Ανακαλύφθηκε το χαμένο νησί της αρχαιότητας όπου έγινε η ναυμαχία των Αργινουσών

Διεθνής ομάδα επιστημόνων, μετά από μελέτη των πετρωμάτων και της αρχιτεκτονικής, σε μια μικρή χερσόνησο κοντά στα παράλια της Σμύρνης, αποφάνθηκε ότι ανακάλυψε το χαμένο νησί, που αναφέρουν τα αρχαία ελληνικά κείμενα και πάνω στο οποίο έγινε η ναυμαχία των Αργινουσών νήσων, στα τέλη του Πελοποννησιακού πολέμου

Μπροστά σε μια σημαντική ανακάλυψη βρέθηκαν επιστήμονες, που ερευνούν τα παράλια της Σμύρνης, στη Μικρά Ασία. Η διεθνής ομάδα επιστημόνων, η οποία ενεργεί υπό την εποπτεία του Γερμανικού Ινστιτούτου Αρχαιολογίας, μελέτησε τα πετρώματα και την αρχιτεκτονική στην περιοχή Ντικιλί της Σμύρνης και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μικρή χερσόνησος που υπάρχει σε αυτό το σημείο της δυτικής Τουρκίας, είναι το χαμένο νησί του Αιγαίου, το οποίο αναφέρεται σε αρχαία κείμενα.

Οι προσχώσεις που δημιουργήθηκαν στην περιοχή με το πέρασμα των ετών συνετέλεσαν, ώστε το τρίτο νησί του συμπλέγματος των Αργινουσών νήσων της αρχαιότητας, στα παράλια της Μικράς Ασίας και, ακριβώς, απέναντι από τη Λέσβο να «εξαφανιστεί» από τον χάρτη. Τα άλλα δύο νησιά είναι γνωστά στην Τουρκία ως Νήσοι Garip.

Η διεθνής ομάδα των επιστημόνων αποτελείτο από γεωφυσικούς, τοπογράφους και γεωαρχαιολόγους, οι οποίοι προέρχονταν από την Τουρκία, την Γερμανία και την Βρετανία και μελέτησε τα γεωλογικά δείγματα της περιοχής για να καταλήξει στο σημαντικό επιστημονικό συμπέρασμα.

Ο αρχαιολόγος, Felix Pirson, δήλωσε στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης: «Πριν ξεκινήσει η έρευνά μας ήταν θέμα συζητήσεων, αν ήταν εδώ οι Αργινούσες νήσοι ή όχι. Το στενό μεταξύ αυτού του νησιού και της ηπειρωτικής γης γέμισε με προσχώσεις και δημιουργήθηκε μια χερσόνησος. Αυτό το μέρος ήταν σταθμός μεταξύ σημαντικών διαδρομών που οδηγούσαν στη Λέσβο, στο Αδραμύττιο και στην Πέργαμο».

Στο νησί πραγματοποιήθηκε το 406 π.χ. η ναυμαχία των Αργινουσών κατά τα τέλη του Πελοποννησιακού πολέμου μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών. Η ναυμαχία έληξε με νίκη των Αθηναϊκών δυνάμεων έναντι των Σπαρτιατών, όμως, η νίκη αμαυρώθηκε από την εκτέλεση των νικητών Αθηναίων στρατηγών, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο, επειδή δεν διέσωσαν τους ναυαγούς και δεν περισυνέλεξαν τις σωρούς περίπου 5.000 συμπολεμιστών τους. Αυτή η αντίδραση των Αθηναίων πολιτών ήταν σε απόλυτη σύμπνοια με τα πιστεύω τους, αφού είναι γνωστές οι ιδέες των αρχαίων Ελλήνων αναφορικά με τον θάνατο, την ψυχή και την ταφή των νεκρών τους.

ΠΗΓΗ: Protothema.gr | Ανακαλύφθηκε το χαμένο νησί της αρχαιότητας όπου έγινε η ναυμαχία των Αργινουσών

Αποκάλυψη από την Ελληνική Ερευνητική Ομάδα “Genesis”, τι συμβολίζει το παλιό λογότυπο της γνωστής καλλιτεχνικής πλατφόρμας DeviantArt;

Αποκάλυψη από την Ελληνική Ερευνητική Ομάδα Μεταφυσικής GENESIS, τι συμβολίζει το παλιό λογότυπο της γνωστής καλλιτεχνικής πλατφόρμας DeviantArt;

Deviantart old logo was inspired from ancient egyptian hieroglyph!

Το παλιό λογότυπο της πασίγνωστης καλλιτενικής πλατφόρμας DeviantArt όπου φαίνεται να ήταν “εμπνευσμένο” από αρχαίο αιγυπτιακό ιερογλυφικό…

Μετά από έρευνα που διεξήχθη από την Ελληνική Ερευνητική Ομάδα “Genesis”, αποκαλύπτεται η πραγματική πηγή του αυθεντικού συμβόλου… “D”, που χρησιμοποίησε η γνωστή πλατφόρμα, μέσα από βίντεο που δημιουργήθηκε από τον ιστότοπο http://theparanormalcrucible.blogspot.gr στο σχετικό κανάλι τους στο YouTUBE.

“Θα ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρον αν μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε το σύμβολο αυτό” σχολιάζει ο ιδρυτής και συντονιστής της Ομάδας, Π.Θ.

Ακόμη τονίζει: “Δεν κατηγορούμε τους δημιουργούς του Deviantart, απλώς θεωρούμε πως ο νους του σύγχρονου “επανα-δημιουργού” του λογοτύπου πιθανόν να ξέθαψε χαραγμένες/ ‘μπερδεμένες’ εικόνες που έχει ανα καιρούς “αποθηκεύσει” και πιθανόν να είχε πάρει ερεθίσματα από διάφορες πηγές…”

Ελπίζουμε σύντομα να έχουμε περισσότερες πληροφορίες!

Αποκάλυψη ΣΟΚ! Ανακαλύφθηκαν στην αρχαία Πελλάνα ανθρώπινα οστά γιγαντιαίων διαστάσεων! (Βίντεο)

«Αποκαλύφθηκαν στην αρχαία Πελλάνα ανθρώπινα οστά γιγαντιαίων διαστάσεων και μαζί με αυτά μπαζώθηκε ο μοναδικός στο είδος του βαθμιδωτός λαξευτός Βασιλικός Τάφος στον κόσμο» ”

Γράφει ο Νίκος Μπακής
Τα παιδιά της Πελλάνας μαζί με την Proud To Be A Spartan Pictures παρουσιάζουν για μια ακόμη φορά ένα νέο μουσικό ντοκιμαντέρ με τίτλο: «ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΑ ΤΕΙΧΗ – Η ΠΕΛΛΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ», αφιερωμένο στον Μεγάλο Δάσκαλο και Κορυφαίο Έλληνα Αρχαιολόγο του 21ου αιώνα Θεόδωρο Σπυρόπουλο και στο ανασκαφικό του έργο.
Το αποκαλυπτικό αυτό ντοκιμαντέρ προβάλλει φωτογραφίες που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, όπου περιέχει και το γνωστό πλέον βιντεάκι με το μοναδικό στο είδος του
βαθμιδωτό λαξευτό Βασιλικό Τάφο στον κόσμο, όπου μπαζώθηκε με τον πιο απάνθρωπο και βάρβαρο τρόπο κάτω από 250 τόνους ακατέργαστου υλικού και μπάζα και το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον Ελληνικό Τύπο και τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης ως «η μεγαλύτερη αρχαιολογική ανακάλυψη του αιώνα, η οποία καταστράφηκε εν μία νυκτί». Καθώς επίσης μοναδικά ευρήματα από μια σειρά ανθρώπινων σκελετών γιγαντιαίων διαστάσεων, όπου κυμαίνονταν από 2 έως 2.50 μ. ύψος ο καθένας και βρέθηκαν στο Μυκηναϊκό Νεκροταφείο της αρχαίας Πελλάνας.

Επίσης δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο και οι σπουδαίες ανακαλύψεις της εξαίρετης Αρχαιολόγου κ. Αδαμαντίας Βασιλογάμβρου, όπου εν έτη 2008 έγινε ανεύρεση για πρώτη φορά στη Λακωνία ενεπίγραφης πήλινης πινακίδας σε Γραμμική Γραφή Β΄ και έστρεψε το ενδιαφέρον των αρχαιολόγων στον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Βασιλείου Ξηροκαμπίου, μια χαμηλή λοφοσειρά στο νοτιοδυτικό τμήμα της πεδιάδας της Σπάρτης, σε απόσταση περίπου 12 χλμ. από την πόλη. Πολύ γρήγορα η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει στο φως άλλες 4 πινακίδες Γραμμικής Β΄, καθώς κι ένα οικοδόμημα του 14ου αιώνα π. Χ. με 7 δωμάτια, όπου ανακαλύφθηκαν πάνω από 17 ξίφη μέσα σε κιβώτιο κολλημένα μεταξύ τους εξαιτίας μεγάλων θερμοκρασιών (προφανώς από πυρκαγιά) κ.ά.

Ενώ τα επίσημα χείλη της επιστημονικής κοινότητας δεν έχουν αποφανθεί ακόμα ή καταλήξει αν τα ευρήματα αυτά ανήκουν σε ανάκτορο αν και τα πρώτα στοιχεία δημιουργούν αυτή την αισιοδοξία, κάποιοι ενθουσιώδεις αρχαιολόγοι από την άλλη πλευρά, παρέα με κάτι αδαείς δημοσιογράφους βιάστηκαν να το βαφτίσουν «Σπάρτη του Μενελάου» (!), χωρίς βέβαια να έχουν εντοπιστεί γύρω από το λόφο του Ξηροκαμπίου Βασιλικοί Τάφοι, Κυκλώπεια τείχη ή ανάκτορα, αδιάσειστες αποδείξεις που να καταδεικνύουν την μεγαλοπρέπεια ενός ανακτορικού κέντρου, κάτι ανάλογα με εκείνα που είχαν βρεθεί στην Τροία, στις Μυκήνες, στην Τίρυνθα, στην Πύλο και στην Πελλάνα, θέτοντας σοβαρά σε αμφισβήτηση ακόμη και την ύπαρξη του Ομηρικού Βασιλείου της ΦΑΡΙΔΟΣ.

Ο ποιητής Όμηρος αναφέρει σαφέστατα στην ΙΛΙΑΔΑ πως την εποχή εκείνη υπήρχαν 10 Πόλεις «…οι δε είχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν, Φαρίν τε Σπάρτην τε πολυτρήρωνά τε Μέσσην, Βρυσειάς τα ενέμοντο και Βρυσειάς τ᾽ ἐνέμοντο καὶ Αὐγειὰς ἐρατεινάς, οἵ τ᾽ αρ᾽ Ἀμύκλας εἶχον Ἕλος τ᾽ ἔφαλον πτολίεθρον, οἵ τε Λάαν εἶχον ἠδ᾽ Οἴτυλον ἀμφενέμοντο …» (Ομήρου Ιλιάδα, Ραψωδία Β΄, στίχοι 581 – 585). Τις πόλεις αυτές τις συναντάμε ακόμα και στις μέρες μας είτε ως μικρά χωριά, είτε απλά ως τοπωνύμια.

Η μοναδική Πόλη που δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμη και αποτελούσε πονοκέφαλο όχι μόνο στους ιστορικούς και περιηγητές, αλλά και στους ίδιους τους αρχαιολόγους ήταν η Λακεδαίμων. Ο Όμηρος δίνει στην Λακεδαίμονα δύο επίθετα «κοίλην» και «κητώεσσαν». Το κοίλην είναι εύκολο να εξηγηθεί, πρόκειται για μια περιοχή που μοιάζει με γούβα. Το κητώεσσαν όμως σημαίνει γεμάτη με κήτη δηλαδή θαλάσσια θηλαστικά (δελφίνια, φώκιες κ.ά.), οι γεωτρήσεις τα τελευταία χρόνια απέδειξαν ότι το υπόστρωμα στην Λακεδαίμονα είναι πλούσια σε λιγνίτη. Πλην του λιγνιτικού στρώματος υπήρχαν και τα απολιθώματα των κητών.

Σύμφωνα με τον κ. Σπυρόπουλο προς το τέλος της εποχής των Παγετώνων και αφού ξεκίνησε η σταδιακή τήξη των πάγων κατά τη διάρκεια του Πλειστόκαινου, ο Ελληνικός χώρος άρχισε να αναδύεται σιγά σιγά από τη θάλασσα της Μεσογείου και να σχηματίζονται τμήματα ξηράς. Από το φαινόμενο αυτό δημιουργήθηκαν τεράστιες λιμνοθάλασσες. Μία από αυτές παρέμεινε έως το 1750 π. Χ. και ήταν η Λίμνη της Λακεδαίμονος «Η ΙΕΡΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ», η οποία έφθανε από την Πελλάνα έως το Γύθειο, ενώ ο Ποταμός Ευρώτας (ευ + ρότα = καλή πλοήγηση) ήταν πλωτός μέχρι τη θάλασσα.

Ο χρόνος θα δείξει τελικά αν ο κ. Σπυρόπουλος είχε δίκιο ή όχι και όσοι τον αμφισβητούν ας βγουν με το ονοματεπώνυμό τους και όχι να κρύβονται μέσα στα καφενεία όπως συνηθίζεται άλλωστε στην Ελλάδα και να τον διαψεύσουν δημόσια, γιατί ο μόνος που μπορεί να τον διαψεύσει ή καλύτερα να τον κρίνει είναι η ίδια η Ιστορία και κανένας άλλος. Εκτός από αντίζηλους που είχε αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον συκοφαντούσαν και καταπολεμήθηκε βάναυσα από το σύστημα, έχει αποκτήσει και φανατικό κοινό, ένας από αυτούς τους ένθερμους υποστηρικτές είναι και ο πρώην Υπουργός και πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» κ. Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης, ο οποίος σ’ ένα απόσπασμα από το άρθρο του στο Βήμα της Κυριακής με τον τίτλο: «Το Ανάκτορο του Μενελάου διχάζει» στις 23/2/2003, μας παραθέτει πως είναι πλέον πεπεισμένος ότι η Ομηρική Λακεδαίμων ευρέθη: «Ανεξάρτητα όμως από αυτό που ανάγεται στη σφαίρα της επιστημονικής ανάλυσης είναι γεγονός ότι η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή από το 1830 αναζητούσε το ανάκτορο του Μενελάου στη μυκηναϊκή Σπάρτη, δηλαδή στο ύψωμα της Κοκκινόραχης, όπου υπήρχε ιερό του Μενελάου και της Ελένης, ιδρυμένο περί το 700 π. Χ.

Ανάκτορο όμως δεν ευρέθη εκεί που να ταιριάζει σ’ έναν Μενέλαο! Ούτε βασιλικοί τάφοι βρέθηκαν εκεί ή αλλού στη Λακωνία, ούτε Κυκλώπεια τείχη, ούτε μέγαρο με ιερά και αποθήκες, τίποτα από αυτά που χαρακτηρίζουν ένα μυκηναϊκό κέντρο και μάλιστα ένα ανάκτορο ανάλογο του Ατρείδη Μενελάου. Όλα όμως αυτά βρέθηκαν κοντά στη σημερινή Πελλάνα, που κατά τον Σπυρόπουλο, που επικαλείται τον Όμηρο, είναι η Ομηρική Λακεδαίμων – που υπήρξε η πρωτεύουσα του Μενελάου».

Όλες αυτές οι κυκλώπειες και μυστηριώδεις κατασκευές μας βάζουν σε σκέψεις, η κατασκευή λαξευτού τάφου προϋποθέτει μεγάλες τεχνικές γνώσεις, κατασκευαστική εμπειρία και μακροχρόνια εργασία και οικοδομικά μέσα υψηλά. Παρότι η σύγχρονη τεχνολογία έχει φθάσει σε απίστευτα ύψη κι όμως εξακολουθούν να προβληματίζουν τους ειδικούς για το αν οι πολιτισμοί εκείνοι κατοικήθηκαν από εξωγήινους ή γίγαντες, με αποτέλεσμα να υποπίπτουν συνεχώς σε λανθασμένα και ανυπόστατα συμπεράσματα. Γι’ αυτό ο Δάσκαλος μάς δίδαξε να ερευνούμε και να ετυμολογούμε τα πανάρχαια τοπωνύμια που μας προσφέρει μέσα από τα σπλάχνα της η Ελληνική Γη και όχι να κολλάμε σε εγκαταλειμμένες, εδώ και εκατοντάδων ετών, θεωρίες όπως είναι της απαρχαιωμένης Αγγλικής Αρχαιολογικής Σχολής, οι οποίοι Άγγλοι Αρχαιολόγοι ισχυρίζονται, με το έτσι θέλω, ότι το Ανάκτορο του Μενελάου και της Ελένης βρίσκεται στην σημερινή Σπάρτη δίχως να υπάρχουν χειροπιαστά στοιχεία για να καταδείξουν την ορθότητα των επιχειρημάτων τους, κατά συνέπεια όλες αυτές οι θεωρίες χαρακτηρίστηκαν αβάσιμες και έχουν απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα.

Η Χώρα μας η Ελλάς εκτός από Γεωγραφικός είναι και ένας απέραντος «Μυθολογικός» Χάρτης, όπου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι φρόντισαν να κρυπτογραφήσουν όλη την Ιστορία του πολιτισμού τους χρησιμοποιώντας τα στοιχεία της φύσεως ως σημείο αναφοράς όπως ήταν για παράδειγμα ο Ήλιος, η Σελήνη, πλανήτες, αστρικά νεφελώματα, βουνά, ποτάμια, λίμνες, πελάγη, νησιά, δάση, το ζωικό βασίλειο ακόμα και ανθρώπινα συναισθήματα όπως ήταν ο εγκέφαλος, η ψυχή κτλ, μετατρέποντας το καθένα σε ξεχωριστές οντότητες ή αλλιώς θεότητες. Η όλη διαδικασία είχε ως σκοπό την διαφύλαξη των αρχείων ενός Κράτους ή στοιχεία για την προέλευση μιας φυλής από τυχόν λεηλασία ή τον αφανισμό του πολιτισμού τους, ούτως ώστε οι μεταγενέστερες γενεές να έχουν άμεση πρόσβαση στις χαμένες γνώσεις σπάζοντας τους κώδικες που ήταν καλά κρυμμένες μέσα από την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα.

Για την Ιστορία είπαμε πολλά για τον σπουδαίο αυτόν άνδρα δεν είπαμε το παραμικρό. Τον κ. Θεόδωρο Σπυρόπουλο έχουμε ακουστά μονάχα το όνομά του, αλλά κανείς ή τουλάχιστον ελάχιστοι γνωρίζουν τι ακριβώς έχει πετύχει στην μακρόχρονη και πλούσια καριέρα του ως Αρχαιολόγος και πόσα ακόμα μπορεί να μας διδάξει. Είναι Δρ. Αρχαιολογίας με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό του, οι οποίες περγαμηνές ξεπερνάνε ακόμα και το λαμπρό ανασκαφικό του έργο. Είναι:
– Ανασκαφέας Αρχαιολόγος
– Επίκουρος Καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
– Μέλος της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρίας
– Μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου
– Επίτιμο Μέλος στην Εταιρία Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά
– Επίτιμος Δημότης Πελλάνας (πρώην Δήμος Πελλάνας) και
– Συγγραφέας βιβλίων και μελετών που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα Ελληνικά και ξένα περιοδικά όπως είναι: Το Αρχαιολογικό Δελτίου, Το Τρίτο Μάτι, ΑΕΡΩΠΟΣ, Δαυλός, Sparta in Laconia, CORPUS κ.ά.

Υπήρξε μαθητής του Μεγάλου Αρχαιολόγου Σπύρου Μαρινάτου, όπου μαζί με τον Δάσκαλό του το 1967 έκαναν την μεγαλύτερη, μέχρι τότε, αρχαιολογική ανακάλυψη στην Ελλάδα στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης. Εκεί ήρθε στο φως μια ολόκληρη προϊστορική πόλη της Υστεροκυκλαδικής Α΄ περιόδου (1600 – 1400 π. Χ.), θαμμένη κάτω από τα ηφαιστειακά υλικά. Χάρη σ’ αυτό το ελαφρύ υλικό (τέφρα) τα σπουδαία αυτά οικοδομήματα διατηρήθηκαν επί αιώνες ακέραια και σε άριστη κατάσταση, όπου η δόμηση ήταν πυκνή και διέθετε πολυώροφα κτίρια με πλούσιες τοιχογραφίες, οργανωμένες αποθήκες, βιοτεχνικούς χώρους, άριστη πολεοδομική οργάνωση με δρόμους, πλατείες και είχε ένα πλήρως αναπτυγμένο αποχετευτικό σύστημα, το οποίο περνούσε κάτω από το λιθόστρωτο και συνδεόταν απευθείας με τα σπίτια, όπως συμβαίνει και στις σύγχρονες πόλεις.

Από το έτος 1968 έως και το έτος 1984 η Αρχαιολογική Εταιρία της Αθήνας διενεργεί συστηματική ανασκαφή στην Τανάγρα υπό την διεύθυνση του Δρ. Σπυρόπουλου σε δύο θέσεις, 500 και 800 μ. Ανατολικά του σημερινού χωριού της Τανάγρας, Νοτίως του Στρατιωτικού Αεροδρομίου, σε δύο Νεκροταφεία των μυκηναϊκών χρόνων. Κατά την ανασκαφή ήλθαν στο φως γραπτές λάρνακες και τα άλλα αρχαία της Τανάγρας των μυκηναϊκών χρόνων περίπου 1350 – 1180 π. Χ.
Αργότερα ως Έφορος αρχαιοτήτων στην πόλη της Θήβας ανακαλύπτει κατά την χρονική περίοδο 1971 και 1973 στο χώρο του Αμφείου την μεγαλύτερη βαθμιδωτή πυραμίδα της τρίτης χιλιετίας π. Χ, η οποία έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί σ’ ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία του Ευρωπαϊκού χώρου. Καθώς επίσης και τους τάφους των μυθικών αδερφών Ζήθου και Αμφίωνα, όπου σύμφωνα με τα Ομηρικά Έπη ήταν υιοί του Δία και της Αντιόπης και ήταν εκείνοι που πρώτοι έκτισαν την έδρα και τα τείχη της «εφτάπυλης» Θήβας (Οδύσσεια λ 260 – 289). Θα περίμενε κανείς να επαινεθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ο καθηγητής για τις σπουδαίες αυτές ανακαλύψεις, παραταύτα εκδιώχθηκε βιαίως από τις ανασκαφές και «μετατέθηκε» άρον άρον στη Σπάρτη, όπου και παρέμεινε μέχρι την συνταξιοδότησή του το 2002.

