληθυσμό άνω των 30.000 κατοίκων, καθιστώντας την, την μεγαλύτερη πόλη της αρχαιότητας. Με τα χρόνια, η τοποθεσία της Μέμφις ξεχάστηκε μέχρι να ανακαλυφθεί πάλι, από μια εκστρατεία του Ναπολέοντα στα τέλη του 1700. Δυστυχώς, πέτρες από τα ερείπια είχαν διατεθεί για την κατασκευή γύρω οικισμών, και πολλά σημαντικά μέρη της περιοχής παραμένουν άγνωστα στους ιστορικούς.

7. Angkor

Η περιοχή της Καμπότζης Angkor, εξυπηρέτησε ως κέντρο εξουσίας για την αυτοκρατορία των Χμερ από το 800 μ.Χ. έως και το 1400. Η περιοχή εγκαταλείφθηκε μετά από την πτώση της αυτοκρατορίας που έληξε με μία εισβολή από τον στρατό της Ταϊλάνδης το 1431, αφήνοντας την τεράστια πόλη και τους χιλιάδες βουδιστικούς ναούς να χαθούν από την ζούγκλα. Η πόλη έμεινε σχεδόν αμετάβλητη μέχρι το 1800, όταν μια ομάδα Γάλλων αρχαιολόγων άρχισε να μελετά την πόλη. Η Angkor και τα περίχωρα της, που έχουν το μέγεθος του Λος Άντζελες και έχει αναγνωριστεί ως η μεγαλύτερη προ-βιομηχανική πόλη στον κόσμο και ο φημισμένος ναός του Angkor Wat θεωρείται ότι είναι το μεγαλύτερο θρησκευτικό μνημείο που υπάρχει.

8. Πομπηία

Η ρωμαϊκή πόλη της Πομπηίας καταστράφηκε το 79 μ.Χ. όταν εξερράγη το ηφαίστειο Βεζούβιος, θάβοντας το σύνολο της πόλης κάτω από 60 πόδια τέφρας και βράχων. Στην πόλη, εκτιμάται ότι ζούσαν περίπου 20.000 κατοίκοι και θεωρείτο ένα από τα μέρη που προτιμούσε η ανώτερη τάξη της ρωμαϊκής κοινωνίας για τις διακοπές. Τα ερείπια της πόλης, ανακαλύφθηκαν το 1748 από τους εργάτες που έχτιζαν στην περιοχή ένα παλάτι για τον βασιλιά της Νάπολης και από τότε στην Πομπηία γίνονται συνεχώς ανασκαφές από αρχαιολόγους. Κατά ειρωνικό τρόπο, η καταστροφή που προκλήθηκε από τον Βεζούβιο, βοήθησε να διατηρηθεί η αρχιτεκτονική δομή της πόλης, μαζί με αμέτρητες τοιχογραφίες και γλυπτά, βοηθώντας τους σύγχρονους ιστορικούς να κατανοήσουν καλύτερα την ζωή στην αρχαία Ρώμη.

9. Ατλαντίδα

Αυτή η θρυλική πόλη έχει γίνει πηγή κερδοσκοπίας από τότε που πρώτος ο φιλόσοφος Πλάτων έγραψε γι ‘αυτήν το 360 π.χ. Περιγράφεται από τον Πλάτωνα ως ένας προηγμένος πολιτισμός με τεράστια ναυτική δύναμη. Η Ατλαντίς, λέγεται ότι είχε κατακτήσει ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης πριν να βυθιστεί στη θάλασσα ως αποτέλεσμα κάποιας μορφής περιβαλλοντική καταστροφή. Ενώ η ιστορία του Πλάτωνα θεωρείται από κάποιους ως λογοτεχνικό έργο, η ιδέα ότι ένας πολιτισμός βρισκόταν χρόνια μπροστά από την εποχή του τεχνολογικά, κατέλαβε τη φαντασία των αμέτρητων συγγραφέων αλλά και τυχοδιωκτών, με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλές αποστολές που ξεκίνησαν για να αναζητήσουν την πόλη. Ίσως η πιο γνωστή περίπτωση, είναι αυτή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Ναζί, υποτίθεται, ότι οργάνωσαν ένα ταξίδι στο Θιβέτ με την ελπίδα να βρουν απομεινάρια του πολιτισμού των Ατλάντων.

10. Machu Picchu

Από όλες τις χαμένες πόλεις που έχουν βρεθεί και μελετηθεί, ίσως καμία δεν είναι πιο μυστηριώδης από το Μάτσου Πίτσου. Στην απομονωμένη περιοχή της κοιλάδας Urubamba στο Περού, αυτή η πόλη δεν είχε λεηλατηθεί από τους κατακτητές και είχε μείνει άγνωστη η ύπαρξή της μέχρι το 1911, όταν την ανακάλυψε ο ιστορικός Hiram Bingham. Η πόλη χωρίζεται σε περιοχές, και διαθέτει πάνω από 140 διαφορετικές δομές που οριοθετούνται από πέτρινους τοίχους. Λέγεται ότι χτίστηκε το 1400 από τους Ίνκας και εγκαταλείφθηκε μετά από 100 χρόνια περίπου, κατά πάσα πιθανότητα, όταν ο πληθυσμός της άρχισε να αποδεκατίζεται από την ευλογιά που έφεραν μαζί τους οι Ευρωπαίοι. Υπήρξαν πολλές εικασίες όσο αναφορά την χρησιμότητα της πόλης, καθώς επίσης και γιατί οι Ίνκας επέλεξαν για την οικοδόμηση της πόλης, μία τέτοια περίεργη θέση. Ορισμένοι είπαν ότι ήταν ένα είδος ιερού ναού, ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή. Οι πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι πρόκειται προφανώς για προσωπική περιουσία του αυτοκράτορα των Ίνκας, Pachacuti και η θέση επελέγη, επειδή τα κοντινά βουνά ήταν σημαντικά για την μυθολογία-αστρολογία των Ίνκας.

Πηγές: http://www.psaxtiria.com

http://www.mysteries.gr