Σκέψεις: Ο Σκοταδισμός στην σύγχρονη εποχή!

Ο Σκοταδισμός μέσα από τους “κόλπους” της έβδομης τέχνης έχει γίνει μάστιγα! Η μανία-αρρώστια του βαμπιρισμού και του νεκρόσιμου αιμοβόρου-αιμοσταγούς “κινήματος” δεν είναι τυχαία σε τέτοιους καιρούς!

Η διαφθορά έγινε κομμάτι του Δυτικού κόσμου και δυστυχώς & της Ελλάδος, μια “πλήση εγκεφάλου” στο όνομα της αισχατολογίας, της αμορφοσύνης, της γελοιότητας & της υποδούλωσης.. Το να είσαι Πιστός με τον δικό σου τρόπο & όχι με το “ψεύτο-κυριακάτικο τρόπο” ή το να κάνεις εμφανές Αυτήν (Πίστη) & η αληθινή ευγένεια, θεωρείται γελοίο, παλαιομοδίτικο, γραφικό!

Μόνο η π@ρνεία, η διαφθορά, το βρώμικο χρήμα και ο εαυτούλης του ανθρώπου έχουν πέραση & ανοχή, γι’ αυτό και οδεύουμε σε αίσχατους καιρούς.. στάσου, σκέψου… δεν χρειάζεται να το δεις μονάχα θρησκευτικά για να το καταλάβεις.. μέχρι και αλλόθρησκοι το αντιλαμβάνοντε! Τι κάνουμε; Τι κάνει ο καθένας από εμάς; Να προσπαθούμε να διορθώσουμε τον εαυτό μας και μετά τους άλλους, μόνο τότε θα έχουμε καλή πορεία, είτε ως σύνολο είτε ως Δημιούργημα Εκείνου.

Καλό μεσημέρι!

Γράφει: Ο Παναγιώτης Θ. έχει σπουδάσει Graphic Design/ Web design/ Illustration και τον ελεύθερο χρόνο ασχολείται με την Μεταφυσική και γενικά τον Κόσμο του Αγνώστου. Είναι ιδρυτής & μέλος της Ελληνικής Ερευνητικής Ομάδας Μεταφυσικής GENESIS από το 2001.

Σημεία του Ουρανού στις Ημέρες μας (Μερος Α΄)

(pentapostagma.gr)

Αγαπητοί αναγνώστες, τις επόμενες μέρες θα αναδημοσιεύσουμε τη σειρά των άρθρων με τίτλο «Σημεία του ουρανού στις μέρες μας», με σκοπό τη συνέχιση με νέα άρθρα – «σημεία». Το έντονο ενδιαφέρον σας για τα άρθρα αυτά μας έχει πραγματικά εντυπωσιάσει, καθώς μέσα από την επικοινωνία που είχαμε μαζί σας, νιώθουμε ότι εκπληρώνουν το σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την ενδυνάμωση της πίστης μας.

Αρχική Δημοσίευση 28/6/2012

Πρόλογος

Εκτός από τα σημεία των καιρών για τα οποία διακρίνεται η εποχή μας, υπάρχουν άραγε και σημεία του ουρανού που μας γεμίζουν με ελπίδα και πίστη ότι το έλεος και η χάρις του Θεού σε αυτές τις έσχατες ημέρες ποτέ δεν θα εγκαταλείψει τον άνθρωπο;
«Η πίστη μας είναι ολοζώντανη» λέμε συνήθως όταν ακούσουμε για ένα θαύμα που έγινε στις ημέρες μας από αγίους ή σύγχρονους Γέροντες, τους οποίους γνωρίσαμε κάποιοι από κοντά και πάρα πολλοί από τα βιβλία με τη ζωή τους, όπως ο Γερ. Πορφύριος, Γερ. Παΐσιος, Ιωσήφ ο Ησυχαστής κ.ά.
Με αυτό το δεδομένο η ομάδα του «Πενταπόσταγμα» βρήκε έναν άνθρωπο χαριτωμένο, αγιασμένο, που ζει χρόνια σε Μοναστήρι και αφήνει τον εαυτό του να γίνεται στα χέρια του Θεού, η έγχρωμη τηλεόραση του Πορφυρίου και η ασπρόμαυρη του Παϊσίου όπου ζωντανεύει σήμερα μπροστά μας το θαύμα της ολοζώντανης πίστης στο Θεό.

Θα ξεκινήσουμε να μοιραστούμε με τους αναγνώστες του χώρου μας, πραγματικά γεγονότα και μαρτυρίες γι’ αυτό τον ξεχωριστό άγιο Γέροντα των ημερών μας. Για λόγους ποικίλους δεν θα αποκαλύψουμε το όνομά του, ούτε τα ονόματα όσων έζησαν κοντά του θαυμαστά γεγονότα. Διότι στόχος μας είναι όχι η προβολή προσώπων, αλλά να δείξουμε ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε όσους ελπίζουν εις Αυτόν.

Συνήθως για τέτοιες αγιασμένες μορφές, οι έχοντες «φαρισαϊκό» φρόνημα και οίηση «χριστιανοί» μας κληρικοί και λαϊκοί, προσπαθούν να μειώσουν τα αγιασμένα αυτά πρόσωπα όσο είναι εν τη ζωή, κάνοντας τους κριτές και επικριτές όλων των άλλων, αλλά προβάλλοντας ταυτόχρονα και έντεχνα τον εαυτό τους ως καλό και άξιο, οπότε έχουν «το δικαίωμα» να κρίνουν τους άλλους ως αναξίους.
Αυτό έκαναν και οι Φαρισαίοι στο πρόσωπο του Χριστού. Έτσι ο Χριστός μας στις ημέρες Του, όπως λέει η Αγία Γραφή, ήταν σημείο αντιλεγόμενο.

Αγιασμένες μορφές όμως των ημερών μας μιμούμενοι τον Χριστό, έγιναν και αυτοί σημεία αντιλεγόμενα της εποχής τους. Ποιός δε θυμάται ότι όσο ζούσε ο Γέρ. Παΐσιος αρκετοί αγιορείτες αλλά και εκτός Αγίου Όρους, τον χαρακτήριζαν ως «Μαντείο των Δελφών» και ως «χαρτορίχτρα», διότι δεν ήθελαν να παραδεχτούν το προορατικό τους χάρισμα; Ποιός δε θυμάται ότι τον Γέρ. Ιωσήφ τον Ησυχαστή που επιτελούσε και θαύματα όταν ζούσε, θεωρούσαν τα ίδια αυτά άτομα και τον χαρακτήριζαν ως πλανεμένο; Μάλιστα απέτρεπαν πολύ κόσμο να πηγαίνει στο Γέροντα Παΐσιο, στο Γέροντα Πορφύριο, στο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Σήμερα φυσικά όσοι από αυτούς ζουν μιλούν περί της αγιότητος αυτών των ανθρώπων.
Με λύπη αναφέρει ο Γέρ. Παΐσιος ότι παρασύρθηκε και πίστευσε ότι ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής ενώ το κελλί του ήταν κοντά στο δικό του κελλί (εντός Αγίου Όρους δηλαδή) δεν πήγε ούτε μία φορά να τον δει και να φιλήσει το χέρι του, επειδή πίστεψε εκείνους που έλεγαν τον Γέροντα Ιωσήφ πλανεμένο.

Το ίδιο έχει συμβεί και με πολλούς Αγίους που σήμερα στολίζουν πια τον Παράδεισο στον ουρανό. Ξεχωριστό παράδειγμα του αιώνος μας, ο άγιος Νεκτάριος που όσο ζούσε κυνηγήθηκε, συκοφαντήθηκε και διώχθηκε από την επίσημη Διοικούσα Εκκλησία που τον κατηγορούσε ανελέητα. Αλλά και για πολλούς άλλους αγίους θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ανάλογες φαρισαϊκές συμπεριφορές.

Να γιατί λοιπόν, αν και γνωρίσαμε το Γέροντα αυτό, δεν θα αποκαλύψουμε εμείς εδώ το όνομά του. Διότι στόχος μας δεν είναι η προβολή του, αλλά το ότι η Εκκλησία μας είναι ζωντανή και στις ημέρες μας. Αλλά και διότι πάντοτε οι άνθρωποι αυτοί -όπως ήταν και ο Αρχηγός μας Ιησούς Χριστός- θα είναι για κάποιους σημείο αντιλεγόμενο.
«Το Πενταπόσταγμα»

 

1ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 

Ο Γέροντας προείδε το θάνατο του πεθερού μου και είπε: «Να εξομολογηθεί τώρα. Σε τρεις ημέρες θα πεθάνει».

Ήταν καλοκαίρι του 2011 όταν πήγαμε στην Ιερά Μονή … Ήταν ημέρα Κυριακή. Συνήθως τις Κυριακές το πρωί δέχεται ο Γέροντας τον κόσμο. Σταύρωσε τον πεθερό μου και του μίλησε ιδιαιτέρως λέγοντάς του κάποιες πνευματικές συμβουλές. Αυτό επαναλήφθηκε άλλη μία φορά. Αυτές οι δύο επισκέψεις και συμβουλές του Γέροντα ενδυνάμωσαν τον πεθερό μου για ν’ αντιμετωπίσει την ασθένεια του καρκίνου με υπομονή και δύναμη.
Μετά από 3 μήνες περίπου τηλεφώνησα σ’ έναν από τους μοναχούς της Μονής και του περιέγραψα την κατάσταση του πεθερού μου. Με συμβούλεψε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει, αφού η κατάστασή του είχε χειροτερέψει. Ήρθε ιερέας και τον κοινώνησε. Ξαναμίλησα τηλεφωνικά με το μοναχό και του ανέφερα ότι ο πεθερός μου κοινώνησε, αλλά ο ιερέας δεν ήταν εξομολόγος και δεν τον εξομολόγησε. Τότε ο μοναχός μου είπε ότι πρέπει να εξομολογηθεί οπωσδήποτε. Στον τηλεφωνικό διάλογο που είχαμε με το μοναχό, ακούω από το βάθος τη φωνή του Γέροντα να λέει: «Πρέπει τώρα να εξομολογηθεί. Βρείτε έναν εξομολόγο. Δεν θα προλάβετε. Σε τρεις ημέρες θα πεθάνει!». Δεν καταφέραμε να βρούμε εξομολόγο. Το συγκλονιστικό είναι ότι ο πεθερός μου πέθανε πράγματι την τρίτη ημέρα όπως είχε πει ο Γέροντας.
Ήταν ξημερώματα 3.17´ όταν με ξύπνησαν και πήγα στον πεθερό μου και παρατήρησα ότι το πρόσωπό του είχε αλλάξει όψη και ήταν πολύ μαύρο. Τα μάτια του ήταν πολύ ανοιχτά και κοιτούσε με παράξενο τρόπο. Τότε μας ρώτησε: «Ποιός είναι αυτός;» ενώ κοιτούσε προς το ταβάνι του δωματίου. «Κερατά!» φώναξε με δυνατό ύφος και συνέχισε να βγάζει ένα παράξενο ουρλιαχτό. Η έκφραση του προσώπου του ήταν φοβισμένη και αγριεμένη συγχρόνως. Κοιτούσε συνεχώς ψηλά, αριστερά, δεξιά. Έβαζε τα χέρια του μπροστά στα μάτια του σαν να μην ήθελε κάποιον να δει. Αντιδρούσε και τον τρόμαζε αυτό που έβλεπε και τον ενοχλούσε. Οι εκφράσεις του προσώπου του ήταν παράξενες, σαν να απεχθανόταν αυτό που έβλεπε. Αυτό κράτησε δύο ώρες. Ήταν τόσο φοβερό! Αρχίσαμε εμείς να λιβανίζουμε το δωμάτιο και τότε ηρέμησε και είπε: «Α! τι ωραία που είναι τώρα!» και μετά έπεσε σε κώμα. Ήρθε ο ιερέας, του διάβασε μία ευχή και ο πεθερός μου ξεψύχησε. Τότε καταλάβαμε πόσο σημαντικό μυστήριο είναι η εξομολόγηση. Αλλά όλοι απορούσαμε για το πως ο Γέροντας ήξερε ποιά ημέρα ο πεθερός μου θα φύγει και τώρα καταλάβαμε γιατί επέμενε να εξομολογηθεί.
Γ. Κ.
Βάρδα Ηλείας

(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)

2ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

«Ανέστησε» εκ βεβαίου θανάτου τον πατέρα μου

Ο Γέροντας εδώ και 9 χρόνια είναι πνευματικός μου και υπήρξε το στήριγμα της οικογένειάς μου όλη αυτή την περίοδο.
Στις 26/3/2012 εισήχθη στο Νοσοκομείο Σωτηρία ο πατέρας μου Σταύρος, σε ηλικία 82 ετών, βρισκόμενος στο τελικό στάδιο μιας χρόνιας αναπνευστικής πνευμονοπάθειας. Τηλεφώνησα αμέσως στο Γέροντα και του είπα ότι ο πατέρας μου είναι πάρα πολύ άσχημα και οι γιατροί δεν μας δίνουν καμία ελπίδα. Τότε ο Γέροντας μου απάντησε: «Ο μπαμπάς σου θα πάει καλά και θα επιστρέψει σπίτι».
Στις ημέρες που ακολούθησαν ομολογώ ότι για πρώτη φορά αμφέβαλλα για τα λόγια του, καθώς μετά από πέντε πνευμονικά οιδήματα και ένα έμφραγμα που υπέστη ο πατέρας μου στο Νοσοκομείο, οι γιατροί μας κάλεσαν όλη την οικογένεια να παραμείνουμε όλη τη νύχτα κοντά του, διότι όλα έδειχναν ότι είναι η τελευταία, αφού υπήρχε ολική ανεπάρκεια πνευμόνων, ανεπάρκεια καρδιάς και νεφρών. Τοποθέτησαν μάλιστα και το ειδικό παραβάν για την οπτική απομόνωση του ετοιμοθάνατου πατέρα μου από τους υπολοίπους ασθενείς του δωματίου. Σ’ αυτή την κατάσταση ο μπαμπάς μου επικοινωνούσε ελάχιστα μαζί μας, ενώ υπέφερε αφάνταστα. Ο Γέροντας με συμβούλεψε από την πρώτη στιγμή να κοινωνήσει άμεσα ο πατέρας μου για να πάρει δύναμη, καθ’ ότι τον είχε εξομολογήσει πριν λίγο καιρό ο ίδιος.
Την Κυριακή 1η Απριλίου 2012 επισκέφθηκε αργά το βράδυ ο Γέροντας τον μπαμπά μου και αφού τον σταύρωσε, ακούμπησε το σταυρό στην καρδιά του, στο κέντρο του στέρνου και με τις δύο παλάμες του ακουμπούσε το σταυρό και τα πνευμόνια του πατέρα μου, ενώ το βλέμμα του χάθηκε στο κενό, καθώς προσευχόταν νοερά. Η στιγμή είχε μια απίστευτη ένταση. Φεύγοντας, ο Γέροντας μου είπε: «Είναι όντως πολύ σοβαρά ο πατέρας σου. Ας περιμένουμε να γίνει το θέλημα του Θεού.»
Οι γιατροί την επόμενη ημέρα ξαφνιάστηκαν από το ότι ο μπαμπάς μου ακόμη ζούσε. Οι κρίσεις δύσπνοιας και ασφυξίας σταμάτησαν ξαφνικά, ενώ τα ζωτικά του όργανα είχαν αρχίσει να επαναλειτουργούν. Οι γιατροί μας είπαν ότι είναι μια απλή αναλαμπή. Εντός των προσεχών ημερών, θα έλθει ξαφνικά το μοιραίο. Όμως ο μπαμπάς μου στις 10/4/2012 πήρε εξιτήριο και είναι σπίτι και συνεχίζει κανονικά τη ζωή του. Οι υπόλοιποι ασθενείς του δωματίου φώναζαν τον πατέρα μου Λάζαρο. Ο πατέρας μου δεν θυμάται καθόλου τις ημέρες που ήταν στο Νοσοκομείο. Το μόνο που θυμάται είναι το Γέροντα, σκυμμένο από πάνω του να προσεύχεται και τίποτε άλλο. Δοξάζω και ευχαριστώ το Θεό που με τις προσευχές του Γέροντα «ανέστησε» από βέβαιο θάνατο τον πατέρα μου.
Μ.Δ.
Γαλάτσι Αθηνών

(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)

3ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Εξαφανίστηκε ο καρκίνος αμέσως

Ονομάζομαι Α.Ι. είμαι νεαρός και κατάγομαι από τη Λεμεσσό της Κύπρου. Στις 31 Μαΐου του 2012 πήγα και επισκέφθηκα τον Γέροντα……….. Είχα κακοήθη όγκο-καρκίνο στο λαιμό μου και έκανα χημειοθεραπείες χωρίς η κατάστασή μου όμως να βελτιώνεται. Ζήτησα από τον Γέροντα να προσευχηθεί για μένα. Ο Γέροντας προσευχήθηκε και με σταύρωσε και τότε ένιωσα μέσα μου να με διαπερνά ένα ρεύμα. Ήμουν σίγουρος ότι είχα γίνει καλά. Την άλλη μέρα πήγα στους γιατρούς για εξετάσεις και οι γιατροί μου επιβεβαίωσαν ότι ο καρκίνος είχε εξαφανιστεί. Είμαι καλά. Πίστη στο Χριστό να υπάρχει και όλα γίνονται. Ζει Κύριος ο Θεός.
Α.Ι.
Λεμεσσός Κύπρου

(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)

συνεχίζεται τις επόμενες ημέρες το μέρος Β΄

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/06/blog-post_8171.html#ixzz27Vze4lON