Η έπαυλη του Ηρώδη Αττικού στην Εύα/Λουκού Κυνουρίας είναι το σημαντικότερο μνημείο των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων στον ελληνικό χώρο, όπως καταδεικνύουν η μεγάλη της έκταση και κυρίως ο εξαιρετικός πλούτος των αρχιτεκτονικών λειψάνων και των πολυσχιδών γλυπτών και ψηφιδωτών ευρημάτων της. Το μνημείο ήρθε στο φως έπειτα από είκοσι ένα χρόνια συστηματικής ανασκαφής από τους καθηγητές Δρ. Θεόδωρο Σπυρόπουλο (1980 – 2001) και τον γιό του Δρ. Γεώργιο Σπυρόπουλο (1990 – 2001).
Θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτό το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι που παίζει με τόση επιδεξιότητα το Υπουργείο Πολιτισμού και να αποδοθεί δικαιοσύνη για τις καταστροφές στην αρχαία Πελλάνα. Γιατί όμως κρύβονται; Γιατί δεν μιλάει κανείς; Γιατί τα Μ.Μ.Ε. και ειδικά η δημόσια τηλεόραση Ε.Ρ.Τ. μαζί με τα υπόλοιπα «τουρκοκάναλα» δεν βγάζουν αυτό το μείζον θέμα στην επικαιρότητα;

Οι απαντήσεις είναι απλούστατες και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να αντιληφθεί κανείς πως στην ιδέα και μόνο αν ανατρεπόταν η Ελληνική Ιστορία από τις ανακαλύψεις του κ. Σπυρόπουλου, τότε ολόκληρη η διδακτική ύλη της Ιστορίας θα διαγραφόταν από όλα τα σχολικά βιβλία, αυτομάτως το γεγονός αυτό θα προκαλούσε τριγμούς τόσο στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων όσο και στους κύκλους της Αρχαιολογίας. Επίσης θα τάραζε τα λιμνάζοντα νερά μιας μερίδας «βολεμένων» της συντηρητικής κοινωνίας της πόλης μας γνωστοί κι ως «τζάκια της Σπάρτης», οι οποίοι με το έμμονο οικονομικό συμφέρον ως πρόσχημα δεν θα δίσταζαν να σαμποτάρουν αρχαιολογικούς χώρους, έργα υποδομής, την κατασκευή υπερσύγχρονων αυτοκινητόδρομων ή ακόμα και να παρεμποδίσουν τη δημιουργία μουσείου στην Σπάρτη πλήττοντας έτσι ανεπανόρθωτα τον τουρισμό και την ανάπτυξη της Λακωνίας, για να ικανοποιήσουν το αρρωστημένο τους προσωπικό όφελος.

Γεγονός είναι πως ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος έχει χτυπήσει φλέβα χρυσού και η ανακάλυψή του δεν είναι καθόλου τυχαία. Πρώτη φορά στα χρονικά της Αρχαιολογίας συναντάμε ασύλητο (σφραγισμένο) βαθμιδωτό λαξευτό Βασιλικό Τάφο τέτοιας υψίστης σπουδαιότητας, δηλαδή από την αρχή του διαδρόμου μέχρι την είσοδο της Πύλης κλείνει προς τα μέσα σχηματίζοντας στα τοιχώματα βαθμιδωτή πυραμίδα και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο αποκαλυπτικό βίντεο, ο οποίος εμπεριέχει στο εσωτερικό του κι άλλους δυο καλά φυλαγμένους τάφους (τρείς τάφους μέσα σε ένα μεγάλο). Και ένας Θεός ξέρει τι αμύθητους θησαυρούς και γνώσεις θα κρύβουν μέσα τους, προσθέτοντας επιπλέον άλλα 1.000 χρόνια Ιστορίας στην αρχαία Σπάρτη. Έτσι άλλωστε δεν συνέβη με τον Μανόλη Ανδρόνικο με την ανακάλυψή του για τον τάφο του Φιλίππου;

Είναι προφανές πως το σάπιο «Ελληνικό» καθεστώς που κυβερνάει τη Χώρα μας εδώ και 40 χρόνια ενοχλείται από την παρουσία λαμπρών προσωπικοτήτων και δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να ορθώσει το ανάστημά της εκεί που δικαιωματικά της αξίζει. Δυστυχώς θύματα αυτού του οργανωμένου σχεδίου εξόντωσης, το οποίο τείνει να γίνει παγκόσμιο φαινόμενο είναι η νεολαία μας και τώρα εξαπλώνεται σαν πανώλη και στον πολιτισμό μας. Συνήθως χτυπάει σε δυο μέτωπα πρώτα με το χρήμα στοχεύοντας στην υπερκατανάλωση και στην οκνηρία και μετά στην παιδεία αφανίζοντας γλώσσα και οικογένεια.

Τέλος εμείς οι κάτοικοι της Πελλάνας δεν θα εγκαταλείψουμε έτσι εύκολα τα όπλα, ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι το τέλος και όπως έχει ειπωθεί επανειλημμένως κατά το παρελθόν: «παίρνοντας την γενναία απόφαση παραδίδουμε τις περιουσίες και τα χωράφια μας στα χέρια του κ. Σπυρόπουλου για το καλό της Ιστορίας και του τόπου μας και αν δεν αλλάξει το πολιτικό σκηνικό θα πάρουμε το νόμο στα χέρια μας και σύντομα θα μας βρείτε μπροστά σας».

Βίντεο αποκάλυψη
Ξενάγηση δοκίμων αξιωματικών της Σχολής Υποψηφίων Εφέδρων Αξιωματικών (Υ.Ε.Α.) στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης

ΠΗΓΗ: http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr

Το βυθισμένο Ηράκλειο της Αιγύπτου αποκαλύπτεται

Το θρυλικό λιμάνι βυθίστηκε πριν από 1.200 χρόνια

 

Νέες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή στο θρυλικό λιμάνι του Ηρακλείου στην αρχαία Αίγυπτο βλέπουν το φως της δημοσιότητας 1.200 χρόνια μετά τη βύθισή του.

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους που μίλησαν σε διεθνές συνέδριο που έγινε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, η παράκτια πόλη που ονομαζόταν Ηράκλειον από τους Έλληνες και Θώμις από τους Αιγύπτιους, εξαφανίστηκε στη θάλασσα πριν από 1.200 χρόνια και βρέθηκε κατά τη διάρκεια ανασκαφών στις ακτές της Αιγύπτου το 2001.

Δέκα χρόνια πριν οι δύτες άρχισαν να ανακαλύπτουν τους θησαυρούς της πόλης βοηθώντας τους αρχαιολόγους να δημιουργούν σταδιακά μια εικόνα για το πώς ήταν η ζωή στην πόλη την εποχή των Φαραώ.

Στο αρχαίο λιμάνι έχουν βρεθεί πλέον 64 βυθισμένα πλοία, που χρονολογούνται μεταξύ του 8ου και του 2ου αιώνα π.Χ., πολλά από τα οποία μάλιστα φαίνεται να έχουν σκοπίμως βυθιστεί, δημιουργώντας μεγάλα «νεκροταφεία» πλοίων για άγνωστους μέχρι σήμερα λόγους.

Σημειώνεται πως οι ανασκαφές των αρχαιολόγων στην περιοχή βοήθησαν κατά πολύ την έρευνα και τώρα είναι σε θέση να δημιουργήσουν ένα χάρτη με την ζωή και την καθημερινότητα στο Ηράκλειο.

ΠΗΓΗ: aneksigita-fainomena.blogspot.gr/2013/04/blog-post_118.html

Ανακάλυψαν δύο πλανήτες σαν τη Γη που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε, με τη βοήθεια του αμερικανικού διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ, δύο πλανήτες που βρίσκονται εκτός του δικού μας ηλιακού συστήματος αλλά είναι παρόμοιοι με τη Γη και θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή.”Με βάση αυτά που παρατηρήσαμε, ξέροντας την ακτίνα τους και τη διάρκεια περιστροφής γύρω από το άστρο τους, αυτοί οι δύο εξωπλανήτες είναι οι πιο παραπλήσιοι με τη Γη που έχουν βρεθεί ποτέ”, εξήγησε ο Τζάστιν Κριπ, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο Νοτρ Νταμ και εκ των συγγραφέων της μελέτης που δημοσιεύεται στην αμερικανική επιστημονική επιθεώρηση Science.

Οι δύο πλανήτες, που βαφτίστηκαν “Κέπλερ-62 e” και “Κέπλερ-62 f” ανήκουν σε ένα ηλιακό σύστημα με πέντε πλανήτες. Η ακτίνα τους είναι 1,41 και 1,61 φορές (αντίστοιχα) μεγαλύτερη από εκείνη της Γης. Βρίσκονται επίσης σε τέτοια απόσταση από τον ήλιο τους, τον Κέπλερ-62, που καθιστά τη θερμοκρασία τους ούτε πολύ υψηλή ούτε πολύ χαμηλή. Θα μπορούσαν κατά συνέπεια να έχουν νερό σε υγρή μορφή.

Λόγω του μεγέθους τους οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ενδέχεται να είναι βραχώδεις όπως η Γη ή να αποτελούνται από πάγο.

Οι αστρονόμοι εντόπισαν τους δύο εξωπλανήτες όταν ο Κριπ παρατήρησε μια σκιά στο άστρο Κέπλερ-62 πριν από περίπου ένα χρόνο.

Στα τέλη του 2011 η αμερικανική διαστημική υπηρεσία Nasa επιβεβαίωσε ότι ανακαλύφθηκε ο πρώτος εξωπλανήτης, ο Κέπλερ 22b, που θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή γιατί βρίσκεται στην “κατοικήσιμη” ζώνη του ηλιακού συστήματος Κέπλερ-22 που απέχει περίπου 600 έτη φωτός από τη Γη. Ωστόσο, λόγω του μεγάλου μεγέθους του (η ακτίνα του είναι 2,4 φορές εκείνη της Γης) δεν είναι σίγουροι για τη σύνθεσή του.

Το τηλεσκόπιο Κέπλερ που παρατηρεί περισσότερα από 100.000 άστρα παρόμοια με τον Ήλιο στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας έχει εντοπίσει μέχρι σήμερα περισσότερους από 60 εξωπλανήτες.

Πηγή: http://gr.news.yahoo.com/ανακάλυψαν-δύο-πλανήτες-σαν-τη-γη-που-θα-194009683.html

Αρχαιόπολη στο Τρίγωνο των Βερμούδων!

Στο βυθό του ωκεανού στην περιοχή του Τριγώνου των Βερμούδων μια ομάδα Καναδών επιστημόνων εντόπισε πρόσφατα μια χαμένη πόλη. Κοντά στις ακτές της Κούβας, ένα υποβρύχιο ρομπότ κατέγραψε ερείπια κτιρίων, τέσσερις γιγάντιες πυραμίδες και κάτι που μοιάζει με άγαλμα Σφίγγας. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα βυθισμένα κτίσματα ανήκουν στην προκλασική περίοδο της ιστορίας της Καραϊβικής και της Κεντρικής Αμερικής και η αρχαία πόλη θα μπορούσε να κατοικείται από εκπροσώπους πολιτισμού,όμοιου με τους κατοίκους της Τεοτιχουακάν (εγκαταλειμμένη πόλη, που βρίσκεται σε απόσταση 50 χλμ. από την Πόλη του Μεξικού και έχει ηλικία περίπου 2000 ετών).

Η πόλη βρίσκεται 183 μέτρα κάτω από τον ωκεανό και η ομάδα των ερευνητών με επικεφαλής τους Weinzweig και Zalitzki είναι πεπεισμένοι ότι είναι η Ατλαντίδα – η χαμένη πόλη για πάνω από 10.000 χρόνια. Τον περασμένο Ιούλιο, Αμερικανοί και Γάλλοι εξερευνητές έκαναν στο βυθό της θάλασσας της Καραϊβικής μια άλλη μνημειώδη ανακάλυψη: Μία μερικώς διαφανή, κρυστάλλινη πυραμίδα, πιθανότατα μεγαλύτερη από την πυραμίδα του Χέοπα, στο Κάιρο. Μέχρι τώρα, όμως , δεν έχει εξακριβωθεί η ηλικία και η «καταγωγή» του μυστηριώδους αυτού κτίσματος.

Πηγές: StrangeFiles.net, Paranormal.gr

__________________________________________________________________

XGRT.gr Παρακάτω θα σας παραθέτουμε συνεχώς ότι νεότερο υπάρχει για την υπόθεση αυτή κατόπιν ευρύτερης έρευνας μας!

September 29, 2012 – Πυραμίδες κάτω από τα νερά της Κούβας ανακαλύφθηκαν από δυο επιστήμονες τον Paul Weinzweig και την Pauline Zalitzki. Βρήκαν ερείπια αρχαίων κτισμάτων για περίπου ένα μίλι κάτω από τη θάλασσα θεωρώντας πως πρόκειται για την μυθική Ατλαντίδα. Η Paulina δεν βρήκε πουθενά αλλού στην Κούβα αρχαίες περιγραφές και σύμβολα που να είναι πανομοιότυπες με εκείνες για τις δομές των προκυμαίων-κατασκευών.

Οι δύο επιστήμονες χρησιμοποίησαν υποβρύχια ώστε ναβρεθούν οι τεράστιες δομές των πυραμίδων (που θυμίζει της Γκίζας στην Αίγυπτο), χτισμένο από πέτρες που ζυγίζουν εκατοντάδες τόνους.

Βρήκαν Σφίγκες, πέτρες οργανωμένες όπως του Στόουνχεντζ και μια γραπτή γλώσσα χαραγμένη στις πέτρες.

Γιατί δεν είχε ανακαλυφθεί πριν;

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακάλυψε την υποτιθέμενη θέση κατά τη διάρκεια της πυραυλικής κρίσης της Κούβας στη δεκαετία του εξήντα, Πυρηνικά υποβρύχια περιπολούσαν στον Κόλπο (σε βαθιά θάλασσα) μέχρι που συνάντησαν τις δομές των πυραμίδων. Αμέσως, “έκλεισαν” το χώρο και πήραν τον έλεγχο αυτού και των αντικειμένων, ώστε να μην έρθει στα χέρια των Ρώσων.

Ένας καταγγέλλων από τον στρατό, που χρησιμοποιείτο για να εξυπηρετεί στον Κόλπο Montego είπε ότι εξακολουθεί να εργάζονται στην περιοχή και να ανακτούν τα αντικείμενα και τα όργανα (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που εξακολουθούν να εργάζονται) από τη δεκαετία του ’60.

Αυτή η περιοχή στην Κούβα δεν θα μπορούσε να είναι πάνω από τη θάλασσα λιγότερο πριν από 10.000 χρόνια…

Μια πολύ καλά διατηρημένη περιοχή. Η εικασία μας είναι ότι, αν η περιοχή της “πλατφόρμας” των Αζορών ήταν καλύτερα διερευνημένη, θα μπορούσαμε να δούμε πολλά περισσότερα. Υπάρχει μια ανεπιβεβαίωτη έκθεση της δομής της πόλης, όπως αυτή των 250 χλμ. νότια των Αζορών σύμφωνα με τον Berlitz.

Περιγραφή 1ου βίντεο:

Περίπου πριν από επτά χρόνια η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου και σε όλο το δίκτυο. Το National Geographic δημοσίευσε ένα άρθρο στην ιστοσελίδα του και είχε σχέδια καλύπτοντας όλη την ιστορία και με περαιτέρω έρευνα. Το 2005 αποχώρησε από τη συμφωνία. Μερικοί λένε ότι είχε να κάνει με την σχέση Κούβα / ΗΠΑ και άλλοι πιστεύουν ότι πηγαίνει “βαθύτερα” το θέμα. Η Paulina λέει ότι χρειάζεται $ 2,000,000.00 για να πάει πίσω και εισχωρήσει με τρυπάνι μέσα από τις πυραμίδες ώστε να δούμε τι υπάρχει μέσα. Θέλει να ανακτήσει αντικείμενα. Έχει τώρα κινηθεί πάνω σε άλλα έργα κοντά στο Μεξικό γιατί πρέπει να κάνει για τα προς το ζην.

Περιγραφή 2ου βίντεο:

Παρά τον κάποιο βαθμό δημοσιότητας, τα “εξωφρενικά” ευρήματα δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί στοκοινό. Σε αυτό το δεύτερο μέρος θα δείτε την πυραμίδα του Zelitskys, από υποβρύχια θέα, σε σύγκριση με την Πυραμίδα της Dashur. Θα δείτε επίσης το link για να δείτε δύο σύντομα βίντεο για τους μονόλιθους ή πυραμίδες.

Ελεύθερη μετάφραση από τον ιστότοπο (Πηγή:) Disclose.tv

Σύντομα περισσότερα…

Ανακάλυψη της κιβωτού του Νώε – Κρυφή Αλήθεια

Το πρόγραμμα αυτό παρουσιάζει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι εξερευνητές έχουν βρει την τελευταία κατοικία του πλοίου που μπορεί να είναι κιβωτός του Νώε, όπως περιγράφεται στη Βίβλο και το βιβλίο της Γένεσης. Περιλαμβάνει φωτογραφίες, βίντεο, φυσικά στοιχεία και συνεντεύξεις με τους ερευνητές, καθώς και τις πιο γνωστές αρχές «Κιβωτός του Νώε» στον κόσμο σήμερα.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν ελληνική υπότιτλοι

Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να ενεργοποιήσετε από τις επιλογές τους αγγλικούς υποτίτλους και έπειτα να τους κάνετε μετάφραση στα ελληνικά.

Βέβαια η μετάφραση δεν είναι όπως καταλαβαίνετε τέλεια αλλά όποιος δεν ξερει αγγλικά θα βγάλει κάποιο νόημα.

ΠΗΓΗ: aneksigita-fainomena.blogspot.gr

Το ναυάγιο των Αντικυθήρων μπορεί να κρύβει και άλλα μυστικά

Το περίφημο ναυάγιο στα Αντικύθηρα, στο οποίο ανακαλύφθηκε ο διάσημος πλέον υπολογιστής των Αντικυθήρων, μπορεί να κρύβει και άλλους μηχανισμούς παρόμοιους με τον περίτεχνο αστρικό υπολογιστή. Ομάδα αρχαιολόγων δήλωσε ότι το καράβι είναι διπλάσιο σε μέγεθος απ’ ότι υπολογιζόταν και ότι περιέχει πολλά άλλα αντικείμενα τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε νέες ανακαλύψεις

Ο αρχαιολόγος Brendan Foley του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole θα αναφέρει τα ευρήματα της μέχρι τώρα έρευνας στη συνάντηση του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής την Παρασκευή.

“Το πλοίο ήταν τεράστιο για τα δεδομένα της εποχής”, λέει ο Foley. “Οι δύτες του προηγούμενου αιώνα δεν είχαν τα μέσα για να διεξάγουν τόσο λεπτομερής έρευνα όπως εμείς τώρα. Σοκαριστήκαμε όταν καταλάβαμε πόσο μεγάλο είναι το ναυάγιο”.

Η αρχαιολογική έρευνα που ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο, δείχνει ότι το καράβι ήταν μεγαλύτερο από 49 μέτρα, διπλάσιο από όσο είχε παλαιότερα υπολογισθεί. Αυτό συνέβει γιατί η πρύμνη του ήταν πολύ βαθιά στο έδαφος για να μπορέσουν οι πρώτοι δύτες να υπολογίσουν με ακρίβεια το μήκος του καραβιού.

“Η νέα έρευνα δείχνει ότι το καράβι βυθίστηκε απρόσμενα, πιθανότατα όταν, εξαιτίας μιας καταιγίδας, προσέκρουσε σε ύφαλο”, δήλωσε ο Έλληνας αρχαιολόγος και έφορος εναλίων αρχαιοτήτων, Θεοτόκης Θεοδούλου.

Όσον αφορά το σκοπό του ταξιδιού του καραβιού, υπάρχουν διάφορες θεωρίες, όπως ότι πρόκειται για καράβι με λάφυρα από στρατιωτικές επιχειρήσεις Ρωμαίων στρατηγών ή απλά μετέφερε πολυτελή αντικείμενα για τις νεόχτιστες βίλλες της Ρωμαϊκής ελίτ.

Η τελευταία αρχαιολογική έρευνα είχε διεξαχθεί το 1976 από τον διάσημο εξερευνητή Jacque Cousteau. “Δεν είχαν την τεχνολογία που σήμερα έχουμε εμείς για την πραγματοποίηση μιας λεπτομερής έρευνας”, είπε ο κ. Θεοδούλου.

Πέρα από αμφορείς, κομμάτια από αγγεία και πλακίδια, o Foley υποστηρίζει ότι φαίνεται πως στο ναυάγιο υπάρχουν δεκάδες απολιθωμένα αντικείμενα που μοιάζουν με μεγάλες πέτρες πάνω στους αμφορείς και που θυμίζουν πολύ τον Υπολογιστή των Αντικυθήρων πριν την αποκατάστασή του και όπως είχε αρχικά ανακαλυφθεί. ” Είναι πιθανό τα αντικείμενα αυτά να είναι απλά συλλογή από χάλκινα καρφιά, αλλά δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι μέχρι να τα συλλέξουμε και να τα μελετήσουμε”, δήλωσε ο Foley.

H έρευνα, της οποίας ηγείται η Προϊσταμένη της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων κα Αγγελική Σίμωση, θα συνεχιστεί για ακόμα δύο χρόνια. Η διεθνής ομάδα θα ερευνήσει και άλλες δύο τοποθεσίες ενδιαφέροντος.

Πηγή

ΠΗΓΗ: http://tothermometro.blogspot.gr/2013/01/blog-post_6606.html

Από: http://www.xgrt.gr/index.php/menuarcheology/191-the-antikythera-shipwreck-may-be-hiding-other-secrets

Όλα αφημένα στη τύχη τους…

Ημερομηνία: 03/07/2012

Καταχωριτής: Aragorn

Πηγή: http://coinsmania.gr/cms/viewtopic.php?f=86&t=7403&sid=9b3c94a8bdfe93315c991d50abdd5cc4

Χρυσοθήρες καταστρέφουν σημαντικά βραχογραφήματα που τα θεωρούν σημάδια
Της Γιωτας Μυρτσιωτη

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Η οικονομική ανέχεια εντείνει το κυνήγι θησαυρού σε πεδιάδες και βουνά. Λαθρανασκαφείς σκάβουν παντού, αφήνοντας πίσω τους ανυπολόγιστες καταστροφές σε αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία της φύσης. Αυξήθηκαν τον τελευταίο χρόνο τα κρούσματα ειδικά στη Μακεδονία, όπου ανεξερεύνητοι αρχαιολογικοί χώροι δίνουν ώς σήμερα πολύτιμα ευρήματα.

Φλέβες χρυσού αναζητούν το τελευταίο διάστημα λαθρανασκαφείς και στο Παγγαίο, όπου σύμφωνα με καταγγελίες, σκάβουν ανεξέλεγκτα, καταστρέφοντας προϊστορικές βραχογραφίες με παραστάσεις που χρονολογούνται από την όψιμη Εποχή του Χαλκού (3η χιλιετία π.Χ.) ώς τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Περιπατητές του βουνού έχουν εντοπίσει τουλάχιστον δεκαπέντε λάκκους βάθους έως 2 μ., σε μια ακτίνα 3-4 χλμ. «Ο κρατήρας κάθε ανασκαφής έχει διάμετρο μέχρι και 5 μ.! Σαν να είχε πέσει μετεωρίτης!», περιγράφει στην «Κ» ο εκδότης της ηλεκτρονικής πλέον εφημερίδας «Χρονόμετρο» Θόδωρος Σπανέλης, που έχει περπατήσει στην περιοχή και το δημοσίευμά του προκάλεσε το ενδιαφέρον αρχαιολόγων της αρμόδιας υπηρεσίας.

Οι λαθρανασκαφές, υποστηρίζει, αποτελούν μάστιγα στην ελληνική επαρχία. Οι χρυσοθήρες βγαίνουν στα βουνά, εντοπίζουν χώρους αρχαιολογικού κυρίως ενδιαφέροντος ή άλλα σημεία στα κατά τον Ηρόδοτο χρυσωρυχεία του Παγγαίου κι όπου «χτυπήσει» το ειδικό μηχάνημα ανίχνευσης μετάλλων επιφέρουν την καταστροφή. Οι πρώτες εκτιμήσεις από τους φρεσκοσκαμμένους λάκκους περιμετρικά της κορυφογραμμής, στον λόφο Ακροβουνίου, δείχνουν ότι οι λαθρανασκαφείς χρησιμοποίησαν μεγάλα σκαπτικά μηχανήματα για να σπάσουν ολόκληρους βράχους. Τοξότες με βέλη, ακόντια, μορφές από το ζωικό βασίλειο και τον ζωδιακό κύκλο που για τους αρχαίους ήταν παραστάσεις λατρείας, από τους σύγχρονους λαθρανασκαφείς εκλαμβάνονται ως σημάδια κρυμμένων θησαυρών.