Πραγματικές ιστορίες που αφηγείται ο Γέροντας Παϊσιος

by Κέντρο Αυτογνωσίας ω-megaμείον

• Kάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Αγιο Γεράσιμο στην Κεφαλληνία.Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι-έλεγε νοερώς την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ,Υιέ του Θεού ελέησον ημάς-ενώ έξω έψαλλαν.Είχαν δε φέρει στην εκκλησία και έναν δαιμονισμένο,για να θεραπευθεί από τον Αγιο Γεράσιμο. Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το ιερό,το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε: -Μη τραβάς αυτό το σχοινί ,ρε καλόγηρε,γιατί με καίει. Το άκουσε αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον μοναχό: -Κάνε αδελφέ μου κομποσχοίνι όσο μπορείς,για να ελευθερωθεί το πλάσμα του θεού από το δαίμονα. Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναξε : -Ρε παλιόπαπα,τί του λες να τραβάει το σχοινί;Με καίει! Τότε ο μοναχός με περισσοτερο πόνο έκανε κομποσχοίνι και ο βασανισμένος άνθρωπος απαλλάχτηκε από το δαιμόνιο.
• Ελεγε ο Γέρο-Ζαχαρίας ότι στην >της Νέας Σκήτης έλεγαν οι πατέρες την ευχή εκφώνως. Κάποτε είχαν μαζευτεί οι δαίμονες οργισμένοι και ένας από τους έξω από εδώ φώναζε: -Λένε εκφώνως την ευχή,δεν έχει δύναμη η προσευχή! Τότε ένας από τους μεγαλύτερους δαίμονες είπε: -Είτε εκφώνως είτε νοερώς την λένε την ευχή,έχει δύναμη,μια που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
• Ελεγε ο Γερο-Αρσένιος, ο Σπηλαιώτης: -Οταν κάνω κομποσχοίνι όρθιος,αισθάνομαι έντονη ευωδία θεική.Ενω όταν λέω την ευχή καθιστός,ελάχιστη ευωδία αισθάνομαι. Παρ’όλο που ήταν τότε ενενήντα πέντε χρονών ο Γέροντας,αγωνιζόταν συνέχεια φιλότιμα και συνέχεια πλουτιζόταν πνευματικά και ας είχε πολλά αποταμιευμένα πνευματικά κεφάλαια!
• Κάτω απότον Αγιο Βασίλειο εκεί που στρίβει ο Ζυγός για την Αγια Αννα, παλαιότερα έμενε ο Διακονητής της Μεγίστης Λαύρας,ο οποίος επέβλεπε τους τράγους που είχαν για πάχυνση. Κάποτε τις αποκριές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής,ενώ ήταν πανσέλληνος και ο Διακονητής Πατήρ Εφραίμ,αδελφός της Μονής,έκανε κομποσχοίνι άκουσε οχλαγωγία μεγάλη χωρίς φασαρίες,μόνο φωνές:> >σκέφτηκε ο πατήρ Εφραίμ. Βγαίνει λοιπόν έξω στο φεγγάρι,αλλά τί να δεί!Περίπου τριακόσιους δαίμονες να αδημονούν και ο αρχηγός τους να λέει: -Για δες !Ενας σκελετωμένος καλόγηρος να μας καθυστερεί μέρες την φάλαγγα και να μη μπορούμε να πάμε στον κόσμο τώρα για τα αποκριάτικα γλέντια και ξεφαντώματα!
• Κάποτε είχε πάει ένας ψαράς στον ευλαβέστατο παπα-Μηνά της Σκήτης της Αγίας Αννας φρέσκα ψάρια για την Πανηγυρή του.Ο Γέροντας παραξενεύτηκε πότε τα έπιασε ,γιατί ήταν Κυριακή.Ρωτάει λοιόν τον ψαρά: -Πότε τα έπιασες; Εκείνος απάντησε: -Σήμερα το πρωί.Είναι φρέσκα-φρέσκα! Τότε ο παπα-Μηνάς του λέει: -Παιδί μου,δεν μπορώ να τα αγοράσω είναι αφορισμένα,γιατί τα έπιασες Κυριακή. Ο ψαράς δεν μπορούσε να το καταλάβει αυτό.Τότε του λέει ο Γέροντας: -Θέλεις να βεβαιωθείς για αυτό;Δώσε ένα ψάρι στο γάτο και θα δείς ότι δε θα το φάει. Πράγματι δεν το έφαγε το ψάρι ο γάτος.Εδειξε αποστροφή.Αυτό φυσικά συγκλόνισε τον ψαρά και στο εξής σεβόταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές. Ο παπα-Μηνας ήταν πολύ καλογερικός και διακρινόταν στην ευλάβεια και στην άσκηση.Ετρωγε μία φορά την ημέρα μετά την ενάτη και εκείνο άλαδο.Επόμενο ήταν να κατοικεί μέσα του η θεία Χάρις,αφού ήταν και πολύ ταπεινός.

ΠΗΓΗ: http://www.facebook.com/note.php?note_id=10150161647242568

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ-ΓΙΑ ΟΣΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Νέα από σύγχρονη γερόντισσα : “ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΠΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΥΜΑΡΕΙΑ”

Λάβαμε από τον γνωστό κι αξιόπιστο φίλο του blog Τ. τα παρακάτω νέα από σύγχρονη γερόντισσα, τα οποία παραθέτουμε με την παρατήρηση ότι από μόνοι τους οι χρονικοί προσδιορισμοί – όπως αποδείχθηκε κατ’ επανάληψη – είναι, αν μη τι άλλο, ριψοκίνδυνοι και καλό είναι να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντί τους :

«ΜΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΓΡΑΦΟΥΝ ΛΕΕΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΟΛΑ.  ΑΠΟ ΤΟΝ IOYNIO  ΘΑ  ΑΡΧΙΣΟΥΝ (σ.σ. ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΗ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΕΙ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ).

ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΨΕΥΤΟΡΩΜΑΙΪΚΟΥ.

ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΜΠΑΜ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΘΑ ΜΟΛΥΝΘΟΥΝ.

ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΑΝΑΣΑ ΑΦΟΥ ΜΕ 3 ΜΗΝΕΣ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

ΑΥΤΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙΑ ΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ. ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ.

ΟΣΟΙ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΓΛΙΤΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΟΡΑ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΟΙ.

ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ ΘΑ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΝ.(ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ). ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΘΑ ΕΥΤΕΛΙΣΤΕΙ-ΞΕΥΤΙΛΙΣΤΕΙ.

ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΒΑΤΑΤΖΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ-ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΥΣ ΟΛΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ,ΕΜΕΙΣ ΤΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΝ.

ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΓΟΥΝ.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΠΟΡΟ. ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΣΠΟΡΟ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ. (ΞΕΡΩ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΠΟΡΟ ΚΑΙ ΒΑΖΟΥΝ ΟΛΟ ΥΒΡΙΔΙΑ,ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΟΥΝ).

ΕΡΕΥΝΑΤΕ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ (3 ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΜΙΛΑΓΕ ΓΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΑΓΙΟΥΣ & ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ)

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕΥΣΑΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΗΣ ΣΙΩΝ (ΤΑΛΜΟΥΔ Η ΒΑΣΗ). ΕΠΙΣΗΣ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΠΟΛΛΑ  ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ, ΟΠΩΣ ΠΟΡΝΕΙΑ,ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΑΛΛΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ.

ΜΕΤΑ ΤΟ 2050 ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ.

ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ  ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟΝΙΣΕ:

Α) ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΜΕ ΛΕΝΕ ΤΡΕΛΟ ΚΑΙ ΑΙΣΧΑΤΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ,ΝΑ ΨΑΞΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΝ ΚΑI ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΝ. ΕΣΥ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΛΕΣ.

Β) ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. ΚΟΜΜΕΝΗ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ,ΣΕ ΑΥΣΤΗΡΟ ΥΦΟΣ(Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΥΦΟΣ ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕ ΣΗΜΑΝΕ ΠΟΛΕΜΟΣ). ΟΣΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΣΟ ΘΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΑ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΑΒΑΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΜΕ.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΠΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΥΜΑΡΕΙΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ,ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ “ΚΑΛΟΤΥΧΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΖΗΣΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΡΩΓΕΙ ΜΕ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΚΟΥΤΑΛΙ”.»

Μία Γερόντισσα είπε για τα γεγονότα που θα συμβούν στην Ελλάδα http://hggiken.pblogs.gr/2012/03/nea-apo-syghronh-gerontissa-meta-th-mpora-er…

ΠΗΓΗ: http://hggiken.pblogs.gr/2012/03/nea-apo-syghronh-gerontissa-meta-th-mpora-erhetai-h-efmareia.html

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Πατέρας Ελπίδιος-Μετά τον Ιούνιο (2012) θα ζήσουμε πολλά

ΠΗΓΗ: http://www.youtube.com/watch?v=sJxRcGCrZHM&feature=iv&src_vid=BuGCs2l9rOg&annotation_id=annotation_295228

Πού βρίσκεται σήμερα η κεφαλή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου;

από kotsarikos

Το αυθεντικό κεφάλι του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στην Αμιένη.

Μετάφραση: Ραφαήλ Παπανικολάου

Η κεφαλή του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κλάπηκε από την Κωνσταντινούπολη κατά την άλωσή της από τους Σταυροφόρους το 1204, και από το 1206 βρίσκεται στην πόλη Amiens (Αμιένη) της βόρειας Γαλλίας, στον περίφημο καθεδρικό της ναό, ο οποίος χτίστηκε ακριβώς για να στεγάσει το άγιο αυτό λείψανο και μάλιστα συγκαταλέγεται στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Τα παρακάτω αποτελούν μετάφραση ενός δημοσιεύματος του ιστολογίου Full of Grace and Truth, όπου παρατίθενται δύο αποσπάσματα από ένα αφιέρωμα του υπέροχου περιοδικού “Road to Emmaus” (Δρόμος προς Εμμαούς). Σας προτείνουμε να ρίξετε μια ματιά μέχρι το τέλος του δημοσιεύματος. Γίνεται λόγος και για τις αποδείξεις της γνησιότητας της τιμίας κάρας.

Το παρακάτω είναι απόσπασμα από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από το περιοδικό Road to Emmaus για ιερά ορθόδοξα λείψανα στη Γαλλία. Πρόκειται για μια συνέντευξη με τον π. Νικολά Nikichine ο οποίος από καιρό ερευνά πολλά από τα φερόμενα λείψανα που έχουν σχέση με την Ορθοδοξία στη Γαλλία και παρουσιάζει εδώ πολλά από τα συμπεράσματά του. Μεταξύ των κειμηλίων που έχουν περισσότερες ιστορικές αποδείξεις, όπως αναφέρει, είναι η κεφαλή του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην Amiens της Γαλλίας. […]

“Από το 13ο αιώνα, ο καθεδρικός ναός της Νοτρ Νταμ στην Αμιένη στεγάζει ένα μέρος του κρανίου – τα οστά του προσώπου – του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Αυτό δεν πρέπει να συγχέει αυτούς που γνωρίζουν ότι και το Άγιον Όρος ισχυρίζεται ότι έχει «την κεφαλή του αγίου Ιωάννη» (σημείωση του μεταφραστή: ίσως να εννοεί κάπου αλλού). Αυτή η ονοματοδοσία είναι μια ευσεβής συνήθεια, γιατί ακόμα κι αν έχετε μόνο ένα μέρος του κεφαλιού ή του χεριού, δεν θα λέγατε, «έχουμε πέντε εκατοστά του κρανίου», θα λέγατε, «έχουμε την κάρα του». Στο Άγιον Όρος έχουν ένα άλλο μέρος του κρανίου, αλλά στην Αμιένη έχουμε τα οστά του προσώπου, και μπορείτε να φανταστείτε ακόμη και την προσωπικότητά του πίσω από αυτά τα λείψανα.”

“RTE: Μπορείτε να μας πείτε τώρα για τα αποδεικτικά στοιχεία για ορισμένα από τα λείψανα που έχετε μελετήσει;

Π/ΝΙΚΟΛΑ: Όλα τα κυριότερα λείψανα που ανέφερα προηγουμένως έχουν βάσιμα ιστορικά και επιστημονικά επιχειρήματα από πολλές διαφορετικές πηγές, και αυτή η ποικιλία της συνοχής είναι ισχυρό επιχείρημα από μόνο του. Επίσης, μαθαίνοντας την ιστορία αυτών των λειψάνων, εμείς οι Ορθόδοξοι ανακαλύπτουμε μια άλλη άποψη για την ιστορία της δυτικής Εκκλησίας και έναν νέο τρόπο κατανόησης αυτών των ιστορικών γεγονότων.

Για παράδειγμα, η κεφαλή του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου αποκτήθηκε κατά τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης το 1204 (σημείωση του μεταφραστή: από τους λατίνους σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας, οι οποίοι κατέκτησαν την Κωνσταντινούπολη και άρπαξαν όλους τους θησαυρούς της, π.χ. τα διάφορα πολύτιμα κειμήλια που μεταφέρθηκαν και βρίσκονται έως σήμερα στην Βενετία, το Άγιο Μανδήλιο που σήμερα είναι γνωστό ως η Σινδόνη του Τορίνο, η περίφημη εικόνα της Οδηγήτριας που ζωγραφίστηκε από τον ευαγγελιστή Λουκά και κατέληξε στο Montevergine της Ιταλίας, και άλλα πολλά). Αυτό ήταν μια μεγάλη τραγωδία για την ανατολική Εκκλησία, αλλά τώρα βλέπουμε τι έχει συμβεί στη Μικρά Ασία, στην Τουρκία, από την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453 μέχρι σήμερα. Αν το κεφάλι είχε παραμείνει εκεί, θα είχε χαθεί ή καταστραφεί, όταν η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Τούρκων (όπως συνέβη με πολλά λείψανα), ή μήπως θα ήταν ακόμα προσβάσιμο για προσκύνηση; Τώρα, αυτό το λείψανο είναι στη Γαλλία, σε έναν πολύ όμορφο καθεδρικό ναό, και είναι δυνατό για τους Ορθόδοξους να το προσκυνήσουν με τον πλέον ανοικτό τρόπο. Η 25η Μαΐου, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, ή η 7η Ιουνίου, σύμφωνα με την αστική ημερολόγιο, είναι η γιορτή της Τρίτης Ευρέσεως της Κεφαλής του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, και σε αυτή τη γιορτή, το 2004, τελέσαμε την Θεία Λειτουργία με αυτό το λείψανο στην αγία τράπεζα. Αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στη σύγχρονη Τουρκία, και αυτό το είδος προβληματισμού αλλάζει την εκτίμησή μας για το ιστορικό γεγονός της μεταφοράς αυτού του λειψάνου στην Αμιένη. Ο Θεός έχει την δική Του πρόνοια.

Παλιό ανάγλυφο από τον καθεδρικό της Αμιένης που δείχνει την άφιξη της κεφαλής του αγίου Ιωάννη στην πόλη. Παρατηρούμε ότι το άγιο λείψανο με την χρυσή λειψανοθήκη είναι ακριβώς το ίδιο όπως το βλέπουμε και σήμερα.

Ο Θεός επέτρεψε τη μεταφορά αυτών των λειψάνων εδώ, και αυτή η δυτική κοινωνία είναι τα διατηρεί πιστά. Βεβαίως, η Γαλλία περνάει μια περίοδο αποχριστιανοποίησης, αλλά ακόμη βλέπουμε  καθημερινή προσκύνηση των λειψάνων αυτών από έναν μικρό αριθμό πιστών χριστιανών. Ένα άλλο πολύ γνωστό παράδειγμα από τον 11ο αιώνα είναι η μεταφορά («μετακομιδή») του λειψάνου του αγίου Νικολάου από τα Μύρα της Λυκίας (και αυτή βρίσκεται σήμερα στην Τουρκία) στο Μπάρι στην Ιταλία. Στην ακολουθία που είναι αφιερωμένη σε αυτό το γεγονός, λέμε «Δεν ήταν χρήσιμο στα μάτια του Θεού αυτά τα πολύτιμα λείψανα να παραμένουν αδρανή στην έρημο της Λυκίας.» [*** Βλ. την σημείωση παρακάτω] Εμείς οι Ορθόδοξοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε ευλαβικά την πρόνοια του Θεού, η οποία εκδηλώνεται σε αυτό.

Αυτή η συνεχής προσκύνηση από ακόμη και μια μειοψηφία Γάλλων πιστών είναι ένα από τα πνευματικά επιχειρήματα για τη γνησιότητά τους. Σε κάθε περίπτωση που έχω μελετήσει, έχω βρει ντόπιους που πιστεύουν, και ακαδημαϊκούς μελετητές που έχουν έγγραφα, ιστορικά βιβλία, και αρχεία που παρουσιάζουν τα ιστορικά και επιστημονικά επιχειρήματα που αποδεικνύουν τη γνησιότητα του λειψάνου. Βεβαίως, αυτοί οι άνθρωποι είναι λίγοι σε αριθμό. Ο μεγάλος αριθμός των Γάλλων ρωμαιοκαθολικών όχι μόνο δεν γνωρίζουν τίποτα για τα δικούς τους ιερούς τόπους, αλλά και δεν ενδιαφέρονται και πολύ για αυτά. Αυτό δεν είναι δικό τους φταίξιμο – αυτοί οι ίδιοι είναι θύματα των αντι-χριστιανικών, αντι-εκκλησιαστικών, και αντι-λειψανικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Δυστυχώς, κάθε αδύναμο σημείο της ιστορίας της δυτικής Εκκλησίας (σημείωση του μεταφραστή: δηλαδή του Παπισμού) μεγεθύνεται με σκοπό να γενικεύσει την εντύπωση της αδυναμίας της Εκκλησίας συλλήβδην. Οι ρωμαιοκαθολικοί είχαν τις αποτυχίες τους, και η ευπιστία των απλών ανθρώπων γινόταν ενίοτε αντικείμενο εκμετάλλευσης από κακούς κληρικούς για το κέρδος, αλλά και πάλι, όταν μελετάτε την ιστορία των μεγάλων λειψάνων, δεν μένει χώρος για αυτές τις απλοϊκές αντιρρήσεις.

Αντιθέτως, έχουμε πολύ κατηγορηματικά και ισχυρά επιχειρήματα. Μπορούμε να αναφέρουμε το παράδειγμα της κεφαλής του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στην Αμιένη, η οποία, ανατομικά, είναι ένα οστό του προσώπου χωρίς το σαγόνι. Συγχρόνως, μια εκκλησία στην επισκοπή του Βερντέν (σημείωση του μεταφραστή: άλλη πόλη της Γαλλίας) είχαν, όπως φημιζόταν, το σαγόνι του Αγίου Ιωάννη. Μια επιτροπή συστήθηκε για να εξετάσει τα δύο κειμήλια, και στην προκειμένη περίπτωση, το σαγόνι στο Βερντέν αποδείχθηκε ότι ήταν ενός άλλου ανθρώπου, μετά τον δέκατο αιώνα, αλλά τα συμπεράσματα της ίδιας επιτροπής σχετικά με τα λείψανα του αγίου Ιωάννη στην Αμιένη ήταν εκπληκτικά. Το οστό της Αμιένης όχι μόνο έχει χρονολογία από τον πρώτο ως τον τρίτο αιώνα μετά Χριστόν, αλλά και αυτό το κομμάτι του κρανίου προσδιορίστηκε ότι ήταν ενός άνδρα μεσογειακής καταγωγής, ηλικίας από 30 μέχρι 45, και επιπλέον υπήρχε μια αρχαία τρύπα που προκλήθηκε από ένα αιχμηρό εργαλείο, ακριβώς στο κάτω μέρος του μετώπου. Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, γνωρίζουμε ότι μετά τον αποκεφαλισμό του, η Ηρωδιάδα μαχαίρωσε το κεφάλι με το μαχαίρι της ως εκδίκηση για την καταγγελία εκ μέρους του του παράνομου γάμου της με τον Ηρώδη. Αν και αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό για τους επιστημονικούς εξεταστές, έχουμε πράγματι αυτό το επιχείρημα από τη δική μας παράδοση, μαζί με άλλα ιστορικά και ανθρωπολογικά επιχειρήματα για τη γνησιότητα του λειψάνου του.

Στην ιστορία των μεγάλων κειμηλίων, έχουμε σχεδόν πάντα αυτή την επιστημονική και πνευματική ταύτιση. Για παράδειγμα, στην ιστορία της Σινδόνης του Τορίνου, η ιστορική τεκμηρίωση δεν είναι πολύ πειστική, αλλά τα πιο εντυπωσιακά επιχειρήματα προέρχονται από την επιστημονική πλευρά, τα πορίσματα των οποίων έχουν συνεχώς αναθεωρηθεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. (σημείωση του μεταφραστή: Τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί και η πληθώρα των ιστορικών τεκμηρίων σχετικά με την αγία Σινδόνη, εκτός από τα επιστημονικά! Μπορείτε να διαβάσετε για την θύελλα των συγκλονιστικών στοιχείων σε διάφορα βιβλία, όπως για παράδειγμα στα άψογα “The Crucifixion of Jesus: A Forensic Inquiry” του ιατροδικαστή Frederick Zugibe και το “Holy Faces, Secret Places” του ιστορικού ερευνητή Ian Wilson. Το ένα εστιάζει κυρίως στις αποδείξεις που αφορούν στις φυσικές επιστήμες, ενώ το άλλο στις ιστορικές.)

Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, είχαμε αυτό που ονομάστηκε «Καθολική Αναγέννηση» στη Γαλλία. Η πρωτόγονη και άξεστη λογικοκρατία και η κριτική των επαναστατών και των Προτεσταντών που προσπαθούσαν να δυσφημίσουν τα λείψανα ώθησαν τους Ρωμαιοκαθολικούς να εξερευνήσουν τις ιστορίες αυτών των αντικειμένων. Μελέτησαν, έκαναν αρχαιολογικές έρευνες, και έφτασαν σε ένα υψηλότερο επίπεδο αντικειμενικής επιχειρηματολογίας υπέρ της γνησιότητας πολλών από αυτά τα λείψανα που ήταν γνωστά από πριν. Όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και στη χριστιανική Ανατολή, έχουμε ακόμη πολλά έγγραφα που δεν έχουν ερευνηθεί, εξαιτίας των γλωσσικών φραγμών, την αρχαιότητας, και της έλλειψης πρόσβασης.

Ο καθεδρικός ναός της Παναγίας στην Αμιένη, όπου φυλάσσεται η κεφαλή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Καθώς συνεχίζουμε να μελετάμε, βρίσκουμε με τον καιρό ακόμη περισσότερα επιχειρήματα υπέρ της γνησιότητας, αλλά η άποψή μου είναι ότι η λογική διερεύνηση δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί επαρκή απόδειξη. Περιορίζεται από την φύση της λογικοκρατίας. Το βασικό επιχείρημα για εμάς είναι το επιχείρημα της πίστης μας. Δεν είναι το γεγονός ότι αυτό το λείψανο, αυτό το κόκαλο, είναι πραγματικά από από τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή με κάποιον τρόπο να επηρεάζει τη σύγχρονη ζωή μας, το προσωπικό μας πεπρωμένο. Γνωρίζουμε από την ιστορία της Εκκλησίας ότι, αν αυτό λείψανο είναι από τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, τότε έχουμε μια μεγαλύτερη εγγύηση ότι η αδύναμη προσευχή μας θα έχει περισσότερα αποτελέσματα εδώ από ό, τι σε άλλο τόπο.

Το σημείο όπου θέλουμε να καταλήξουμε είναι να δείξουμε ότι δεν είναι μόνο εφικτό, αλλά και χρήσιμο να προσευχόμαστε μπροστά σε άγια λείψανα. Έχουμε αρκετά στοιχεία που να δείχνουν ότι υποστηρίζουν την προσευχή μας. Ο Θεός και οι άγιοι οι ίδιοι μάς δίνουν αρκετά επιχειρήματα. Ωστόσο, ακόμη και αν καλώ προσκυνητές σε αυτά τα ιερά μέρη, προσωπικά, δεν τολμώ να επιβάλω αυτό το σέβας ως μια βεβαιότητα. Μόνο το σύνολο της Εκκλησίας μπορεί να το εξουσιοδοτήσει αυτό. […]“

(παρμένο από: http://www.roadtoemmaus.net/back_issue_articles/RTE_25/A_CITY_OF_SAINTS.pdf, “A CITY OF SAINTS: THE FORGOTTEN RELIQUARIES OF PARIS”;
Road to Emmaus Vol. VII, No. 2 (#25))

[***Σημείωση: Όπως γράφει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον “Συναξαριστή” του για την γιορτή της μετακομιδής του λειψάνου του αγίου Νικολάου (20 Μαϊου): «Διά τούτο ευδόκησεν ο Θεός να σηκωθούν από εκεί τα άγια λείψανα του μεγάλου Πατρός ημών Nικολάου, και να μεταφερθούν εις την πολυάνθρωπον πολιτείαν την ονομαζομένην Mπαρ, ήτις ευρίσκεται εις την Iταλίαν. Ένα μεν, διά να μη μείνουν τα λείψανα τοιούτου Aγίου άτιμα και άδοξα, και άλλο δε, διά να απολαύση και η Δύσις τα τούτου θαυμάσια, ήτις ακόμη δεν είχε πέση εις τας αιρέσεις και κακοδοξίας, αλλ’ ήτον Oρθόδοξος, και ενωμένη με την Aνατολικήν Eκκλησίαν.” (http://www.snhell.gr/references/synaxaristis/search.asp)

(και τώρα οι ταπεινές μου απόψεις…) (σημείωση του μεταφραστή: δηλαδή του ιστολογίου Full of Grace and Truth)

Αυτά και τα παρόμοια συναισθήματα που προαναφέρθηκαν δεν δείχνουν να αποδέχονται καθόλου την αφαίρεση των ιερών ορθοδόξων λειψάνων (συμπεριλαμβανομένης εκείνης κατά την λεηλασία της Κωνσταντινούπολης) και τη μεταφορά τους σε ξένα και ακόμα και ετερόδοξα μέρη, αλλά φαίνεται να επαναλαμβάνουν ότι κανείς μας δεν γνωρίζει τον άπειρο νου του Θεού, και το τί ευδοκεί το ανεξιχνίαστο θέλημά Του. Ίσως θα έπρεπε επίσης να δείχνουμε ταπεινοφροσύνη, μετάνοια και καρτερία στις διάφορες δοκιμασίες που επιτρέπονται από το Θεό εξαιτίας των πολλών αμαρτιών μας. Εν πάση περιπτώσει, ας ευχαριστήσουμε τον Θεό εν τέλει για τις αμέτρητες υλικές και πνευματικές ευλογίες που συνεχίζουμε να λαμβάνουμε από Αυτόν σε αφθονία.]

Πηγή: Περιοδικό “Road to Emmaus: A Journal of Orthodox Faith and Culture” (ιστοσελίδα http://www.roadtoemmaus.net/). Αναδημοσίευση από http://full-of-grace-and-truth.blogspot.com/2009/08/head-of-precious-forerunner-in-amiens.html.

πηγή

Διαβάστε και εδώ τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Πηγή: http://kotsarikos.com/

O Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για το Χώκινγκ και το βιβλίο του “Ο μεγάλος σχεδιασμός”

“Με αφορμή τον συνεχιζόμενο θόρυβο που έχει προκαλέσει διεθνώς η κυκλοφόρησις του τελευταίου βιβλίου του παραπληγικού Βρετανού αστροφυσικού Stephen Hawking με τίτλο “The Grand Desing” («Ο μεγάλος σχεδιασμός») και της συνεχούς παρουσιάσεως των απόψεών του που στοχεύουν στο να απομειώσουν την δράσι του Δημιουργού Θεού στην εκδίπλωση των θαυμασίων της δημιουργίας Του και όπως χαρακτηριστικά ανεφέρθη σε γνωστά έντυπα που «πατρωνάρουν» τέτοιες απόψεις «να σκοτώσει τον Θεό» και να διαψεύση την παρουσία και την αγαθοποιόν ενέργειαν Του επιθυμούμε να ενημερώσωμε τον ευαγή κλήρο και τον φιλόθεο λαό του Θεού:

1. Ο συγκεκριμένος παραπληγικός Βρετανός επιστήμων είναι απολύτως συμπαθής ιδιαιτέρως διότι ευρίσκεται εις μίαν δραματικήν κατάστασιν υγείας απεικονιζομένην εις δημοσιευθέντα φωτογραφικά στιγμιότυπα, απολύτως καθηλωμένος και επικοινωνών με ηλεκτρονικήν φωνήν, που επιφέρει την κατανόησιν δια την συμπλεγματικότητα και τραγικότητα των απόψεών του που αδίκως βεβαίως  ενοχοποιούν ουσία τον Τρισάγιον Θεόν δια την δυσχερεστάτην θέσιν της υγείας του διότι η ασθένεια, η φθορά και ο θάνατος δεν προέρχονται από τον Θεόν αλλά είναι αποτέλεσμα της σχάσεως των ανθρώπων και του κόσμου από Αυτόν. (!!!!!)

Σχόλιο ai-vreS:  Όπου τεμπέλης και φαγάς ή παπάς ή μυλωνάς….

2. Πριν από 22 έτη ο ίδιος επιστήμων στο βιβλίο του «Το χρονικό του χρόνου» στο οποίον επεχείρησε να κάνει ευλογοφανείς εικασίες για το τι πρέπει να έχει συμβεί λίγο πριν την μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) έγραφε επιλογικά: «… τότε θα έχομε γνωρίσει τον νουν του Θεού».

Σήμερα με το καινούριο του έργο αρνείται τον εαυτόν του ίσως συνεπεία των μεγάλων προβλημάτων της υγείας του και στην θεμελιώδη ερώτηση που είχε κάνει πριν 300 χρόνια ο Λάιμπνιτς «γιατί υπάρχει κάτι, ενώ θα μπορούσε να μην υπάρχει τίποτα;» ο κ. Χώκινγκ απαντά: «επειδή υπάρχουν οι νόμοι της φυσικής και ιδιαίτερα ο νόμος της βαρύτητας, χάρις σε αυτόν το νόμο το σύμπαν μπορεί θαυμάσια να δημιουργήθηκε μόνο του χωρίς να προϋπήρχε τίποτα. Αν ήθελε πράγματι ο Θεός να δημιουργήση τον άνθρωπο γιατί να δημιουργήση και τους εξωπλανήτες την ύπαρξη των οποίων έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια πέραν από κάθε αμφιβολία η επιστήμη».

3. Οι φυσικοί νόμοι τους οποίους επικαλείται ο Βρετανός κ. Χώκινγκ δεν απομειώνουν την δημιουργία του κόσμου από τον αιώνιο και ακατάλυτο και υπερβατικό Δημιουργό αλλά αντιθέτως αποτελούν ομού μετά των άλλων επιστημονικών και φιλοσοφικών αποδείξεων όπως:

α. το πεπερασμένον του υλικού σύμπαντος,

β. η αέναος κίνησις της συμπαντικής ύλης – μάζης,

γ. το αγεφύρωτον χάσμα μεταξύ ανοργάνου και οργανικής ύλης,

δ. η οργανική διάπλασις και η ζωή των ενοργάνων όντων,

ε. αι οργανικαί και ψυχικαί ιδιότητες των ενοργάνων όντων και

ς. η αρμονία του λοιπού σύμπαντος,

μία απόλυτη απόδειξη της υπάρξεως και της δράσεως του Τρισαγίου Θεού διότι ουδείς εχέφρων και απροκατάληπτος από το δαιμονικό μίσος κατά του Θεού, μπορεί να απαντήση στο κεφαλαιώδες ερώτημα πόθεν προήλθαν οι φυσικοί λεγόμενοι νόμοι οι έννομες αυτές δυνάμεις εις τας οποίας είναι υποτεταγμένη και δουλεύει η συμπαντική ύλη, αέναα μεν αλλά μετά φανερού πάντοτε σκοπού κινείται, τρέπεται αλλοιώνεται, μετασχηματίζεται και μεταμορφώνεται ώστε δια των απαύστων κινήσεων, τροπών και αλλοιώσεών της να πραγματοποιούνται πάντοτε ωρισμένοι τελολογικοί σκοποί;

Η διηνεκώς κινουμένη, τρεπομένη, αλλοιουμένη ύλη η από άλογα σωμάτια μάζης ηλεκτρικής αποτελούμενη είναι δυνατόν να εκπορέυση δυνάμει εννόμους, σταθερές και ατρέπτους και να υποταγή συγγχρόνως σε αυτές; Αναντίρρητα όχι, διότι εκ πηγής- μάζης αλόγου στερουμένης νοήσεως, ειδέναι και συνοχής δεν είναι δυνατόν κατ’ αρχήν να προέλθουν δυνάμεις δια των οποίων να εκδηλώνεται άπειρος σκοπιμότης, σοφία και πρόνοια.

Ουδέποτε αποτέλεσμα, προϊόν η παράγωγον προερχόμενον εξ οιασδήποτε πηγής μπορεί να είναι ανώτερο της πηγής εκ της οποίας πηγάζει η προέρχεται.

Η εκδοχή ότι η, εξ αλόγων και πεπερασμένων μονάδων ηλεκτρισμού, αποτελουμένη συμπαντική ύλη-ενέργεια έχουσα εκ του εαυτού της την ικανότητα εκπορεύσεως εννόμων δυνάμεων εξεπόρευσε αυτές μυστηριωδώς και ακολούθως υπετάγη σε αυτές είναι έκδηλα παράλογος, αβάσιμος και αστήρικτος διότι η συμπαντική ύλη-ενέργεια είναι άλογος, στερείται δηλαδή νοήσεως και συνειδέναι και επομένως δεν είναι δυνατόν να παραγάγη δυνάμεις δια των οποίων να εκδηλώνεται άπειρος σοφία και πρόνοια.

Ο έλλογος και σκόπιμος αυτοπεριορισμός εις τον οποίον από όλα τα κτίσματα της παρούσης δημιουργίας μόνον ο άνθρωπος συνειδητώς υποβάλλεται τελείται δι’ ελλόγου πνευματικής δυνάμεως η οποία δεν προέρχεται από το υλικό μας σώμα αλλά είναι απόρροια και αποτέλεσμα εκδηλώσεως της βουλήσεως της ψυχής που δύναται να αντιπαλαίει τα ορμέμφυτα η ένστικτα και η οποία ως πνευματική και ενσυνείδητος έχει την ικανότητα της τελείας κυριαρχίας επί του σώματός μας και του εκουσίου και συνειδητού μας αυτοπεριορισμού.

Στερουμένη όμως η συμπαντική-ύλη ενέργεια στα βασικά της συστατικά, νοήσεως και συνειδέναι δηλ. πνευματικής υποστάσεως η ψυχής, δεν ήτο δυνατόν ούτε τους φυσικούς νόμους δια των οποίων εκδηλούται άπειρος σοφία, πρόνοια και σκοπιμότης να παραγάγη, ούτε και ακολούθως αυτοπεριοριζομένη να υποταγή σκοπίμως σ’αυτούς.

Είναι επομένως πασίδηλον στους μη διαμονιώντας και μισούντας τον Θεόν ότι οι  καθολικοί και παγκρατείς φυσικοί νόμοι οι απ’ αρχής της οντοποιήσεως της ύλης εκδηλούμενοι, όπως ο νόμος της αενάου και με ορισμένας ταχύτητας κινήσεως των θεμελιωδών συστατικών-σωματίων-μονάδων της ύλης (ηλεκτρονίων, ποζιτρονίων, πρωτονίων κα) και ο νόμος της έλξεως η βαρύτητος οι κατευθύνοντες τις κινήσεις, τις έλξεις, και τις ενώσεις πυκνώσεις-πήξεις, αλλοιώσεις και μεταμορφώσεις της συμπαντικής ύλης σαν άτεγκτοι δυναμικαί νομοτέλειαι δια την επιτέλεσιν πάντοτε ωρισμένων τελολογικών σκοπών δεν εξεπορεύθηκαν από την ύλη και ούτε προήλθαν από αυτήν διότι άλλως δεν θα ήτο δυνατόν και να υποτάξουν την ύλη και να δεσπόζουν σε αυτήν.

Το αυτό ισχύει και δια τους μεταγενεστέρους φυσικούς νόμους, χημικούς, βιολογικούς κλπ, οι οποίοι από της εκδηλώσεώς τους κυριαρχούν όχι μόνον στην ύλη αλλά και στους προηγουμένους παγκρατείς φυσικούς νόμους της διηνεκούς κινήσεως και της έλξεως-βαρύτητος.

Έχει υψίστη σημασία και θα έπρεπε αν τα κίνητρα του κ. Χώκινγκ ήταν αμιγώς επιστημονικά να σκεφθή το πασίδηλο γεγονός ότι οι νεώτεροι φυσικοί νόμοι, οι εμφανιζόμενοι και εκδηλούμενοι μετά την πήξη-πύκνωση της συμπαντικής ύλης και την περιέλευσή της διαδοχικά εις τας καταστάσεις των αερίων των υγρών και των στερεών, δηλ. οι χημικοί και βιολογικοί κλπ νόμοι εκ των οποίων οι τελευταίοι εκδηλώνονται μόνο μετά την εμφάνιση πάνω στη γη του φαινομένου της ζωής, κυριαρχούν όχι μόνον επί της ύλης αλλά και επί των παγκρατών προηγουμένων αυτών φυσικών νόμων της κινήσεως και της έλξεως και αφαιρούν τρόπον τινα μέρος της επί της συμπαντικής ύλης καθολικής κυριαρχίας τους.

Διότι πως είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι και οι νεώτεροι αυτοί φυσικοί νόμοι προήλθαν είτε από την ύλη είτε από τους πρωταρχικούς και φυσικούς νόμους της κινήσεως και της έλξεως της βαρύτητος; Αν εξεπορεύοντο από την ύλην δεν ήτο δυνατόν να κυριαρχούν σε αυτήν. Αν προήρχοντο εκ των προηγουμένων πρωταρχικών νόμων της κινήσεως και της έλξεως της βαρύτητος έπρεπε να είναι υποτεταγμένοι σε αυτούς.

Μόνον παρανοϊκοί βυσοδομούντες κατά της λογικής, μπορούν να προσδώσουν στην άλογη ύλη, αϊδιότητα, πρώταρχο και πάμπρωτο διότι το σύμπαν εμφανίζεται ως αιτιατό, ως αποτέλεσμα και ως γεγονός και εδώ ανακύπτει το πανυπέρτιμο και λεπτεπίλεπτο ζήτημα υπάρχει σκοπός μέσα στο σύμπαν η υπάρχει ένας τυφλός μηχανισμός ασυνειδήτων δυνάμεων καθωριζομένων φαινομένων σε τρεις αναβαθμούς, τον χημικόν εξελιγμόν, τον ηλεκτρισμόν και των καθολικόν μαγνητισμόν;

Από τους φωσφορίζοντες όμως βυθούς των αβύσσων μέχρι τις ατέρμονες ουράνιες εκτάσεις μία ακούγεται φωνή ότι «πανταχού σελαγίζει της σκοπιμότητος η υπέροχος σφραγίς».