Σε πολλές περιπτώσεις καταστρέφουν τα βραχογραφήματα σβήνοντας τα ίχνη για επόμενους χρυσοθήρες. Η καταστροφή που συντελείται είναι μεγάλη καθώς τα «ακιδογραφήματα» ή βραχογραφίες του Παγγαίου, αν και εντοπίστηκαν τη δεκαετία του ’60 από τον καθηγητή Ν. Μουτσόπουλο και ακολούθησε σχετική βιβλιογραφία (Λάζαρος Χατζηλαζαρίδης, καθηγητής γεωλογίας ΑΠΘ), μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία συστηματική καταγραφή και μελέτη από εξειδικευμένους επιστήμονες.

Η περιοχή με τα σκάμματα της λαθρανασκαφής βρίσκεται κοντά στον αρχαιολογικό χώρο όπου το 1988-89 αποκαλύφθηκε το ιερό του ήρωα Αυλωνίτη. Αυτοψία στον χώρο πρόκειται να κάνει η αρχαιολόγος της 12ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Καβάλας κ. Σοφία Δουκατά. «Οι λαθρανασκαφές είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο σε όλα τα βουνά της περιοχής (Ζυγό, Σύμβολο, Φαλακρό κ.ά.), ωστόσο το τελευταίο διάστημα έχουν αναδειχτεί σε σπορ», αναφέρει.

Το δύσβατο της περιοχής, εξηγεί, δυσκολεύει το έργο της αυτοψίας. Η έρευνα σε μια ακτίνα 12 χλμ. όπου υπάρχουν 102 αρχαιολογικές διαχρονικές θέσεις, αν και στο μεγαλύτερο μέρος έχουν ανασκαφεί, πρέπει να γίνει περπατώντας. Για την αρχαιολογική υπηρεσία δεν είναι μια απλή υπόθεση. Δύο υπάλληλοι για τρεις νομούς (Καβάλας, Σερρών, Δράμας και Θάσου) τι να πρωτοκάνουν;

Πηγή: news.kathimerini.gr, 16.06.2012

ΠΗΓΗ: http://www.paranormap.net/article/5089

Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι ή στα πόδια μας;

Συντάκτης: Λευτέρης Ρήγας, Δημοσίευση: 29/05/2012

  Τη θεωρία του Αϊνστάιν περί σχετικότητας του χρόνου, κατάφεραν να αποδείξουν επιστήμονες στις ΗΠΑ.

Με τη χρήση δύο υπερσύγχρονων “ρολογιών κβαντικής λογικής”, όπως ονομάζονται, απέδειξαν ότι πράγματι ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι του ανθρώπου σε σχέση με τα πόδια του!

Τι λέει η θεωρία του Αϊνστάιν!

Υπεραπλουστεύοντας την θεωρία του Αϊνστάιν – για να γίνει κατανοητή από όλους- ας φανταστούμε ότι έχουμε δύο ρολόγια: το ένα είναι στο πάτωμα και το άλλο στην κορυφή μιας σκάλας.

Αυτό που έδειξαν οι επιστήμονες είναι ότι  ο χρόνος ΔΕΝ κυλάει με την ίδια ταχύτητα στα δύο ρολόγια! Συγκεκριμένα κυλάει πιο αργά στο ρολόι που βρίσκεται στο πάτωμα, σε σχέση με εκείνο  που βρίσκεται πάνω στη σκάλα. Αυτό συμβαίνει γιατί το ρολόι που βρίσκεται χαμηλά επηρεάζεται οριακά περισσότερο από την βαρύτητα!

Όσοι ζουν σε ψηλούς ορόφους, γερνούν γρηγορότερα!

Για να αποδείξουν τη θεωρία του Αϊνστάιν οι ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας (www.nist.gov) των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον C.W. Chou, χρησιμοποίησαν δύο δύο υπερσύγχρονα ατομικά οπτικά ρολόγια ύψιστης ακρίβειας, “ρολόγια κβαντικής λογικής” τα οποία υπολογίζεται ότι “χάνουν” μόλις ένα δευτερόλεπτο ανά 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή όσο περίπου υπάρχει η ζωή η Γη.

Τα τοποθέτησαν σε υψομετρική διαφορά μόλις 33 εκατοστών το ένα από το άλλο και στη συνέχεια έδειξαν ότι, αν κάποιος ζήσει επί 79 χρόνια σε υψόμετρο 33 εκατοστών ψηλότερο από κάποιον άλλο, θα γεράσει περίπου 90 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου περισσότερο!

Ο Αϊνστάιν με τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας, είχε εκφράσει την πεποίθηση ότι ο χρόνος δεν κινείται με την ίδια ταχύτητα για όλους και παντού στο σύμπαν αλλά είναι κάτι σχετικό που εξαρτάται από ειδικές συνθήκες.

Η σχετικότητα του χρόνου έχει αποδειχτεί εδώ και χρόνια ότι ισχύει για μεγαλύτερα υψόμετρα και μεγάλες ταχύτητες κίνησης. Είναι η πρώτη φορά που επιβεβαιώνεται για μικρές και ασήμαντες υψομετρικές διαφορές πάνω στη Γη -και μάλιστα μικρότερες του ενός μέτρου- και ταυτόχρονα για μικρές ταχύτητες κάτω των δέκα μέτρων ανά δευτερόλεπτο.

Δεν είναι δηλαδή υπερβολή να πούμε ότι άλλος χρόνος ισχύει στα κεφάλι μας και άλλος στα πόδια μας! Κατ’ επέκταση, οι άνθρωποι που ζουν σε ψηλούς ορόφους, γερνάνε γρηγορότερα από εκείνους που ζουν στα ισόγεια!

ΠΗΓΗ: Pyles.tv

“Καρική”, η γλώσσα των αρχαίων κατοίκων της Μεσογείου!

Συντάκτης: Μαρία Ραγκούση, Δημοσίευση: 12/05/2012

 Αφορμή για την μελέτη της καρικής γλώσσας –μιας σπάνιας και εν πολλοίς ελάχιστα μελετημένης γλώσσας των αρχαίων κατοίκων της Μεσογείου αποτέλεσαν δυο ασυνήθιστα κεραμικά σπαράγματα (θραυσματα αγγείων του 6ου π.χ αιώνα) που εντοπίστηκαν στη διάρκεια ανασκαφών των τελευταίων ετών στο Καραμπουρνάκι της Θεσσαλονίκης .

Τα εξαιρετικά περιορισμένα οικονομικά μέσα που είχαν στη διάθεση τους οι ανασκαφείς στο Καραμπουρνάκι της Θεσσαλονίκης έγιναν η αφορμή για την ουσιαστική διακοπή της ανασκαφής αλλά και την παράλληλη μελέτη δυο παλαιότερων (του 1997) και εξαιρετικά σπάνιων για τον ελληνικό χώρο ευρήματων (κεραμικά σπαράγματα με εγχάρακτες επιγραφές) που χρονολογούνται στα αρχαϊκά χρόνια και φέρουν επιγραφές σε καρικό αλφάβητο.

 «Για την ανάγνωσή τους συνεργαστήκαμε με καθηγητή Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης Ignasi-Xavier Adiego, έναν από τους πλέον ειδικούς μελετητές της καρικής γλώσσας. Ο καθηγητής Adiego διάβασε στην πρώτη επιγραφή τρία τυπικά καρικά κύρια ονόματα (Υσωλ δηλαδή Ύσσωλλος, Υλιατ δηλαδή Υλίατος/Ολίατος, και την κατάληξη -υδιγος).

 Η αναγνώριση πολλών μεμονωμένων γραμμάτων ως αριθμητικών συμβόλων ενισχύει το ενδεχόμενο να έχουμε και στις δύο περιπτώσεις εμπορικές καταγραφές ή κάποιου είδους υπολογισμούς» λεει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επικεφαλής της ανασκαφικής ομάδας στο Καραμπουρνάκι και καιθηγητής της κλασσικής αρχαιολογίας στο ΑΠΘ Μιχάλης Τιβέριος, συμπληρώνοντας πως «οι Κάρες είχαν από παλιά στενές σχέσεις με τους γείτονές τους Ίωνες και μαζί επιδόθηκαν σε διάφορες δραστηριότητες και είχαν κοινά εμπορικά ενδιαφέροντα, σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές». «Στο Θερμαϊκό κόλπο πρέπει να τους έφεραν, λοιπόν, οι Ίωνες, αφού κατά τους αρχαϊκούς χρόνους η παρουσία των Ιώνων στο λιμάνι της αρχαίας Θέρμης ήταν ιδιαίτερα έντονη, όπως μας βεβαιώνουν τα σχετικά ευρήματα», συμπληρώνει ο κ. Τιβέριος.

Η αρχαία Καρία

Η καρική είναι μια από τις γλώσσες του αιγιακού χώρου που παραμένουν ακόμα άγνωστες.
Η Καρία, στους ιστορικούς χρόνους καταλάμβανε τη ΝΔ γωνία τη Μ.Ασίας από το ύψος περίπου της Σάμου ως και αυτό της Ρόδου. Είναι μάλιστα πιθανόν οι Κάρες, να κατοικούσαν τον αιγιακό χώρο προτού κατεβούν τα πρώτα ελληνικά φύλα.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, που καταγόταν από τα μέρη αυτά, οι Κάρες ήταν αρχικα εγκατεστημένοι στα νησιά του Αιγαίου, οι Ελληνες τους έδιωξαν (xgrt: ?) και τους υποχρέωσαν να περιορισθούν στη νότια Μ. Ασία όπου και τελικά συνυπήρξαν ειρηνικά για τα επόμενα χρόνια. Θεωρούνταν δυνατοί πολεμιστές και κάποιοι απ’ αυτούς κλήθηκαν από τους Φαραώ της Αιγύπτου ως μισθοφόροι.
Από την εφημερίδα Το ΒΗΜΑ

ΠΗΓΗ: Pyles.tv

 

Θεαματικές φωτογραφίες από τον πλανήτη Άρη και τα πρώτα οριστικά στοιχεία για ύπαρξη αρχαίας λίμνης στην επιφάνεια του πλανήτη!

Posted by Ο.Ε.Α.Φ.

Το πανεπιστήμιο του Κολοράντο έχει ανακαλύψει τα πρώτα οριστικά στοιχεία ύπαρξης ακτών στον Άρη και μια ένδειξη μιας βαθιάς, αρχαίας λίμνης επιβεβαιώνοντας τις επιπτώσεις στην ανακάλυψη της ύπαρξης της “προηγούμενης” ζωής στον κόκκινο πλανήτη.
Η λίμνη υπολογίζεται να είναι περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια χρονών και εμφανίζεται να καλύπτει τουλάχιστον 80 τετραγωνικά μίλια και βάθος 1.500 πόδια.
Τα στοιχεία ακτών, που βρέθηκαν κατά μήκος ενός ανοιχτού δέλτα, περιλαμβάνουν μια σειρά εναλλασσόμενων κορυφογραμμών και γουρνών.

http://www.colorado.edu/news/r/7e9c22ec0cd6dabc007bb14ed2e29f16.html
http://hirise.lpl.arizona.edu/
http://www.colorado.edu/ucomm/

Bρήκαν ανθρώπινο κρανίο ανάμεσα στα σκουπίδια

Ανάστατη είναι η κοινωνία της Βέροιας έπιτα από τη μακάβρια ανακάλυψη των υπαλλήλων  καθαριότητας του δήμου Βέροιας  κατά τη διάρκεια της αποκομιδής  των απορριμμάτων .

Την ώρα  λοιπόν που έκαναν τη δουλειά τους φορτώνοντας τα απορρίμματα, έντρομοι είδαν ένα κρανίο να κυλάει στο έδαφος.

Αμέσως ειδοποιήσαν την αστυνομία, η οποία έσπευσε στο σημείο εξέτασε το εύρημα και διαπίστωσε  ότι έλειπε η κάτω γνάθος .

Το ανθρώπινο μέλος στάλθηκε στα εργαστήρια για ιατροδικαστική εξέταση, ενώ οι αρχές διεξάγουν  έρευνες στα απορρίμματα για να ανακαλύψουν  και άλλα τμήματα του σκελετού.

ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/

Η μυστηριώδης υπόγεια Ευρώπη

Ένα ολόκληρο δίκτυο από υπόγειες σήραγγες και σπηλιές κρύβεται κάτω από τις πόλεις και τα δάση της Ευρώπης.

Πρόκειται για τεχνητές σήραγγες, ο χρόνος κατασκευής των οποίων υπολογίζεται περίπου τον 10ο με 13ο αιώνα. Από αυτές έχει εξερευνηθεί μόνο ένα μικρό ποσοστό.

Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα απαντήσει στο γιατί δημιουργήθηκε αυτό το υπόγειο δίκτυο, καθώς η άποψη ότι χρησιμοποιούνταν για επικοινωνία μεταξύ των φέουδων έχει απορριφθεί επειδή οι περισσότερες σήραγγες καταλήγουν σε αδιέξοδο.

Στη Γερμανία και την Αυστρία έχουν εξερευνηθεί περισσότερα από 1000 τέτοια τούνελ, αριθμός που αποτελεί μόλις το 10% των υπαρχόντων, όπως υπολογίζουν οι αρχαιολόγοι.

Το μέγεθός τους ποικίλει. Κάποιες σήραγγες έχουν μήκος 25 μέτρα, ενώ άλλες ξεπερνούν τα 100 μέτρα. Σε μερικά μέρη έχουν βρεθεί και πόρτες με σύρτες.

Οι υπόγειοι αυτοί χώροι ίσως αποτέλεσαν καταφύγια από πολέμους και επιδρομές ληστών ή ακόμα και τόπους λατρείας παγανιστών, όταν ο χριστιανισμός επικράτησε στην Ευρώπη.

ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/

Λύθηκε το μυστήριο ανακύκλωσης της αστερόσκονης

Οι κόκκοι της είναι μεγαλύτεροι από ό,τι έδειχναν μέχρι σήμερα τα υπολογιστικά μοντέλα Το μυστήριο σχετικά με το πώς ανακυκλώνεται η αστερόσκονη παρέχοντας έτσι τα υλικά για τη δημιουργία νέων πλανητών, έλυσαν οι επιστήμονες

Λονδίνο

Ένα διαχρονικό μυστήριο σχετικά με το πώς τα άστρα που πεθαίνουν ξερνούν τα… δομικά υλικά δημιουργίας των μελλοντικών πλανητών, βρήκε τελικώς τη λύση του. Αυτό αναφέρουν ερευνητές αυστραλιανών και ευρωπαϊκών πανεπιστημίων με επικεφαλής ειδικούς του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ μέσω δημοσίευσής τους στην επιθεώρηση Nature .

Παρότι είναι γνωστό πως άστρα όπως ο Ηλιος εκτοξεύουν το μεγαλύτερο μέρος των υλικών που αποτελούν τη μάζα τους στην τελευταία φάση της ζωής τους, παρέμενε ασαφές πώς ακριβώς διασκορπίζεται αυτή η αστερόσκονη.

 Πολωμένες απεικονίσεις του κόκκινου γίγαντα W Hydrae στις οποίες φαίνεται το κεντρικό άστρο καθώς και μια σφαίρα σκόνης που το περιβάλλει Credit: Β. Νorris

Κόκκοι με διάμετρο ενός εκατομμυριοστού του μέτρου

Οι ερευνητές εντόπισαν κόκκους σκόνης με διάμετρο σχεδόν ενός εκατομμυριοστού του μέτρου – το μέγεθος αυτό είναι αρκετό ώστε να εκτοξευθεί η σκόνη με βοηθό το φως του άστρου που πεθαίνει.

Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους οι επιστήμονες μελέτησαν τρεις κόκκινους γίγαντες – πρόκειται για άστρα που ήταν κάποτε όπως είναι σήμερα ο δικός μας ήλιος αλλά τα οποία έχουν εξαντλήσει τα αποθέματα υδρογόνου τους και έχουν λάβει γιγάντιες διαστάσεις.

Κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας που αποτελεί μια ακραία περίπτωση του είδους των ηλιακών ανέμων που βιώνει και ο ήλιος μας, αυτά τα άστρα εκτοξεύουν το μεγαλύτερο μέρος της μάζας τους σε μορφή αερίων και κόκκων μεταλλικών στοιχείων καθώς μετατρέπονται σε λευκούς νάνους.

Όπως εξήγησε ο επικεφαλής της μελέτης Μπάρναμπι Νόρις στο βρετανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο BBC τα άστρα αποτελούν τους μεγάλους ανακυκλωτές των γαλαξιών καθώς το υλικό που εκλύουν αποτελεί τη βάση για τη δημιουργία της νέας γενιάς άστρων και πλανητών .

Ανάλυση με υπολογιστικά μοντέλα

Αυτό που προκαλούσε σύγχυση στους αστρονόμους ως σήμερα ήταν το πώς ακριβώς εκλύεται αυτό το υλικό. Τα μέχρι σήμερα υπολογιστικά μοντέλα μαρτυρούσαν ότι τα σωματίδια που εκτοξεύονται από τα άστρα πρέπει να είναι τόσο μικρά ώστε απλώς να απορροφούν το φως που υπάρχει γύρω τους και να θερμαίνονται σημαντικά.

Προσπαθώντας να ρίξουν μια καλή ματιά στη σκόνη που περιέβαλλε τους τρεις κόκκινους γίγαντες ο κύριος Νόρις και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο VLT (Very Large Telescope) που βρίσκεται στη Χιλή εφαρμόζοντας μια τεχνική που ονομάζεται πολωσιμετρική συμβολομετρία.

Το φως που εκπέμπουν τα τρία άστρα, όπως και αυτό του ήλιου μας, δεν είναι πολωμένο – τα κύματά του έχουν τυχαία κατεύθυνση. Όταν όμως το φως πέφτει στη σκόνη που περιβάλλει τα άστρα αντανακλάται συνήθως προς τη Γη – αποκτά δηλαδή συγκεκριμένη κατεύθυνση και γίνεται πολωμένο.

Η ερευνητική ομάδα μπλόκαρε ένα μέρος του φωτός του VLT ώστε να πάρει εικόνες των τριών άστρων σε διαφορετικές πολώσεις και τις ανέλυσε συγκρίνοντάς τες μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες μπόρεσαν να ξεχωρίσουν μακρινά αντικείμενα τα οποία απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους στον ουρανό. Είναι σαν κάποιος να βρίσκεται στο Σίδνεϊ και να μπορεί όχι μόνο να δει μια κούπα καφέ που βρίσκεται επάνω σε ένα γραφείο στη Μελβούρνη αλλά να μετρήσει και το μέγεθός της εξήγησε ο κύριος Νόρις.

Αναθεώρηση των προηγούμενων μοντέλων

Ετσι τελικώς οι επιστήμονες είδαν ότι η σφαίρα της σκόνης γύρω από τους κόκκινους νάνους ήταν μικρότερη από αυτή που ανέφεραν τα περισσότερα μοντέλα.

Με δεδομένο ότι οι κόκκοι της σκόνης διαχέουν το φως διαφορετικά ανάλογα με το χρώμα του φωτός που εκπέμπεται σε αυτές, η ερευνητική ομάδα ήταν σε θέση να αναλύσει τα στοιχεία και να προσδιορίσει ένα μέσο μέγεθος των κόκκων: όπως προέκυψε, η διάμετρός του καθενός δεν ήταν πολύ μεγαλύτερη από μισό εκατομμυριοστό του μέτρου.

Το μέγεθος αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που πίστευαν ως σήμερα οι ειδικοί. Είναι μάλιστα τόσο μεγάλο ώστε να λύσει το μυστήριο σχετικά με το πώς εκτοξεύεται η σκόνη. Οι κόκκοι της σκόνης μοιάζουν με μικρά ιστιοφόρα που ακολουθούν τον άνεμο, ή για την ακρίβεια στην περίπτωσή μας το φως που εκπέμπουν τα άστρα σημείωσε ο επικεφαλής της μελέτης και κατέληξε λέγοντας ότι ο μηχανισμός μέσω του οποίου τα υλικά εκτοξεύονται από αυτά τα άστρα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της αστρονομίας και η απάντηση σε αυτό θα αλλάξει την κατανόησή μας σχετικά με το πώς τα βαρέα στοιχεία διασπείρονται στον γαλαξία. Η μελέτη μας είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι αυτού του παζλ .

ΠΗΓΗ: http://www.axortagos.gr/lithike-mistirio-anakiklosis-tis-asteroskonis.html

Πίσω στο Σπίτι με μια ..Αυτόνομη Κρήτη

Αγαπητοί αναγνώστες,

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό μου σχετικά με μια “προφητική” ατάκα προπαγάνδας που άκουσα στην τηλεοπτική σειρά του MEGA “Πίσω στο Σπίτι”.

Στο επεισόδιο της 2 Απριλίου 2012, στο 27:00 η ηθοποιός λέει με “περιφάνεια” πως είναι κρητικιά και πως η Κρήτη είναι Αυτόνομο Κράτος…

Πάντα πίστευα πως οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν είναι μόνο Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.. αλλά είναι και τα πιο άμεσα ίσως “Μέσα Μαζικής Προώθησης Υποσυνείδητων Μηνυμάτων”, μόνο που έχουν ξεπεράσει τα όρια (όρια προφανώς δεν υπάρχουν στο χώρο των media… μεγάλη ιστορία…)

Είναι προφανές πως “κάποιοι” θέλουν να διαμελήσουν την Ελλάδα σε διάφορα “κράτη” για ευνόητους λόγους… πόσο μάλλον την ανεξαρτητοποίηση της Κρήτης “χρησιμοποιόντας σαν τυράκι” την περιφάνεια που έχουν για την καταγωγή τους οι κρητικοί!

Θα ήθελα τις απόψεις σας, αφού δείτε πρώτα το βίντεο μόνοι σας στο καρέ στο 27:00!!!

Προπαγάνδα? Πιο εμφανέστατα δεν γίνεται…

Απορώ πως δεν έδειξαν και το “σημαιάκι” που έχουν φτιάξει!

Είναι φανερό! Όλα “ξεπωλούνται”!!

Διαβάστε εδώ σχετικά με το τι έχουν σχεδιάσει από καιρό για την Ελληνική Κρήτη.

Σίγουρα “άλλοι” είναι οι “υπεύθυνοι” για αυτή την ατάκα και όχι η ηθοποιός!!!

Τα συμπεράσματα δικά σας!

Καλό βράδυ!

ΟΙ ΜΥΣΤΗΡΙΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗ ΒΟΣΝΙΑ, ΟΙ ΜΟΝΟΛΙΘΟΙ ΜΕ ΤΑ ΙΕΡΟΓΛΥΦΙΚΑ ΟΙ ΠΕΤΡΙΝΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ!