Όλοι επομένως οι φυσικοί νόμοι που διέπουν και ιθύνουν τις μεταμορφώσεις, τις μεταβολές της συμπαντικής ύλης σε όλες τις πυκνώσεις και μορφές αυτής, είναι δυνάμεις θέσει και όχι φύσει, δυνάμεις δηλαδή δοτές που έχουν ταχθή στην ύλη εξωτερικά ώστε με την επιβολή τους να επιτελή η ύλη ώρισμένους πάντοτε σκοπούς και επειδή η στοιχειώδης λογική αλλά και η υγιής επιστήμη και φιλοσοφία αποκλείουν απολύτως να δεχθούμε ότι οι φυσικοί νόμοι που δεσπόζουν στην συμπαντική ύλη δια των οποίων εκδηλώνεται ασύλληπτος παντοδυναμία, πανσοφία, σκοπιμότης και πρόνοια μη προερχόμενοι πρόδηλα από την ύλη είναι δυνατόν να έχουν προέλθη από το μηδέν, είναι επόμενον ότι οι φυσικοί νόμοι αποτελούν υπέροχες και αμάχητες μαρτυρίες της υπάρξεως του Παντοδυνάμου και Πανσόφου  Νομοθέτου και Δοτήρος των, δηλ. του απείρου Θεού.

Δεν απατελούν όμως αμαχήτους μαρτυρίας της υπάρξεως του παντοδυνάμου Θεού οι φυσικοί νόμοι μόνον δια της επιβολής τους στην συμπαντική ύλη, αποτελούν ωσαύτως και δια  της εις ορισμένας περιπτώσεις σκοπίμου παραβιάσεως των, προς τελειωτέραν εξυπηρέτησιν της Δημιουργίας.

Παράδειγμα σχετικόν παραβιάσεως του γενικού φυσικού νόμου κατά το οποίον «παν σώμα θερμαινόμενον διαστέλλεται, πηγνύμενον δε συστέλλεται» παρατηρείται εις την διαστολήν του ύδατος και εις την συστολήν της αργίλου.

Συμπερασματικώς ότι οι φυσικοί νόμοι είναι δυνάμεις δοτές στην ύλη εξωτερικά και όχι πηγαίες από την ύλη προερχόμενες διακηρύσσεται πανηγυρικά και από την επιτευχθείσα διάσπαση του ατομικού πυρήνα διότι αν αι δυνάμεις αι εκλυόμεναι από την διάσπαση των ατόμων ήταν πηγαίες ουδέποτε θα ήταν δυνατόν να διασπαστούν και να εκλυθούν.

Με την διάσπασι απεδείχθη δε πανηγυρικά ωσαύτως ότι είναι ωρισμένη απολύτως, η ελκτική δύναμις που συνέχει προς άλληλα τα σωματίδια των πρωτονίων και των νετρονίων, που σχηματίζουν καθε ατομικό πυρήνα και ότι είναι ωρισμένος απολύτως ο αριθμός τους εκ των οποίων κάθε ατομικός πυρήνας σχηματίζεται και ότι είναι ωρισμένη απολύτως η δύναμις που συγκρατεί τα ηλεκτρόνια περί τον πυρήνα.

Κατόπιν των ανωτέρω διερωτάται κάθε εχέφρων άνθρωπος από ποίον ετάχθησαν οι φυσικοί νόμοι ώστε υπό την ισχύ τους και την άτεγκτο επιβολή τους κινουμένη η συμπαντική ύλη και διαφόρους αλλά ωρισμένας πάντοτε μορφάς προσλαμβάνουσα να εμφανίζει την υπέροχη και τόσο εναρμόνια ποικιλία του κόσμου τόσον εις τα ελάχιστα όσον και εις τα μέγιστα; Ποίος έταξε τους πρωταρχικούς νόμους της κινήσεως και της έλξεως της συμπαντικής ύλης;

Ποίος εχώρισε τριαδικώς τα θεμελιώδη συστατικά της σωματίδια εις φορείς θετικού και αρνητικού ηλεκτρισμού και εις ουδέτερα και ποίος διήρεσε τα σωματίδια με ειδικήν και ωρισμένην δι’ έκαστον μάζαν;

Ποίος έταξε ακολούθως και τους νεωτέρους φυσικούς νόμους τους χημικούς, βιολογικούς κλπ που δεσπόζουν και επί των πρωταρχικών και παγκρατών νόμων της κινήσεως και της έλξεως; Και ποίος τέλος ενηρμόνισε τους φυσικούς νόμους για να πραγματοποιήται η ασύλληπτος τάξις και αρμονία στην υλική αυτή δημιουργία;

Και όμως την άπειρη αυτή δύναμη, σοφία και πρόνοια αποδίδουν κατά καιρούς οι άφρονες υλιστές και σήμερον ο κ. Χώκινγκ που έχει το ελαφρυντικό της συγχύσεως του νοός του, από την αφόρητο σωματική δυστυχία του, στα άβουλα και άψυχα σωματίδια του ηλεκτρισμού που σχηματίζουν εν τω συνόλω την συμπαντικήν ύλην και που δεν έχουν προς άλληλα μήτε συνοχήν.”

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΗΓΗ: http://ai-vres.blogspot.com/2010/09/o_24.html

Στην γέννηση του Χριστού

Άγ.Ιωάννης Χρυσόστομος

Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε! Ελάτε να πανηγυρίσουμε! Είναι παράξενος ο τρόπος της γιορτής -όσο παράξενος είναι κι ο λόγος της γεννήσεως του Χριστού.
Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά.
Ο διάβολος καταντροπιάστηκε.
Οι δαίμονες δραπέτευσαν.Ο θάνατος καταργήθηκε.
Ο παράδεισος ανοίχτηκε.
Η κατάρα εξαφανίστηκε.
Η αμαρτία διώχτηκε.
Η πλάνη απομακρύνθηκε.
Η αλήθεια αποκαλύφθηκε.
Το κήρυγμα της ευσέβειας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού.
Η βασιλεία των ουρανών μεταφυτεύθηκε στη γη.
Οι άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους.
Όλα έγιναν ένα.
Γιατί;
Γιατί κατέβηκε ο Θεός στη γη κι ο άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς. Κατέβηκε ο Θεός στη γη και πάλι βρίσκεται στον ουρανό. Ολόκληρος είναι στον ουρανό κι ολόκληρος στη γη. Έγινε άνθρωπος κι είναι Θεός. Είναι Θεός και πήρε σάρκα. Κρατιέται σε παρθενική αγκαλιά και στα χέρια Του κρατάει την οικουμένη.
Τρέχουν κοντά Του οι μάγοι. Τρέχουμε κι εμείς. Τρέχει και τ’ αστέρι για να φανερώσει τον Κύριο τ’ ουρανού. Μα… κι Εκείνος τρέχει. Τρέχει προς την Αίγυπτο. Και φαίνεται βέβαια, πως πηγαίνει εκεί για ν’ αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Όμως τούτο γίνεται για να εκπληρωθούν τα προφητικά λόγια: «Την ημέρα εκείνη ο ισραηλιτικός λαός θα πάρει τρίτος, μετά τους Ασσυρίους και τους Αιγυπτίους, την ευλογία του Θεού πάνω στη γη» (Ησ. 19:24).
Τί λες, Ιουδαίε; Εσύ που ήσουν πρώτος έγινες τρίτος; Οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι μπήκαν μπροστά, και ο πρωτότοκος Ισραήλ πήγε πίσω;
Ναι. Έτσι είναι. Οι Ασσύριοι θα γίνουν πρώτοι, επειδή αυτοί πρώτοι με τους μάγους τους προσκύνησαν τον Κύριο. Πίσω τους οι Αιγύπτιοι, που Τον δέχτηκαν, όταν κατέφυγε στα μέρη τους για ν’ αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Τρίτος και τελευταίος ο Ισραηλιτικός λαός, που γνώρισε τον Κύριο από τους αποστόλους, μετά τη βάπτισή Του στον Ιορδάνη.
Τι άλλο μένει να πω;
Δημιουργό και φάτνη βλέπω… Βρέφος και σπάργανα… Λεχώνα παρθένα, περιφρονημένη. Φτώχεια πολλή… Ανέχεια πολλή…
Είδες όμως τι πλούτος μέσα στη μεγάλη φτώχεια; Ο Πλούσιος έγινε φτωχός για χάρη μας. Δεν έχει ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα. Μέσα σε ταπεινό παχνί Τον έχουν αποθέσει…
Ω φτώχεια, πλούτου πηγή!
Ω πλούτε αμέτρητε, κρυμμένε μες στη φτώχεια!
Μέσα στη φάτνη κείτεσαι και την οικουμένη σαλεύεις.
Μέσα σε σπάργανα τυλίγεσαι και σπας τα δεσμά της αμαρτίας.
Λέξη ακόμα δεν άρθρωσες και δίδαξες στους μάγους τη θεογνωσία.
πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/12/blog-post_6315.html#ixzz1hswRN4o7

Η υπομονή χαριτώνει τον άνθρωπο! Γέροντας Παΐσιος

– Γέροντα, πως μπορείς να αντιμετωπίσεις τον άλλον, όταν είναι νευριασμένος;

– Με την υπομονή!

– Και αν δεν έχεις;
– Να πας να αγοράσεις! Πουλάνε στα σούπερ-μάρκετ!… Κοίταξε, όταν ο άλλος είναι μπουρινιασμένος, ό,τι και να του πεις, δεν γίνεται τίποτε. Καλύτερα εκείνη την στιγμή να σιωπήσεις και να λες την ευχή. Με την ευχή θα καλμάρει ο άλλος, θα ηρεμήσει και θα μπορέσεις μετά να συνεννοηθείς μαζί του. Βλέπεις, και οι ψαράδες δεν πάνε να ψαρέψουν, αν δεν έχει μπουνάτσα· κάνουν υπομονή, ώσπου να καλωσυνέψει ο καιρός.

– Που οφείλεται, Γέροντα, η ανυπομονησία των ανθρώπων;

– Στην πολλή… εσωτερική τους ειρήνη! Ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή.

«Ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται», λέει το Ευαγγέλιο. ΓΙ’ αυτό δίνει δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, για να ασκηθούν στην υπομονή οι άνθρωποι.

Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη. Για να υπομείνεις τον άλλον, πρέπει να τον πονέσεις. Και βλέπω πως με την υπομονή σώζεται η οικογένεια. Είδα θηρία να γίνονται αρνιά. Με την εμπιστοσύνη στον Θεό τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά και πνευματικά. Μια φορά, όταν ήμουν στην Μονή Στομίου, είχα δει στην Κόνιτσα μια γυναίκα που έλαμπε το πρόσωπό της. Ήταν μητέρα πέντε παιδιών. Μετά θυμήθηκα ποια ήταν. Ο άνδρας της ήταν μαραγκός και έπαιρνε πολλές φορές δουλειές μαζί με τον μάστορά μου.

Μια κουβέντα του έλεγαν οι νοικοκυραίοι, λ.χ. «μαστρο-Γιάννη, μήπως αυτό να το κάνουμε έτσι;», γινόταν θηρίο. «Εμένα θα μου κάνεις τον δάσκαλο;», τους έλεγε. Έσπαζε τα εργαλεία του, τα πετούσε και έφευγε. Αφού παρατούσε την δουλειά του και τα έσπαζε όλα σε ξένα σπίτια, καταλαβαίνεις στο σπίτι του τι έκανε! Αυτή λοιπόν ήταν του μαστρο-Γιάννη γυναίκα. Με αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορούσες μια μέρα να καθίσεις, και αυτή χρόνια ζούσε μαζί του.
Κάθε μέρα περνούσε μαρτύριο, και όμως όλα τα αντιμετώπιζε με πολλή καλοσύνη και έκανε υπομονή. Επειδή ήξερα την κατάσταση στο σπίτι, όταν την συναντούσα, την ρωτούσα: «Τι κάνει ο κυρ-Γιάννης; Δουλεύει;». «Ε, πότε δουλεύει, πότε κάθεται λιγάκι!». «Πως τα περνάτε;». «Πολύ καλά, Πάτερ!», μου έλεγε. Και το έλεγε με την καρδιά της. Δεν υπολόγιζε που έσπαζε τα εργαλεία του -και αξίας εργαλεία- ούτε που αναγκαζόταν η καημένη να ξενοδουλεύει, για να τα βγάλουν πέρα. Βλέπετε με πόση υπομονή, με πόση καλοσύνη και με πόση αρχοντιά τα αντιμετώπιζε όλα! Ούτε τον κατηγορούσε καθόλου! Γι’ αυτό ο Θεός την χαρίτωσε και έλαμπε το πρόσωπό της. Μεγάλωσε και τα πέντε παιδιά της και έγιναν πολύ καλά παιδιά. Μπόρεσε και κράτησε και τα παιδιά της.

– Γέροντα, πως μπορούσε να δικαιολογεί τον άνδρα της;

anti-ntp

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/12/blog-post_4783.html#ixzz1hsb5z0y9

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ RFID ΤΣΙΠ (ΠΛΙΝΘΙΟΥ) VERICHIP! (VIDEO)

VIDEO: ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ RFID ΤΣΙΠ (ΠΛΙΝΘΙΟΥ) VERICHIP!

σχόλιο ID-ont: Απαλή μουσική, γλυκά πρόσωπα, οδυνηρές ασθένειες… Ένα επιβλητικό σκηνικό, που ξέρουν να δημιουργούν οι άνθρωποι του Marketing, σε σχέση με τον ανθρώπινο πόνο. Η λύση για όλα αυτά; Μα φυσικά το εμφυτεύσιμο RFID τσιπ (πλινθίο) που λέγεται VERICHIP της εταιρείας Applied Digital Solutions.

Δείτε τον επικοινωνιακό τρόπο που χρησιμοποιεί η κατασκευάστρια εταιρεία για να ωραιοποιήσει ένα τόσο απάνθρωπο και ανήθικο μέσο παρακολούθησης και ελέγχου των ανθρώπων.

Η πιθανή ενσωμάτωση και της τεχνολογίας GPS σε αυτές τις εμφυτεύσιμες κάψουλες, δεν τις καθιστά το απόλυτο εργαλείο ελέγχου των ανθρώπων;

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

πηγή: http://id-ont.blogspot.com/2011/11/video-rfid-verichip.html

http://damocleios-spathi.blogspot.com/2011/11/video-rfid-verichip.html

28η Οκτωβρίου 1940 – Αφιέρωμα, ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Αν και κατόπιν “εορτής” σας παραθέτουμε το Ιστορικό (για τους γεννημένους Έλληνες) Αφιέρωμα για την 28η Οκτωβρίου 1940 – Αφιέρωμα, ΙΣΤΟΡΙΚΑ

28 Οκτωβρίου 1940: Μια ιστορική εθνική επέτειος που, κάθε χρόνο, γιορτάζεται με κάθε επισημότητα, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είχε αρχίσει από το 1939, με τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία. Στις 10 Ιουνίου η Ιταλία εισέρχεται στον πόλεμο και τον Αύγουστο του 1940, θα προκαλέσει τη χώρα μας με τον τορπιλισμό στην Τήνο του ευδρόμου «Έλλη», ανήμερα της μεγάλης γιορτής της Παναγίας.

Είναι ο προάγγελος της ιταλικής επίθεσης στην Ελλάδα, που προετοιμάζεται με κάθε μυστικότητα, πριν αυτή εκδηλωθεί στις 28 Οκτωβρίου του 1940.
Η χώρα μας, χωρίς να διαθέτει τα τεράστια πολεμικά μέσα των εισβολέων Ιταλών και με μόνα όπλα της την ψυχή και τη γενναιότητα του λαού της είπε ΟΧΙ στο ιταμό τελεσίγραφο του Ιταλού δικτάτορα Μουσολίνι, καταφέρνοντας, στο μέτωπο της Αλβανίας, καίριο κτύπημα στις ιμπεριαλιστικές του φιλοδοξίες, σε σημείο ταπείνωσης, γεγονός που ανάγκασε τον επίσης δικτάτορα της Γερμανίας, τον Χίτλερ, να ανασυντάξει τα πολεμικά του πλάνα και να προστρέξει σε βοήθεια του φανφαρόνου συμμάχου του.

Η Ελλάδα, αφού αντιστάθηκε ηρωικά στις σιδηρόφρακτες στρατιές του Χίτλερ, υπέκυψε στις κατά πολύ ανώτερες στρατιωτικές του δυνάμεις και αναπόφευκτα υπέστη στις 24 Απριλίου 1941, την τριπλή κατοχή από τις συνασπισμένες δυνάμεις της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας.
Κι από την σκληρή αυτή κατοχή ξεπήδησε η εποποιϊα της Εθνικής Αντίστασης, που σε συνδυασμό με τις νίκες των συμμάχων οδήγησαν στην πτώση των δυνάμεων του ναζιστικού και φασιστικού άξονα και στην απελευθέρωση της χώρας μας.
Αυτό είναι με λίγα λόγια το ιστορικό πλαίσιο της μεγάλης αυτής ιστορικής επετείου.
Όμως τα Δωδεκάνησα την περίοδο εκείνη είναι σκλαβωμένα, υπό την κατοχή των Ιταλών, που μετά τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923, απέκτησαν κυριαρχικά δικαιώματα με βάση το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες.
Και όσο κι αν είναι αντιφατικό και οξύμωρο, από τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940, άρχισε να ξαναγεννιέται η ελπίδα ότι μαζί με τη νίκη των ελληνικών και συμμαχικών δυνάμεων, θα ερχόταν επιτέλους και η ώρα της δικής τους απελευθέρωσης.
Ας δούμε όμως υπό μορφή χρονολογίου τα κυριότερα γεγονότα από την έναρξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου, μέχρι τα χρόνια της Κατοχής.
1 Σεπτεμβρίου 1939
Γερμανική εισβολή στην Πολωνία. Η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και οι κτήσεις της κηρύσσουν τον πόλεμο στη Γερμανία. Η Ιταλία από τις 7 Απριλίου του 1939 είχε καταλάβει την Αλβανία.
9 Απριλίου 1940
Γερμανική επίθεση στη Δανία και τη Νορβηγία.
10 Μαϊου 1940
Γερμανική επίθεση στην Ολλανδία το Βέλγιο και τη Γαλλία, που θα συνθηκολογήσει στις 22 Ιουνίου.
10 Ιουνίου 1940
Η Ιταλία εισέρχεται στον πόλεμο. Δημιουργείται έτσι ο γερμανοϊταλικός Άξονας.
Ιούνιος-Ιούλιος 1940
Η Σοβιετική Ένωση καταλαμβάνει την Εσθονία, τη Λιθουανία, τη Λετονία, τη Βεσαραβία και άλλα όμορα εδάφη.
Αύγουστος 1940
Οι Ιταλοί εισβάλλουν στην Αίγυπτο και οι Βρετανοί στη Σομαλία.
4 Οκτωβρίου 1940
Συνάντηση Χίτλερ και Μουσολίνι. Καμιά αναφορά για Ελλάδα και Ρουμανία.
28 Οκτωβρίου 1940
Στις τρεις τα ξημερώματα της Δευτέρας, 28 Οκτωβρίου του 1940, για τους Ιταλούς η δεκάτη ογδόη επέτειος από την φασιστική «πορεία προς τη Ρώμη», που έφερε, το 1922, τον Μουσολίνι στην εξουσία, ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι, επισκέπτεται, στην οικία του, τον πρωθυπουργό της Χώρας, Ιωάννη Μεταξά και του επιδίδει τελεσίγραφο με το οποίο ζητούσε, εντός τριών ωρών, την ελεύθερη διέλευση και στάθμευση των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα.