Όπως έχουμε γράψει στο παρελθόν εκτός από τις πυραμίδες της Αιγύπτου της Λατινικής Αμερικής της Κίνας, η υποθαλάσσια πυραμίδα στην Ιαπωνία υπάρχουν και 3 πυραμίδες στην γειτονική Βοσνία Ερζεγοβίνη.
Θεωρούμε πως υπάρχει άμεσος συσχετισμός μεταξύ τους με τους πρώτους ή πρώτο πολιτισμό και δημιουργούσαν για κάποιον λόγο αυτές τις μεγαλιθικές κατασκευές.
Στην Βοσνία Ερζεγοβίνη λοιπόν αρκετά χρόνια πριν θεωρούσαν πως ο περίεργος σχηματισμός του λόφου ίσως έκρυβε κάτι παραπάνω από μια συμπτωματική τριγωνική μορφολογία.Σήμερα μπορούμε να μιλάμε με βεβαιότητα πως υπάρχουν 3 πυραμίδες….

Η πυραμίδα του Hλίου έχει πάνω από 220 μέτρα αυτό σημαίνει πως είναι ψηλότερη κατά 1/3 από την Μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας στην Αίγυπτο.  Οι τέσσερις πλεύρες της πυραμίδας είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες με τα σημεία του ορίζοντα.  Μετρήσεις που έγιναν από το Γεωδαιτικό Ινστιτούτο της Βοσνίας Ερζεγοβίνης υποδεικνύουν ότι το Βόρειο τμήμα της πυραμίδας φέρει τα χαρακτηριστικά του τριγώνου με πλευρές 365 μέτρων και εσωτερικές γωνίες 60 μοιρών.  Επιπλέον η Βόρεια πλευρά της πυραμίδας είναι προσανατολισμένη παράλληλα με τον Βόρειο πολικό αστέρα δηλαδή όπως ακριβώς είναι και η μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας!  Πολυάριθμες επιστημονικές αναλύσεις με δορυφορικές εικόνες και θερμικές αναλύσεις δείχνουν πως υπάρχει απώλεια θερμότητας λόγων των διαδρόμων που βρίσκονται εντός της πυραμίδας.  Περάσματα αεραγωγοί και διάδρομοι επικοινωνούν  μεταξύ τους με διασταυρώσεις 90 μοιρών.

Η πυραμίδα της Σελήνης είναι πολύ μικρότερη ωστόσο  κοινό χαρακτηριστικό της είναι ο προσανατολισμός της στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Η πυραμίδα του Δράκοντα.  Περίεργο (;) όνομα για πυραμίδα και αναρωτιόμαστε αν η θερμική επεξεργασία και οι δορυφορικές εικόνες που έχουν στα χέρια τους οι επιστήμονες υποδεικνύουν και την ονομασία της..  Μέχρι στιγμής δεν έχουν γίνει σχετικές ανασκαφές στην πυραμίδα.

Οι 3 πυραμίδες εκτός ότι έχουν κοινό χαρακτηριστικό τον προσανατολισμό τους στα 4 σημεία του ορίζοντα, σχηματίζουν και ένα τέλειο τρίγωνο σε απόσταση 2.2 χλμ.
Οι κάτοικοι των γύρων περιοχών επιβεβαιώνουν την ύπαρξη πολλών τούνελ που θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως επικοινωνούν μεταξύ τους υπογείως κάτω από τις πυραμίδες.

Η χρονολογία που δίνουν οι επιστήμονες ανέρχεται στα 12.000 χρόνια

ΟΙ ΜΥΣΤΗΡΙΕΣ ΠΕΤΡΙΝΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ

Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια για τους αρχαιολόγους και άλλους επιστημονικούς ερευνητές σήμερα αντιπροσωπεύει το φαινόμενο των πέτρινων σφαιρών.
Οι πρώτες πέτρινες μπάλες (για να το απλουστεύσουμε) καταγράφηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1930 στο Δέλτα του ποταμού Diquis στην Κόστα Ρίκα.  Από τότε,  έχουν βρεθεί εκατοντάδες άλλες διαφορετικών  μεγεθών σε διαφορετικές τοποθεσίες του κόσμου.
Το υλικό κατασκευής  τους είναι από ένα ορυκτό που ονομάζεται γρανοδιορίτης και οι πρώτες μπάλες  που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή ήταν στην Μπάνια Λούκα.
Στην τοποθεσία Τέοτσακ βρέθηκαν 8 πέτρινες μπάλες ενώ το υλικό κατασκευής τους διέφερε διότι ήταν από γρανίτη.   Σ’ άλλες τοποθεσίες το υλικό ήταν διαφορετικό ενώ κάποιες είχαν περιεκτικότητα  μεταλλικών στοιχείων κάνοντας του κατοίκους να πιστέψουν πως είχαν θεραπευτικές ιδιότητες. (στο μυαλό μας γιατί ήρθε αυτόματα το Coccun;)
Η διάμετρος τους κυμαίνεται απο 50 εκατοστά εώς και 2 μέτρα ενώ μια συγκεκριμένη σφαίρα υπολογίζεται ότι ζυγίζει γύρω στους 4 τόνους!

Οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα  σχετικά με την χρησιμότητα των πέτρινων σφαιρών.

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ

Το μεγαλύτερο μυστήριο ωστόσο είναι σίγουρα η εύρεση ενός ανθρώπινου αποτυπώματος
που χρονολογείται στα 350.000 έτη!!!
Μήπως σας θυμίζει κάτι;;;

Aυτό είπαμε και εμείς…

ΟΙ ΜΟΝΟΛΙΘΟΙ ΜΕ ΤΑ ΙΕΡΟΓΛΥΦΙΚΑ

Προσέξτε τις σπείρες που είναι χαραγμένες επάνω στον μονόλιθο.  Το σύμβολο της σπείρας το συναντάμε σε πάρα πολλούς αρχαίους πολιτισμούς.

Αίγυπτος Ελλάδα Ινδία Κίνα Μεσοποταμία Σκανδιναβία κ.α. Είναι το σύμβολο της ζωτικής δύναμης του σύμπαντος.  Τα δαχτυλικά αποτυπώματα, οι ανεμοστρόβιλοι το DNA μας Ακόμα και οι γαλαξίες έχουν σπειροειδή μορφή!

Ο Αρχιμήδης  μελέτησε με μεγάλη λεπτομέρεια τις ιδιότητες της επίπεδης έλικας στο έργο του «Περί Ελίκων». Με την έλικα αυτή κατάφερε να τετραγωνίσει τον κύκλο.

Η σπείρα συμβολίζει τον χρόνο τις αλλαγές και την εξέλιξη της ζωής.

 Στον κάτω κύκλο βλέπουμε και ένα ερπετό με ανθρώπινο σώμα που πιθανόν να λατρευόταν και ως Θεός όπως ο Κουατζελκοάτλ ο Θεός που εμφανίζεται στις πυραμίδες των Μάγια.  Στις μυθολογίες τα ερπετά  θεωρούνταν πλάσματα με υψηλή ευφυΐα και ήταν αυτά τα οποία έδωσαν τις γνώσεις στην ανθρωπότητα..

Παρακολουθήστε τα παρακάτω βίντεο που δείχνουν τα ευρήματα των 3 πυραμίδων.

Μεταξύ άλλων θα δείτε:  Στο 2ο βίντεο [09:19 ]υπάρχουν γράμματα Ελληνικής γραφής το Ε το Τ  το Σ και το Λ φαίνονται ολοκάθαρα.

Στο 3ο βίντεο [05:43] το γράμμα Ν και ο Μαίανδρος.

http://www.apocalypsejohn.com/2011/06/blog-post_8738.html

http://helleniclegion.blogspot.com/2011/06/blog-post_5212.html

Αφγανοί ‘Παστούν’: Είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων!…

Αφγανοί ‘Παστούν’: ‘Οφείλουμε πάρα πολλά στο Μέγα Αλέξανδρο’…
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Η διαχρονική επίδραση του ελληνο-βακτριανού Βασιλείου των ελληνιστικών χρόνων στην Κεντρική Ασία είναι το αντικείμενο ενός ενδιαφέροντος άρθρου του συγγραφέα Αμανουλάχ Γιλζάϊ (Amanullah Ghilzai).

Ο συντάκτης διαπραγματεύεται την παρουσία της ελληνότροπης φυλής Παστούν καθώς και της αρχαίας Ελλάδας στην Κεντρική Ασία, με την ευεργετική και ανεπανάληπτη παρουσία των Ελλήνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την παράδοση που υπάρχει-μετά από δύο χιλιάδες τριακόσια χρόνια– στις σύγχρονες τοπικές κοινωνίες.

Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι δυο χιλιάδων χιλιομέτρων, στην Κεντρική Ασία, εντόπισε ο συγγραφέας, πολλά ελληνικά αλλά και βακτριανά στοιχεία τα οποία διαιωνίστηκαν και έφθασαν μέχρι τις μέρες μας.

«Πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα παρουσιάζουν πως υπό του βασιλιά Κουσάνα των Βακτριανών, είχε υιοθετηθεί το ελληνικό αλφάβητο, επίσημη γλώσσα ήταν η ελληνική, το εμπόριο και η νομοθεσία του Κράτους ήταν στην ελληνική γλώσσα.. Τεκμηρίωση αυτών αποτελούν τα νομισματικά στοιχεία που παρέχουν καθαρές ενδείξεις της χρήσης της ελληνικής γλώσσας στο εμπόριο, στην Κεντρική Ασία και το Ιράν. Μέσα σε όλα αυτά συνυπάρχει η φυλή Παστούν που βιώνει στο σημερινό Αφγανιστάν και τις πακιστανικές επαρχίες που συνορεύουν με αυτό.»

Το ερώτημα του συντάκτη είναι: πως δημιουργήθηκε αυτή η ομάδα ανθρώπων και ποια είναι η ιστορική πορεία της, η εξέλιξή της, η οποία σαφώς η παρουσία της αρχίζει από τα ελληνιστικά χρόνια;

Ο ερευνητής Αμανουλάχ Γιλζάϊ αρχίζει το κύριο άρθρο του ως εξής:

«Πολλοί Αφγανοί και εθνικές ομάδες Παστούν του Πακιστάν οφείλουν πάρα πολλά στον Μέγα Αλέξανδρο ο οποίος τους πρόσφερε έναν ανεπανάληπτο πολιτισμό, που τους διαμόρφωσε για περίπου χίλια χρόνια μέσα από διαφορετικές ιστορικές φάσεις. Αν και έχουν περάσει, ήδη, 23 αιώνες από την ελληνική κατάκτηση της Βακτρίας (αρχαίο Αφγανιστάν), τα χνάρια των αρχαίων Ελλήνων μπορεί να τα δει στους εθνικούς Αφγανούς ή τους Παστούν. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελούν οι προφορικές παραδόσεις των φυλών Παστούν που ανάγουν την καταγωγή τους στους αρχαίους Yonas ή Yavana (σ.σ.: Ίωνες). Η ισχυρή παρουσία της ελληνικής μυθολογίας και εκατοντάδες ελληνικών λέξεων ενυπάρχουν ακόμη στη σύγχρονη γλώσσα Πάστο, η οποία είναι μία από τις κύριες γλώσσες του δυτικού Αφγανιστάν και του βορειο-δυτικού Πακιστάν. Η δημιουργία του αφγανικού έθνους ή Παστούν φαίνεται πως είναι αποτέλεσμα της κατάκτησης του Αλεξάνδρου.»Η επί πολλών αιώνων ελληνική διοίκηση της Βακτρίας (αρχαίο Αφγανιστάν) που ακολούθησαν το θάνατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, άλλαξε αυτήν την ιρανική περιοχή τόσο πολύ που πολύ δύσκολα κανείς αναγνωρίζει την παλαιά ιρανική επιρροή. Πολλοί από τους σύγχρονους εθνικούς Αφγανούς (Pashtuns) είναι αναμφισβήτητα, απόγονοι των αποίκων αρχαίων Ελλήνων.

» Αυτό μπορεί αν αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό από τα αρχαιολογικά ευρήματα, από τις αναφορές στην ελληνική μυθολογία και σε ένα μεγάλο αριθμό ελληνικών λέξεων και προτάσεων που βρίσκονται στη σημερινή γλώσσα Πάστο. Αυτό πιστοποιείται και επιστημονικά, ό,τι, δηλαδή, οι πρόγονοί τους θα μπορούσαν να αποτελούν τον κύριο κορμό ή τη μοναδικότητα των κατοίκων της Βακτρίας που αναμίχθηκε με τον εντόπιο πληθυσμό.»

Είναι αλήθεια πως μας παρέχεται, με τα ανωτέρω, μια άλλη άποψη από αυτήν που έχουμε διαμορφώσει σχετικά με τις επιρροές της ελληνικής παρουσίας στην Κεντρική Ασία. Βλέπουμε Αφγανούς και βορειο-πακιστανούς της φυλής Παστούν να είναι υπερήφανοι για την ελληνική καταγωγή τους. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τους Καλάς.Η εμπεριστατωμένη έρευνα όμως του αναφερόμενου ερευνητή εμπλουτίζει τις γνώσεις μας για την παράδοση που ακολούθησε μετά τη ζωή του μακρόχρονου ελληνο-βακτριανού κράτους και την ευγνωμοσύνη των εντόπιων κατοίκων προς τους άποικους που έφεραν τον πολιτισμό. (Δες σχετικά και Αφγανιστάν – Το Ελληνο-Βακτριανό Βασίλειο ).

Ο Αμανουλάχ Γιλζάϊ αναφερόμενος στο γλωσσικό υπόβαθρό των σημερινών Παστούν καθώς και των ερεισμάτων για τις απόψεις του, σημειώνει:

«Γνωρίζω αρκετές γλώσσες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Πάστο, η οποία είναι η μητρική μου. Μετά βίας μπορώ να βρω κάποιες ισχυρές ενδείξεις, μεταξύ των εθνικοτήτων της γενικότερης περιοχής ώστε να προτείνω κάποια συγκεκριμένη εθνική ομάδα ως απόγονους των Βακτριανών ή των Ελληνοβακτριανών.

Με την παρούσα έρευνα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως μόνο οι πρόγονοι των σύγχρονων Παστούν είναι Βακτριανοί, οι κάτοικοι του αρχαίου Αφγανιστάν. Πράγματι μερικοί Παστούν αξιώνουν μια ελληνική-ιωνική καταγωγή, επομένως λέγεται ό,τι ‘οι αφγανικές φυλές Θυνοί και Βιθυνοί είναι οι Τάνεις και Βιτάνεις, οι Ταονοί του Γατς, οι Καροί είναι Κάρο, Ιονοί είναι Γιούνους (Γιοβάνα σημαίνει Ίωνες) αυτοί αποτέλεσαν μια ενότητα που σχημάτισε τη βάση της εθνογένεσης των Παστού”.

Ο αρθογράφος υποστηρίζει πως ακολουθώντας τα χνάρια των αρχαίων Ελλήνων μέσα από τους εθνικούς Αφγανούς ή Παστούν δεν βλέπει κάτι σχετικό ή παραπλήσιο σε άλλες γλώσσες της Κεντρικής Ασίας.

«Γνωρίζω πολύ καλά την περσική γλώσσα (I have good knowledge of the Persian language (Farsi) )αλλά δεν μπορώ να βρω κάποια συγγένεια με την Ελληνική Μυθολογία ή τη δυναμική παρουσία των αρχαίων Ελλήνων μέσα σε αυτήν. Η έρευνά μου επιχειρεί να διαμορφώσει ένα νέο σκηνικό σε όλα αυτά και θέλω να μοιραστώ τα όποια συμπεράσματα με άλλους. Με την εύρεση πολλών νέων στοιχείων γραμμένων στην αρχαία βακτριανή γλώσσα που μετέφρασε ο καθηγητής Σιμς-Ουίλλιαμς (Sims-Williams) της Σχολής Ανατολικών και Αφρικανικών μελετών του Λονδίνου, ο κόσμος έχει μάθει για πρώτη φορά την ύπαρξη του εκλεπτυσμένου Βακτριανού πολιτισμού.»Η έρευνά μου ίσως δώσει νέο φως στο παρελθόν της γλώσσας Πάστο και την ταυτότητα των Βακτριανών.»Ακόμη η έρευνα δεν περιορίζεται στην ελληνική μυθολογία και στην ύπαρξη ενός μεγάλου αριθμού ελληνικών λέξεων στη γλώσσα Πάστο, αλλά αποκαλύπτω αρκετές παραμέτρους των αρχαίων Ελλήνων, αν και είναι νεκρές τώρα, στην κυρίως Ελλάδα, εντούτοις υπάρχουν ακόμη μεταξύ πολλών ή λίγων Παστούν.»

Ο Αφγανός μελετητής για να πείσει τον αναγνώστη αναφέρει τη διάσωση ενός πολεμικού χορού των αρχαίων Ελλήνων, που είχε το όνομα ‘Αθηνά’. Το όνομα ‘Αθέν’, μας λέει, υπάρχει ακόμη σε όλη την περιοχή όπου ζουν οι Παστούν, στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Ο χορός φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σχέση με αυτόν που ονομάζεται «Πυρρίχιος» (σημ: ελληνικά στο κείμενο) με κινήσεις που θα μπορούσαν να επιφέρουν τους χορευτές σε εκστατικές καταστάσεις.

«Οι αρχαίοι Παστούν», λέει, ο Αμανουλάχ Γιλζάϊ, τους οποίους θα αποκαλώ Ελληνο-Αφγανούς, φαίνεται να έχουν πάρει πολλά στοιχεία από τους αρχαίους Έλληνες της ηπειρωτικής αρχαίας Ελλάδας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι των αθηναϊκών ελλανόδικων επιτροπών. Το σύστημα αυτό απονομής δικαιοσύνης έχει αλλάξει σε πολλά μέρη του κόσμου, αλλά μερικές φυλές Παστούν έχουν το ίδιο από ελληνιστικά χρόνια, πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια.»

Πιο κάτω ο Αμανουλάχ Γιλζάϊ παραλληλίζει εφτά αρχαίες ελληνικές θεότητες με ονομασίες που συναντούμε σήμερα στο ανατολικό Ιράν και οι οποίες προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Ο θεός Ζεύς στη γλώσσα Πάστο λέγεται Ζέσταν, με μια ελάχιστη ηχητική διαφορά μπορεί να ακουστεί ως Ζεύσ-ταν.

Η Αθηνά ήταν η λατρευτή θεά των αρχαίων Παστούν ή ελληνο-αφγανών. Η αναπαράσταση στα ελληνο-βακριανά νομίσματα της μακεδονικής Αθηνάς ήταν περισσότερο σαν θεά του πολέμου και των υδάτων. Κι αυτό γιατί πολλοί Παστούν ακόμη έχουν παράδοση τον πολεμικό χορό ‘Άθεν’. Ο χορός ‘Άθεν’ είναι πατριωτικός, όπως ακριβώς ήταν και στους αρχαίους Έλληνες.

Τονίζει ο συγγραφέας για το θέμα αυτό: “ Οι Παστούν, οι οποίοι είναι μουσουλμάνοι, γενικά, δεν βλέπουν τους χορούς με ένα θετικό βλέμμα, αλλά ο ‘Άθεν’ αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση, αφού τον τηρούν με σεβασμό γνωρίζοντας πως ο χορός αυτός ανήκει στο προ-μουσουλμανικό παρελθόν τους.

»Η καταγωγή του ‘Άθεν’ έγινε γνωστή από την δική μου έρευνα.
Οι Ταλιμπάν του Αφγανιστάν θεωρούν τον ‘Άθεν’ ως μη μουσουλμανικό στοιχείο και τον απαγόρευσαν, ενώ αποτελεί το κύριο στοιχείο της εθνικής ομάδας των Παστούν. Αυτό έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία του Αφγανιστάν, η απαγόρευση του χορού, ο οποίος αποτελούσε τον εθνικό χορό αιώνων για τη χώρα».

Ο Αφγανός ερευνητής αναφέρει για τη θεά του γάμου την Ήρα με τη μυθική θεά των Παστούν Όρα και τα έθιμα τα οποία διατηρούνται έως σήμερα.

Ο θεός του θανάτου Άδης με τον Αδίρ-αχ που παραπέμπει στο τέρας που έχει την ονομασία ‘Mordozmai’ που παραβάλλεται με τον Μινώταυρο, που ήταν μισός άνθρωπος και μισός ζώο που μια τέτοια εικόνα μπορεί κανείς να δεί σε ελληνο-βακτριανό άγαλμα στο Μουσείο της Πεσαβάρας.

Ο Τάρταρος υπάρχει στην Πάστο ως Ταρταρίν και σημαίνει την χειρότερη έκφραση του διαβόλου.
Αναφέρεται ακόμη για τον Πάνα, την Περσεφόνη, τη Δήμητρα και τους συσχετίζει με σχετικές ονομασίες στη γλώσσα Πάστο.

Παραθέτει ακόμη και ορισμένες λέξεις που έχουν αλλοιωθεί, όπως:
Λίγο=lega
Γυναίκα= Jenekai
Θείος=Thro
Γιαγιά= Yayah Anyah
Όριζα=Rizi
Αυγό (ωό)=agai
Κεφάλι, κάρα= Kakarra
Κλπ.

Σημείωση:
Την έρευνα αυτήν προλογίζει, στην αγγλική γλώσσα, ο Έλληνας πανεπιστημιακός καθηγητής Νικόλας Βερνίκος ο οποίος σημειώνει:
«Η τεκμηρίωση του κ. Α. Γιλζάϊ παρέχει μερικές δραματικές ενδείξεις επιρροής του ελληνικού παρελθόντος με αρχαιολογικά ευρήματα τα οποία δεν έχουν ακόμη μελετηθεί ή δημοσιευθεί επίσημα, σχετικά με στοιχεία και αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Αλλά ωθεί περαιτέρω την έρευνα του στο ετυμολογικό πεδίο των λαϊκών εκφράσεων των Παστούν με τις ελληνικές γλωσσικές επιρροές. Σημειώνει ακόμη μερικά κοινά γνωρίσματα που υπάρχουν μεταξύ του φυλετικού νόμου των Παστούν-Βαλί και όμοιων φυλετικών μεσαιωνικών νόμων στις βαλκανικές περιοχές όπου οι Μακεδόνες είχαν εξουσιάσει και οι βασιλικές μακεδονικές γενιές είχαν συνάψει δεσμούς συγγένειας.»

Το πλήρες δημοσίευμα, στην αγγλική γλώσσα, μπορείτε να το διαβάσετε στην: Pashto

Βαλκανικό Περισκόπιο – Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

ΠΗΓΗ: http://www.echedoros-a.gr/2009/08/blog-post_12.html

Ο βυθός έκρυβε έξι ναυάγια

ΚΡΗΤΗ

Οι αρχαιολόγοι βρήκαν αμφορείς-θησαυρούς από τον 1ο μ.Χ. αιώνα έως και τους νεότερους χρόνους στην περιοχή του κόλπου του Ηρακλείου

Εξι φορτία ναυαγίων με αμφορείς και αγγεία των πληρωμάτων τους εντόπισαν στην περιοχή του κόλπου Ηρακλείου Κρήτης αρχαιολόγοι της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων. Ερευνήθηκε με απόλυτη ακρίβεια και συστηματικά θαλάσσια περιοχή περίπου 30 τετραγωνικών χιλιομέτρων με όριο τη νησίδα Δία.

Τα νέα αυτά ευρήματα περιλαμβάνουν δύο ναυάγια ρωμαϊκών χρόνων, το ένα με κρητικούς αμφορείς του 1ου ? 2ου αι. μ.Χ. και το άλλο με υστερορωμαϊκούς αμφορείς (5ος ? 7ος αι. μ.Χ.). Επίσης, ακόμη δύο με βυζαντινούς αμφορείς, το ένα χρονολογούμενο στον 8ο ? 9ο αι. μ.Χ. και το δεύτερο μεταγενέστερα. Επανεντοπίστηκε, επίσης, φορτίο ναυαγίων με ροδιακούς αμφορείς του 1ου ? 2ου αι. μ.Χ., το οποίο είχε εντοπίσει και μερικώς ανασκάψει ομάδα αρχαιολόγων του τότε υπουργείου Πολιτισμού και Επιστήμων και του Cousteau, το 1976.