Με τη γαλλική φράση « Alors , c ‘ est la guerre », που σημαίνει « Πόλεμος λοιπόν », ο Μεταξάς απορρίπτει το ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο και απευθύνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό.
Αρχίζει έτσι η ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας, στο αλβανικό μέτωπο, την ώρα που ο λαός διαδηλώνοντας στους δρόμους της Αθήνας κατά της Ιταλίας, τρέχει με ενθουσιασμό να καταταγεί και να πολεμήσει στο μέτωπο.
Η Ιταλία επιδιώκει μ’ αυτήν την αιφνιδιαστική, ακόμη και για τους συμμάχους της, επίθεση, δύο στόχους: Να δημιουργήσει αντιπερισπασμό στις επιτυχίες του Χίτλερ, βάζοντας φρένο στη γερμανική εξάπλωση στο βαλκανικό χώρο και ταυτόχρονα, να περιορίσει τις βρετανικές θέσεις στη Μεσόγειο. Η Ελλάδα, εμπόδιο σ’ αυτές της τις φιλοδοξίες, έπρεπε με κάθε τρόπο τιμωρηθεί.

Η κατάσταση στα Δωδεκάνησα.

Την περίοδο της ιταλικής εισβολής στην Ελλάδα, πολιτικός και στρατιωτικός διοικητής στη Ρόδο και στα Δωδεκάνησα ήταν ο διαβόητος τετράρχης του φασισμού, ο Cesare Maria De Vecchi , Conte di Val Cismon , όπως υπέγραφε και όπως ήθελε να αποκαλείται, με αυτόν τον πομπώδη τρόπο.

28 Οκτωβρίου 1940
Οι Ιταλοί συγκεντρώνουν σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως ( Concentramento ) στην τάφρο του φρουρίου, όλους τους άρρενες Δωδεκανήσιους Έλληνες υπηκόους, ηλικίας 20-60 ετών.
Την ίδια ώρα στην Αθήνα, πυκνές ομάδες Δωδεκανησίων, κάθε ηλικίας, από τις συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, αλλά και από άλλα κέντρα της Αττικής, συγκεντρώθηκαν, με τα δωδεκανησιακά λάβαρα, στο κέντρο της πρωτεύουσας και κατέκλυζαν τα γραφεία των Δωδεκανησιακών Συλλόγων για να τους πιέσουν να ενεργήσουν προς τα υπουργεία, ώστε να μπορέσουν να καταταγούν στον Εθνικό Στρατό. Ένα ήταν το αίτημα: « Να πολεμήσουν και οι Δωδεκανήσιοι ».
Πρόεδρος της Κεντρικής Δωδεκανησιακής Επιτροπής διορίζεται ο πατριώτης Ιωάννης Καζούλλης , ο οποίος είχε έλθει από την Αίγυπτο για ειδική αποστολή.
1 Νοεμβρίου 1940
Ο Αλέξανδρος Διάκος  από τη Χάλκη, είναι ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός που «πέφτει» ηρωικά μαχόμενος στο λόφο της Τσούκας.
13 Νοεμβρίου 1940
Με την υπ’ αριθμ. Α.Π. 10234/13.11.1940 συγκροτείται το Σύνταγμα Εθελοντών Δωδεκανησίων , ως αυτοτελής μονάδα του στρατεύματος, με πρώτο προσωρινό διοικητή και διοικητή του Α’ τάγματος, τον ταγματάρχη από τη Σύμη, Μάρκο Κλαδάκη .
27 Νοεμβρίου 1940  Ο Ιταλός κυβερνήτης De Vecchi φεύγει από τη Ρόδο για τη Ρώμη. Δεν θα επιστρέψει πλέον και θα αντικατασταθεί από τις 16 Δεκεμβρίου από τον στρατηγό Ettore Bastico .
25 Ιουλίου 1941

Ο νάυαρχος Inigo Campioni αναλαμβάνει κυβερνήτης των νησιών.

Το αφιέρωμα της Κεντρικής Δημόσιας Βιβλιοθήκης Ρόδου στην 28 η Οκτωβρίου 1940, περιλαμβάνει ένα σύνολο από κείμενα, επεξηγηματικά και διαφωτιστικά για τα γεγονότα, που περιληπτικά, περιλαμβάνονται στην εισαγωγή και στο χρονολόγιο.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

rhodeslibrary.gr 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣ (ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ) ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΛΚΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΝΕΚΡΟΣ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ 1940

Ο Αλέξανδρος Διάκος ήταν πρώτος Έλληνας αξιωματικός που έπεσε μαχόμενος στο ελληνοαλβανικό μέτωπο ,και συγκεκριμένα στις 1 Νοεμβρίου 1940 στην Πίνδο στην τοποθεσία Τσούκα.

Είχε γεννηθή στην Χάλκη της Ρόδου το 1911, που τότε ήταν υπό Ιταλική κατοχή. Το 1929 φεύγει στην Αθήνα και σπούδασε στην Σχολή Ευελπίδων μέχρι το 1934 που αποφοίτησε και εντάχτηκε στον Ελληνικό στρατό. Σύμφωνα με την αναφορά του Ταγματάρχη Καραβιά[1] ο λόχος δέχτηκε επίθεση απο πολλαπλάσιες Ιταλικές δυνάμεις Αλπινιστών ο Διάκος στεκόταν όρθιος κραυγάζοντας και δίνοντας εντολές για να εμψυχώσει τους στρατιώτες του, κατάφερε να ανασυντάξει τον λόχο του και να αντεπιτεθεί στους Ιταλούς κάνοντας έφοδο ,για την ανακατάληψη του υψώματος, και μπαίνοντας πρώτος στην μάχη, ριπή πολυβόλου τον φόνευσε. Στο σημείο που έγινε η μάχη έχει στηθή ανδριάντας του ενώ ο Ελληνικός στρατός έχει δώσει το όνομα του σε στρατόπεδο.

“Πολλαπλάσιαι ιταλικαί δυνάμεις αντεπετέθησαν κατά των οπλιτών του λόχου… Με αδάμαστον αποφασιστικότητα και ακλόνητον θάρρος ο υπολοχαγός Διάκος Αλ… κατόρθωσε ν’ ανασυντάξη εκ τρίτου τον λόχον, να τον εμψυχώση και να τον ρίψη μετά νέας ορμής εναντίον των λυσσωδώς αμυνομένων Ιταλών.”

Σε 13.748 ανήλθαν συνολικώς οι Έλληνες νεκροί και οι αγνοούμενοι κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάποιοι όμως είχαν τη θλιβερή τύχη να είναι οι πρώτοι που έπεσαν και έγιναν οι πρώτοι που έσυραν το χορό προς την τελική νίκη του Ελληνισμού.

Κατά την αντεπίθεση της 1ης Νοεμβρίου (ο διοικητής του 2ου Λόχου του 4ου Συντάγματος Πεζικού) , επετεύχθη η ανακατάληψη της Γραμμής “Γύφτισσα – Οξυά” συνελήφθησαν τρείς Ιταλοί αξιωματικοί και διακόσιοι είκοσι δύο οπλίτες, και περιήλθαν στα ελληνικά τμήματα 140 άλογα και αρκετά εφόδια, αλλά εκεί άφησε την τελευταία του πνοή και ο πρώτος ‘Ελληνας αξιωματικός του πολέμου, ο Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος.

Η αναφορά που έφθασε στα χέρια του θρυλικού συνταγματάρχη Δαβάκη αναφέρει:

«Πολλαπλάσιαι ιταλικαί δυνάμεις αντεπετέθησαν κατά των οπλιτών του λόχου… Με αδάμαστον αποφασιστικότητα και ακλόνητον θάρρος ο υπολοχαγός Διάκος Αλ… κατόρθωσε ν’ ανασυντάξη εκ τρίτου τον λόχον, να τον εμψυχώση και να τον ρίψη μετά νέας ορμής εναντίον των λυσσωδώς αμυνομένων Ιταλών. Καθ’ ον δε χρόνον διά τετάρτην φοράν ο δοκιμασθείς λόχος εκαλείτο με την λόγχην εφ’ όπλου ν’ αντιμετωπίση νέαν, θραυσθείσαν και αυτήν, αντεπίθεσιν του εχθρού διά της τελικής εφόδου του, ο δε ηρωικός διοικητής του λόχου αυτού, τεθείς επί κεφαλής, εκραύγαζε με φωνήν Άρεως: «Εμπρός, παιδιά, για μια μεγάλη Ελλάδα και μίαν ελεύθερη Δωδεκάνησο», ριπή πολυβόλου τον εφόνευσε».

Ο Αλέξανδρος Διάκος, από την ιταλοκρατούμενη Χάλκη της Δωδεκανήσου, γνώρισε την αθανασία σε ηλικία 29 ετών.

Τη διοίκηση του λόχου αναλαμβάνει ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Ελευθέριος Ντάσκας από τον Πλάτανο Τρικάλων. Λίγες στιγμές αργότερα ακολουθεί τον Διάκο στη λεωφόρο των ηρώων.

Είναι ο πρώτος νεκρός από τους εφέδρους αξιωματικούς. Ο πρώτος όμως νεκρός Έλληνας ήταν ένας απλός στρατιώτης.
————
Χάλκη – Το Νησί του Διάκου . Μεταξύ των μαθητών που αντιδρούσαν στις ιταλικές διαταγές και απαγορεύσεις, ήταν και ένας νέος Χαλκήτης, ο Αλέξανδρος Διάκος, φοιτητής τότε στο Γυμνάσιο της Ρόδου. Στις 25 Μαρτίου, μια χρονιά, κατέβασε την ιταλική σημαία στο Ελληνικό Γυμνάσιο και ανύψωσε την ελληνική. Οι Ιταλοί, ενοχλημένοι που δεν μπόρεσαν να σβήσουν την ελληνική φλόγα από την καρδιά του νεαρού Χαλκήτη, τον απείλησαν με φυλάκιση και εξορία.

Ο Διάκος αναγκάστηκε να φύγει από τη Ρόδο και να εγκατασταθεί στην Αθήνα, όπου εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων μαζί με άλλους Χαλκήτες, με την ελπίδα ότι θα μπορούσαν να πολεμήσουν και να ελευθερώσουν τη γενέτειρά τους. Στο Διάκο δόθηκε η πρώτη ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό του, όταν κηρύχθηκε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Ο υπολοχαγός Διάκος βρισκόταν τότε στην Πίνδο και ζήτησε να σταλεί πρώτος στο μέτωπο.

astypalaia.wordpress.

====================================

Από το Ημερολόγιο του Ιωάννη Μεταξά:

28 Οκτωβρίου, Δευτέρα
Νύκτα στις τρείς με ξυπνούν, ο Τραυλός. Έρχεται ο Grazzi. -Πόλεμος! -Ζητώ αμέσως Νικολούδη, Μαυρουδή. -Αναφέρω Bασιλέα. -Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας. -Κατεβαίνω 5 Υπουργικόν Συμβούλιον. Όλοι πιστοί και Μαυρουδής. -Όλοι πλην Κύρου. -Βασιλεύς. Περιφορά μαζί του. Φανατισμός του λαού αφάνταστος. -Μάχαι εις σύνορα Ηπείρου. -Βομβαρδισμοί. Σειρήνες. – Αρχίζουμε να τακτοποιούμεθα.
Ο Θεός βοηθός!!
(Σημείωση: Τραυλός, είναι ο αρχιφύλαξ έξω από την οικία του Μεταξά.
Νικολούδης Θεολόγος, Υπουργός Τύπου και Τουρισμού. Μαυρουδής Νικόλαος, μόνιμος Υφυπουργός  Εξωτερικών. Mίκαελ Πάλαιρετ, Πρέσβυς Μεγάλης Βρεταννίας. Αλέξης Κύρου, τμηματάρχης Υπουργείου Εξωτερικών)

Ημερολόγιο του Ι.Μεταξά την 28η Οκτωβρίου 1940
Η περιγραφή της επίδοσης του τελεσίγραφου από τον Εμμανουέλε Γκράτσι στον Ιωάννη Μεταξά την 28η Οκτωβρίου, είναι καταγεγραμμένη από πέντε ανθρώπους. Από τον Ιωάννη Μεταξά στο Ημερολόγιο του, από τον Εμ.Γκράτσι όπως την έζησε και από τους παρόντες Υπουργούς στο Υπουργικό Συμβούλιο της 5ης πρωινής της 28ης Οκτωβρίου 1940, Θεολόγο Νικολούδη, Κώστα Κοτζιά, Αμβρόσιο Τζίφο, που την άκουσαν από το στόμα του Ιωάννη Μεταξά. Η περιγραφή του Γκράτσι δεν διαφέρει από τις άλλες τέσσερις.

Ο Θεολόγος Νικολούδης, Υπουργός Τύπου και Τουρισμού, είναι ο πρώτος που άκουσε την εξιστόρηση όταν έφθασε στο σπίτι του Μεταξά, λίγο μετά την αναχώρηση του Γκράτσι. Εκεί έλαβε και τις εντολές για την σχετική δημοσίευση στον ημερήσιο τύπο της δευτέρας 28 Οκτωβρίου. Η περιγραφή αυτή δημοσιεύθηκε αργότερα και στην εφημερίδα Νίκη στις 30 Ιανουαρίου 1941.Είναι επίσης δημοσιευμένη σε μικρό έντυπο με τίτλο. «Ο Ι. Μεταξάς -4 άρθρα του Υπουργού κ. Θ. Νικολούδη».

Ο Κώστας Κοτζιάς, Υπουργός Διοικήσεως Πρωτευούσης,  την κατέγραψε και την δημοσίευσε στο βιβλίο του «Ελλάς ο πόλεμος και η δόξα της» α’ έκδοση Νέα Υόρκη Ιανουάριος1942, β’ έκδοση Νέα Υόρκη Απρίλιος 1944, γ’ έκδοση Αθήνα 1947, (σελ.24). Στο έργο αυτό  περιγράφεται και το ιστορικό Υπουργικό Συμβούλιο στις 5.00 η ώρα τα χαράματα, στο οποίο οι Υπουργοί συνυπέγραψαν τα Διατάγματα για την Γενική Επιστράτευση κλπ.

Ο Εμμανουέλε Γκράτσι, έγραψε βιβλίο που εκδόθηκε στην Ρώμη το 1945.
E.Grazzi. Il principio della fine, Roma, Editrice Faro. 7 Νοεμβρίου 1945 σ.σ.243-245.
Στα ελληνικά κυκλοφόρησε με τίτλο «Η αρχή του τέλους» Εστία 1980, σ.σ.284-286.
Στο βιβλίο αυτό ο Γκράτσι καταγράφει όλες τις συναντήσεις και συζητήσεις που είχε με τον  Ιωάννη Μεταξά, αρχίζοντας από την στιγμή που έφθασε στην Ελλάδα την άνοιξη του 1939.
Από τον Εμ. Γκράτσι υπάρχουν επίσης 21 άρθρα δημοσιευμένα λίγους μήνες νωρίτερα στην εφημερίδα Giornale del Matino,  Ρώμη (28/7- 30/8). Η μετάφρασή τους βρέθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος και δημοσιεύτηκαν από τις εκδόσεις Παπαζήση το 2008,  με τίτλο «Ο  Γκράτσι γράφει για την ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας». Το αναφερόμενο στην 28η Οκτωβρίου είναι  (άρθρο αρ.19, σελ.157 της 25 Αυγούστου 1945.

Ο Αμβρόσιος Τζίφος, Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, που παρέστη στο Υπουργικό Συμβούλιο της 5ης πρωινής άφησε ανέκδοτο κείμενό που βρίσκεται στα Γ.Α.Κ στο αρχείο του
Ι. Μεταξά (Κ 065) και έχει εκδοθεί μαζί με τα άλλα ντοκουμέντα στο «Ημερολόγιο» του Ιωάννη Μεταξά, (4ος τόμος Αθήνα Ίκαρος, 1960. σελ. 746).

Η τελεσιγραφική διακοίνωσις που επιδόθηκε από τον Πρεσβευτή της Ιταλίας Εμ. Γκράτσι στον Ιωάννη Μεταξά, Πρωθυπουργό και Υπουργό των Εξωτερικών, την 3η πρωινή της 28ης Οκτωβρίου, έχει δημοσιευθεί μαζί με όλα τα έγγραφα, που αφορούν τις διπλωματικές σχέσεις Ελλάδος Ιταλίας, σε έκδοση του Βασιλικού Υπουργείου των Εξωτερικών το Δεκέμβριο του 1940, σε τέσσερις γλώσσες ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά.  με αριθ. 178. Ο ελληνικός τίτλος είναι : «Ελληνική Λευκή Βίβλος 1940 – η ιταλική επίθεσις κατά της Ελλάδος».
Η γαλλική μετάφραση έχει τίτλο: «Livre Blanc Hellenique. Documents Diplomatiques. L’ agression de l’ Italie contre la Grece».
Το τελεσίγραφο επιδόθηκε στον Ιωάννη Μεταξά σε γαλλική γλώσσα. Με βάση αυτά τα επίσημα έγγραφα και τα αντίστοιχα δημοσιεύματα των εφημερίδων έχουν έκτοτε συνταχθεί πολλά άλλα ιστορικά ή λογοτεχνικά βιβλία.

Η απάντηση του Πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά, στον Γκράτσι την 28η Οκτωβρίου
“Alors c’ est la guerre” επομένως έχουμε πόλεμο, σήμανε την έναρξη του ηρωικού αγώνα των Ελλήνων στα σύνορα της Ηπείρου και της Μακεδονίας αλλά και σε όλη την επικράτεια. Τίποτε δεν προέκυψε τυχαία αυτή την μεγάλη ώρα της ελληνικής ιστορίας. Ο λαός και ο στρατός πολέμησαν ηρωικά, και ο καθένας στη θέση που ετάχθη, άνδρες και γυναίκες με γενναιότητα, υπερηφάνεια, αυτοθυσία και αυταπάρνηση και με εμπιστοσύνη στον αρχηγό τους. Όλοι  γνώριζαν ακριβώς για ποιά αγαθά της ζωής, της κοινωνίας και του πνεύματος, πολεμούσαν και τι ακριβώς υπερασπίζονταν. Όλα ήταν το αποτέλεσμα μελετημένων πράξεων και διαδικασιών μίας προκαθορισμένης εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, που στόχο είχε την άμυνα και την προετοιμασία σε περίπτωση πολέμου. Η πολιτική αυτή  αναπτύχθηκε και εφαρμόστηκε επί μία τετραετία, από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου με πρόνοια και διορατικότητα. Η εφαρμογή όλων των μέτρων άρχισε να υλοποιείται σταδιακά και μεθοδικά από την πρώτη στιγμή που έγινε Πρωθυπουργός ο Ιωάννης Μεταξάς, τον Απρίλιο του 1936 όταν ανέλαβε ο ίδιος τα Πολεμικά Υπουργεία και το Υπουργείο Εξωτερικών και το 1938 το Υπουργείο Παιδείας.