Ολα τα ναυάγια τεκμηριώθηκαν με μετρήσεις και ανέλκυση ευρημάτων, κινηματογραφήθηκαν και αποτυπώθηκαν φωτογραφικά σε εικόνες υψηλής ανάλυσης για τη δημιουργία φωτομωσαϊκών.

Πέραν των ανωτέρω εντοπίσθηκαν τρία ναυάγια των νεοτέρων χρόνων, που προστατεύονται από τον αρχαιολογικό νόμο ως πολιτιστικά αγαθά και τέσσερις περιοχές προσωρινής αγκυροβολίας (καταφύγια), οι οποίες βρίθουν αρχαιολόγος δρ Θ. Θεοδούλου,ολογικού υλικού διαφόρων εποχών και προελεύσεων (αμφορείς, χρηστικά και επιτραπέζια αγγεία, λίθινες και μολύβδινες άγκυρες, αλιευτικά βάρη κ.λπ.).

Τη διεύθυνση της έρευνας είχε ο καταδυόμενος αρχαιολόγος δρ Θ. Θεοδούλου, με τη συμμετοχή των καταδυόμενων αρχαιολόγων της ΕΕΑ Δ. Ευαγγελιστή και Γ. Κουτσουφλάκη. Προϊσταμένη της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων είναι η δρ Αγγελική Γ. Σίμωσι.

Στη Λέσβο
Ερευνα έγινε και στην περιοχή Πηγαδάκια του κόλπου της Γέρας, στη Λέσβο, όπου είχαν στο παρελθόν εντοπισθεί σε βάθος 2,5 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας θεμελιώσεις κτιρίων και πλήθος οστράκων.

Αποτυπώθηκε κτιριακή ενότητα με δωμάτια που συνθέτουν εξαιρετικά επιμελημένη κατασκευή. Πολλοί από τους τοίχους των κτιρίων σώζονται σε ικανό ύψος, περίπου μισό μέτρο πάνω από τη θεμελίωση. Και εδώ η έρευνα θα συνεχιστεί ώστε να προκύψει και η χρονολόγηση του οικισμού.

Στην ακριτική Τήλο η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων ερεύνησε δύο γνωστά από το παρελθόν ναυάγια. Η ύπαρξή τους στον όρμο των Λιβαδίων, μας δίνει νέα στοιχεία για τη ναυτική ιστορία του νησιού από τους αρχαίους ακόμα χρόνους.

Το ένα ναυάγιο είναι του Μεσοπολέμου και εκεί βρέθηκαν διαβρωμένοι πυροκροτητές και πολλές δεσμίδες φυσιγγίων, διάφορα σκεύη, κομμάτια από τον εξοπλισμό του πλοίου κ.ά.

Εγινε επίσης έρευνα σε περιοχή με πλήθος οστράκων αμφορέων και τμήματα κεραμικής. Η περιοχή αυτή εκτείνεται κατά μήκος της βόρειας βραχώδους ακτής μέχρι τον φανό και σε βάθος μέχρι 20 μ. Το μεγαλύτερο μέρος των αμφορέων ανήκουν σε ροδιακούς του 1ου αιώνα, γεγονός που συνηγορεί στην ύπαρξη ναυαγίου θαμμένου κάτω από την άμμο.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ
akotti@pegasus.gr

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=63617089

ΠΗΓΗ: http://history-of-macedonia.com/wordpress/2012/02/15/o-buyhos-ekrube-eksi-nauagia/?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter

Το φεγγάρι του Κρόνου συμπεριφέρεται σαν τη Γη

Το φεγγάρι του Κρόνου, ο Τιτάνας, μπορεί να έχει περισσότερες ομοιότητες με τη Γη απ’ ότι πιστευόταν μέχρι τώρα, λένε ευρωπαίοι επιστήμονες, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι έχει μια «πολυεπίπεδη» ατμόσφαιρα όπως η ο πλανήτης μας.

 Ο Τιτάνας είναι το μοναδικό φεγγάρι στο ηλιακό μας σύστημα, που έχει πυκνή ατμόσφαιρα. Το κατώτερο στρώμα αυτής, γνωστό ως οριακό στρώμα, επηρεάζεται πολύ από την επιφάνειά του.

«Το στρώμα αυτό είναι πολύ σημαντικό για τις κλιματικές συνθήκες» λέει ο επικεφαλής της μελέτης Benjamin Charnay, επιστήμονας στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών της Γαλλίας.

 Το αντίστοιχο «οριακό στρώμα της Γης» επηρεάζεται από την ηλιακή θερμότητα στην επιφάνεια της Γης.

Για να μελετήσουν την ατμόσφαιρα του Τιτάνα οι επιστήμονες δημιούργησαν ένα τρισδιάστατο μοντέλο, για να μελετήσουν το πώς θα αντιδρούσε υπό την επίδραση της ηλιακής θερμότητας με την πάροδο του χρόνου.

«Το πιο σημαντικό μας συμπέρασμα είναι ότι ο Τιτάνας φαίνεται να “συμπεριφέρεται” σαν τη Γη» είπε ο Charnay.

Λόγιος Ερμής

Πηγή: http://oeaf.blogspot.com/2012/01/blog-post_31.html

Ορφικά Μυστήρια

«Ο Ορφεύς στάθηκε το έμψυχο πνεύμα της Ιεράς Ελλάδος, ο αφυπνισμός της θείας ψυχής».

Με αυτά τα λόγια χαρακτηρίζει τα Ορφικά Μυστήρια και τον ιδρυτή τους Ορφέα, ο συγγραφέας Εδουάρδος Συρέ, στο βιβλίο του «ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΥΣΤΑΙ». Πράγματι, τα Ορφικά Μυστήρια κυριάρχησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στον αρχαίο κόσμο και κατέχουν ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις αρχαίες Ελληνικές τελετουργίες. Ιδρυτής των μυστηρίων θεωρείται ο Ολύμπιος Ορφεύς, υιός του Οιάγρου και της Μούσας Καλλιόπης. Γεννήθηκε στην Πίμπλεια της Πιερίας την 13-14η χιλιετία π.Χ. και υπήρξε μία ιδιαίτερα πολυσχιδής προσωπικότητα. Λέγεται ότι έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία, ότι εφηύρε την λύρα και ήλθε σε επαφή με τους Καβείρους της Θράκης από τους οποίους και επηρεάστηκε. Επίσης παροιμοιώδης έμεινε ο έρωτας του για την Ευρυδίκη για την οποία κατέβηκε ως τον Άδη για να την πάρει πίσω από το βασίλειο του Πλούτωνα. Η συνολική θεώρηση των Ορφικών αποδεικνύει πως ο Ορφέας ήταν όντως υπαρκτό πρόσωπο και όχι απλά το αποκύημα της φαντασίας ορισμένων. Τα Ορφικά Μυστήρια ξεκίνησαν από τα Βορειοελλαδικά βουνά, σε μια εποχή που ο Διόνυσος, ο κατ’ εξοχήν Θεός των Mυστηρίων, λατρευόταν σαν Θεότητα της Σελήνης (Φεγγαροθεός). Δημιουργώντας τα Μυστήρια ο Ορφέας ένωσε τη θρησκεία του Δία με εκείνη του Διονύσου. Οι μυημένοι έπαιρναν από τις διδασκαλίες του τις μεγάλες αλήθειες που το θαυματουργό τους Φως έφτανε μέχρι το λαό με την μορφή ενός πέπλου προσιτού και ανακατεμένου με την ποίηση και τις δημόσιες τελετές. Μεγάλος Ιερέας του Δια και εξέχων Μύστης της Θράκης, ο Ορφέας έγινε για τους μυημένους ο μεγάλος Αποκαλυπτής του Ουρανίου Διονύσου. Οι τελετές των Ορφικών λάμβαναν μέρος την νύκτα. Η ουσία των Μυστηρίων είναι η μετάβαση από το σκότος στο φως με διάφορους αλληγορικούς και συμβολικούς τρόπους. Στο άδυτο του ναού ο Ιεροφάντης άναβε την τελετουργική Πυρά από μία συνεχώς καίουσα Ιερά Πηγή και εμφανιζόταν μπροστά στους μυημένους. Οι ναοί των Ορφικών είτε ήταν κτιστοί, είτε απλά σπήλαια. Ένα άλλο μέρος της Ορφικής φιλοσοφίας αποτελούν και οι Ορφικοί Ύμνοι που ψάλλονταν κατά τις τελετές. Είναι πανάρχαιοι και οι παλαιότεροι ανάγονται στην 11η χιλιετία π.Χ. Εξυμνούν διάφορες θεότητες και δίνουν πλήθους στοιχείων για την Ορφική Κοσμολογία, όπως: την γέννεση του Σύμπαντος από μια έκρηξη, την θεωρία του Κοσμικού Ωού (άποψη πως ο κόσμος γεννήθηκε από ένα αυγό), την πίστη στην Συμπαντική Αρμονία, την αναφορά στο Ζωδιακό Κύκλο, καθώς και πλήθος αστρονομικών γνώσεων όπως την ύπαρξη του Πολικού Αστέρα, τις Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια. Η Αρχαία Ελληνική Θεολογία προήλθε από τους Ορφικούς και επηρέασε τόσο τον Πυθαγόρα όσο και τον Πλάτωνα. Ο Πλάτων μάλιστα στα κείμενα του ονομάζει τον Ορφέα «Θεολόγο». Η επίδραση του Ορφισμού ήταν καταλυτική καθώς εισήγαγε στον Ελληνικό κόσμο το στοιχείο του μυστικισμού και του δυϊσμού ψυχής-σώματος, του πνεύματος και ύλή, όπως αποκαλύπτει και η χρυσή πλάκα του Ιππωνίου αναφερόμενη στην καταγωγή της ψυχής: «Είμαι παιδί της Γης και του Έναστρου Ουρανού». Πριν τους Ορφικούς, και σύμφωνα με την Ομηρική άποψη, η ψυχή ήταν μια σκιά που εγκατέλειπε τον νεκρό τη στιγμή του θανάτου για να οδηγηθεί στο Βασίλειο του Άδη. Οι Ορφικοί υποστήριζαν ότι η ψυχή είναι αυτό που υποκινεί τον άνθρωπο, η αρχή όλων, ενώ το σώμα η φυλακή της ψυχής, κάτι που πέρασε και στον Χριστιανισμό. Πίστευαν ότι η ψυχή είναι θεϊκή και ενσαρκώνεται λόγω ενός προγενέστερου αμαρτήματος της. Έτσι υπάρχοντας στο σώμα εκτός το ότι φυλακίζεται, λυτρώνεται κιόλας μέσα από τον κύκλο της επαναλαμβανόμενης μετενσάρκωσης. Οι Ορφικοί πρώτοι πίστεψαν πως όχι μόνο είναι δυνατή η επιστροφή του νεκρού στον επίγειο κόσμο (μετενσάρκωση), αλλά ότι μπορεί κάποιος να βγει από τον αιώνιο κύκλο των συνεχόμενων μετενσαρκώσεων.

Στην Ολβία του Εύξεινου Πόντου, ανακαλύφθηκαν οστέινες πλάκες, του 5ου π.χ αιώνα, με τις λέξεις : ΒΙΟΣ – ΘΑΝΑΤΟΣ – ΒΙΟΣ. Οι μυστηριακές τελετές του Ορφισμού διακρίνονταν σε δύο επίπεδα, στον εξαγνισμό και στην μύηση, και διαδραματίζονταν την νύκτα συμβολίζοντας την μετάβαση από το σκότος της άγνοιας στο φως της αλήθειας. Δια μέσου της μύησης στα Ορφικά Μυστήρια, αποκαλύπτονταν στον άνθρωπο οι αρχετυπικές αλήθειες, έχοντας ως αρωγό τον Θεό Διόνυσο πού ήταν ο λυτρωτής της ανθρώπινης ψυχής, που την οδηγούσε στην αθανασία του ουρανού. Οι Ορφικοί συγκεντρώνονταν είτε σε οικίες, είτε σε φυσικά σπήλαια για να ψάλουν ύμνους και να γνωρίσουν την διδασκαλία του Ορφέα, υπό το φως του ιερού πυρ που δεν έσβηνε πότε. Η επίδραση του Ορφισμού επηρέασε τόσο πολύ τον Πυθαγόρα, ώστε την εποχή του Πεισιστράτου ήταν πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουν τα γνήσια Ορφικά από τα Πυθαγόρεια μυστήρια. Ο Ορφισμός επέδρασε καταλυτικά στην Ελληνική φιλοσοφία για δυο λόγους: Σύμφωνα με τον Ορφισμό, ο Θεός κατοικεί στα βάθη του εαυτού μας, κρυμμένος στην ύλη. Ο Διονυσιακός άνθρωπος μπορεί εξ ιδίων να απελευθερωθεί από τα Τιτανικά δεσμά του και να σωθεί. Η Θεϊκή προέλευση της ψυχής ενοποιεί όλους τους ανθρώπους και τους φέρνει σε απευθείας ένωση με την Θεια ουσία. Σύμφωνα με την Ορφική θεογονία, αρχικά στο Σύμπαν υπήρχε η συνεχής ροή του Χρόνου από την οποία προήλθαν οι δύο Κοσμογονικές Ουσίες: Ύδωρ και Γη, Αιθήρ και Χάος. Διάμεσο του Φάνη Έρωτα δημιουργήθηκε το Ορφικό Ωόν, από όπου προήλθε το σύμπαν. (Στους Ορφικούς Φάνης ονομάζεται ο πρώτος Διόνυσος, ο Ζαγρέυς που διαμελίστηκε από τους Τιτάνες δεύτερος Διόνυσος, ενώ ο τρίτος Διόνυσος είναι ο αναστημένος από τον Δια). Σχετικά με το Ορφικό αυγό ο Πρόκλος γράφει (Πλάτων – Τίμαιος): «Όπως το ωόν περιελάμβανε την σπερματική αιτία του ζώου, έτσι και ο κρυφός διάκοσμος περιέχει κάθε τι το νοητό. Και όπως το ζώον έχει διαιρεμένα όσα ευρίσκοντο σαν σπέρματα στο ωόν, έτσι και ο Θεός προάγει σε εμφάνιση το άρρητον και ακατάληπτον των πρώτων αιτίων. Για τούτο ο Φάνης δοξάζεται ως θήλυς και δημιουργός». και ο Κλήμης: «Μέσα στην περιφέρεια του Ωού διαμορθώθηκε ένα αρρενόθηλυ ζωντανό ον, με πρόνοια του ενυπάρχοντος μέσα θεϊκού πνεύματος, το οποίο ο Ορφέας το αποκαλεί Φάνητα, διότι όταν φάνηκε, από αυτόν έλαμψε το παν, με το φέγγος του διαπρεπέστερου στοιχείου, του πυρός, εκπληρούμενο μέσα στο υγρό στοιχείο» Το Ύδωρ ή Αιθέρας Έν, αποτελεί την πρώτη Κοσμογονική Ουσία, ή Ενεργητική Αρχή, η «Συνεχής Ουσία». Η Γη ή Χάος ή Πάσχον ή Αόριστος Δυάς ή Έτερον ή Άπειρον των Πυθαγορείων, το οποίο βρίσκεται σε κατάσταση αμορφίας, αταξίας, αρρυθμίας, συγχύσεως, ταραχής, αποτελεί την«Μεριστή Ουσία» η οποία έχει την ιδιότητα της κίνησης και της ζωής και διακόπτει το συνεχές της συνεχούς ουσίας. Το Έν και η Δυάς είναι οι δύο πρώτες κοσμογονικές ουσίες, οι οποίες συνιστούν όλη την δημιουργία. Από αυτές και διαμέσου της ενέργειας του Φάνη-Ερωτά που προκαλεί την επαφή και μίξη των στοιχείων αρχίζει η πορεία του κόσμου. Ο κόσμος γίνεται αντιληπτός, ως Ένας που πολλαπλασιάζεται εσωτερικά με τη δημιουργία των διαφόρων μορφών ζωής. Τόσο οι Θεοί, όσο και οι άνθρωποι θεωρούνται δημιουργήματα του Κόσμου, στον οποίο μετέχουν και υπάγονται στους νόμους που διέπουν τη δομή και λειτουργία του. Οι Θεοί και οι Θεές θεωρούνται θεματοφύλακες αυτών των νόμων, χωρίς όμως να εκφεύγουν αυτών.

Ο λόγος του Ορφέα λοιπόν, προχώρησε μετά τον θάνατό του με τρόπο μυστηριώδη, μέσα στις φλέβες του Ελληνισμού από τις μυστικές αρτηρίες των Ιερών και τον έκανε Μύστη. Οι Θεοί έμειναν σύμφωνοι με τον λόγο του, όπως μέσα σε έναν ναό ο χορός των μυημένων συμφωνεί με τους ήχους μιας αόρατης λύρας. Έτσι η ψυχή του Ορφέα έγινε η ψυχή της Ελλάδος.
http://eidhseis.info

http://oeaf.blogspot.com

Σαρκοφάγος κινέζας βασίλισσας, στολισμένη με αρχαιοελληνικά σύμβολα!

Την περίεργη ιστορία μίας σαρκοφάγου που έχει εντυπωσιάσει τους κινέζους αρχαιολόγους!

Ανήκει σε μία βασίλισσα της Δυναστείας των Τανγκ, που έζησε τον 9ο μ.Χ. αιώνα στην πόλη Τσαγκάν της Κίνας και φέρει πάνω της χαραγμένα αρχαία ελληνικά σύμβολα (στη φωτογραφία των του Ding Haitao, Xinhua, βλέπετε ένα μέρος της σαρκοφάγου)!

Τα αρχαιοελληνικά σύμβολα

Τα σύμβολα της σαρκοφάγου είναι φανερά επηρεασμένα από την αρχαία ελληνική μυθολογία, γεγονός που παραξενεύει τους μελετητές αφού συνήθως οι σαρκοφάγοι στην Κίνα διακοσμούνταν με θέματα από την Βουδιστική παράδοση.

Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Γκε Τσενγκιόνγκ (Ge Chengyong), πάνω στην σαρκοφάγο διακρίνονται οι φιγούρες τεσσάρων αρχαίων ελλήνων πολεμιστών, ζώα που προσφέρονται ως θυσία σε θεούς και αίγες που παραπέμουν σε αρχαία ελληνική τραγωδία! “Και η ζωή της βασίλισσας μοιάζει βγαλμένη από ελληνική τραγωδία, αφού έχασε πολλά από τα παιδιά της από δολοπλοκίες και συνομωσίες μέσα στο παλάτι της”, παρατηρεί.

Το εξωτερικό Αρχαία Ελλάδα, το εσωτερικό Κίνα!

Το περίεργο είναι πως το εσωτερικό της σαρκοφάγου, είναι στολισμένο από εικόνες της κινεζικής παράδοσης, με αναφορές στον Ταοϊσμό, τον Βουδισμό και τον Κομφούκιανισμό, και δεν έχει καμία σχέση με το εξωτερικό της που θυμίζει Αρχαία Ελλάδα! Ο Ταοϊσμός επισημοποιήθηκε στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τανγκ, ανταγωνιζόμενος τον Κομφουκιανισμό και τον Βουδισμό, που ασκούσαν εξίσου σημαντικές κοινωνικές, θρησκευτικές και πολιτικές επιδράσεις.

Για τους περισσότερους κινέζους κανένα από τα παραπάνω ρεύματα δεν ήταν αποκλειστικά μοναδικό και κάπως έτσι ξεκίνησε στην αυτοκρατορική Κίνα, η συνύπαρξη και των τριών θρησκευτικο- φιλοσοφικών ρευμάτων.
Η Δυναστεία των Τανγκ και το Βυζάντιο

Η συγκεκριμένη βασίλισσα, έζησε πριν από 1200 χρόνια και ήταν μέλος της Δυναστείας των Τανγκ. H εποχή της δυναστείας των Τανγκ (618-907 μ.X.) αποτελεί μία από τις λαμπρότερες στην ιστορία της Κίνας. H κινεζική αυτοκρατορία γνώρισε στις μέρες τους πρωτοφανή οικονομική και πολιτισμική άνθηση, έγιναν σημαντικές εφευρέσεις ενώ η έκτασή της διπλασιάστηκε και η πολιτική της επιρροή εδραιώθηκε στην ευρύτερη ασιατική ήπειρο.

Κάπου στα βάθη των αιώνων και στο ευρύ πεδίο της Κεντρικής Ασίας, ο κινεζικός αυτός πολιτισμός είναι βέβαιο ότι συνάντησε τον αντίστοιχο βυζαντινό. Αν και δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα είναι σίγουρο ότι έγινε μεταξύ τους ένας γόνιμος διάλογος, που οδήγησε σε αλληλοεπιρροές! Αυτό προκύπτει από ευρύματα που απεικονίζουν ανέμελες στιγμές με τις ασιάτισσες κυρίες της αυλής να παίζουν έφιππο πόλο όπως και οι Βυζαντινοί, μέχρι και τις αντιλήψεις για τη ζωή πριν και μετά θάνατον.

Πώς εξηγείται η επιλογή της Αρχαίας Ελλάδας!

Σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ως προς το γιατί οι απόγονοι της βασίλισσας των Τανγκ επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν αρχαία ελληνικά σύμβολα στην σαρκοφάγο της, αλλά και πώς ήταν σε θέση οι κινέζοι τεχνίτες να τα αναπαραστήσουν τόσο σωστά, ο Γκε Τσενγκιονγ, απάντησε:

” Είμαστε βέβαιοι πως οι σαρκοφάγοι δεν κατασκευάζονταν σε κάποια άλλη χώρα εκτός Κίνας. Πιστεύω ότι οι δημισουργοί ήταν έμπειροι τεχνίτες που είχαν μεταναστεύσει από την Δυτική ή Κεντρική Ασία κατα τη Δυναστεία των Τανγκ.

ΠΗΓΗ: http://mysteries.b2w.gr/?p=1196

Βυθισμένες αρχαίες πόλεις στον Ελλαδικό χώρο

Η αντίληψη που επικρατεί στο ευρύ κοινό σχετικά με την υποβρύχια αρχαιολογία είναι σε μεγάλο βαθμό εσφαλμένη, καθώς το ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στην ανακάλυψη και μελέτη των ναυαγίων και των περιεχομένων τους. Ωστόσο το ενδιαφέρον της εναλίας αρχαιολογίας δεν περιορίζεται μόνο στα ναυάγια, αλλά επεκτείνεται και στην έρευνα αγνώστων πολλές φορές οικισμών και βυθισμένων λιμανιών.

Τα βυθισμένα οικιστικά συγκροτήματα του ελλαδικού χώρου δεν περιβάλλονται βεβαίως από το μυστήριο που γοητεύει πολλούς, όπως η υπόθεση της χαμένης Ατλαντίδος, αλλά συμπληρώνουν καίρια τον αρχαιολογικό ιστό της χώρας και παρέχουν πολύτιμα πληροφοριακά στοιχεία για την ιστορία, το εμπόριο, τις πληθυσμιακές μετακινήσεις, τη γεωλογία και το κλίμα του Αιγαιακού περιβάλλοντος, στο οποίο κυρίως έχουν εντοπιστεί. Οι ήδη γνωστές υποβρύχιες αρχαιολογικές θέσεις κατά μήκος των ακτογραμμών της Ελλαδικής επικρατείας καλύπτουν το χρονολογικό πεδίο από την προϊστορική εποχή μέχρι και την πρώιμη βυζαντινή. Συνοπτικά είναι οι παρακάτω:

Σαλάντι Αργολίδας.

Ο προϊστορικός οικισμός βρίσκεται στο μέσο του όρμου των Διδύμων, λίγο βορειότερα του γνωστού σπηλαίου Φράγχθι. Εκτείνεται με κατεύθυνση βορειοδυτικά-νοτιοανατολικά σε μια ζώνη μήκους 400 και πλάτους 30 μ. περίπου κατά μήκος της παραλίας και μέχρι την ισοβαθή των 4 μ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Λόγω των αλουβιακών αποθέσεων στο μυχό του όρμου και της ανόδου του επιπέδου της στάθμης του ύδατος η συνολική έκταση του οικισμού δεν είναι δυνατόν προς το παρόν να προσδιοριστεί Η επιφανειακή έρευνα, που έγινε το 1998 από τους αρχαιολόγους της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων Δ. Χανιώτη και Α. Τεγονίδου, και Χ. Αγουρίδη το 2000, έδειξε ότι ο οικισμός θα πρέπει να καταλάμβανε μια έκταση 20 στρεμμάτων περίπου και να βρισκόταν κατά την πρώιμη Εποχή του Χαλκού σε χαμηλή κοιλάδα και σε αρκετή απόσταση από τη θάλασσα, αν κρίνουμε από την ελαφρά κλίση του βυθού. Οι τοίχοι θεμελιώσεως των κτηρίων του οικισμού, που είναι ορατοί σήμερα στην επιφάνεια του βυθού, είναι κατασκευασμένοι από αργούς λίθους και είναι κυρίως δύο τύπων:

Διπλοί πάχους 50-60 εκατοστών με ενδιάμεσο γέμισμα και μονοί πάχους 30 εκ. Στο δεύτερο τύπο ανήκει και ημικυκλικό κτίσμα διαμέτρου 4 μ. Αμφότεροι οι παραπάνω τύποι συναντώνται συχνά σε οικισμούς της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδος κατά την πρώιμη Χαλκοκρατία. Από την κεραμική που ανευρέθει, όπου κυριαρχούν οι ραμφόστομες φιάλες, τα χονδροειδή αγγεία οικιακής χρήσεως, τα ανοικτά αγγεία με ανάγλυφες ταινίες στο άνω μέρος τους καθώς και μυλόλιθοι και τρυπητήρια από ηφαιστειακό υλικό του Σαρωνικού, ο οικισμός χρονολογείται στην πρώιμη Εποχή του Χαλκού και μάλιστα στην δεύτερη και πιο ώριμη φάση της.

Πλατυγιάλι Αστακού.

Ο χώρος αυτός, σε οδική απόσταση 12 χλμ. νότια του Αστακού Αιτωλοακαρνανίας, εντοπίζεται μεταξύ των ακρωτηρίων Κάρλο Γλώσσα και Στενή Γωνιά. Το πλάτος του όρμου είναι 1 χλμ., ενώ η θάλασσα εισδύει σ’ αυτόν περίπου 2 χλμ. Η είσοδός του προστατεύεται από τις νησίδες του συμπλέγματος των Εχινάδων. Τόσο μέσα στη θάλασσα όσο και στην παραλία υπάρχουν πηγές γλυκού νερού. Η υποθαλάσσια έρευνα στην περοχή είχε ξεκινήσει με αφορμή τον προγραμματισμό κατασκευής στον ομώνυμο όρμο διαλυτηρίου πλοίων από την ΕΤΒΑ και διήρκεσε από τον Ιούλιο έως το Δεκέμβριο του 1986. Αξιοπρόσεκτο εύρημα είναι ο ταφικός εγχυτρισμός ενός βρέφους.

Ο προϊστορικός οικισμός βρισκόταν στο μυχό του κόλπου, σε σημείο που και προ της βύθισής του πρέπει να ήταν χαμηλή κοιλάδα. Οι λόγοι της καταβύθισης παραμένουν ουσιαστικά άγνωστοι, αφού η εξακρίβωσή τους προϋποθέτει γεωλογική μελέτη. Τοίχοι κτισμάτων διακρίνονται σε μια ζώνη 400 μ. παράλληλα προς την ακτογραμμή και σε απόσταση 130 μ. απ’ αυτήν, τουλάχιστον ως την ισοβαθή των 5 μ. Μερικοί απ’ αυτούς συνεχίζονταν και στην παραλία σε αρκετό βάθος κάτω από το έδαφος. Το τμήμα του οικισμού που καλύπτεται απο τη θάλασσα έχει έκταση περίπου 50 στρεμμάτων και καταποντίστηκε πριν από 4.500 χρόνια. Η οριστική του εξαφάνιση ωστόσο επήλθε με την εγκατάσταση του διαλυτηρίου πλοίων, που συντελέστηκε εξαιτίας της αβελτηρίας αλλά και με τις «ευλογίες» της θανούσας υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη.

Πουνταζέζα Λαυρίου.

Πρόκειται για παραθαλάσσιο οικισμό του αρχαίου δήμου Σουνίου της Λαυρεωτικής και ταυτίζεται με τον «Πορθμόν των Σαλαμινίων», που αναφέρεται σε επιγραφές του 363 π.Χ. από την αρχαία Αγορά Αθηνών. Ο οικισμός φαίνεται να εκτεινόταν στην ευρύτερη περιοχή του λόφου της Πουνταζέζας, καταλήγοντας ομαλά προς τη θάλασσα. Στον πορθμό οι εύποροι δημότες, που ανήκαν στο γένος των Σαλαμινίων, φαίνεται να είχαν στη κατοχή τους καλλιεργήσιμη γη, αλώνι, πηγάδι, δύο οικίες, τέμενος άγνωστης θεότητας καθώς και τέμενος του Ηρακλέους.

Οι πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι στην περιοχή υπήρξε έντονη γεωργοκτηνοτροφική αλλά και μεταλλευτική δραστηριότητα. Σήμερα ένα μέρος του παραθαλασσίου τμήματος του οικισμού είναι καταποντισμένο λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Τα κυριότερα λείψανα εντοπίζονται στη βορειοανατολική πλευρά και καταλαμβάνουν μια έκταση 110χ35 μ. Εκεί παρατηρούνται τοίχοι κτισμάτων από πωρόλιθο εγκάρσιοι αλλά και παράλληλοι προς την ακτογραμμή. Το ύψος τους είναι περίπου 40 εκ. Επίσης σε απόσταση 25 μ. από την ακτή σε βάθος 1,85 μ. εντοπίζονται απομεινάρια τετραγώνου λίθινου οικοδομήματος (προφανώς δημοσίου κτηρίου) διαστάσεων 9,65χ9,65 μ. Η ακμή του οικισμού ανάγεται στους κλασικούς χρόνους.

Λιμάνι Αβδήρων.

Μέσα στο σύγχρονο λιμενίσκο της κοινότητας των Αβδήρων πραγματοποιήθηκε το 1992 η υποβρύχια έρευνα του αρχαίου λιμενοβραχίονα, που, αν και αρκετά φθαρμένος, σώζει σε μεγάλο βαθμό το αρχικό σχήμα και μέγεθός του. Έχει μήκος περίπου 170 μ. και κατεύθυνση από ανατολών προς δυσμάς. Κατά την πρώτη ανασκαφική περίοδο διαπιστώθηκε κατ’ αρχήν η ύπαρξη δύο τουλάχιστον οικοδομικών φάσεων. Στην πρώτη φαίνεται να ανήκει ένας λιμενοβραχίονας πλάτους 8 μέτρων δομημένος με λιθοπλίνθους από γρανίτη και ελαφρά κλίση προς το βορρά. Εξωτερικά του σημείου που γωνιάζει εντοπίστηκαν δύο ημικυκλικοί πύργοι διαμέτρου 10 και 13 μ. Στην νεότερη φάση του λιμανιού ανήκει η προς τη λιμενολεκάνη επέκτασή του πλάτους 3-3,5 μ., που εφάπτεται στην εσωτερική πορεία της αρχαιότερης φάσης και είναι κατασκευασμένη επίσης από μεγάλες γρανιτένιες λιθοπλίνθους.

Μεθώνη (Οικισμός Εποχής του Χαλκού).

Περί τα μέσα της δεκαετίας του 80 στον κόλπο της Μεθώνης, σε απόσταση 300 μ. από το δημοτικό κάμπινγκ και σε βάθος 3,5 έως 5,5 μ. εντοπίστηκαν εκτεταμένα οικοδομικά λείψανα και συστάδες. Οι τοίχοι σώζονται σε ορισμένες περιπτώσεις σε ύψος τεσσάρων δόμων, αποτελούνται δε κατά κανόνα από πλακερές πέτρες. Η τοιχοδομία αυτή συγκροτείται κυρίως από διπλές σειρές λίθων. Σε λίγες περιπτώσεις εμφανίζεται μόνο μία σειρά, αποτελούμενη από ακατέργαστους ογκόλιθους. Σημαντικό στοιχείο για τη προϊστορική χρονολόγηση του ευρήματος υπήρξε τοίχος σε διάταξη «ιχθυόκανθου», που «πορεύεται» δυτικά από μεγάλο κυκλικό οικοδόμημα.

Η γενική εικόνα των λειψάνων συνηγορεί υπέρ της πιθανότητας καταβύθισης λόγω σεισμού. Από το 1990 διεξάγεται συστηματική έρευνα στον εν λόγω χώρο, όπου αξίζει να σημειωθεί ότι έχει βρεθεί μια λίθινη προϊστορική άγκυρα ενσωματωμένη σε τοίχο καθώς και υπολείμματα ταφικού εγχυτρισμού δύο νηπίων. Οι υπάρχουσες ιστορικές πληροφορίες για τη περιοχή είναι αξιολογότατες. Κατά την εποχή των Τρωικών ονομαζόταν Πήδασος. Ο Στράβων την αναφέρει ως Πήδασον αμπελόεσσαν. Τα δύο σπουδαιότερα ιερά της πόλης ήταν ο ναός της Ανεμώτιδος Αθηνάς, όπου υπήρχε και ανδριάντας του Διομήδους και ναός της Αρτέμιδος, όπου και το υπό του Αναχάρσιδος αναφερόμενο φρέαρ, από το οποίο αντλούσαν νερό αναμεμιγμένο με πίσσα. Ίσως να πρόκειται για την πρώτη άντληση πετρελαίου στον ελλαδικό χώρο.

Πλύτρα Λακωνίας.

Βρίσκονται στη δυτική πλευρά της χερσονήσου Επιδαύρου Λιμηράς μεταξύ των όρμων Σκοτεινός και Άρασμα στο Λακωνικό Κόλπο και ταυτίζεται με την αρχαία πολίχνη Ασωπός των Ελευθερολακώνων. Η περιοχή, που κατά την αρχαιότητα πρέπει να βρισκόταν περίπου 3 μέτρα ψηλότερα από τη σημερινή στάθμη της θάλασσας, είναι διάσπαρτη με αρχαία κτήρια. Είναι τυπικό παράδειγμα αρχαιολογικού χώρου, που έχει διαταραχθεί λόγω τεκτονικών φαινομένων και που σήμερα βρίσκεται βυθισμένος μέχρι και το βάθος των 7 μέτρων. Κατά μήκος του πρανούς της ανατολικής ακτής είναι ορατά τα σημεία όπου έχει αποκοπεί από τη στεριά.

Έχουν βρεθεί ανθρώπινα οστά αναμειγμένα με κεραμικά, που ενδεικνύουν το αιφνίδιον της καταστροφής που είχε επέλθει. Η συνεχής διάβρωση της παράκτιας περιοχής αποκαλύπτει οικοδομήματα με εντυπωσιακά ψηφιδωτά δάπεδα καθώς και αρχαίους τοίχους, που συνεχίζουν κάτω από τη θάλασσα. Τα πλείστα των οικοδομικών λειψάνων, που υφίστανται στον πυθμένα του κόλπου, χρονολογούνται από την ελληνιστική έως την παλαιοχριστιανική περίοδο. Απ’ αυτά ξεχωρίζουν ένα πηγάδι δομημένο με λίθους και υδραυλικό κονίαμα, ο αρχαίος λιμενοβραχίονας και ο επ’ αυτού οχυρωματικός πύργος ή φάρος. Τα βυθισμένα κτήρια είναι κατασκευασμένα από ορθογώνιους λιθοπλίνθους, που προέρχονται από τα παρακείμενα επίσης βυθισμένα λατομεία της αρχαιότητας.

Φαλάσαρνα.

Βρίσκεται στον αυχένα της χερσονήσου της Γραμβούσας στην δυτική Κρήτη. Λόγω θέσης υπήρξε το πλέον στρατηγικό σημείο ελέγχου των θαλασσίων οδών μεταξύ του Αιγαίου πελάγους και της Ιταλίας. Ο αρχαίος λιμένας της πόλης βρίσκεται σε απόσταση 100 μ. από την παραλία, θαμμένος κάτω από τόνους προσχώσεων και θαλασσίων αποθέσεων. Αυτό οφείλεται στο γεωλογικό φαινόμενο της προς βορράν κίνησης της λιθοσφαιρικής πλάκας της Αφρικής και της συνακόλουθης σύγκρουσής της με αυτή του Αιγαίου. Στοιχεία από τον χώρο της Φαλάσαρνας, που χρονολογήθηκαν με «άνθρακα 14», απέδειξαν ότι το δυτικό τμήμα της Κρήτης πρέπει να «υψώθηκε» περί το 365 π.Χ. μέσα σε διάστημα λίγων ημερών.

Ελίκη Αχαΐας.

Βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Σελινούντα και Κερυνίτη. Ο Παυσανίας στα «Αχαϊκά» του (VΙΙ, 24,5 και 25, 5) αφιερώνει μεγάλο μέρος της διήγησής του σ’ αυτήν. Η συγκεκριμένη πόλη, κέντρο λατρείας του Ελικωνίου Ποσειδώνος, μπορεί χωρίς υπερβολή να χαρακτηριστεί ως καταποντισμένο μυστήριο. Από τα υφιστάμενα ιστορικά στοιχεία γνωρίζουμε ότι συνεπεία σεισμικής έξαρσης κατά τον χειμώνα του 373 π.Χ. καταβυθίστηκε στο σύνολό της, ενώ οι κάτοικοί της μετανάστευσαν στην κυρίως Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Ουδέν άλλο είναι επισήμως γνωστό γι’ αυτήν σήμερα πέρα από τις σποραδικές και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αλιέων του Κορινθιακού κόλπου, που κάνουν λόγο για ύπαρξη υποβρυχίων ερειπίων. Πριν από λίγα χρόνια συντελέστηκε η πρώτη υποθαλάσσια μαγνητοσκόπηση της περιοχής από ιδιωτικό συνεργείο δυτών.

Πύρρα.

Βρίσκεται επίσης στη Λέσβο, στον κόλπο της Καλλονής. Πρόκειται για αρχαιότατη πόλη, της οποίας τα βυθισμένα απομεινάρια είναι δυνατό να γίνουγ διακριτά σε βάθος λιγότερο των 8 μ., όποτε οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν.

Ανθηδών.

Στο παραλιακό τμήμα της κωμόπολης αυτής της κεντρικής Ευβοίας (άλλοτε ανήκε στη Βοιωτία) σώζονται ακόμη θεμέλια δημοσίων οικοδομημάτων, αρχαίος μόλος, λιμενοβραχίονες και κρηπιδώματα κατασκευασμένα από μεγάλους ορθογώνιους λίθους. Χρονολογούνται από την Αρχαϊκή έως την Ελληνιστική περίοδο.

Παυλοπέτρι Λακωνίας.

Βρίσκεται κοντά στην Ελαφόνησο. Στον υποθαλάσσιο χώρο του έχει ανακαλυφθεί ευρέως εμβαδού οικισμός της Πρωτοελλαδικής περιόδου, του οποίου η εξέλιξη χρονολογείται μέχρι την Υστεροελλαδική.

Και άλλοι είκοσι ένας πανάρχαιοι και νεώτεροι οικισμοί εκτός από τους προαναφερθέντες.

Υπάρχουν ακόμη τα λείψανα 21 βυθισμένων οικισμών στις ακτές της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδος, τους οποίους σε μια απλή κατηγοριοποίηση με κριτήριο την αρχαιότητά τους δυνάμεθα να τους κατατάξουμε ως εξής:

Πρωτοελλαδικοί: Μανίκια Ευβοίας (οικισμός και νεκροταφείο).

Κλασικοί: Τορώνη Καβάλας, Ερέτρια Ευβοίας, Κεγχρεαί Κορίνθου, Γύθειο Λακωνίας και Φεία Ηλείας.

Ελληνιστικοί: Κίρρα Φωκίδος, Δόμβραινα Βοιωτίας, Διβάρι Γιάλοβας Μεσσηνίας, Παλαιά Επίδαυρος Αργολίδος, Ελούντα Κρήτης, Ψείρα Κρήτης, Χερσόνησος Κρήτης, Ίτανος Κρήτης.

Βυζαντινοί: Παροικία Πάρου, Δρέπανο Αργολίδος.

Εύλογα παρατηρούμε ότι η ύπαρξη βυθισμένων οικισμών, που χρονολογούνται μέχρι και τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες – ενώ έκτοτε λόγω της εμφανίσεως της πειρατείας ατονεί η συγκρότηση παρακτίων πόλεων -, είναι δηλωτική της συνεχούς παρουσίας ενός συνδυασμού γεωλογικών φαινομένων, που εξακολουθεί να βρίσκεται σε αδιάκοπη εξέλιξη επί σειρά χιλιετιών. Η καταβύθιση της Αιγηΐδος προ 10-12.000 ετών οφείλεται στην εκδήλωση των ιδίων ακριβώς φαινομένων (άνοδος στάθμης υδάτων, σεισμοί, ηφαιστειακές εκρήξεις), με τη μόνη διαφορά ότι τότε η ένταση και η χρονική διάρκεια τους ήταν σαφώς πολλαπλάσιες σε σύγκριση με τις μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους.

Αναφορικά με το ερευνητικό μέρος τα κριτήρια της επιλογής ενός υποθαλασσίου χώρου για μελέτη δεν είναι σταθερά, ενώ το λιγοστό προσωπικό της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων (μόλις τριάντα πρόσωπα, δέκα από τα οποία είναι αρχαιολόγοι) σαφώς δεν επαρκεί, για να καλύψει μια επικράτεια με συνολικό μήκος ακτών μεγαλύτερο από ολόκληρης της Αφρικής και θαλάσσιο χώρο σχεδόν διπλάσιο από την ξηρά της. Ευχής έργον θα ήταν η πλήρωση περισσοτέρων θέσεων με ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό στον τομέα της εναλίου αρχαιολογίας καθώς και η μελλοντική εντατικοποίησης των ερευνών με τη χρήση βαθυσκαφών, αφού είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά μυστικά βρίσκονται ακόμη κρυμμένα στα μεγαλύτερα βάθη κάτω από το γαλανό πέπλο των ελληνικών πελαγών.

Πηγές και βοηθήματα: Ξέρξη Λίβα, Η Αιγηίς κοιτίς των Αρίων και του Ελληνισμού, Αθήνα 1956.Ηλία Τσατσόμοιρου, Αιγαίο Βουνό, Αθήνα 1981.Ιωάννου Πασσά, Η αληθινή Προϊστορία, Αθήνα 1985.Αλεξάνδρου Καλέμη, Η αποκάλυψη των φυσικών και ιστορικών θησαυρών της Ευβοίας, Αθήνα 2000.Στράβωνος, Γεωγραφικά. Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις (Αττικά – Αχαϊκά).Υπουργείο Πολιτισμού – Εφορεία Εναλίων Αρχαιοατήτων, Αναφορές των αρχαιολόγων Χρήστου Αγουρίδη, Αικατερίνης Δελλαπόρτα, Παναγιώτας Τίτσα-Μελά, Χρυσηίδας Σαμίου, Ηλία Σπονδύλη, Ελπίδας Χατζηδάκη.Περιοδικό Δαυλός τευχος Απριλίου 2002,erevna-enimerwsi.blogspot.com, αναδημοσίευση από εδώ

ΕΛΛΑΣ

ΠΗΓΗ: http://ellas2.wordpress.com

θανούσας υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη.

Υπάρχουν κρησφύγετα εξωγήινων στην Γη;

If extraterrestrials have influenced human history, can find evidence of their existence in tunnels and caves throughout the world?
The documentary by History Channel, presents alien metal books found in a cave at the equator (Ecuador), in the unknown underground city in Turkey and Indians describe to have seen aliens residing beneath the surface of the Earth!

Μετάφραση:

Αν εξωγήινοι επηρέασαν την ανθρώπινη ιστορία, μπορεί να βρεθούν αποδείξεις της ύπαρξής τους σε τούνελ και σπηλιές σε όλο το κόσμο;
Το ντοκυμαντέρ του History Channel, παρουσιάζει τα εξωγήινα μεταλλικά βιβλία που βρέθηκαν σε μια σπηλιά στον Ισημερινό (Ecuador), την άγνωστη υπόγεια πόλη στη Τουρκία και Ινδιάνους να περιγράφουν ότι είδαν εξωγήινους που κατοικούν κάτω από την επιφάνεια της Γης!

ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΝΕΑ

ΠΗΓΗ: ΑΠΟΡΡΗΤΟ

Βρέθηκε μούμια 700 ετών! Άθικτο το πρόσωπο και τα ρούχα της!

Αυτό που βλέπεις στην φωτογραφία δεν είναι άγαλμα, αλλά η μούμια μιας γυναίκας που έζησε πριν  από περίπου 700 χρόνια στην Κίνα!  Βρέθηκε τυχαία από εργάτες που έκαναν έργα στο δρόμο, δυο μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης στην πόλη Taizhou.

Οι επιστήμονες από το αρχαιολογικό μουσείο που έσπευσαν να εκτιμήσουν το εύρημα δεν πίστευαν στα μάτια τους! Η γυναίκα είχε πεθάνει πριν από 700 χρόνια και το πτώμα ήταν τόσο καλοδιατηρημένο σαν να είχε πεθάνει πρόσφατα!

Το δαχτυλίδι και τα ρούχα βοήθησαν στον εντοπισμό της αριστοκρατικής καταγωγής της γυναίκας

http://kalyterotera.blogspot.com

ΠΗΓΗ : Περίεργα – PERIERGAA: Βρέθηκε μούμια 700 ετών! Άθικτο το πρόσωπο και τα ρούχα της!