Η ανασυγκρότηση κάλυψε όλους τους τομείς λαού και στρατού παράλληλα. Νόμοι δίκαιοι, υπέρ του λαού με συνέπεια και πρόνοια θεσμοθετήθηκαν έγκαιρα.  Διατάγματα και αυστηρά μέτρα εις βάρος του τύπου ελήφθησαν. Λογοκρισία προκειμένου να εξασφαλισθεί η μυστικότητα ορισμένων έργων και μέτρων, που κρίνονταν απαραίτητα για την άμυνα ή που αφορούσαν την εσωτερική πολιτική και τη γαλήνη του τόπου.
Ένα ολόκληρο σχέδιο, για την αναπτέρωση του ηθικού, την εθνική ομοψυχία, με παράλληλα συνθήματα αισιοδοξίας, σε ένα πλαίσιο πειθαρχίας, συντελέστηκε και μέσω της οργανώσεως της Ε.Ο.Ν. και την δεδομένη στιγμή έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Όλα εκτελέστηκαν υπό την προσωπική καθοδήγηση και τον διορατικό, επιτελικό νου του Ιωάννη Μεταξά, που είχε πάρει την φοβερή απόφαση, να αμυνθεί η Ελλάδα σε περίπτωση επιθέσεως, τρείς εβδομάδες πριν γίνει η απόβαση των Ιταλών στην Αλβανία (7 Απριλίου 1939). 18 Μαρτίου. Φοβερά απόφασις μου εν περιπτώσει Ιταλικής απειλής και 6 μήνες πριν αρχίσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
1 Σεπτεμβρίου 1939. Ένα πνεύμα αισιοδοξίας, που υπήρξε ήδη από το 1939, ενεργοποιούσε την κοινωνία σε όλους τους τομείς. Οι νέοι ενίσχυσαν το πρόγραμμα του και ο ενθουσιασμός είναι φανερός στις φωτογραφίες των συγκεντρώσεων κόσμου κάθε ηλικίας, πολύ πριν την 28η, τον πόλεμο ή τον τορπιλισμό της Ελλης στα διάφορα κινηματογραφικά ντοκουμέντα κατά τις περιοδείες του Μεταξά ανά την Ελλάδα. Η πρώτη μεγάλη συγκέντρωση των φοιτητών που έγινε στον κινηματογράφο Πάλλας τον Δεκέμβριο του 1936 φανερώνει ήδη αυτόν τον ενθουσιασμό, Καθημερινή 10 Δεκεμβρίου 1936. που είναι καταγεγραμμένος και σε πολλά σημεία  στο Ημερολόγιο.

Με ψυχραιμία και κυριολεκτικά χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, ο Ιωάννης Μεταξάς κράτησε γερά το τιμόνι ανάμεσα από πολλές αντιξοότητες εσωτερικούς και εξωτερικούς κραδασμούς. Τον προβλημάτισαν δολοπλοκίες από «ένθερμους φίλους»,  από Υπουργούς που παραιτήθηκαν, από Διευθυντές Τραπεζών που δεν τηρούσαν το απόρρητο της θέσεώς τους, και πρόδιδαν κρατικά μυστικά, από πρόσωπα του πολιτικού κόσμου που επιθυμούσαν την ανατροπή του και από φανερούς εχθρούς του καθεστώτος,  που αγωνίζονταν να τον ανατρέψουν. Εξορίστηκαν οι αμετανόητοι κομουνιστές αριθμητικά οι περίπου οι μισοί από όσους εξόρισε ο Βενιζέλος. Αναγκαστικά εξορίστηκαν και φυλακίστηκαν όσοι δοκίμασαν να υπονομεύσουν την πορεία της ανασυγκρότησης και την διάσπαση. Ουδείς εκτελέστηκε. Υπήρξε ψύχραιμος και σταθερός στις αποφάσεις του ακόμα και όταν βρέθηκε σε αντίθεση με τους Αγγλους συμμάχους και τις παράλογες απαιτήσεις τους. Αντιμετώπισε με θάρρος και υπευθυνότητα ακόμα και τον Βασιλέα Γεώργιο, την ημέρα που έγινε η απόβαση των Ιταλών στην Αλβανία και ο Βασιλέας Γεώργιος Β’ του έδωσε το υπόμνημα του Σοφούλη περί Οικουμενικής. Ο Ιωάννης Μεταξάς δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι του σε κανένα.
7 Απριλίου, Μεγάλη Παρασκευή. Απόβασις των Ιταλών εις Αλβανίαν. Βαρεία ανησυχία.- Βράδυ Βασιλεύς με καλεί, μου δίδει υπόμνημα Σοφούλη. Θέλουν Οικουμενικήν Κυβέρνησιν κ.τ.λ. Αγανάκτησίς μου. Λέγω εις Βασιλέα ότι αν θέλη δοκιμάση να με απολύση και καλέση Σοφούλη. Δεν ετρελάθηκα απήντησε. Του είπα ότι τότε δεν κάμνω καμμίαν μεταβολήν, ότι δεν υπάρχουν κόμματα, ότι αυτοί είναι πτώματα. Του συνέστησα να ειπή εις Αγγελόπουλον να παύση να τους ενθαρρύνη.- Επιστρέφω εις Υπουργείον.  Επιτελάρχαι. Μέτρα αντιστάσεως κατά  Ιταλών.

ioannismetaxas.gr

 μερικοι απο τους εφιαλτες

=========================================

Ο πρώτος νεκρός Έλληνας στρατιώτης

Βασίλειος Τσιαβαλιάρης

Ήταν 28 Οκτωβρίου 1940. Ελληνοαλβανικά σύνορα. Ώρα 5η πρωινή. Η ιταλική σφαίρα βρίσκει τον στόχο της: Ο στρατιώτης Βασίλειος Τσιαβαλιάρης ήταν ο πρώτος πεσών του Ελληνικού Έπους. Η σάλπιγγα έδινε το σύνθημα της μάχης ως ένα προσκλητήριο στον υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία. Πίσω από τά σκόπευτρα μέ τό δάκτυλο στήν σκανδάλη οι φρουροί τών προκεχωρημένων φυλακίων προσπαθούσαν νά διαπεράσουν τό σκοτάδι. Απέναντι σέ απόστασι λίγων μέτρων, ο εχθρός μόλις είχε αρχίσει τήν επίθεσί του. Προτού ακόμη εκπνεύσει τό τελεσίγραφό τους, οι Ιταλοί είχαν εξαπολύσει τίς ταξιαρχίες τους καί οι πρώτες σφαίρες έσκιζαν τήν νυκτερινή σιωπή πάνω στά βουνά τής Ηπείρου. Εκεί, στήν γραμμή τών συνόρων σέ ένα απομεμακρυσμένο φυλάκιο, έπεφτε νεκρός ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης, ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης. Ένας φαντάρος πού έτυχε νά κάνη τήν πρωινή σκοπιά. Χωρίς ποτέ νά γίνει ήρωας, χωρίς ποτέ νά βγή από τήν ανωνυμία. Σύμφωνα μέ μαρτυρίες, οι τελευταίες λέξεις τού Έλληνος φαντάρου ήταν «τί θ’ απογίνουν τά παιδιά μου;».

Σήμερα στήν πατρίδα του Πιάλεια Τρικκάλων, κάθε χρόνο, γίνονται εκδηλώσεις μνήμης, καί βεβαίως τά παιδιά του δίδουν τό δικό τους «παρών»! Σέ ένα κεντρικό σημείο τής Πιαλείας δεσπόζει σήμερα, η προτομή τού Βασιλείου Τσιαβαλιάρη. Στήν σκιά τού ανδριάντα, γυρίζει τό ρολόϊ τού χρόνου γιά τόν ξεχασμένο στρατιώτη του μετώπου. «Ήταν ο πρώτος νεκρός τού πολέμου», λέγει ο στρατηγός Ιωάννης Κακουδάκης, ο επί κεφαλής τής Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού. «Υπηρετούσε στό 21ο φυλάκιο τής Πίνδου στό 51 Σύνταγμα τό οποίο είχε σχηματισθή από Θεσσαλούς. Τά ιταλικά στρατεύματα είχαν προχωρήσει σέ απόστασι αναπνοής από τά ελληνικά τμήματα προκαλύψεως. Στίς 5 τό πρωί ο Τσιαβαλιάρης είδε κάτι νά κινείται, φώναξε «άλτ, τίς εί» καί πυροβόλησε στόν αέρα».

lefobserver.blogspot.

========================================

Η πορεία προς το μέτωπο

Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμ ίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία-μία εμοιραζόμασταν την σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρ έξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο και απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας
βάλουνε στόχο τ’ αεροπλάνα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ‘χει συνήθειό του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.

Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε
βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους – ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση.

Οδυσσέα Ελύτη, Άξιον Εστί

Πηγη: Ανάρτηση Ομάδας Ο.Ε.Α.Φ.

Η μεγάλη γιορτή των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.

Συντάκτης: Μαρία Ραγκούση

Σήμερα 8 Νοεμβρίου γιορτάζουμε την Σύναξη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, και των λοιπών Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων.

Ο Θεός δημιούργησε δέκα Τάγματα Αγγέλων και ο επικεφαλής του δεκάτου τάγματος, ήταν ο Εωσφόρος. Όπως διαβάζουμε από τον προφήτη Hσαΐα, ο Διάβολος λόγο της  υπερηφάνειας του θέλησε να γίνει όμοιος με τον Θεό και έτσι το τάγμα του Εωσφόρου έχασε το αρχαγγελικό του αξίωμα και οι Άγγελοι του τάγματος έγιναν δαίμονες.

Ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ έδειξε ταπείνωση και πίστη στον Θεό και έτσι ο Θεός τον όρισε πρώτο των Αγγελικών τάξεων. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ένωσε όλους  τους Αγγέλους σε ένα τάγμα που ύμνησαν και δόξασαν τον Θέο.

Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε το Απολυτίκιον Σύναξης Παμ/ων Ταξιαρχών:

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Πανορμίτης στην Σύμη

Ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα είναι η Μονή του Ταξιάρχη Μιχαήλ του Πανορμίτη στην Σύμη όπου κάθε χρόνο συρρέουν πιστοί από όλη την Ελλάδα αλλά και από άλλα μέρη του κόσμου,ελπίζοντας για το δικό τους θάυμα.

Η θαυματουργή δύναμη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ έχει φτάσει στα πέρατα του κόσμου! Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Πανορμίτης εκτός από τα επιβεβαιωμένα θαύματα που έχει κάνει έδ�� και εκατοντάδες χρόνια πραγματοποιεί και ένα μοναδικό παγκοσμίως θαύμα σε όσους πιστούς βρίσκονται σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Όσοι δεν έχουν την δυνατότητα να επισκεφτούν το μοναστήρι γράφουν σε ένα χαρτί το πρόβλημα που τους απασχολεί και θέλουν να γίνει θέμα προσευχής στο μοναστήρι, την διευθυνσή τους το βάζουν μέσα σε ένα μπουκάλι μαζί με λιβάνι και το πετούν στην θάλασσα  αφού πρώτα προσευχηθούν στον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη και του ζητούν να το οδηγήσει ο ίδιος στο μοναστήρι του στη Σύμη.

Όταν λαμβάνουν στη μονή τα μπουκάλια στέλνουν επιστολή στους πιστούς ως επιβεβαίωση του θαύματος. Στο μοναστήρι φυλάσσονται μέχρι σήμερα αφιερώματα, που ταξίδεψαν μέσα στην θάλασσα για τον Πανορμίτη από διάφορα μέρη του κόσμου και σε διάφορες εποχές.

Η ομάδα του pyles.tv εύχεται Χρόνια Πολλά στον Άγγελο, Αγγελική, Γαβριήλ, Γαβριέλα, Ματίνα, Μιχαήλ, Σεραφείμ, Σταμάτης , Σταματίνα, Ταξιάρχη  που γιορτάζουν.

 

Πηγή: Pyles.Tv

Δες το πριν πεθάνεις

Ένα συγκλονιστικό βίντεο που θα πρέπι να μας προβληματίζει όλους… όλους!!!

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΧΜΕΤ Ο ΚΑΛΦΑΣ 3 Μαΐου 1682

Νεομάρτυρας που αγάπησε τον Χριστό από την υπηρέτρια του. Δήλωσε με θάρρος στους ομοεθνείς του ότι η Χριστιανική πίστη είναι η αληθινή και τότε μαρτύρησε. Χάρις αυτόν το όνομα Αχμέτ είναι πλέον Χριστιανικό.

Ο Άγιος αυτός ήταν στην καταγωγή Τούρκος, όπως φανερώνει το όνομά του. Από κάποιο ρωσοτουρκικό πόλεμο είχε πάρει δυο Ρωσίδες σκλάβες, μια νεώτερη και μια ηλικιωμένη, από τις οποίες είχε την νεώτερη ως σύζυγό του. Την άφηνε όμως να πηγαίνει στην Εκκλησία. Όταν επέστρεφε ωστόσο από την Εκκλησία , εκείνος παρατηρούσε ότι το στόμα της ευωδίαζε και τη ρωτούσε τί τρώει στην Εκκλησία και μυρίζει τόσο ωραία το στόμα της. Εκείνη απαντούσε πως ο ιερέας της δίνει ένα κομμάτι ψωμί ( αντίδωρο) και ότι πίνει νερό αγιασμένο ( αγιασμό).Ο Αχμέτ ζήτησε τότε από ένα ιερέα να πάει στην Εκκλησία σε ώρα λειτουργίας να δει τί κάνουν οι Χριστιανοί.

Συνέπεσε λοιπόν, την ημέρα που πήγε στην Εκκλησία, να λειτουργεί ο Πατριάρχης. Κάθε φορά που ο Πατριάρχης ευλογούσε, έβγαιναν από τον Σταυρό και το χέρι του ακτίνες φωτός, οι οποίες πήγαιναν από μια στο κεφάλι κάθε χριστιανού εκτός από το δικό του. Μετά από αυτό το γεγονός κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε κρυφά και ζούσε ως κρυπτοχριστιανός. Κάποια μέρα ,σε μια σύναξη μουσουλμάνων, γινόταν λόγος για το ποιά θρησκεία είναι αληθινή και όταν τον ρώτησαν απάντησε με θάρρος πως η πίστη των χριστιανών είναι αληθινή, ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός και ότι και ο ίδιος είναι χριστιανός. Το αποτέλεσμα ήταν να τον αποκεφαλίσουν μετά από βασανιστήρια.

Δεν μας διασώθηκε το χριστιανικό του όνομα και μας είναι γνωστός ως Αχμέτ ο Κάλφας.

Παναγιώτης Κουής

Θεολόγος

Επανήλθε στη ζωή όταν τη ράντισαν με αγιασμένο νερό

Αδυνατούν να εξηγήσουν επιστημονικά την ξαφνική ανάρρωση οι γιατροί της…Όλοι πίστευαν ότι ο θάνατος της 13χρονης Lucy Hussey-Bergonzi ήταν σίγουρος. Όταν, όμως, ο παπάς έβρεξε το κεφάλι της ετοιμοθάνατης κοπέλας με αγιασμένο νερό εκείνη επανήλθε αμέσως!

Συγκεκριμένα, η νεαρή ηθοποιός, η οποία έπαθε εγκεφαλική αιμορραγία λίγες μόλις μέρες μετά από τα γυρίσματα του έργου «Χάρι Πότερ και ο ημίαιμος πρίγκιπας», μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο όπου και συνδέθηκε με μηχανήματα υποστήριξης.

Η νεαρή κοπέλα η οποία γεννήθηκε με αρτηριοφλεβική δυσπλασία υπεβλήθη σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις ενώ βρισκόταν ήδη σε κώμα χωρίς να παρουσιάζει κάποια βελτίωση.

Όταν η 41χρονη μητέρα της, Denise, ενημερώθηκε από τους γιατρούς ότι ήρθε η στιγμή να την αποχαιρετήσουν εκείνη κάλεσε τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας καθώς κι έναν παπά για να τη βαπτίσουν πριν την αποχαιρετίσουν οριστικά.

Τη στιγμή, όμως, που το αγιασμένο νερό άγγιξε το μέτωπο της, όλοι έμειναν άναυδοι καθώς το χέρι της τινάχτηκε απότομα. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ως εκ θαύματος η κοπέλα κατάφερε να αποσυνδεθεί από τα μηχανήματα και να επανέλθει οριστικά εντός μόλις εντός 24 ωρών.

Η μητέρα της περιγράφει: «Δύο μέρες μετά τη δεύτερη χειρουργική επέμβαση είπα στο σύζυγό μου ότι πρέπει να τη βαφτίσουμε. Εκείνη τη στιγμή πίστευα πραγματικά ότι θα πέθαινε και ήθελα απλά να της προσφέρω μια καλύτερη ευκαιρία σε κάποια άλλη πιθανή ζωή. Δεν ξέραμε τι ακριβώς κάναμε αλλά το νοσοκομείο οργάνωσε τα πάντα μέσα σε μόλις δύο μέρες.

Έτσι, βρισκόμασταν όλοι γύρω από το κρεβάτι της για να τη βαπτίσουμε. Τότε εκείνη ακριβώς τη στιγμή όταν ο παπάς έβαλε αγιασμένο νερό το μέτωπό της, το χέρι της τραντάχτηκε και κουνήθηκε άμεσα προς τα πάνω. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν απλά ένα τίναγμα όμως μέσα σε ένα 24ωρο βγήκε από τα μηχανήματα υποστήριξης και ανάρρωσε. Πιθανότατα, να ανάρρωνε ούτως ή άλλως όμως ο τρόπος με τον οποίο συνέβη σου δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για θαύμα. Όταν ρώτησα τους γιατρούς σε τι οφείλεται η ξαφνική ανάρρωση μου είπαν ότι δεν έχουν καμία επιστημονική απάντηση κι ότι δεν γνωρίζουν πως συνέβη. Πιστεύω ότι είναι ένα θαύμα. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμιά άλλη εξήγηση»…

Πηγή: http://www.sfinaki.gr/index.php?ind=news&op=news_show_single&ide=41192

Απλούστερη απόδειξη για την ύπαρξη του ΘΕΟY

Μια φορά πήγε ένας τύπος στο κουρείο για το καθιερωμένο κούρεμα και ξύρισμα.
Καθώς ο κουρέας άρχισε να δουλεύει, άρχισε μια καλή συζήτηση.
Μίλησαν για τόσα πολλά πράγματα και πάρα πολλά θέματα…
Όταν τελικά άγγιξαν το θέμα της θρησκείας και του θεού, ο κουρέας αναφώνησε:
‘Δε πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει.’

‘Γιατί το λες αυτό;’ ρώτησε ο πελάτης. Και ο κουρέας είπε: ‘Λοιπόν, απλά βγες έξω στο δρόμο για να καταλάβεις γιατί ο Θεός δεν υπάρχει. Πες μου γιατί αν ο Θεός υπάρχει, υπάρχουν τόσοι διεστραμμένοι;
Γιατί τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά;
Αν ο Θεός υπήρχε, δε θα υπήρχε ούτε δυστυχία ούτε πόνος.
Δε μπορώ να φανταστώ ένα Θεό που αγαπάει και συμπονεί να επιτρέπει όλα αυτά που γίνονται.’