Ἀμπελόκηποι, J.L.S. BARTHOLDY, VOYAGE EN GRECE

  Οἱ ὀνομασίες πολλῶν περιοχῶν τῆς Ἑλλάδος, κρύβουν ἱστορίες ποὺ ἒχουν τὶς ρίζες τους στοὺς ἀρχαίους χρόνους. Τὸ παρακάτω κείμενο, εἶναι μεταφρασμένο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ J.L.S. BARTHOLDY, VOYAGE EN GRECE ποὺ ἐκδόθηκε τὸ 1807 στὸ Παρίσι.

~~~

«Ὁ κ. Fauvel, πρόξενος τῆς Γαλλίας στὴν Ἀθήνα, ἒκανε μία πολὺ ἐνδιαφέρουσα ἀνακάλυψη, χάρη σὲ ἓνα δέντρο. Ὑπῆρχε κοντὰ στὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν μία τοποθεσία ποὺ τὴν ὀνόμαζαν «οἱ Κῆποι». Ἐκεῖ ἦταν χτισμένος ἓνας ναὸς τῆς Ἀφροδίτης μ`ἓνα ἂγαλμα τῆς θεᾶς. Ἡ ἐπιγραφὴ ἒλεγε: «Ἡ θεία Ἀφροδίτη, ἡ ἀρχαιότερη θεὰ τῆς μοίρας». Βρισκόταν ἐκεῖ ἓνα ἀκόμη ἂγαλμα τοῦ Ἀλκαμένους, ποὺ τὸ θεωροῦσαν οἱ Ἀθηναῖοι ὡς ἓνα ἀπὸ τὰ πρῶτα ἀριστουργήματα τῆς τέχνης. (Διάλογοι τοῦ Λουκιανοῦ).

Ἐκεῖ κοντὰ ὑπῆρχε ἓνα κλειστὸ μέρος, ὃπου βρισκόταν ἡ εἲσοδος ἑνὸς φυσικοῦ ὑπογείου. Ἐκεῖ ἦταν ἀκριβῶς ὃπου, ἀπὸ τὸ ἱερὸ τῆς προστάτιδος τῶν Ἀθηνῶν (τῆς Παλλάδος Ἀθηνᾶς), οἱ Κανηφόρες (ἱέρειες) κουβαλοῦσαν τὰ μυστηριακὰ κάνιστρά τους μέσα στὴν ἀκρόπολη κι ἒβγαζαν ἀπό`κεῖ ἂλλα ἀντικείμενα ποὺ καὶ αὐτὰ τὰ ἒκρυβαν ἀπὸ τὰ ἀδιάκριτα βλέμματα.

Αὐτοὶ οἱ ἀρχαῖοι κῆποι ὀνομάζονται μέχρι σήμερα Ἀγγελόκηποι καί, κατ`ἂλλους , Ἀμπελόκηποι. 

Οἱ σύγχρονοι Ἀθηναῖοι, διαθέτουν πολλὰ ἐξοχικὰ σπίτια καὶ ἑλαιοφυτίες ἐκεῖ. Ὁ κ. Fauvel, ποὺ ἒκανε συχνὰ τοὺς περιπάτους του ἐκεῖ, παρατήρησε μιὰ μέρα, ἀνάμεσα στοὺς θάμνους καὶ στὰ φρύγανα ποὺ ἒζωναν μία ἒρημη ἑλληνική ἐκκλησία, τὸν κορμὸ μιᾶς πολὺ χοντρῆς καὶ πολὺ παλιᾶς μυρτιᾶς. Ἀσυνήθιστο καθὼς εἶναι αὐτὸ τὸ φυτὸ στὴ χώρα, πλησίασε περισσότερο καὶ βάλθηκε νὰ περιεργάζεται πιὸ προσεχτικὰ τὸ ἐκκλησάκι καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο εἶχε τοποθετηθεῖ ἐκεῖ. Ἀνακάλυψε στὴν ἀρχὴ ἓνα πηγάδι, ποὺ τὸ χεῖλος του ἦταν ἀρχαῖο. Λίγο πιὸ πέρα, ἰωνικὰ κιονόκρανα μετρίων διαστάσεων καὶ κομμάτια ἐπιστυλίου.Τότε ὁ κ. Fauvel, ποὺ κουβαλᾶ στὸ κεφάλι του κάθε ἀράδα ἀπὸ τὸν Παυσανία, ἂρχισε νὰ ὑποψιάζεται ὃτι ἐκεῖ ἦταν ἲσως ὁ ναὸς τῆς Ἀφροδίτης στοὺς Κήπους, λαμβάνοντας προπαντὸς ὑπόψιν ὃτι οἱ Ἓλληνες χρησιμοποιοῦσαν κατὰ προτίμηση τὸν ἰωνικὸ ρυθμὸ γιὰ τὰ κτίσματα ποὺ ἀφιέρωναν σ`αὐτὴν τὴν θεά. Μπαίνοντας στὸ ἐκκλησάκι, πλεῖστα ὃσα ἀρχαῖα ὑπολείματα τὸν διαβεβαίωσαν γι` αὐτὴν τὴν ἂποψη. Καὶ μεταξὺ ἂλλων, δύο κιονόκρανα μὲ τὶς ἀρχαῖες τους βάσεις, οἱ σύγχρονοι Ἓλληνες εἶχαν τὴν βαρβαρότητα νὰ τοποθετήσουν ὡς κολόνες. Ἀλλά δὲν τοῦ ἀπέμεινε πιὰ καμία ἀμφιβολία, ὃταν στὰ δεξιὰ τοῦ ἱεροῦ διέκρινε ἓνα μικρὸ ἂνοιγμα, ποὺ χρησίμευε γιὰ εἲσοδος σὲ ἓνα ἀρκετὰ εὑρύχωρο ὑπόγειο, ποὺ στὰ μάτια του φάνηκε ὡς ἒργο τῆς φύσεως.

Περιεργάστηκα καὶ ἐγώ ἐκεῖνο τὸ ὑπόγειο στὸ φῶς τῆς ἡμέρας. Βρῆκα ἐκεῖ δύο πανάρχαια ἀνάγλυφα: τὸ ἓνα παριστάνει τὴν Ἀθηνᾶ νὰ ἀδειάζῃ μιὰ κούπα ὑπὸ μορφὴ σπονδῆς πάνω σὲ ἓνα φίδι μὲ κεφάλι κριαριοῦ. Ἡ θεά εἶναι ὁπλισμένη καὶ κρατᾶ τὸ δόρυ της. Στὸ ἂλλο διακρίνει κανεῖς τὴν Κυβέλη, τὴ Μεγάλη Μητέρα, μ`ἓνα στέμμα ἀπὸ τείχη στὸ κεφάλι της καὶ μ`ἓνα πηδάλιο πλοίου στὰ χέρια. Κοντά της ἓνας δράκοντας στὸν ὁποῖο ἐτοιμάζεται νὰ δώσῃ νὰ πιῇ. Δὲν ἀποκλείεται ἐπίσης αὐτὸ τὸ ἀνάγλυφο νὰ παριστᾶ τὴν Δήμητρα ἢ τὴν κόρη της.
Ὃσο γιὰ τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ μόλις περιέγραψα, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ καμία ἀμφιβολία ὡς πρὸς αὐτά, μιᾶς καὶ τὰ ἀνάγλυφα εἶναι τέλεια διατηρημένα…»

Τὸ συγκεκριμένο ὁδοιπορικό… διαδραματίστηκε τὸ 1803….. καὶ ἡ Ἀθήνα τότε εἶχε 9000 κατοίκους…!

Ὁ ἰωνικὸς κίονας εἶναι ἀπὸ  www.hellenica.de
Ἡ ἂποψις τῶν Ἀθηνῶν εἶναι άπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Edward Dodwell (1767-1832), Views in Greece, London, 1821

ΠΗΓΗ: http://anihneftes.blogspot.com/2011/11/jls-bartholdy-voyage-en-grece.html

Πού βρίσκεται σήμερα η κεφαλή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου;

από kotsarikos

Το αυθεντικό κεφάλι του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στην Αμιένη.

Μετάφραση: Ραφαήλ Παπανικολάου

Η κεφαλή του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κλάπηκε από την Κωνσταντινούπολη κατά την άλωσή της από τους Σταυροφόρους το 1204, και από το 1206 βρίσκεται στην πόλη Amiens (Αμιένη) της βόρειας Γαλλίας, στον περίφημο καθεδρικό της ναό, ο οποίος χτίστηκε ακριβώς για να στεγάσει το άγιο αυτό λείψανο και μάλιστα συγκαταλέγεται στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Τα παρακάτω αποτελούν μετάφραση ενός δημοσιεύματος του ιστολογίου Full of Grace and Truth, όπου παρατίθενται δύο αποσπάσματα από ένα αφιέρωμα του υπέροχου περιοδικού “Road to Emmaus” (Δρόμος προς Εμμαούς). Σας προτείνουμε να ρίξετε μια ματιά μέχρι το τέλος του δημοσιεύματος. Γίνεται λόγος και για τις αποδείξεις της γνησιότητας της τιμίας κάρας.

Το παρακάτω είναι απόσπασμα από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από το περιοδικό Road to Emmaus για ιερά ορθόδοξα λείψανα στη Γαλλία. Πρόκειται για μια συνέντευξη με τον π. Νικολά Nikichine ο οποίος από καιρό ερευνά πολλά από τα φερόμενα λείψανα που έχουν σχέση με την Ορθοδοξία στη Γαλλία και παρουσιάζει εδώ πολλά από τα συμπεράσματά του. Μεταξύ των κειμηλίων που έχουν περισσότερες ιστορικές αποδείξεις, όπως αναφέρει, είναι η κεφαλή του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην Amiens της Γαλλίας. […]

“Από το 13ο αιώνα, ο καθεδρικός ναός της Νοτρ Νταμ στην Αμιένη στεγάζει ένα μέρος του κρανίου – τα οστά του προσώπου – του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Αυτό δεν πρέπει να συγχέει αυτούς που γνωρίζουν ότι και το Άγιον Όρος ισχυρίζεται ότι έχει «την κεφαλή του αγίου Ιωάννη» (σημείωση του μεταφραστή: ίσως να εννοεί κάπου αλλού). Αυτή η ονοματοδοσία είναι μια ευσεβής συνήθεια, γιατί ακόμα κι αν έχετε μόνο ένα μέρος του κεφαλιού ή του χεριού, δεν θα λέγατε, «έχουμε πέντε εκατοστά του κρανίου», θα λέγατε, «έχουμε την κάρα του». Στο Άγιον Όρος έχουν ένα άλλο μέρος του κρανίου, αλλά στην Αμιένη έχουμε τα οστά του προσώπου, και μπορείτε να φανταστείτε ακόμη και την προσωπικότητά του πίσω από αυτά τα λείψανα.”

“RTE: Μπορείτε να μας πείτε τώρα για τα αποδεικτικά στοιχεία για ορισμένα από τα λείψανα που έχετε μελετήσει;

Π/ΝΙΚΟΛΑ: Όλα τα κυριότερα λείψανα που ανέφερα προηγουμένως έχουν βάσιμα ιστορικά και επιστημονικά επιχειρήματα από πολλές διαφορετικές πηγές, και αυτή η ποικιλία της συνοχής είναι ισχυρό επιχείρημα από μόνο του. Επίσης, μαθαίνοντας την ιστορία αυτών των λειψάνων, εμείς οι Ορθόδοξοι ανακαλύπτουμε μια άλλη άποψη για την ιστορία της δυτικής Εκκλησίας και έναν νέο τρόπο κατανόησης αυτών των ιστορικών γεγονότων.

Για παράδειγμα, η κεφαλή του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου αποκτήθηκε κατά τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης το 1204 (σημείωση του μεταφραστή: από τους λατίνους σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας, οι οποίοι κατέκτησαν την Κωνσταντινούπολη και άρπαξαν όλους τους θησαυρούς της, π.χ. τα διάφορα πολύτιμα κειμήλια που μεταφέρθηκαν και βρίσκονται έως σήμερα στην Βενετία, το Άγιο Μανδήλιο που σήμερα είναι γνωστό ως η Σινδόνη του Τορίνο, η περίφημη εικόνα της Οδηγήτριας που ζωγραφίστηκε από τον ευαγγελιστή Λουκά και κατέληξε στο Montevergine της Ιταλίας, και άλλα πολλά). Αυτό ήταν μια μεγάλη τραγωδία για την ανατολική Εκκλησία, αλλά τώρα βλέπουμε τι έχει συμβεί στη Μικρά Ασία, στην Τουρκία, από την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453 μέχρι σήμερα. Αν το κεφάλι είχε παραμείνει εκεί, θα είχε χαθεί ή καταστραφεί, όταν η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Τούρκων (όπως συνέβη με πολλά λείψανα), ή μήπως θα ήταν ακόμα προσβάσιμο για προσκύνηση; Τώρα, αυτό το λείψανο είναι στη Γαλλία, σε έναν πολύ όμορφο καθεδρικό ναό, και είναι δυνατό για τους Ορθόδοξους να το προσκυνήσουν με τον πλέον ανοικτό τρόπο. Η 25η Μαΐου, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, ή η 7η Ιουνίου, σύμφωνα με την αστική ημερολόγιο, είναι η γιορτή της Τρίτης Ευρέσεως της Κεφαλής του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, και σε αυτή τη γιορτή, το 2004, τελέσαμε την Θεία Λειτουργία με αυτό το λείψανο στην αγία τράπεζα. Αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στη σύγχρονη Τουρκία, και αυτό το είδος προβληματισμού αλλάζει την εκτίμησή μας για το ιστορικό γεγονός της μεταφοράς αυτού του λειψάνου στην Αμιένη. Ο Θεός έχει την δική Του πρόνοια.

Παλιό ανάγλυφο από τον καθεδρικό της Αμιένης που δείχνει την άφιξη της κεφαλής του αγίου Ιωάννη στην πόλη. Παρατηρούμε ότι το άγιο λείψανο με την χρυσή λειψανοθήκη είναι ακριβώς το ίδιο όπως το βλέπουμε και σήμερα.

Ο Θεός επέτρεψε τη μεταφορά αυτών των λειψάνων εδώ, και αυτή η δυτική κοινωνία είναι τα διατηρεί πιστά. Βεβαίως, η Γαλλία περνάει μια περίοδο αποχριστιανοποίησης, αλλά ακόμη βλέπουμε  καθημερινή προσκύνηση των λειψάνων αυτών από έναν μικρό αριθμό πιστών χριστιανών. Ένα άλλο πολύ γνωστό παράδειγμα από τον 11ο αιώνα είναι η μεταφορά («μετακομιδή») του λειψάνου του αγίου Νικολάου από τα Μύρα της Λυκίας (και αυτή βρίσκεται σήμερα στην Τουρκία) στο Μπάρι στην Ιταλία. Στην ακολουθία που είναι αφιερωμένη σε αυτό το γεγονός, λέμε «Δεν ήταν χρήσιμο στα μάτια του Θεού αυτά τα πολύτιμα λείψανα να παραμένουν αδρανή στην έρημο της Λυκίας.» [*** Βλ. την σημείωση παρακάτω] Εμείς οι Ορθόδοξοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε ευλαβικά την πρόνοια του Θεού, η οποία εκδηλώνεται σε αυτό.

Αυτή η συνεχής προσκύνηση από ακόμη και μια μειοψηφία Γάλλων πιστών είναι ένα από τα πνευματικά επιχειρήματα για τη γνησιότητά τους. Σε κάθε περίπτωση που έχω μελετήσει, έχω βρει ντόπιους που πιστεύουν, και ακαδημαϊκούς μελετητές που έχουν έγγραφα, ιστορικά βιβλία, και αρχεία που παρουσιάζουν τα ιστορικά και επιστημονικά επιχειρήματα που αποδεικνύουν τη γνησιότητα του λειψάνου. Βεβαίως, αυτοί οι άνθρωποι είναι λίγοι σε αριθμό. Ο μεγάλος αριθμός των Γάλλων ρωμαιοκαθολικών όχι μόνο δεν γνωρίζουν τίποτα για τα δικούς τους ιερούς τόπους, αλλά και δεν ενδιαφέρονται και πολύ για αυτά. Αυτό δεν είναι δικό τους φταίξιμο – αυτοί οι ίδιοι είναι θύματα των αντι-χριστιανικών, αντι-εκκλησιαστικών, και αντι-λειψανικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Δυστυχώς, κάθε αδύναμο σημείο της ιστορίας της δυτικής Εκκλησίας (σημείωση του μεταφραστή: δηλαδή του Παπισμού) μεγεθύνεται με σκοπό να γενικεύσει την εντύπωση της αδυναμίας της Εκκλησίας συλλήβδην. Οι ρωμαιοκαθολικοί είχαν τις αποτυχίες τους, και η ευπιστία των απλών ανθρώπων γινόταν ενίοτε αντικείμενο εκμετάλλευσης από κακούς κληρικούς για το κέρδος, αλλά και πάλι, όταν μελετάτε την ιστορία των μεγάλων λειψάνων, δεν μένει χώρος για αυτές τις απλοϊκές αντιρρήσεις.

Αντιθέτως, έχουμε πολύ κατηγορηματικά και ισχυρά επιχειρήματα. Μπορούμε να αναφέρουμε το παράδειγμα της κεφαλής του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στην Αμιένη, η οποία, ανατομικά, είναι ένα οστό του προσώπου χωρίς το σαγόνι. Συγχρόνως, μια εκκλησία στην επισκοπή του Βερντέν (σημείωση του μεταφραστή: άλλη πόλη της Γαλλίας) είχαν, όπως φημιζόταν, το σαγόνι του Αγίου Ιωάννη. Μια επιτροπή συστήθηκε για να εξετάσει τα δύο κειμήλια, και στην προκειμένη περίπτωση, το σαγόνι στο Βερντέν αποδείχθηκε ότι ήταν ενός άλλου ανθρώπου, μετά τον δέκατο αιώνα, αλλά τα συμπεράσματα της ίδιας επιτροπής σχετικά με τα λείψανα του αγίου Ιωάννη στην Αμιένη ήταν εκπληκτικά. Το οστό της Αμιένης όχι μόνο έχει χρονολογία από τον πρώτο ως τον τρίτο αιώνα μετά Χριστόν, αλλά και αυτό το κομμάτι του κρανίου προσδιορίστηκε ότι ήταν ενός άνδρα μεσογειακής καταγωγής, ηλικίας από 30 μέχρι 45, και επιπλέον υπήρχε μια αρχαία τρύπα που προκλήθηκε από ένα αιχμηρό εργαλείο, ακριβώς στο κάτω μέρος του μετώπου. Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, γνωρίζουμε ότι μετά τον αποκεφαλισμό του, η Ηρωδιάδα μαχαίρωσε το κεφάλι με το μαχαίρι της ως εκδίκηση για την καταγγελία εκ μέρους του του παράνομου γάμου της με τον Ηρώδη. Αν και αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό για τους επιστημονικούς εξεταστές, έχουμε πράγματι αυτό το επιχείρημα από τη δική μας παράδοση, μαζί με άλλα ιστορικά και ανθρωπολογικά επιχειρήματα για τη γνησιότητα του λειψάνου του.

Στην ιστορία των μεγάλων κειμηλίων, έχουμε σχεδόν πάντα αυτή την επιστημονική και πνευματική ταύτιση. Για παράδειγμα, στην ιστορία της Σινδόνης του Τορίνου, η ιστορική τεκμηρίωση δεν είναι πολύ πειστική, αλλά τα πιο εντυπωσιακά επιχειρήματα προέρχονται από την επιστημονική πλευρά, τα πορίσματα των οποίων έχουν συνεχώς αναθεωρηθεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. (σημείωση του μεταφραστή: Τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί και η πληθώρα των ιστορικών τεκμηρίων σχετικά με την αγία Σινδόνη, εκτός από τα επιστημονικά! Μπορείτε να διαβάσετε για την θύελλα των συγκλονιστικών στοιχείων σε διάφορα βιβλία, όπως για παράδειγμα στα άψογα “The Crucifixion of Jesus: A Forensic Inquiry” του ιατροδικαστή Frederick Zugibe και το “Holy Faces, Secret Places” του ιστορικού ερευνητή Ian Wilson. Το ένα εστιάζει κυρίως στις αποδείξεις που αφορούν στις φυσικές επιστήμες, ενώ το άλλο στις ιστορικές.)

Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, είχαμε αυτό που ονομάστηκε «Καθολική Αναγέννηση» στη Γαλλία. Η πρωτόγονη και άξεστη λογικοκρατία και η κριτική των επαναστατών και των Προτεσταντών που προσπαθούσαν να δυσφημίσουν τα λείψανα ώθησαν τους Ρωμαιοκαθολικούς να εξερευνήσουν τις ιστορίες αυτών των αντικειμένων. Μελέτησαν, έκαναν αρχαιολογικές έρευνες, και έφτασαν σε ένα υψηλότερο επίπεδο αντικειμενικής επιχειρηματολογίας υπέρ της γνησιότητας πολλών από αυτά τα λείψανα που ήταν γνωστά από πριν. Όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και στη χριστιανική Ανατολή, έχουμε ακόμη πολλά έγγραφα που δεν έχουν ερευνηθεί, εξαιτίας των γλωσσικών φραγμών, την αρχαιότητας, και της έλλειψης πρόσβασης.

Ο καθεδρικός ναός της Παναγίας στην Αμιένη, όπου φυλάσσεται η κεφαλή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Καθώς συνεχίζουμε να μελετάμε, βρίσκουμε με τον καιρό ακόμη περισσότερα επιχειρήματα υπέρ της γνησιότητας, αλλά η άποψή μου είναι ότι η λογική διερεύνηση δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί επαρκή απόδειξη. Περιορίζεται από την φύση της λογικοκρατίας. Το βασικό επιχείρημα για εμάς είναι το επιχείρημα της πίστης μας. Δεν είναι το γεγονός ότι αυτό το λείψανο, αυτό το κόκαλο, είναι πραγματικά από από τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή με κάποιον τρόπο να επηρεάζει τη σύγχρονη ζωή μας, το προσωπικό μας πεπρωμένο. Γνωρίζουμε από την ιστορία της Εκκλησίας ότι, αν αυτό λείψανο είναι από τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, τότε έχουμε μια μεγαλύτερη εγγύηση ότι η αδύναμη προσευχή μας θα έχει περισσότερα αποτελέσματα εδώ από ό, τι σε άλλο τόπο.

Το σημείο όπου θέλουμε να καταλήξουμε είναι να δείξουμε ότι δεν είναι μόνο εφικτό, αλλά και χρήσιμο να προσευχόμαστε μπροστά σε άγια λείψανα. Έχουμε αρκετά στοιχεία που να δείχνουν ότι υποστηρίζουν την προσευχή μας. Ο Θεός και οι άγιοι οι ίδιοι μάς δίνουν αρκετά επιχειρήματα. Ωστόσο, ακόμη και αν καλώ προσκυνητές σε αυτά τα ιερά μέρη, προσωπικά, δεν τολμώ να επιβάλω αυτό το σέβας ως μια βεβαιότητα. Μόνο το σύνολο της Εκκλησίας μπορεί να το εξουσιοδοτήσει αυτό. […]“

(παρμένο από: http://www.roadtoemmaus.net/back_issue_articles/RTE_25/A_CITY_OF_SAINTS.pdf, “A CITY OF SAINTS: THE FORGOTTEN RELIQUARIES OF PARIS”;
Road to Emmaus Vol. VII, No. 2 (#25))

[***Σημείωση: Όπως γράφει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον “Συναξαριστή” του για την γιορτή της μετακομιδής του λειψάνου του αγίου Νικολάου (20 Μαϊου): «Διά τούτο ευδόκησεν ο Θεός να σηκωθούν από εκεί τα άγια λείψανα του μεγάλου Πατρός ημών Nικολάου, και να μεταφερθούν εις την πολυάνθρωπον πολιτείαν την ονομαζομένην Mπαρ, ήτις ευρίσκεται εις την Iταλίαν. Ένα μεν, διά να μη μείνουν τα λείψανα τοιούτου Aγίου άτιμα και άδοξα, και άλλο δε, διά να απολαύση και η Δύσις τα τούτου θαυμάσια, ήτις ακόμη δεν είχε πέση εις τας αιρέσεις και κακοδοξίας, αλλ’ ήτον Oρθόδοξος, και ενωμένη με την Aνατολικήν Eκκλησίαν.” (http://www.snhell.gr/references/synaxaristis/search.asp)