Ο πελάτης το σκέφτηκε για μια στιγμή, αλλά δεν απάντησε γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τη συζήτηση.
Ο κουρέας τελικά τελείωσε τη δουλειά του και ο πελάτης έφυγε.

Όμως μόλις έφυγε από το κουρείο, είδε ένα άντρα στο δρόμο με μακρυά κατσαρά βρώμικα μαλλιά και γένια. Φαινόταν πολύ βρώμικος και απεριποίητος. Εκείνη τη στιγμή ο πελάτης γύρισε πίσω και ξαναμπήκε στο κουρείο.
Τότε είπε στον κουρέα:
‘Ξέρεις τι; Οι κουρείς δεν υπάρχουν!’
‘Πως μπορείς να το λες αυτό;’ ρώτησε ο έκπληκτος κουρέας.
‘Είμαι εδώ και είμαι κουρέας! Μόλις σε κούρεψα, τι είναι αυτά που λες;’
‘Όχι!’ απάντησε ο πελάτης και εξήγησε: ‘Οι κουρείς δεν υπάρχουν γιατί αν υπήρχαν, δε θα υπήρχαν αχτένιστοι άνθρωποι και με μακρυά βρώμικα μαλλιά, όπως ο τύπος απ’ έξω.’

‘Μα… οι κουρείς ΌΝΤΩΣ υπάρχουν! Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν έρχονται σε μένα.’
‘Ακριβώς!’ απάντησε ο πελάτης. ‘Αυτό είναι το θέμα! Ο Θεός, επίσης ΥΠ’ΡΧΕΙ! Και αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε αυτόν και δεν αναζητούν σε αυτόν βοήθεια.
Γι’ αυτό υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία στον κόσμο.'”

Πηγή: http://pisoapothnkoyrtina.blogspot.com/2011/05/y.html

http://www.agiooros.net/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=6232

Πατημασιές στην Άμμο

Μια νύχτα, κάποιος άνδρας, είδε ένα όνειρο.
Ονειρεύτηκε, ότι ο Κύριος του έδειχνε
σκηνές από τη ζωή του.
Και το μονοπάτι της ζωής του ήταν χαραγμένο
σε μια παραλία.
Βάδιζε στην παραλία, με τον Κύριο δίπλα του.
Και πράγματι, υπήρχαν δυο ζευγάρια πατημασιές στην άμμο,
που φανέρωναν, πως ο Κύριος ήταν πάντα στο πλάι του.
Παρατήρησε όμως, οτι κάθε φορά που έβλεπε
μια σκοτεινή σκηνή, γεμάτη κίνδυνο και φόβο,
υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι πατημασιές στην αμμουδιά.
Ρώτησε τον Κύριο για αυτό λέγοντας…
Κύριε, υποσχέθηκες πως αν αφιέρωνα τη ζωή μου σε Εσένα,
ποτέ δεν θα με εγκατέλειπες. Που ήσουν όταν σε χρειαζόμουν
περισσότερο, πάνω στο μονοπάτι της ζωής μου;
Και ο Κύριος απάντησε… Παιδί μου, δε σε εγκατέλειψα.
Όταν βρήκες δύσκολο δρόμο μπροστά σου,
εγώ ήμουν που σε κρατούσα στα χέρια μου.
Γι αυτό και έβλεπες…
ένα ζευγάρι πατημασιές!

Ένα μήνυμα για τον κόσμο που μάχεται να βγάλει τα προς το ζην!

Μην απελπίζεστε συνάνθρωποι!!! Υπάρχει ΘΕΟΣ!

Η Ελληνική Ερευνητική Ομάδα Μεταφυσικής “GENESIS”

“Προφητικοί” οι Παπαροκάδες για το RFID

Όπως θα δείτε και στο βίντεοκλιπ των Παπαροκάδων, ήταν χρόονια μπροστά!

Τα τραγούδια τους μαζί με τα βιντεοκλίπ τους είναι πιο ΕΠΙΚΑΙΡΑ από ποτέ !!!!!!!!!!

Κάποτε τα έλεγαν πολλοί και κάποιοι άλλοι κορόϊδευαν…σήμερα όσοι κορόϊδευαν..τα βρίσκουν μπροστά τους!

“ΔΕΝ ΘΕΛΩ “ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ” ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΘΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΖΩ!“μας λένε παρακάτω..

Γιατί  πρέπει να είναι σχεδόν “αργά” για να καταλάβει κάποιος αυτά που γίνονται;;;

Βέβαια λέμε σχεδόν “αργά” γιατί το σχέδιο του Θεού δεν θα το επιτρέψει!

Άρθρο από

Ιρανός μουσουλμάνος που έγινε Χριστιανός

Δείτε πως ένας ιρανός μουσουλμάνος έγινε Χριστιανός!

youtube

Η Ανάστασις του Ιησού Χριστού και οι «αναστάσεις» των θεών της ελληνικής μυθολογίας

Η Ανάστασις του Ιησού Χριστού και οι «αναστάσεις» των «θεών» της ελληνικής μυθολογίας 

Ιερομόναχος Λουκάς Γρηγοριάτης

Την Μεγάλη Παρασκευή στην εκπομπή «Ω γλυκύ μου έαρ» του Κρατικού Ραδιοφώνου ελέχθη μεταξύ άλλων και το εξής σχόλιο, το οποίο αποδίδουμε όσο γίνεται πιο πιστά: «Ο ελληνικός λαός έπλεξε εγκώμια και ψάλλει με απαράμιλλο λυρισμό τον θάνατο του Ιησού προσμένοντας την ανάστασή του, γιατί διαθέτει πείρα αιώνων με τραγούδια και ύμνους για το θάνατο και την ανάσταση προγενέστερων θεών: του Ζαγρέα Διόνυσου ή του Άδωνι. Όπως κάποτε η Αφροδίτη τραγουδούσε το νεκρό Άδωνι, έτσι και η Θεοτόκος τραγουδάει στον Ιησού τον ύμνο “ώ γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυ σου το κάλλος”».

Μόνο απορία και λύπη μπορούσε να προκαλέσει η συγκρητιστική αυτή ερμηνεία της Χριστιανικής λατρείας της Μεγάλης Παρασκευής, ερμηνεία επηρεασμένη από νεοπαγανιστικές αντιλήψεις.

Έχουμε παραλάβει από τους ευσεβείς γονείς και πάππους μας να εορτάζουμε με ιδιαίτερη κατάνυξη και ευλάβεια την Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου και να συνδέουμε τις ευσεβείς παραδόσεις των αγίων ημερών με την λατρεία στον Χριστό, τον Θεό μας που από αγάπη για μας και για να οικονομήσει την σωτηρία μας έγινε άνθρωπος, σταυρώθηκε, πέθανε και την τρίτη ημέρα αναστήθηκε.

Η θεολογία και η εμπειρία της Εκκλησίας μας δεν εξαντλείται στις παραδόσεις αυτές, αλλά οπωσδήποτε τις φορτίζει με Χριστολογικό περιεχόμενο. Η ελληνική ψυχή εκδιπλώνεται αυθόρμητα τις ώρες αυτές, αναμφίβολα, αλλά δεν κινείται μακριά από την θεολογία των εορτών. Μια θεολογία που δεν κατανοείται πάντοτε και από όλους διανοητικά, αλλά βιώνεται μέσα από τις εκδηλώσεις λατρείας προς τον σταυρούμενο, θνήσκοντα και ανιστάμενο Χριστό.

Κρατούν οι Ορθόδοξοι το κερί τους στα Άγια Πάθη και στον Επιτάφιο. Προσφέρουν λουλούδια στον Εσταυρωμένο και στολίζουν τον Επιτάφιο. Κάποιοι ξενυχτούν κοντά στον Εσταυρωμένο μέσα στην Εκκλησία. Όσοι δεν μπόρεσαν να μεταβούν στον ναό, προσφέρουν το θυμίαμά τους καθώς ο Επιτάφιος περνάει από την πόρτα τους. Όλοι κρατούν την λαμπάδα στην Ανάσταση, όλοι αποδίδουν τον πασχαλινό ασπασμό της αγάπης. Συμμετέχουν στο κοινό πασχαλινό τραπέζι και στην κοινή χαρά. «Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει». Αυτά και άλλα πολλά στη λατρεία είναι χριστιανικά σύμβολα, ελευθερωμένα από τυχόν εξωχριστιανική φόρτιση και γεμάτα από χριστοκεντρικό νόημα.

Η συμμετοχή στον εορτασμό των θείων Παθών και της Αναστάσεως δεν συνεπάγεται μόνο συναισθηματική έξαρση, τέτοια που μπορούν να προκαλέσουν οποιαδήποτε σύμβολα και εξωχριστιανικής λατρείας, αλλά κυρίως συνιστά οντολογική μετοχή στα γεγονότα. Δεν εορτάζουμε απλώς ιστορικά γεγονότα, αλλά εμείς οι ίδιοι συμπάσχουμε με τον Χριστό, όπως εύστοχα ψάλλει η Εκκλησία: «Χθές συνεθαπτόμην σοί, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι». Συσταυρούμεθα και συνθαπτόμεθα με τον Χριστό. Συνανιστάμεθα μαζί Του. Γι αυτό δεν μένουμε μόνο στις εξωτερικές παραδοσιακές εκδηλώσεις, αλλά κυρίως συμμετέχουμε στη νηστεία των ημερών, την εξομολόγηση, την μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων. Τα Πάθη και η Ανάστασις του Χριστού γίνονται η απαρχή της δικής μας αναστάσεως από την αμαρτία και το θάνατο. Η παραδοσιακή λαϊκή ευσέβεια ακολουθεί την θεολογία της Εκκλησίας. Δεν νοείται έξω από αυτήν ούτε πολύ περισσότερο αντίθετα προς αυτήν.

Με την έννοια αυτή η λαογραφία δεν είναι από μόνη της ικανή να ερμηνεύσει τα έθιμα της Μεγάλης Παρασκευής. Πρέπει να δίδεται και η θεολογική τους διάστασις. Χωρίς αυτή τη διάσταση οι συγκρητιστικές νεοπαγανιστικές ερμηνείες τους είναι αναπόφευκτες. Χωρίς τη θεολογική τους ερμηνεία δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή η διαφορά ανάμεσα στον τρόπο που η χαριτωμένη χριστιανική ψυχή λατρεύει τον αληθινό Θεό και στον τρόπο που η προχριστιανική ψυχή ελάτρευε τους ψευδείς θεούς, όπως ούτε και η διαφορά ανάμεσα στον αληθινό και στους ψευδωνύμους θεούς. Χωρίς την θεολογική ερμηνεία της λατρείας της Μεγάλης Παρασκευής, ο Χριστός και ο Άδωνις μπορούν να είναι εξίσου θεοί. Χωρίς την θεολογική εμβάθυνση φθάνει κανείς να ειπεί ότι «Όταν πηγαίνω στην ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής, μου είναι δύσκολο να αποφασίσω αν ο Θεός που κηδεύεται είναι ο Χριστός ή ο Άδωνις» (βλ. Γ. Σιέττου, Αρχαίες επιβιώσεις στον Χριστιανισμό, Αθήνα 1994, σέλ. 58).

Η νηπτική εμπειρία της Εκκλησίας μας πληροφορεί έγκυρα και επιβεβαιώνει την πίστη μας για την ουσιαστική διαφοροποίηση μεταξύ του αληθινού Θεού και των ψευδών θεών και, παρά τα επιφαινόμενα, μεταξύ της αληθινής λατρείας και της ψευδούς λατρείας. «Όπου εγώ υπάγω οίδατε και την οδόν οίδατε… εγώ ειμί η οδός» (Ιω. ιγ’ 4, 6).

Για να δοθεί η ορθή εικόνα των πραγμάτων έπρεπε στην εν λόγω εκπομπή να είχε λεχθεί ότι ο λαός μας επί αιώνες είχε πλάσει μυθολογικές διηγήσεις θανάτων και αναστάσεων θεών στην προσπάθειά του να εκφράσει την πανανθρώπινη προσδοκία της υπερβάσεως του θανάτου. Ότι οντολογική υπέρβασις του θανάτου δεν είχε επιτευχθεί μέχρι τη στιγμή που ο αληθινός Θεός, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, έγινε αληθινός άνθρωπος και αποδέχθηκε τον θάνατο, για να τον ξεπεράσει και νικήσει με την Ανάστασή του. Ότι ο καθένας μας σήμερα μπορεί να οικειούται την αθανασία συμμετέχοντας στη ζωή και την ανάσταση που μας προσπορίζει η Ανάστασις του Χριστού.

Δεν ελέχθησαν, δυστυχώς, αυτά και πέρασε το μήνυμα ότι ο λαός μας ελάτρευσε με την ίδια ψυχική διάθεση και τραγούδησε με τον ίδιο λυρισμό τον νεκρό Άδωνι και τον νεκρό Χριστό. Εμείς όμως θα διευκρινήσουμε παρακάτω ποιος είναι ο Άδωνις και ποιος είναι ο Διόνυσος, ότι τα ανύπαρκτα μυθολογικά αυτά πρόσωπα δεν μπορούν να προσφέρουν οντολογικών διαστάσεων σωτηρία και επομένως δεν είναι αληθινοί θεοί και ότι η λατρεία που προσφέρεται σε ανύπαρκτους θεούς δεν συνιστά αυθεντική λατρευτική λειτουργία της ψυχής.

Οι αρχαίοι μυθογράφοι και ποιηταί αναφέρουν ότι ο Άδωνις κατά μίαν από τις τρεις εκδοχές, είναι υιός του Θείαντος και της θυγατρός του Σμύρνας. Τον καρπό της παρανόμου μίξεως κυοφόρησε και γέννησε η Σμύρνα μεταμορφωμένη από τους θεούς στο ομώνυμο δένδρο. Το νεογέννητο το περισυνέλεξε η Αφροδίτη σε κιβώτιο και το έδειξε στην Περσεφόνη. Αυτή, όταν το είδε, δεν ήθελε να το επιστρέψει στην Αφροδίτη. Το θέμα εκδικάστηκε ενώπιον του Διός. Η απόφασις ήταν να παραμένει το παιδί τους τέσσερις μήνες του έτους με την Περσεφόνη, τους άλλους τέσσερις με την Αφροδίτη και το υπόλοιπο στον Όλυμπο. Ο νεαρός Αδωνις πέθανε αργότερα από πλήγμα αγριοχοίρου (Απολλοδώρου, Βιβλιοθήκη 3, 182-185).

Η λατρεία του Αδώνιδος περιελάμβανε γοερούς θρήνους των γυναικών κατά την πρώτη ημέρα των εορτών των Αδωνίων για τον θάνατό του, οι οποίοι μεταλλάσσοντο σε χαρμόσυνες κραυγές την επομένη ημέρα για την επάνοδό του στη ζωή (Λουκιανού, Περί Συρίης Θεού, 6b βλ. και Ρ. Decharme, Ελληνική Μυθολογία, Αθήναι 1959, σελ. 205).

Κατά τους αρχαίους ερμηνευτάς του μύθου (Πορφυρίου, Περί αγαλμάτων, 7) είναι προφανές ότι ο Άδωνις είναι η προσωποποίησι της ανοίξεως, της εαρινής ανθοφορίας και καρποφορίας. Η λαμπρότης της ανοίξεως μαραίνεται και χάνεται με τον καυστικό θερινό ήλιο και πεθαίνει τρόπον τινά και πάλιν ανασταίνεται την επομένη άνοιξι (βλ. Ρ. Decharme, ένθ ανωτ.). Ο σχετικός ορφικός ύμνος προς τον Άδωνι καταλήγει στην επίκληση: «έλα, μακάριε, και φέρε τους καρπούς της γης». (Ύμνος 56).

Η κριτική Μυθολογία τον ταυτίζει εν πολλοίς με τον Διόνυσο, τον Άττι και τον Όσιρι (Πλουτάρχου, Συμποσιακά 671Β, Λουκιανού, ένθ ανωτ. 7, Πορφυρίου, ένθ ανωτ. 7)

Ο Διόνυσος πάλι μυθολογείται άλλοτε ως προσωποποίησις του οίνου, άλλοτε ως υιός του Διός από την Σεμέλη του Κάδμου ή την Περσεφόνη ή την Δήμητρα· και άλλοτε ως αρχαιότατος ήρωας που ανακάλυψε και δίδαξε την καλλιέργεια της αμπέλου και την παραγωγή και χρήση του οίνου (Διοδώρου Σικελιώτου, Βιβλιοθήκη Ιστορική, 3, 62-65).

Οι μυθολογικές διηγήσεις για σπαραγμό των μελών του αναφέρονται στις μεταβολές που υφίσταται η άμπελος μέχρις ότου αποδώσει τον νέο καρπό της. Κλαδεύεται, αλλά πάλι ζωντανεύει. Συνθλίβεται ο καρπός της, αλλά αποδίδει τον νέο οίνο. Ο μυθολογούμενος θάνατος και η αναβίωσις του Διονύσου έχουν φυσιοκρατικό περιεχόμενο (βλ. Ρ. Decharme, ένθ ανωτ., σελ. 438-439).

Και ο Πλούταρχος τους μυθευομένους θανάτους και τις αναβιώσεις του Διονύσου ερμηνεύει επίσης φυσιοκρατικά: «της δ εις πνεύματα και ύδωρ και γήν και άστρα και φυτών ζώων τε γενέσεις τροπής αυτού [του θεού]… την μεταβολήν διασπασμόν τινά και διαμελισμόν αινίττονται, Διόνυσον δε και Ζαγρέα και Νυκτέλιον και Ισοδαίτην αυτόν ονομάζουσι και φθοράς τινας και αφανισμούς είτα δ αναβιώσεις και παλλιγγενεσίας οικεία ταίς ειρημέναις μεταβολαίς αινίγματα και μυθεύματα περαίνουσι» (Πλουτάρχου, Περί του ΕΙ του εν Δελφοίς, 388-389).

Έρχεται λοιπόν βάσει των ανωτέρω η αναγκαία επί του θέματος απάντησις: Εφ όσον πίσω από τις μυθολογικές διηγήσεις περί θανάτων και αναστάσεων θεών οι αρχαίοι κριτικοί της μυθολογίας βλέπουν την ετήσια ανακύκληση της θαλερής εαρινής βλαστήσεως και της χειμερινής της νεκρώσεως, δεν δικαιολογείται να παραβάλλεται ο θάνατος και η Ανάστασις του αληθινού Θεού μας Ιησού Χριστού με τον «θάνατο» και την «ανάσταση» της φύσεως. «Ουκ ελάτρευσαν την κτίσιν οι θεόφρονες παρά τον Κτίσαντα».

Και για άλλον λόγο είναι αδύνατη η παραβολή. Οι προφανώς φυσιοκρατικές αντιλήψεις της αρχαίας μυθολογίας περί των εν λόγω θεών περιεγράφησαν από τους αρχαίους ποιητάς με έντονες σαρκικές εικόνες και έλαβαν σε λατρευτικό επίπεδο χαρακτήρα ειδωδολατρικό και απερίγραπτα σαρκικό-οργιαστικό, τέτοιο που έκανε τους πρώτους Χριστανούς Έλληνας να αποστρέφωνται την λατρεία αυτή. Σεβόμενοι τους αναγνώστας δεν περιγράφουμε την σαρκικότητα των μυθολογικών διηγήσεων, πληροφορούμε όμως επιγραμματικώς γι αυτήν. Η Σμύρνα συνέλαβε τον υιό της Άδωνι αφού συνευρέθη με τον πατέρα της Θείαντα δώδεκα συνεχείς νύχτες «κατά μήνιν της Αφροδίτης». Στην αλεξανδρινή λατρεία του Αδώνιδος δίπλα στο είδωλο του δεκαοκταετούς νεκρού τοποθετείται το άγαλμα της Αφροδίτης, της «ουρανίας» ερωμένης του. Στον σχετικό μύθο του Άττυος, του Διονύσου και του Οσίριδος βασίζεται η οργιαστική λατρεία του φαλλού κατά τα διονυσιακά και ελευσίνια μυστήρια.

Είναι δυνατόν αυτά να συσχετισθούν με τα σεπτά και άχραντα Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που γεννήθηκε ασπόρως και παρθενικώς από την Παναγία Μητέρα Του και υπέμεινε αληθινά πάθη στο πανάγιο σώμα Του; Και είναι δυνατόν να συγκριθεί αυτή η διονυσιακή λατρεία με την αγνή και άμωμη λατρεία μας προς τον Χριστό;

Ο τρίτος λόγος που δεν επιτρέπει την παρομοίωση είναι η δισχιλιετής χριστιανική μας παράδοση.

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας προσδοκούσαν, αλλά αγνοούσαν τον πραγματικό νικητή του θανάτου, και γι αυτό όταν γνώρισαν τον Χριστό, τον δέχθηκαν. Εμείς όμως γιατί επιστρέφουμε σε εκείνα που με επίγνωση καλώς απαρνηθήκαμε τόσους αιώνες, αποδεικνύοντας αληθινό το λόγο του Αποστόλου Παύλου: «Αλλά τότε μεν ουκ ειδότες Θεόν εδουλεύσατε τοίς φύσει μη ούσι θεοίς; νύν δε γνόντες Θεόν, μάλλον δε γνωσθέντες υπό Θεού, πώς επιστρέφετε πάλιν επί τα ασθενή και πτωχά στοιχεία, οίς πάλιν άνωθεν δουλεύειν θέλετε;» (Γαλ. δ’ 8-9).

ΠΗΓΗ: «Παρακαταθήκη», τεύχος 23, Μάρτιος-Απρίλιος 2002

http://www.egolpion.com/

Η Πίστη στο Θεό είναι εσωτερική!

Η Πίστη στο Θεό είναι εσωτερική, αβίαστη συγκατάθεση, είναι καλοπροαίρετη στροφή, είναι μια άλλη αίσθηση πάνω από τη γνώση. Είναι μια μεταφυσική εμπειρία. Βρίσκεται στον ψυχικό κόσμο εκείνων που παρ’ό,τι δεν είδαν με μάτια σαρκικά, όμως πιστεύουν. Είναι όραση της ψυχής, είναι δύναμη ωρίμου ανθρώπου. Τον ορισμό τον έδωσε ο Απόστολος Παύλος:  «έστι δε πίστης ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος, ου βλεπομένων». Έρχεται όμως και η αμφιβολία, η οποία δεν είναι κατακριτέα όταν υπάρχει αγνή πρόθεση. Πρέπει να αποτελεί προσωρινή κατάσταση, όπως στους ερευνητές. Η πίστη οδηγεί στο θαύμα, η πραγματική πίστη δεν έχει ανάγκη από λογικές και φυσικές αποδείξεις ότι υπάρχουν. Ο πολύς Ντοστογιέφσκυ, ο ρεαλιστής συγγραφέας, γράφει:  «Η πίστις μου πέρασε από τη φωτιά της αμφιβολίας και εστερεώθη, πιστεύω και πάλι πιστεύω».

Ο Ν.Μπερδιάγιεφ τονίζει: «Η Χριστιανική μου πίστις δεν είναι προϊόν προγονικών εθίμων που έγινε δεκτή σαν κληρονομιά, αλλά επετεύχθη από μαρτυρική εμπειρία εσωτερικής ζωής».

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ». ΑΘΗΝΑ

Εκατομμύρια κουτάβια-μούμιες στην αρχαία Αίγυπτο!

Περισσότερα από οκτώ εκατομμύρια ζώα νεαρής ηλικίας, κυρίως σκύλοι και τσακάλια, που είχαν σκοτωθεί και μουμιοποιηθεί, βρίσκονται μέσα στις στοές, που έχουν έρθει στο φως στη Σακάρα της Αιγύπτου, που ήταν η νεκρόπολη της αρχαίας πρωτεύουσας Μέμφιδας.

Γνωστές ως «Κατακόμβες των σκύλων» αυτές οι λαβυρινθώδεις στοές είχαν αποκαλυφθεί τον 19ο αιώνα αλλά ουδέποτε ανασκάφηκαν πλήρως. Κάτι που επιχειρεί σήμερα ομάδα βρετανών αρχαιολόγων από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ προσπαθώντας να ρίξει φως στο μυστηριώδες αυτό εύρημα.

Οι κατακόμβες χρονολογούνται στο 747 με 730 π.Χ. και ήταν αφιερωμένες στον Ανουβη, που είχε κεφάλι τσακαλιού και ήταν ο θεός των νεκρών. Οσο για τα ζώα, ύστερα από την εξέταση που έχει γίνει στα κατάλοιπά τους, φαίνεται ότι τα περισσότερα ήταν μόλις μερικών ωρών ή ημερών όταν τα σκότωσαν και τα μουμιοποίησαν. Δεδομένου μάλιστα του τεράστιου αριθμού αυτών των κουταβιών, οι ερευνητές θεωρούν ότι ίσως να εκτρέφονταν κατά χιλιάδες σε αγροκτήματα γύρω από την αρχαία Μέμφιδα.

«Δεν πρόκειται ακριβώς για ζώα θυσίας», λέει ωστόσο ο επικεφαλής των ερευνών Πωλ Νίκολσον. Και προσθέτει πως «Η αφιέρωση ενός ζώου – μούμιας στον θεό θα πρέπει να ήταν μία ευσεβής πράξη. Κι αυτό γιατί οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ότι το ζώο ενεργούσε ως ενδιάμεσος μεταξύ του ανθρώπου και των θεών».

Για τον ίδιο τα ευρήματα αυτά είναι αποκαλυπτικά για τη σχέση που είχαν οι άνθρωποι αυτήν την εποχή και σε αυτή την περιοχή με τα ζώα και πάντως διαφορετική από αυτή που πιστευόταν ως τώρα. «Στην πραγματικότητα, τίποτε σχεδόν δεν είναι γνωστό για αυτές τις κατακόμβες», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Νίκολσον αφήνοντας για το μέλλον μία πιο ασφαλή ερμηνεία.

Να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά οι κατακόμβες «εμφανίστηκαν» το 1897 σε ένα χάρτη της νεκρόπολης της Σακάρα, τον οποίο δημοσίευε ο γάλλος αιγυπτιολόγος Ζακ ντε Μοργκάν. Σ΄ αυτό το χάρτη υπήρχε και ένα σχέδιο για τις Κατακόμβες των σκύλων, χωρίς όμως άλλες πληροφορίες σχετικά με την ημερομηνία ή τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ανακαλύφθηκαν.
Πηγή  tovima.gr, Pyles.Tv

Αναστήθηκε διαμελισμένος Άραβας μουσουλμάνος!!!

Ανάστησε νεκρό μουσουλμάνο η Παναγία στη Συρία
Αλλεπάλληλα θαύματα συγκλόνισαν το περασμένο Δεκέμβριο τη Δαμασκό και τη Σαουδική Αραβία
(03/08/2005 09:43)
Γράφει ο Αγιοταφίτης Ιγνάτιος ηγούμενος της
Ιεράς Μονής των Ποιμένων Μπετσαχούρ.

Το Δεκέμβριο του 2004 ένας μουσουλμάνος Σαουδάραβας βγήκε στα ΜΜΕ και διηγήθηκε ένα ζωντανό συγκλονιστικό γεγονός που έζησε και που άλλαξε από τότε όλη του τη ζωή. (Το διηγήθηκε από την τηλεόραση το ραδιόφωνο. Δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες και περιοδικά σε όλη τη Σαουδική Αραβία, Παλαιστίνη και προφανώς σε όλες τις γειτονικές χώρες ενώ δημοσιεύεται και στα Αραβικά σε ιστοσελίδα).
Ο μουσουλμάνος νυμφεύθηκε πριν από χρόνια μια κοπέλα, πλούσια μουσουλμάνα αλλά στείρα. Τα χρόνια περνούσαν και το ζευγάρι δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδιά.Επισκέφθηκαν πολλούς γιατρούς στη Σαουδική Αραβία αλλά λύση δεν έβρισκαν. Στη Συρία και συγκεκριμένα στη Δαμασκό νοίκιασε λιμουζίνα με οδηγό-ξεναγό ο οποίος πήρε λοιπόν το θάρρος και τους ρώτησε γιατί δεν φαινόντουσαν ευχαριστημένοι. Εκείνοι του εξομολογήθηκαν και του εξήγησαν πως τους απασχολεί το πρόβλημα της ατεκνίας τους. Ο οδηγός τους είπε ότι εδώ στη Συρία οι Χριστιανοί και μάλιστα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν το μοναστήρι της Παναγίας της Σεϊνταναγιάς (-Σεϊνταναγιά- αραβικά σημαίνει Δέσποινα Κυρία) στο οποίο πολλοί άτεκνοι καταφεύγουν και προσεύχονται στη Θαυματουργή της εικόνα της Παναγιάς για να αποκτήσουν παιδί. Στο μοναστήρι τους δίνουν από το φυτίλι του καντηλιού της θαυματουργής αυτής εικόνας και τότε η ‘‘Μαρία’’ των Χριστιανών τους ανταποκρίνεται κατά την προαίρεση και την πίστη τους.
Αμέσως ο Σουδάραβας και η γυναίκα του λένε στο ξεναγό πήγαινέ μας εκεί στη Σεϊνταναγιά «τη Δέσποινα των Χριστιανών» κι αν γίνει το ποθούμενο και αποκτήσουμε παιδί θα σου προσφέρω 20.000$ σε σένα και 80.000$ στο μοναστήρι.
Πήγαν στη Ιερά Μονή και ακολούθησαν τις οδηγίες των μοναχών. Επιστρέφοντας στο σπίτι τους η γυναίκα βρέθηκε έγκυος. Γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι υγιέστατο και πανέμορφο. Το θαύμα της Παναγίας μας έγινε σε μουσουλμανική οικογένεια.
Μόλις γέννησε η σύζυγός του, ο Σαουδάραβας ήθελε να εκπληρώσει το τάμα που είχε κάνει. Τηλεφώνησε λοιπόν στον οδηγό- ξεναγό πως θα φθάσει στη Δαμασκό ζητώντας του να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο της Δαμασκού. Ο οδηγός όμως πανούργος και κακός ειδοποίησε άλλους δυο φίλους του για να πάνε μαζί στο αεροδρόμιο να παραλάβουν τον πλούσιο και κατόπιν δολίως να τον σκοτώσουν και να λάβουν όσα χρήματα θα είχε μαζί του. Πράγματι έτσι κι έγινε. Αυτοί όμως αντί να τον πάνε στο μοναστήρι, τον οδήγησαν σε ένα έρημο μέρος. Τον έσφαξαν και εν συνεχεία τεμάχισαν το σώμα του κόβοντας πρώτα το κεφάλι τα χέρια και τα πόδια του σε κομμάτια και το έβαλαν στο Πορτ- Παγκάζ του αυτοκινήτου. Αφαίρεσαν όλα τα χρήματα και το πανάκριβο ρολόι που φορούσε. Ξεκίνησαν να πάνε σε άλλο ερημικό μέρος για να πετάξουν. Εισήλθαν στην εθνική οδό αλλά τους χάλασε το αυτοκίνητο και στάθηκαν στη μέση του δρόμου. Η μηχανή της λιμουζίνας έσβησε και κατέβηκαν κάτω για ελέγξουν τι συνέβη.
Ένας περαστικός οδηγός τους είδε και σταμάτησε με το αυτοκίνητο του προκειμένου να τους βοηθήσει. Εκείνοι όμως φοβούμενοι μήπως γίνουν αντιληπτοί για το φοβερό έγκλημα που είχαν διαπράξει προσποιήθηκαν ότι δεν θέλουν βοήθεια.
Ο περαστικός οδηγός όμως φεύγοντας παρατήρησε πως έσταζε αίμα κάτω από το πόρτ- παγκάζ. Εξ αιτίας και της περίεργης συμπεριφοράς της παρέας σκέφθηκε πως κάτι κρύβουν και ειδοποίησε την αστυνομία προκειμένου να εξετάσει τι συνέβαινε. Η συμπεριφορά των τριών ήταν ύποπτη.
Η αστυνομία έτυχε να βρίσκεται κοντά στο σημείο και περιπολικό έφθασε στο σημείο που υποδείχθηκε μέσα σε πέντε λεπτά. Οι αστυνομικοί είδαν το αίμα στο οδόστρωμα. Ζήτησαν αμέσως να ανοίξουν το πορτ- παγκάζ. Τρεμάμενος ο οδηγός- φονιάς το ανοίγει και τότε σηκώνεται και βγαίνει έξω ο Σαουδάραβας υγιής και ολοζώντανος. Ήταν γεμάτος αίματα βέβαια αλλά ραμμένος στα σημεία που είχαν τεμαχίσει.
Μόλις τώρα τους λέει ‘‘... η νεαρή γυναίκα που μου είπε πως είναι η Παναγία τελείωσε και τις τελευταίες ραφές του λαιμού μου εδώ μπροστά δείχνοντας το καρύδι του λαιμού του αφού μου έραψε όλο μου το σώμα πρώτα’’.
Ο κακοποιός εγκληματίας ταξιτζής και οι συνεργοί του έχασαν τα λογικά τους. Δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Τρελάθηκαν. Οι αστυνομικοί τους έδεσαν με χειροπέδες και τους οδήγησαν στις ψυχιατρικές φυλακές ενώ αυτοί φώναζαν σαν δαιμονισμένοι ‘‘… εμείς σε σκοτώσαμε εμείς σε κομματιάσαμε σου κόψαμε το κεφάλι πως ζεις; Τι είσαι συ; Δεν είσαι άνθρωπος;’’
Ο Σαουδάραβας στη συνέχεια μετέβη στη Δαμασκό και οδηγήθηκε σε νοσοκομείο. Ιατροδικαστές, εμπειρογνώμονες, αστυνομικοί και άλλοι πιστοποίησαν με υπογραφές το μέγα και λαμπρό αυτό θαύμα.
Τα ράμματα ήταν και είναι φανερά. Φαινόταν φρεσκο-συναρμολογημένος ενώ διακήρυττε και ομολογούσε δημοσίως ότι ‘‘η Παναγία με έραψε και με ανάστησε με τη δύναμη του Υιού της’’. Ανακοίνωσε μάλιστα πως επιθυμεί να βαπτισθεί Χριστιανός. Τα Συριακά ΜΜΕ δημοσίευσαν το γεγονός, το οποίο άρχισε να λαμβάνει τεράστια απήχηση στον λαό.
Ο γιατρεμένος και αναστημένος Σαουδάραβας κάλεσε τηλεφωνικώς όλους τους δικούς του και ήλθαν στη Συρία. Πήγαν στο μοναστήρι ευχαρίστησαν την Παναγία Σαϊνταναγιά και πρόσφεραν δεήσεις και δοξολογίες. Αντί μάλιστα του ποσού των 80.000$ που ήταν το αρχικό τάμα του στην Παναγία αποφάσισαν να προσφέρουν στην Ιερά Μονή το ποσό των 800.000$ για τη μεγάλη ευεργεσία που προσέφερε στον ίδιο και την οικογένεια του η Παναγία μας.
Ο ίδιος σήμερα αφηγείται συνεχώς το συγκλονιστικό αυτό θαύμα. Την αφήγησή του αρχίζει πάντοτε λέγοντας «όταν ήμουν μουσουλμάνος μου συνέβη αυτό κι αυτό δηλώνοντας ότι δεν είναι πλέον μουσουλμάνος, ούτε αυτός ούτε η οικογένεια του…» Ωστόσο, επιχειρήθηκε από Ισλαμιστές θρησκευτικούς ηγέτες να αμφισβητηθεί και να υποβαθμιστεί, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος μαζικής επιστροφής των μουσουλμάνων στην Ορθόδοξη Εκκλησία του ζώντος Χριστού.

‘‘Ζει Κύριος ο Θεός ημών,
ο Θεός των Δυνάμεων’’

Συντάκτης: ΦΩΤΟ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (ΙΟΥΛΙΟΣ 2005)

Δείχνει αυτή η φωτογραφία τα χέρια “Του Θεού” να ανοίγουν τον ουρανό;

Μας στάλθηκε από φίλους που ζουν στην Αλμπέρτα του Καναδά.

Η Mirela Pirvu από την Αλμπέρτα του Καναδά, σε ένα ταξίδι της στο Leeds της Αλαμπάμα στην Αμερική, τράβηξε αυτή τη φωτογραφία που είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτη.

Η κύρια Mirela Pirvu λέει: “Τράβηξα αυτή τη φωτογραφία στον διαπολιτειακό αυτοκινητόδρομο 20 ταξιδεύοντας προς το Leeds της Αλαμπάμα. Αυτή η φωτογραφία μου έχει δώσει δύναμη σε καιρούς που αντιμετώπιζα προβλήματα. Πιστεύω ότι πρέπει να τη μοιραστώ με όλο τον κόσμο. Ελπίζω να αποτελέσει σημείο έμπνευσης για όλους. Απλά δείχνει αυτό που όλοι γνωρίζουμε…. Έχουμε ένα Θεό που μας φυλάει.

Έστειλα αυτή τη φωτογραφία με e-mail στο News Channel Fox6. Ο μετεωρολόγος James Spann επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε ότι αυτή η φωτογραφία του ουρανού ήταν ορατή όχι μόνο σε όλες τις Πολιτείες αλλά και σε όλο τον κόσμο. Ήθελα να μάθει από πού ήμουν και από ποιο σημείο τη τράβηξα. Είχε ήδη δει μια παρόμοια φωτογραφία που είχε τραβηχτεί στο Τέξας. Είπε ότι επρόκειτο για κάτι πρωτόγνωρο για αυτόν.

Εσένα σου αρέσει αυτή η φωτογραφία; Εμένα μου θυμίζει το τραγούδι που λέει ότι ‘Έχει ολόκληρο τον κόσμο στα χέρια Του’. Είναι αναμφίβολο ότι ελέγχει τα πάντα και σε αυτούς τους καιρούς μου δίνει δύναμη. Απόλαυσε τη και διάδωσε τη!”.

Από το e-newsandviews.blogspot.com

Ευχαριστούμε!

Pyles.Tv