(και τώρα οι ταπεινές μου απόψεις…) (σημείωση του μεταφραστή: δηλαδή του ιστολογίου Full of Grace and Truth)

Αυτά και τα παρόμοια συναισθήματα που προαναφέρθηκαν δεν δείχνουν να αποδέχονται καθόλου την αφαίρεση των ιερών ορθοδόξων λειψάνων (συμπεριλαμβανομένης εκείνης κατά την λεηλασία της Κωνσταντινούπολης) και τη μεταφορά τους σε ξένα και ακόμα και ετερόδοξα μέρη, αλλά φαίνεται να επαναλαμβάνουν ότι κανείς μας δεν γνωρίζει τον άπειρο νου του Θεού, και το τί ευδοκεί το ανεξιχνίαστο θέλημά Του. Ίσως θα έπρεπε επίσης να δείχνουμε ταπεινοφροσύνη, μετάνοια και καρτερία στις διάφορες δοκιμασίες που επιτρέπονται από το Θεό εξαιτίας των πολλών αμαρτιών μας. Εν πάση περιπτώσει, ας ευχαριστήσουμε τον Θεό εν τέλει για τις αμέτρητες υλικές και πνευματικές ευλογίες που συνεχίζουμε να λαμβάνουμε από Αυτόν σε αφθονία.]

Πηγή: Περιοδικό “Road to Emmaus: A Journal of Orthodox Faith and Culture” (ιστοσελίδα http://www.roadtoemmaus.net/). Αναδημοσίευση από http://full-of-grace-and-truth.blogspot.com/2009/08/head-of-precious-forerunner-in-amiens.html.

πηγή

Διαβάστε και εδώ τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Πηγή: http://kotsarikos.com/

Ο Χαμένος Πολιτισμός των Νάζκα

Όταν οι “θεοί” ζωγράφισαν την έρημο

Πετώντας με ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο, πάνω από τα γιγαντιαία σχήματα στην έρημο της Νάζκα, στο Περού, έμεινα κυριολεκτικά άφωνος, παρ’ ότι είχα δει αρκετές φωτογραφίες, αλλά και ένα κατατοπιστικότατο ντοκιμαντέρ. Αναρωτήθηκα πώς θα ένιωσε ο Αμερικανός αρχαιολόγος Πολ Κόσοκ, όταν το 1939 ανακάλυψε τυχαία τα σχέδια, πετώντας όπως εγώ πάνω από την έρημο. Δεν κρατούσε φωτογραφική μηχανή κι έτσι τα σχεδίασε στο σημειωματάριό του. Ποιοι, όμως, ζωγράφισαν αυτά τα τεράστια ζώα, φυτά και σχήματα πριν από δεκάδες αιώνες και μάλιστα… μονοκοντυλιά! Και τι χρησίμευαν αυτά τα σχέδια; Ήταν ένα κοσμοδρόμιο, όπως υποστήριξε ο Ντένιγκεν; Ήταν λατρευτικά σύμβολα; Ή μήπως συναποτελούν ένα γιγαντιαίο ωροσκόπιο, όπου η μαϊμού, το κολιμπρί και η όρκα αντιστοιχούν στα δικά μας σύμβολα του ζωδιακού κύκλου; Και από την άλλη, πώς αυτά τα σχήματα διατηρούνται αναλλοίωτα επί 2.500 χρόνια;

Το ταξίδι προς την έρημο

Το ταξίδι προς την έρημο – 2 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Έπειτα από ένα ακατάπαυστο ταξίδι τριών εβδομάδων, ξεκινώντας από τη Χιλή, περνώντας στη Βολιβία και έχοντας διασχίσει οδικώς τα υψίπεδα των Άνδεων, ο νους έχει γεμίσει από συναισθήματα και φωτογραφίες. Έφθασα νύχτα στην πολύχρωμη και πολύβουη Λίμα, μια πολυπληθή πόλη των 10 εκ. κατοίκων, πρωτεύουσα του Περού, που αποτέλεσε για μένα τον ενδιάμεσο σταθμό στο ταξίδι του μυστηρίου προς τη Νάζκα. Αναχώρησα νωρίς το πρωί, καθώς η απόσταση είναι 460 χιλιόμετρα και οι θερμοκρασίες υψηλές – στους 30° C για την περίοδο (Ιανουάριος). Αφήνοντας πίσω μου τη Λίμα και τα μεγάλα προάστια των παραγκουπόλεων του ενός εκατομμυρίου κατοίκων, ακολούθησα μια πραγματικά πρωτόγνωρη διαδρομή νότιο-δυτικά δίπλα στον Ειρηνικό Ωκεανό, ανάμεσα σε καταπράσινες πεδιάδες και απόλυτα ερημικά τοπία.

Tα νησιά Μπαγιέστας

Tα νησιά  Μπαγιέστας – 3 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Διασχίζοντας μικρές και μεγάλες πόλεις και αφού είχαν περάσει τρεις ώρες, έκανα την πρώτη στάση στο ψαροχώρι του Παράκας, με σκοπό να επισκεφθώ τον επίγειο παράδεισο που είχα εντοπίσει. Πρόκειται για τα νησιά Μπαγιέστας που απέχουν από το λιμάνι μόλις 30 λεπτά με ταχύπλοο σκάφος. Μια σειρά από άγριες, απρόσιτες και φυσικά ακατοίκητες βραχονησίδες που αποτελούν ένα ασύλληπτο υδροβιότοπο, ο οποίος φιλοξενεί χιλιάδες θαλασσοπούλια, όπως γλάρους, πελεκάνους, κορμοράνους, αλλά και θαλάσσιους λέοντες, πιγκουίνους και αμέτρητα καβούρια, αστερίες κ.ά. Στην επιστροφή ξαπόστασα σε ένα από τα μαγαζάκια που υπάρχουν στο λιμάνι. Διστακτικά, ομολογώ, αποφάσισα να δοκιμάσω μια καβουρόσουπα η οποία, τελικά, αποδείχθηκε εξαιρετικά εύγευστη.

Η Νάζκα αποκαλύπτεται

Η Νάζκα αποκαλύπτεται – 4 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

Μόλις ανέκτησα δυνάμεις συνέχισα τη διαδρομή μου ταξιδεύοντας, για πολλή ώρα, σε τεράστιες ευθείες μέσα σε αμμώδεις άνυδρες περιοχές. Είχα μπει στην έρημο της Νάζκα, μια από τις πιο ξηρές ερήμους του κόσμου. Εκεί, την περίοδο 400 π.Χ.- 650 μ.Χ., αναπτύχθηκε ο πολιτισμός των Nazca με πρωτεύουσα την Cahuachi (Καχουάτσι) ο οποίος αφανίστηκε αιφνιδίως, προκαλώντας ένα ακόμη μυστήριο πέρα από τα γιγαντιαία γεώγλυφα. Η περιοχή καταλαμβάνει έκταση 525 τετρ.χλμ και καθώς πλησίαζα προς την πόλη άρχισαν να εμφανίζονται τα περίφημα βιομορφικά και γεωγλυφικά σχέδια της Νάζκα. Ήταν απόγευμα όταν έφτασα στο ξενοδοχείο και η εξερεύνηση θα έπρεπε να περιμένει, αφού ήταν ώρα για χαλάρωση και ξεκούραση.

Πετώντας πάνω από το μυστήριο

Πετώντας πάνω από το μυστήριο – 5 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Νωρίς την επόμενη μέρα ξεκίνησα για το αεροδρόμιο της Nάζκα, καθώς η κράτηση που είχα κάνει για την πτήση πάνω από τα σχήματα ήταν στις 10 το πρωί, αλλά έπρεπε να βρίσκομαι εκεί τουλάχιστον μία ώρα νωρίτερα, καθώς οι έλεγχοι είναι σχολαστικοί. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο κατευθύνθηκα προς το τουριστικό γραφείο για να τσεκάρω το εισιτήριό μου, όπου μια όμορφη νεαρή Περουβιανή μου ζήτησε το διαβατήριο και μου υπέδειξε να ανέβω σε μια ζυγαριά για να με ζυγίσει, μαζί με τη φωτογραφική μου μηχανή! Αυτό επαναλήφθηκε άλλη μια φορά, καθώς το αεροπλάνο είναι μικρό και οι επιβάτες τοποθετούνται ανάλογα με το βάρος τους. Τσάντα, σακίδιο και ειδικά κινητό τηλέφωνο απαγορεύονται. Το μονοκινητήριο αεροπλάνο πετούσε σε ύψος 300 μέτρων περίπου. Προκειμένου να απολαύσει κανείς και να φωτογραφίσει τα σχήματα, χρειάζονται πολλοί αεροπορικοί ελιγμοί. Το στομάχι συνεπώς πρέπει να είναι άδειο. Το θέαμα είναι μια αλησμόνητη εμπειρία κι ένα απαράμιλλο φωτογραφικό θέμα.

Τα σχέδια

Τα σχέδια – 6 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Τα σχέδια είναι δύο ειδών, τα βιομορφικά και τα γεωγλυφικά. Τα πρώτα απεικονίζουν 70 περίπου φυτά και ζώα, όπως μια αράχνη μήκους 45 μέτρων με συνεχή γραμμή, ένα κόνδορα με άνοιγμα φτερών 130 μέτρα, καθώς και μια μαϊμού, ένα λάμα, ένα φίδι, έναν άνθρωπο… Οι γραμμές καλύπτουν περίπου 500 τ.χλμ. και το μεγαλύτερο σχέδιο μπορεί να εκτείνεται σε περίπου 270 τ. μέτρα. Το εξαιρετικά ξηρό, απάνεμο και αναλλοίωτο κλίμα της περιοχής των Νάζκα έχει συντηρήσει τις γραμμές σχεδόν ανέπαφες για αιώνες. Η έρημος Nάζκα είναι μια από τις ξηρότερες στη Γη και διατηρεί μια θερμοκρασία περίπου 25°C όλο το χρόνο. Η απουσία ανέμων έχει συμβάλει στη διατήρηση των σχεδίων ακάλυπτων από χώματα με αποτέλεσμα να είναι ορατά μέχρι σήμερα.

Γιατί διατηρήθηκαν

Γιατί διατηρήθηκαν – 7 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

Οι ειδικοί εξηγούν πως η άψογη διατήρηση των σχεδίων οφείλεται σε τρεις λόγους. Πρώτον, στη νυχτερινή υγρασία που κάνει τις πέτρες να βυθίζονται κάθε βράδυ ελαφρά μέσα στο χώμα. Τη μέρα, το χώμα ξεραίνεται από τις υψηλές θερμοκρασίες και επομένως οι πέτρες στερεώνονται, σταδιακά, ακόμα περισσότερο. Δεύτερος λόγος είναι η ιδιομορφία του εδάφους που αποτελείται από γύψο και άργιλο και τρίτον, στο ότι η περιοχή δεν είχε ανακαλυφθεί από κάποιον άλλο πολιτισμό, ώστε να καταστρέψει τα σχέδια και τις γραμμές.

Ποιοι ήταν οι Νάζκα

Ποιοι ήταν οι Νάζκα – 8 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

Οι Νάζκα ήταν, ταυτόχρονα, πολεμικός και εμπορικός λαός. Παρά το γεγονός πως δεν διέθετε γραπτή γλώσσα, φαίνεται ότι ανέπτυξε ιδιαίτερα τα μαθηματικά και την αστρολογία. Ήταν εξαιρετικοί αρχιτέκτονες και κατασκευαστές πυραμίδων -ύψους 20 μέτρων και πλάτους 110 μέτρων- και σπουδαίοι καλλιτέχνες. Το θρησκευτικό συναίσθημα ήταν υψηλό, υπηρετώντας σαμανικές δοξασίες. Αυτό, άλλωστε, εικάζουν οι ερευνητές με αφορμή τα μουμιοποιημένα κρανία που βρέθηκαν σχετικά πρόσφατα και τα οποία ανήκουν στους ίδιους και όχι σε εχθρούς τους. Η συνεχής και μεγάλη ξηρασία που αντιμετώπιζαν τους έκανε να λατρεύουν το νερό. Έτσι έγιναν σπουδαίοι κατασκευαστές υδραγωγείων και δεξαμενών και εξέλιξαν διάφορες τεχνικές. Τα σχέδια της ερήμου αποδίδονται σε αυτούς.

Οι θεωρίες για το μυστήριο

Οι θεωρίες για το μυστήριο – 9 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Διακεκριμένοι αρχαιολόγοι, εθνολόγοι και ανθρωπολόγοι που έχουν μελετήσει των αρχαίο πολιτισμό των Νάζκα, προσπάθησαν να προσδιορίσουν το αντικείμενο των γραμμών και των στοιχείων. Ο γνωστός ερευνητής Έριχ φον Ντένιγκεν υποστηρίζει πως είναι έργα εξωγήινων πολιτισμών, ενώ η δρ Ράιχε, που επίσης έκανε εκτεταμένες έρευνες στην περιοχή, προσδιόρισε γύρω στο 500 π.Χ. την κατασκευή του “μεγαλύτερου αστρονομικού βιβλίου του κόσμου”, χρησιμοποιώντας γι’ αυτόν τον υπολογισμό την ετήσια εκτροπή ορισμένων σταθερών άστρων από τις γραμμές που ήταν χαραγμένες στην έρημο. Όμως, υπολογισμοί που έγιναν από τους επιστήμονες έδειξαν ότι μόνο το 20% από τις γραμμές αυτές αντιστοιχεί σε ακριβείς θέσεις αστρικών σωμάτων.

Αστρονομικοί χάρτες

Αστρονομικοί χάρτες – 10 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

Μήπως αυτοί οι τεράστιοι αστρονομικοί χάρτες έγιναν για να τους βλέπει κάποιος από ψηλά; Αν είναι έτσι, αυτός ο “κάποιος” πρέπει σίγουρα να ήταν οι “θεοί” οι οποίοι έπρεπε να μνημονεύονται και να εξευμενίζονται όχι μόνο για να διατηρούν τον Ήλιο, τη Σελήνη, τους πλανήτες και τους αστερισμούς στην τροχιά τους, αλλά και για να κρατάνε το κλίμα κάτω από τις ίδιες πάντα συνθήκες. Κατ’ άλλους ερευνητές, τα τεράστια αυτά σχέδια ίσως να αναπαρίσταναν αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου ή άλλες ομάδες αστεριών, ενώ ο μελετητής Γιόχαν Ράινχαρντ εντάσσει τα σχέδια της ερήμου σε μια λατρεία που σχετίζεται με το νερό και τα βουνά.

Η νεκρόπολη των Νάζκα

Η νεκρόπολη των Νάζκα – 11 (Copyright  c  travellers.gr 2011, All Rights Reserved.)

 Φως στα μυστήρια της Νάζκα έριξε η ανακάλυψη μιας τεράστιας νεκρόπολης από τον Ιταλό αρχαιολόγο Τζουζέπε Ορεφίτσι, δέκα χιλιόμετρα βορειοδυτικά της ζώνης των γεωγλύφων. Ο Ορεφίτσι ανακάλυψε 300.000 ανθρώπινους τάφους χιλιάδες μουμιοποιημένα κεφάλια στα οποία είχαν γίνει τρύπες με ειδικά εργαλεία, ώστε να τα διαπερνούν σχοινιά. Τα ευρήματα χρονολογήθηκαν στο 500 π.Χ. και είχαν κοινή αναφορά στο νερό. Ο Ιταλός αρχαιολόγος θεωρεί τα γεώγλυφα τόπο λατρείας, υποστηρίζοντας πως αρχικά σχεδιάστηκαν σε μικρογραφία και μετά κατασκευάστηκαν στα υπαρκτά μεγέθη, γι’ αυτό και τα σχήματα έχουν συχνά ατέλειες. Ο Ιταλός αρχαιολόγος επιβεβαίωσε τη θεωρία του στην πράξη κατασκευάζοντας, με τη βοήθεια των ντόπιων ιθαγενών, ένα πανομοιότυπο γιγαντιαίο σχέδιο. Ο πολιτισμός τους μάλλον καταστράφηκε από κάποιο μεγάλο σεισμό που είχε ως αποτέλεσμα να αφομοιωθούν διαδοχικά από άλλους πολιτισμούς των Άνδεων, αρχικά από τους Χουαρίς, στους Τσίνχας και τελικά τους Ίνκας…

ΠΗΓΗ: http://giatinplakablog.blogspot.com/2011/11/blog-post_245.html

Η ιέρεια από το Καχουάτσι του Περού

Απ’ το Περού καταφτάνει ένα νέο αρχαιολογικό εύρημα: η ανακάλυψη της μούμιας νεαρής ιέρειας, θαμμένης με πολύτιμα κοσμήματα στο Καχουάτσι του Περού την περίοδο 300-450 μ.Χ.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το σώμα κάτω από ένα στρώμα καλαμιών και σχοινιών. Το ίδιο το σώμα της ιέρειας φαίνεται ότι ήταν βαμμένο και με έναν επιπλέον σπόνδυλο, ενώ είχε ελαφρώς παραμορφωμένους τους βραχίονες των χεριών της. Ήταν τυλιγμένη με φίνο ύφασμα διακοσμημένο με σχέδια φαλαινών του νότιου Ειρηνικού και αιχμές από βέλη από οψιδιανό.

Το εντυπωσιακότερο ωστόσο εύρημα αποτελούν τα κοσμήματα που βρέθηκαν στο χώρο της ταφής: η ίδια η ιέρεια βρέθηκε με ένα εξαίσιο ασημένιο σκουλαρίκι στη μύτη της, ενώ ανάμεσα στα ταφικά ευρήματα βρέθηκαν περιδέραια και βραχιόλια.

Η ανακάλυψη αυτή έρχεται να προστεθεί στις ανακαλύψεις και ό,τι μας έχει διασωθεί από τον περίφημο πολιτισμό της Νάζκα στο σημερινό Περού.

ΠΗΓΗ: http://www.discoveryon.info/2009/11/mummy-of-young-priestess.html

Βρέθηκε απολιθωμένη ουρά δεινοσαύρου στην Ανταρκτική

Το απολίθωμα ενός τιτανόσαυρου, ενός από τα μεγαλύτερα είδη δεινοσαύρων ανακάλυψαν επιστήμονες στην Ανταρκτική.

Η ουρά του τεράστιου χορτοφάγου δεινοσαύρου που εντοπίστηκε, χρονολογείται στα 70 εκατομμύρια έτη. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει την πλούσια βλάστηση που κάλυπτε τότε το τώρα παγωμένο έδαφος της Ανταρκτικής.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το εύρημα επιβεβαιώνει ότι οι γιγαντόσωμοι, προϊστορικοί κάτοικοι του πλανήτη μας, οι δεινόσαυροι, είχαν εποικίσει ολόκληρη σχεδόν τη γη.

ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/

Ανακαλύφθηκαν οι εξωπλανήτες “καθρέφτες” της Γης

Με το διαστημικό τηλεσκόπιο “Κέπλερ” της NASA κατάφεραν οι επιστήμονες να εντοπίσουν τους μικρότερους έως τώρα πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος που έχουν βρεθεί, όμοιων διαστάσεων με τη Γη.

Ωστόσο, είναι βραχώδεις και βρίσκονται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο όμοιο με τον Ήλιο μας, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία να είναι τόσο υψηλή, ώστε να μην θεωρούνται κατάλληλοι για ύπαρξη νερού ή ζωής.

Η ανακάλυψη χαιρετίστηκε ως η πιο σημαντική που έχει γίνει σχετικά με τους εξωπλανήτες, καθώς επιβεβαιώνει πλέον οριστικά ότι όντως, εκτός του ηλιακού μας συστήματος, υπάρχουν πλανήτες σαν τη Γη ή και μικρότεροι.

Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι στο μακρινό παρελθόν οι συγκεκριμένοι εξωπλανήτες, ιδίως ο ένας που είναι κυριολεκτικά “δίδυμος” του πλανήτη μας, μπορεί να φιλοξενούσαν υγρό νερό και κάποιες μορφές ζωής, όταν ήσαν μακρύτερα από το άστρο τους.

Τώρα όμως, είναι πολύ καυτοί, επειδή η τροχιά τους έχει μετακινηθεί πλησιέστερα στον ήλιο τους.

Σε κάθε περίπτωση, το εύρημα δείχνει ότι είναι πλέον θέμα χρόνου να βρεθούν και άλλοι “γήινοι” εξωπλανήτες και, τελικά, κάποιος από αυτούς να φιλοξενεί ζωή.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Φρανσουά Φρεσέν του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, ονόμασαν τους πλανήτες “Κέπλερ 20f” (ο “δίδυμος” της Γης, καθώς έχει ακτίνα ίση με 1,03 φορές την ακτίνα της Γης, ενώ η θερμοκρασία του είναι 427 βαθμοί Κελσίου) και “Κέπλερ 20e” (έχει ακτίνα ίση με 0,87 φορές της ακτίνα της Γης, δηλαδή είναι περίπου όσο η Αφροδίτη, ενώ η θερμοκρασία του είναι 760 βαθμοί).

Και οι δύο είναι σήμερα πιο κοντά στο άστρο τους – με την ονομασία “Κέπλερ-20” – από ό,τι η Γη στον Ήλιο, έτσι το έτος τους (μία πλήρης περιφορά) διαρκεί 20 και έξι μέρες αντίστοιχα, έναντι των 365 μερών της Γης.

Ο μεγαλύτερος και πιο γήινος εξωπλανήτης πιστεύεται ότι έχει πυρήνα από σίδηρο όπως η Γη, καθώς και μια πιθανή πυκνή ατμόσφαιρα από υδρατμούς. Το άστρο “Κέπλερ-20”, που έχει γύρω του συνολικά πέντε πλανήτες, απέχει περίπου 1.000 έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού της Λύρας.

Συνολικά 709 εξωπλανήτες έχουν ανακαλυφθεί έως σήμερα

Ο πρώτος εξωπλανήτης ανακαλύφθηκε το 1995 και μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί συνολικά 709 σε 534 αστρικά συστήματα, σχεδόν όλοι όμως είναι αέριοι γίγαντες. Ο μικρότερος εξωπλανήτης που είχε βρεθεί μέχρι σήμερα, είχε ακτίνα 1,42 φορές την ακτίνα της Γης και όγκο σχεδόν τριπλάσιο από τον πλανήτη μας.

Μόνο τρεις έχει επιβεβαιωθεί ότι είναι βραχώδεις και ταυτόχρονα βρίσκονται στην “κατοικήσιμη” ζώνη (οι “Γκλίζε 581d’, “ΗD 85512b” και “Κέπλερ-22b”). Ο τελευταίος, αν και βρίσκεται στη ζώνη που μπορεί να υπάρξει ζωή, είναι αρκετά μεγαλύτερος (περίπου δυόμιση φορές) από τη Γη. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι αργά ή γρήγορα θα εντοπίσουν ένα εξωπλανήτη που θα τα συνδυάζει όλα, δηλαδή θα είναι ταυτόχρονα ίδιου μεγέθους με τη Γη και επίσης θα βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη.

Το τροχιακό τηλεσκόπιο “Κέπλερ”, που τέθηκε σε λειτουργία το 2009, είχε μέχρι τώρα βρει 35 εξωπλανήτες, όλους μεγαλύτερους από τη Γη. Έχει επίσης εντοπίσει 2.326 υποψήφιους εξωπλανήτες (δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμα από άλλες παρατηρήσεις), από τους οποίους οι 207 έχουν το μέγεθος της Γης και από αυτούς οι δέκα βρίσκονται στην λεγόμενη ‘κατοικήσιμη” ζώνη, όπου μπορεί να υπάρχει υγρό νερό και ζωή.

Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) εδώ.

Πηγή: news247.gr